DO RL AS
HET JAPANSCH-CHINEESCHE GESCHIL VOOR
DEN VOLKENBONDSRAAD.
DOCTOREN ZEGGEN:
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJD AC 30 OCTOBER 1931
Veertien degen van groote spanning! Kunnen wij over
den afloop der besprekingen tevreden zijn? Het groote
beginsel gehandhaafd, dat geen staat het recht heeft, om
welke reden dan ook, vreemd grondgebied te bezetten.
Maar op 16 November dreigen de moeilijkheden nu eerst
recht te beginnen.
GENèVE, 26 October 1931.
Veertien dagen van intense spanning heb
ben wij beleefd. De Raadsbesprekingen over
het Chineesch-Japansche geschil brachten
die beklemdheid over ons, die men niet
gevoelt, wanneer de Volkenbondsvergadering
slechts academische beschouwingen over een
economisch vraagstuk houdt. Wij wisten
thans allen, dat het om heel wat méér dan
in September ging. Van de Raadsbesprekin-
gen kon het behoud van den vrede in het
Verre Oosten afhangen.
Van de wijze, waarop de Volkenbondsraad
zich van zijn taak Jcweet, en het Volken-
bondsgezag zou weten te handhaven, zou
ook voor een groot deel het aanzien van
den Volkenbond in de naaste toekomst,
zouden ook in belangrijke mate de kansen
op succes van de aanstaande Ontwapenings
conferentie kunnen afhangen. Met recht
vroeg de Chineesche gedelegeerde dr. Szé, in
wien China een vertegenwoordiger had,, zoo
als dit land geen beteren had kunnen wen-
achen, of de Ontwapeningsconferentie nog
van de volkeren zou kunnen verlangen, dat
zij uit vertrouwen op den Volkenbond tot een
bewapeningsvermindering zullen besluiten,
wanneer de Volkenbond thans niet erin zou
slagen de Japansche militaire troepen uit
het onrechtmatig bezette gebied in Mandsjoe-
rije te doen verdwijnen!
Wanneer wij ons thans de vraag stellen,
of de afloop dezer Raadsbesprekingen bevre
digend is geweest, zoo kan deze vraag na
tuurlijk niet zonder meer bevestigend worden
beantwoord. Zelfs de omstandigheid, dat
thans Briand, met zijn zooveel grooter gezag
en zijn zooveel grooiere bemiddelingstalen
ten dan Lerroux bezit, ditmaal de leider der
raadsberaadslagingen is geweest, heeft de
Japansche en Chineesche regeeringen niet
nader tot elkander kunnen brengen. De be
middelingsactie van den Volkenbondsraad is
niet gelukt. In de weinig vriendschappelijke
stemming dezer twee groote Oostersche vol
keren ten opzichte van elkander is nog geen
verbetering gekomen. Hoogstens kan men
meenen, zooals Briand en Lord Reading
beiden met een wellicht al te sterk opti
misme verzekerden, dat het- oorlogsgevaar in
het Verre Oosten is afgewend, doordat het
den Volkenbondsraad gelukt is nogmaals
heel stellige toezeggingen van beide partijen
te verkrijgen, dat zij niets ondernemen zul
len, dat het geschil zou kunnen verscher
pen, en nadat Yoshizawa herhaaldelijk in
naam der Japansche regeering den Volken
bondsraad de verzekering gegeven heeft, dat
Japan geen oorlog tegen China voeren zal
en geenerlei annexlonisttsche bedoelingen
ten opzichte van Mandsjoerije heeft. Het
conflict is daardoor ongetwijfeld minder
gevaarlijk geworden. Maar toch: het stemt
bedroevend, dat ook deze nieuwe bijeenkomst
van den Volkenbondsraad, ondanks alle po
gingen van Briand, Lord Reading en de
andere Raadsleden gedurende twee weken
ondernomen, ons niet een stelligere toezeg-
INGEZONDEN MEDEBEELINGEN
a 60 Cts. per regel
Koffie
Thee
ging van Japan dan die van 30 September
over de spoedige ontruiming van het on
rechtmatig bezette gebied in Mandsjoerije
gebracht heeft.
Dit onbevredigende omtrent den afloop
der Raadsbesprekingen vooropstellend, moe
ten wij echter aan den anderen kant den
Volkenbondsraad dankbaar zijn niet slechts
voor diens veertiendaagsche,. zij het ook
op den Japanschen onwil afgestuite bemid
delingspogingen, doch ook voor diens onver
zwakt hooghouden van de moderne inter
nationale rechtsopvattingen omtrent het
recht van een staat, om zoogenaamd voor
de uitsluitende bescherming zijner nationale
belangen, het gebied van een anderen staat
binnen te rukken en dit militair te bezet
ten.
De Volkenbondsraad heeft eenstemmig
(Japan natuurlijk bulten beschouwing ge
laten) zulk optreden veroordeeld en zich op
het standpunt gesteld: ten eerste dat de
onrechtmatige bezetting zoo spoedig moge
lijk behoort beëindigd te worden, waarvoor
Japan thans een termijn tot 16 November,
den dag waarop de Volkenbondsraad opnieuw
zal bijeenkomen, gesteld is en ten tweede,
dat de staat, welks grondgebied onrecht
matig is bezet, het recht heeft onderhande
lingen met den anderen staat over de rege
ling der tusschen belde landen bestaande
strijdvragen te weigeren, zoolang het grond
gebied niet geheel van de militaire troepen
van dien anderen staat bevTijd is.
Ondanks den tegenstand van Japan heeft
de Volkenbondsraad Zaterdag een resolutie
aangenomen, die op deze twee hoofdbegin
selen was gebouwd. De Raadsvoorzitter
Briand heeft zelfs hoofdelijk over deze re
solutie laten stemmen, opdat des te plech
tiger en duidelijker de eensgezindheid van
alle andere Raadsleden en het geheele iso
lement van Japan blijken zou. De Raad
heeft door deze beslissing natuurlijk vol
strekt geen oordeel willen uitspreken over
de vele grieven, die Japan tegenover China
had en waarop Yoshizawa voortdurend In
zijn voorgelezen nota's terugkwam. Het Is
heel goed mogelijk, dat het Japan is geweest
dat Mandsjoerije tot welvaart heeft gebracht
en dat thans China met allerlei moeilijk
goed te praten middelen den Japanners de
vreedzame uitoefening van hun landbouw
bedrijf en nijverheid in Mandsjoerije be
moeilijkt. Het ls heel goed mogelijk, dat
Japan met betrekking tot de Chineesch-Ja
pansche verhoudingen over het algemeen
aanspraak op onze sympathie heeft en dat
China tot dusverre voornamelijk een betere
verstandhouding in het Verre Oosten in den
weg heeft gestaan. Dit alles is mogelijk, doch
Japan had de zaak niet in eigen hand
mogen nemen, had niet mogen trachten
zichzelf hulp te verschaffen door Ohineescn
gebied te bezetten. Alle nota's die Yoshizawa
den Volkenbondsraad heeft voorgelezen, en
alle ophelderingen, die de Japansche dele
gatie in de laatste dagen ons, Volkenbonds-
joumalisten, bij massa's deed toekomen, in
een zenuwachtige poging de openbare mee
ning nog voor zich te winnen, kunnen het
ongeoorloofde van een militaire bezetting
van vreemd gebied niet tot iets rechtmatigs
maken!
De Volkenbondsraad heeft dit van het
eerste oogenblik ook ingezien en erkend en
hieraan onwrikbaar vastgehouden. Wij al
len, die ons voor de ontwikkeling der inter
nationale rechtsgedachte interesseeren, mo
gen den [Raad daarvoor erkentelijk zijn,
dat hij, in plaats van te trachten China tot
onderhandelingen met Japan over princi-
pieele kwesties nog tijdens de Japansche be
zetting te bewegen, zich volkomen op het
Chineesche standpunt heeft gesteld, dat de
rechtstreeksche besprekingen tusschen China
INGEZONDEN MEDEBEELINGEN
a 60 Cts. per regel
„Voorkomen ls beter dan ge-
nozen". Waarom neemt
dan geen Locarblts Groene
Kruis Hoeatbonbons vóór U
verkouden bent? Ziet toe dat
U de echte krijgt.
en Japan alleen zouden loopen over de
methode van beveiliging der Japansche be
volking in Mandsjoerije, opdat deze na den
terugtocht der Japansche troepen niet aan
Chineesche wraakmaatregelen zou zijn over
geleverd, doch dat alle verdere besprekingen
over Japansch-Chineesche strijdvragen en
zelfs over slechts de ..fundamenteele begin
selen" daarvan, zooa'.s Yoshizawa bij wege.
van concessie voorstelde, zouden worden uit
gesteld, totdat het onrechtmatig bezette Chi
neesche gebied geheel en al zou zijn ont
ruimd.
De Volkenbondsraad heeft bij het innemen
van dit standpunt niet uitsluitend naar het
tegenwoordige oogenblik, doch ook naar de
toekomst gekeken. Met het oog op de con
sequenties, die de in dit geval door den Raad
aan te nemen houding voor latere gevallen
van soortgelijken aard zou kunnen hebben,
mocht de Volkenbondsraad onder geen voor
waarde ertoe medewerken, dat een staat, die
het gebied van een ander volk was binnen
gevallen. daaruit voordeelen voor zich zelf
zou plukken, doordat de andere staat, ten
einde zich van de bezetting te bevrijden, aan
den staat-aanvaller eenlge concessies, zij het
ook nog slechts over enkele „fundamenteele
beginselen", zou hebb en te doen. Met het
oog op de toekomst mocht de Raad niet af
wijken van zijn in het Grieksch-Burgaar -
sche geschil van October 1925 aangenomen
standpunt: „Eerst ontruiming van het beze-
te gebied; daarna onderhandelingen over de
regeling der moeilijkheden die tot de uit
barsting van het conflict geleld hebben!"
Het strekt den Volkenbondsraad tot eer,
dat hij den moed gehad heeft dit rechts
beginsel hoog te houden ook tegen den be
slisten wil van een groote mogendheid Japan
in. De Raad is onder de uitstekende leiding
van Briand ferm gebleven, heeft geen zwak
heid getoond, ook al zullen alle Raadsleden
zeker wel met eenlge angst zich hebben af
gevraagd, wat nu verder zal moeten ge
beuren. indien de Raad op 16 November op
nieuw bijeenkomt en de Japanners dan nog
steeds Moekden- en Kirin en die andere
Mandsjoerijsche plaatsen buiten de spoorweg
zone niet zouden ontruimd hebben.
Indien de Raad dan kalm ln dien toe
stand zou berusten, zou hU den Volkenbond
en diens aanzien in de wereld bedenkelijk
schaden. En ook China zal met een derge
lijke lijdelijke houding natuurlijk geen ge
noegen nemen. Doch zullen de groote mogend
heden het dan aandurven artikel 16 van het
Volkenbondsverdrag toe te passen en Japan
met economischen boycot te bedreigen? Zelfs
als Amerika zich ditmaal bij dezen maat
regel tegen den staat, die het Pact van Kel
logg geschonden heeft, zou willen aanslui
ten?
B. DE JONG VAN BEEK EN DONK.
BINNENLAND
GOUDA GEDUPEERD DOOR FRANKRIJK'S
INVOERBEPERKING.
Ingevolge het genomen besluit om buiten
de regeering om een actie te ondernemen
tegen de contigenteering van den kaasinvoer
in Frankrijk, heeft de Kamer van Koophan
del en Fabrieken voor Gouda en omstreken,
zich naar de Tel. meldt, gewend tot de Ne-
derlandsche Kamer van Koophandel te Pa
rijs en tot de Fransche Kamer van Koophan
del te Parijs met een brief, waarin zij drin
gend verzoekt alle pogingen in het werk re
stellen, dat het- ministerieel besluit, om tot
uitvoering der maatregelen over te gaan,
n-iet wordt uitgevoerd.
In den brief aan de Nederlandsche Kamer
wordt gezegd, dat de aangekondigde maat
regelen' een bijzonder slechten indruk heb
ben gemaakt en eenvoudig als funest moe
ten worden gekenmerkt*
NOG MEER FRAUDE IN
DEN HAAG.
NU EEN DEURWAARDER BIJ DEN
HOOGEN RAAD.
Naar de Tel. verneemt ls gebleken dat een
deurwaarder bij den Hoogon Raad der Ne
derlanden, die reeds zeer vele Jaren als zoo
danig bij dat college optreedt, vermoedelijk
onregelmatigheden gepleegd heeft. Derhalve
is hij op korten termijn ontslagen. De onre
gelmatigheden zouden gepleegd zijn bij het
opmaken van gezegelde acten voor advovaten
en dergelijke werkzaamheden.
DE ETNA WERKT OP VOLLE
KRACHT.
ALTHANS DE FABRIEK.
De Msb. verneemt dat de N.V. De Etna,
ijzergieterij te Breda, zoodanig met orders is
bezet, dat zij niettegenstaande de verleende
overwerkvergunning, daarmede niet gereed
kan komen.
Van Maandag J.l. af werd een dubbele
ploeg ingesteld, om de productie zooveel
mogelijk op te voeren. Reeds werden belang
rijke orders voor 1932 geplaatstl
DE FAMILIETWIST OP DE
WETERINGSCHANS.
CHAUFFEUR TOT 5 JAAR VEROORDEELD.
Het gerechtshof te Amsterdam heeft den
chauffeur, die op 3 October van het vorige
paar zijn stiefvader doodschoot, na een twist
in een pension op de Weteringschans te
Amsterdam, tot een gevangenisstraf van vijf
jaar veroordeeld, met aftrek van 6 maanden
voorarrest.
Het Hof bevestigde met dat arrest het
vonnis van de Amsterdamsche rechtbank.
De Procureur-Generaal had vijf Jaar ge
vangenisstraf met aftrek van de geheele
voorloopige hechtenis gevorderd.
Naar wij vernemen, zal verdachte ln cas
satie gaan.
LAAT GEVAL VAN BLIKSEMINSLAG.
Donderdagmorgen stond de 64-Jarige J. de
Rijder, wonende Oostdljk te Ierseke. in den
St. Pieterspolder tegen een muur voor den
regen te schuilen. De man werd door den
bliksem getroffen; hij werd gevonden met
verbrande kleeren. een gat in het hoofd en
gewonde rug en schouders. Dr Klinkenberg
moest den dood constateeren. In den muur.
waartegen de Rijder had gestaan, was een
groot gat geslagen.
NIEUW ADRES VOOR RE1IOUD DER
ZUIDERZEE.
Het .Landelijk Comité" tot behoud van de
Zuiderzee, gevestigd te Harderwijk, heeft een
adres aan de Staten-Generaal gestuurd,
waarin het zegt, ln de sterk gewijzigde tijds
omstandigheden de vrijheid te vinden, zich
nogmaals tot de leden te wenden, om met
den meesten ernst hun steun en medewer
king in te roepen, teneinde te voorkomen, dat
thans een van de weinige rendeerende bedrij
ven. de Zuiderzee-visscherij, te gronde wordt
gericht en minstens tienduizend gezinnen in
de grootste zorgen worden gedompeld.
RIDDERORDEN FN MINISTERS VAN
STAAT
In de Memorie van Antwoord op het voor-
loopig Verslag der Tweede Kamer over het
tweede hoofdstuk (hoogere coPeglën van
Staat) der Rijksbegrooting voor 1932 wordt
opgemerkt, aldus het Handelsblad, dat het
aantal ridderorden niet in opgaande lijn
gaat en de laatste Jaren gemiddeld zelfs niet
onbelangrijk lager is dan voor 1925.
In de omstandigheid, dat juist in"de laat
ste jaren enkele staatslieden tot minister
van Staat zijn benoemd, ligt volgens de re
geering geenerlei aanleiding om van gulheid
bij dergelijke benoemingen te spreken.
DE VERDWENEN 20.000 UIT
EEN ACTETASCH.
FIETSENSTALLER TOT 2 JAAR
VEROORDEELD.
Het Gerechtshof te Amsterdam heeft uit
spraak gedaan in de zaak tegen een flet-
senstaller en een rijwielhersteller, verdacht
van diefstal van f 13.000 uit de tasch van een
loopjongen, die zijn flets in de stalling van
den eerste had geplaatst. De man had den
jongen uitgestuurd om een flesch melk, toen
de jongen later terug kwam op zijn kan
toor was het geld verdwenen. Wegens dief
stal stonden indertijd voor de Rechtbank
een drietal personen terecht. De fietsenstal
ler werd toen veroordeeld tot twee Jaar ge
vangenisstraf. terwijl de rijwielhersteller on
dc derde verdachte werden vrijgesproken. De
eerste ging in hooger beroep en het O.M.
teeker.de tegen het vonnis van den tweede
hooger beroep aan.
Conform den elsch bevestigde het Hof
heden de belde vonnissen en veroordeelde
den fletsenstaller dus tot 2 Jaren gevangenis
straf en sprak den ander vrij.
DE NIEUWE BEZUINIGINGS-
COMMISSIE.
TAAK EN SAMENSTELLING.
Naar het Corr. Bureau meldt, is thans in
gesteld een staatscommissie ad hoe, aan
welke wordt opgedragen binnen zoo kort
mogelijken termijn zoodanige voorstellen te
doen, als door de noodzaak van een blij
vende en aanzienlijke verlaging van het peil
der Rijksuitgaven dienstig zullen zijn te
achten.
In deze commissie zijn benoemd tot lid nn
voorzitter Ch. J. I. M. Welter, oud-vice-pre-
sident van den Raad van Indië te 's-Graven-
hage; tot leden prof. L. A. van Royen, prof.
I. P. de Vooys, beiden hoogleeraar aan de
Technische Hoogeschool, E. P. Westerveld,
algem. secretaris van het Kol. Instituut. F.
H. Fentener van Vüsslngen, Industrieel te
Utrecht, dr. W. M. Westerman. directeur van
de bijbank 's-Gravenhage der Rolt. Bankver-
eeniging; mr. A. van Doomick, thesaurier
generaal van Financiën, ir. M. H. Damme, di
recteur-generaal der P.T.T.. C. J. Ph. Zaal
berg. directeur-generaal van den Arbeid, dr.
J. H. L. Sinnighe Damsté, directeur-generaal
der belastingen, en mr. J. Wolttnan. secreta
ris-generaal van het departement van
Defensie, allen te 's-Gravenhage.
Aan deze commissie is de bevoegdheid toe
gekend om alle Rijksambtenaren te hooren.
dan wel van hen schriftelijke adviezen ln te
winnen.
Voorts ls de bU KB. van 20 Dec. 1920 in
gestelde bezuSnlglngs-commissle opgeheven
tam dankbetuiging aan den voorzitter, de
leden en den secretaris voor de door hen
bewezen diensten.
NEDERLANDSCH S.S. „LEERSUM"
AAN DEN GROND GEVAREN
Volgens een Lloyd's telegram aan de Msb.
is het Nederlandsche s.s. „Leersum", van Ar
changel naar Rotterdam bestemd, met een
lading hout, ten Noorden van Dronthcim
(Noorwegen) aan den grond gevaren. Hulp
is derwaarts vertrokken.
Volgens een telegram van den kapitein
wordt een deel van de lading over boord ge
worpen. Er ligt een bergingsstoomschip
langszij.
Het s.s. „Leersum", groot 3682 bruto en
2287 netto ton, Ls In 1916 gebouwd en be
hoort aan de Stoomvaart Mij. „Oostzee".
INGEZONDEN MEDEBEELINGEN
a 60 Cts. per regel
HEERLIJK
VERZACHTEND
In de keel - die
frisscho verkoelen
de Lökerolsmaok.
Millioenen men-
schen gebruiken 't
alle dag. Waarom
zoudt ge ook niet?
't Helpt - hcuschl
Lakerol wordt alleen verkocht door erkend
Apotheken en Droghten.
Groot» doo» (blik) 50 tt. Kl«ln« doo» (carton) 30 ct.
Lakerol „Smoken" Pastille* 30 ct. p. d.
FEUILLETON
2V
De nu eeats felle, dan weer getemperde
lichten schenen over de verhitte gezichten en
de schokkende bewogingen der massale
menschenmenigte, stuiptrekkend als een
stervend dier. Over de hoofden der dansers
sliertten de kleurige serpentines door de
lucht tot een bont en reusachtig spinneweb,
waaruit geen ontkomen meer mogelijk
scheen. Blauwe rook hing als een lichte mist
in de zaal en als de lichten hun al te felle
schijnsels doofden, kreeg heel dit feestelijk
gebeuren een welhaast spookachtig uitzien.
Een vreemde, donkerschemerende klomp,
waaruit hier en daar flonkerend oplichtte
de weerkaatste schittering van een juweel,
stralen schietend en onvermoeid zich verra
dend van zijn duisteren oorsprong naar het
licht. Dan dempte ook de wilde muziek haar
a! te uitbundige en spattende geluiden en
de!r.d? een donkere oneindig langoureuze me
lodie door de zaal. zacht, als ingehouden, met
plotseling een kort en heftlg-smaehtende op
laaiing van het heimwee, dat de woorden
nog te zeer hielden verborgen.
Paren onderscheidde men niet meer: het
was één massaal en monotoon bewegen, wie
gend en als ln zichzelf besloten, op de
melodieuze maten der muziek, die aan
stroomden uit een onherkenbare verte en
toch zoo eindeloos-vertrouwd, omdat nu een
maal elk heimwee bekende snaren aanrcert
en het menschelljk hart weet. te bespelen,
gelijk een gewillig instrument. Het luidruch
tige lachen en de helle roepen ook waren
verstomd, alle geluiden wendden, zich r.aar
hun oorsprong: uitgevlogen bonte vcgeis, te-
rugkeerend naar hun nesten. Matelcos-wee-
moedig jammerde de saxophoon haar sidde
rende solo, uithalend en wegstervend, rake
lings glijdend langs de schaarsche begelei
ding der overige Instrumenten, de drum
ronkte dof en aanhoudend een donkeren ach
tergrond tezamen
In hun eenzaam hoekje achter de palmen
was het stil geworden. Het gesprek, vlug en
lenig, een snelle spottende dialoog vol luchti
ge grappenmakerij, dempte tot een stil ge
fluister, alsof een onzichtbare har.d een
sordino zette op hun woorden. De melancho
lieke teederheid van de muziek drong door
in hun zinnen. Zij zagen elkaar lang aan.
Tot plotselingéén snelle zwaai van den
jazzleider den droom verdreef en de muziek
schel en erbarmelijk opklaterde, een onver
wachte, roekelooze val van tonen, stroomend
over elkaar heen tot één chaotisch, geweld
dadig rumoer. Dan ook flitsten overal weer de
vele lichten aan, van de hooge zoldering af,
wierpen de kronen haar overdadige schijn
sels als even zoovele verblindende zonnen, en
uit verborgen hoeken boorden kleurige licht
bundels in de menigte, die ontwaakte als'uit
een diepe slaap. Spottend en helder, zwaar en
doordringend, scheerden de roepen weer
kruiselings door de zaal. Snel en lenig zwier
den ce kellners door de menigte met nieuwen
aanvoer, en het leek wel of de jazz, van een
waanzinnige drift bezeten, heel dit gebeuren
richtte naar zijn wil. Nieuwe krachten ver
vingen de oude, en alom stond het feest
weer in een schellen, al te uitbundigen le
venslust.
Vermoeid vielen Veraart en Kitty, het ma
troosje neer, in een paar stoelen. „Dorst,
waterwhisky" hijgde zij, terwijl zij zich
met een minuscuul zakdoekje koelte pro-
ikerde toe te waaien en Frans Veraart ver
rees niet zonder eenlge moeite van zijn zit
plaats en aanvaardde wederom ©en tocht
dwars door de gevaren en hinderlagen, die nu
eenmaal tijdens een bal-masque op de loer
liggen om hun slachtoffer te bespringen, ten
einde zijn lichtmatroosje aan den. één of
anderen drank te helpen.
Bepaald frisch voelde hij zich niet meer.
Hij had te veel gedronken, en dan dat dan
sen en die muziek. Het steeg hem allemaal
naar z'n kop; een beetje buiten-lucht zou
hem goed doen. Kitty wachtte wel even. of
zou een dans met een ander doen. Never
mir.dhij vond haar straks wel terug.
Koel en "weldadig stroomde de nachtlucht
om zijn slapen toen hij het terras betrad.
Heider en hoog stond een sterren-fonkelen
de hemel over de aarde gespannen en de
statige oude boomen van het park, dat bij
Kasteel Oud-Wassenaar behoorde, stonden
donkere silhouetten daartegen afgetee-
kend. In het water onder hem werd de diepe
sterren hemel gebroken, weerspiegeld en dui
zenderlei kleine, flitsende licht-schilfers
dansten daar over het water.
Achter zich hoorde Frans Veraart opnieuw
de muziek spelen. Een verward en gedempt
rumoer steeg op uit het Kasteel, maar zóó
was het beter. Wat had hij zich aangesteld!
En waarom eigenlijk was hij naar dat bal ge
gaan? Hij had veel beter thuis kunnen blij
ven en aan dat proces Meersm© kunnen
werken; over drie weken kwam de zaak voor
en zelfs nu had hij nog niet eens alle getui
gen a décharge bij elkaar. Of zou het niet
veel verstandiger geweest zijn om een kalm
partijtje bridge te hebben gespeeld met Van
Buren en Mensing op de Witte of bij één van
hen thuis?
Hij streek met de hand door zijn haren. De
koude wind deed hem goed en plotseling
schoot hU in een luiden lach om al deze
scrupules, die hij zich maakte. Een mensch
was maar eenmaal Jong en dat proces
Meersma, wel. cat was pas over 3 weken, dat
kwam gemakkelijk ln orde en was het toch
eigenlijk geen verduiveld gezellige boel daar
binnen? Bridgen met Van Buren en Mensing
deed hij bijna dagelijks en als hij het zoo
voor het kiezen had, danste hi) liever een
tango met Kitty dan
Kitty! Weer lachte Veraart; aardig was ze
en charmant en wat stond dat matrozen
pakje haar leuk. De donkere baret scheef op
het grappig-geestige gezicht, de witte blouse,
die spande om haar welgevormd figuurtje, en
de wijde slobber-broek, wapperend om haar
beenen. Wie zou ze eigenlijk zijn?
Jan en Alleman kwamen er niet binnen op
Oud-Wassenaar; het publiek werd er met
zorg gekozen en och, wat deed het er eigen
lijk allemaal toe. Hij was Jong en elschte
zijn deel op van de vreugde dor wereld. Had
hij gelijk of niet?
Nog even bleef hij staan, leunend op de
balustrade van het terras. De nacht was stil
en zuiver. Weet je wat, hij zou Kitty halen
en met haar een nachtelijken autotocht gaan
maken. Z'n twoseater, een Dodge, stond op
het parkeerterrein.
Vlug liep hij naar binnen, dwars door de
dansende menigte naar het oude plaatsje,
waar hij Kitty had achtergelaten. Zo was
verdwenen.
.Natuurlijk aan het dansen", mopperde
Veraart, verstoord om de tijdelijke onder
breking van zijn plan.
Speurend keek hij rond, maar Kitty, haar
zag hij niet. Onder de dansende paren be
vond zij zich niet; zou ze al weg zijn? Al
leen? Of zou ze nog in het gebouw aanwezig
zijn?
„Je dame er vandoor, zwartje?" informeer
de een kleine, pittige Carmen.
„Wat duivel, waar bemoei Je Je mee?" nij
daste Frans, om vlak daarna in een lach te
schieten om deze onvermoede booze bui.
.Neem me niet kwalijk", zei hij vergoelij
kend, „maar ik ben wat uit m'n humeur en
ik geef toe dat een bal-masqué daar nu
niet bepaald de geschikte plaats voor is. Zul
len wij dansen?"
Een tikje gepiqueerd was hU toch wol. con
stateerde hij onder het dansen Het was ook
niet aardig om hem ln den steek te laten,
al had hij Kitty wel wat lang op d'r wlsky la
ten wachten en eigenlijk kon je het lieve
kind toch niet kwalijk nemen dat zij aan den
zoo plotseling verdwenen vriend nog meer
van haar kostbaren balraasquéUJd opofferde.
Chacun pour sol
En waarom zou hij langer treuren om
zijn gedeserteerd matroosje nu deze kleine,
coquette Carmen het spel verder speelde? Dit
spel van Jeugd en vreugde, van flirt en
dans
HIJ boog zich wat voorover en keek haar in
de donkere oogen, waarvan de pupillen bijna
onnatuurlljk-groot glansden. Dc geur van
haar haren wolkte om zijn hoofd en haar
kleine, stevige hand rustte vertrouwelijk in
de zijne. Kitty of Carmen, wat deed het er
toe? Ze waren beiden lief en wat wil Je
meer?
„Hoe heet Je?" fluisterde hij in haar oor.
dat welhaast geheel schuil ging achter de
groote, witte bloem, die ln haar donkere ha
ren was ontloken.
,JBn JU?"
„Frans".
„Ik-Maud".
En meer vroegen zij niet; en waren zelfs
deze namen al niet overbodig? Wat ls u of
mij een naam, wie had dat ook weer gezegd?
Welke dichter
Zwijgend dansten zij verder; Frans voelde
dat langzaam een ernstiger stemming begon
door te breken. Dat moest voorkomen wor
den. En voordat hU het zelf goed wist, zat hU
aan de bar met Maud, tusschen een aantal
luidruchtige pretmakers.
Toen eerst leek het feest te beginnen.
Champagne vloeide rijkelUk. Maud hing aan
zUn arm, dronk met hem uit hetzelfde glas,
lachen en gejoel bulderde uit het groepje op,
en over de geheven champagne-kelk heen
zoende hij Maud onverwacht op haar rooden
aantrekkelUken mond, en nog eens, en nóg
eens
Bedwelmend steeg de roes naar zUn hoofd.
Dit was 'even.
En het leek wel of ook de muziek weer een
teugelloozer klanken-feest vierde. Wild en
vermetel sprongen ce klanken-reeksen
door de zaal, waarin de lichten dooreen-
vloeiden tot eea wonderUjk-bontgekleurd
weefsel.
IWordfc vervol®!.)
