^Abdijsiroop
BIOSCOOP.
Bestrijdt toch
die Bronchitis!
,RICHE" FOTO ART.
Nieuwe Uitgaven.
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 12 DECEMBER 1931
REMBRANDT THEATER
„De klokkenluider van de Notre
Dame". Op het toonccl: Miller
Bros.
De directie van het Rembrandt Theater
heeft het beproefde middel van de reprise
eener goede oude film, te baat genomen.
Dit keer is het de wereldberoemde Ameri
kaan: „De klokkenluider van de Notre Da
me" met in de hoofdrol wijlen Lon Chancy,
als Quasimodo.
De gedrochtelijke gebochelde dwerg, die
in de vijftiende eeuw zijn heldenleven in de
geweiven en op de transen van één der
schoonste bouwwerken ter wereld, zou heb
ben volbracht, wordt door den man met de
vele aangezichten, Lon Ohaney, uiterst knap
gespeeld en ook nu weer vragen wij ons af,
wat deze groote acteur zou hebben kunnen
preste eren a's film acteur, onder regie van
een film kunstenaar.
Het soort films, waartoe „De klokkenlui
der" behoort, is wel uit een voorbije periode
en toch twijfelen wij er niet aan, of deze te
genhanger van „Het Spook van de Opera"
zal het ook nu nog commercieel gesproken
wel doen.
De zaal was Vrijdagavond tenminste al
weer goed bezet, de enorme overgang van de
lieftalligheid der Privésecretaresse, naar de
afgrijselijkheid van den aapachtigen klok
kenluider ten spijt.
Het variété nummer bestaat uit een reeks
bijzonder goed uitgevoerde en spannende
toeren van de „vallende clowns", de „Mi'ler
Bros" die eenige meters boven den bega-
nen grond op uiterst sierlijke wijze hun acro
batische kunststukken verrichten.
Van het bij programma noemen wij aller
eerst de buitenlandsche en liet Nederland-
sche geluidsjournaal, die bijvoorbee'd op
het gebied van luchtacrobatiek en paar
densport zeer belangwekkende fragmenten
bevatten.
Weergaloos knap is natuurlijk weer de ge-
Iuidsteekenfilm, als steeds een aaneenscha
keling van grappige situaties cn humoristi
sche vondsten. Een genot voorwaar, om naar
te kijken.
LUXOR1THEATER.
Een knappe film van Joseph
von Sternberg: „De zaak Lena
Smith". Op het toonecl Coos en
Folly Speenhoff.
De zaak Lena Smith is de biografie van een
vrouwDit zinnetje vormt de inleiding op
ee'n buitengewoon gaaf stukje filmkunst van
den regisseur Joseph von Sternberg.
De inhoud is In het kort deze: Een eenvou
dig Hongaarsch boerenmeisje heeft genoeg
van het eentonige leven op de boerderij, zij
laat haar verloofde Stephan achter en reist
met twee vriendinnen naar Weenen. Hier ko
men de jonge meisjes in aanraking met een
paar officieren. Te midden van het uitbun
dige amusementsleven zien we Lena's vrien
dinnen achtereenvolgens verdwijnen, zij zelf
raakt in nauwere connectie met den luitenant
Franz Holz, met wlen ze in het geheim een
huwelijk sluit. Spoedig ontstaat, echter tus-
schen hen een conflict. De luitenant verlaat
haar en Lena treedt bij zijn ouders als dienst
meisje in betrekking. De oude Holz, chef van
de zedenpolitie, komt er evenwel achter, dat
Lena 's nachts het huis verlaat om haar kind
ie bezoeken, welke ontdekking het ontslag
tan 't meisje ten gevolge heeft. Tevens ont
trekt hU het kind aan haar macht. Slechts
tegen een borgstelling van duizend kronen
kan zij het weer terugkrijgen. De luitenant,
die de slaaf is van zijn eigen speelzucht, wil
probecren door middel van de roulette het
benoodigde bedrag bijeen te brengen; hij
weet zijn vrouw het geld, dat zij van haar
vroegere verloofde heeft gekregen, afhandig'
te maken cn beproeft zijn geluk. Maar het
fortuin is hem ongunstig gezind, hij verliest
alles en slaat ten einde raad de hand aan zich
zelf.
Dan volgt de rechtzaak. Lena, aanvankelijk
van moord beschuldigd, wordt vrijgesproken.
Eindelijk komt de oude Holz de ware verhou
ding tusschen zijn zoon cn haar te weten. Hij
weet zich volkomen geblameerd, wanneer de
zaak openbaar wordt en daarom acht hij 't
't raadzaamste zijn slachtoffer tot tuchthuis
straf te veroordeelen om haar op deze wijze
het stilzwijgen op te leggen.
De ongelukkige vrouw ziet echter kans, ten
koste van enorme inspanning, te ontvluchten
cn haar kind uit het weeshuis te ontvoeren.
Vijftien jaar later. Lena is sinds jaren te
rug op do boerderij en leeft er gelukkig met
Stephan. Dan bree'kt Augustus 1914 aan. En
we zien een moeder afscheid riemen van haar
zoon, misschien thans wel voor goed
Dit gegeven is op treffende wijze door Von
Sternberg weergegeven. Door den geheelen
roman voelt men de krachtige hand van den
regisseur. Regie en ensceneering van „De zaak
Lena Smith" staan inderdaad op hoog peii.
De hoofdrollen worden vervuld door Esther
Ralston en James Hall.
Het- voorprogramma bestaat uit het weke-
lijksche Luxor Nieuws, een tweetal komische
films en een truc-film „Koko in het bad".
Het Looneelnummer behoeft geen nadere
uiteenzetting. Coos en Polly Speenhoff zijn
welbekend bij lederen Haarlemmer. Hun suc
ces was groot enverdiend!
CINEMA PALACE
Het Moederhart spreekt.
Tot de belangx-ijkste deelen van het Ci
nema programma van deze week behoort
weer ongetwijfeld de Ufa-cultuurfllm. De
naam van den regisseur van deze hoogst be
langwekkende filmpjes, hoort bij die van de
eerste regisseurs genoemd te worden. Wolf
ram Junghanns heeft voor ons, bioscoopbe
zoekers, al menig interessante bijzonderheid
van het dierenleven ontsluierd. Wist het
grootste deel van ons anders dan „van hoo-
ren zeggen", hoe bijvoorbeeld het stekelvar
ken zich. en met succes, tegen zijn vijanden
verweert? hoe de schildpad een bijna niet
te verslaan tegenstander is, hoe de „secre
taris", oen groote vogel op hooge pooten, de
vergiftige adder onschadelijk maakt, om nog
niet Ie spreken over de dieren, die op den
bodem van de zee leven en waarmee Jung
hanns ons ook in kennis brengt. We kun
nen Junghanns niet genoeg waardeeren.
Max Fleischer heeft navolgers in de ge-
luidsteekenfilms. Northwoods is een grap
pig ding, waarmee het publiek zich bijzonder
amuseerde.
Zooa's Jack Hilton als Jazz-dirigent en
jazz-speler uitmunt, zoo steekt Henry Hilton
boven zijn collega-goochelaars uit. Zijn on-
geloofelijke .fingerfei-tigkeit doet zijn publiek
in stomme verbazing zijn goocheltoeren
volgen.
Vun de hoofdrilm „Het Moederhart
spreekt" vo'gt hieronder de korte inhoud.
Renate, Mady Christians, is de gelukkige
vrouw van Dr. Walter Langen, Alfred Abel.
Ze hebben een kleinen jongen Peter, Rolf
Drucker. Renate's vriendin. Marion, vindt
het onmogelijk en onbegrijpelijk, dat je zes
jaar met elkaar getrouwd kunt zijn en nog
gelukkig zijn, ook. Door een paar echt
vrouwelijke trucjes tracht ze Walter te
overtuigen van haar charmes.
Het resultaat van de belangstelling van
Marion is dat op voorstel van Renate, zij en
haar man, ieder afzonderlijk hun vacantie
zullen doorbrengen. Renate aan zee, Walter
in de bergen. Walter verveelt zich al heel
gauw stierlijk in zijn vacantieooxri cn aan
houdende regen doet hem bes"uiten zoo gauw
mogelijk naai1 huls te gaan. Renate heeft
aan zee oen jongeman loeren kennen, die
haar met zijn attenties achtervolgd. Eerst
staat ze geheel afwijzend tegenover hem,
maar ten slotte neemt ze zijn attenties aan.
Op een avond heeft ze zich door haar gevoel
laten baheerschen, direct daarop heeft ze
spijt en verlaat ze het hotel om naar huis
terug te keeren. Bij haar. onverwachte thuis
komst vindt ze Walter met Marlon samen.
Hoewel Walter beti-ekkelijk onschuldig aan
dit samenzijn is, wil Renate van gieen ver
ontschuldiging hooren cix vertrekt weer
naar de badplaats.-De scheiding wordt uitge
sproken en Walter krijgt het kind toegewe
zen. Beiden lijden onder de omstandighe
den cn dc kleine Peter verlangt hevig naar
zijn moeder. Als haar wordt toegestaan Pe
tertje te bezoeken, kan ze geen afstand meer
van hot kind doen, en neemt hem mee. Re
nate kan niet langer het geld voor haar en
Peter verdienen, daarom besluit ze hem bij
zijn vader terug te brengen, omdat ze hem
geen armoe wil laten lijden. Walter ontvangt
niet alleen het kind, xnaar ook zijn vrouw
weer met open armen en zoo zijn we geko
men aan het happy end.
JONGEREN VREDES ACTIE.
De Jongeren Vredes Actie houdt op Zon
dag 13 December in de zaal van Köhlinger
Jamissti'-aat, voor leden van de J. V. F. een
2-tal lezingen.
10 uur 's morgens spreekt Henk Riemens
over „Kapitalistische Staat en Nationalisme";
2 uur 's middags spreekt Gonnde Frank over
„Staat, Internationalisme en Volk''.
HET ONTWERP WET OP DE
ARTSENIJBEREIDKUNST.
De Kamer van Koophandel en Fabrieken te
Rotterdam heeft een adres gezonden aan de
Tweede Kamer, waarin zij de vrees uit, dat
door de bepalixxgen van het ontwerp-wet op
de artsenijbex'eidkunst de belangen van den
pharxnaceutischen groothandel en de drogis
ten in het gedrang komen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. per regel.
Als elk jaar opnieuw een bronchitis U
komt waarschuwen dat het koude jaar
getij is ingetreden, waarom dan geen
Abdijsiroop genomen? Menschen met sedert
jaren telkens terugkecrende bronchitis
vonden daarbij baat. Abdijsiroop is weten
schappelijk samengesteld, verwijdert de
taaie met ziektekiemen bezoedelde slijm
en helpt Uw ademhalingsorganen. Sedert
menschen-heugenis geprezen bij pijnlijk en
veelvuldig hoesten. Bronchitis, vastzitten
de kou. Kinkhoest, Influenza, Asthma.
r„Voor de Borst™
Alom verkrijgbaar. Prijs Fl. 1.50. FT. 2.75. Fl.4.50
Gebruik buitenshuls Abdijsiroop-Bonbons
(60 cl). Dan bespoedigt Ge Uw genezing.
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop»
NOODKREET VAN LAND- EN
TUINBOUW.
VERWEER TEGEN HET BUITENLAND
GEVRAAGD.
Het Haagsch Corr. Bur. meldt:
Het Comité van economisch verweer uit de
land- en tuinbouworganisaties, te zamen om
vattende alle georganiseerde land- en tuin
bouwers in Nederland, heeft een noodkreet ge
richt tot den minister van. binnenlandsche za
ken en landbouw, daarbij aandringende om
ten spoedigste krachtige verweermiddelen te
stellen tegenover de buitenlandsche maatre
gelen die ondragelijke lasten opleggen.
DE ROOFOVERVAL OP
KATENDRECHT.
ALLES OM 1.80!
Volgens de Tel. is dc bult van den overval
op een wisselbank op Katendrecht te Rotter
dam in totaal15 Lire, dat is ongeveer
f 1.80. Daarmee is de derde verdachte dus
nog op den loop. De tweede verdachte, de
kok, heeft nog steeds geen bekentenis afge
legd.
SALARISVERHOOGING BIJ EEN
GEMEENTE.
De gemeenteraad van Dokkum heeft be
sloten tot verhooging van dc .salarissen van
de gemeentewerklieden.
ADRESSEN VAN VAKORGANISATIES AAN
DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE
Naar Het Volk meedeelt, zijn tot dusver bij
de besturen van S.D.A.P. en N.V.V. bekend
3697 adressen door organisaties uit Neder
land verzonden tot het welslagen van de ont
wapeningsconferentie te Genève. In 1929
leverde Nederland bij het eveneens door S.A.I.
en I.V-V. georganiseerde petitionnement 4984
adressen op. waarmee het verre aan de spits
stond van alle landen. Er ontbreken dus nog
1287 organisaties vei-geleken met toen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. per regel.
Kerst- en Nieuwjaars-
GESCHENKEN
169 CR. HOUTSTRAAT - TELEF. 13472
De verdwijning van
generaal Koutiepoff.
.Onthullingen" van een
gevangene.
Men zal zich nog herinneren de verdwij
ning in Parijs van den Russischen generaal
Koutjepoff, ongeveer 2 jaar geleden. Er zijn
theorieën opgesteld, cr werden hypothesen
opgeworpen, maar niets leidde tot de op
sporing van den generaal.
En nu, eenige dagen geleden is er weer
iemand gekomen, zegt Ie Journal, die nogal
pertinente aanwijzingen gaf. Een 21-jarig
jongmensch, André Colin, die wegens dief
stallen, oplichterijen, enz. gevangen zit, ver
klaarde ophelderingen te kunnen geven. En
hij zeide:
„Aan het einde van 1930 vertelde een
vriendin van mij, Sonia Koutzeff, dat een
kennis van haai; Louis Muller een groote rol
gespeeld had in de oplichting van den gene
raal. Deze Louis had met 2 vrienden den
generaal in zijn huis gelokt waar zij hem
een vei'klaring wilden laten teekenen, wat
de generaal evenwel niet deed. Toen stierf
hijEn twee dagen later hebben de drie
mannen het lijk naar een huis in Fontaine-
bleau gebracht en ln den kelder daarvan
begraven. Sonja gaf mij eexr minutieuse be
schrijving van het huis".
Colin herhaalde die tot in finesses. Hij
voegde er aan toe, dat hij niets liever ver
langde dan dat zijn verklaringen onder
zocht zouden worden en geverifieerd.
Colin heeft echter wel eens meer van der
gelijke onthullingen gedaan. Zijn advocaat,
die hem vei-dedlgd heeft voor zijn laatste
misdrijf, zeide, dat hij geestelijk eenigszins
mindex-waardig' is; in zijn familie zijn eenige
leden krankzinnig gestorven. Hij achtte hem
wel in staat het heele verhaal verdicht te
hebben.
Misschien om 'n tijdelijke vrijheid te ge
nieten bij de onderzoekingen?
Hoe het ook zij, Colin is naar Fontalne-
bleau gebracht. Met zijn hoed voor het ge
zicht om beter te kunnen nadenken, zocht
hij zijn herinneringen bij elkaarniets.
Op goed geluk sloeg hij toen een weg in,
wees een huis aan doch het was weer mis.
„Het is ook al twee jaar geleden, dat ik
hier ben geweest", zei hij. „en mijn herin
neringen zijn te vervaagd".
Hij is v/eer opgesloten. Misschien dat hij in
de eenzaamheid zijn vage gedachten wel
weer ordenen kan
MUZIEK.
DERDE GEMEENTELIJK ORGELCONCERT
Voor velen zal het nog in de plaatselijke
bladen van gistermiddag opgenomen bericht,
dat Annie Woud door plotselinge ongesteld
heid verhinderd was bij het orgelconcert mede
te werken, wel een groote teleurstelling ge
weest zijn. Voor de gemeentekassier niet min
der want groote leege plekken gaapten in de
zaal die anders bij een optreden van onze be
roemde Haarlemsclie altzangeres gewoonlijk
nagenoeg geheel gevuld is.
Een andere altzanger es was bereid gevön-
den iix haar plaats op-te treden. Het is geen
aangename of dankbare taak een groote en
geliefde kunstenares tc moeten vervangen;
Beatrix Schut heeft die taak aangedurfd cn
cr zich met eere van gekweten. De afwezig
heid der andere tc vergoeden, te doen verge
ten wie der Hollandsche altzangeressen
zou dat kunnen, waar allen, zelfs de zich het
meest op den voorgrond stellenden, haar
minderen zijn? En we zouden Beatrix Schut
dan ook onrecht doen door in vergelijkingen
te treden. Laten we liever met genoegen con-
stateeren dat de kennismaking met haar
stemmiddelen en talent een zeer aangename
was. De voortdurend glaszulvere intonatie
vair een mooi getimbreerde en goed geëga
liseerde stem is op zich zelve al heel wat;
warmte en verscheidenheid der uitdrukking
hadden we wat gx'ooter mogen wenschen er
was in al de „bibllschc Lieder" van Dvorak
en Bach, die zij zong ook wel wat veel onder
linge overeenkomst. Er is -meermalen gewezen
op een tekort aan afwisseling in de soort der
zangen op de orgelconcerten in de zaal. die
toch geexx kerkconcerten zijn. De begeleiding
van het orgel is heusch geen beletsel: het kan
als 't moet zich heel bewegelijk en hupsch
uiten.
Maar het orgel kan ook rouw en droefheid
verkondigen. En daarmee begon het op dit
concert, in memoriam Evert Cornells, en de
orgelfuga in Asmin. van Brahms, het sombere
stuk met slechts even een glimp van een ge
lukzaliger verschiet gaf den inhoud der lijk
rede. Ik had de vertolking gaarne wat correc
ter gehoord: vooral 5n den aanvang was ztJ
meermalen onduidelijk. Zij was niet de geluk
kigste gr- - onzen oi'^nrist, dezen avond,
al mogen e bedoeling prijzen; ook het
auditorium reep en waardeerde cleze, ont
hield zich v: applaus, en bleef eenige oogen-
blikken in stilte.
Wat George Robert verder als solostukkeri'
speelde waren repertoirenummers, die we
reeds vroeger van hem hoorden en die dus
geen bespreking vergen. Over 't geheel droeg
hij ze zeer goed voor; de klare vertolking der
Pastorale mag in "t bijzonder vermeld wor
den. En zijn begeleidingen pasten zich als zeer
voldoende bij de zangstem aan.
K. DE JONG.
HET TOONEEL
Louis Davids en zijn
Kameraden.
Louis Davids Is de „Amsterdamsche straat
jongen" en tegelijk de „heer" onder de Hol
landsche komieken. Hij is om een kleine
aanvulling op een door hem gezongen liedje
te geven „vom Kopf zum Fuss auf Amster
dam eingestellt". Groot Mokummer in hart
en nieren.... je hoort het in bijna al zijn
liedjes. Zijn humor komt regelrecht uit de
Jordaan en Kattenburg, en het Scheidings-
feest en de Bokswedstrijd zouden waarschijn
lijk ongenietbaar worden, wanneer een ander
dan Davids ze voordroeg. Maar deze Amster
dammer kent het geheim van „glissez, glissez,
n'appuyez pas!" Hij draagt ze voor met zulk
een lichtheid en zoo'n komische fijnheid, dat
het nooit grof wordt. Geen gebaar te veel,
geen accent te sterk, bet blijft alles even
sober en het is toch altijd raak. Nooit spe
culeert hij op het schellinkje de „vliering"
zooals hij het noemt nooit wordt hij senti
menteel, hij blijft een komiek van distinctie.
En wel een acteur is Davids! Zie hem zoo'xr
liedje voordragen als het dansvei-bod, waarin
hij verschillende personen voorstelt. Hoe l'eeft
die timmerman in zijn drastische plastiek,
hoe prachtig geeft hij enkel met een hand
beweging en de glans in zijn oogen het
Joodje weer en hoe fijn en van innerlijke be
schaving is de dame van 70! Dat is een ty
peerkunst, die wel heel zeldzaam genoemd
kan worden.
Davids had drie „Kameraden" meege
bracht, Larette, den goocheloor, die in zijn
vak zeker één der eersten is. Jetty Cantor,
een Hollandsche „Wienerin", die in het liedje
van de blauwe oogen 'n aardige imitatie gaf
van Margie Morris in: ..he, she and the pia
no" en Edith Fröhlich, wier talent voorna
melijk is gelegen in het .lichte genre, zooals
duidelijk bleek uit het geestig voorgedragen
door Han Beuker zeer muzikaal bege
leide Verliebt, Vexiobt, Verheiratet.
Een gezellige en geanimeerde avond, waar
voor het publiek zich uiterst dankbaar
toonde. Er scheen aan het slot geen eind aan
het applaus te zulleir komen en wanneer
Louis Davids naar den zin van de enthou
siaste zaal had gedaan, zou hij om 12 uur
nog op de planken hebben gestaan.
J. B. SCHUIL.
Zingende stemmen.
VerScïiónen is de 5de druk. 13de15de dui
zendtal van Zingende Stemmen, verzenbundel
van C. S. Adama van Sclieltema bij W. L, en
J. Brusse's uitgeverij te Rotterdam.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
Dr.H. NANKING'S
HAEMOFERRIN.
Bloedvonmend versterkingsmiddel
f2.60 p.'/i flesch, ƒ1.60 p Vz fle&ch
GEEN INTERIM DIVIDEND NED IND.
SPOORWEGMIJ.
De Nederlandsch Indische Spoox'wegmaat-
schappij zal over het loopende boekjaar geen,
interim-dividend uitkeeren (vorig jaar 4
DEMONSTRATIE VAN NEDERLANDSCHE
WERKLOOZEN TE LUIK.
LUIK, 10 Dec. (B.T.A.) Nederlandsche
werkloozen hadden zich gisteren voor het
Nederlandsche consulaat te Luik verzameld
om ondersteuning te bewerkstelligen voor één
hunner, een Maastrichtenaar.
Er wercl een steun door een ruit van het
consulaatsgebouw geworpen.
De consul liet den werper arresteeren.
FEUILLETON
Verbaasder nog dan zij reeds waren lieten
zij zich door den politle-commlssaris voor
stellen. Een kort, haastig gesprek volgde. Mr.
Webs ten wees op een klein huis, vlak bij de
hangifs. De sneeuwstorm werd steeds hevi
ger; striemend en verblindend streepten de
dwarrelende vlokken omlaag. Gebogen en
moeilijk ademhalend op een rij achter elkaar,
liepen zij dwars het witte veld over naar het
huisje. Webston opende de deur en zij gin
gen een klein vertrek binnen, half club, half
restaurant.
„Dit is het particuliere vliegveld van een
Engelse hen bankier, die op verschillende
punten in Brlttannle en bij zijn villa's in
Frankrijk, België en Dultschland landingster
reinen heeft laten maken", legde dc com
missaris haastig uit, „prachtig, er brandt een
heerlijk vuur In den haard cn als ik mij niet
vergis", zie ik al een flcsch whiskywe
zullen toch even uit kunnen rusten, hoop
ik."
„Wilt u een whlsky-soda?" informeerde
de correcte bediende, die in een eenvoudige
livrei achter de breede clubfauteuils plaats
nam, waarin zij waren neergevallen.
Een andere bediende serveerde snel cn
geruUchbr.3 een haadig geïmproviseerden
maaltijd; sandwiches, koude kip, ham cn
eieren.
„Het is me of ik droom", zei van Buren
zacht tot zijn vriend. „Dat hadden we van-,
morgen, in Den Haag ook niet kunnen den
ken 's morgens 'n inval in Hoong Tsi Lang's
huis in Amsterdam en 's avonds, nog maar
ekele uren later... zitten wo aaxr den an-
deren kant van het Kanaal. Ik ben perplex 1"
Overste Mensing keek naar de gedekte
tafel: „Ik heb al lang opgehouden me te
verbazen" zei hij. „Ik geloof dat ik volkomen
immuun geworden bon voor iedere emotie.
Het eenige wat ik voel is een rammelende
honger! Sinds vanmorgen hebben we niets
meer gegeten."
Het was alsof Sir Edward zijn verlangen
voelde: „Misschien willen de heeren aan ta
fel gaan?" vroeg hij, „ik zal in dien tus-
schentijd u enkele mededeelingen doen, die
u belang zullen Inboezemen.'
De commissaris, overste Mensing en Dr.
van Buren zetten zich aan tafel. Sir Edward
en Mr. Webston bleven in hun fauteuils zit
ten en de eerste, die voorzichtig zijn spitse,
magere vingers tegen elkaar plaatste, alsof
hij bang was dat ze breken zouden, begon het
volgende verhaal, terwijl hij gemakkelijk
achterover leunde en de oogen gesloten
hield.
Onze geheime informatiedienst had reeds
sedert eenigen tijd vage en onzekere mede
deelingen gekregen over een groote confe
rentie die ergens in Indië zou plaats vinden
men noemde verschillende steden en
waar een plan zou worden beraamd om het
geheele Oosten to binden in een saamhoo-
rlgen cn plotselingen opstand, die een einde
moest maken aan dc Europeesche overheer-
schlng. Wij lieten overal onze relaties wer
ken, maar vandaag kregen wij de meest ver
rassende bijzonderheden te hoeren en dat
wel telefonisch van het Nederlandsche de
partement van Buitenlandsche Zaken uit
Den Haag. Zekere Hoeng Tsi Lang was uit
Amsterdam gevlucht, had zich per water
vliegtuig aan boord van het jacht „Kreml"
begeven en was in het bezit van een tot in
dc fijnste details uitgewerkt plan, waarin
dc groote Oosïe'.schc opstand nauwkeurig
was voorbereid cn aangegeven, terwijl hierin
tevens de namen der leiders genoemd werden
cn de verschillende genootschappen en ver-
eenigingen die zich tegen het Europeesch be
wind hadden verbonden".
De commissaris keek verrast op. „Dat wist
ik niet!" zei hij.
„Neen" ging Sir Edward verder, „dat hebt
u niet kunnen weten, omdat wij zelf pas een
uur geleden uit Den Haag deze medcdeeling
ontvingen. De Nederlandsche regeering wist
alléén, dat de ontvluchte en door de politie
gezochte Hoeng Tsi Lang in het bezit was
van politieke papieren van min of meer be
langrijken aard."
„Juist" knikte de hoofdcommissaris.
„Maar zij werd gewaarschuwd door de Ohi-
r.eesche legatie in Den Haag. De Chineesche
informatiedienst was op de hoogte, zij heeft
alle mogelijke moeite gedaan om de gevaar
lijke papieren in handen te krijgen, maar
toen Hoeng Tsi Lang ontsnapte, deelde zij de
regeering in Den Haag xnec: wees op uw
hoede. En die waarschuwde op haar beurt
óns weer. Wij wei-den daardoor opmerkzaam
gemaakt op dc „Kreml" en een code-telegx-am
dat anders wellicht onze aandacht ontsnapt
zou zijn, is nu door den informatiedienst
ontcijferd. Het was voor een adres in de
Londensche Chineezenwljk bestemd.
De commissaris sprong op. „En?..., vroeg
hij ademloos.
Mr. Webston grinnikte breed om het
enthousiasme van zijn Hollandschen collega.
„De rat loopt in de val" zei hij.
„Hoeng Tsi Lang, die bang is dat de poli
tie zijn spoor machtig wordt,, heeft een
bolsjewistischen Chinees, houder van een der
grootste boardinghouses van Londen meege
deeld dat hij vannachte of liever tegen het
aanbreken van den morgen, op een stil ge
deelte van de kust denkt te landen. Hij wil
zich eenigen tijd schuil houden in de Chinee-
zenstad en daarna met zijn papieren verdwij
nen."
„U weet de plaats waar hij landt?"
vroeg overste Mensing snel.
Sir Edward knikte: ..Wij weten de plaats.
Als de heeren klaar zijn met hun maaltijd,
gaan wc per auto naar dc kust. het is nog een
heel eind weg. Maar wc hebben den tijd
Voor het geval de „Kreml" eerder aankomt
en Hoeng Tsi Lang zijn landingspoging doet
liggen enkele van de beste mannen van Scot
land Yard al klaar om hem welkom te hee-
ten. Zijn de heeren gei-eed?"
De drie mannen stonden tegelijk op. Van
Buren en de overste keken elkaar aan, één
ondeelbaar oogenblik maar. In hun oogen lag
een nieuw vuur.
„Wij gaan niet u mee, Sir Edward" zei de
overste. Zijn stem klonk alsof hij tien jaar
jonger geworden was.
Mr. Webston drukte den commissaris de
hand: „Ik ken uw naam!" glimlachte hij.
„Uit de zaak van den Kroonjuweelen en den
moord op Sir Philip Worries inhoe
heette het ook weer?"
„Wassenaar" vulde de emmissaris aan, ter
wijl hij in zijn jas schoot, die de bediende op
hield.
„U hebt prachtig gewerkt van daag. Good
gracious, weet u dat u de halve Britsche
marine in opschudding hebt gebracht met
uw telegram? U hebt hem naar alle kanten
den weg afgesloten."
„Dat deed ik niet alléén!" lachte de com
missaris. „Er was nog een Amsterdamsch
collega, die ook een groot aandeel had in het
werk!"
„Never mind" antwoordde de man van
Scotland Yard. „Ik maak me sterk dat u
beiden over een paar dagen een prachtige
decoratie in handen krijgt!"
„Voorloopig zullen we tevreden zijn als we
Hoeng Tsi Lang in handen hebben" zei de
commissaris rustig.
„Gaat u mee heeren?" vroeg Sir Edward.
Hij opende de deur. Een harde wind blies
een wolk van sneeuw naar binnen. Zij verlie
ten snel het vertrek. Buiten wachtte een
groote glanzende auto. Webston nam plaats
naast den chauffeur. De vier anderen gingen
een voor een naar binnen. De commissaris
zat naast Sir. Edward; Mensing en de overste
zetten zich voor hen neer.
Het portier sloeg dicht- Even ronkte de mo
tor, dan verdween de buigende bediende cn
het. huls; zij gleden gerul3Chloos langs de
donkere hangars passeerden een steenen
hek, dat dik in de sneeuw stond, draaiden
een breeden landweg op, en even later schoot
de wagen in een duizelingwekkende vaart
voort. In het licht der stralende schijnwer
pers doemden plotseling besneeuwde huizen,
boomen en velden te voorschijn en schoten
voorbij als de grillig verlichte décors van een
vreemd en fantastisch tooneel
Dr. Van Buren was langzaam ingedom
meld. Hij had nog eenige woorden gewisseld
met Mensing, daarna had het zachte brom
men van den motor hem slaperig gemaakt.
Doezelig was hij gaan verzitten cn na een
paar vergeefsche pogingen om wakker te
blijven, zakte hij langzaam tegen den over
ste aan in een lichten sluimer, waarin hij de
stemmen der anderen soms even hoorde, ver
en onwezenlijk, alsof hij met hun spreken
niets te maken had en waarin af een toe een
auto-signaal tot hem doordrong. Daarna
viel hij in een vasten slaap, waaruit hij ten
slotte door een lichten schok wakker werd.
De auto stond stil.
„W-w-wat is er? Waar ben ik?" stotterde
hij ,nog half slaperig. Verbaasd keek hij om
zich heen. Alles was donker. Ook de schijn
werpers en de lichten waren gedoofd. Naast
hem zat, kaarsrecht cn zwijgend, de over
ste. Vóór hem zag hij den dikken ulster van
den Engelschen detective en daarnaast het
grijze uniform van den chauffeur.
Even verbluft keek van Buren om zich
heen. Hij moest ccn oogenblik tot zich zelf
komen.Hij had het gevoed dat de tocht heel
lang geduurd had, maar eenig begrip van
tijd had hij niet: het kon vier kwartier, het
kon ook vier uren geweest zijn.
„We zijn er", zei een stem achter hem. Het
was Sir Edward.
Webston was uitgestapt en opende het por
tier.
Dr. van Buren huiverde. Koude en sneeuw
vlokken woeien naar binnen. „Please" zei de
detective. „Wilt u maar uitstappen? Brrr!
Het is je reinste hondenweer. Een complete
sneeuwstorm, ik ben bijna bevroren." Hij
stampvoette en sloeg zijn armen met harde
slagen over elkaar; de sneeuw klonterde aan
zijn schoenen tot plompe witte klompen.
(Wordt vervolgd.)
