WEET U DAT?
J. LOTTGERING,
li
H
11
LETTEREN
Radiomuziek der week.
EEN VOORBESPREKING
Het Raadsel van Tanbuck Hall
EN KUNST
BIOSCOOP
UW
HAARLEM'S DAGBLAD
dooi KAREL DE JONG.
In het laatste nummer van do Radiobode
vinden we een bespreking van Dovrak's Sym
phonic, „Aus der ncuen Welt", die voldoende
historische toelichtingen bevat, maar die,
voor zoover zij de analyse van het werk be
treft, wel eenige aanvulling behoeft.
Het gesyncopeerde, peinzende thema, waar
mee de Inleiding begint, vertoont terstond
een eigenaardigheid, die we in meerdere ge
wichtige themas dezer symphonie terugvin
den, nl. de kleine septime of wel de groote
ondersecunde, zooals dio aan het z.g. aeolisch
mineur eigen is, zoodat de voor onze gewone
muziek karakteristieke halve-toonschrede
van de septime naar de octaaf ontbreekt en
door een heele-toonschrede vervangen is. Dit
verschijnsel duidt gewoonlijk óf op primi
tieve volksmelodieën of op antieke muziek.
Bij Dovraks werk hebben we natuurlijk met
het eerste geval te doen, want anders moest
de titel „Aus der alten Welt" luiden. We
vinden het terug in het vluchtige viermatige
thema, dat in het eerste Allegro tusschen
hoofd- en zangthemagroep optreedt, in de
zwaarmoedige cis mineur melodie van het
Largo, in het hoofdthema der finale en in
de wilde triolen, die den overgang naar den
van heimwee vervulden zang der clarinet
vormt. We zouden dus deze themas de Ame-
rikaansche kunnen noemen. Of zij van Ne
ger- dan wel van Indiaansche afstamming
zijn, moge in 't midden blijven; vermoedelijk
zit er meer Indiaansch, dan ander bloed in,
en openbaart de zwarte invloed zich hoog
stens door enkele rythmen in de begeleidin
gen. De meeste andere themas in deze sym
phonie zijn naar Europeeschen en wel in 't
bijzonder van Boheemschen oorsprong en
door de verwerking met de exotische en de
daardoor ontstane conflicten is het werk
meer geworden dan een vrienden-groet uit
het verre land of een stuk folklore: het is
een stuk autobiografie, een schildering van
den gemoedstoestand van den componist,
van zijn heimwee vooral. Dat zegt ons ook
de zwaarmoedige melodie die de clarinet in
het tweede hoofddeel (bij „een poco meno
mosso") bij de zachte tremelos der strijkers
zingt, en die geheel Europeesch van aard is.
Het Scherzo vertoont eenige eigenaardig
heden wat den vorm betreft. Nadat het zich
met eenige harde slagen aangemeld heeft,
komt het hoofdthema op een harmonisch
zeer onbevredigende basis: het septime-ac-
coord van den eersten trof e-g-b-d. De ge
bruikelijke tweedeeligheid van den vorm ont
breekt, daarentegen treden, evenals vaak bij
Schumann, twee „Trio's" op, het eerste in
E, het tweede in C. Daartusschen wordt dan
het eenige begindeel herhaald. Het eerste
Trio heeft een duidelijke thematische over
eenkomst met het Largo, het tweede is een
soort Weener wals.
De cyclische vorm der finale beperkt zich
niet tot de terugkeer van het hoofdthema
van het eerste Allegro, dat als een motto
ook in de andere hoofddoelen zich deed
hooren, maar in die finale komen de voor
naamste thema's uit alle drie de voorafge
gane hoofddeelen terug, hetgeen tot interes
sante contrapuntische combinaties aanleiding
geeft. Hoever ook Dvorak's muziek van alle
geleerddoenerij verwijderd is, mag men toch
dit staaltje van compositorische virtuositeit
zonder voorbehoud bewonderen, temeer daar
het volkomen ongedwongen klinkt en aan de
groote lijn en het élan geen oogen blik af
breuk doet.
Geen groote muzikale gebeurtenissen zien
we in het programma voor aanstaande week
vermeld; op enkele dingen wil ik toch
even de aandacht vestigen. Het vierhandig
recital, dat Maandagavond door Kalundborg
wordt uitgezonden, mag nog eens herinneren
aan de verbazingwekkende hoeveelheid mooie
werken, die Schubert ons op dit gebied ge
schonken heeft en die nog veel te weinig
gemeengoed der pianisten zijn. Voor vaardige
spelers is hier nog een rijke bron van genot
te vinden. Sommige van deze werken, die
Schubert voor zich en zijn vrienden schreef,
gaan verre boven een genoeglijk en nobel
imusiceeren uit en stijgen tot symphonische
grootte en orkestraal coloriet. Ik behoef
slechts op de Fantasie in f, het Grand Duo
in C en het Allegro in A te wijzen. Zij stellen
echter tamelijk hooge eischen aan techniek
en samenspel.
Een merkwaardigheid ïs zeker wel het
FEUILLETON.
(Naar liet Engelsch door J. v. d. SLUYS).
Nadruk verboden,
49)
Ze zweegMorgan zag tot zijn onbe
schrijfelijke ontzetting dat het leven snel uit
haar wegvlood, in een paar minuten zou het
afgeloopen zijn. Hij wilde juist opstaan om
het meisje te roepen, toen de stervende hem
imet een zwakke hoofdbeweging naar zich toe
wenkte. Hij kwam vlak bij haar en ze fluis
terde hortend en zwaarademend:
,yHet 4s goed zooik heb de straf,
'die ik verdien.... maar ik ben blij
dat ik voor ik heen gade waarheid
over u.... nog tewetenben ge
komenGodzegen.uMor
ganPickering
Haar woorden stierven weg in den laat-
sten ademtocht. Het was afgeloopen. Susan
Merton was ten offer gevallen aan haar blin
de wraakzucht
Morgan's gezicht was bijna even bleek als
dat van de doode. Niet alleen dat deze tra
gedie hem onuitsprekelijk had aangegrepen
maar hij besefte volkomen dat hij groote kans
liep, opnieuw van een moord te worden be
schuldigd. Wie zou het zonderlinge verhaal
dat hij te vertellen liad, gelooven? Waar was
een getuige, die het zou kunnen bevestigen?
Als in antwoord op deze gedachte, werd
de deur van de kamer langzaam geopend
en Sophie, de oude dienstbode kwam
schoorvoetend en aarzelend binnen. Haar
gezicht stond al even bleek en ontsteld als
dat van Morgan haar- oogen waren groot
van schrik, ze beefde over haar heele
lichaam.
„Is ze dood?" stotterde ze. ..Ik hoorde
niets meer...... en daarom ben ik maar
binnen gekomen. Meneer moet niet boos op
me zj)n...W-
ZATERDAG 29 AUCUSTUS 1931
contrabasrecital (Praag.Dinsdagav.) Als solo
instrument is de contrabas weinig geschikt,
omdat de hoogere tonen opmerkelijk weinig
draagkracht hebben. Een beroemd virtuoos
op dit instrument was Giovanni Bottesini
(1321-1889). Ook wijlen S. Blazer, de vroege
re eerste contrabassist van het Concertge
bouworkest is wel eens als solist opgetre
den. Doch de oorspronkelijke solo-littera
tuur voor de groote viool is al zeer arm en
Blazer behielp zich met een hobo-concert(l)
van Handel, waarvan hij de solopartij een
paar verdiepingen lager speelde. Het aan
gekondigde concert van Kuseviclty is wel
licht origineel en als zoodanig interessant.
Den vorigen avond wordt door Praag een
fluitrecital uitgezonden en de naam der
spelers en die van het contrabasrecital is de
zelfde: Hertl. Als het dezelfde persoon is,
mag men hier wel zeggen: „les extremes se
touchent."
Daventry zendt in zijn „Grondslagen" deze
week sonates van Domenico Scarlatti uit.
Domenico, tijdgenoot van Bach, zoon van
den beroemden opera-componist Alessando
Scarlatti, heeft meer dan 600 sonates na
gelaten, die uit een oogpunt van klavierstijl
merkwaardig zijn en ook interessante muzi
kale wendinen in overvloed bevatten. Ken
merken van zijn stijl zijn de talrijke spron
gen en handkruisingen.
Daventry belooft verder belangrijke Bach-
en Bee th oven programma's; een Mendels-
sohn-programma, groote zeldzaamheid wordt
Vrijdag door Weenen verzonden. Het belang
rijkste werk van dit programma is het Octet
voor strijkinstrumenten op. 20, dat de com
ponist op 18-jarigen leeftijd'schreef en dat
heel veel moois bevat.
Op de kamermuziek van Donderdagavond
uit Baden-Baden wil ik nog in het bijzonder
wijzen, omdat Flesch, Friedberg en Pia-
tigorsky drie van de allereerste instrumen
talisben zijn en hun trio een der meest vol
maakte ensembles vormt.
LUXOR-THEATER.
De Duivelsrace. Mijn Hart ïs
een jazz-band.
Ik kan me niet herinneren in langen tijd
zoo'n goede Wild-Westfilm gezien te hebben
als die, welke nu in het Luxor-Theater
draait. Zeker, er zijn fouten in, en ik denk
nu aan het feest dat gegeven wordt. Want
de film is als talkie opgenomen en het doet
nu en dan vreemd aan iemand te zien zin
gen zonder dat het liedje tot je ooren door
dringt. Maar dat is slechts een klein gedeelte
in deze film, die voor de rest van zeer
goed gehalte is. Vol grappige tooneelen en
op het eind met groote spanning.
Ze behelst de geschiedenis van een far
mer, wiens paarden aan een race tegen die
van zijn concurrent Cooper deel moeten ne
men. Tot nu toe sleepte Cooper steeds den
eerepalm weg, doch de farmer Martin heeft
een nieuwen voorman gekregen, Ted gehee-
ten, en met hem is de kans op de overwin
ning groot.
Cooper laat Ted echter overvallen en op
sluiten zoodat hij op de race niet mee zal
kunnen rijden. Een dochter van Martin luis
tert echter een gesprek af, waardoor ze te
weten komt, waar Ted gevangen gehouden
wordt. Op een slimme en tevens komische
wijze bevrijdt ze hem. En de race wordt
door Ted voor Martin gewonnen!
Vooral Ted (George Dureya) en de kleine
dochter (Mona Ray) geven goed spel te ge
nieten. De cow-boys demonstreeren boven
dien verbluffende staaltjes van rijkunst en
lassowerpen.
Na de pauze wordt gedraaid: Mijn Hart is
een Jazzband. Lya Mara als dirigente van
een strijkje weet door haar liefde een jonge
man, die door slechte kameraden verleid
zal worden tot misdaad, te redden. Een amu
sante film.
Van het bijprogramma noemen we een
grappig trucfilmpje met Felix de kat als
menschenvriend, en: Yes Sir, that's my
baby, een voorfilmpje van merkwaardige ver
wikkelingen, met twee echtparen en twee
lili-putters, die voor hun kinderen moeten
doorgaan vanwege een erfenis.
Het Luxornieuws brengt onder meer het
bezoek van den ex-koning van Spanje aan
ons land, zwem- en zeilwedstrijden en het
spoorwegongeluk bij Voorschoten.
Op het tooneal The Pandogs, twee jonge
lui die hun vaardigheid en muzikaliteit op de
Hawaiianguitaar laten hooren.
Bij elkaar een goed programma.
Morgan had niet de minste neiging om
boos te zijn. Hier was wellicht de getuige,
die hem voor nieuwe ellende zou kunnen
besparen. Het flitste hem door het hoofd,
dat deze oude getrouwe, in overeenstemming
met de tradities van haar soort, waarschijn
lijk aan de deur had geluisterd.
„Waa/rom moet ik boos op je zijn?",
vroeg hij haastig, een en al activiteit nu.
„Omdatomdatik aan de deur
geluisterd heb".
Er kwam een zucht van onuitsprekelijke
verlichting over Morgan's lippen. Zijn hoop
had hem niet bedrogen. En met eenige
moeite kreeg hij met horten en stooten, met
droge snikken en gestamelde excuses
Sophie's biecht.
Ze was buitengewoon verwonderd geweest,
dat de oude vijand van haar meesteres
wanit van de verhouding tussohen Pickering
en de Ashton's was dit „familiestuk", zoo
goed als iedereen in Bruntlea. natuurlijk op
de hoogte zoo opeens bij juffrouw Merton
op theevisite was gekomen. Daar moest zij.
zooais van zelf sprak, „het hare" van heb
ben, temeer, daar haar meesteres zoo ge
heimzinnig had gedaan. En behalve al het
andere dat Morgan en zijn gastvrouw had
den besproken, had ze ook de bekentenis van
deze laatste over haar vergiftigingspoging
gehoord en van de noodlottige, voor Picke
ring evenwel gelukkige vergissing, die juf
frouw Merton tot slachtoffer van haar eigen
misdadigen toeleg had gemaakt. Sophie had
willen binnenkomen, maar niet gedurfd, bang'
voor de gevolgen, als het vergif op stuk van
zaken toch eens geen doodelijke uitwerking
mocht hebben! Doch toen het geruimen
tijd stil bleef in de kamer, had ze de stoute
schoenen maar aangetrokkenhaar angst
over wat zich daar binnen afspeelde, was
grooter dan haar vrees voor een eventueel
standje van jufrouw Merton. En het bleek
dat haar somberste vermoedens bewaarheid
waren
Sophi.e bevestigde bovendien dat haar
meesteres inderdaad af en toe druppels in
nam tegen haar zenuwzwakte en wist ook
dat deze uit Zuid-Amerika afkomstig waren.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
Lichte en verbleekte KOUSEN door
ons heel goed in de nieuwste mode
kleuren geverfd kunnen worden?
Gr. Houtstraat 5 a, Telef. 10771
CINEMA PALACE.
Madame de Pompadour
Op het tooneel Didema-
trio.
Van het programma in Cinema Palace is
het deel voor de pauze, met een uitstekend
buitenlandsch en Hollandsch Geluidsjournaal
verreweg het best. In het buitenlandsch
journaal eenige voortreffelijke opnemingen
van het meren aan den ankermast van een
schip, van het Amerikaansch luchtschip „Los
Angelos" en van de groote automobielwed
strijden op de Avus-baan bij Berlijn.
Van Polygoon's geluidsjournaal noemen wij
de belangwekkendepassage over de motor
races op de grasbaan te Alkmaar.
De bekende komiek Slim Summerville,
speelt de hoofdrol in een zotte film, die in
Rusland speelt en „In the Navy" is een ge-
luidsteekenfilm, met enkele onbetaalbare
grappen.
Op het tooneel treedt een trio op, geheetien
„Didema trio", een heer, een dame en een
jongedame. De eerste twee verrichten waar
lijk enerveerende toeren op labiele bouwsels
van drie- of één-pootige tafels en stoelen,
toeren die de angstige spanning er inhouden
bij het publiek, dat zwijgend naar het tooneel
staart.
Na de pauze draait de film „Madame de
Pompadour" met een aantal bekende Duit-
sche actrices en acteurs in de hoofdrollen. Wij
zullen geen beschrijving geven van deze
film-operette, die zich in niets onderscheidt
van het schier ontelbare aantal andere his
torische operettefilms, waar de Duitsche
filmfabrikanten alle heil van schijnen te ver
wachten.
REMBRANDT-THEATER.
Skippy.
Het is met een gevoel van groot ontzag, dat
we Vrijdagavond na de voorstelling van
Skippy, huiswaarts gingen. Welk een emi
nent regisseur moet Norman Tauroy en welke
geboren filmkinderen moeten de kleine ac
teurs en het actricetje zijn om tot zulk na
tuurlijk spel te komen! Het is bijna onge
loof elijk wat in Skippy bereikt is. Bovenaan
staat wel Jackie Cooper, het dokterszoontje
Skippy. Deze kleine manhafte vierkante
kerel staat daar met zijn vijf jaren voor u
als een leider in den dop, die intuitief de
gluiperds en de lafaards uit het clubje weet
te halen en er met zijn sterke vuisten op los
timmert zonder genade. Met al z'n branie
heeft hij een heel klein hartje, waarmee hij
weet te ontroeren. En ik denk hierbij aan
het tooneeltje bij den hondenmepper, als
Skippy en Sookey (Robert Coogan) hooren,
dat Sookey's hond dood geschoten is. Het
spel van die twee kinderen hier en dan
verder op weg naar Sookey's huis, grenst aan
het volmaakte. De kleine Robert Coogan
toont zich hier vooral een waardig lid Coo
gan; dat stille ingehouden verdriet van het
kind om zijn zoo innig geliefden hond, dan
dat vlugger gaan loopen, als hij zijn huis,
waar zijn Moeder is, nadert, om ten slotte
vlak bij huis al zijn zelfbeheersching te ver
liezen, en zich luid jammerend in zijn moe
ders armen te werpen!
Dit is uit artistiek oogpunt een der hoogte
punten, zoo ook het thuiskomen van Skippy
na dat verdriet van zijn vriendjes en dan
dat tooneel met zijn vader, wanneer hij zelfs
niet wil, dat z'n vader hem aanraakt.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
G. A. BROEKMAN
KL.
HOUTWEG
5
TELEFOON 12225
KLEERMAKER
Juffrouw Merton had de medicijn altijd zorg
vuldig achter slot en grenidei gehad, omdat
een betrekkelijk kleine hoeveelheid al doode-
lijk vergiftig was, zooals ze had gezegd. Dat
klopte dus ook!, dacht Morgan en ondanks
zijn medelijden met de arme, door haar
wraakzucht tot razernij en misdaad gebrachte
oude vrouw, voelde hij een diepe vreugde,
dat hij aan een dubbel gevaar ontsnapt was.
Er ging een rilling door hem heen, bij de
gedachte, aan wat er gebeurd zou zijn, als
Susan Merton niet bij ongeluk de kopjes ver
wisseld had; ze zou hem beroofd hebben van
de kroon op zijn werk, van de glorie van zijn
leven, waarop hij zich jarenlang 'had ver
heugd en waarvoor hij smaad en misken
ning had gedragen: het fortuin van de
Ashton's, welbewaard en ongerept terug te
leggen in de handen van den reebbmatigen
eigenaar.
Samen met de oude Sophie legde hij het
lichaam van jufrouw Merton op haar bed
en spreidde er een laken over uit. Toen
zette hij zich in den stoel, waarfin hij straks
gezeten had en wachtte, in gepeins verlo
ren, tot Lancelot zou thuiskomen.
HOOFDSTUK XXH.
Nabetrachtingen.
Drie maanden later waren de jonge meneer
en mevrouw Ash ton op hun huwelijksreis.
Ze zaten op een sprookjesachtig hooggelegen
punt aan de Italiaansche Rivièra, ondier
wuivende palmen en het uitzicht op het
paarlemoeren blauw van de Middedlandsche
Zee.
Judith, in den vollen bloei van haar aan
trekkelijke schoonheid, staarde droomerig
voor zich uit over het nauwelijks-bewogen
watervlak, waarop de scheidenden zon gou
den gefonkel tooverde. Lancelot zat aan
haai- voeten; hij leek manlijker en ernstiger
dan in de dagen van Morgan Pickering's
proces.
Het jong-getTouwdc paar was overigens
niet zoo opgewekt, als men zou hebben mogen
verwachten. Judith had tranen in de oogen
Zoo ooit, dan is ditmaal van ganscher-
harte aan te bevelen, deze week naar Rem
brandt Theater te gaan. Iedereen moet
Skippy zien, de kinderen zullen genieten van
Skippy en zijn grappen, de ouderen leeren er
misschien daarenboven nog iets van.
Op het tooneel de Vagebond-violist Henry
Rozen. We vragen ons af of Henry Rozen's
spel misschien niet nog meer gewaardeerd
zou worden, als hij alleen musiceerde en de
grappen achterwege liet. Zeker een groot
deel van het publiek had plezier in z'n
grapjasserij, maar iemand van een dergelijke
muzikaliteit heeft die piasserij niet noodig
om zijn publiek te boeien.
De geluidsteekenfilm van Max Fleischer is
getiteld „20 legs under the sea" en Poly-
goon's Holl. geluidnieuws en Paramount
Sound Journaal brengen hun gebruikelijk
nieuws.
STADSNIEUWS
HET 75.JARIG BESTAAN VAN
HET DIACONIEHUIS.
DE VIERING.
De feestelijkheden, welke ter gelegenheid
van het 75-jarig bestaan van het Ned. Her
vormd Diaconiehuis worden gehouden, zijn
gistermiddag voortgezet met een intieme bij
eenkomst van het bêstuur, gevolgd door een
gemeenschappelijken maaltijd, waaTbij o.m.
het woord gevoerd werd door ds. C. J. van
Paassen en enkele regenten en regentessen.
Het bestuur werd ook nu weer met verschil
lende bloemstukken en cadeaux verrast.
Des avonds te half acht bracht de muziek-
vereeniging „Arti et Religione" voor het ge
bouw in de Jansstraat ter eere van de jubi-
leerende instelling een serenade ten gehoore.
Het spreekt van zelf, dat dit niet alledaag-
sche voorval heel wat belangstellenden op de
been had gebracht Zooveel menschen ston
den rond het lustig blazende corps vereenigd
dat de politie er bij te pas moest komen om
het verkeer gelegenheid tot passeeren te ge
ven. Daarna trok het muziekgezelschap naar
den tuin van het Diaconiehuis, waar nog
verscheidene nummers ten gehoore gebracht
werden. Ook maakten de muzikanten daar
eenige „muzikale rondgangen", gevolgd door
een vroolijke schare oude zoowel als jonge'
feestgenooten.
Tegen half negen opende de voorzitter van
de feestcommissie, de heer E. van der Wall in
de conversatiezaal, die geheel gevuld was,
den „declamatie-avond". Spreker richtte zich
in zijn openingswoord in het bijzonder tot de
aanwezige predikanten, collectanten en
ouderlingen en bracht tevens een woord van
dank aan diegenen, die aan dezen feestavond
hun medewerking verleenen. Inderdaad heb
ben de verschillende medewerkers zich op
voortreffelijke wijze' van hun taak gekweten.
Al dadelijk bij het eerste nummer, de op
voering van het bekende fragment uit de
Camera Obscura „Keesje, het diakenhuis
mannetje vertelt zijn historie", sober dooi
de heeren Brants vertolkt, was het pleit reeds
gewonnen. Groot was de bijval, die den bei
den heeren ten deel viel. Het zullen vooral
wel de ouden van dagen geweest zijn, die met
dit toepasselijke tooneelstukje hebben mede
geleefd.
Maar ook het overige deel van het pro
gramma werd een succes. De heeï Zwank-
huizen, die bij het begin van den avond ook
als „gangmaker" bij het gemeenschappelijk
zingen van het feestlied optrad, deed zich
kennen als een verdienstelijk declamator van
eenige luimige en ernstige voordrachten.
De heer Moulijn had met zijn „chansons
a la guitare" eveneens het gewenschte re
sultaat. De vroolijke refreintjes werden door
de aanwezigen uit volle borst meegezongen.
Een geslaagd intermezzo vormde het op
treden van den directeur, den heer Th. Zie-
genhardt, die een door hem gemaakt ge
dicht „Een dag in het Huis" declameerde.
Bij het slot van den avond sprak de heer
Van der Wall nog een kort woord, waarna de
heer Van den Berg, namens de bewoners en
bewoonsters van het Diaconiehuis hulde
bracht aan de bestuurders, den directeur en
zijn echtgenoote en het personeel voor de
wijze, waarop zij hun taak opvatten.
De voorzitter van het college van regenten
en regentessen, de heer B. Serné Jr., dankte
hierna den heel- Van de Wall.voor de uit
stekende organisatie der feestlijkheden.
Nadat door alle aanwezigen staande het
lied „Dankt, dankt nu allen God" was ge
zongen, sloot ds. Weener deze bijzonder ge
slaagde bijeenkomst met gebed.
VERBOUWING.
Aan H. J. Oppenkamp, timmerman en aan-
I nemer te Haarlem is door het bestuur van
I het Prov Ziekenhuis nabij Santpoort de ver-
bouwing aan dit ziekenhuis opgedragen.
en het gezicht van Lancelot, die bezig was
een brief te lezen, stond bedrukt.
Ze ha did en dien middag bericht gekregen
dat Ida Cash ell overleden was. Toen de
koorts eindelijk geweken was, bleek het, d'at
haar verstand was gekrenkt. Wain had haar
laten verplegen, en het was tenslotte maar
gelukkig, dat zij uit haar lijden verlost was.
Maar door deze tijding waren alle tragische
gebeurtenissen van de laatste maanden weer
in hun gedachten teruggekomen. Het was
vooral de droevige manier, waarop Lance
lot's nicht, Susan Merton, den dood had ge
vonden, die weer stof opleverde voor be
schouwingen en nabetrachtingen. Lancelot
had innig veel van de oude vrouw gehouden
en het had weken geduurd voor hij den schok
die haar afschuwelijk uiteinde hem had ge
geven, eenigszins te boven was gekomen. Ge
heel er overheen was hij nog allerminst
telkens en telkens weer moest hij er aan
denken, hoe zij ten offer was gevallen aan
haar blinden wraakzucht en hoe het vooral
haar lief cl o voor hèm en de verontwaardi
ging over het vermeende onrecht dat hém
was aangedaan, was geweest, dat haar geest
bezeten en tot moord gedreven had.
Pickering's verhaal over de wijze, waar-
ze gestorven was, had hem hevig aange
grepen, maar er was niets geweest, waar
door hij de waarheid er aan in twijfel had
kunnen trekken. Daar was het getuigenis
van de oude Sophie en bovendien het feit,
dat zijn nicht inderdaad geregeld een kleine
dosis van het gevaarlijke vergif had ge
bruikt. Hoe vaak had hij haar daar zelf
niet tegen gewaarschuwd! En toen Morgan
Pickering hem had uiteengezet, hoe zijn
handelwijze eigenlijk was geweest ten op
zichte van Generaal Ashton en ten opaichte
van hemzelf en deze mededeelingen door de
stukken, die al die jaren in Morgan's safe
bewaard waren geweest, bevestigd werden,
had hij zijn meening over zijn oxiden vijand
wel grondig moeten herzienen was die
oude vijand, de oom van zijn aanstaande
vrouw, zijn beste vriend geworden!
Het was overigens niet zoo eenvoudig
geweest om het drama, dat zich in het
HEROPENING ZAAK HENDRIKS.
De heer Hendriks, die zijn electrotechnisch
bureau en zaak in gasfornuizen, vaste wasch-
tafels, baden enz. aan de Gedempte Oude
Gracht 116 gevestigd heeft, heropent heden
de verbouwde winkel.
De winkelruimte is niet vergroot, hoewel
het wel zoo schijnt te zijn door het verwisse
len van de verouderde inrichting voor een
moderne. De stelling voor de electrische
lampjes bijv. is geheel vernieuwd, een tus-
schenschot is weggebroken enz. Er is verde*
een keurige lambrizeering gekomen, waarop
de waschtafels en geysers „het goed doen".
De heer Hendriks heeft een z.g. losse
etalage gekozen, die hij bij eventueele ge
legenheden uitbreiden of inkrimpen kan of
zelfs geheel wegnemen als het tentoonstellen
van artikelen dit vereischt.
Vijftien jaar geleden vestigde hij zich in de
Nieuwe Kruisstraat, en precies 7 jaar geleden
kwam hij in het nu nog bewoonde pand.
Wij hopen dat het hem in zijn verbouwde
en gemoderniseerde zaak goed mag gaan.
OPENING VAN HAREN'S SCHOENEN
MAGAZIJNEN.
Op den hoek van de Groote Houtstraat en
het Verwulft hebben van Haren's Schoen
fabrieken uit Waalwijk een filiaal gevestigd,
het 10e in Nederland, het le in Haarlem.
De opening heeft Vrijdagavond plaats ge
vonden en bij deze gelegenheid heeft de zaak
vele bloemstukken in ontvangst moeten
nemen. Ze is dan ook een aanwinst voor de
buurt en Haarlem.
De zeer ruime etalages, die zoowel langs het
Verwulft als de Houtstraat liggen, stellen de
fii-ma in staat haar ruime keuze aan het pu
bliek te toonen.
Het interieur maakt een zeer rustigen in
druk, door de prettige verlichting en de met
zorg uitgekozen beschilderingen en kleuren
van grondbedekking en stoeltjes alles is ge
daan om het publiek zoo gerieflijk en snel
mogelijk te bedienen.
Wij wenschen de firma een goed succes toe
op haar mooien stand!
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Bureau van Politie,
Smedestraat, brief; Smit Graaf v. Wied-
straat 19, bontje; W. v. t Hof, Timorstraat
126, boekje; Versteeg, Linschotenstraat 30
zwart, 2 ceinturen; H. J. Kolijn, Klaverstraat
20, handschoen; Kennel Fauna, Parklamx
119, hond; idem, idem, kat (gebr. door War
mer, Bakenessergracht 104)H. v. Duinen,
Jansstaart 63a, portemonnaie m. i.; Fonville,
Zijlstraat 55, portemonnaie; Muis, Ged. Oude
Gracht 103, portmonnaie m. i„; Bischot, Du-
venvoodestraat 69 rood, sleutel; Koster,
Korte Poellaan 25. schoen; L. Hagebout, In-
dischestraat 5, sleutel; D. Vreeken, Langë
Haerenstraat 16, taseli m. Erbrink, Jans
straat 18, tasch; Bureau van politie, Smede-«
straat, 2 boekjes; Freijer, Ted. v. Berkhout
straat 56, rijwielbelastingplaatje; De Bruin,
Zomervaart 148 rd., rijwielbelastingplaatje.
DE POST OP KONINGINNEDAG.
De directeur van het Postkantoor té Haar
lem brengt ter kennis van belanghebbenden,
dat ter gelegenheid van de viering van den
verjaardag van H- M. de Koningin op 31
Augustus alle postinrichtingen voor den
postchèque- en girodienst gesloten zijn, be
halve voor het aannemen van stortingen,
waarvan spoedbehandeling of spoedbericht
wordt gevraagd en voor het uitbetalen van
cheques op welker adviezen ten girokantore!
spoedbehandeling is toegepast.
Voorts zullen de kantoren op dien dag ,ge-<
sloten zijn voor de behandeling van postwis
sels (met uitzondering van telegrafische)
postbewijzen en quitanties, voor de aanne
ming van belastingbetalingen en c.q. voor de
distributie van pasmunt.
Tevens worden het hoofdkantoor, de bij
kantoren Bloemendaal, Heemstede, Over-
veen en het hulpkantoor Spaai'ndam voor
den postdienst, de bijkantoren Plein, Frans-
Halsstraat en Aerdenhout voor den Post-,
Telegraaf- en Telefoondienst ten 14 uur
voor het publiek gesloten behoudens dat
eventueel voor de busrechthouders gelegen
heid tot het afhalen van correspondentie!
blijft bestaan.
Tenslotte zal de laatste briefpostbestelling
van het hoofdkantoor, de bijkantoren Bloe
mendaal, Heemstede en Overveen en voor
het hulpkantoor Spaarndam, zoomede dé
2de bestelling in de buitenwijken van het
hoofdkwartier vervallen.
Het tijdstip van aanvang van de 2de brief
postbestelling wordt op ongeveer 15.30 ge
steld.
De 2de pakketpostbestelling van het hoofd
kantoor zal mede vervallen. De eerste pak
ket postbestelling zal ten 9.30 aanvangen.
De 4de lichting van de stadsbrievenbusseri
en de 3de buslichting te Bloémendaal,
Heemstede en Overveen vervallen.
huisje van juffrouw Merton had afgespeeld,
tegenover de buitenwereld verklaarbaar te
maken, zonder tegelijk de waarheid, de door
niemand vermoede waarheid over den moord
op Sir Giles Dove, te onthullen. Morgan was
bereid te zwijgen, ds oLide Sophie was
discreet tegenover de nagedachtenis van haar
beminde meesteres en Judith en Lancelot
hadden zeker geen reden om te spreken.
Zelfs Wain en de Verily's werden niet in ver
trouwen genomen om beters wille.
De dokter, die het lijk van juffrouw Mer
ton geschouwd had, constateerde de aan
wezigheid van het vergif in het stoffelijk
overschot. Op zijn vragen verklaarden de
huisgenooten dat de overledene, ondanks
de herhaalde protesten van haar neef, het
gevaarlijke medicament, dat ze van een uit
Zuid-Amerika teruggekeerde kennis gekre
gen had, geregeld had gebruikt en de eenige
conclusie waartoe de geneesheer kon komen
was, dat juffrouw Merton om een onver
klaarbare reden een te groote doodelijke
hoeveelheid had ingenomen. De gedachte aan
zelfmoord werd gecoupeerd door Lancelot's,
verklaring, dat zijn nicht geen teekenen van
zwaarmoedigheid had vertoond; integendeel,
juist den kaatsten tijd veel opgewekter was,
doordat zijn praktijk zoo sterk vooruitgang.
Van Pickering's aanwezigheid bij juffrouw
Merton's sterven, werd niet gereptLan
celot -had, toen hij thuiskwam, zijn nicht dood
in haar stoel gevonden, zooals hii den dokter
meedeelde. Het was hem niet aangenaam
geweest, deze onwaarheden op zijn ziel te
moeten nemenmaar wat het zwaarst
was, moest het zwaarst wegen, oordeelde hij,
na ernstig imet zijn geweten te rade te zijn
gegaan en dat zwaarste was voor hem, dat
de nagedachtenis van zijn nicht ongerept
bleef. Dat had ze aan hem verdiend voor al
haar toewijding en opoffering, meende hij.
(Slot volgt).
