BINNENLAND
Het Raadsel van Tanbuck Hall
HET SLAGEN
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 18 JULI 1931
SLEEN EN EMMEN CONTRA DE
REGEERING.
DE VROUWELIJKE HOTELRAT.
Hoe zij te werk ging.
EEN BELANCRIJK GESCHIL VOOR
DRENTE.
De Tel verneemt uit Coevorden:
In geheel «-Drente volgt men met belang
stelling de ontwikkeling van 't conflict tus-
schen de regeering en de gesaneerde gemeen
ten Sleen en Ernrnen. Zooals men weet, heb
ben de ministers van Binn. Zaken en van
Financiën te verstaan gegeven, dat de ge
noemde gemeenten fondsbelasting dienen te
heffen naar het tarief van de derde klasse,
op straffe van intrekking' der Rijksbijdragen
in de gemeentekas. De raden van beide ge
meenten handhaven, nietemin dit dreige
ment. hun besluit om de gemeenten in de
tweede klasse te rangschikken.
Zoowel Emmen als Sleen kennen de nadee-
len en misère van een tot het uiterste opge-
voerden belastingdruk, zoodat het te verkla
ren is. dat men terugdeinst het aantal con-
tribuabelen nog meer uit te breiden met en
kele inwoners, die tot heden geen belasting
betaalden, terwijl anderen, met geringe fi-
nancieele draagkracht, iets meer zouden moe
ten betalen dan zij thans storten. Bovendien
ls men er in Drente van overtuigd, dat de
personeele belasting, in het bijoznder naar
den grondslag mobilair, in deze provincie re
latief het hoogst is in het geheele land. De
minister heeft zelf in de Tweede Kamer toe
gegeven, dat de schattingen te ..fiscaal"
waren, zonder evenwel aan dit euvel een
einde te maken. Wel is waar bestaat altijd de
mogelijkheid om te reclameeren tegen den
aanslag, doch meestal is de kans op succes
gering, daar alle schattingen, hoewel deze in
vergelijking met andere streken zeer hoog
aijn, wettelijk weinig in te brengen valt.
De regeering stelt zich op het standpunt,
dat zij niet bevoegd is de heffing van hon
derd opcenten op de fondsbelasting goed te
keuren, zoolang de fondsbelasting geheven
wordt naar het tarief der tweede klasse. Al
leen bij rangschikking in de derde klasse is
naar het oordeel van den minister de be
lastingheffing tot een redelijk peil opgevoerd
en alleen dan kan hij aan de heffing van
meer dan tachtig en hoogstens honderd op
centen zijn goedkeuring hechten.
Verder stelt de minister heffing van hon
derd opcenten als voorwaarde voor het ver-
leenefi van Rijksbijdragen in de kosten der
gemeente-huishouding en zoo komt hij lo
gisch tot zijn ultimatum: indeeling in de
derde klasse of intrekking wan het Rijks
subsidie.
Van regeeringsstandpunt bezien, schijnt
deze gedachtengang wel verklaarbaar. Im
mers van de 34 Drentsche gemeenten zijn er
drie gesaneerd. Achttien gemeenten, die
geen Rijkssteun ontvangen,, zijn geplaatst
in de derde klasse. Wanneer nu met Rijks-
geld gesaneerde gemeenten in de tweede, en
zich zelf bedruipende gemeenten in de derde
klasse worden gerangschikt, lijkt saneering
nog zoo kwaad niet. Het aantal hulpbehoeven
de gemeenten in Drente zou gaandeweg groo-
ter worden. Zoo is het geschil, dat thans
tusschen de regeering eenerzijds en Sleen en
Emmen anderzijds is gerezen, eigenlijk te
herleiden tot een strijd om moer gelijkheid
in de belastingheffing. Merkwaardig is, dat
in beide gemeenten de burgemeesters, hoe
wel zij het standpunt der regeering onjuist
vinden, voor haar eischen willen zwichten,
terwijl de raden deze afwijzen. Niet zonder
spanning vraagt men zich in Drente af. hoe
dit voor de provincie zoo belangrijke conflict
zal eindigen.
HET DRAMA OP AMELAND.
De Tel. verneemt uit Buitenpost:
Ds. J. L. A,, die bekend heeft zijn vrouw
bij het baden in zee bij Ameland door ver
drinking om het leven te hebben gebracht, is
door de marechaussee van Buitenpost per
auto naar Leeuwarden overgebracht en in het
Huis van Bewaring ingesloten. Het lijk van
mevrouw A. is te Boelenslaan (Achtkarspe-
len) opgegraven- Op de begraafplaats heeft
dr. Mieremet van Groningen, sectie op hen
lijk verricht.
KINDERZEGEN TE WEHL.
In de gemeente Wehl, tellende ongeveer
3000 inwoners, is dit jaar door den ambte
naar van den burgerlijken stand, reeds aan
vijf echtparen een tweede trouwboekje afge
geven, daar het oorspronkelijke bij het hu
welijk afgegeven trouwboekje, ruimte biedend
voor inschrijving van twaalf kinderen, vol
was.
FEUILLETON.
(Naar het Engclsch door J. v. d. SLUYS).
Nadruk verboden.
12)
HOOFDSTUK VI.
Het Gerechtelijk Onderzoek.
De familie IDove woonde in een groot
heerenhuis aan den buitenrand van Bruntlea;
kostbaar, maar smakeloos. Hetzelfde gold
voor de meubels, schilderijen en kunst
voorwerpen, waarmee het was volgepropt.
Lady Dove was de eenige, die oog had voor
wat er aan huis en interieur ontbrak. Ze
was in haar jonge jaren gouvernante ge
weest bij een paar beschaafde, goed-gesitu-
eerde families, stamde zelf uit een goede
burgerfamilie en had daardoor een beteren
smaak dan haar man en haar kinderen, die
in dit opzicht naar hun vader aardden,
Eigenlijk had Sir Giles zoowel zijn geld als
zijn titel aan de ex-gouvernante te danken.
Ze ontdekte mogelijkheden in den ijverigen
kleinen kruidenier, met wien ze tegen den
zin van haar familie getrouwd was en wist
het beste in hem tot ontwikkeling te krij
gen. Zij was het die hem drong tot uitbrei
ding van de zaak, die hij van zijn vader
geërfd had en tot het vestigen van het eene
filiaal na het andere door heel Londen en
het waren haar hersens geweest, die latei-
de speculaties hadden ontworpen, die het
vermogen van haar man tot een waarlijk
vorstelijk fortuin hadden gemaakt. Toen het
echtpaar zich terugtrok om stil te gaan leven
in hun geboortestad in de Midlands, eenvou-
ZIJ LOGEERDE OOK TE ZANDVOORT.
De Tel. verneemt uit Muiden betreffende
de vrouwelijke hotelrat die te 's-Gravenhage
werd gearresteerd nog het volgende:
Toen de rijks- en gemeentepolitie van
Muiden het hotel „Het Wapen van Amster
dam" te 's-Gravenhage binnentraden deed
de voor de hotelhouders zoo onvo.ordeelige
logeergast, nog een poging om te ontvluch
ten. Dit werd haar echter d.oor de politie be
let, waarna op een der bovenkamers het ver
hoor door do politie een aanvang' nam. Een
groote moeilijkheid was, dat zij haar waren
naam niet wilde noemen. Zij deed een om
standig verhaal van de plaatsen, waar zij al
geweest was. Maar Zwolle zou haar bij dit
verhoor noodlottig worden, want.een dei-
politiemannen had toevallig een paar jaar
in die stad gewoond en zoodoende kon hij
haar op eenige flagrante onjuistheden wij
zen.
Toen was het opeens met de zekerheid en
de radheid van tong van de damfe gedaan.
Zij gaf eindelijk op te zijn mevr. B. G. W..
eertijds gehuwd met den heer M., van wien
zij echter gescheiden zou zijn.
Op dat oogenblik wist de politie nog niet
wat de dame zooal op haar kerfstok had. Zij
wist alleen nog maar van de oplichting in
Muiden, Toen mevr. W. dus te kennen gaf
dat in Watergraafsmeer een familielid van
haar woonde, dat bereid was de in Muiden
gemaakte schuld te vereffenen, overwoog de
politie, of het niet wenschelijk zou zijn met
de aanwezigen per auto naar het opgegeven
adres te rijden, ten einde den hotelhouders
te Muiden en 's-Graveland in het bezit te
stellen van het hun toekomende geld.
Inmiddels was het opgevallen, dat mevr.
W. in het bezit was van een handkoffer en
een japon welke zij bij haar verblijf in Mui
den neg niet haar eigendom had kunnen
noemen. Ook dit wekte argwaan. De rijks
veldwachter van 's-Graveland belde de poli
tie te Hilversum op entoen barstte de
bom!
Het bleek nl. dat mevrouw W. nog een jaar
kosteloos logies van het rijk tegoed had. Maar
er stond nog meer op haar lijstje. De politie
van Nijmegen, Zwolle en Zandvoort had
haar aanhouding verzocht wegens oplich
ting: de Officier van Justitie te Leeuwarden
wegens flesschentrekkerij, waarvoor zij de
bovengenoemde gevangenisstraf van een
jaar had te ondergaan.
Toen de politie dit hoorde, werd er niet
meer gedacht aan een autotocht naar Wa
tergraafsmeer.
Bij het verhoor, dat mevrouw W. te Muiden
door de politie werd afgenomen, kwam nog
het volgende aan het licht:
Te Zandvoort had zij in de tweede helft
van Juni in een tweetal hotels gelogeerd,
resp. onder den naam van. mevrouw Mensing
en van mevr. Hoogland. Zij was in het be
zit van een portret dat een kapitein der
infanterie voorstelde. Dit portret heeft haar
goede diensten bewezen bij haar pogingen
om te Zandvoort oplichting te plegen. In een
modemagazijn wist zij een blazer afhandig
te maken, bij een juwelier slaagde zij er in,
een tweetal gouden horloges mee te krijgen.
Wat dit laatste feit betreft, ontkende de ver
dachte eerst pertinent, zich ook daaraan te
hebben schuldig gemaakt, doch op het laat
ste oogenblik erkende zij zulks. Den nieuwen
koffer en de nieuwe japon wist zij bij twee
winkeliers te Hilversum machtig te worden.
De namen dier winkeliers kan zij niet aan
de politie opgeven, doch dit zal nu wel
spoedig opgehelderd worden. Volgens haar
verklaring moet zij ook te Rotterdam op de
vorenomschreven wijze „gewerkt" hebben,
doch daaromtrent wilde zij zich niet verder
uitlaten.
Opmerkelijk was de voorliefde welke deze
ongewenschte logeergast in de hotels te Mui
den aan den dag legde voor de kranten en
de radio. In Muiden had zij zelfs gevraagd,
of er niet een draad naar haar kamer kon
worden aangelegd, zoodat zij daar de radio
kon hooren. Klaarblijkelijk wilde de hotelrat
nauwkeurig op de hoogte blijven met de
politieberichten en weten of en d.oor wie nu
weer haar aanhouding verzocht zou worden.
Op het oogenblik van haar arrestatie te
's-Graveland, was zij nog in het bezit van
f 1.47 1/2. Reeds sinds 1928 wordt deze ver
dachte door de politie gezocht, zoodat met
recht gezegd mag worden, dat de politie te
Muiden een bijzonder goede vangst gedaan
heeft.
Donderdag is zij per Gooische tram onder
geleide van den rijksveldwachter van Muiden
naar Amsterdam overgebracht.
dig als meneer en mevrouw Dove, was het
laatstgenoemde wederom, die haar echtgenoot
ertoe bracht om zich met de gemeentepolitiek
te gaan bemoeien, zoodat hij weldra lid van
den raad werd en niet zoo heel veel latei-
tot .amyor" werd gekozen. Op haar raad
en aandrang interesseerde hij zich ook voor
de landspolitiek en stelde zich candidaat
voor het Parlement. Ofschoon hij niet ge
kozen werd, bleek zijn welvoorziene buidel
van zooveel waarde voor de aan het roer
zijnde partij, dat de regeering zich uiterst
vriendelijk gestemd voelde ten opzichte van
een partijgenoot, die bereid was zóó 'diep in
den zak te tasten als Giles Dove deed. Al
weer op initiatief van zijn eerzuchtige weder
helft, -stichtte hij een weeshuis en een hospi
taal en schonk de stad zijner inwoning een
schilderijenmuseum en toen Dover voor de
derde maal „mayor" was en de koning in dat
ambtsjaar een nieuwen vleugel van liet wees
huis in hoogst eigen persoon kwam openen,
werden zijn verdiensten beloond door de ver
heffing in den adelstand. De man zelf vond
dat daarmee de kroon op zijn levenswerk was
gezet en hoopte de rest zijner dagen te kun
nen slijten als een gerespecteerd burger van
zijn land.
Niet aldus Lady Dove. Er waren te veel
menschen, die haar baronet als hoofd van
een kruideniersfirma hadden gekend en die
daardoor te familiair waren naar haar zin.
Ze besliste dat het onafwijsbaar-noodig was
dat de familie elders heentrok; niet naar een
streek waar het wemelde van echte aristo
cratie, maar naar een stille buurt, waar hun
geld en hun titel hen verre boven de bevol
king zouden uitsteken. Met haar scherp-
zienden blik koos ze Bruntlea en de Dove's
vader, moeder, een jongen en twee meisjes 1
(tweelingen) met een heelen stoet perso
neel annex, vestigde zich op ..Homing Grange"
dat door bemiddeling van Morgan Pickering
die ook het beroep van makelaar in huizen
uitoefende, voor hen was gebouwd. Inmiddels
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
INWISSELING VAN DUITSCH
GELD.
BIJ DE NEDERLANDSCHE BANK.
In aansluiting aan het bericht, dat eenige
circulatiebanken in het buitenland op grond
van een overeenkomst met de Duitsche
Rijksbank, marken tot vasten koers koopen
ten einde aan de behoefte van Duitsche rei
zigers tegemoet te komen, vernemen wij, dat
ook aan de kantoren van de Nederlandsche
Bank gelegenheid bestaat tot een dergelijke
inwisseling van een beperkt bedrag per
reiziger.
AANVAL OP EEN ARBEIDS
BEURS.
RUITEN INGEWORPEN.
Vrijdagochtend heeft, zoo verneemt de Tel.
uit Den Helder, een werklooze de vier groote
frontruiten van de Arbeidsbeurs aan den
Kanaalweg aldaar met stesnen ingegooid.
De dader heeft met voorbedachten rade ge
handeld. Voorbijgangers hadden hem uit een
nabij zijnde straat zien komen en hem daar
na zeer kalm de ruiten zien ingooien. De
man trad vervolgens de beurs binnen en
vroeg op lakonieke wijze werk. De politie, die
inmiddels gewaarschuwd was, heeft de man
medegenomen naar het politiebureau. Van on
billijke behandeling in zake werkverschaffing
moet in dezen geen sprake zijn, hij wilde
slechts de aandacht op zich vestigen.
DE MAN DIE ALS VROUW STOND
INGESCHREVEN
DEN HAAG, 18 Juli (Haagsch Corr. Bur.)
De Haagsche rechtbank heeft de door mr.
Tj. Mobach bij request verzochte doorhaling
en verbetering gelast van het in de registers
van den burgerlijken stand te Rijswijk on
juist ingevulde geslacht van den jongen man
wiens huwelijksvoltrekking op grond hiervan
door den ambtenaar van den Burgerlijken
stand was geweigerd.
HILVERSUMSCH WAPEN TERECHT..
De Tel. verneemt uit Hilversum:
Het wapen van Hilversum, dat door kwaad
willigen van het nieuwe raadhuis was ge
haald, is Donderdagavond op een der gras
velden bij het raadhuis teruggevonden.
AUTO DOOR AFSLUITBOQMEN GEREDEN.
Woensdagavond omstreeks half elf reed een
personenauto van den kermisreiziger J. te
Bergen op Zoom door een der neergelaten
spoorboomen te Sittard. De auto bleef ern
stig gehavend op de rails staan, terwijl juist
op het hellend baanvak NuthSittard een
zwaar beladen boïéhtrein in aantocht was.
Door het optreden van den overwegwachter
werd de trein nog juist op het laatste oogen
blik tot stilstand gebracht en konden de vijf
inzittenden ongedeerd den vernielden auto
verlaten. Volgens verklaring van den chauf
feur, die volgens ooggetuigen onder den in
vloed van sterken drank verkeerde, zou het
ongeval te wijten zijn aan het niet functio-
neeren van den ruitenwisscher.
9
van de Groote Internationale
Ontwapeningsconferentie
is ook afhankeliijk van uw
HANDTEEKENING
onder het Petitionnement voor
Internationale Ontwapening op
de 1e pagina van het 1e blad.
lllllllllllillWllllllllllllllllllllllllilllllliW
werd de zoon naar Rugby en Oxford gestuurd,
om wat te worden gepolijst de tweelingen
kregen een dure gouvernante en de ouders
waren weldra de „groote lui" van den om
trek.
De brave Sir Giles dacht, dat hij nu einde
lijk toch wel een rustplaats voor de zool van
zijn voet zou hebben gevonden, maar de
eerzucht van Lady Dove was nog allerminst
bevredigd. Ze haatte het leelijke, intens-bur-
gerlijke huis, waarin zij woonden en had
een begeerig oog laten vallen op het aristo
cratische Tanbuck Hall. Sar Giles was niet
zoo goed, of hij moest zien het landgoed in
handen te krijgen; hij bestookte Morgan
Pickering met het eene voorstel na het an
dere; de geldschieter-makelaar wees ze alle
van de hand en er ontstond op den duur een
vijandschap tusschen de beide mannen
want Dove was, hoe goedhartig ook van na
ture, driftig en lichtgeraakt die haar tra
gische ontknooping vond in den moord op
Sir Giles. Zoo was tenminste de algemeene
opvatting in Bruntlea.
Hiermede vond -de carrière van den ex-
kruidenier een onverwacht en ontijdig einde,
want Lady Dove was overtuigd dat, als ze
maar eenmaal op het kasteel geïnstalleerd
waren, er ook nog wel een lordstitel voor haai
man was weggelegd!
Maar zijn plotselinge dood had aan deze
schoone droomen den bodem ingeslagen. Er
werden voorbereidingen getroffen voor een
imposante begrafenis in den majestueusen
grafkelder, die Sir Giles vpor zich en de
zijnen had doen bouwen. Reginald, die nu
drie en twintig was, kon de leiding van deze
toebereidselen op zich nemen, terwijl Lady
Dove in een salon zat, waarvan de gordijnen
waren neergelaten en haar oogen rood ween
de.' Ondanks haar feilen eerzucht, had ze
een goed hart en ze betreurde den echtge
noot, aan wien zij zooveel verschuldigd was cn
met wien ze zoo trouw had samengewerkt
om hun fortuin en positie op te bouwen, op-
BEPERKING KOLENIMPORT
IN FRANKRIJK.
.VOOR NEDERLAND 40 50 PROCENT?
De Tel. verneemt uit Parijs:
Bij het Donderdag in het „Journal Of
ficie!" afgekondigde decreet, waarbij het
stelsel van de invoervergunningen voor steen
kolen werd ingevoerd, is tevens een besluit
van het Fransche ministerie van Openbare
Werken gevoegd om de naleving van deze
invoervergunningen te onderwerpen aan een
commisise van advies. In deze commissie
hebben parlementsleden, vertegenwoordigers
der kolen-industrie, der mijnwerkers, der
Kamers van Koophandel voor Zeevaart, bene
vens ambtenaren, zitting.
Vernomen wordt, dat de commissie haar
eerste bijeenkomst pas a.s. Dinsdag zal hou
den. Daar zij haar advies zijnde het gemid
delde van de wenschen der verschillende be
langhebbende groepen, aan het ministerie
van Openbare Werken zal moeten voorleggen
en het advies van dit departement te.za-men
met die van de departementen van Handel
Buitenlandsche Zaken en Begrooting in een
beslissing van den minister-president moet
worden vervat, is het natuurlijk onmogelijk,
op de conclusies vooruit te loopen.
Echter kan reeds worden gezegd, dat bij
de besprekingen, welke van Nederlandsche
zijde worden gevoerd over de technische toe
passing der invoerbeperking, bleek, dat de
kolenimporteerende landen ingedeeld zijn in
groepen. Nederland bevindt zich daarbij,
naar wij vernemen, in één groep met België.
De kolenijimport voor deze landen in Frank
rijk zal niet meer mogen bedragen dan het
gemiddelde over de jaren 1927, 1928, en 1929.
Dit komt voor ons land neer op een vermin
dering van 40 a 50 pet.
Definitief is er echter nog niets geregeld
en de hoop behoeft daarom niet opgegeven
te worden, dat de onverpoosde besprekingen
van onzen zaakgelastigde mr. Carsten tot an
dere bepalingen zullen kunnen leiden. Aan
Nederlandsche zijde is men echter op het
oogenblik tot weinig optimisme geneigd.
WIELRIJDER GEDOOD TE LEERSUM.
Een. auto van de firma v, d. Brink uit
Utrecht passeerde Vrijdag-middag twee uur
Leersum in matige vaart.Voor den auto reed
de heer C. Lagemaat op de fiets. Op het
laatste oogenblik stak de wielrijder den weg
over omdat een andere auto hem tegemoet
reed. De man werd gegrepen en op slag ge
dood. De auto van de firma v. d. Brink, die
volgeladen was met bananen, sloeg tenge
volge van het krachtige remmen door den
chauffeur onderstboven. De schade aan la
ding en wagen toegebracht is vrij groot. De
wielrijder reed aan der) verkeerde zijde van
den weg, zoo meldt 'de Tel.
DE TRIBUNE UIT DE OPENBARE
LEESZAAL TE AMSTERDAM.
Het Vad. meldt, dat van I'S Julï-aï 'de
Tribune niet meer in de Openbare Leeszaal
te Amsterdam ter toeschikking zal worden
■gesteld.
Het Vad. wendde zich tot de directrice der
Leeszaal, mej. Annie C. Gebhard, die mede
deelde dat deze maatregel gebaseerd is op
dezelfde motieven, die voor de andere open
bare leeszalen indertijd gegolden hebben. Al
leen, zeïde zij, Amsterdam heeft er wat lan
ger over gedaan. Er is een correspondentie
over deze kwestie met minister Terpstra ge
voerd en het antwoord Is voor 't toestuur een
reden geweest om in zijn vergadering van
eenige dagen geleden, het besluit tot verwij
dering van de Tribune te nemen.
Op de vraag of nog andere -bladen met
communistische strekking uit de Openbare
Leeszaal zullen gebannen worden, antwoordde
mejuffrouw Gebhard, dat -dit -niet zal ge
beuren. Wij keeren ons, aldus de directrice,
niet tegen een bepaalde strekking in casu de
Communistische, maar tegen het karakter
van een blad als De Tribune.
Het Vad. lieeft zich bovendien nog gewend
tot wethouder E. Polak, die q.q. deel uit
maakt van 't bestuur der Openbare Lees
zaal. De wethouder begon met te verklaren,
•dat hij dezen vorm van censuur dit tot het
begin van dit jaar in ons land onbekend
was, in hooge mate betreurde. Over deze aan
gelegenheid heeft het bestuur der Openbare
Leeszaal met den minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen en de Centrale
Vereeniging voor Openbare Leeszalen gecor
respondeerd en Dinsdagavond heeft het in
zijn vergadering het besluit tot verwijdering
van de Tribune met 7 tegen 4 stemmen (niet
alle leden waren aanwezig) genomen. „Of
deze door 't bestuur genomen beslissing ge
volgen zal hebben, valt nog niet te zeggen,
Ongetwijfeld zal bij de toekenning van de
subsidie (die van Amsterdam bedraagt
f 130.000 en overtreft verre die van Rijk en
provincie) in den Gemeenteraad deze kwestie
ter sprake worden gebracht".
recht. Want al kwam het intellect van haar
kant, zijn ijverige handen waren nooit in
gebreke gebleven te volbrengen, wat zij had
uitgedacht. Maar hij was nu heengegaan....
dat verlies was onherstelbaar en Lady Dove
hield zich ernstig bezig met de vraag, of ze
haar zoon dn dezelfde richting zou kunnen
sturen, als zijn overleden vader. Maar in haar
hart twijfelde ze ernstig aan het succes, want
Reginald had tot nu toe geen blijk gegeven
van ook maar de minste begaafdheid, in
welke richting ook. Hij was een zwaar ge
bouwde jongeman met een dik gezicht, norsch
en zwijgzaam. Zijn meest op den voorgrond
tredende eigenschap was de lichtontvlambaar
heid van zijn gemoed ten opzichte van het
schoone geslacht en het was juist deze eigen
schap van haar z-oon, die Lady Dove ha-ar
gouvernante met eenigszins critische oogen
had doen bekijken.
Ida Cashell gaf de tweelingen nu al een
paar jaar les; ze was een tenger-gebouwd
levendig juffertje met rossig haar. Ze kleed
de zich uitstekend en had een bijzondere gave
om de juiste plaats te bewaren, die ze in
een gezin ais dit behoorde -in te nemen. Het
lag voor de hand, dat een jongeman van
Reginald's natuur haar bewonderde, maar
minder voor de hand liggend was het, dat zij
haar oogen durfde opslaan naar den erf
genaam van den titel en het fortuin der
Doves. Lady Dove, die gewoon was haar
oogen goed den kost te geven, gaf de gouver
nante een wenk, die prompt werd opgevolgd.
De dame had verder geen reden tot klachten
Juffrouw Cashell was de gedweeheid in per
soon en hield den jongen want veel meer
was Reginald nog niet op een veiligen af
stand. Maar hoe schrander Lady Dove ook
meende te zijn, het kwam geen oogenblik
bij haar op, dat Ida haar zoon stevig aar-
het lijntje hield en dat het tweetal elkaar
in het geheim vaker zag. dan Reginald's
moeder wel wenschelijk zou hebben gevon
den. Juffrouw Cashell, die in werkelijkheid
UIT DE METAALINDUSTRIE.
DE C. A.O. VOORLOOPIG STILZWIJGEND
VERLENGD.
Eenigen tijd göleden zijn onderhandelingen
gevoerd tusschen den Metaalbond en de ar-
beidersorganisaties in de metaalindustrie
over een ev-entueele verlenging van het col.
lectieve arbeidscontract, dat Donderdag af.
liep.
De patrons hadden wijzigingen voorgesteld
welke o,a. inhielden een loonsverlaging van
ongeveer 5 pet., zulks wegens de economi
sch en toestand.
De arbeiders wilden die verlaging niet aan.
vaarden. De onderhandelingen leidden niet
tot een resultaat. Wel zjgclen de vertegen
woordigers der arbeidersoganisat-ies toe de
aangelegenheden in eigen kring te bespre-
ken en van het resultaat dief besprekingen
aan den Metaalbond kennis te geven.
De besprekingen in eigen kring zijn inder
daad gehouden, maiar zij hebben niét tot
gevolg gehad dat een tegenvoorstel van ar
beiderszijde werd gedaan.
De Metaalbond ontving geen nader bericht'
Conferenties tusschen. partijen zijn dan ook
verder niet meer gehouden, zoodat het oude
contract afliep, zonder dat er overeenstem
ming was over een nieuwe overeenkomst.
Donderdag heeft nai de Metaalbond te
Utrecht vergaderd om den toestand onder
de oog-en te zien. Er waren echter niet vol
doende leden aanwezig om een. 'bindend .be
sluit te nemen.
Over een paar weken zal de Metaalbond
opnieuw vergaderen. Voorloopigjloopt het oude
contract stilzwijgend door.
HUGO DE GROOT-RAAM TE DELFT.
De onthulling van het Hugo-de-G-root-
raam, dat wordt geplaatst in den Noordelij
ken gevel van het transept der Nieuwe kerk
alhier, zal plaats hebben op het einde der
volgende maand op een nog nader vast te
stellen datum. Zooals bekend is het raam
een geschenk van Amerikaansche juristen.
Ontwerper is de kunstenaar Joep Nicolaas.
Het wordt geplaatst tegenover het reeds
aangebrachte Oranjeraam, het geschenk van'
den Hollandschen Amerikaan Edward Bok.
NIET TOEGELATEN ALS RAADSLID.
De gemeenteraad van Voorst besloot, aldus
het Hbl-d., tot niet-toelating van den heen
Ph. Meilink (V.D.) tot den raad, op grond;
van de nieuwe gemeentewet,
De echtgenoote van den heer Meilink is?
n.l. gemeentelijk verloskundige.
Naar het blad verneemt, zal de heer Mel-x
link van dit besluit bij Ged. Staten van Gel->'
derland in beroep gaan, daar hij meent dat)
aan de wet een verkeerde uitlegging is ge-,
geven, 1
A
RUSTTIJDEN VAN CHAUFFEURS, u
De besturen van' 'de Nederlandsche Tfrné'
van Chauffeurs ecu overig Automobielper-
soneel en van den Ned. R.K. Bond van.
Transportarbeiders „St.-Bonifacius", hebben^
een adres aan den minister van Waterstaat'
gericht, waarin gezegd wordt, dat de nale
ving der voorschriften tot beperking van den
arbeidstijd van autobusbestuurders zeer veel
te wenschen overlaat. Het betreffende KB.
van 19 Maart 1928 biedt allerminst de moge
lijkheid een behoorlijke naleving van zijn
bepalingen te waarborgen. - |j
In de practijk is het niet mogelijk: geble-r'
ken met de voorschriften van dit K.B. de be->
doelingen tot haar recht te doen komen,)'
omdat het rijden buiten de uren, op de
kaart vermeld, niet strafbaar is gesteld, zoo
lang niet te bewijzen is, dat de betrokken,
bestuurder even meer dan twaalf uur per et-'
maal rijdt, I
Een andere afwijking van dé bedoeling'
van het voorschrift, dat de bestuurder van
een autobus iedere kalenderweek een rust
dag van minstens dertig uren moet genie
ten, welke rustdag tenminste eens om de
vier weken op een Zondag moeten vallen,
komt meermalen voor.
Tenslotte merken adressanten nog op, dat
de veiligheid van het autobusvervoer op
eenvoudiger wijze gewaarborgd zou zijn, in
dien de minister van Arbeid, H. en N. zou
kunnen besluiten, alle bedrijfschauffeurs
spoedig te brengen onder de betreffende
bepalingen van de Arbeidswet 1919. De con
trole op de naleving der diensttijdenregeling
zou dan op meer doeltreffende wijze kun
nen worden georganiseerd-.
De besturen verzoeken den minister, dié
maatregelen te willen treffen, welke noodig
zijn om de goede en nuttige werking van de
wettelijke dienst- en rusttijdenregeling voor
autobusbestuurders te waarborgen.
niet ver van de veertig was en pretendeerde
vijf en twintig te zijn zag er inderdaad zeer
jong uit voor haar leeftijd; ze zorgde wel
voor haar uiterlijk uitnemend te conserveeren
en slaagde daarin voortreffelijk. Zo had een
stormachtig verleden achter den rug, maar
Lady Dove wist daar niets v-an; die had uit
stekende -informaties over haar gekregen en
besefte ondanks haar groote menschen-
kenhis geen oogenblik, dat- zij een slang
aan haar boezem koesterde, zooals men dat
noemt.
Ida Cashell's plannen waren eenvoudig
genoeg. Ze had zich voorgenomen met Regi
nald te trouwen, den baas te spelen over
zijn geld en zich een prettig en luxueus leven
tje te verschaffen. Ze was bij de pinken en
had in haar verleden genoeg mee gemaakt
om zich te bekwamen in het handig op touw
zetten van gemeene intrigues. De dood van
Sir Giles maakte echter een herziening van
haar plannen noodzakelijk; ze begreep direct
dat ze die aan de nieuw ontstane situatie
moest aanpassen. Terwijl ze die plannen
met voorzichtige zorg ontwierp, troostte ze
aller-sympathiekst de treurende weduwe, on
derwees de tweelingen en gedroeg zich in
't algemeen als de goede, weldoende engel in
huis.
Wain werd al -deze bijzonderheden over de
familie Dove niet in eens gewaar. Hij had
het geluk In aanraking te komen met een
oude dame. die zijn moeder bleek gekend te
hebben en die hem direct op de thee vroeg.
De eene invitatie leidde tot de andere en
weldra was de journalist de vertrouweling van
de te Bruntlea resideerende babbelzuchtige
dames -op leeftijd, uit wier mond hij de
boven vermelde bijzonderheden omtrent de
Doves grootendeels vernam, ze aanvullend
uit eigen combinatievermogen en psycholo
gisch inzicht.
(Wordt vervolgd.)
