FEMINA
Geschenken Ruilen.
Een kostbaar bezit
Haar!
em s
Dagblad
Donderdag
10 Dec. 1931
NOC EENS DE KORTE
TAILLEURMANTELTJES.
Zooals te verwachten was. blijven de kwieke
vlugge, korte tailleurjasjes, al of niet met
bontgarneering. in sommige gevallen zelfs
heelemaal van bont, zich in een groote po
pulariteit verheugen. Er bestaat een neiging,
zoowel op deze korte jasjes als bij de gewone
mantels, om zeer brecdc bontrevers toe te
passen. Over het algemeen echter is het aan
tc raden zich hierbij wat te matigen, aan
gezien anders het kwieke jasje wel eens wat
topzwaar zou kunnen gaan lijken. De teekc-
ning geeft nog een tweetal van deze model
len weer. Links een jasje van kastanjebruine
wollen stof, dat op een jurk of rok van beige
stof gedragen wordt.. De kraag en de man
chetten zijn van bruin bont. bij voorkeur
otter. Het manteltje heeft opzij aan weers
kanten een ingezet pandje, waardoor het
z.g. basque model verkregen wordt en het
manteltje opzij dus een weinig uitstaat. Er
is 1.50 M. stof van 1.40 M. breed voor dit
model (patroon no. 3169) noodig. Heel aardig
is ook het andere jasje, dat ontworpen is van
donkerroode stof. Zooals men weet is
rood een 'van dn groote modekleuren van
dezen winter. Bij voorkeur draagt men onder
dit roode jasje een japon of rok van muis
grijze stof. Het tamelijk smalle bontkraagje
op het manteltje is van geschoren grijs ko
nijn. Er is hiervoor noodig (patroon no. 3170)
eveneens 1.50 M. stof van 1.40 breed. Zooals
men verder wel zal hebben opgemerkt, zijn
de meeste van onze gewone japonnon voor
wandcldracht, enz. met een ruime, in wijde
klokken vallende rok. Natuurlijk worden cr
ook veel stolpplooien toegepast, doch de
klokken zijn vrij sterk in de meerderheid.
Voor een enkele rok heeft men over het al
gemeen genoeg aan 1.60 M. stof van 1.40 M.
breed.
MADELEINE.
Van deze jasjes zijn knippatronen ver
krijgbaar a 75 cent per stuk. Postzegels zen
den aan: De Beurs, Amstellaan 66. Amster
dam (Z.) op het strookje nauwkeurig ver
melden; naam en adres van afzender, num
mer van het gewenschte patroon en maat.
Levering binnen 1 weck (De maten 40 tot 52
zijn verkrijgbaar).
Mevrouw A. C. Veen—Biwns, ge
naamd Fcunke, kondigt liet Nieuw
Feminisme aan als reactie op het
oude Feminisme en haar eerste
stelling is: „Verzet tegen dc kunst
matig opgeschroefde nivelleering
der beide sexen, die een rampspoed
is voor de geheele samenleving."
Daar ging eens, ?cn Jaar of twintig geleden,
een dochter verloren. Eigenlijk was het niet
één dochter, maar waren het er een heele
massa, maar zc beschouwden zich onherroe
pelijk als één, stonden op tegen het gezag,
en noemden zich suffragettes. Zc vonden, dat
ze achtergesteld werden bij hun broeders, de
zonen, cn maakten dat op vrij drastische
wijze kenbaar. Ze liepen weg van huis. sticht
ten branden en brandjes, gooiden ruiten in,
krabden gezichten open en gedroegen zich
over liet algemeen vrij onvrouwelijk.
Het zij verre van mij om den spot met haar
te drijven, ik heb zelfs diep respect voor haar,
want ik twijfel er niet aan. of een vrouw
moet wel tot het uiterste gebracht zijn als ze
tot dergelijke dingen komt, maar wij, die met
zulke onverschillige gezichten de vruchten
plukken uit den boomgaard, die zij met zoo
veel moeite en ten koste van zooveel strijd
aangeplant hebben, hooren al weer zoowat
tot een volgende generatie, en het noodlot
wil nu eenmaal, dat volgende generaties een
beetje lachen om dingen, waar hnn voorgan
gers vuur en vlam voor waren
Om nu terug te koeren tot die verloren
dochter, toen zij eindelijk het kiesrecht ver
overd had. zat zij eigenlijk een beetje met. dc
handen in het haar. Wat nu? Zij blaakte nog
van strijdlust, en kon maar niet zoo opeens
bij de pakken neer gaan zitten. Maar aange
zien vrouwen nu eenmaal nooit lang met de
handen in het haar zitten, wist ze vrij gauw
raad. en ze pakte een ander stokpaardje bij
den kop. en reed er luid juichend cn blakend
van heilig vuur op weg. Dat stokpaardje was
de reformmode! De zonen grinnikten een
beetje, wakkerden het heilig vuur nog een
pietsje aan door spottende opmerkingen te
maken, en verloren toen hun belangstelling
in het geval. De verloren dochter, wier bedoe
ling dat gansch en al niet geweest was. liet
met spoed haar eerste stokpaardje dc reform
mode in den steek, en beklom een tweede, dat
evenwel een kleinkind bleek te zijn van het
eerste, en zij attaqueerde de vrouwenmode in
haar geheel, en zei. dat de vrouw zich los
moest maken van corsetten cn conventie, dat
voor de vrouwen een nieuw tijdperk aangebro
ken was. dat de vrouwenkleeding daar in d'
eerste plaats een symbool van moest zijn. en
zij creëerde „de lijn". De rokken werden
steeds korter, de beenen steeds langer, en dc
vrouwen steeds rechter en magerder, tot de
zonen het een beetje bar vonden en zeiden,
dat ze het niet mooi vonden. Dat was natuur
lijk olie op het vuur van de dochter, die zich
intusschen van „suffragette" „feministe"
was gaan noemen, en ze stak haar voeren op,
en een sigaret van één van de zonen aan, cn
zei dat ze de mannen heelemaal niet noodig
had! De zonen haalden hun schouders op,
dachten er het hunne van en lieten de doch
ter verder maar een beetje schuiven. En de
dochter, verwoed, begon tc bewijzen, hetgeen
ze gezegd had. Ze demonstreerde den man.
dat er niets was, dat hij kon, of zij kon het
beter. Zc trok con broek aan. en toonde, dat
het haar nog lcclijker stond dan een man. Ze
rookte sigaretten, en desnoods sigaren en pij
pen. en als een man vertelde, dat hij van den
dokter niet meer dan dertig sigaretten pe
dag mocht rooken, dan zei een vrouw, dat
haar dokter haar gerantsoeneerd had tot de
helft van haar gewone aantal, en dat zc het
bijna niet uit kon houden op vijftig per dag.
Als een man in twintig uur het kanaal over
zwom. dan probeerde een vrouw het in der
tien te doen, en als
een man veertig
hardgekookte eieren
kon verorberen in
een uur, dan dc-
wees een vrouw, dat
ze er zeshonderd
kon eten op een
dag.
De meeste zonen
liepen er niet in.
Er waren er. die
er wel in liepen,
die jammerlijk
praatten over het
vrouwelijk mysterie en den goeden ouden tijd
Gewoonlijk was er wel iemand die hem berr.ee
digend op den schouder klopte, en zei, dat hij
zich maar kalm moest houden, al was he'
dan ook werkelijk heel naar.
En toen op een goeden dag hield de doch
ter de teugels van haar stokpaardje een
beetje in. keek om zich heen, peinsde wat, en
vond, dat het vurige diertje eigenlijk wel een
beetje verder doorgereden was, dan ze be
doeld had. De weg, waar ze langs reed, was
nogal bar en ongezellig, het begon winter te
worden en ze had geen hoed op en haar neus
was rood, en ze had eigenlijk' zin om een
beetje te huilen. Maar aangezien er niemand
was om haar te troosten, als er eventueel een
traan mocht komen biggelen, en ze boven
dien wel wist, dat biggelende tranen slechts
troost uitlokten als ze biggelden over lieve,
zachte, bedroefde gezichtjes, slikte ze alleen
maar een beetje, wendde dc teugels, en aan
vaardde den terugtocht. Vlak voordat ze bij
huis was. haalde ze
een brok spiegel
glas te voorschijn,
fatsoeneerde haar
haar een beetje,
gooide haar sigaar
weg, en drapeerde
een lap om haar
heupen, tot hij de
broek, die ze aan
had. bijn-a geheel
bedekte. En toen
klopte ze aan de
deur. en werd har
telijk ontvangen.
Haar moeder paf
haar een mooie
jurk ten geschenke,
en haar broeders
kwamen net bin
nen toen ze hem
aan stond te pas
sen, en verzekerden
haar glimlachend,
dat hij haar heel
goed stond. Dat ze
buiten de deur te
gen elkaar gnoven
„en „Heb ik het je
niet gezegd!" zei
den, hoorde»* z|
niet. En ze slaag
den er zelfs in om hun lach te verber
gen, toen ze zei, dat ze terug gekomen was
van het feminisme, cn dat zc nu nieuw-femi
niste was. en dat leed en ondervinding haar
geleerd had, dat de vrouw vrouw moest blij
ven. en de man man, en of haar vroeger:
verloofde nog steeds ongetrouwd was.
WILLY VAN DER TAK.
HET WOORD IS AAN.
DE KINDEREN.
Ineke is in haar eerste schooljaar en ver
telde vader, dat dc juffrouw het had gehad
over woorden met een ui. j
Ik ken er een heelebocl zei Ineke
trotsch. Tuin en duim en kuil cn vuil
En toen wou vader, zooals vaders zijn,
grappig worden.
En een ui' in een flesch zei hij.
Ja - zei Ineke, zonder aarzelen in
zuig flesch.
O, die stroeve gordijnstokken!
Er worden heel wat humeuren cn gordijnen
bedorven door stroeve gordijnstokken, waar
door de ringen van de gordijnen niet. willen
schuiven en wij 's avonds woedend aan het
gordijnkoord staan te trekken of aan dc gor
dijnen te rukken, met al de .narigheid van
stukgetrokken gordijnen enz. En bet is toch
een kleine moeite om de gordijnstokken heel
glad te houden. De houten stokken moeten
daartoe, ais ze van heel glimmend hout zijn
af en toe met een beetje was ingesmeerd
worden. Doffe houten stokken bewerkt men
met een beetje talk of glfypoeder. En de ko
peren roeden of die van ar der metaal wrijft
men af en toe met een kicinbeetje witte was
of vaseline in. Dit spaart uw humeur.... cn
de gordijnen.
G^p°Tt
IvfRÉtD
Een paar weken geleden schreef ik
er over, hoe kinderen alles langer vinden
duren dan volwassenen. Voor hen is een dag
lang, een week bijna onafzienbaar.
En zooals het met den tijd gaat, zoo gaat
het ook met de grootte van de dingen. We
denken er eigenlijk heel weinig aan, dat het
kind alles anders moet zien dan wij.
Ik kwam pas geleden langs een school. Het
Fröbelklasje ging net wandelen. Een lange
rij peuters, vier aan vier kwam naar buiten,
krioelde over de straat. Net kabouters cn
van uit de verte gezien héél dicht bij d,
straatsteenen.
Hoe anders moeten zij de autos, de trams
zien, hoe anders ook de groote menschen'
Menschen, die we alleen in onze kinder
jaren ontmoet hebben, zijn in onze herinne
ring allemaal groot. Als we hen dan later
nog eens zien. staan we verbaasd. Ik ont
moette eens een vroegere onderwijzeres, die
zoo wat tot imijn schouder roikte. Ik kon
bijna niet gelooven, dat zij dezelfde was. ,.U
was tooh vroeger veel grooter", had ik bijna
gezegd.
En ik kwam eens terug in een stadstuin,
waar ik als kind veel gespeeld had. Een
prachtig groote tuin was dat voor me ge
weest, je kon er lange wandelingen in maken
Als je achter in den tuin stond was je héél
ver van het huis.
Toen ik den tuin weer zag, was hij veel
kleiner geworden. Twee korte paadjes liepen
om een perkje heen, daarachter was een
boschje. dat was alles. ..Wat jammer, dat de
tuin verkleind is", zei ik. Maar do tuin was
niet verkleind. Ik was grooter geworden.
Kamers en gangen, stoelen en tafels, ze
waren allemaal veel grooter in onze kinder
jaren. Een park was een uitgestrekt bosch,
een bovenhuis van twee verdiepingen, een
paleis.
Ook afstanden waren van zelf sprekend
veel grooter voor ons. Onze kleine beenen
konden ons nog niet verdragen.
Groot lag de wereld om Je heen. Alles
was geweldiger en daardoor ook eerder schrik
aanjagend. We doen goed om dat te herin
neren; we kunnen de kleine kinderen van nu
dan beter beoordeeien.
Het kind is soms bang voor don een of
ouderen volwassene. „Waarom?", vragen wij
,.Nu ja. hij hoeft iets onaardigs .tegen je ge-
zegd. hij kijkt misschien niet erg vriendelijk,
maar daarom hoef je nog niet bang te
zijn".
We vergeten dan. dat, die onvriendelijke
persoon voor het kind iets dreigends heeft
door zijn grootte en kracht. Wij zouden ook
bang zijn voor een reus, die ons niet goed
gezind was.
Of het kind huilt, omdat moeder „zoo ver'
weggaat. „Maar, kindje, ik blijf in de buurt,
ik ga even naar tante Tilly". Maar voor het
kind is dat niet in de buurt voor hem woont
tante "Hlly ver weg.
Sommige kamers zijn voor het kind angstig
groot. Wij vinden die kamers misschien nog
tamelijk klein en begrijpen niet waarom, het
kind er liever niet wil slapen. Toch zouden
wij ons ook onbehagelijk voelen, wanneer onze
slaapkamer een paleis-zaal was.
Aanmoedigen mogen we bangheid nooit,
maar het is wel goed als we die bangheid
begrijpen. We kunnen er dan rekening mee
houden; met die kinderlijke vrees voor het
grootte.
BEP OTTEN.
INGEZONDEN MED EDE EL ING EN.
a 60 Cts. per regel.
is een doos of tube „Zij"-Crèmc. Zij be
schermt Uw gelaat even afdoende tegen
guur herfstweer of felle winterkou als een
warme bontmantel oi beliagclijkc pels het
Uw lichaam doet.
RECEPT.
AARDAPPELVULSEL.
De Decembermaand is de maand van de ge
vulde Kerstgans. Het klaargemaakte vulsel
wordt in de lichaamsholte van den gans ge
bracht, «iie door het verwijderen van de
ingewanden is vrij gekomen. Daar wordt het
vulsel gedurende den braadtijd van 't beestje
geleidelijk meegestoofd, waardoor het de geur
en de smaak van het omringende vleesoh
overneemt. Deze vulling neemt feitelijk de
plaats in van de compote, de groente of de
aardappelen, die men gewoonlijk bij een niet-
govulde gans geeft.
Doelt het is aan te bevelen, voor de sma
kelijkheid om ook bij een gevulden gans nog
een beetje compote apart te geven, hetzij
\vat appelmoes, hetzij wat gestoofde abriko
zen, tutti frutti, vruchten uit blik of iets van
dien aard. opdat men toah nog een frisch
hapje heeft bij het tamelijk machtig ge-
vogeltje. Een smakelijk vulsel ls het aard
appelvulsel. Dit wordt als volgt bereid. Men
neemt 1 K.G. gekookte aardappelen, 1 groote
ui, 1 ons boter, wat peper, zout, nootmuskaat
1 ei, 3 eetlepels melk. 1 theelepeltje maggi
aroma. 2 eetlepels gehakte groene kruiden,
(selderij, peterselie). Men wrijft de aardappe
len fijn. De fijngemaakte ui laat men in de
boter gaar smoren zonder ze bruin te maken.
Dan voegt men ze bij de aardappelen en
roert er daarna het geklopte ei door. de
kruiden, de maggi aroma en zooveel melk
a'.s noodig is om aan het mengsel den juls-
ten samenhang tc geven. Daarna voegt men
er naar smaak wat zout bij.
Deze week na Sinterklaas ls vermoedelijk
wel de periode, waarin het meest geruild
wordt in winkels, door menschen die een ca
deautje ontvangen hebben, en die het liever
anders hadden gezien.
De meeste dingen die vóór Sinterklaas ge
kocht zijn, voor zoover zij tenminste van eeni
ge beteekenis zijn, zijn al met recht van in
ruiling verkocht, omdat het nu eenmaal erg
moeilijk is, om zoowel de bedoeling als den
smaak van anderen precies te kennen, en
daarnaar de inkoopen te doen.
Dus wordt er geruild na het Sint Nicolaas-
feest, en menig met zorg uitgekozen ge
schenk gaat terug naar den winkel, vanwaar
het gekomen is, en er komt iets anders voor
in de plaats.
Dat is allemaal heel begrijpelijk, en in ze
keren zin is het goed ook, dat het kan, maar
aan den anderen kant is het een gevaar voor
een belangrijk onderdeel van het Sinterklaas
feest, en dat is de romantiek.
Als er sprake is van romantiek, van de
werking van onze verbeeldingskracht, dan is
dat zeker het geval bij den verjaardag van den
heiligen Nicolaas: dit kinderfeest munt uit
door dichterlijke voorstellingen, verteld in
dichterlijke verhalen, waar de fantasie een
belangrijk onderdeel van vormt.
Stel u eens een Sint Nicolaas feest voor
zonder romantiek, het is eenvoudigweg on
denkbaar.
Er zijn menschen. die de romantiek ervan
niet erkennen: zij vinden al dat geven van
cadeautjes aan elkaar een mal iets, het be
vordert de hebberigheid van de menschen, en
dat zeker wel in de eerste plaats bij de kin
deren, die lange verlanglijsten opmaken, en
die teleurgesteld zijn, als zij niet krijgen, wat
zij gevraagd hebben.
Hier mag dan iets van waar zijn, maar
het is alleen van toepassing op hen. die de
dc romantiek van dit feest niet voelen, die
niet het aantrekkelijke voelen van het wat
voor elkaar over hebben, van dc zorg, waar
mee verrassingen worden voorbereid, van de
vreugde van een geslaagde aardigheid, in
één woord; van alle kleine attenties, die
men elkaar bereidt, en waarbij de geschen
ken geen doel zijn, maar enkel middel.
En dat is het nu juist, wat bij al dat
ruilen van cadeaux ook zoo vaak wordt ver
geten; het gaat er tenslotte niet in de eer
ste plaats om. of degene, die het 'geschenk
krijgt, er een goede bestemming voor heeft,
of het precies zóó bedoeld heeft, maar of de
gedachte die er aan ten grondslag ligt, een
vriendelijke is, een, die behoefte heeft ge
voeld aan het geven van een geschenk.
Nu weet ik wel, dat men zich dat niet
steeds bewust kan maken: welke gedachte
drijft mij tot het geven van dit cadeau!
Maar het is de geest, die van de viering
1 van het feest uitgaat, die daarop wijzes
moet.
En het is merkwaardig om te zien. dat. in
de gezinnen waar het Sinterklaasfeest het
opgewektst wordt gevierd, de ontvangen en
gegeven geschenken ook het minst worden
geruild. Och, laat er dan maar eens iets bij
zijn. wat ge niet erg mooi vindt, of zelfs erg
leelijk. of misschien akelig onpractisch, het
is toch immers met een hartelijke bedoe
ling met zorg uitgekozen, en dan is het on
aardig, om dadelijk te zeggen: ik ga het
ruilen, want ik heb liever iets anders.
Zoo'n opmerking is voor de geefster of den
gever nooit een prettig bericht, het geeft de
onbehagelijke gewaarwording: jc bent te
kort geschoten.
Er zijn menschen. die met elkaar een ca
deau voor elkaar gaan koopen, waarop dat
natuurlijk verder zonder plichtplegingen,
soms al een week voor Sinterklaasavond, aan
elkaar wordt gegeven.
Dat is zoo prozaïsch, dat het geen wonder
is, wanneer zulke menschen voor de viering
zelf, met al zijn soms kinderlijke dwaasheden
en surprises, niets voelen. Zij willen toch ook
alleen maar een cadeautje krijgen, en er dan
ook eentje geven, omdat dit er nu eenmaal
tegenoverstaat.
Nog nuchterder wordt het, wanneer men
elkaar geld gaat geven, om zelf wat van te
koopen, en dat een dergelijke Sinterklaas
viering de hebberigheid aankweekt, is zeker
geen overdreven mcening.
Maar het milieu zelf getuigt toch ook al van
weinig gevoel voor den ondergrond van het
feest. Natuurlijk kunnen er gevallen zijn, waar
in de gever of geefster zelf niet erg goed raad
heeft geweten, cn er nu op aandringt, dat de
gene, die het geschenk ontvangt, zelf nog
eens zal gaan kijken, omdat die er bet-er vor
stand van heeft. Dan kan het ruilen dikwijls
een gelukkige omstandigheid zijn, die niets tot
de waarde van het geven als zoodanig afdoet.
Maar als het cadeau vol enthousiasme ge
geven wordt, is het niet fijngevoelig, om het
dadelijk af te kammen, en er mee naar den
winkel te loopen om er een ander voor in de
plaats te zien te krijgen.
Heel vaak komt het ook nog voor, dat het
uitgezochte geschenk van den gever toch weer
mee naar huis gaat, want het blijkt toch het
mooiste te zijn. Sommigen doen dat uit nieuws
gierigheid, anderen uit een eigengewijs gevoel
van: ik wil wel eens zien, of ik het niet beter
kan dan jij.
Rui! daarom van uw ge'schenken zoo weinig
mogelijk, het verkilt de feestelijke gevoelens.
En het is ook best mogelijk, dat ge een ge
schenk nu niet kunt bewonderen, en dat uw
smaak over eenigen tijd geheel gewijzigd is.
E. E. J^-P.
DE WINTERMANTEL.
LAKWERK.
Vele propere huisvrouwen verbazen er zich
soms over, dat hun mooie Ghineesohe of
Japansche gelakte theeblaadjes of bonbon-
bakjes enz. zoo dof worden, terwijl ze die
toch terdege in een lekker sopje afwasschen
Ja, de moeilijkheid is juist, dat we heeüemaal
geen zeepsop mogen gebruiken, om lakwerk
of gelakt -blik te reinigen, omdat het juist
daarvan dof wordt. Men onderhoudt dit soort
werk door het zooveel (mogelijk stofvrij ta
houden cn eventueele kringen of vlekken
met een zacht doekje met koud water te
verwijderen. Laten drogen en dan met een
zachten wollen of flanellen doek opwrijven.
Wil men de glans verhoogen, dan kan (men
een heel klein beetje sla-olie (of vaseline),
op de doek doen. Wrijfwas is echter 'ton
sterkste af te raden, omdat daardoor d© ge
kleurde figuren of het vergulsel, dat er dik
wijls op zit, op den duur verloren zouden
gaan.
DE HOEDJES.
De mantel van dikke wollen stof, tweed,
laken of fluweel, heeft zichzelf, naast den
bontmantel, nog altijd weten te handhaven
En met recht! Want vele vrouwen dragen
liever een mantel van warme stof met een
bontkraag en manchetten van „echt bont",
dan een heele bontjas van z.g.n. „namaak
bont", dat zijn geverfde konijnenvellen of
een soort imitatie-bont.
Onze teekening toont u een warmen man
tel van heel donkerbruine stof, met één
knoopssluiting,, op den heup glad en naar on
deren toe ruimer uitloopend, geheel zonder
eenige garneering, opstlksels, zakken of der
gelijke, doch alleen voorzien van een bont
kraag. die van achteren hoogopstaand tegen
den hals, van voren bij de taille sluit. Op dc
mouwen zijn ..siermanchettcn" aangebracht,
meer voor sierlijkheid dan wel voor de warm
te. De mantel is betrekkelijk lang en sluit over
elkaar.
PATRONEN.
Knippatronen van de genummerde afbeel
dingen zijn verkrijgbaar a f 1.75: mevr. Lily
van Oyen, Riouwstraat 127, Den Haag.
Hoewel de kleine hoedjes zoo op het eerste
gezicht allemaal hetzelfde lijken, valt het
toch op wat een eindelooze verscheidenheid
in vormen en wat een variatie in garneering
men heeft bedacht om toch iedere vrouw iets
te kunnen bieden, wat zich aan haar persoon
lijkheid aanpast.
Het is soms een extra deukje, een opgesla
gen randje, een andere garneering, die den
hoed volkomen doet veranderen en zich dan
meer eigent voor het gezicht der dame, die
hem heeft gekocht.
Onze beide teekeningen laten U twee zeer
chique en aparte modellen zien.
No. 1 is een hoedje van donkergroen zijden
vilt, waarvan de bol uit twee over elkaar
heenslaande deelen bestaat versierd met 2
vleugels.
No. 2 is een hoedje van donkerbruin vilt,
waarvan het aparte geheel zit in de manier
waarop de rand in verschillende bochten is
gevormd.
De garneering bestaat uit een kleine oranje
veeren versiering.
RECEPT.
Gestoofde bieten: Men stroopt de gekookte
bieten af en snijdt ze daarna in dunne plak
jes Men maakt een sausje van twee lepels
boter, twee lepels bloem cn 2 d.L. water met
wat azijn, peper en zout cn 1 theelepel sui
ker. Daarin stooft men nu de bieten eenige
minuten.
