GOEDE
KING
EEN NIEUWE PRIJSVRAAG.
Van alles en nog wat.
Verregende Hoeden
J. LOTTGERING.
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 4 NOVEMBER 1931
verrassen meer fantasie en zin voor schoone
klank dan tevoren; van eigenaardige wer
king zijn de flageolettonen aan het slot van
dit hoofddeel. Met slaande trom dient zich
het „Scherzo" aan; een rythmtschc strijd tus-
schcn. solo-viool en orkest ontspint zich. Dan
klinkt de echte Tzigane-muziek: schier ein-
delooze, quasi-improviseerende uitweidingen
met een ostinato-begeleiding, die qua hard
nekkigheid het beroemde voorbeeld (in het
Scherzo-trio van Eeetlioven.s kwartet op.
135) verre overtreft: een paar honderd her
halingen waren te constateeren, maar een
bepaald aantal schijnt niet voorgeschreven
te zijn. De Canzone brengt het kiomthema
■tot breed ontwikkelde melodie uitgegroeid;
na een pastoraal fluitmotief. dat even aan
„Les Préludes" herinnert volgt een slot van
zeer bijzondere kleur: hooge' solo-viool-tonen
niet een vagen achtergrond van strijkers en
harpglissandi. Een merkwaardige trouvaille!
Vol stuwkracht, die reeds in den aard' der
Tarantella-beweging zetelt, is de Finale. Het
werk werd door solist en orkest met groote
virtuositeit en toewijding uitgevoerd en sloeg
bij het auditorium in. Reeds na het Scherzo
kwam spontaan applaus; na het einde van
het geheel volgde een hartelijke huldiging
van den solist, den dirigent en den compo
nist. De eerste indruk is: werk van een ras-
musicus, een talent, dat zijn volle ontwikke
ling en rijpheid nog niet bereikt hééft, en
<loor meerdere concentratie het vaak natu
ralistische zijner uitingen zal leeren beper
ken. Maar in elk geval: een rastalent, dat
zich geen modieuze moderniteit laat opdrin
gen, dat zijn eigen weg gaat, dat consonan
ten durft schrijven, dat de schrille dissonant
en gedurfde combinatie niet uit den weg
gaat en dat we dus met groote belangstelling
Sn zijn verdere ontwikkeling zullen hebben
te volgen.
De sprankelende Ouverture van „Die ver-
kaufte Braut" van Smetana, die de Figaro-
Ouverture en de finale van Beethovens Acht
ste bijwijlen in herinnering brengt (welk een
lang verwijlen op de tonica F, welk een ryth-
mische overeenkomst!) ging vooraf; zij ver
langt nog meet preciese samenwerking om
tot volle werking te komen dan reeds gege
ven werd: de virtuositeit der strijkers leek
me nog niet tot volkomen eenheid geworden.
Ook in Dvorak's Vijfde Symphonie mag de
voegende en regelende hand van den leider
nog intensiever werkzaam zijn. De schoon
heden van den samenklank bleven episoden,
v/aaronder zeer mooie b v. strijkers en alt
hobo in het Largo. Er werd goed gemusiceerd
maar het klonk veelal nog wat prae-vanbei-
nlsch. Enkele tempo-nuances, als in het eer
ste Allegro deden een gevoel voor differen-
tieering blijken, dat de goede verwachtingen
bestendigt.
K. DE JONG.
FETSER OP KLAARLICHTEN* DAG
BEROOFD.
Te Uden is een fietser op klaarlichten dag
©vervallen en van f200 beroofd.
Een Engelsche dame heeft haar tweejarige
baby een gouden plaatje aan een kettinkje
om den hals gehangen, waarop staat: „Kus
me niet".
We denken hierbij aan Charivarius' Ruize-
Rijm, Celibatairs-wee, waarin hij o.a. schrijft
dat de tante van een baby
eensklaps 't voetje 'k heb 't gezien!
Tot 't enkeltje in d'r mond steekt!!
En wij prijzen de tweejarige gelukkig met
haar moeder.
De jongste radio-ster in Amerika is twee
en een half jaar oud. Zij kent 209 gedichten,
waarbij Fransche en Italiaansche. Het is
Theresa McGinty, die op 2 jarigen leeftijd al
voor de microfoon optrad.
Een draagbare dansvloer.
In de Majestic, de Oceaanstoomer van de
White Star Line is een draagbare dansvloer
aanwezig van 435 verkante voet. Zij bestaat
uit 236.940 afzonderlijke stukjes mahonie-,
eiken-, noten-, rozen- en ahornhout, dat ge
perst en gelijmd is op zeil, zoodat de vloer
opgerold kan worden als ze niet in gebruik
is.
's Werelds grootste drijvende dok heeft
wanden die 17 M. hoog zijn. Als het dok
gevuld is, steken zij slechts ruim 2 M. boven
het water uit. Bij den bouw werden 10 mil-
lioen klinknagelgaten geboord.
Een teekenaar aan een textielfabriek in
Engelandmaakte een foto van zijn meisje.
Het was een fraaie kiek, want de fotograaf,
die de kiek ontwikkelde bood hem 6 gratis
afdrukken in ruil voor het negatief. De tee
kenaar weigerde, zond de foto in naar de
Kodak Snapshot wedstrijd. Resultaat: 1ste
prijs, d.i. 11000 gulden. Het gelukkige paar
kan nu trouwen!
De verloren kraai.
Iemand in Engeland heeft eenige jaren ge
leden een uit het nest gevallen kraai ver
zorgd en opgekweekt. De vogel verdween
echter plotseling twee jaar geleden, en nu
dezer dagen is hij teruggekomen met ge
knotte vleugels. „Wat in de 2 jaar gebeurd
is met hem, weet ik niet", zei de eigenaar.
„Maar het is nog dezelfde rakker gebleven,
want hij verbergt nog steeds lepels onder
het karpet, neemt de muizen uit de mond
van de kat weg en trekt de kat aan de ooren
als die slaapt
In het jaar 1887 huwde Olaf Myron in
Zweden. Twee jaren later emigreerde hij
naar Amerika, doch zijn vrouw Johanna,
weigerde mee te gaan. Sindsdien heeft Olof
zijn vrouw nooit meer gezien. Nu is hij 66
jaar oud en heeft een eisch tot echtschei
ding ingediend. De rechtbank vond een af-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
gewoonten vormen den
grondslag voor een pret
tig, regelmatig leven.
Voor alle menschen zijn
deze niet gelijk. Voor
iedereen echter vormt
het geregeld gebruik van
King Pepermunt een zeer
goede gewoonte.
Want zou niet iedereen
willen genieten van den
fijnen smaak en zou niet
iedereen de heilzame
werking ervan willen
ondervinden? Niet zoo
nu en dan, maar geregeld
PEPERMUNT
wezigheid van 42 jaar een voldoende reden
en sprak de echtscheiding uit.
Door David Blankenhorn is een echtschel-
dings-procedure aanhangig gemaakt tegen
zijn vrouw Irene Rich, de filmster, die o.a.
deze week in „Doodenrit" in het Luxor-
theater te zien is. Zij is, volgens hem „on-
menschelijk wreed" en heeft gezegd, dat hun
huwelijk een beletsel voor haar carrière was.
JLUCHTKASTEELEN" DOOR DE NV.
„THEATER"
Op 10 November a.s. geeft de N.V. „Thea
ter", artistiek leider Dr. Wijnand Frans, in
den Schouwburg aan den Jansweg een op
voering van het blijspel „Luchtkasteelen"
van Frans de Prez.
In verschillende bladen is dit stuk gunstig
beoordeeld.
De Msb. schreef:
„Dat deze oorspronkelijke comedie lach
succes geworden is, dankte zij aan de vlotte
dialoog, het spel en de regie van Dr. Wijnand
Frans.
Om beurten „himmelhoch jauchzend und
zum Tode betrübt" speelde Pierre Balladux
den luchtkasteelen-bouwer met een comico-
tragiek die telkens gulle vroolijkheid wekte.
Het was een vroolijke avond van onschul
dig kunstgenot."
De Zuid-Limburger:
„Een vlotte vertolking. Bob van Leersum
heeft met ingehouden spel en met een on
miskenbaar talent zijn rol van den idealist
vervuld."
RUBBER- EN TABAKSONDERNEMINGEN
GESLOTEN
De Deli Maatschappij en de Deli Batavia
Maatschappij hebben naar Aneta meldt, een
aantal rubber- en tabaksondernemingen ge
sloten.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
Ter gelegenheid van den 60en verjaardag van Louis de Vries op 7 November a.s. zal
Un den Hollandschen Schouwburg te Amster dam worden opgevoerd het tooneelspel van
Henry Clere „De Despoot" (L'Autoritaire)Louis de Vries vervult hierin de rol van
Pierre Bergon. In het midden Louis de Vries zooals hij is in het dagelijksch leven; links:
als Pierre Bergon in het le en het 2e bedrijfrechts in het derde bedrijf.
o
OPNIEUW MODELLEEREN.
REGENJASSEN en -MANTELS
opnieuw Waterproof maken.
Gr. Houtstraat 5 a
Telef. 10771,
Onze abonnés kunnen weer 100 gulden verdienen.
De prijsvraag die wij in ons nummer van Woensdag 28 October opnamen,
heeft zeer veel succes gehad.
Het aantal inzendingen (goede en verkeerde antwoorden tezamen) be
droeg niet minder dan 1600. Omdat wij zoo'n groot aantal voorzien hadden,
waren door ons niet minder dan ZESTIEN PRI3ZEN beschikbaar gesteld.
Volgens belofte zullen wij de oplossing bekend maken in het nummer van
Zaterdag 7 November.
Zaterdagmorgen 101/2 uur zullen wij den uitslag reeds op onze nieuws-
borden voor ons bureau Groote Houtstraat 93 mededeelen. Wie dus zijn
ongeduld niet tot Zaterdagmiddag bedwingen kan, mag Zaterdagmorgen al
komen kijken.
Uit het groote aantal oplossingen blijkt, dat de Haarlemmers van loopen
houden.
Daarom geven wij ook nu weer een gelijksoortige prijsvraag.
In de eerste prijsvraag moesten de spoorviaducten (op één na) gemeden
worden. Nu moet juist van de viaducten gebruik gemaakt worden.
De opgaaf luidt:
Iemand staat voor het bureau van Haarlem's Dagblad, Groote Houtstraat
93. Hij moet langs den kortsten weg door alle spoorwegviaducten loopen.
Daarbij mag hij denzelfden weg, of hetzelfde weggedeelte niet tweemaal
loopen. Tenslotte moet hij weer voor het kantoor van Haarlem's Dagblad
terugkeeren.
De viaducten zijn gelegen aan de Brouwersvaart, den Zijlweg, den Ver-
spronckweg, Garenkokerskade, Kinder huissingei. Kenaupark, Kruisweg, lans-
weg, Friesche Varkenmarkt, Harmenja nsweg en Ouden Weg.
Deelnemers aan deze prijsvraag moeten precies opgeven hoe ge-
loopen moet worden. Er mag van geen veerpont gebruik gemaakt
worden.
Voor de goede oplossingen stellen wij de volgende prijzen beschik
baar:
1e prijs 25.
2e prijs 15.-.
3e prijs 10.
4e, 5e, 6e, 7e, 8e, 9e en 10e prijs elk 5.
Tenslotte nog 6 troostprijzen van 2.50.
Oplossingen moeten vóór MAANDAG 9 NOVEMBER ingezonden
worden aan onze bureaux. Op de enveloppe moet vermeld staan
„Prijsvraag".
Den uitslag zullen wij in ons nummer van Zaterdag 14 November be
kend maken.
Als er meer goede oplossingen zijn beslist het lot
NOG EEN EXTRA PREMIE VAN f 25.
Aan bovengenoemde prijsvraag mogen alleen abonnés deelnemen.
Wie bij zijn oplossing tevens de opgaaf van een nieuwen abonné in
sluit, loot mee om een extra premie van f 25,
Personen die geen abonné zijn maar zich als zoodanig opgeven om mee te
kunnen doen aan de prijsvraag, loten ook mee voor deze extra premie. Als zij
hun inschrijfbiljet reeds aan een oploss er hebben afgestaan, kunnen zij dit bij
hun oplossing vermelden.
De ondergeteekende
wonende
wenscht zich met ingang van
te abonneeren op HAARLEM'S DAGBLAD en het abonner
kwartaal 3.57/4)
mentsgeld per raaand (f 12o) te voldoen,
jveek (27)4 cents)
S.v.p. doorhalen wat niet verlangd wordt.
FEUILLETON
Een hand werd op zijn arm gelegd. Dr. van
Buren boog zich naar hem too. „Juist" zei hij
„daar zeg je het goed. Gehad hebben. Gehad!
Maar nu hebben wij het niet moeilijk meer
en jij misschien wel. Is het daarom niet voor
de hand liggend dat twee vrienden vam je,
ilie weten wat zulke jeugd-moeilijkheden
fceteekenen en die je helpen kunnen, je wil
len helpen?"
„En grdag willen helpen" vulde Overste
Mousing aan.
Veraart keek verrast op. Deze woorden ont
roerden hem meer dan hij wilde laten blij
ken.
„Luister eens goed" ging Dr. Van Buren
verder. ..We zijn je vrienden, maar we zijn
ook veel ouder dan jij. Kennissen hebben we
weinig en familie hebben we heelemaal niet,
je zoudt zoo ongeveer onze zoon kunnen zijn.
Wc kennen je al jaren. Als gymnasiast, als
student, als man. Er zit voor jou toch niets
beleedlgends in als twee oude heertjes
„Ik protesteer, verdorie" viel overste Men-
sing uit.
„Twee ouie heertjee, die elk naar jaren je
vader konden zijn, belang in je stellen, sym
pathie voor jc voelen en je helpen willen als
je in zorgen zit."
„Maar u houdt maar vol, dat ik zorgen
heb" trachtte Veraart te schertsen. Het
lukte hem slecht.
„Ja ontken maar, ontken maar" viel de
overste uit. „Tracht jij jezelf maar te ver
stoppen meneertje! We zullen je wel vinden
hoor!"
„We zullen net zoolang zoeken tot we je
hebben. Frans Veraart", zei Dr. van Bu
ren. ..En nu gaan we weer kaarten. Denk er
maar eens rustig over na, we spreken er later
wel weer eens over".
De jonge advocaat streek peinzend langs
zijn kaarten. Toen zag hij even op en in
zijn verbeelding werd een figuur zichtbaar,
een vage herinnering, een gezichtMis
schien was liet tóch een vrouw" zei hij....
„Gekheid" zei de overste.
Een chasseur kwam hen storen.
„Telefoon, meneer."
„Voor wie?" vroeg dr. van Buren, die op
keek uit zijn kaarten.
„Voor mr. Veraart."
„Excuseer jullie me een oogenblik?"
Veraart stond op en liep in snelle passen
de zaal uit.
De beide heeren keken hem na.
„Nou weet-ie 't tenminste", zei Dr. van
Buren.
„Nou weet-ie waar ie zijn moet", knikte de
overste.
„Zie je wel dat het een vrouwenkwestie
is?"
„Wis en waarachtig niet, het is een geld
kwestie!"
„Ik geloof het niet, Mensing. Maar het zou
mij liever zijn als jij gelijk had. Als hij on
gelukkig verliefd is, kunnen we weinig uit
richten
Dan nemen we hem mee naar Parijs",
snoof de overste met een breed gebaar.
„Ben je dol, Mensing?"
„Neen. Maar in Parijs zou ik het misschien
weer kunnen worden. En hij zeker! Hij móét
het worden. Ik zal er voor zorgen."
„Nou, maak je maar niet kwaad, beste
kerel. Kijk, daar komt onze jonge vriend al
weer aan."
Veraart kwam naar hen toe. „Er is iemand
die me spreken wil", zei hij. „Oversteeg, de
klerk belt me op. Een bezoeker heeft drin
gend naar me gevraagd en wacht op me. Het
gesprek zal wel niet lang duren en het kan
toor is vlak bij. Met een klein kwartier kan
ik weer terug zijn."
„Ga je gang!" antwoordde de overste.
„Maar dan niet langer dan een kwartier
hoor! Over 15 minuten weer op het appèl!"
De advocaat vertrok. Ze zagen hem snel
het plein over gaan, 1-lij wuifde hen nog eens
toe met een hartelijk gebaar.
„Aardige kerel", zei Dr. Van Buren, „aar
dige kerel".
De overste stak een sigaar op en blies zware
rookwolken de lucht in. De kaarten lagen
door elkaar op tafel. Van Buren dronk zijn
glaasje met kleine, procieuse slokjes. Het
gesprek verflauwde snel. Maar de stilte hin
derde niet. Elk had zijn eigen gedachten.
„Als 't een vrouw is, moeten we toch maar
op reis"zei van Buren plotseling.
„Je hebt gelijk. Maak het niet te dol. Dat
is heusch niet de manier."
„Natuurlijk niet. maak je maar nief"onge-
rust. Zoo kwaad meende ik het ook niet."
Ze zagen elkaar even glimlachend aan.
..Ik ben voor Italië", hervatte de overste.
..Hij is gek op renaissance en kunst en zoo.
Daar heb ik niet zoo'n verstand van. Er. jij
spreekt de taal immers? Nou... kijk 'es an",
„Ja dat lijkt me héél geschikt" piekerde
Van Buren.
„Naar Venetië, Florence, Rome en Napels.
Dat geeft afleiding."
„Maar 't is geen vrouw! Daar ben ik zeker
van!"
„Ik ben zeker dat het wèl een vrouw is",
,,'t Is geld".
„Absoluut niet. 't Is een vrouw."
Ze zwegen weer. Overste Mensing rookte
als een vulkaan.
Dr. van Buren dronk behoedzame teugjes.
„Maar waar blijft de bliksemsche vent?"
schold de oud-officier plotseling en keek op
zijn horloge. „Alsjeblieft! 't Is al over de
twintig minuten. Z'n verlof is om, waarom
meldt ie zich niet?"
„Heb nou een beetje geduld."
,,Nou goed dan, nog vijf minuten."
Weer bleef het stil. Maar toen stoof de
overste driftig op. „Nu is le al vijf-en-twin-
tig minuten weg, da's geen manier van doen,
dat wordt desertie. Als je belooft een kwar
tier weg te blijven, maak je er géén half uur
van. Die tegenwoordige jongelui hebben geen
égards meer, 's is schandelijk.Neen.dat had ik
in mijn tijd m'n overste eens moeten lappen,
dan had je de poppen aan 't dansen gehad,
dat verzeker ik je!"
„Nou ja, maar Veraart is niet in dienst en
jij bent z'n overste niet, maar z'n vrind. Ga
zitten, wat ga je doen?"
„Ik ga 'm opzoeken, ik pak 'm bij z'n nek
en haal 'm hierheen!"
„Maar dat kan je niet doen, Mensing. Wie
weet wat voor een belangrijke conferentie
dat is geworden, iets waar hij niet op gere
kend had. Nee, nee, ga zitten en laten we
nog even wachten."
De overste ging mopperend zitten. „M'n
spelletje kaart schijnt er leelijk bij in te moe
ten schieten vandaag."
„Kom, kom, dat is nou toch ook zoo erg
niet. amice".
Weer bleef het stil. Dr. van Buren vouwde
een courant open en ging zitten lezen. „Weet
je dat Mosch dood is", vroeg hij.
,Wat zeg je daar, de oude Mosch dood?"
„Ja hier lees ik het: „Hedenochtend is in
het gemeenteziekenhuis aan den Zuidwal na
een ongesteldheid van slechts enkele uren
overleden onze stadgenoot Dr. Heinrich Wil
helm Mosch. een bekende geleerde, die door
zijn belangrijke bijdragen op het gebied van
Oostersche talen, vooral van het Chineesch,
een internationale vermaardheid verworven
heeft. De overledene heeft voor de regeering
tot drie malen toe een reis gemaakt naar
Nederlandsch Indië tot bestudeering van de
positie van het Chineesche element in de In
dische samenleving. Een knappe kerel, die
Mosch, een geweldig geleerde, maar een zon
derling."
De overste zweeg en keek norsch voor zich
uit. De ander las rustig door. Het bleef even
stil, toen viel van Buren uit:
„Hier zeg. Dat zal je interesseeren. Luister
eens: Militaire strafexpeditie op
„Loop naar de pomp!" snauwde de oud-of
ficier. „Nu is hij bijna een uur weg en het
wordt tijd voor het diner. Als je nu niet mee
gaat, ga ik alleen een militaire strafexpeditie
ondernemen naar dien deserteur!"
„Nou, dan gaan we samen" zei van Buren
en vouwde de courant op. „Het is werkelijk
tijd om mee te gaan naar je huis. Laten we
Veraart maar gaan halen en vragen of hij
mee kan."
„Hij móet mee, er is ook op hem gere
kend".
De beide heeren stonden op. De j assen-
knecht hielp hen bij de garderobe.
„Mocht mr. Veraart opbellen, zeg dan dat
we op weg zijn naar hem toe", riep de over
ste over zijn schouder terug.
Ze staken het plein over. De overste recht
op, slank en veerkrachtig ondanks zijn ja
ren dr. van Buren, groot, gebogen, met een
lichten glimlach en in gedachten verloren.
„Verduiveld koud!" rilde overste Mensing.
„Pas op, kerel, je zou zóó onder die tram ge-
loopen zijn, kijk een beetje uit alsjeblieft!"
't Is hier een gemeene hoek met al die
trams en auto's vond van Buren.
„Alleen voor kinderen en geleerden", lachte
de overste, terwijl ze de Heerenstraat in
liepen. „Normale menschen letten op, als ze
een straat oversteken."
Dr. van Buren lachte goedig. .Misschien
heb je gelijk. Ik hoop maar dat onze vriend
zich kan losmaken van zijn bezoek. Die
meneer schijnt lang van stof te zijn. Hier
zijn we er
De deur naar het kantoor stond open. Het
pand was geheel ingericht voor kantoren en
in het bovenhuis woonden menschen; de
voordeur stond dus vrijwel den geheelen dag
open. Zij gingen naar binnen en klommen de
steile trap op. De overste vooraan, driftig en
nieuwsgierig tegelijkertijd. Van Buren kwam
langzaam en bedaard achteraan.
(Wordt vervolgd.)
