Onterfd
DE WERKZAAMHEDEN d. in aanbouw zijnde Coenhaven te Amsterdam n.dcren haar voltooiing. Een overeicht van hel complcz. dat binnenkort VELE SLACHTOFFERS zijn bij de mijnramp te Marebicnne (Bclgif) te betreuren De Koning
een belangrijke verbetering voor de outillage der Atnsterdamsche haven -al brengen. en de Koningin van Belgic brachten een beeock op de plaats van de ramp.
FEUILLETON
Naar het Engelsch Tan
DOLF 'WYLLARDE.
(Nadruk verboden).
18)
m] heeft waarschijnlijk lang en breed zit
ten nadenken, hoe hij zich het best kon wre
ken zonder zichzelf bloot te geven en moet
door een of andere ooi-zaak plotseling aan
Obeah gedacht hebber. Heb je een poos ge
leden niet een van je bedienden ontslagen0"
„Ja. Ouden Jakob! Ik heb hem. voor ik hem
wegstuurde, eerst nog kopje-onder geduwd in
den drinkbak van de paarden!" antwoordde
Harrel, glimlachend bij de herinnering. ..Hij
had Lucas kwaad gedaan en ik vond het noo-
dig om hem een afstraffing te geven".
„Dan geloof ik. dat we niet langer hoeven
te peinzen, uit welken hoek de wind waait.
Wetende dat Dupigny een wrok tegen ie
koesterde, heeft Jacob hem waarschijnlijk
voorgesteld, dat de planter den Obeah-man
geld zou geven".
Harrei's plan om eenigen tijd naar Enge
land te gaan. nam steeds vaster vorm aan.
Hij had behoefte aan het klimaat van zijn
vaderland; hij voelde dat hij geen kracht
zou hebben om door te gaan met het werk.
dat hij eenmaal begonnen was en waarmede
hij na eenige jaren zoo geen vermogen
dan waarschijnlijk toch een ruim inkomen
hoopte te verdienen, als hij niet een poosje
er uit ging om de door zijn ziekte geschokte
krachten te hersteller..
Hij begon voorbereidingen voor zijn ver
trek te treffen. Omtrent den neger, dien dok
ter Meilief, hem had aanbevolen, kreeg hij
uitstekende informatie?. Hij had reeds eer
der de leiding voor een plantage gehad, nart
zijn wertc tot volkomen tevredenheid van oen
eigenaar verricht en diens belangen trouw
behartigd.
Morrence. die natuurlijk Harrei's plan had
vernomen, toonde zich uiterst verheugd over
het besluit van zijn vriend en herinnerde
hem aan zijn belofte, om een paar dagen in
Port Gragas te komen logeeren voor hij naar
Engeland vertrok.
Harrel kon nauwelijks gelooven. dat alles
in zóó korten tijd geregeld was. Den middag
voor zijn vertrek was dokter Meillet een heele
poos bij hem geweest en had hem aangera
den om vroeg naar bed te gaan.
..Je moet niet vergeten, dat je nog een her
stellende patiënt bent en je je nog niet te
veel mag vermoeien", had hij hem vriendelijk
gewaarschuwd.
Maar Harrel voelde zich al een heeleboel
sterker dan een paar weken geleden en voor
hij vertrok, wilde hij nog een rondgang ma
ken over de plantage, die hij nu voor langen
tijd in de hoede van vreemden moest, ach
terlaten Toen het wat koeler werd. begon hij
zijn wandeling en na een poosje bevond hij
zich op het pad. dat tusschen zijn grondge
bied er. ei at van Dupigny liep en waar hij
den zwarten planter indertijd de welverdien
de afstraffing had toegediend.
Nauwelijks was hij uit het struikgewas, dat
de grens van zijn terreinen vormde, te voor
schijn gekomen en had hij zijn voet op het
pad gezet, of in een wólk van stof kwam een
oonnie aandraven en vóór hij gelegenheid
had zich in de struiken, terug te trekken,
hield Eulalie de Floissac met een ruk haar
paaTd in vlak bij hem.
Hij had haar niet meer gesproken sedert,
het tochtje naar de watervallen, en na het
gesprek dat hij met Morrence over haar had
gehad, had hij zich voorgenomen om haar
voortaar. zooveel mogelijk uit der. weg te
gaan. Maar dienzelfden dag was hij ziek ge
worden en hü had gehoopt van L'Opale te
kunnen wegkomen, ronder dat hij afscheid
var. Eulalie behoefde te nemen. Hot was hem
oijzonder aangenaam geweest, dat ze hem
tijdens zijn herstelperiode niet was komen
opzoeken, maar dat aan meneer Salmon had
overgelaten. Hij was eerst te zwak en daar
na te zeer vervuld geweest van zijn aanstaand
vertrek, om zich te verdiepen in de mogelijke
reden van haar wegblijven; dat ze weg bleef
was hem voldoende. Hij had er geen idee
van dat zij de eerste was geweest, die hem
ziek in zijn verlaten huis had gevonden; dok
ter Meillet had dit feit angstvallig voor hem
verzwegen.
Zeer tot zijn spijt, zag Harrel in, dat er geen
ontkomen was aan een gesprek met Eulalie.
Vervelend, dacht hij. dat ze toevallig nu juist
moest komen langs rijden!
Jk ben blij. dat ik je nog zie. Eulalie". be
gon hij. niet heelemaal in overeenstemming
met de waarheid. ..nu heb ik gelegenheid om
nog even afscheid van je te nemen
Haar oogen begonnen boos te schitteren en
ze' klemde haar tanden opeen.
..Het is dus waar jij gaat dus heen?"
viel ze hem hartstochtelijk in de rede. In
haar oogen lag een uitdrukking, die hem een
oogenblik onwillekeurig deed schrikken. ..Zij
hebben mij er niets van verteld tot van
daag!"
„Ja", antwoordde hij rustig. ..Ik ga met
vacantie naar Engeland. Ik ben ziek geweest
zooals je wel zult weten. Ik moet nu veran
dering van omgeving hebben om weer op
kochten te komen. Had je er niets van
gehoord, dat ik op reis ging?"
„Neen. Zij hebben mij gemeer. behandeld!"
„Wie?" vroeg Harre! verbaasd.
..Meneer Salmon Dokter Meillet alle
maal!" riep zij woest. „Ze hebben mij bedro
gen!"
..Kom. kom. Eulalie, je praat onzin", pro
beerde Harrel haar te kalmeeren. „Waarom
zouden ze je bedriegen?"
Omdat ZIJ aarzelde eer. oogenblik en
wierp haar hoofd met een plotselinge bewe
ging achterover. ..Ik zal u alles vertellen",
ging zij voort-. Ik ben hier geweest, toen n
ziek was geworden, ik was do eerste die u
vond toen de negers u alleen achtergelaten
hadden. Maar die oude akelige ven', stuurde
mij weg en heeft u bepraat om mij links te
laten liggen, anders was u uit u zelf toch wel
afscheid komen nemen! En ze hebben mij
al dien tijd wijs gemaakt dat u te zwak was
om bezoek te kunnen hebben en daar geloof
ik nu niets meer van!"
„Over wien heb Je het eigenlijk?" vroeg
Harrel kortaf.
„Over dokter Meillet die akelige hui
chelaar!" antwoordde zij stampvoetend. .Hij
heeft mij u onstolen!" voegde zij er met haar
typische onredelijkheid aan toe.
,Jc was dus hier. toen ik pas ziek gewor
den was?" vroeg Harrel met gefronst voor
hoofd, terwijl hij haar laatste opmerking ne
geerde. .En Dr. Meillet stuurde je weg? Daar
heb ik niets van geweten!"
..Neen, natuurlijk niet", viel ze heftig uit
„Dat. is zijn heele toeleg. Hij wil niet dat ik
iets in uw loven ga beteekenen".
Opeens zooals vaak bij het stuurlooee'
meisje het geval was, sloeg haar stemming
om. Haar toomelooze woede zakte, haar
oogen schoten vol tranen en met een smee-
kendc stem fluisterde ze:
..Blijf toch hierga toch niet van me
weg'"
..Je bent je zelf met vandaag en je weet
n>-t. wat Je zegt", zei Harrel koel. „Als ik
terug kom
..Terugkcmen?" viel ze hem, nu weer heftig
in de rede. „U zult nooit terugkomer.. U gaat
naar haar naar dat blonde meisje! Dacht
u dat ik het niet wist? Ik heb haar portret
kapot gemaakt, en ik ben er blij om!" Zij
lachte schril. „Ik zou haar kunnen vermoor
den! Ik weet niet. hoe zij heet, maar altijd
zal ik haar koud, bleek gezicht voor mij zien!
Zij ls een pop zij heeft geen bloed in haar
aderen zij heeft geen gevoel zij
Zij zweeg opeens Harrel keek haar aan met
den strengen blik. waarvoor zijn arbeiders
ndderden.
Eensklaps had li'J alles begrepen.
„Ga heen", zei hij op een toon. die geen
ugeustand of tegenspraak toeliet, „ik wil
nies meer met Je te maken hebben, totdat
je jezelf weer meester bent en hebt
ingezien, hoe schandelijk je Je hebt mis
dragen
Met een ruk draaide hij zich om en ver
dween in het struikgewas van L'Opale: zon
der verder een woord en zonder groet het hij
het meisje op het ruiterpad saan
In den vroegen morgen van den volgenden
dag verliet de kleine stoomboot de haven van
Trinity. Het leek Harrel, of het heele dorp
uitgeloopen was om afscheid van hem te ne
men! Dokter Meillet met broeder Lazarus en
broeder Dominicus en meneer Salmon met
rijn beide kinderen deden hem ultge>jde tot
aan de loopplank. En ie overstelpten hem
met goede wenschen voor een volledig herstel
en een behouden terugkeer
Weinig kon hU vermoeden, dat terwijl de
pouvernementsstoomboot het haventje ver-
het, in de kamer op L'Opa'.e die bijna zijn
sterfkamer was gewerden, een meisje ge
knield lag. het hoofd in de handen verbor
gen. Eulalie de Floissac beweende m wild ver
driet den man. dien ze met al den g'.oed van
haar hart had lief gehad, die haar had ver
smaad voor een andere en die nu voor altijd
uit haar leven was verdwenen, zooals se
meende.
Plotseling deden steelsche voetstappen haar
opkijken en het volgende oogenblik zag ze in
de hall de gestalte van een ouden neger. Het
was Jacob, de neger, die door Harrel on staan
den voet ontslagen was. Hij scheen het meis
je niet bemerkt te hebben, want hU liep lang
zaam naar het raam en begon onderzoekend
den houten wand te betasten. Na een poosje
draaide hij een schroef uit het raamkozijn,
'.rok een p'.ank terzijde en stak zijn arm tot
aan den elleboog in de opening, alsof hij sets
zocht.
(Wordt vwrwggdt.
Z. EXC. Dr. .1. TH. DE VISSER, Minister
van Staat, oud-minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen, herdenkt
zijn 75sten verjaar
dag.
DE TILBURGSCHE RIJVEREENIGING heeft haar uitgestcldcn jachtrit
gehouden. Het parcours was niet gemakkelijk cn een der
deelnemers haalde een frisch bad.
KO VAN DIJK EN SAM DE
VRIES In „Een man van
geld" waarvan Woensdag bij
het Schouw toonoel de pre
mière gaat.
i DUARD VERKADE ral op 11 Februari ?n het Rika Hoppe*
1 heater te Amsterdam rijn 25-jarige tooncelloopbaan herdenken.
Een der meest bekende rollen van Eduard Verkade in „De Duivel".
CARNAVAL IN
SITTARD. Na
aanvankelijk ver
bod is op liet
laatste oogenblik
besloten de car
navalsviering
tocb te laten
doorgaan. Een
der wagens uit
den gecostiimecr-
den optocht.
WAAR MEN DOOR DE TRALIES
DE MENSCHEN NIET ZIET. -
De werklieden, die bij de in aanbouw
zijnde Coenhaven te Amsterdam
bun arbeid verrichten aan den betonbouw,
gaan bijna geheel achter het
vlechtwerk schuil.
