MANSION
POLISH
t Wtiswen vtm l/tfveïen
4&i iJieutfetfeét
"/ÜtuUU/ui Mét
Van alles en nog waf.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per reget
DONKERE MANSION VOOR DONKERE HOUTSOORTEN
HAARLEM'S DAGBLAD
eerst is het fotografische gedeelte uitmun
tend verzorgd. Hoe goed is bijvoorbeeld de
sfeer van droogte niet getroffen! De gebar
sten grond, de stof, die tusschen de boomen
blijft hangen, het opstuivende zand als een
span ossen voortsloft, de blanke zon en de
door de hitte wazige verten het schept
sfeer. Belangwekkend zijn verder de gebeden
der boeren de geschidenls speelt in Roe
menië om regen, de bruiloftsceremoniën
en kleederdrachten.
Ook deze film bezit de spanning van een
vlot verloop en houdt den toeschouwer ge
boeid, terwijl we het orkest een pluimpje
moeten geven voor de uitstekende muzikale
illustratie. Deze was af tijdens de films. Jam
mer dat het bij het optreden van het keu
rige dansnummer der Essien. nog blijken gaf
van weinig contact met de dansers te heb
ben. zoodat de prestaties der ongetwijfeld
goede artisten daaronder leden. Maar dit Is
een gebrek, dat alleen aan den openings
avond kleeft.
De Intellect film behandelt de zoetwater
poliep. En misschien hebben wij het in deze
kolommen reeds gezegd, maar we zeggen het
nu nog maar eens: het Luxor-Theater doet
er goed aan, deze intellectfilms als hors
d'oeuvre te geven. Het is een leerzaam ge
deelte van den avond en men steekt er iets
van op.
Het is niet overdreven, als wij dit pro
gramma zéér goed noemen.
REMBRANDT-THEATER,
D-trcin 13 heeft vertraging.
In Rembrandt Theater gaat deze week als
hoofdfilm „D-Trein 13 heeft vertraging". In
deze vier woorden ligt een geheele avon
turenroman opgesloten voor Herbert Smitt,
een der voornaamste acteurs in deze film, die
vol is van spannende momenten.
In een razende vaart komt D-Trein 13
aangedenderd als plots de baanwachter merkt
dat de rails over een groot stuk opgeblazen
zijn. Het sein wordt op onveilig gezet, maar
de machinist van den trein rijdt er door heen.
Op het laatste moment slaagt de baanwach
ter, die uit alle macht met zijn lantaarn
zwaait er nog in, de aandacht van den ma
chinist te trekken die zijn machine op korten
afstand van de noodlottige plaats tot stil
stand weet te brengen. De aanslag is bedoeld
op den president van een olieconcern, die in
een extra-trein reist. De reizigers van den
D-trein zullen drie uur moeten wachten voor
ze hun reis kunnen voortzetten, hetgeen
velen aan het mopperen brengt. Herbert
Schmitt (Heinz Könecke) die met Ella zijn
jonge vrouw, op Veg naar Duitschland ls, wil
die drie uur benutten, om eens een wande
ling door het hem onbekende grensplaatsje
te gaan maken. Ella heeft er geen lust in
en wil liever in den trein blijven en rusten.
Herbert trekt er dus alleen op uit, niet ver
moedend in welke moeilijkheden hij zich
gaat begeven.
In die drie unren beleeft hij zulke onge
wone, levensgevaarlijke onstellende avon
turen, dat hij er voor zijn heele leven genoeg
van heeft. Als z'n vrouw hem, bij zijn terug
komst in de coupé schertsend vraagt, of hij
nog wat heeft kunnen beleven ln dat nest,
wisebt hij zich het angstzweet van het voor
hoofd en probeert op haar scherts in te gaan.
Zooals hierboven al gezegd is, er zijn veel
spannende momenten in deze film, die on
getwijfeld veel indruk zullen maken.
Van hot bij programma noemen we „De
Stomme van Portici", een onzinding, dat en
kel en alleen pretendeert de menschen even
hartelijk aan het lachen te brengen, waarin
het dan ook volkomen slaagt.
De geluidsteekenfilm van Max en Dave Flei
scher „Minding the Baby" heeft weer aller
belangstelling.
Rembrandt Theater brengt den laa-tsten tijd
aardige afwisseling in zijn variété-nummers.
Deze week kan men in het theater zien, welke
voorstellingen de heer Awelo met zijn handen
alleen als schaduwbeelden op het witte doek
kan werpen. Hij heeft het in deze kunst
zeldzaam ver gebracht. en
STADSNIEUWS
DE BAZAR VAN DE I. O. G. T. GEOPEND
Wat het meest treft op den bazar van de
Internationale Orde van Goede Tempelleren
die Vrijdagavond ln de groote zaal van het
gebouw „St. Bavo" ln de Smedcstraat ge
opend is, is de kleurrijke en rijkelijke illu
minatie. die in een weelde van gekleurd
licht en slingers van schittering de stands
verbindt en omspant. Deze verlichting werd
aangeboden door het bureau „Raweeta" en
is waarlijk in alle opzichten geslaagd. Zij
geeft aan de bazar van de Goede Tempe
lieren een cachet, dat hem onderscheidt van
andere bazars en vorige gehoudene.
FEUILLETON.
Het Huis op het E'land
Naar het Engelsch van
ARCHIBALD MARSHALL.
(Nadruk verboden.)
35)
„Maar Mary", protesteerde Cecily, terwijl
er een diepe bias op haar allerliefst gezicht
kwam. „hoe verzin je het! Het komt gewoon
weg niet in zijn hoofd op! Hij praat dui
zendmaal liever met vader dan met mij".
„Jou domme gans", lachte Mary en ze gaf
het andere meisje een liefkozend kneepje in
haar wang. .Dat Je dat nu niet al lang ge
merkt hebt!"
Cecily sloeg de handen voor haar gloeiend
gezichtje. „Schei alsjeblieft uit met dien on
zin. Mary", zei zij ongeduldig, trachtend ze
kere kleine dingen, die indertijd geen indruk
op haar hadden gemaakt, maar die door
Mary's opmerking plotseling ln een nieuw
licht verschenen, uit haar herinnering te
bannen. „Ik heb er niets geen behoefte aan.
dat iemand op mij verliefdt is. Wat kan ik
nog meer verlangen dan het prettige, onbe
zorgde leven dat ik nu heb?"
„Zoo kun je er alleen over praten, als het
niet de ware is", verklaarde Mary wereldwijs.
„T.s George de rechte Jozef niet?"
„Houd toch op", viel Cecily onstuimig uit.
En toen. zich dwingend tot kalmte: „Laten
we liever over wat anders praten. bijvoor
beeld over het bal. dat Je ouders den Dinsdag
na Nieuwjaar geven".
HOOFDSTUK XXII.
Mevrouw Herbert bemoeit zich er mee....
Den lna' >n avond van de gezellige logeer
partij, den avond voor dat het gezelschap
ZATERDAG 10 OCTOBER 1931
De bazar van de I. O. G. T. is als een ma
gazijn met vele artikelen, er is van alles te
koop. en wat er verkocht wordt, is op een
smakelijke wijze uitgestald.
Men kan er speelgoed krijgen en chocolade
potplanten zoowel als snuisterijen. En bo
vendien ook loten, die op een verscheiden
heid van artikelen recht kunnen geven,
welke vooraan bij den ingang geëtaleerd,
een goeden indruk geven van den breeden
opzet der verloting. Op het tooneel is een
theetent, en er wordt muziek gemaakt door
een orkestje van Jongelui, dat zich naar niet
onbekende voorgangers in de groote jazzwe-
reld „The Ramblers'' noemde. Ook het Ge
heelonthouderszangkoor „Kunst Adelt" en
het Mandolinegezelschap „Apollo" zullen
medewerking verleenen.
„Er wordt, niettegenstaande de tijdsom
standigheden, nog een mi lioen per jaar aan
drank uitgegeven in Nederland" zei de voor
zitter, de heer Jac. van Dam ln zijn openings
toespraak. Daarin heeft het hulpdistrict het
doorslaand argument gevonden, om dit Jaar
weer een bazar te houden. De heer Van Dam
bracht dank aan B. en W. en de vele anderen
die meegewerkt hebben aan de voorbereidin
gen van den bazar, en daar de opzet van
deze fancy-fair uitstekend geslaagd mag
heeheetcn, en er Vrijdagavond reeds vrij wat
bezoek was, mogen deze allen, naar wij mee-
nen, reden hebben tot voldoening.
MOTORDIENST.
De reserve le luitenant v. d. Mil. Adm. J. E.
Keman is overgeplaatst bij het 10e Regiment
Infanterie.
Bij het korps zijn ingedeeld de reserve le
luitenants van de Mil. Adm. J. C. Verbraaken
en P. J. v d. Maat resp. afkomstig van het
3e en le Regiment Veld-Artillerie.
EEN VERLOTING VOOR DE „MITTOVOS."
Ten bate van de „Missietentoonstelling
voor onze Spaarnestad" ls een groote verlo
ting georganiseerd. Tal van firma's stonden
hiervoor prijzen af. welke te bezichtigen
zijn in de Barteljorisstraat en wel in het
winkelhuis, waar vroeger het „Babbeluten-
huis" gevestigd was, Tevens zijn hier de loten
verkrijgbaar. Vrijdagmiddag had de opening
van dezen „Mittovoswinkel" plaats. De voor
zitter van het sub-comité voor de verloting,
kapelaan Van Haasteren, bracht in zijn ope
ningswoord dank aan allen, die hun mede
werking aan de totstandkoming van dezen
winkel hadden verleend, aan de dames, die
het toezicht op den winkel en den verkoop
der loten op zich genomen hebben, en aan
den algemeenen secretaris, den heer P. J. M.
van Tetering.
Daarna voerde het woord de algemeene
voorzitter, rector Timp. Deze constateerde,
dat de .Mi t to vos" wel moet slagen wanneer
de voorbereidingen zoo goed getroffen zijn.
Spreker bracht hulde aan de dames van het
verlotingscomité en aan kapelaan Van Haas
teren.
Nadat de heer Van Tetering nog even het
woord gevoerd had, werd de winkel voor het
publiek geopend.
Voor den Politierechter.
Z'n EIGEN BOONTJES DOPPEN.
De vraag, waar 't om ging, was, wie of nu
eigenlijk het recht had om de oogst van een
stuk land binnen te halen. Do eene juffrouw,
die thans getuige was, had een zeker recht
op dat land gehad, maar waaV dit recht sa
menhing met het betalen van de pacht en dit
achterwege was gebleven, had de eigenaar
kort en goed den grond aan een ander ver
huurd, wat nu wettelijk wellicht niet zoo pre
cies in den haak is, maar de eigenaar zal ge
dacht hebben: wat heb ik aan een land, dat
mij niets opbrengt!
Nu is het zeer waarschijnlijk, dat ln de
peulvruchten, die te rijpen stonden, behalve
zomerwarmte en een extract uit den bodem,
ook eenige arbeid van de juffrouw of haar
man in voedingswaarde was omgezet en dit
dreef de juffrouw als huurster in eersten
aanleg om naar het land te gaan en er boon
tjes te gaan plukken. Zij had dit al eerder ge
daan en dan liefst om elf uur 's avonds, waar
uit ieder zoo zijn conclusies kan trekken.
De huurster in tweeden aanleg betrapte de
ander en nu ontspon zich vanzelf een vriend
schappelijk gesprek over de vraag of de pluk-
ster haar eigen boontjes zou_ doppen of die
van de ander. Waar geen bevredigende oplos
sing van die vraag kwam. ging de nieuwe
huurster haar eigen boontjes doppen door de
ander een paar opstoppers toe te dienen,
maar dat is nu juist het gevaar als je in
rechtskwesties zelfregelend optreedt, dat je
dan nog meer krijgt te doppen en zoodoende
hoorde de driftige juffrouw zich veroordeelen
tot tien gulden boete, 't Is waar, ze had de
boontjes veroverd, maar die worden toch wel
wat duur od die manier.
JONGENS VAN DE ZAAN.
Laatst stond er een terecht, die een agent
had uitgescholden en nu was hij hier weer als
uiteen zou gaan en de gasten, na zich ver
kwikt te hebben aan de onbezorgde en aan
stekelijke levensvreugde, die op het buiten
van de Conders heerschte, naar hun eigen
werk en belangen zouden terugkeeren, ga
ven Lord en Lady Conder een bal, waartoe
alle bevriende families uit de omgeving van
Holiingbourne Hall waren geïnviteerd.
Het was een waarlijk schitterend festijn;
de gastheer en gastvrouw schenen de bijzon
dere gave te bezitten een kerncollectie knap
pe jonge meisjes bijeen te brengen, maar dit
belette verschillende heeren niet om zoo nu
en dan een toevlucht te zoeken in de rook
kamer. om even uit te blazen van de ver
moeienissen van het dansen of van het
toekijken, voor zoover het de oudere aanwe
zigen betrof en zich te verfrisschen met
een whiskey-en-soda. Ook Guy en George
behoorden tot deze deserteurs. Guv trok
George moe naar een groote canapé, buiten
gehoorafstand van een luidruchtig groepje
bij den haard en vroeg:
„Heb je me niet ste vertellen, George? Ik
heb je in drie maanden niet gesproken..
„Over Peggy, bedoel je natuurlijk?" ant
woordde George. „Ja, zij heeft mij gevraagd
je to vertellen dat ze' nooit heeft gedacht dat
je haar vrijwillig hebt opgegeven. En ik ge
loof, dat ik er op myn eigen verantwoorde
lijkheid kan bijvoegen, dat zij je die belofte
volkomen vergeven heeft. Ik moest je haar
hartelijke groeten overbrengen en je uit
drukkelijk zeggen, dat zij overtuigd is, dat
alles tenslotte terecht zal komen". Guy leun
de voorover, niet direct in staat om te spre
ken.
„Over een week ongeveer ga ik naar Parijs
om daar aan de academie te werken", zei hij
toen een beetje heesch. „Ik heb mijn tijd
schandelijk verknoeid, maar ik ben nog niet
te oud om te probeeren in de kunst iets te
gaan beteckenen".
„Ik ben blij dat te hooren, Guy", antwoord
de George hartelijk. „Ik heb niet veel ver-
getuige om de weegschaal van het Recht te
zijnen gunste te doen doorslaan, aangezien
een andere Zaankanter hem met een goedge-
mikten stoot een paar tanden had losge
wrikt. Waarom die dat gedaan had? Wel, hij
had den bezitter van de tanden hooren spre
ken van aan 't mes rijgen en hij meende, dat
dit hem gold, zonder nu bepaald te kunnen
zeggen, waarop die meening gegrond was.
Enfin, de ander had meteen een llnksch©
hoek of hoe het dan in de edele bokssport
mag heeten, zitten, wat den bokser geen ho
norarium van een halve ton opleverde, maar
een armzalige tien gulden boete. Het leek me
zoo toe, dat de getuige, indien hij prijs stelt
op het behoud van zijn overige tanden, zoo
mede van zijn neus en andere sierselen des
gelaats, wijs doet den ander wat uit de buurt
te blijven, want een bepaald vredelievende
geest sprak er niet uit diens oogen.
Ze timmeren er daar gauw op los; was de
zoo juist bedoelde al in woede ontbrand, om
dat hij meende, dat iemand hem bedreigde,
nu was er weer een, die iemand een lap had
gegeven, omdat hij meende, dat die in zijn
kielzog voer en wie Oostzaan kent, zal moe
ten toegeven, dat het moeilijk is je daar op
straat heen en weer te bewegen, als met ker
mis gebruikelijk is, zonder een ander, die
zich daar ook heen en weer beweegt, op de
hielen te zitten, De ontvanger van den klap
deed eerst niets, maar even later beseffende,
dat het toch eigenlijk niet aanging, dit als
een afgedane zaak te beschouwen, volgde hij
den loshandige in een kroeg en denkende:
de eerste klap is 'een daalder waard, gaf hij
hem er meteen en. De geslagene, die zich te
goed stond te doen aan een pot bier, nam die
liefkoozing maar zoo niet en timmerde er
met het bierglas op los. Toen liep de ander
naar de politie, wat de officier een flauwiteit
vond, want dan had hij 't na den eersten
aanval moeten doen en veel animo voor hoo-
ge boete bestond er bij de justitie niet. 't Was
dan ook eigenlijk voor den eersten klap, dat
5 boete werd opgelegd, die dus niet één,
maar twee daalders waard was.
EEN KOPPIGE STRATENMAKER.
Als je iemand voor dief, schurk en ploert
uitscheldt, kan je dan verwachten, dat hij je
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
G. A. BROEKMAN
KL. HOUTWEG 5
1
TELEFOON 12225
III
UW
lil!
KLEERMAKER
'j
NIEUWE STOFFEN
voor het a.». Seizoen reeds ontvangen
stand van schilderkunst, maar ik geloof, dat
je uitgesproken talent hebt. Als je een paar
goede schilderijen maakt en vooral als je
er in slaagt er eenig ete verkoopen. kan die
ellendige Richards ook niet meer volhouden
dat je een nietsnut bentofschoon ik
overtuigd ben, dat dit bezwaar maar een
uitvlucht is, zooals ik Je al eerder gezegd
heb".
„Peggy zit zeker nog altijd in Schotland?"
vroeg Guy plotseling.
„Ja, zij is in Glasgow met haar engel van
een vader als eenig gezelschap. Het lieve
kind heeft een miserabel leven: gewoon om
dood te gaan van verveling".
Guy staarde een poosje zwijgend voor zich
uit. Toen zei hij op beslisten toon:
„Vóór ik naar Parijs ga. zal ik er heen
gaan en nog eens met hem spreken".
„Doe dat. kerel!" viel George hem bij. „Niet
dat ik de illusie heb, dat je hem tot andere
gedachten zult brengen, maar Peggy zal on
gelooflijk gelukkig zijn. als ze hoort dat je
naar hem toegaat. Ik zal het haar schrijven".
Een verliefde jongeman is dikwijls maar
al te graag bereid een hartelijke, deelnemen
de vrouw, veel ouder dan hij zelf. tot zijn
vertrouwde te maken. Bij het gezelschap, dat
op Holiingbourne Hall Kerstmis vierde, wa
ren drie verliefde jongelui en mevrouw Her
bert, die zich altijd tot de jeugd voelde aan
getrokken, en de kunst verstond door haar
ongeveinsde en onbaatzuchtige belangstelling
het vertrouwen van jonge menschen te win
nen, slaagde er in elk hunner zijn geschiede
nis te ontlokken. Die van den jongen Dou
glas was nogal eenvoudig. Hij was de eenige
zoon van een rijken vader en de moeilijkheid
zat daarin, dat die rijke vader voor den jon
gen Douglas een andere echtgenoote be
stemd had dan Celia Conder. aan wie de
jongeman zijn hart verloren had. Op een
ochtend, terwijl Celia toevallig niet in de
buurt was, deed hij mevrouw Herbert uit
eigen beweging het heele verhaal en wat'zij
speciaal zal bevoorrechten? En als je met alle
geweld in zijn gunst wilt deelen, is het dan
wel juist gezien om te zeggen: lk zal hem net
zoo lang voor dief, schurk en ploert uitschel
den, tot hij zegt: nou jongen, je krijgt wat je
verlangt.
De wereld staat wel op haar kop, maar zoo
erg toch nog niet.
De Oostzaner stratenmakersbedlende, die
vader en moeder tegelijk van tien kinderen
was en meende, dat het er dan verder niet op
aan kwam, wat je deed, had eenigen tijd
meegeholpen aan het in orde brengen van de
Oostzaner bestrating, doch als er geen stra
ten meer zijn te scheppen of te restaureeren,
heb je geen stratenmakers en dus ook geen
zandaanbrengers meer noodig en zoodoende
was hij met anderen op de pas aangelegde
straat gezet. Daar ging het niet om, maar
wel, dat wat later weer een paar lui noodig
waren en dat hij, de vader van 10 kinderen,
toen niet was aangenomen, maar wel een
ander, die nu gemeenteraadslid is. En dat zat
hem dwars! Hij riep den geest van Jan Poli
tiek op en misschien waarde die op de publie
ke tribune, maar de rechter bande hem uit
de zaal en wees er onzen goeden man op, dat
hij den opzichter van Oostzaan niet mag uit
schelden, terwijl hij. om weer in de zand-
kruierij te komen, niet den kortsten weg
neemt door de Jansstraat in Haarlem.
Nu, er werden veel woorden gesproken, eer
het vaste voornemen van den stratenmaker
om te blijven schelden, eenigszins minder
vast was geworden, schoon dit nog niet wil
zeggen, dat hij bepaald bekeerd was.
Hij kreeg tien gulden boete, voor elk kind
dus één.
DE LICHTWEEK.
ONTHEFFING WINKELSLUITING.
Burgemeester en Wethouder van Haarlem
maken bekend, dat zij ten aanzien van alle
winkels gedurende de van 16 tot en met 25
October 1931 alhier te houden Lichtweek ont
heffing hebben verleend van de verbods
bepalingen van die verordening in dier voege
dat die winkels op 16 18 19 20 21 22 23
en 25 October 1931 na des namiddags 8 uur
en op 17 en 24 October 1931 na des namid
dags 10 uur voor het publiek mogen geopend
blijven, daarin mag worden verkocht en het
verkochte medegenomen.
EEN AMMONIAK-LEIDING GESPRONGEN
De brandweer te Amsterdam is Donderdag
uitgerukt naar perceel Marnixstraat 41, al
daar, waar in de gelijkstraats gevestigde
melkfabriek een ammoniakleiding gespron
gen was. Met gasmaskers voor gingen brand
wachts de fabriek binnen, waar zij er in
slaagden de toevoerkraan van de ammoniak
leiding af te sluiten. Tevoren had, naar wij
in het Hbld. lezen, de brandweer reeds voor
alle zekerheid twee bovenbewoners in vei
ligheid gebracht.
zei was zoo vriendelijk en bemoedigend, dat
hij na dit gesprek half overtuigd was, dat
het nog niet zoo slim met hem gesteld was
en dat hij niet behoefde te wanhopen aan
den uiteindelijken goeden afloop.
Guy. die tijdens zijn bezoek aan Wetstones
de aardige, hulpvaardige dame had leeren
kennen, stond daardoor op goeden voet met
haar. Al wat hy zelf wist omtrent Sir Rode
rick Bertram en het verdwijnen van de ju-
weelen, had hij haar al vroeger verteld. Me
vrouw Herbert had levendig belang gesteld
in de geschiedenis en het sprak vanzelf dat
hij, toen hij haar weer ontmoette, haar op
de hoogte bracht van het resultaat van Cal-
thorp's onderzoek. Mevrouw Herbert deed
hem allerlei scherpzinnige vragen en toonde
zulk een mate van detective-achtig vernuft,
dat Guy verklaarde Calthorp de zaak uit
handen te zullen nemen en in die van haar
te zullen stellen, wanneer de advocaat er
niet binnen enkele weken in slaagde den on-
vindbaren Martin te pakken te krijgen! Ze
praatte daarop vol sympathie over Peggy en
het moeilijke leven, dat het arme kind thans
bij haar norschen vader moest hebben
George had haar veel verteld over het meis
je dat zoo goed als zijn zusje was en ze
eindigde met ook Guy moed in te spreken,
hem vooral op het hart drukkend zijn plan
nen om ijverig aan het werk te gaan, door
te zetten.
Tenslotte was George Greenfield aan de
beurt om door de vriendelijke vrouw aan den
tand gevoeld te worden. Hoe gesloten hij ook
was, zij wist hem aan het praten te krijgen
over zichzelf, over zijn moeder, over het
huisje in Highgate en hij vertelde op haar
aandringen véél meer dan hij in al dien tijd
van zijn verblijf op Wetstones ooit had los
gelaten. Toen hij bij het vertellen over zijn
jeugd in de kleine villa den naam Richards
noemde, bleef zij daarop doorhameren; ze
overstelpte hem letterlijk met vragen met
betrekking tot dezen man, vragen naar ja
ren en data, naar uiterlijk en manieren van
Wilt gij een buffel bezitten?
Ieder die wil. kan eigenaar worden van een
prachtigen buffel, alleen tegen, vergoeding
van de vervoerkosten. In het Yellowstone
Park in Amerika leeft een beroemde kudde
buffels die te groot is geworden om het den
komenden winter te kunnen stellen met het
daar aanwezige voedsel. Honderd dieren moe
teen worden opgeruimd. Dus hebt u idee in
een buffel, zendt een Briefje. Maar u moet
beloven het diertje niet te dooden en het
alleen te gebruiken voor tentoonstelling
of voortplantingsdoeleinden.
De handen van Jan Kubelik.
De handen van den beroemden violist Jan
Kubelik zijn verzekerd voor 72.090 gulden.
Hij acht dit te weinig, daar dit bedrag het
verlies ook maar van één vinger niet zou
dekken. Vandaar, dat hij een nieuwe hoogere
verzekering zal afsluiten.
Raymond Cordy was Fransch taxi-chauf
feur en tevens liefhebber van de film. Hij
had daarom zijn standplaats gekozen bij een
ingang der filmstudio's. Toen nu René Clair
de schepper van Sous les Toils de Paris, een
chauffeur noodig had voor zijn film Le Mil
lion, en?ageerde hij Cordy. En deze voldeed
zóó goed. dat hij nu in een nieuwe film „Aan
ons de vrijheid" een hoofdrol vervullen zal.
Naar verluidt is er thans een groot ge-
drang van chauffeurs bij de studios, die óók
filmster hopen te worden
Biljarten en schoonheid.
Dat vrouwen tegenwoordig biljarten en
goed, is bekend. Denk slechts aan onze mej.
Schriers. Maar dat ze dat doen. ter verhooging
hunner schoonheid, zal menigeen verbazen.
En toch is het zoo. Want de pas ln Engeland
opgerichte Vrouwen Biljart Bond heeft als
leuze aangenomen
„Honderd caramboles per dag houden rim
pels op een afstand".
(A Hundred, a Day, Keeps 'the Wrinkles
away).
De doodstraf die in Amerika door middel
van den electrischen stoel wordt geëxecuteerd,
zal misschien in de toekomst op een andere
wijze worden ten uitvoer gelegd.
In de staat Nevada in Amerika heeft nJ.
het eerste geval van terechtstelling door gas
plaatsgevonden. Het wordt beschouwd als de
menschelijkste wijze van executie, omdat
door het, gas de veroordeelde onmiddellijk
bewusteloos raakt en het einde dus geheel
pijnloos is.
Een dér wonderlijkste ladingen, ooft door
een schip meegevoerd is wel een hoeveelheid
water. Het is geput uit den Humboldt stroom
die van Valparaiso in Chili naar Ecuador
loopt en heeft een reis gemaakt van 7.418
mijlen van Peru (Callao) naar Londen om
onderzocht te worden. Men weet nl nog tei
weinig van dien stroom.
Door mdiidel van speciaal geconstrueerde
flesschen die men aan koorden in het water
heeft laten zakken was het mogelijk van elke
gewenschte diepte water te verkrijgen.
De laatste statistieken uit New YoTk mel
den, dat op alle zes huwelijken één echt-
scheidingsgeval voorkomt.
De staatjes geven een getal van.' 1.232.559
huwelijken aan in de Vereenigde Staten ge
durende het laatste jaar, waarvan er 201.475
op een scheiding eindigden.
Toen een tijger-oppasser in een Engelsóheri
dierentuin, door het dier aangevallen was
en gedood, zonden zijn collega's op zijn be
grafenis een ievensgroote tijgerflguur van
lelies en chysanthen!
Dé wijze hond.
Een 78-jarig motorrijder in Engeland pas
seerde op zijn vele tochten geregeld een
boerderij, waar een hond op het erf lag.
Op een goeien dag naderde hij het huis
weer, toen plotseling de hond, die anders
rustig bleef liggen opsprong. Hij rende den.
weg op, joeg de daar loopende kippen in een
hoek en hield ze daar tot de motorrijder
gepasseerd was. De man was verbaasd over
de wijsheid of het instinct van den hond,
die de kippen redde.
Vermoedelijk even verbaasd als wij over
den moed van hem om op zijn leeftijd nog
motor te rijden.
optreden, naar wat al niet, zoodat George
eindelijk lachend opmerkte:
„U schijnt in dit wereldwonder meer be
lang te stellen dan in ons allemaal bij el
kaar!"
„Ik zal u vertellen waarom", antwoordde
mevrouw Herbert ernstig. ,Jk hoop dat ik
mij, ofschoon wij elkander nog niet zoo heel
lang kennen, uw vriendin mag noemen. U
weet op weik een vertrouwelijken voet ik met
Lord Caradoc sta en met Cecily, die net zoo
goed een dochter voor mij is als Peggy voor
uw moeder was. Ik weet wat u hoopt met
betrekking tot Cicely Lord Caradoc heeft
er met mij over gesproken, wat u, gegeven
de goede verhouding tusschen hern en mij,
zeker niet onbescheiden zult vinden Ik
weet ook dat ik geen misbruik van vertrou
wen maak door u te zeggen dat, wanneer het
geheim, waarvan deze man den sleutel
schijnt te bezitten, geen hinderpaal blijkt te
zijn laat ik volkomen openhartig spreken
Lord Caradoc geen bezwaren zou maken
om aan uw liefsten wensch gehoor te geven".
„U maakt my heel gelukkig door dit 4e
zeggen", kwam het zacht over George's lip
pen.
„U ziet", vervolgde mevrouw Herbert op
innemenden, rustigen toon. „dat het geen
nieuwsgierigheid van mij is om u al deze
vragen te doen. U zult natuurlijk in mijn
woorden niet meer aanmoediging zien dan
ik bedoel er mede te geven. Wat Cicely zelf
betreft, u zou nog moeten trachten haar te
winnen, als al het overige in orde zou zijn.
Maar vóór alles moeten de hinderpalen, die
tusschen u en haar bestaan, uit den weg
worden geruimd. En dat is de reden, dat ik
er prijs op stel alles te weten wat u mij om
trent dezen man kunt en wilt vertellen".
„Ik zal u alles zeggen wat ik weet", ver
klaarde George en daarop gaf hij haar een
levendige schildering van Richards en diens
doen en laten, natuurlijk zooals hij den man
en zijn handelingen zag.
(Wordt vervolgd.)
