Amsferdamsche Stadsbeelden.
Bumemeestersverkiezins in Chicago.
Helder waschgoed. Billijke prijzen.
MUZIEK.
HAARLEM'S DAGBLAD
VIERDE
WOENSDAG
BLAD
8 APRIL 1931
Nieuwmarkt.
door A. HEEROMA.
Ergens op den Kloveniersburgwal bij de
Nieuwmarkt staat een palels; eigenlijk zijn
het er twee, innig saamgegroeid; de naam
Trippenhuis zegt ons, dat de twee huizen in
dertijd door de heeren Trip, waarvan een
burgemeester was, zijn gebouwd. Een der
heeren Tripp heeft het niet mogen beleven,
dat zijn huis af was en dit is de reden, dat de
meeste menschen, afgezien van zekere kleine
bijkomstige financieele omstandigheden
zich geen paleizen laten bouwen. Het verhaal
gaat, dat aan den overkant van de gracht
ee'n Trippenhuis in miniatuur is gebouwd
van hetgeen van den grooten bouw afviel;
dat zou dus zijn, wat de kleermakers speer
noemen en waarvan een vergeten chanson
nier zong:
En voor zijn zoontje maakt tevens de guit
Een vest of een broek of een buisje eruit.
Ja, er zijn kleermakers, die heele balen
speer hadden, maar ik vind, dan winnen ze
het in bescheidenheid toch nog van den bou
wer, die er een heel huis uitspeerde. Maar
daar wil ik nu niet verder op in gaan; dat ik
melding maakte van het Trippenhuis, was
alleen maar om te doen zien, dat de rijke
Amsterdamsche patriciërs het niet beneden
staan uit jongens van dezelfde nationaliteit
en mentaliteit, maar dat laatste is het hem
juist, want tot die mentaliteit behoort ook de
eigenschap om zich niet op de teenen te la
ten trappen en niet voor goede munt op te
nemen wat tegen de vrouwelijke gezellen
wordt gezegd, zoodat er niet al te veel voor
noodig is om een volkerenslag te ontkete
nen. Ter cere van de strijdlustige jongelingen
moet echter vermeld worden, dat de vrede
dra geteekend was, als de politie zich met
het geval bemoeide en dan kon men hen zij
aan zij zien strijden tegen den gemeenschap
pelijken vijand, die wel eens de vervolgde
werd en in het posthuis de wijk moest ne
men. Ongelukkig had een optimisme, dat
niet op kennis van zaken berustte, dat post
huis het aanzien gegeven van een landhuisje
met ramen aan alle zijden, hetgeen meer
dan eens oorzaak is geweest, dat de ruiten
het moesten ontgelden. Natuurlijk rukte
dan onverwijld politieversterking aan en
werd het daar een frischer, fröhliger krieg,
het summum van genot voor een rechtge
aard Amsterdammer.
De Zaterdagavond bracht echter nog an
dere verrassingen. Er waren namelijk lieden,
die meenden, dat zij hun denkbeelden over
godsdienst, staat en gezag, alleszins afwij-
Neem om te "beginnen het Waaggebouw.
®lch vonden daar bij de Nieuwmarkt te gaan
'wonen en het ligt voor de hand, dat als de
burgemeester er woonde en zoo'n burge
rmeester beteekende toen wat in zijn om
geving ook geen arme lui gezeten zullen heb
ben en het daar dus wat men zou kunnen
zeggen, „the Fifth Avenue" was.
Tegenwoordig zal men daar in de buurt te
vergeefs naar de upper ten zoeken, tenzij
een hunner daar eens mocht verdwalen op
zoek naar oud stadsschoon. Want dat is er.
Neem om te beginnen het Waaggebouw, dat
allang geen waag meer is en dat ook de aan
trekkelijkheid als plaats van terechtstelling-
heeft verloren, zoodat ophangen en der
gelijke vermakelijkheden slechts minder
vermakelijk voor hen, die de hoofdrol speel
den, daar niet meer te genieten vallen. Trou
wens, de Waag was oorspronkelijk heelemaal
geen waag, maar slechts een der stadspoor
ten en wel de Sint-Antoniepoort, 'n bewijs,
dat Amsterdam nog al aardig is uitgedijd,
want nu heet het daar centi'um.
Of onze voorvaderen reeds aan de nazaten
gedacht hebben of dat het alleen hun zucht
was iets moois te bouwen, zelfs al was dit
bouwwerk een fort te noemen, kan onbespro
ken blijven; laten wij er hun dankbaar voor
zijn en laten wij ons schamen voor onze na
zaten, die later op hun lappenmarkt het fort
Pampus of iets dergelijks zullen hebben.
Après nous le déluge. Wij kunnen tenmin
ste nog genieten van het veelspitsig kasteel,
dat onze lappenmarkt als het ware onder
zijn hooge bescherming neemt. Dat markt
veld is er niet altijd geweest, eerst een eeuw
of drie geleden is bij die Antoniepoort een
stuk van den singel dichtgegooid en dat
werd het marktterrein. Het schijnt, dat het
steeds de uitverkoren plaats is geweest voor
hen, die lappen stof aan den man wilden
brengen, lapduivels noemden ze die lieden
vroeger, hetgeen geeft te denken en het
geen ik in herinnering breng van de argeloo-
zen, die daar in de taliooze tenten vol lint-
gewapper en kleurschittering van zijden,
wollen en katoenen banen neerslierend tot
den grond, koopjes trachten te vinden. Want
weet, als er eraens in een oud kasteel iemand
vermoord is, blijft daar zijn geest spoken en
die oude lapduivels mogen dan al dood ge
maakt zijn, hun geest spookt daar ook nog
wel.
Ik 'wil mij verder met het marktgedoe niet
inlaten, negeer dus de ververschingskramen,
nar aAmsterdamschen smaak 'n aanlokke
lijke uitstalling van haring in diversen vorm,
ik ga voorbij de oudroest-étalage, langs den
zoom en ben over den leeftijd heen om mij
aan te sluiten bij de loopjongens, die trou
wens daar niet loopen. maar ijswafels van
ongekende afmetingen bij den ijscoman sa-
voureeren. Liever, wil ik mij de gezellige Za
terdagavonden herinneren als de eigenlijke
handel voor de meeste bezoekers maar bij
zaak was; dan was het daar echt Amster-
damsch, want er waren relletjes te wachten,
vechtpartijtjes- met de politie of onderling,
dan werd er zoo hier en daar een, een kroeg
uitgezwiept of stelde de kroegbaas zich te
weer om ongewenschte gasten buiten te hou
den, dan rinkelde er af en toe wat glas en
voor den Amsterdamschen jongen bestaat er
geen aangenamer muziek; ik begrijp dan ook
niet, dat een van de omroenveresnigingen
allang niet eens ten pleziere van Jordaan en
Kattenburg wat discours met gerinkel van
ingeslagen ruiten ten beste heeft gegeven.
Men zal vragen, waarom J^daan en Katten
burg bter in 4ér» afkm m°t N'enwmarkt wor
den genoemd, of^hoon h"t crete in weste
lijk?. het andere in ooste'ül-e richt'ng er een
half uur gaans van verwijderd ü^t. Dit is
heel begrijpelijk, omdat Zaterdagavonds de
legioenen van kattenburg optrokken door de
Koningstraat en de heerscharen uit de Jor
daan door de Haarlemmerstraat en Zeedijk
om elkaar in de danshuizen' van Zeedijk en
op ae Nieuwmarkt, die er, zoo men weet,
aan grenst, te ontmoeten.
Nu zijn beide legermachten elkaar niet
bepaald vijandig gezind, aangezien ze be-
Wapperende
kend van de algemeene denkbeelden, op die
avonden op de Nieuwmarkt den volke moes
ten verkonden en zij deden dit op onbevan
gen wijze, zeer ten genoege van Jong-Katten-
burg en consorten, die dromden om de spre
kers met lange haren, wapperende dassen en
manchester jasjes.
Dat mocht nu eigenlijk
wel niet, want rede
voeringen in het open-
r<gM» baar .zijn verboden,
maar zij deden bet op
.flrz" de nianier van de
standwerkers, die pot-
looden, portefeuilles
en andere prullen ver-
koopen en daarbij ver
halen doen over alles
en nog wat. Zoo bo
den de fladderdassi-
gen brochures en boe
ken te koop aan, waar
van ook wel eens en
kele exemplaren wer
den verkocht, doch
propaganda was
dassen en manchester hoofdzaak
jasjes.... Dit alles was echter
meer een genoeglijk
onder onsje, want de luisteraars waren niet
op stap gegaan om zich de hersenen te pijni
gen over strijdvragen betreffende staat en
godsdienst en even welgemoed als ze luister
den, even weigemoed zochten ze even later
een rustplaats in het café van tante Toos,
waar een reuzenorgel het gehoorde dra deed
vergeten.
Maar wat geschiedde?
Er waren menschen, die het geschimp op
hun overtuiging niet als de meesten langs
zich heen lieten gaan, doch meenden een
tegenactie op touw te moeten zetten. Sommi
gen deden dat zwijgend door zich van een
standplaats te verzekeren om in een tentje
godsdienstige boeken te koop te leggen, maar
de vereeniging de klare Waarheid" telde
meer strijdlustige leden en zoo bouwden' dezen
zich een tent in de nabijheid van „de Dage
raad" en van de wapperdassen, en op haar
beurt verkondigde „de klare Waarheid" met
luider stemme wat zij haar overtuiging wist.
Over de hoofden der toeschouwers heen
kruisten geloof en ongeloof elkaar, maar een
deel van hqt auditorium, speciaal behoorend
bij de manchester jassen, begon die strijd ai
gauw te tam te vinden en zoo kreeg „de klare
Waarhèid" behalve woorden ook rotte appelen
en dergelijke voor consumptie ongeschikt ma
teriaal te slikken, ja, „de klare Waarheid"-werd
geheel van haar voet
stuk gedrongen en
moest de wijk nemen.
Laat 't een troost zijn
dat de klare waarheid
in dit leven bij -voor
keur achteruit wordt
gedrukt.
Wanneer de heeren
met zoo tegengestelde
overtuiging zich tot
een debatting club
hadden vereenigd, dan
ware dit wel zoo ver
standig geweest, nu gaf
al dat gedebatteer
maar aanleiding tot
iets, waar de Vereeni
ging tot veredeling
van volksvermaak zich auditorium begon den
mee had moeten be- strijd te tam te
moeien; 't eind van 't vinden.
lied is dan ook ge
weest, dat geen dageraad meer gloren mag
op de Nieuwmarkt en geen klare waar
heid er meer den volke mag worden gebracht.
De kooplieden niet de linten, lappen, kousen
en doeken en alles wat kan dienen om het
menschelijk lichaam te omhullen, beheer-
schen het terrein, om als dc lampen gedoofd
zijn, hun tijdelijke woningen met inventaris
op karren te laden en te gaan droomen van
andere tijden, waarin zij zullen troonen in
helverlichte magazijnen.
.een deel van het
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
STOOM WASSCHERIJ „FEMINA"
REGÉNTESSELAAN 40
TEt. H466 HAARLEM TEL..IJ4<S6
U j-,
De vegers.
met onvasten gang
komt uitgestevend en
De vegers schuiven
papieren en doozen,
schillen en doppen bij
een en laden het all's
in auto's, dié wegzöe-
men in den nacht. De
talrijke café's hebben
hun laatste bezoekers
zien vertrekken en
dooven de lichten; leeg
en donker ligt daar 't
groote plein, waarach
ter de stoere torens
van de Sint An toni e-
poort staan in verhe
ven rust, onbewogen
voor menschelijke zor
gen en menschelijk
gekrakeel, 't Is al laat,
als daar een jong heer
een der enge zijstraten
midden op 't plein stand
Het lodderigq oog.
houdt. Hij ziet op naar de donkere torens en
het lodderig oog ziet de ruimte om hem heen.
Wat voelt hij? Denkt hij zich verplaatst op
een tooneel met voor zich de groote zaal? Hij
vangt aan te zingen, een lied, dat wellicht
nog in zijn hersens nadreunt en zijn stem
breekt de stilte van den nacht.
„'t Is the last rose of summer
Left blooming alone".
Dan gaat de deur van het posthuis open,
een agent komt op den zanger toe, plukt de
laatste roos af en zet ze in een bak, waar ze
weldra het moede hoofd laat hangen.
Goe nacht! Het stroomende
stadsgedruisch
Verdruppelt langs de wegen;
De gele vensters trekken vlug
De lampeschijnsels nu terug
Het maanlicht hangt er tegen.
GEMEENTELIJK ORGELCONCERT.
Carel van Leeuwen Boomkamp, een onzer
voortreffelijkste en meest geliefde kunste
naars als solist: konden we anders dan een
propvolle zaal verwachten, waar nog stoelen
op het podium moesten worden bijgeplaatst
om aan alle belangstellenden een zitplaats
te verschaffen? Jawel.
We konden ook anders verwachten. De
onberekenbaarheid van het publiek is een
constante factor geworden, die men mis
schien zal kunnen berekenen, zoodat de on
berekenbaarheid berekenbaar wordt en dus
verdwijnt. Een interessante opgaaf voor
mathematici en psychologen.
In elk geval zorgt Publiek voor verschei
denheid en aspect. Vorige concert - zaal bijna
vol; dit concert zaal bijna leeg. Trekt zang
misschien meer dan instrumentale muziek?
De ervaring van de orgelconcerten met An
nie Woud en Mia Peltenburg zou het doen
vermoeden. Mocht het zoo zijn, dan zou het
in 't belang der gemeentekas aanbeveling ver
dienen in het vervolg alleen vocale solisten
te doen optreden, wat toch uit een algemeen
artistiek oogpunt weer minder wenschelijk
zou mogen heeten. Bovendien zou de onbe
rekenbaarheid dan vermoedelijk toch weer
spoedig roet in het eten gooien, of misschien
juist door haar bestaan weer niet
Och waartoe Zullen we ons met al die ver
moedelijkheden vermoeien? De waarschijn
lijkheidsleer is een te moeilijk vak om er met
succes in te kunnen diletteeren. Laten we
ons dus tot het zekere beperken.
Welnu dan, zeker is het dat Van Leeuwen
Boomkamp zoo mooi gespeeld heeft als wc
slechts mochten verwachten, ja eigenlijk nog
mooier, want zijn nieuwe oude cello, een
prachtige Italiaansche, overtrof in schoon
heid van toon, helderheid en kracht het in
strument dat hij onlangs bespeelde, verre. En
zoo hebben zijn vertolkingen van Boccheri-
ni's bekende Sonate in A, van de Elégie van
Fauré en het Air van Huré machtig genot
geschonken. Dat genot was in het eerstge
noemde werk vrijwel zuiver instrumentaal:
het in antieke vorm geschreven stuk kon
geen diepe impressie geven, maar fraaie
speelkwaliteiten bij menigte doen bewonde
ren. De laatste traden bij de Fransche wer
ken op den achtergrond, en het bleek tevens
weer eens met hoe weinig recht vele Duitsche
musicologen het monopolie van innerlijke
diepte voor de Germaansche kunst op-
elschen.
Geheel het tweede programmadeel was
Fransch, maar niet alles had de waarde der
werken van Fauré en Huréi. De beteekenis
der Dominica Resurrectlonis van Tournemire
bleef ons verborgen: een mystisch orgel van
tubae mirum syargens sonum, doch weinig
verheugende klanken spreidend. En de in
sonatevorm geschreven Finale uit de eerste
Symphonie van Vierne is een geschikt slot
stuk, dat in zijn zangthema a la Mendels
sohn glücklich fiihrt; verder hebben we er
niet veel interessants in kunnen ontdekken
dan een aardige overgang van dc orgelpunt
op Bes in de doorwerking naar de hervatting
van het hoofdthema in D.
De werking van Bach's Toccata in F leed
o.i, eenigszins door de relatief te zwakke re-
William Hale Thompson, gemoedelijker be
kend als Big Bill Thompson, is trlomfeerend
tevoorschijn gekomen uit don strijd om dc
officieele candidatuur voor de Republikein-
sche Partij voor de verkiezing van burge
meester der stad Chicago. Voor diegenen
onzer lezers, die niet geheel op de hoogte
mochten zijn van het Amerikaansche ver
kiezingssysteem, moge de volgende uitleg
ging van nut zijn: Er waren voor deze ver
kiezing drie republikelnsche candidaten, die
onderling moesten uitvechten, wie de offi
cieele candidaat zou zijn van deze groote
Amerikaansche partij, alvorens de stembus
strijd tusschen republikein en democraat kan
beginnen. Een soort voorverkiezing, die
eveneens openbaar wordt gehouden. En hoe
openbaar. Het zal den lezer goed doen, bij
het hier volgende in gedachte te houden, dat
de beide candidaten (eigenlijk wel drie, maar
de derde was van weinig belang) allen tot
dezelfde partij behoorden volgens onze be
grippen dus politieke vrienden, althans mede
standers waren.
In de eerste plaats dan Big Bill Thompson,
van de laatste reeks van 16 jaren reeds twaalf
jaar bekleed geweest met. het burgemeester
schap van Amerika's in afmeting tweede, m
onrust eerste stad. Er is nauwelijks iemand
in Amerika, die niet overtuigd is, dat deze
burgervader in het geheim nauwe betrek
kingen onderhield en nog onderhoudt met. de
misdadigersbenden, die Chicago zulk een be-
denkelïjken wereldfaam bezorgd hebben.
Verder'is hij bekend door zijn onverzoenlij-
ken haat jegens Engeland. Zijn republikein-
sche tegencandidaten waren de rechter Lvle
en een zekere Arthur Albert. Van deze twee
was Lyle verreweg de gevaarlijkste, want
deze rechter voert reeds jaren lang een vin-
nigen. hoewel totnutoe zonder effect geble
ven strijd tegen het wezen der misdadigers
benden.
Big Bill voerde den strijd met merkwaar
dige middelen. Hij liet een soort circus mena
gerie door de stad paradeeren. b°staande uit
vier ezels, een kameel en een olifant. Twee
der ezels stelden zijn beide tegenstanders
voor, de beide anderen de twee groote cou
ranten in Chicago, de Tribune en de Daily
News, die beide Thompson onvermoeid be
strijden. Kameel en olifant werden gebruikt
als symbolen in Thompson's strijd tegen het
drankverbod. Met deze menagerie verscheen
Thompson op het platform bij de verkiezings
bijeenkomsten, waar hij een redevoering
placht af te steken, die niet veel hooger stond
dan zijn dierlijke attributen. Deze overal her
haalde rede eindigde met de woorden:
Ik denk niet aan eigenbelang; als ik wil
kan ik in mijn jacht uitgaan voor een va-
cantlereisje, dat ik al zooveel jaar heb moeten
missen. Ik wil u echter de gevolgen besparen
van een verkiezing van „kleinen Arthur" of
van dien chimpansee, de idiote rechter.
Ziehier een bloempje uit Big Bill's verkie
zingsrede in den strijd met zijn partijgenoot.
Maar de rechter Lyle. zult ge vragen, een
hoogstaand mensch ongetwijfeld, want een
bestrijder van het gevaarlijk ras, dat Chicago
zoo onveilig maakt. Lyle gaf de karakter
beschrijving van zijn tegenstander op de vol
gende vrij duidelijke wijze:
De bevolking van Chicago Is meer dan
beu van dezen kletsenden oerwoud hippopo
tamus. die zijn misdadigersbenden. zijn on
eerlijke aannemers en luie bloedzuigers van
vrienden verdedigt door in wartaal de bur
gers van deze stad te beleedlgen.
Hij zegt dat ik een idioot ben. Hebt gij
ooit een waggelende imbeciel met dé flappe
rende wangen van een zwijn gezien, wiens
zieke brein zijn eigen krankzinnigheid niet
goedpraatte door te schelden op anderen?
Waarom bazelt hij zoo over krankzinnig
heid? Over hem te spreken als over een sta
melenden kwakzalver, wiens mistige geest op
de grens van krankzinnigheid wankelt Is
eigenlijk nog liefdadigheid.
Aldus de waardige rechter. En het komt
ons voor, dat wij ons gelukkig mogen achten
te leven in een land. waar rechters en bur
gemeesters beschaafde menschen zijn en
verkiezingen waardiger plegen te verloopen.
Ook al is een dollar meer waard dan ccn
gulden.
glstreering der middenstem, waardoor deze
vaak onhoorbaar werd en het drievoudig
omgekeerde contrapunt niet tot zijn recht
kwam. De Toccata van Muffat (16451704)
is historisch wellicht niet zonder belang;
maar er wordt in het tweede Adagio zwaar
geleuterd, zoodat ons geduld op een harde
proef gesteld wordt. De fugatos zijn wel aar
dig. vooral het laatste, waar het antwoord op
het thema steeds in de omkeering gegeven
wordt.
En hiermee is de reeks der Gemeentelijke
Orgelconcerten weer gesloten. Laten we ho
pen dat in het volgende seizoen de belang
stelling er voor wat meer algemeen en stand
vastig moge blijven!
K. DE JONG.
HET LEVEN IN EEN KOLENMIJN
HOORBAAR GEMAAKT.
UITZENDING PER RADIO.
Dinsdagavond heeft voor de eerste maal
in: de geschiedenis van den Nederlondschen
Omroep een radiouitzending plaats gehad
uit de ondergrondsche werken eener steen
kolenmijn, en wel van de mijn Julia te Eygels
hoven. Deze uitzending ging met groote moei
lijkheden gepaard. Behalve de belde micro
foons, die ohdergronds waren opgesteld en
waardoor de- heer Schweitzer, directeur-ge
neraal der mijnen Laura en Vereeniging en
de bedrijfsingenieur der mijn Julia een in
leidend woord spraken en waarvoor de zang-
vereeniging der mijn enkele liederen deed
hooren. waren ondergronds twee microfoons
opgesteld. Deze waren door kabels, welke
langs de 360 meter diepe schacht waren af
gelaten, verbonden met de bovengrondsche
versterkingsinstallatie. De eene microfoon
stond opgesteld in een groote galerij en werd
vervolgens meegedragen. Aldus kon worden
hoorbaar gemaakt het vullen der wa
gens ondergronds, het lossen van
dynamietstof, het loskappen der ko
len, het vervoer van een stuk goot. De
andere microfoon in de hoofdsteengang.
kon overbrengen het geluld veroorzaakt door
het voorbijrijden van een ondergrondschcn
trein van 60 wagens. Een en ander werd
toegelicht door Ir. Edixhoven,
Bovengronds tenslotte was nog een micro
foon opgesteld nabij de schacht op den los-
vloer. Vandaar werden de signalen welke ge
geven dienen te worden voor het vertrek der
liftkooi en het geluid der op de losvloer rij
dende treinen hoorbaar gemaakt.
KINDERVOEDING
De Vereeniging .^Kindervoeding" reikte in
de afgeloopen week uit in haar afdeelingen:
Zoetestraat: Maandag 131 porties, Dimdag
124 porties, Woensdag 114 porties, Donderdag
70 porties, Zaterdag 64 porties.
Gen. Cronjéstraat: Maandag 97 porties,
Dinsdag 88 porties, Woensdag 80 porties, Don
derdag 80 porties, Zaterdag 64 porties.
SPEELTUINVEREENIGING „HET OOSTER-
KW ARTIER".
Bovengenoemde vereeniging- houdt Woens
dag 15 April een ledenvergadering.
Op Zaterdag 11 April heeft een gymnastiek-
ultvoering plaats en op 11 en 12 April een
tentoonstelling van het Winterclubwerk.
Zondag 26 April volgt dan de opvoering
van de kinder-operette „Eén dag Khalif'
door de operetteclub..
VORSTELIJK BEZOEK AAN HET
STEDELIJK MUSEUM.
Prinses Juliana en prins Hendrik hebben
Dinsdagmiddag een niet-offideel bezoek ge
bracht aan de tentoonstelling van Italiaan
sche Kunstnijverheid In het Stedelijk Mu
seum te Amsterdam. De Italiaansche gezant
graaf Carlo Sennl heeft de vorstelijke be
zoekers ontvangen.
VERDUISTERING VAN 1 5.000.
Twee rechercheurs hebben naar het bureau'
Kattenburg te Amsterdam overgebracht een
29-jarig boekhouder van een houthahdel,
i wiens aanhouding verzocht was wegens vcr-
duistering van vijf mille. De man was naar
het buitenland uitgeweken en dezer dagen
te Amsterdam teruggekeerd.
POT MET BENZINE ONTPLOFT.
Dinsdagmiddag vier uur was de vijftien
jarige S. in de bijkeuken van perceel Kenau
park 31 bezig met het repareeren van de
slang van een fietspomp. Hij trachtte met
behulp van een brandende lucifer een stukje
slang uit den pomp te branden. De lucifer
viel echter uit zijn hand op den grond in
de onmiddellijke nabijheid van een pot
met benzine. Er ontstond een ontplof
fing, gevolgd door een begin van brand
Mat een slang op de waterleiding werd de
brand gebluscht door den timmerman B„ die
op het hulpgeroep der hulsgenooten was toe
gesneld. De bijkeuken en een aangrenzende
gank werden ontkalkt en geschroeid. De
brandweer was wel aanwezig, maar behoefde
geen dienst te doen. De jongen kreeg geen
letsel.
ORGELBESPELING.
In de Groote- of St. Bavokork alhier, zal op
Donderdag 9 Anril des namiddags van 3—4
uur door den heer G°orge Robert een orgel
concert gegeven worden. Het programma
luidt:
1. Toccata F. gr. t. J. S. Qach
2. Erbcrm dich mcin, o Herre Oott,
J. N. Hanff.
3. Toccata F gr. t. Georg Moffat.
4. Fantaisie C. gr. t. César Franck.
5. Adoratio et Vox Angelica Th. Dubois.
6. Grand Choeur A. Guilmant.
MENGELBERG'S FEESTCONCERT.
Tc Amsterdam Is Dinsdagavond het teest-
concert gegeven van dr. Willem Mengelberg.
De bezoekers van de abonnementsconcerten
mochten zelf de keuze der uit te voeren
stukken deen.
Dit \^aren de Zesde Symnhonie van
Tschaikowskv en de Eerste van Mahler.
Het publiek in het Concertgebouw heeft
Mengelberg hartelijk toegejuicht. Er waren
vee', bloemen o.a. een 1: *ans van de A.V.R.O.
De voorzitter van het concertgebouwbcstuur
Jhr. Mr. Dr. A. Röell had eenlce woorden van
hu'de in het programma geschreven.
Het concert werd door den A.V.R.O. uit
gezonden
EEN NEDERLANDSCn „RENTMEESTER" IN
FRANKRIJK MET ACHTERDOCHT
ONTVANGEN.
De correspondent van de N.R.C. te Parijs
schrijft:
In December is, naar te zijner tijd gemeld
werd, te Rotterdam de „rentmeester" van
een Brctonsch kasteel, de Nederlander L.,
wegens eenvoudige Inbraak gevangen geno
men. Volgens een bericht van de Matin heeft
de zaak sindsdien een ernstiger karakter
aangenomen. Uit Rennes zijn twee recher
cheurs te Plougastel aangekomen, om ter
plaatse een onderzoek in te stellen naar het
verblijf gedurende eenlgen tijd aldaar van
L. met een jonge vrouw, die hij voor zijn zus
ter liet doorgaan. De tuinman van het kas
teel heeft verklaard, dat L. In zake de cultuur
van toeten noch blazen wist. Daarentegen
wekten diens nachtelijke wandelingen met
een koffertje in de hand, langs een naburig
riviertje den argwaan van pachtboeren uit
de streek. Men vroeg zich af, of hij er geen
geheime plannen opnam. Recht tegenover
het kasteel staat nametyjk een fabriek van
ontplofbare stoffen die de landsverdediging
van nabij raakt. In deze buurt heeft men
hem in gezelschap van een man met zwarten
baard gezien, die in de plaats onbekend was.
Toen L. dc vlucht nam was de onbekende ter
plaatse.
Wat de vrouw betreft, herhaaldelijk maak
te ze gedurende haar verblijf te Plougastel
uitstapjes. Men gelooft, dat ze in Engeland,
Nederland en Duitschland geweest ls.
OVER PALESTINA
Hedenavond houdt Ds. J. Weener voor zijn
catechisanten en oud-catech'santen een le
zing over Palestina in het Wijkgebouw Bethel
PERSONALIA
Met ingang van 1 Mei is aangewezen als
directeur van het P. T. T. kantoor te Doorn
de referendaris 2e klasse J. M. Blote te Haar
lem.
