DE VOETBAL-VEREENIGING „HERCULES" VIERT FEEST.
1906 - 16 September - 1931
Het tegenwoordige bestuur van V. V. H. Van links naar rechts zittend)J. Erdtsieck, D. Vring,
J. Keijser Jr., H van Riet en W. Oostwald Jr.
Op Woensdag 16 September bestaat V.V.H.,
onze bekende Haarlemsche voetbalclub, vijf-
en-twlntlg jaar.
Hoewel V.V.H. tijden gekend heeft, dat zelfs
de ondergang dreigde en de leden bij bosjes,
als ratten die het zinkende schip verlaten,
aan de verecniging, die hun zooveel aange
name uurtjes bezorgd had, den rug toekeer
den. is zij toch een kwarteeuw kunnen blij
ven bestaan.
De oude getrouwen, die hun club tot bloei
hadden gebracht, hebben aan de stormen
het hoofd geboden en zijn zegevierend uit
den strijd te voorschijn gekomen.
V.V.H. staat er gelukkig weer goed voor!
Op 16 September 1906 werd de Voetbal-
Vereeniging „Hercules" opgericht door de
hccren J. P. Koppen, D. Houting-Vergers,, J.
v, d. Kemp, L. Bochard, W. Fröger en W. van
Loenen. De oprichters beschikten blijkbaar
over een groote dosis moed en enthousiasme,
want zij begonnen metelf leden en een
reserve-speler, die meestal als grensrechter
fungeerde!
De tegenwoordige voorzitter, de heer D,
Vring. die ook eenige jaren secretaris is ge
weest en die ook nog aardig met het „bruine
monster" overweg kan, was zoo vriendelijk
om ons een en ander uit de geschiedenis van
V.V.H, te vertellen.
Het elftal, dat vijf-en-twintig jaar geleden
den eersten wedstrijd speelde, was als volgt
samengesteld;
P. van Ar kei.
A. Drees, G. C. Hirs,
I-I. F. Machielse, W. v. d. Voet, A. C. van den
Berg,
L. Bochard, W. Fröger, F. Lamfers, J. v. d.
Kemp, M. Samson.
Er werd gespeeld op een terrein te Velsen,
waar thans de tuin van de Tuchtschool is.
De zooeven genoemde grensrechter was J.
P. Koppen.
Hoewel het aantal leden slechts klein was.
word toch dadelijk een bestuur gekozen. Het
bestond uit de hee'ren D. Houting-Vergers.
voorzitter; J. P. Koppen, secretaris, H. F.
Machielse, penningmeester en L. Bochard,
commissaris.
De keuze van het costuum is een bijzon
der gelukkige geweest, want dezelfde kleuren
worden ook nu nog', na vijf-en-twintig jaar,
met evenveel enthousiasme verdedigd, na
melijk. ee'n blauw-wit gestreepte jersey en
een blauwe pantalon met bijpassende kousen.
In het seizoen 1906'07 werd vriendschap
pelijk gespeeld op een terrein bij den Wa
tertoren te overveen (Zanderijen) en op het
Kalf. Reeds het volgende seizoen trad de ver
ecniging toe tot de tweede klasse van den
Haarl. Voetbalbond. Al dadelijk werd 't kam
pioenschap behaald, waarna promotie naar
de eerste klasse volgde. Het elftal, dat dit
mooie resultaat bereikte, was hetzelfde als
hierboven staat afgedrukt.
In het seizoen 1909—'09 kwamen voor het
eerst twee elftallen in den Haarl, Voetbal
bond uit. Twee jaar werd nog gespeeld op
het terrein te Velsen, waar nu de Tucht
school staat en drie jaar op het bekende
terrein langs de spoorbaan in die gemeente,
waar later ook R.C.H. speelde.
Hier kon V.V.H. niet blijven. Zij verhuisde
naar Haarlem en speelde achtereenvolgens
in drie jaar tijds op terreinen aan den Mid
denweg (nu R.C.H.)-terrein), aan den Rijks
straatweg en op het gemeentelijk speelter
rein achter de Leidschevaart. Rust kende
V.V.H. echter niet. Wederom moest zij een
ander home zoeken. Zij kreeg nu een terrein
te Bentveld, waar drie jaar gespeeld werd,
gevolgd door zeven jaar op een terrein aan
den Meerweg tg Heemstede. Hier vooral hee'fc
V.V.H, buitengewoon prettig gespeeld. Hier
zijn de aangenaamste herinneringen aan
verbonden. Zij kreeg daar ook haar eerste
eigen kleedhuis. wat natuurlijk een gewich
tige gebeurtenis in het vereenigingsleven
was.
Intusschen was het aantal leden zóó groot
geworden, dat met een derde elftal aan de
competitie kon worden deelgenomen. Ook dit
elftal veroverde eens het kampioenschap. Er
zat dus wel vooruitgang In!
Helaas mocht „Hercules" hier ook niet lan
ger blijven! Noodgedwongen moest zij het
veld ruimen voor de Renvereeniging „Het
Oude Slot", die daar haar harddraverijen
organiseerde. In het seizoen 1925'26 trok zij
naar een terrein aan den Vergierdeweg, waar
zij tenminste weer vier jaar met rust werd
gelaten.
In deze periode ging het V.V.H. niet voor
den wind. Het eerste en het tweede elftal
degradeerden in het seizoen 1928'29 resp.
naar de tweede en derde klasse van den H.
V. B, Er verschenen donkere wolken aan den
horizont. 1-Iet bestaan dervereeniging hing
aan een zijden draadje. Steeds meer leden
lieten hun eerst zoo geliefde club in den
steek. Er werd zelfs over liquidatie gespro
ken
Toch ging V.V.H. gelukkig niet verloren!
Het aantal leden en donateurs groeide weer
geleidelijk, dank zij vooral de energieke po
gingen van een aantal oude getrouwen. De
vereeniging staat er thans weer goed voor,
ook financieel. De geest onder bestuur en
leden laat niets te wenschen over. Gehoopt
wordt, dat V.V.H. weer zoo spoedig mogelijk
in de eerste klasse zal terugkeeren. Dit zou
bijna in hel vorige seizoen geweest zijn, want
toen eindigde zij op de tweede' plaats met
slechts een minimum verschil op nummer
één
Toch heeft V.V.H. nooit naar de hoogste
voet baleer gestreefd. Eenige malen heeft zij
zelfs van do geboden gelegenheid, om in den
Ned. Voetbalbond te spelen, geen gebruik ge
maakt. Bijna elk seizoen werd met afwisse
lend succes gespeeld. Op een enkele uitzon
dering na was het resultaat meestal matig.
Slechts een enkele maal werd de twee'de
plaats op de ranglijst bezet. Er moest altijd
hard aangepakt worden om uit de gevaar
lijke zóne te komen.
Maar niet tegenstaande alle tegenslagen is
het vereenigingsleven toch sterk ontwikkeld;
de vriendschapsbanden bleven hecht, waar
door V.V.H. dikwijls tot buitengewone dingen
in staat was. Zoo werd bij het. tienjarig be
staan met heel veel succes de revue „Past op
de zakkenrollers" opgevoerd. Bij het kope
ren feest volgde de opvoering van de beken
de Haarlemsche revue „Er wordt gebeld",
waarbij de schrijvers J. P. Koppen en Henk
Bakker zeer velen aan zich verplichtten.
Er hebben zich trouwens in den loop der
jaren vele leden buitengewoon verdienstelijk
gemaakt, zooals bijvoorbcelld O, C. Hirs, ja
renlang voorzitter en thans «erevoorzitter;
verder de gebroeders H. W. en II. F. Machiel
se, A. C. van den Berg (ook bekend zwem
mer), W. Fröger en uit den lateren tijd L. J.
Hirs (eerelid), D. J. Kluit, J .C. van der
Schaar, J. P. van der Vliet, A. Drees en an
deren.
Als een groote bijzonderheid moeten we
hier even aanstippen, dat A. Drees de volle
vijf-en-twintig jaar actief voetballer van
V.V.H, is geweest! Ook nu speelt hij nog
steeds mee! Hulde aan dezen grooten club
man en kranigen veteraan!
Het tegenwoordige bestuur is als volgt sa
mengesteld: D. Vring, voorzitter; Chr. Har-
brecht, secretaris; Jan Erdtsieck, penning
meester; H. van Riet, E. van Leeuwen, W.
Oostwald en O. Keyser, commissarissen.
V.V.H. is in den loop der jaren een uitste
kende leerschool voor goede voetballers ge
weest. Het aantal leden, dat hier het voet
balspel geleerd heeft en goed toegerust naar
een andere vereeniging (meestal „Haarlem")
ging, is zeer groot. Onder hen waren M.
Houtkooper, Chr. Klerk, Van der Schaar, Van
Hetem en anderen.
De jubilaresse is een vei-eeniging, die in,
heel Kennemerland en ook daarbuiten als
een prettige tegenstandster bekend staat.
We wenschen haar van harte met dit mooie
jubileum geluk en spreken er de hoop bij uit,
dat zij nog vele jaren een sieraad op onze
voetbalvelden mag zijn.
De feestelijkheden ter gelegenheid van het
25-jarig bestaan zijn reeds Zondag 6 Septem
ber ingezet met een vriendschappelijken wed
strijd tusschen de jubileerende vereeniging
en „Twee'de Jeugd", die door W.H. met 10
gewonnen wercl. Op denzelfden Zondag had
nog een wedstrijd tusschen oud-leden plaats.
De 13de September Is bestemd voor de ge
zamenlijke viering van het zilveren feest op
het groene veld. De verschillende leden, oud
leden, en donateurs zullen in 6-tallen tegen
elkaar slag leveren om diverse prijzen. Het
kampioenselftal van verleden jaar stelde
voor deze matches zes schitterende Goudsehe
aschbakken besohikbaar voor de six, die als
eersteprijs-winnaar uit het strijdperk treedt,
terwijl mevrouw Vring zes beschilderde ja-
jum-glazen beschikbaar stelde. Verder zijn
nog 2de en 3de prijzen aangeschaft.
Op 15 September zal in Hotel „De Leeuwe
rik" het oude jaar onder het genot van di
verse verrassingen gevierd en het nieuwe
jaar met een gezellig samenzijn begonnen
worden. Deze avond is bedoeld als reünie van
leden en oud-leden, terwijl dan ook de prij
zen, die tijdens de sixes zijn gewonnen, uit
gereikt zullen worden door Henk Bakker.
Op 20 September worden de feesten op het
veld beslotenmet wedstrijden tegen de Sport
vereniging Haarlems Dagblad en T. o. P.
In den Stadsschouwburg zal op Zaterdag
24 October door V. V. H.'ers opgevoerd wor
den het blijspel „Haar laatste wil" ander re
gie van den mede-auteur Henk Bakker. Na
afloop gezellig samenzijn in het gebouw van
den Haarl. Kegelbond aan de Tempeliers-
straat, waar natuurlijk ook gedanst zal wor
den.
Toen we nog bij
„Tante" kwamen
en hoe ik lid werd
van V. V. H.
In de dagen van hooge boorden en kleine
petjes werd V. V. H. geboren.
Bij „Tante-op-den-hoek" was het eiken
avond verzamelen en als mij zooiets zou over
komen voor mijn deur zou ik zeker om de vijf
minuten nijdig mijn huis uitvliegen.
Het draaide natuurlijk altijd op een „par
tijtje" uit en wonderen werden er verricht met
effect-van-den-stoepkant.
En „Tante" kon eenige malen per wedstrijd
den bal „voor het laatst" uit d'r tuintje halen.
Het kon niet anders, dat moest een club
worden
En in dat stadium, toen alle hersens van
oprichtingsplannen vervuld waren, kwam ik
in nadere aanraking met de heeren.
Je voelde het dadelijk, het zat in de lucht,
de gesprekken gingen nergens anders over
donateursdonatrices.... contributie
ouwe bal bij H. F. C. voor 'n gulden....!
Zoo kon het niet blijven!
Met grootsche toekomstplannen liep ieder
een rond.
Dan moest het maar gebeuren
Maar niet zoo maar op straat, waar ieder
een bij was!
Ja.... en „die nieuwe"die moest er
maar niet bij wezen, die was misschien niet
te vertrouwen
Dat nam niet weg dat ik de geheime sa
menkomst in het duin bij den Watertoren lis
tig verborgen gadesloeg en toen het plechtig
gebeuren der oprichting een voldongen feit
was en de naam „Hercules" gevestigd
werden onhoorbaar de struiken vaneen ge
schoven en stapte behoedzaam een gestalte j
naar voren
Deemoedig gaf ik mijn verlangen te kennen
ook lid te mogen worden van de spiksplinter
nieuwe club.
Alsof dat zoo'n eenvoudige zaak ware!
Nieuwe moeilijkheden voor het kersversc'ne
bestuur! Geen reglementhoe moest dat?
„Of ik dan maar op dien duintop wilde gaan
wachten tot er over beslist was!"
De beslissing duurde lang, tergend lang,
maar toch kwam er wat.
En wat!!
„Het Bestuur is bang dat als er nog meer
van die oudere spelers zullen komen, dat wij
niets meer te zeggen zullen hebben; je bent
met algemeene stemmen niet aangenomen"!
't Was waar, reeds was Ik zeventien jaren
oud, en de leden van het jonge Hercules zoo
omstreeks één of twee jaar jonger.
Ik begreep het onmiddellijk. Het was wijs
beleid van de vergadering; de langdurige be
raadslagingen waren opgehelderd.
„Of ik dan nog even wat zeggen mocht?"
Grootmoedig werd dit toegestaan.
En ik betoogde en beloofde en zwoer de
duurste eeden, zoodat ik me nogmaals moest
afzonderen op den duintop.
Chr. Harbrecht. Staande: E. van Leeuwen, O.
Blijkbaar had mijn betoog indruk achter
gelaten!
Weer die lange, martelende onzekerheid
Een wenk van den president deed me omlaag
schieten
En er was groote ernst in zijn stem, toen hij
me vertelde, dat ik met algemeene stemmen
was aangenomen als lid, maar ik moest be
loven, nooit in „Het Bestuur" te willen komen!
Ik beloofde dat.
Op 16 September 1906 was ik lid geworden
van Hercules.
ANDJE.
Mijn prettigste wedstrijd.
Dit is zonder .©enigen twijfel de wedstrijd
ZeistV. V. H., gespeeld op tweede Paaschdag
1307 te Zeist. Het is dus al heel wat jaren
geleden. Door bemiddeling van een familie
lid van een onzer leden hadden wij contact
met deze club gekregen, wat uitliep op een
uitnoodiging om in Zeist te komên voetbal
len.
Het was een geweldige gebeurtenis voor
onze nog slechts eenige maanden oude club.
Moderne lezer, die om deze uitlating mis
schien glimlacht, bedenk dat in die jaren
voetbal nog op geen
stukken na zoo be
oefend werd als thans,
dat het verkeer even
min intens was, zoo
dat een dergelijke
tocht, die nu niets
bijzonders meer is,
gelijk stond met een
buitenlandsdhen toer
in den tegenwoordi-
gen tijd.
En zoo ging dan
een groepje van elf
vergezeld van één
supporter, in den
A. DREES. vroegen ochtend op
stap.
Bij aankomst in Zeist werden wij door na
genoeg de geheele tegenpartij aan het station
allerhartelijkst verwelkomd en in twee „Jan
Pleiziers" gestopt, waarmede wij een prach-
tigen rit door de bosschen naar de Pyramide
van Austerlitz maakten, waar wij ons twaalf
uurtje verorberden. Daarna naar het veld!
In vreezen en beven gingen wij daarheen
met de vaste overtuiging, dat wij zouden
worden „ingemaakt". Wij besloten onze huid
zoo duur mogelijk te verkoopen en wierpen
ons met een geweldig vuur in den strijd, ter
wijl de Zeistenaren het wat kalmer opna
men. Na tien minuten maakten wij ons
eerste doelpunt en een zucht van verlichting
ging over het veld: wij hadden ten minste een
tegen punt en de „eer" was dus gered!
Geestdriftig speelden wij door en tot onze
stomme verbazing ging het doelpunten rege
nen, maarin den goal van Zeist!
Toen het eindsignaal weerklonk, hadden
wij met 81 gewonnen en onder uitbundige
vreugde gingen wij naar ons hotel, waar de
feestmaaltijd, die intusschen was aangericht
ons wachtte.
Onnoodig te zeggen, dat deze geheel naar
wensch verliep, waarna wij in de tooneelzaal
van het hotel, in gezelschap van onzen dezen
middag verslagen „vijand" nog eenige uren
vroolijk doorbrachten.
Toen wij 's avonds laat weer in Haarlem
terugkeerden, waren wij wel vermoeid, maar
vol van dezen zoo volkomen geslaagden dag,
die bovendien door het prachtigste weer was
begunstigd.
Vele wedstrijden heb ik sindsdien voor
V.V.H. gespeeld, waaronder er zeker waren
die tot mijn prettigste wedstrijden behoor en,
ook om het sportieve resultaat, maar van geen
match is mij zoo'n prettige herinnering bij
gebleven, als van den hierboven beschreven
kamp.
A. DREES.
De vetleeren-medaille.
De heer D. J. Kluit, die Zondag 6 Septem
ber in den veteranenwedstrijd van V.V.H.
heeft meegespeeld, schrijft daarover het vol
gende in „De Herculaan":
„Nu ik hedenavond met verstijfde ledema
ten zit te rusten van een aangename ont
spanning, ons geboden, om weer eens met de
oude garde samen te spelen en nog zit te
peinzen over al die buikjes, die ik wist te ont
dekken en tersluiks mij vergeleek bij mijn
omgeving, kon ik over mijzelf tevreden zijn;
ik moest constateeren, dat ik zoowaar nog in
de mode ben, wat betreft de slanke lijn. Ove
rigens kon ik nog geen teeken van ouderdom
ontdekken. Zoodra we het grasveld onder de
voeten hebben en we elkaar weer terugzien in
datzelfde costuum van 10, 15, ja zelfs 20 jaar
geleden, dan lijkt het wel of het de gewoon
ste zaak ter wereld is, dat we zulks doen en ik
wil zelfs beweren, dat je een oogenblik in de
veronderstelling leeft, dat je weer aan het
trainen bent voor de a.s. competitie. Ja, het
grasveld doet wonderen.
Je voelt je weer als voorheen, je kent de
manier van spelen van je buur-, voor- en
achterman en je weet ook of de doelman er
mede vertrouwd is, dat je op hem terugspeelt.
Alles herinner je je nog als de dag van gis
teren. Maar.... dan komt de practijk. Daar
komt een bal recht op je aan. Die kan ik wel
in eens nemen! De kijk op het ding is wel
goed, maar de onderdanen schieten een
ietsje te kort en dan glijdt de bal heel een
voudig langs je heen. Hoe is dat nu toch
mogelijk!
Niettegenstaande al dat mistrappen verdie
nen we toch een plak. „Een vetleeren", hoorde
ik van alle kanten zeggen tijdens de aardige
speech van den voorzitter, ja, werkelijk van
leer. En toch heeft dat leer en schijfje voor
ons ouderen veel meer beteekenis en veel
meer waarde, dan welke medaille ook in de
voetbalsport door spelers verdiend.
Voor ons ligt hieraan vastgenageld een tijd
van ongebreidelde vreugde van bijzonder
sportgenoegen, van hartelijke kameraadschap
in een vereeniging, die zichzelf is gebleven
van de oprichting af tot heden. De cijfers,
daarop aangebracht,hebben voor ons bekoring.
Zeggen ons iets, zeggen ons oneindig veel
meer dan een mooi uitgevoerde inscriptie op
een gouden of verguld zilveren medaille, ver
diend in een vreemde omgeving; verdiend in
een vertegenwoordigend elftal met vreemde
spelers om je heen, menschen, waar je op dat
moment mee spelen moet, maar je overigens
koud laten. Neen, deze cijfers 1906—1931 glin
steren voor ons en wij zijn er trotsch op, dat
er onderaan staat geschreven; „Veteranen-
wedstrijd" en nat dit stukje leer getooid werd
met een strikje van de ons geliefde blauw
witte kleuren. Wij zijn onzen clubgenoot
Boeree dankbaar voor zijn geschenk. Dit
stukje leer blijft in ons de herinnering wak
ker houden aan den tijd, dat wij voor de
V.V.H. konden en mochten ploeteren.
Dit sympathieke ronde schijfje, als symbool
van het bruine monster, bekijkende, zal ons
in lengte van dagen steeds doen terugdenken
aan de jaren, die achter ons liggen en waar
aan we de aangenaamste herinneringen in
ons mededragen en ons blijvend aan de V.V.H.
doen verbinden.
Dat deze echt gezonde clubgeest, die ïn
wijden kring geprezen wordt en tot aange
name en gaarne geziene tegenstanders maakt,
door de tegenwoordige generatie steeds hoog
zal worden gehouden".
De naam V. V. „Hercules".
De heer J. C. van der Schaar, één der oud
leden van V.V.H. schrijft in „De Herculaan**
(het orgaan der vereeniging) het volgende
over den naam van de club:
„De N.V.B. (de medeklinker K was nog
embryonaal, maar het instituut was er af en
toe niet minder vervelend om) meende dat er
geen twee vereenigingen in den lande konden
bestaan met één en denzelfden naam.
Dus werd de V. V. Hercules aangemaand om
naar een anderen titel om te zien, omdat in
Utrecht reeds jaren een „Hercules" bestond.
Er werd breedvoerig en lang over gecorres
pondeerd met den toenmaligen N.V.B.-Secre
taris Hylkema; nochtans schoot de zaak niet
op. Tot plots de gebroeders Machielse een
krijgslist, uitvonden en zeer beleefd het voor
stel deden aan den N.V.B.-Scriba, de V.V.H.
voortaan V.V.H.Cylkema) te doen heeten.
Nadien werd van den N.V.B. niets meer ver
nomen en de H. bleef Hercules".
Onder deze foto zou eigenlijk geen naam be
hoeven te staan. Iedere voetballiefhebber in
Haarlem en omgeving weet wie hij is. Het is
de meerbekende y. V.H.-speler A. J. Roodt.
IIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIMUIUMIUMIllllimii*
Het elftal van V. V. H„ dat 25 jaar geleden den eersten wedstrijd speelde. Staan
de van links naar rechts: L. Bochard. H. F. Machielse. F. Lamfers, G. C. Hirs. W.
v. d. Voet, A. C. van den Berg, M Samson, grensrechter J. P. Koppen. Zittend:
J. v. d. Kemp, W. Fröger, P. van Arkel en A. Drees.
