Troïka" in Luxor Theater.
Radiomuziek der week.
EEN VOORBESPREKING
BSjfiP*
ijl®
HAARLEM'S DAGBLAD
DERDE
ZATERDAG
BLAD
6 JUNI 1931
Bioscopen.
Een foto uit de kroeg-scène.
Troïka is geen Russische film, doch wel
een werk naar Russisch voorbeeld gemaakt.
De opvatting van den regisseur is ontleend
aan Russische opvatting en de rijkdom aan
beeldspraak en tegenstellingen (het feest in
het paleis der rijken, de vreugde in de her
berg der armen, het opknappen der paarden,
het toilet maken van de frivole heeren uit
het wufte gezelschap van „de barones", Kerst
mis met champagne en Kerstmis met de
naïve geneugten van zelf gebakken koek,
gemeenschappelijke zang en het simpele
schimmenspel bij het licht van de olielamp)
getuigt al evenzeer van een Russische ziens
wijze. Wat de Russen uitgevonden hebben
wordt in Troïka nog eens geraffineerd over
gedaan. Nu is driekwart gedeelte van deze
film werkelijk uitnemend geslaagd. Het ver
haal van den koetsier van den Troïka, wiens
leven verwoest wordt door de ontmoeting
met de verleidelijke vrouw uit het verdorven
milieu van rijke leegloopers en drinkers,
wordt in den beginne op echt cinegrafi-
sche wijze louter en alleen met tafereelen
die zuiver film zijn, verteld. De bewegelijke
camera brengt ons beurtelings in de eenvou
dige woning van den koetsier en in het huis
der genoegens waar „de barones" gefêteerd
wordt. De lens is als het spiedend oog waar
mee de toeschouwer rondgluurt, doch sugge
reert hem ook dat hij een dergenen is, die
verblijft in de kamer waar de vrouw en het
kind en Boris leven, en wij volgen met het
zich voortbewegende toestel, de gasten die
het zigeunerlokaal binnentreden, op de hie
len.
Het avontuur tusschen den eenvoudigen
goedhartigen Boris en de geraffineerde licht
zinnige Vera Walowa wreekt zich op het ge
lukkige huiselijke leven van Natascha, Boris
en hun zoontje Kolka.
In een oogeniblik van verdwazing vlucht
Boris uit zijn woning en het kind Kolka loopt
hem achterna door het besneeuwde veld.
Het verdwaalt en wordt levenloos gevonden.
Boris komt intusschen tot de ontdekking dat
hij het slachtoffer is geworden van een gril
en keert vernietigd naar zijn vrouw terug.
Hij vindt zijn kind dood en Natascha van
hem vervreemd. Natascha trekt dan in een
klooster en Boris rijdt de troïka waarmee
nij Vera en één van haar vrienden naar huis
brengt tusschen de ijsschotsan.
Vera verdrinkt doch Boris brengt er het le
ven af. Hij zc-ekt zijn vrouw, die zich op het
laatste oogenblik bezint en den raad van de
abdis opvolgt: een nieuw leven beginnen aan
de zijde van haar man.
De lezer zal reeds gemerkt hebben dat dit
overigens zeer verkort weergegeven ge
val den toets der critiek slechts tot op
zekere hoogte kan weerstaan. Alles wat er
na den dood van het kind volgt, is onver
antwoord en onzuiver en het is geen wonder
dat ook de film in de laatste, er bij gesleepte
passages, het zwakst is.
Dit neemt niet weg dat „Troïka" als amu
sementsfilm, ver uitsteekt boven het soort
„Russische avonturen" dat men het publiek
gemeenlijk voordraait. Men heeft tenminste
gestreefd naar zuiverheid van vorm en is
Om de tafel in het café.
grootendeels geslaagd. Wanneer men slechts
den moed had gehad het einde wat dichterbij
te 'halen, dan zou „Troïka" een voorbeeldige
en zuivere film geweest zijn. Er blijft echter
genoeg goeds over en wij. hopen dan ook dat
velen hun schreden naar „Luxor" zullen rich-
ten.
De hoofdrollen worden gespeeld door be
kende kunstenaars: Olga Tsjeohowa (als
Vera) Von Schlettow (als Boris) en Helen
Steels (als de echbgenootë).
Het programma is verder met een komisch
muzikaal nummer „Les Chabas" op het
tconeel, het journaal en eenige vroolijke
films, uitstekend verzorgd.
CINEMA PALACE
„Hare Hoogheid beveelt"
Hans Schwarz is een zeer bekwaam en
kunstzinnig regisseur. Hij heeft eenige be
langrijke ernstige films «gemaakt en zich met
succes aan de amusante, operette-achtige
soort gewijd. „Hare Hoogheid beveelt" behoort
tot de laatste categorie en toegegeven dient
te worden dat deze film het stempel der ar
tisticiteit draagt, hoe oppervlakkig deze heele
grap dan ook mag zijn De Duitschers zijn
niet sterk in het komische en zeker niet in
het humoristische. Er ligt een hemelsbreed
verschil tusschen „Sous les toits de Paris" en
„Die drei von der Tankstelle", de Duitsche
film is nimmer fijn ironiseerend, maar wel
dikwijls zooals hier grappig, zwierig, ro
mantisch en gracieus. „Hare Hoogheid be
veelt" is in ieder opzicht „Duit-sch" maar dit
keer in den besten zin des woords. De grapjes
zijn inderdaadgrappig, de melodieën
waarlijkmelodieus.
Het scenario is een variatie op een oud
thema: de prinses uit een romantisch ko
ningshuis, met een strenge etiquette; een
prinses die de etiquette beu is en graag on
schuldige slippertjes maakt, bij welke gele
genheid zij 'n officier leert kennen die zich ook
al incognito amuseert. Een en ander schept
natuurlijk verwikkelingen, verwikkelingen,
waarvan wij u om der wille van de spanning
niet meer vertellen, dan dat er een aardige
oplossing voor gevonden is.
Willy Frltsch, Kathe von Nagy, Reinhold
Schünzel en andere sterren van het Berlijn-
sche firmament spelen de hoofdrollen, tot
ieders genoegen.
„Hare Hoogheid beveelt" is een geestige on
derhoudende film die wij zonder eenig voor
behoud kunnen aanbevelen.
Lou Bandy treedt dit keer op het tooneel
op. Hij was bijzonder op dreef en trad in een.
interessante discussie met „de zaal" die dit
buitengewoon waardeerde, hetgeen herhaal
delijk bleek uit het stormachtige applaus.
Van het bijprogramma noemen we. behal
ve het al eerder gerecenseerde eerste geluids
journaal van „Polygoon" het Duitsche filmpje
„Staal". Het is een impressie uit het gebied
van den Ruhr en in het bijzonder van een
groote staalindustrie. Het zit uitstekend in
elkaar en verdient de belangstelling van hen
die zich interesseeren voor de ernstige film
kunst, waarvan „Staal" zonder twijfel een
specimen is.
briefhoofd „Thalia Theater, directeur M.
Flock". Annie concludeert daaruit dat haar
vader eigenaar van een groot theater is en
fantaseert er tegen haar vriendinnen in haar
onschuld lustig op los. Het arme kind weet
niet, dat haar moeder lijdt aan kleptomanie,
waardoor het gezin herhaaldelijk dreigt te
gronde te gaan.
De teleurstelling van Annie en het leed
vermaak der vriendinnen, wanneer blijkt, dat
het elite-theater van haar verbeelding
slechts een kermistent is, is niet te beschrij
ven! Maar Annie blijkt de dochter te zijn.
die van het ware hout gesneden is. Niet ol-
leel bezorgt ze door haar talent aan de
heele familie, Hannes, de rechterhand van
papa Flock, incluis, een engagement aan
het Apollo-theater, maar ze bezorgt het
nummer „de familie Flock" een wereldbe
roemdheid.
In „Kermisklanten" komen verschillende
alleraardigste vondsten voor. Behalve Anny
Ondra toont ook Siegfried Amo zch een ar
tist van beteekenis. „Kermisklanten" geeft
geen hoogere kunst, maar heeft er ook niet
de pretentie van, het wil enkel en alleen
amusement zijn, waarin het dan ook volko
men slaagt.
De andere nummers van het programma
zijn de gebruikelijke, zooals Polygoon's Holl.
Nieuws, Paramount Sound Journaal en Ge-
luidsteekenfiLm van Max Fleischer. Als no
viteit van Polygoon, Polygoon's eerste Neder-
landsche geluidsfilm.
LETTEREN EN KUNST
REMBRAXDT-THEATER.
In de hoofdrollen in „Kermismenschen",
de hoofdfilm in Rembrandt Theater treden
op Anny Ondra en Siegfried Arno. Hoewel
Anny Óndra's naam in de filmwereld nog
niet zoo'n bekende klank heeft, toont ze
zich in „Kermismenschen" een jonge artiste
met talent, temperament en charme.
Na tien jaar op kostschool te zijn geweest,
keert Annie in gezelschap van twee vrien
dinnetjes eindelijk naar het ouderlijk huis
terug. Van de omstandigheden thuis weet ze
eigenlijk niets. De brieven van haar vader
zijn altijd geschreven op papier met het
AUTO KAART VAN NEDERLAND.
Van de Autokaart van Nederland, in drie
bladen, schaal: 1200.000. welke de A.N.W.B.
verleden jaar uitgaf, omdat er geen goede
speciale autokaart van Nederland bestond, is
thans het tweede blad ^zuidelijke provincies)
verschenen.
De kaart sluit aan bij het reeds verschenen
blad van Midden-Nederland en omvat het
zuidelijk deel des lands, ten zuiden van een
lijn DelftGoudaVreeswijkAmeringen
Arnhem. In den rechter benedenhoek is het
gedeelte van Limburg ten zuiden van Roer
mond geplaatst. Naar het Oosten strekt de
kaart zich uit tot Wesel.
Ter wille van de overzichtelijkheid zijn de
rijwielpaden weggelaten. Het teeken van
pontveren is op de nieuwe kaart duidelijk in
zwarte kleur gedrukt en bijzondere zorg is
besteed om de namen der douanekantoren,
welke over 't algemeen niet op de kaarten
voorkomen, duidelijk aan te geven. Boven
dien zijn de wegen, waarop men per auto
niet de grens passeeren mag. ongekleurd ge
laten. Ook dit is een bijzonderheid, waardoor
de kaart zich van andere onderscheidt. Voor
automobilisten, is dit een groot gemak.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
KUNSTZAAL „REEKER",
Wagenweg 102, Telefoon 14011,
t.o. de Hazepaterslaan.
TENTOONSTELLING
van Schilderijen, Teekeningen, etc.,
door:
Mej. H. PACHLIG, Amsterdam
en de
Kunstenaarsvereeniging „DE SPAAK",
Haarlem,
bestaande uit de navolgende leden: de
Dames: E L. H. Woutersen van Does-
burgh, Julia Giesberts; de Heeren: A. J.
Grootens, G. Huysser, Cor Bik, Jan
Veringa.
Vrij toegankelijk t.m. 27 JUNI 1931.
dagelijks van 107.30 uur, 's Zondags
van 24 uur.
door KAREL DE JONG.
Het klassieke V.A.RA.-programma van
Zondagochtend geeft ditmaal in de eerste
plaats aanleiding tot eenige aanteekeningen,
Joseph Haydn 1732—1809is vroeger langen
tijd als vader der moderne symphonie be
schouwd, hij heeft echter dezen earetitel la
ter aan Johann Stamltz 17171757) moe
ten afstaan. Dat neemt niet weg dat Haydn
voor de meeste muziekliefhebbers de sym-
phonievader gebleven is. Weinig of geen sym-
phonieën van het oude repertoire hebben een
bekendheid en populariteit gekregen als een
aantal van die van Haydn. Toch is het eigen
lijk slechts een klein deel van zijn geheelen
symphonischen arbeid, dat algemeen ge
speeld wordt: in de eerste plaats de Engel-
sche of Londensche symphonieën, die H. in
de jaren 17911794 voor de door hemzelven
gedirigeerde concerten in Hannover Square
Room te Londen, of althans eenige daarvan;
dan de z.g. Oxford-symphonie van het jaar
1788, die tot de Parijsche groep behoort. De
symphonieën „La Poule", „L'Ours", „La Rei
ne" en „La Chasse" zijn alle meer door hun
bijnamen dan door hun inhoud bekend; deze
dateeren uit het begin van de tachtiger jaren
der 18de eeuw. Maar als men bedenkt dat
Haydn meer dan 100 symphonieën schreef
dan begrijpt men dat de opgenoemde neg
maar een klein deel vertegenwoordigen. Nu
zijn zé natuurlijk niet alle even belangrijk,
doch Haydn had genoeg muzikale pijlen op
zijn boog om den hoorder telkens weer ver
rassingen te bereiden, en die komen in vele
der minder vaak gespeelde symphonieën dan
ook in voldoend aant-al voor om de kennis
making te rechtvaardigen. In Haarlem heeft
Ed. v. Beinum zich beijverd om gedurende
zijn werkzaamheid als dirigent der H.O.V.
verschillende vergeten werken tot uitvoering
te brengen; daaronder is o.a. ook de Af-
scheids-symphonie van Haydn geweest, die
in 1772 geschreven werd, en wier titel en be
teekenis geheel door de humoristische finale
bepaald wordt.
De symphonie „L'Ours" van het jaar 1786
heeft insgelijks haar naam te danken aan
een eigenaardigheid van het in hoofd- of
sonatevorm geschreven slotdeel. De bas be
gint daar geheel alleen als een soort van
doedelzak met een c, voorafgegaan door een
voorslag, en bromt, soms door de kwint g.
nog versterkt, een heelen tijd door. In
Haydn's tijd gold het brengen van een der
gelijk volkselement ln een symphonie nog
voor zeer gedurfd, doch Haydn heeft het op
zulk een frissche en geestige wijze gedaan
dat de Parijzenaars er verrukt over waren
en de symphonie haar bijnaam „l'Ours"
gaven. Het eerste hoofddeel dezer sym
phonie is niet zóó geslaagd als de
finale: bij den overgang van de eerste naar
de tweede themagroep wordt zóóveel energie
verbruikt, dat voor de doorwerking in het
tweede gedeelte niet veel meer overblijft;
Haydn heeft zich hier eenigszins het gras
voor de voeten weggemaaid. Het Andante is
een melodie in 3-deeligen liedvorm, die, twee
malen door mineur-tusschengedeelten on
derbroken, drie keer in verschillende instru
mentatie verschijnt; als geheel in het An
dante dus een soort van lied-rondo volgens
het schema A-B-A-C-A, waarbij A zelf weer
als a-b-a opgebouwd is iN.B. de letters dui
den geen toonsoorten aan, doch stellen elk
een afgerond gedeelte voor);
Mozart's „Don Juan"-Ouverture komt op
elk orkestrepertoire voor. Toch mogen we
nog wel eens memoreeren dat de meester dit
werk in één nacht schreef: welk een verbluf
fende gemakkelijkheid en techniek blijken
hieruit! Maar meer nog. want deze Ouver
ture is geen stuk routine-werk: het is een
in volmaakten vorm geboetseerd beeld van
de dramatische kern der opera zelf. De lang
zame inleiding brengt de themas van den
„steenen gast", het standbeeld van den dooi
den lichtmis vermoorden ouden edelman:
het Allegro schildert ons in het hoofdthema
Do nJuan in zijn rusteloos najagen van nieu
we veroveringen; in de tweede thenïagrocp
worden de vermanende stem van het nood
lot en het lichtzinnige reageeren daarop
door Don Juan schril tegenover elkaar ge
steld.
Piano-concerten van Mozart worden dien
dag zoowel door de V.A.R.A. als door den
K.R.O. uitgezonden. Op het gebied van het
soloconcert met orkestbegeleiding is de ar
beid van Mozart zeker wel van fundamen-
teele beteekenis geweest. Bach's concerten
waren gevormd naar het model van die van
Vivaldi; de contrapuntische stijl is over-
heerschend; eerste en laatste hoofddeel be
staan gewoonlijk uit een hoofdthemagroep,
die als een soort van ritornel eenige malen
afgewisseld door alternatieven, optreedt;
het langzame tweede hoofddeel is in vele ge
vallen een op een basso ostinato gebouwde,
min of meer recitativische of quasi-improvi-
seerende zang, in. andere (zooals in het con
cert voor 2 violen), komt de vorm weer met
dien van het eerste hoofddeel overeen. Mo
zart heeft voor zijn concerten de uitgebreide
sonate-vorm aangewend. In het eerste
hoofddeel brengt een groot „tutti" („allen"
orkest) een overzicht over het thematisch
materiaal, alles in de hoofdtoonsoort:, daar
na zet 't solo-instrument in en verwerkt dit
materiaal volgens de regels van het eerste
deel van een hoofd- of sonate-vorm: brengt
dus de zangthemagroep en de afsluiting
(steeds met een stereotypen triller) in de
dominant, of als de hoofdtoonsoort mineur
is. in de parellel-majeur. Dan volgt weer een
groot „tutti" dat de doorwerking inleidt,
waarop de reprise van het eerste de?!, nu in
de hoofdtoonsoort blijvend, volg1".. Aan het
slot daarvan komt weer een kort orkesttus-
schenspel. dat steeds met een fermate op
het kwartsextaccoord afbreekt, waarna de
solist zijn „cadens" (letterlijk de „val" naar
het gïondaccoord», die eigenlijk als impro
visatie over de in het concert voorkomende
themas bedoeld is. speelt. Het orkest besluit
aan, al of niet met het solo-instrument sa
men. met een korten epiloog. De langzame
micdenhoofddee.len zijn in lied-, variatie- of
hoofdvorm, de finales meestal in rondovorm
geschreven. Ook in de laatste kan gelegen
heid voor het aanbrengen van cadensen ge
geven z(jn. Men vindt dezelfde vormen in
Beethovens concerten terug; in het vijfde
(laatste) pianoconcert heeft Beethoven ech
ter de vrije cadensen laten vervallen. Op het
bovengenoemde V. A. R. A.-programma komt
een werk voor. dat men in onze concertza
len zelden hoort: „Le Chasseur Mandit" van
César Franck. een in 1882 geschreven sym-
phonisch gedicht naar een ballade van Bur
ger: het schildert den ondergang van een
wilden jager, die een Zondagmorgen op jacht
ging in plaats van de mis t? gaan hooren.
Het behoort niet tot Franck's allersterkste
werken, maar loont de moeite der kennis
making toch zeker. Vroeger werd het nog
al eens in het Concertgebouw gespeeld; te
Berlijn kwam het n.b. in 1905 onder Busoni's
leiding voor het eerst tot uitvoering, en werd
natuurlijk, als niet van Duitsche herkomst,
cioor de critici verworpen.
Van'de N.C.R.V. is het Brahms-program
ma van Maandagavond belangrijk, hoewel
het geen zekerheid geeft dat aan de eischen
der orkestbezetting door de begeleiding vol
daan zal worden. De ..Nanie" (klaagzang) is
in 1880 gecomponeerd op een gedicht van
Schiller: aanleiding voor Brahms was het
overlijden van den met hem bevrienden
schilder Anselm Feuerbach. De „Vier ernste
Gesange" schreef Brahms in 1S96 weinige
maanden vóór zijn dood; fragmenten uit den
Bijbel leverden de teksten. En met net
„Deutsches Requiem" heeft de meester een
onvergankelijk gedenk teeken voor de nage
dachtenis zijner geliefde moeder gesticht:
het is echter reeds in 1857 begonen en pas
in 1866 voltooid. Ook de tekst hiervan is uit
stukken uit den Bijbel samengesteld. Het
zou ondoenlijk zijn van dit grootsche werk.
waarin klassiek meesterschap en nieuwere
uitdrukkingsmiddelen vereeniga zijn, hier
zelfs maar oppervlakkige analyse te geven;
men luistere zoo mogelijk met de (zeer bil
lijke) klavierpartituur.
Het concert der A.V.R.O. van Donderdag
avond kunnen we voorbijgaan; het program
ma belooft nieuws noch merkwaardigs en
het concertgebouw-orkest kunnen we gedu
rende den winter vaak genoeg hooren. De
„Grondslagen der Muziek" van Dav.-Na..
brengen deze week strijkkwartetten van
Haydn. Uit de 83 zal wel een selectie gedaan
worden; de vroegste zijn trouwens niet zoo
interessant als de latere.
MUZIEK.
Concert der H.O.V.
Het tweede zomerconcert onzer H.O.V. was
aanmerkelijk beter bezocht dan het eerste;
toch was de zaal nog lang niet voor de helft
°evuld.
De aanwezigen zullen voorzeker van hun
gang naar de concertzaal geen spijt gehad
hebben. Ons orkest heeft, onder de beproefde
doch weinig suggestieve leiding van den 2den
dirigent Marinus Adam gespeeld met een
frisehheld en een toewijding, die niet zouden
doen vermoeden dat 't een zoo inspannende
wintercajnnaene achter den rug heeft. Nu
bleek te duidelijker hoeveel aan innerlijke
kracht, aan beschaafdheid, zuiverheid en
schoonheidsbegrip het ensemble de laatste
drie jaren gewonnen heeft, dat zulke reser
ves voor het na-seizoen konden overblijven.
De vriendelijke, maar van eentonigheid niet
vrij te pleiten Ouverture „L'Eoreuve villa-
geoise" van Grétry en Mozarts .Jupiter
symphonie waren de orkestwerken die ik
hoorde. Enkele kleine oneffenheden waren
wellicht te vermijden geweest: zij konden
echter aan den goeden totaalindruk weinig
afbreuk doen. In het Andante cantabile der
symphonie waren zelfs vele momenten van
groote klankschoonheid: de beroemde finale
werd. op enkele oogenblikken. waar de strak
ke lijn wat verslapte, na. met de noodige
nittigheid vertolkt. Ik heb, iaren geleden,
deze symphonie eens op een volksconcert van
het Residentieorkest gehoord en herinner
mij dat de dirigent. Baron van Zuylen van
Nvevelt, na afloop zeide, dat een ijzeren
leidershand noodig was om de finale tot een
goed einde te brengen. Voor onze H.O.V. was
die blijkbaar niet noodic. waaruit men het
besluit kan trekken dat óf de H.O.V.
beter en beslagener is dan het Residentie
orkest. óf de Haagsche leider lichtelijk over
dreven heeft.
Hoe 't ook zijde vertolking der symphonie
was goed. En wat tusschen de Ouverture en
de Symphonie gegeven werd was ook goed.
was zelfs eenigszins een verrassing. Want
van den tenorzanger Willem Snoeks hadden
tot dusver nog niet gehoord, maar de wijze
waarop hij het eerste Recitatief en Aria uit
„Der Messias" voordroeg wekt de verwachting
dai we .zijn naam binnenkort vaker op de
concert-programma's zullen aantreffen. Wil
lem Snoeks beschikt over een krachtige en
edelklinkende tenorstem: zijn intonaties zijn
volkomen zuiver, zijn techniek stelt hem in
staat ook snellere figuren en passages dui
delijk en zonder geforceerdheid te zingen, en
hij wist ook den geest van het werk tot zijn
recht te doen komen. Meerdere podium-
routine zal er hem allicht toe brengen wat
minder voor zich zelf, wat vrijer de zaal ln
te zingen.
Tot mijn spijt kon ik het tweede gedeelte
van het concert niet meer bijwonen: de
stemkwalitelten van den zanger zoowel als
wat ik over hem vernam geven echter ge-
reede aanleiding om to vertrouwen dat ook
zijn Wagner-zang goed geweest zal zijn.
Wagners muziek moet dezen fort-tenor wel
bijzonder goed liggen. We hopen spoedig
gelegenheid te krijgen deze schoone ver
wachtingen verwezenlijkt te zien.
K. DE JONG.
STADSNIEUWS
HERM.HEIJERMANS.
De Haarl. Tooneelvereeniglng Herman
Heijermans is toegetreden tot den bond van
Arb. tooneelvereenigingen ln Nederland.
Genoemde vereenlging houdt Zondag, 9
Aug. een boottocht naar Mulden-Muiderberg.
TIJDSCHRIFTEN.
Eigen Haard.
Het laatst verschenen nummer van E'gen
Haard brengt een interview van piet van der
Hem door Caty Verbeek, voorzien van een
achttal reproducties van schilderijen door
van der Hem gemaakt.
Mé wis Jr. schril ft Snapshots, terwij! Henri
Schultze een verhaal: De verzonken Jacht
club geeft. Mr. N. J. Vcllenga beëindiet zijn
beschouwingen over Woeker. Verder vinden
we nog een artikel over Veilig Verkeer bene
vens de gewone rubrieken Filmnieuws, Sport -
revue en.... Uw naam is Vrouw.
MUZIEK IN DEN HOUT.
Namiddagconcert op Zondag 7 Juni ten
2.30 uur in den Hout te geven door de H.O.V.
onder leiding van Marinus Adam.
1. Marsch uit „La Reine de Saba" Gounod.
2. Ouverture „Si J'étais Roi" Adam.
3. Künstlerlcben 'wals) Joh. St.auss.
4. Potpourri uit ..Rlgoletto" Verdl.
5. Ouvert. „Orpheus in der Unterwelt"
Offenbach.
6. Twee Honeaarsche dansen Brahms.
7. Fantasie Traviata Verdl.
OPENING WOL- EN KOUSENHUIS.
Vrljdagmiddac had de opening plaats van
het Wol- en Kousenhuls. gevestigd in tie
Groote Houtstraat 114, waarheen de zaak uit
de Pieter Kiesstraat is overgebracht. Tevens
heeft de zaak bij deze verplaatsing een uit
breiding ondergaan Ze is nu gespecialiseerd
in wol. kousen en tricotgoederen.
De firma beschikt verder over een groote
keuze voorbeelden en modellen op het gebied
van handwerken, waarbij ze tevens voorlich
ting kunnen geven.
Het inwendige van den winkel is practlsch
ingericht. Zeer overzichtelijk bijvoorbeeld zijn
de knotten wol in de wandkasten opgebor
gen. zoodat het heel gemakkelijk valt uit dc
vele verschillende kleuren een keus te doen.
Ook aan de buitenzijde maakt de winkel
een prettigen indruk. Wij wenschen de ex
ploitanten dan ook veel succes toe ln dc
Houtstraat!
Als blijken van belangstelling waren eenige
bloemstukken gezonden.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Scheffer. Pres. Stljnstraat 99. autoped: De
Nieuwe. Hofdijkstraat 38. 2 boekjes Rijks
verzekeringsbank: v. d. Sluis, Jac. Lonnep-
laan 4. broche: G. Doezie. Vogelkoonsteeg 4.
clichés; Fijnhout. Kennemerstraat 2Srd. ge
wichten; Gonggrijp. Voorzorestraat 78. haar
borstel: v. d. Vossen. Ten Katestraat 4. hond;
De Graaff. Dc Clercqstraat 116. hoed; P. van
Wort. Lange Annaslraat 14. jas; Kennel
Fauna, Parklaan 119. kat: R. Schouten,
Spaarndamscheweg 10 rd.. invaliditeitskaart:
W. Bek. Lootsstraat 29. muziekstukken;
Martin. Delftstraat 26. nummerplaat; Hand-
graaf. Hofdijkstraat 26. pcrtemonnale m. i.:
Vergers. Slachtbulsstraat 6 rd„ portemon-
m. i. naie: N. Cop. Felth'straat 1. Portefeuille
m.i.; Blankestein. Turfmarkt 30. rijwielbelas-
tineplaatje; A. van Deutekom, Bronsteeweg
45 Heemstede, rijwiclbela .tingmerk: W. Hen
driks. Ged. Oude Gracht 116, rljwielbelas-
tingmerk; Kcomcn. Krltaingerstraat 30, rij
bewijs; v. d. Linden. Pres. Steijnstraat 44.
schoppen; Lamp, Stoopplein 20. Overveen,
sierspeld; K. v. d. Wagen, Lange Veerstraat 7.
schop; W. Hemmes. Boekenrodestraat 12.
sjaal; Diel. Schermerstraat 9 rd„ t i en ritten-
kaart; L. Wilkes, Lange Raamstraat 15,
wagenzelltje.
C,. BOELEN.
De heer G. Boelen
hoopt op 11 Juni
zijn 25-jarig Jubi
leum als expeditie
knecht b ijde firma
C. J. SchravendUk
.alhier te vieren.
EVANGELISCHE LUTHERSCHE GEMEENTE
HAARLEM.
Men schrijft ons;
Volgens een persbericht heeft Ds. G. J.
Duyvendak bij zijn afscheid te Bussum ge
zegd, dat hij besloten had de roeping naar
Haarlem te volgen wegens dc behoefte aldaar
aan een jonge kracht, noodig om de een
dracht in de gemeente te herstellen.
Uit zeer betrouwbare en bevoegde bron
weten wij thans, dat ds. Duyvendak ver»
klaard heeft naar Haarlem te gaan. ten
einde zijn ouderen collega aldaar bij te
staan in het omvangrijk werk en de scheuring
die er in de gemeente is. tot eenheid te
brengen, met dit laatste doelend op de om
standigheid, dat de rechtzinnige fractie in
de Haarlemsche gemeente, georganiseerd
in de plaatselijke afdeellng van het Luthcrsoh
Genootschap, tot dusver op eigen gelegen
heid kerk. Zondagsschool en catechisatie
houdt, maar hiermede eindigt, nu zij in hem
een predikant van haar richting heeft ver
kregen.
Juist overgebracht en ln het juiste licht
geplaatst krijgen dc woorden van ds. Duyven
dak een geheel anderen klank.
AANBESTEDINGEN
In de voormalige infanterlekazerne aan
den Koudenhorn zijn hedenmorgen eenige
voorzieningen aan militaire gebouwen aan
besteed. De uitslag was als volgt:
1. Voorzieningen aan militaire gebouwen en
werken van Uitgeest tot Velsen en bij Uitlui
den. Raming f 417.. ingekomen 11 biljetten
Laagste inschrijver a. Hartog, Heemskerk
4075.
2. Voorzieningen aan militaire gebouwen
en werken ten Oosten van Haarlem en in
den Haarlemmermeerpolder: raming 8005.
10 biljetten. Laagste inschrijver J. van der
Meulen en D. Blom te Hoofddorp 8617.33.
3. Voorzieningen aan militaire gebouwen
en werken te Haarlem; raming 9785: 13
biljetten: laagste J. do Klerk 9494.
4. Het verven der gebouwen en werken on
der 1 bedoeld: raming f 2000; 7 biljetten;
laagste A. Breed. Heerhugowaard f 1720.
5. Het verven der gebouwen en werken
onder 2 bedoeld; raming f 1850; 6 biljetten;
laagste A. Breed, Heerhugowaard f 1614.
6. Het verven der gebouwen en werken
onder 3 bedoeld: raming f 3910; 9 biljetóen;
laagste A. Breed. Heerhugowaard f 3120.
VOOR VACA XT! E-BEZIGHEDEN.
De kraampjesdag, gehouden ten bate van
dc Vercenioing voor Vacantle-b-/gleden,
heeft ondanks het zeer ongunstige weer,
ongeveer f 1000 bruto opzebraoht.
Dc verloting zal gehouden worden op 15
Juni tusschen 2 en uur in school 3 van de
Tuchthuisstraat.
