H.D. VERTELLING
Biographieën in een
notedop.
„Het leven is een grap"
Het praktische gebruil
in een
Van alles en nog wat.
van een Dieselmotor
'liegtuig.
De Kortste Weg
door K.
Zoo begon het:
We zaten, zooals gewoonlijk bij elkaar in de
coupé van den forensentrein die om half
negen naar Amsterdam verstrekt, mijn vrin
den Hyacinth. Tulp en ikzelf.
Hyacinth, achteruitrijdend, zijn kraag op,
halfduttend. terwijl de trein voortjoeg; Tulp
doodsbedaard, een sigaartje rookende rustig
lezende in zijn courant en ik. tegenover hen
zittende, verdiept in een tijdschrift.
Plotseling trok Tulp me bij mijn arm en
zei; wijzende op de afbeelding van een of
andere hardlcoper in zijn krant. „Dat is nog
eens een prestatie van die vent, hè om 5
K M. te loopen binnen het kwartier. Dat heb
jij nog nooit gehaald ondanks al je inspan
ning".
Nu moet u weten dat ik lid ben van een
niet onvermaarde wandelclub en reeds vele
wedstrijden gewonnen heb, getuige een
aantal bekers en medailles, die ik op mijn
kamer voor een ieder te pronk heb.
Daarom begrijpt u wel, dat Tulp's opmer
king over mijn prestaties bij mij werkte als
een rooie lap op een stier. Ik opende onmid
dellijk het offensief door hem te vragen aan
welke sport hij dan wel deed om fit te blij
ven, hoeveel prijzen hij al gewonnen had en
of zijn ietwat corpulente figuur soms het be
wijs was van serieuze training?
Het was niet te verwonderen, dat Tulp, die
anders slagvaardig genoeg was, dit keer niet
zoo gauw met zijn antwoord gereed was. Zijn
eenige sport nl. is: zijn vrinden te vergelij
ken met beroemde athleten en hun presta
ties daarna af te meten.
Hij was nog bezig om zich zoo goed moge
lijk uit de situatie te redden, toen Hyacinth,
die door ons luid gesprek schijnbaar gewekt,
uit zijn heekje kwam en eenigszins dom
hardop begon te lachen.
Aangezien ik Tulp noch mezelf belache
lijk vond, vroeg ik hem waarom hij zich zoo
aanstelde. Hyacinth kuchte even en zei toen:
„Jullie getwist over die rensport heeft me op
een idee gebracht: Jij en Tulp moesten eens
een wedstrijd houden. In Haarlem's Dag
blad van Woensdagavond 28 October staan
begin- en eindpunt al aangegeven." Tegelijk
haalde hij uit zijn binnenzak de bewuste
krant te voorschijn en liet ons de prijsvraag
zien. die daarin voorkwam: zonder ge
bruik te maken van de spoorwegviaducten
loopen van Groote HoutstraatJulianapark.
Er van overtuigd te zullen zegevieren over
Tulp verklaarde ik me gaarne bereid mijn
krachten met hem te meten.
Tulp wilde zich natuurlijk groot houden en
nam de uitdaging aan, zonder een spier op
zijn gelaat te vertrekken.
En zoo spraken we af, dat we den volgen
den morgen om 7 uur zouden vertrekken uit
dc Groote Houtstraat. Hyacinth die als
scheidsrechter op zou treden, zou ervoor
zorgen om tijdig aanwezig te zijn bij de start
en zou zich daarna per taxi naar de finish
begeven voor de controle.
Zoo geschiedde hert, dat ik me Vrijdagmor
gen, in mij korte broekje, witte shirt en wan
delschoenen, naar het beginpunt begaf, vol
vertrouwen op den goeden afloop
Groot was mijn verwondering, toen ik, en
kele minuten voor 7, slechts Hyacinth alleen
zag staan bij de portiek van Haarlem's Dag
blad. Ik gaf hierover mijn verwondering aan
hem te kennen, half en half vermoedende,
het slachtoffer geworden te zijn van een
misplaatste grap. Jansen stelde me echter
gerust, zeggende, dat Tulp een man van zijn
woord was. Wie schetst mijn verbazing, toen
klokslag 7 uur Tulp kalm kwam aangewan
deld, in zijn colbertje, regenjas, Garibaldi en
regenscherm?
„Maar man. zei ik wou jij nou in hemels
naam zóó een wedstrijd houden, in dat
tenue?
Tulp lachte fijntjes en stelde voor om
maar te vertrekken. Hyacinth gaf het sem
en we gingen op weg. Tot aan het Verwulft,
gingen we dezelfde richting en toen zag ik,
links afslaand, die eigenwijze Tulp rechtuit
blijven loopenvastloopen natuurlijk
tegen een bolwerk van onoverkomenlijke via
ducten
Mij reeds zeker wetende van de overwin
ning, zette ik er de pas in. terwijl ik in me
zelf moest lachen over die onnoozele Tulp, die
in zijn alledaagsche kleeren, een wandel
wedstrijd van mij wilde winnen
Het zal ongeveer goed 9 uur geweest zijn,
toen ik bij het Julianapark in Haarlem-
Noord aankwam, me al verheugende over het
gezicht van Tulp. dat hij zetten zou. als hij
over een poosje zou aankomen, mij reeds
ziende bij Hyacinth
Daarom wist ik niet of ik waakte of
droomde, toen ik Hyacinth plotseling ont
dekte, vergezeld van iemand, die wonderveel
op Tulp leek. Het tweetal zag mij ook aan
komen en ik zag den dubbelganger van Tulp
mij een teeken geven om wat harder te loo
pen. Hoewel ik niets van dat gebaar begreep,
gaf ik toch gevolg aan die wenk en bereikte
hen spoedig. Ik wilde al: „gewonnen" roepen,
toen ik in 't grijnzende gelaat vanTulp staar
de, want het was werkelijk Tulp die naast
Hyacinth stond.
Kort en zakelijk deelde Hyacinth mede,
dat Tulp reeds om 7 3/4 uur aan het eindpunt
was gearriveerd en ik derhalve leelijk verlo
ren had.
„Maar", zei ik, niet begrijpende, „het was
toch de bedoeling om niet onder de viaduc
ten door te gaan en Tulp liep er regelrecht
naar toe
Dit stemde Hyacinth volmondig toe en her
riep zijn eerste beslissing, waarbij hij Tulp
tot overwinnaar verklaard had. Hij verzocht
ons te zeggen welke route we gevolgd waren,
zoodat hij dan pas kon zeggen, wie er ge
wonnen had
Nu was Tulp natuurlijk verloren en vol
leedvermaak begon ik; Verwulft, Botermarkt,
Barrevoetestraat, Wilhelminastraat overste
ken, Leidschevaart tot de St.-Bavo, Wester
gracht, Spoorboomen over. Houtvaart. Rol-
ïandspad tot Overveen, langs de R.K. Kerk
tot de spoorwegovergang bij den Zeeweg,
Bloemendaalscheweg rechtsaf, Julianalaan.
Brederodestraat, Tetterodestraat, Santpoor
terplein, Kleverlaan, Schoterweg, Juliana-
plein
Hyacinth knikte goedkeurend en zei: ..Dat
heb je verdraaid goed gedaan, geen enkeie
verboden viaduct gepasseerdMijn com
plimenten, nou jij Tulphoe ben jü ge
gaan?
„De gewone weg", zei Tulp. „dat wil zeg
gen. de kortste: Groote Houtstraat. Groc.e
Markt. Jansstraat. Station. Kenr.cir.erplcin,
Schoterweg en hier ben ik nu op het Juliana-
plcin
Ik zou wel eens willen weten, hoe jij van
het Station op het Kennenierplein komt,
zonder onder een viaduct door te gaan",
voegde ik heb toe, sarcastisch lachende
Ook Hyacinth wilde dat wel eens weten en
gaf me een knipoogje
„Zie je wel, zei ik toen Tulp bleef zwijgen,
dat je toch verloren hebt, ook al was je hier
eerder dan ik? Je hebt je niet aan de
voorwaarden gehouden en wordt dus gedis-
qualificeerd
Tulp begon geheimzinnig te glimlachen en
zeide: ..Weet jullie hoe ik van het Station op
het Kennemerplein kwam?
Niets bijzonders hoorik kocht aan het
loket een perronkaartje en verliet het sta
tion weer aan de achterzijde
het ei van Columbus
Hyacinth zou later uitspraak doen
Ik geef Tulp de meeste kans
JOHANN SEBASTIAN BACH.
1685—1750.
„Nicht Bach! Meer sollte
er heissen".
Beethoven.
Wij hebben in dit blad de geschiedenis der
jubileerende Haarlemsche Bachvereeniging
geschetst. Thans zij in deze rubriek een korte
levensbeschrijving van den Meester gegeven.
Jahann Sebastian Bach, de grootste com
ponist, die voor Beethoven geleefd heeft,
staat op de scheiding tusschen de oude kerk
muziek. waarin de Nederlandsche school ten
niet onbelangrijke plaats inneemt en waarin
de Italiaansche groep een groote functie
heeft, en de nieuwere stijl. Hij is uit een ge
slacht van musici, waarvan de stamvader Velt
Bach is. 1590» een bakker, die vaardig de
luit bespeelde. Diens zoon Hans was rec-ds
toonkunstenaar van beroep. Johann Ambro-
sius. de vader van Johann Sebastian, dien hij
op jeugdigen leeftijd verloor, was hofmusicus
te Eisenach. In deze Thüringsche stad werd
Johann Sebastian op 21 Maart 1685 geboren.
Zijn moeder verloor hij al vroeg. Na zijn tien
de jaar, toen hij wees was, werd Johann Se
bastian opgevoed bij een oom, Johann Chris-
toph, organist te Ordurf,, van wien hij onder
richt in het klavierspel ontving.
Bach ging in Lüneburg bij Hamburg op het
gymnasium en daar hij als knaap een mooie
sopraanstem had, werd hij opgenomen in l;et
koor der Michaëlisschool. Zijn opleiding als
organist zocht hij in Hamburg, bij den be
roemden Joh. Ad. Reinke, en ook in Lübeck
bij Dietrich Buxtehude.
Naar Thüringen teruggekeerd werd hij
violist en hofmusicus in de kunstenaarsstad
Weimar, een jaar liet hij de betrekking varen
om als organist naar Arnstadt te gaan. Meer
malen ging hij nog naar Lübeck om Buxte
hude te hooren, doch het beviel den kerke-
raad niet, dat hij eens in plaats van vier we
ken vier maanden wegbleef, en Bach nam af
scheid van Arnstadt en verwisselde het met
Mühlhausen, waar hij organist werd van de
Blaziuskerk.
Hij huwde er met zijn nicht. Maria Barbara
Bach, hetgeen een zeer gelukkig en rijk met
kroost gezegend huwelijk werd. Zij hadden
zeven kinderen, waarvan er echter eenige over
leden in de kinderjaren. Omdat de betrekking
hem niet beviel, keerde Bach terug naar Wei-
mar. waar hij hoforganist werd, bij den her
tog. Tien jaar later, in 1717 werd hij benoemd
tot directeur van de concerten van den her
tog. Daar Bach, die een auto-didact was,
steeds zich zelf bleef ontwikkelen, door ijveri
ge. ingespannen studie, vermeerderden zijn
kennis, zijn vaardigheid en daarmee zijn roem
steeds en kreeg hij tal van mooie aanbiedin
gen. Die van Leopold van Anhalt-Kothen als
directeur van diens hofkapel nam hij aan.
Bach s eerste vrouw was overleden en hij
huwde ten ttweede male. Opnieuw was het
huwelijk rijk aan kinderzegen en voor de op
voeding der kinderen was het beter om Co-
then te verlaten. Een sellicitatie naar Ham
burg had geen resultaat, doch in 1723 werd
hij benoemd tot directeur van de Thomas-
school in Leipzig en tevens tot organis en mu
ziekdirecteur aan de beide hoofdkerken in^de
Saksische stad.
Dit was een beslissende benoeming voor
zijn verder leven. Tot zijn dood is Bach can
tor aan de Thomaskirche gebleven.
Bovendien verkreeg hij een benoeming tot
kapelmeester van den hertog van Weissenfels
en een van den keurvorst van Saksen als
diens hofcomponist.
In het laatst van zijn leven gewerd Bach
een groot eerbewijs, doordat Frederik de
Groote. hoorende. dat de Meester in Potsdam
was, hem onmiddellijk ontbood, en voordat
Bach tijd had om zijn jas uit te trekken hem
opdroeg eenige improvisatiën ten beste te
geven, waaraan de bejaarde componist na
tuurlijk zonder eenige aarzeling voldeed. Hij
ontving begrij perl ijker wij ze tal van blijken
van erkentlijkheid, doch Bach was een be
scheiden man. en rijkdom heeft hij voor. zich
nooit verlangd. Hij had twintig kinderen en
is voor hen een zorgzaam vader geweest. De
schepper van zoo verheven muziek was in-
vroom en goed, een edele geest. Bach was ne
derig. doch hij kende zijn verdiensten, en hij
stelde altijd voorop, dat zij een resultaat wa
ren van hard werken gedurende zijn geheele
leven.
Dc groote inspanning die hij zich steeds
gaf werd hem op het laatst van zijn leven
physick noodlottig hij werd zeer slecht van
gezicht. Twee operaties door een Engelschen
dokter zouden heil brengen doch mislukten
omdat zij volslagen blindheid veroorzaakten.
Merkwaardig is dat Bach kort voor zijn dood
weer ziende werd doch verzwakt door dc ope
raties hadden hem hevige koortsen aangegre
pen. en hij stierf 28 Juli 1750. 65 jaar oud Zijn
weduwe bleef omdat haar kinderen haar niet
ondersteunden onverzorgd achter en moest
van bedeeling leven.
Door zijn tijdgenooten en hen, die onmid
dellijk daarna leefden, is Bach niet in de
mate gewaardeerd, welke hij verdiende, en
zeker niet met zooveel begrip, als wij heden
ten dage dank zij vele Bachstudies en de jc-
habilitatle van zijn werken, dank zij ook de
Bachvereeniging. voor Bach hebben.
De geschiedenis met de Matthaus-Passion
bewijst wel. hoe hij te kort gedaan is Het
werk dat reeds in 1729 te Leïozig uitgevoerd
werd. was geheel in de vergetelheid geraakt,
totdat Mendelssohn het in 1829 opdiepte, het
liet uitvoeren en er het toen levende geslacht
Bach mpp onenbe.arde als een ongekend rijke
bron. Behalve deze Passlonmuziek is de Jo
hannes-Passion bewaard gebleven, liet wordt
niet zeker geacht, of ook een Lucas-Passion
van Bach bestaan heeft, ock van de Marcus-
Passlon en een eventueeie vijfde is niet veel
bekend.
Onnoemelijk rijk. zoowel quantitatief nis
ouaütatief is de s'cha« van Bach's verken. Wïi
kunnen er maar enkele van noemen: het
Weihnachtsoratorium. de Hohe-Messe, nog
andere oratoria en tal van cantaten. Voorts
de ontelbare fuga's, praeludia. canons, aria's,
enz „Die Kunst der Fuge'het „Wohiiempe-
rlertes Klavier" <48 praeludia en fuga's in alle
toonsoortenEn dan nog de concerten en
sonaten voor kamermuziek, de „Brandenburg-
sche concerten". Hij was een oneindig groot
en onuitputtelijk genie, een bron van altijd
nieuwe laving.
In Duitschland cultiveert de Bach-Gesell-
schafc de belangstelling in zijn geestelijke na
latenschap. :n Nederland doet het in het bij
zonder de Nederlandsche Bachvereeniging te
Naarden. Met Paschen worden tegenwoordig
in de meeste groote steden de Passionsuitvoe-
ringen gegeven.
Prof Albert Schweitzer is een van de nieu
were Bachbiografen.
Bacli had elf zonen, waarvan vele naam in
de muziek maakten: Wilhelm Friedemann.
Karl Philip Emanuel, Johann Christoph Fric-
drich, Johann Christian zijn bekende compo
nisten.
zegt Crock.
DE GESCHIEDENIS VAN ZIJN
LIMONADEBOMMEN.
Crock.
Grock de groote Clown, die wij kort gele
den in een geluidsfilm konden zien, hield in
zijn jeugd al van het doen van buitermissig-
heden. Al.s kind vermeed hij vrijwel altijd
het plaveisel, maar verkoos de hekken en
schuttingen om over te loopen. Hij kon het
verlangen niet weerstaan om dingen te doen,
waardoor hij opviel.
Op een goeden dag zeiden eenige vriendin
netjes. dat hij niet op een fabrieksschoor
steen durfde klimmen, schrijft Tit Bits.
„Met een plotselinge beweging klom ik tot
op den rand van den schoorsteen, die de
breedte had van een vensterbank. Ik werd
zóó duizelig, dat ik me aan den bliksemaflei
der vast moest klampen om niet te vallen.
Ver beneden me maakten zij gebaren om mij
naar beneden te laten komen. Maar ik was
nog niet klaar! Want ik ging op mijn han
den staan daar op dien schoorsteen, volgens
belofte, niet mijn voeten tegen den blik
semafleider aan. De ronde, zwarte opening
van de pijp gaapte vóór me...."
Dit beschrijft hij in zijn boek „Het Leven
is een grap".
Hij is een Fransch-Zwitser, geboren in Re-
convillier. een plaatsje waarvan de inwoners
boeren en horlogemakers zijn. Een wonder
kind was hij en de bewonderende dorpsge-
r.ooten kwamen dikwijls op Zaterdagavon
den naar de voorstellingen van den jeugdi
gen Adolf Wettach kijken. Grock was de
naam, die hij later heeft- aangenomen. Voor
deze eerste historische vertooningen vormde
een hondenhok zijn kleedkamer!
Van het begin af heeft hij muziekinstru
menten gebruikt bij zijn optreden. Zijn eer
ste verbintenis was bij een acrobatentroep,
die hij als pianist moest begeleiden. Hij be
speelde verdienstelijk fluit klarinet en viool,
niettegenstaande hij slechts enkele lessen
van zijn vader gekregen had.
Hij gebruikte zijn vele en gevarieerde on
dervinden om daaruit zijn trucs te putten.
Zijn beroemde grap, waarin hij uit een piano
een corset haalt, berust op het feit, dat hij
als pianostemmer eens een nest muizen in
de piano vond.
Grock was niet bang voor hard werken.
En van de eerste schrede op zijn loopbaan,
waarin hij zijn clowns-opleiding van den
Italiaan Antonet ontving, werkte hij 15 uur
per dag. Soms, daarmee niet tevreden, stu
deerde hij des nachts ook nog.
Ofschoon hij het leven een grap noemt,
zegt hij dit niet van het clownvak. Hij vat
zijn kunst ernstig op. in zijn dagelijksche
leven is hij niet grappiger dan andere men-
schen. Men beschrijft hem als een „vriende
lijke man. die weinig zegt, maar onophou
delijk cigaretten rookt".
Eens werd hij opgejaagd door wolven. Hij
vertelt levendig dat hij eens op een goeden
avond zes flonkerende sterren zag die hij
niet kon thuis brengen. Plotseling bewogen
twee van die sterren naar hem toe. en toen
nog twee. „Werkelijk het heele sterrenbeeld
kwam den heuvel af". Hij rende het dorp in.
hoorde de wolven hem hijgend volgen. Hij
sprong het huis in en sloot de deur achter
zich. juist op tijd.
Met groot plezier verhaalt hU In zijn boek
nog van een aardig intermezzo in Adriano-
pel. Zijn pas voldeed aan de gestelde eischen.
maar over zijn bagage waren de autoriteiten
het niet eens. Hij had patent op een uitvin
ding om schuimende limonade te maken,
waarvan een onderdeel bestond uit patro
nen" met koolzuur. Dit was munitie, de auto
riteiten waren er zeker van. Met de grootste
voorzichtigheid namen zij de „bommen" in
ooger,schouw en wat Grock ook zei. hij kon
hen niet overtuigen, dat het onschadelijke
ingrediënten waren Tenslotte mocht hij dan
demon streeren. En toen men de bruisende
limonade zag toen geloofde men hem pas!
Op 25 Mei jl. hebben de Amerikaansche
vliegers Walter Lees en Fréderik Brossv het
wereldduurrecord voor vliegtuigen op hun
naam gebracht door onafgebroken 84 uren
en 33 min. in de lucht te blijven. Op den
12en April hadden zij al een poging hiertoe
aangewend en vlogen toen reeds 73 uren en
48 min. toen een geweldig onweer hen nood
zaakte weder te landen. Zij hadden toen nog
een voorraad benzine in de reservoirs vol
doende voor een vlucht van 10 uren. In
geheel niet ontmoedigd door dezen tegenslag
startten zij anderhalve maand, later weer
voor hetzelfde doel en mochten er toen in
slagen, het zoo zeer begeerde wereldrecord,
dat met 75 uren en 23 minuten op naam
stond van de bekende Fransche vliegers Bos-
sontrot en Rossi, te slaan.
Over de waarde én het groote belang van
duurvluchtch voor vliegtuigen behoeven wij
het dezen keer niet te hebben. Voldoende is
het te weten, dat in een paar maanden tijds
tal van vliegers vooral van Fransche natio
naliteit, met meer en minder succes pogingen
hebbei} gedaan om in het bezit te komen van
genoemd wereldrecord. Doch wat bij het
laatst behaalde record door de Amerikaan
sche vliegers, wel het meest opvalt. Is het
feit. dat het gebruikte vliegtuig nl. de „Bel-
lanca"- eendekker voorzien was van een
Packard-Dieselmotor van 225 PK. Door deze
vlucht heeft de Dieselmotor zijne practische
bruikbaarheid wel op voldoende wijze bewe
zen. Wij zouden zelfs met overtuiging kun
nen beweren dat de beide Amerikanen in
hunne poging op verre na niet geslaagd zou
den zijn, indien zij in hun toestel (het be
kende type waarmee indertijd Levine en
Chamberlain den Atlantischen Oceaan van
West naar Oost overvlogen' een normale
benzinemotor hadden gebruikt.
Nu de Dieselmotor zich als betrouwbare
vliegtuigmotor heeft doen kennen, is het
toch ook wel de moeite waard iets meer van
zijne voor- en nadeelen, te weten te komen.
Laat ons dan eerst zeggen dat Lees en zijn
metgezel aan bedrijfsstoffen aan boord had
den 1.800 L. en het gewicht van het volledig
uitgeruste vliegtuig bedroeg 3.000 K.G. Het
toestel waarmee de Fransche vliegers Bos-
sontrot en Rossi hun duurrecord behaalden
was een Bïériot 110. voorzien van een ben
zinemotor Hispano-Suiza van 600 P.K. Lees
had. zooals reeds werd gezegd, een Packard-
Dieselmotor van 225 P.K. Nu valt het verschil
in motorsterkte dat gebruikt wordt bij die
twee vliegtuigen, wel zeer sterk in het oog.
Beide toestellen hadden uit den aard der
zaak een hoog totaal gewicht, dus er moet
een factor aanwezig zijn. waardoor het bezi
gen van een Dieselmotor onder genoemde
omstandigheden een groot voordeel oplevert.
En inderdaad zijn er ook voordeelen waar
tegenover echter ook nadeelen zijn aan te
voeren.
Bezien wij eerst het geval van verbruik van
bedrijfsstoffen. Bij een normalen benzinemo
tor bedraagt dit onder gunstige omstandig
heden 230 gram per P.K. uur. terwijl deze be
dragen voor een Diesel-motor luiden: 180
gram per P.K. uur, indien de motor zijn
maximum aantal omwentelingen maakt. Bij
2-3 van zijn maximaal vermogen bedraagt
het verbruik slechts 150 gram. Men ziet hier
uit al het groote voordeel in het verbruik van
de bedrijfsstoffen. En daar bovendien het
soortelijk gewicht van de bedrijfsolie van
den Dieselmotor hooger is dan die van de
benzine en bij de verbranding alleen het ge
wicht van dc bedrijfsstof een belangrijke rol
speelt., wordt het voordeel van den Diesel
motor nog grooter aangezien bij een bepaalde
volume de Diesel-motor een langeren tijd op
zijne bedrijfsolie blijft doordraaien dan de
benzinemotor.
Aan den Packard-motor werden nog enkele
technische veranderingen aangebracht waar-
Rechter Crawford uit Southend <Enge-
land» gaat er prat op. nog nooit iets gedaan
te hebben, wat de moderne wereld doet. Hij
heeft nog nooit een film gezien ook nog nooit
gevlogen („ik zal het ook nooit doen!"', nooit
nog op een motorrijwiel gezeten of een auto
bestuurd en nooit een kermis bezocht. Wel
raadt hij de menschen aan van de telefoon
bruik te maken.
Eens zei hij tegen een man, die over een
huwelijk dacht:
„Als ik je mag radenhoe langer je er
over denkt een huwelijkhoe langer je er
beter.
Miss Lilian Storey heeft in Liverpool een
corps vrouwelijke detectives gesticht en de
boosdoeners daar zullen op hun tellen moeten
passen want de detectives zijn niet bang!
„Zij moeten kunnen chauffeuren en «grepen
van Jiu-Jltsu kennen want als 't op vechten
aankomt moeten zij hun mannetje staan",
zegt zij. Hun motto is, schrijft Tit Bits.: Zie
alles, hoor alles, zeg niets enverdenk
ledereen
Zou dit niet iets voor Edgar Wallace zijn?
Een drijvende zender
Prof. Moltschanov van het Instituut voor
Poolonderzoek der Sowjet-Unle heeft een
kleinen zender op een boei gemonteerd, welke
in de Bcringstraat zal worden verankerd. De
zender zal automatisch meteorologische waar
nemingen doorgeven.
Op deze wijze hoopt men waardevolle gege
vens te verzamelen, zonder dat het noodig is
om hiervoor een kostbare expeditie uit te rus
ten Dc eerste proeven mei dezen drij venden
zender zullen in het volgende voorjaar plaats
vinden.
Toen de geestelijke van het Amerikaansche
dorp Kecler wegens ziekte het bed moest hou
den en hij toch gaarne de gemeente den
preek niet wilde laten missen, werd in zijn
woning een versterker opgesteld en een mi
crofoon bij zijn bed gebracht, waarin hij
zijn preek uitsprak die door luidsprekers aan
dc kerkgangers ten gehoore werd gebracht.
Een 17-jarig meisje uit Tottenham (Enge
land) kwam later thuis dan 10.30, zooals haar
vader wilde Deze maakte gebruik van zijn
ouderlijk tuchtigingsrecht en legde zijn doch
ter over de knie. Waarmee de verloofde het
niet eens was en den vader een blauw oog
sloeg.
De rechter kende den vader het recht toe,
zijn 17-jarige dochter een bepaalden tijd van
thuiskomen voor te schrijven. En de bemoei
zucht van den jongeman kwam dezen op een
boete van f5,te staan.
De Hongaarsrh-Amerikaensche filmster Ma
ria Corda zal huwen met. graaf Teleki. een
lid van een bekende Hongaar.schc familie.
Maria Corda hoopt het huwelijk te kunnen
laten inzegenen in de Notre Dame te Parijs.
door trillingen werden opgeheven en hier
door de kans tot breker, van toevoerleidin
gen enz. werden uitgesloten.
Het gebruik van een Dieselmotor bij dc
duurvlucht van de belde Amerikanen zal
daarom m i. niet nalaten van Invioeci te zijn
oo den toekomstigen bouw van de vliegtui
gen. die bestemd zijn om zware lasten te ver-
voerciy
Het vraagstuk van den Diesel-motor is n:et
iets van den laatsten tijd. De firma Junkers
in Duitschland hield ongeveer 20 jaar gele
den op dit gebied zijne eerste proeven en
deze werden sindsdien stelselmatig voortge
zet. Bij den bouw van den Diesel golden bij
Junkers de navolgende voordeelen.
lo. Door de werking van don Diesel-motor
heeft deze ook het geringste brandstofver
bruik. Als gevolg van dit geringe verbruik
wordt de vllegtijd en hierdoor natuurlijk de
totaal af te leggen afstand ook grooter. En
aangezien de zware olie door zijn hooger S.g.
12 pet. minder plaats inneemt, dan de ge
wone benzine zal tevens de nuttige last van
het vliegtuig vermeerderen.
2o. Bij zware olie loopt men geen gevaar
voor ontploffingen daar zij onder gewone
omstandigheden niet tot ontbranding is te
brengen.
3o. de prijs van de zware olie is minder dan
die van de benzine.
4o. Bij het Diesel principe verdwijnen de
carburateurs en de magneten. Bij dit type
motor wordt de olie op mechanische wijze in
zeer fijnen druppelvorm fngespoten op een
tijdstip dat de lucht in den cylinder samen
gedrukt is tot pl.m. 40 atmosfeer. Door de
hiervoor ontstane groote hitte komt de in
gespoten olie tot ontbranding.
Door hel verdwijnen van do magneet heeft
men tevens opgeheven de eleetrische storin
gen welke bij het draadloos zenden en ont
vangen uit vliegtuigen maar al te vaak
wordt ondervonden. Hiertegen worden welis
waar bij de benzine-motoren reeds maat
regelen genomen doch het neemt niet weg
dat de bediening eenvoudiger wordt indien
de storingsbron geheel verdwenen is.
Als een nadeel van den Diesel-motor zou
men kunnen aanvoeren dat de hooge com-
pressies en dito explos\edruk het noodzake
lijk maken, de diverse onderdee'.en extra
sterk te construeeren, wat weer afbreuk doet
aan het totale gewicht van den motor. Bij
de constructie van de vliegtuigmotoren moet
men er nl. aan denken het gewicht in ver
houding tot het aantal P.K gering te hou
den. Men drukt dit meestal uit in do ver
houding gew. P.K. Voor de moderne motoren
is deze verhouding ongeveer 1; enkele gaan
er zelf onder. Nu bedraagt deze verhouding
voor do Packard-Dlesol ongeveer 1.1 wat zeer
gunstig is te noemen. Behalve de Junkers en
Packard Dieselmotoren-fabrieken «welke
motoren onderling in constructie en systeem
verschillen) hebben andere fabrieken zich
ook gezet aan het bouwen van dit soort mo
toren.
Op de laatst gehouden luchtvaarttentoon-
stelling, te Parijs waren hiervan typen aan
wezig van Sorralne, Clerget. Peugeot en His-
pano-Sui/a. Peugeot had alleen de licence
van de Junkers-Dlescl. terwijl de andere fa
brieken voor hunne motoren den bouw in
stervorm hadden aangenomen. Al deze mo
toren ontwikkelen ongeveer 200 - 250 PK., ter
wijl de Junkers-Diesel een vermogen moet
be7.itten van pl.m. 600 P.K.
En nu een Diesel-motor blijk gegeven heeft
de prestaties met een benzinemotor minstens
te kunnen evenaren, zal het ons ook niet
verwonderen, indien in de naaste toekomst
de toepassing er van bij vliegtuigen een zeer
belangrijke rol zal spelen.
A STEUP.
Kapt.-vlieger.
Een 108-jarige overleden.
Engeland's oudste vrouw Mrs. Sarah Ann
Peary, is 6 weken voor haar 109en verjaardag
in Alnwick overleden Zij heeft indertijd haar
hoogen ouderdom toegeschreven aan een le
ven van ..hard werken en krachtig voedsel
En toch zeker aan het feit dat zij 108 Jaar
geleden geboren werd.
Wist U dat hot nieuwe middel om inbrekers
uit uw huls en straatroovers van uw lijf te
houden een revolver is ter grootte van een
vulpen, geladen met traangas?
In het vervolg zullen uw aanranders zich
dus met tranen in plaats van met uw porte
feuille uit de voeten maken.
GELUIDSFILM IN DEN TREIN.
Als de proefnemingen die een der Engel-
sche spoorwegmaatschappijen doet, gunstig
gevolg hebben, zullen de trelnpa ;rs bin
nen afzienbaren tijd op de lange- land-rei-
zen in de „talki-wagon" hun tijd kunnen
korten.
Stomme films werden in de treinen afge
draaid. Maar nu heeft men ook geluidsfilms
geprobeerd in een Scarborough-expres.
Dc eerste proeven zijn nu niet dadelijk wat
men geslaagd pleegt te noemen. Dansmuziek
en dergelijke kwamen wel hoorbaar over,
maar het gesproken woord moest zijn meer
dere erkennen in het gedender der wagens.
Wanneer men echter speciale wagens mc-t
geluiddempende wanden en vloeren gecon
strueerd zal hebben, zoodat van het lawaai
van buiten niets meer door kan dringen, zul
len dc slaap- en restauratiewagons een broer
gekregen hebben In den „geluidsfilm-wagon'.
DE DANKBARE GORILLA.
Een dierenarts, die een gorilla behandeld
had voor een ontstoken vinger, heeft een
merkwaardige ondervinding daarbij opge
daan, toen de operatic, geslaagd, voorbij
was; het dankbare dier omarmde hem har
telijk!
Nu is dankbaarheid inderdaad een uitste
kend iets, maar het was gelukkig dat de go
rilla zijn uitbarsting wat bescheiden gehou
den heeft, daar die beesten zeer sterk zijn.
Een vriendschappelijke worstelstrijd tus
schen een man. waarvan men zeide. dat hij
de sterkste man ter wereld was, en een
jonge gorilla werd eens gehouden. Het dier
had een gewicht van ruim 100 K.G terwijl
de man over de 150 KG. woog. een bors'.-
omvang van l 50 M. had en biccpsomvang
van ruim 2<» duim. Maar de aap behandelde
hem alsof hij een kind was en had niet de
minste moeite hem ond^r den knie te krijgen.
En daar een ouder- gorilla wel eens 300
Kilo kan wegen. Ls het gemakkelijk te be
grijpen dat zcif.s zijn dankbaarheid verplet
terend kan zijn!
