Onterfd....!
HET NIEUWE DIACONESSEN-ZIEKENHUIS BROXOVO te Den Haag is heden In tcgen-
HET VOORLOOPIG NEDERLANDSCH ELFTAL heeft Woensdag te Rotterdam een voetbalwedstrijd gespeeld tegen de Engelsche Prof-club Reading, woordlgheid van H. K. H. Prinses Juliana officieel geopend. hen interieur \an het nieuwe
waarbij het door de gasten met 3—1 geslagen werd. Een spelmoment. gebouw.
FEUILLETON
Naar het Engelschvan
DOLF WYLLARDE.
(Nadruk verboden).
14)
„Ik verlang niet met haar ie trouwen",
antwoordde Harrel op wanhopigen toon. „Je
hebt er geen idee van hoe ze me probeert in
te palmen. Je hebt zelf kunnen zien wat voor
charme er van haar uitgaat. Jack. En toch
heb ik nooit de bedoeling gehad om anders
dan zuiver vriendschappelijk raet haar om
te gaan. Ik denk er eenvoudig niet aan om
met haar te trouwen", barstte Harrel plotse
ling uit. „Al mijn gedachten en al mijn ver
langens gaan nog altijd uit naar Barbara
Howard, ik zou geen andere vrouw naast me
kunnen dulden! Denk toch vooral niet dat ik
een lichtzinnig spelletje speel met Eulalie de
Floissac. Jack".
„Ik begrijp je. ouwe jongen. En ik bewon
der je standvastigheid. Als ik bedenk hoe een
zaam je het hier hebt".
„In het begin, toen ik pas hier was", zei
Harrel langzaam, „dacht ik dat het alleen
maar sDeelsche behaagzucht van haar was
en ik plaagde haar en maakte gTapjes. zooals
je met een onschuldig kind doet. Toen drong
het opeens tot me door. dat het van haar
kant uit wel eens ernst zou kunnen zijn en
toen hield ik er onmiddellijk mee op. Het was
die nobele kerel, Dr Meillet, die mijn oogen
geopend heeft, voor het kwaad dat ik zou
kunnen stichten. Ik volgde zijn raad en
trachtte haar zooveel mogelijk te vermijden,
maar ongelukkiger wijze viel ik juist in de
termen om haar te redden uit de handen van
een griezeligen ouden neger, den bewoner
van de aangrenzende plantage, die haar las
tig viel met zijn attenties".
„Dus je hebt dien vent een pak slaag ge
geven?"
„En niet zoo zuinig ook! Hij kon zijn ge
zicht in geen drie weken ergens laten zien.
Hét verwondert me overigens, dat ik niets
meer van hem gemerkt heb. maar hij zal wel
hebben ingezien, dat hij beter deed met over
dat heele gevalletje maar te zwijgen Het. zou
zijn reputatie niet bepaald ten goede geko
men rijn
„Het verbaast me dat hij niet getracht
heeft je met „Obeah" te bestoken".
..Ik denk niet dat hij veel kwaad zou heb
ben gedaan! Maar ook dat heeft hij, voor zoo
ver ik weet, niet geprobeerd. Maar sedert
dien dag heeft Eulalie het mij moeilijk ge-
r.oeg gemaaktofschoon ik haar zooveel
mogelijk uit den weg ben gebleven. Maar
haar heelemaa! ontloopen kan ik natuurlijk
niet".
„Wel Digby", zei Morrence ernstig, „als het
allemaal is zooals je vertelt, kan ik alleen
maar mijn raad herhalen dat je zoo gauw
mogelijk voor een poosje naar Engeland
gaat".
Harrel liet het hoofd in de handen rusten.
„Het is in elk opzicht de beste oplossing",
drong Morence aan. „Het zou Cecily buiten
gewoon goed doen als ze je weer zag en als
je ladv Barbara terugziet, kun je voor jezelf
uitmaken, of je gevoelens voor haar inder-
hetzelfde zijn gebleven. Als dat het geval is.
draai die juffrouw de Floissac dan voorgoed
den rug toe! En kom je tot de conclusie, dat
je je ten opzichte van Lady Barbara vergist,
welnu, kom dan hier terug, sticht een huis
gezin cn leef verder gelukkig. Ik hoop van
harte dat je dat zult worden".
Hij stak de hand uit en Harrel greep die.
„Ik geloof niet, dat er twijfel bestaat om
trent mijn gevoelens", zei hij zacht. „Sinds
jij mijn gedachten weer naar de oude tijden
heb teruggebracht, is de herinnering aan
haar zoo levendig geworden, dat ik dikwijls
vervolgd wordt door de idee. dat ze hier in
huis is! Het is als een benauwende, onzinnige
droom, dan voel ik haar nabijheid als ik des
avonds in m'n eentje op de veranda zit. Ik
heb de laatste dager, meer en meer het ge
voel gekregen, dat het zelfs hier een paradijs
zou zijn. als Barbara bij mij was".
„Waarom vraag Je haar Ln vredesnaam dan
niet, of ze komen wil?" viel Morrence uit. „Je
gaat immers niet naar huis als een misluk
keling! Integendeel, alles wijst er op dat
L'Opale bezig is een succes te worden en je
hebt je tegenspoed gedragen op een manier,
die maar heel weinigen je zouden nadoen!"
Harrel aarzelde.
„Ik heb een gevoel, alsof er zóó'n breede
kloof tusschen ons bestaat", zei hij langzaam,
„dat 't vrijwel onmogelijk zal zijn om die te
overbruggen. En toch. Jack. zie ik in dat er
een heeleboel waars is in wat je zegt. Je hebt
mijn oogen geopend voor den werkelijkcn
toestand. Ik zal in ieder geval over Je raad
nadenken".
„Dat is tenminste al iets gewonnen", meen
de Morrence opgewekt ..Kijk daar komen de
ponnie's. Tijd om te vertrekken!"
Het was nog vroeg in den morgen, maar
de tropenzon brandde al met bijna ondrage
lijke felheid op Trinity, toen zij door de
nauwe, kwalijk-rieker.de straatjes reden en
de beide ruiters veegden zich onophoudelijk
het zweet van het voorhoofd. De atmosfeer
leek wel een gloeiende oven.
Ook aan den kleine landingssteiger bracht
geen zuchtje uit zee eenige verkoeling. De
gouvernementsstoomer lag gemeerd, de loop
planken waren uitgelegd en een aantal ne
gers liepen af en aan met groote trossen ba
nanen op het hoofd, balen saamgepakt groen
dat als veevoeder werd gebruikt en bundels
suikerriet. Het laden van het scheepje bracht
leven en vertier in het anders zoo stille ne
gerdorp.
Morrence betrad een van de loopplanken
en drukte Harrel stevig de hand.
„Denk nog maar eens goed over mijn voor
stel" ,zei hij ten afscheid. „Je moet een week
je bij me komen logeeren voor de mailboot
vertrekt".
„Dat kan ik wel doen. zonder dat ik naar
Engeland ga", antwoordde Harrel met een
nauwelijks-verborgen, veelbeteekenenden
glimlach. Hij wachtte nog even om het stoom
bootje te zien vertrekken, steeg toen weer ie
paard en reed ln de richting van L'Opale.
met een gevoel van weerzin tegen de druk
kende eenzaamheid, die daar zijn deel zou
zijn. nu zijn gast vertrokken was. Het, was
alsof hij het nog nooit zoo afschuwelijk en
ondragelijk warm had gehad. De groote klok
van de kerk luidde voor den ochtenddienst
en verscheidene kerkgangers traden het koele
interieur van het bedehuis binnen. Harrel
meende een glimp op te vangen van een wel
bekend figuurtje en hij reed haastig verder.
Na zijn laatste gesprek met Morrence wilde
hij nog meer dar. vroeger trachten ontmoe
tingen met Eulalie zooveel mogelijk te ver
mijden. Hij wilde wel, dat ze zich maar niet
had aangewend om op haar tochten naar
Trinity op L'Opale aan te rijden en tijdens
zijn afwezigheid het interieur van zijn kamer
te verzorgen! Hij had het haar moeilijk kun
nen beletten zonder onbeleefd te zijn en de
zaak nog erger te maken, want het was. op
pervlakkig beschouwd, immers doodnatuur
lijk dat de weinige blanken in deze afgelegen
streek elkaar attenties bewezenMaar
gezien in het licht van zijn gesprek met Jack.
waren de goede zorgen van Eulalie hem wel
zeer onwelkom, ofschoon hij ze uit gewoonte
langzamerhand als vanzelfsprekend had ge
accepteerd en hij zichzelf moest bekennen
dat hij het op prijs stelde, als zijn vrijgezellen
woning er een beetje huiselijk utzag.
Toen hij langs het klooster reed. stelde h'J
zich onwillekeurig de vraag, of hij Dr. Meil
let spoedig bij zich zou zien, Er waren weer
veel gevallen van koorts, had hij gehoord,
maar hij had er niet aan gedacht om den
raad van den ouden dokter op te volgen en
als voorbehoedmiddel kinine tc nemen, want
hij had in al den tijd dat hij nu hier was nog
niet den lichtsten aanval van koorts gehad
en was overtuigd dat deze minder een gevolg
was van de muskieten, dan wel van de verre
gaande onzindelijkheid ln de negerwoningen.
En in dat opzicht liet L'Opale niets te wen-
scheti over HU rekende zichzelf dan ook vol
komen veilig.
Terwijl hU langs den uitersten rand van
zijn bezittingen reed, zag hij opnieuw met
voldoening, hoe groot 't verschil was tusschen
den tegenwoordigen toestand on die van an
derhalf jaar geleden. Hij begon langzamer
hand te gelooven dat de plantage met enkele
jaren een winstgevend bezit kon worden
gezien de resultaten, die hU nu reeds had be
reikt. Een vergrooting van zijn terrein met
een paar stukken weidegrond, zou niet on-
voordeellg zijn. bedacht hij. Misschien kon
hij wel goedkoop de hand leggen op een deel
van de verwilderde gronden van Lc Saphir!
TerwUl hU. verdiept ln toekomstplannen
voortreed, werd zUn aandacht plotseling door
iets zonderlings getrokken. Op het eerste ge
zicht leek het alsof iemand de wei, waar zijn
ponnie's meestal graasden, had willen her
scheppen tot een inrichting-op-groote-schaal
tot drogen van waschgoed! Een aantal bam
boe palen waren, niet ver van de haag, in den
grond gedreven en vormden een ruw vierkant.
(Wordt vervolgd;.
LAPWERK.
Een der huizen
tusschen Damrak
en Warmocsstraat
tc Amsterdam ver
beert in een dusda»
nigen toestand, dat
het overal gestut
moet worden om
instorten te voor
komen.
VERKEF.R IN VERDIEPINGEN.
De oplossin" van het vraagstuk inzake
het intense verkeer in New-York is
voor een belangrijk deel opgelost ln
den aanleg van verkeerswegen boven
elkander.
EEN HANDSTAND OP DE BRUG, uitgevoerd door den heer S. Cserno,
tijdens de zaalkampioenschappen A.M.V.J., welke Woensdagavond ln
het A.M.V.J.-gebouw te Amsterdam werden gehouden.
MEJ. ELVY KALEP, de eerste Estland-
sche a vla trice, is naar Nederland geko
men. teneinde besprekingen te voeren
over het bouwen van een vliegtuig,
waarmede zij een vlucht naar China wil
ondernemen.
„LANGS DEN AMSTEL".
Een schilderij, dat deel nlt-
maakt van de tentoonstelling
van Nederlandsche Kunst,
welke op het oogenbllk te
Brussel wordt gehouden.
DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE TE GENÈVE ia met eea
rede van Arthur Henderson geopend. Twee kopstukkon van de con
ferentie te Geneve, Henderson cn Tardicu
