Onterfd....!
FEUILLETON
Naar het E n g e 1 s c h van
DOLF WYLLARDE.
(Nadruk verboden).
23)
„En wie hebt u nog meer uitgenood Lgd",
vroeg Barbara.
„Sir Edward Lewis en Malsi. Sir Edward
is een oudo brombeer, maar Maisl moet ik
beslist hebben en dus moet ik hom op don
koop toenemen. Zij is het eenige knappe
meisje in den heelen omtrek. Vendor den do
minee en meneer en mevrouw Melville. Dus
totaal tien ivrsonom. Digby wordt jou tafel
heer. Babs".
„Waarom?" vroeg Barbara kalm. „Hij zou
het waarschijnlijk heel wat. prettiger vinden
als Maisl zijn tafeldame was. Wij kennen
elkaar al zoolang en dus zou onze conversa
tie toch maar saai zijn".
Maar de niets kwaads vermoedende Lady
Bryant dacht er anders over: ze vond dat
Digbv in zijn hoedanigheid van zij het
verwijderd familielid en na zijn te-rug
komst uit den vreemde, er recht op had de
dochter des huizes aan tafel te geleiden.
Doordat Barbara nog even Kiddie gooden-
nac.ht wilde zeggen, kwam zij den avond van
het diner pes den salon binnen, toen de
gasten zich daar reeds verzameld had
den. Met opgewekte gemakkelijkheid gi'g
ze den kring rond. Ze was een opval
lend-mooie en aristocratische verschijning
in haar eenvoudig, roomkleurige zijden
japon, me: geer. andere versiering dan een
paar frlssche rozen.
Digby Harre1, stond aan het andere eind
van de kamer te praten met de gastvrouw
Zwijgend, met onuitsprekelijke ontroering en
oewonoermg. Kt-etc nij naar haar, terwijl zij
telkens stilstond om met een der gasten een
praatje te maken. Hij had het gevoel, alsof
een droom werkelijkheid was geworden.
,Jk ben blij, dat je eindelijk weer terugge
komen bent, Digby", zei ze vroolijk, nadat ze
hem hartelijk de hand had gedrukt. „Je hebt
ons allemaal zoo schandelijk in den steek
gelaten! We dachten warempel, dat je op een
of ander eiland in de stille Zuidzee zat!"
Het scheen hem toe, alsof hij haar nog
maar enkele uren geleden voor het laatst ge
sproken had. Hij was niet in staat om direct
te antwoorden. Het ee'nige wat hij kon doen
was haar aankijken. Nooit had hij in zijn
eenzaamheid beseft, hoe sterk zijn verlangen
naar haar blonde schoonheid, naar haar
gezicht, en haar stem eigenlijk was geweest.
„Ik ben ziek geweest", vertelde hij, toen het
gesprek eindelijk een beetje op gang was ge
komen. „Een hbvige aanval van koorts gehad,
zooals je dat in West.-Indin hebben kunt.".
„Nu. je ziet er anders heelemaal niet slecht
uit, hoor!" verzekerde zij. „alleeneen beetje
mager geworden. Cecily heeft eer van haar
werk, hoor, die heeft je natuurlijk kolossaal
verwend!"
..Digby en Bat», willen jullie aan tafel
gaan?" stoorde Lady Bryant's stem hun con
versatie. en het werd op zoo'n gemocdelijken.
onofficieelen toon gezegd, dat Barbara or on
willekeurig even van schrok. Maar ze begreep
direct, dat haar moeder hem op zijn gemak
wilde zetten door hem geheel als een lid van
de familie te behandelen.
Toen zij Digby een arm gaf. moest zij on
willekeurig denken aan het meisje in St.
Alousie het zou niet eerlijk zijn, wanneer
zij probeerde om haar te verdringen terwijl
zij zoover weg was. hield ze zichzelf voor.
„Je moe*, mij heel veel vertellen, hoor. of
je eet of niet", zei ze lachend, toen zij naast
elkander zaten. .Je hebt twee jaar lang op
een eiland gezeten, waar wij hier n'-ets van
af weten".
„Och. van St. Alousie te weinig te vertel
len", antwoordde Harrel, die zijn oogen haast
niet van Barbara kon afhouden. Hij merkte
nauwelijks, dat een bediende hem een schotel
hors d'oeiivre aanbood, „t Is een eiland in
West-Indië en ik heb daar een cacao-plan-
tage. dat is de hoofdzaak!"
Wat is dat precies: een cacao-plantage?"
„Toe, vertel toch wat meer bijzonderheden.
„Een stuk land, waar je cacao vertxmwt".
Zij lachte hartelijk en onwillekeurig moest
hij haar fijne, beschaafde vroolijkheid ver
gelijken met Eulalie's uitbundigen, soms wil
den lach.
„En hoe groot is die plantage?"
,,'n Paar honderd Hectare. Over drie jaar
begint het land pas wat op te brengen, daar
om heb ik mij voorloopig ook nog op de bijen
teelt toegelegd".
„En denk je dat je slagen zult?"
„Ja", antwoordde hij energiek. „Ik kom
steeds meer op de hoogte van wat ik als
West-Indisch planter behoor te weten en
daarom begin ik In mijn succes te gelooven.
De boel staat er uitstekend voor. Maar inte
resseert het je heusch?"
„Natuurlijk! Ik heb ai zes gangen van het
diner verwaarloosd om het een en ander uit
je los te wringen en nu zijn we aan het des
sert en ik weet nog niets!"
„Ik zal je alles van mijn leven en werk daar
vertellen, als wc eens rustig samen kunnen
praten: het is hier zoo druk en roezemoezig",
antwoordde hij, ofschoon het hem moeite
kostte, om zijn verhaal niet direct te doen,
waar zij blijk gaf van zooveel belangstelling.
Harrel. die natuurlijk niets wist van de
kwaadsprekerij van mevrouw Melville, had
er geen flauw idee van, dat Barbara hem ze
ker niet op zoo'n onbevangen, vriendelijke
manier zou hebben behandeld, als ze iets an
ders dan vriendschap tusschen hen beiden
mogelijk had geacht.
„We moeten eens samen gaan paardrijden.
Babs. dan kan ik je alles op mUn gemak ver
tellen ging hij voort.
„Ik heb Ted beloofd, dat Ik alleen mot hèm
uit rijoen zou gaan. Je moet het dus maar
met hem regelen, hoor!"
„O. als dat het eenige bezwaar is. komt het
wel in orde! Mag ik je morgen dan komen
halen?"
„Natuurlijk. En overmorgen ook. als je lust
hebt", antwoordde zij hartelijk. „Wij vonden
het echt vervelend, dat- we je uit het oog
verloren hadden, Digby, en wij zullen het
prettig vinden, als jij zoo vaak hier komt, als
je kunt".
Zij zweeg even, in de hoop dat hij begrij
pen zou wat de bedoeling van haar aanmoe
diging was: dat hij spreken zou over zijn
verhouding tot Eulalle. Ze had geen vermoe
den dat- daarover niets te vertellen was.
,Jk wil alles weten van je leven daar op St.
Alousie". vervolgde ze, hem volkomen onbe
vangen ln de oogen kijkend, „alles hoor!"
HOOFDSTUK XTTT
„Ik geloof, dat ons diner-tje uitstekend ge
slaagd is", zei Ladv Bryant vergenoegd, toen
zij met Barbara en Edward den volgenden
morgen aan de ontbijttafel zat.
..Dat geloof ik ook, moeder", stemde Lord
Edward toe. „Maar waar zal ik mee begin
nen? Martin, geef mij de leverpastei eens
aan!"
„Ted". wees alsjeblieft matig", waarschuw
de Barbara. „Je hebt mij immers beloofd om
mee te gaan rijden en ik ben bang. dat Ban
ger zoo'n zwaar gewicht niet kan dragen!"
„Zeg jij maar niets", lachte Edward. „Ik
hield werkelijk mijn hart vast toen ik jou
gisteravond zoo gulzig zag eten, terwijl die
arme Digby maar voortdurend praatte. Tus
schen haakjes: heeft hij nog gezegd of hij
vandaag hier kwam?"
„Ja", antwoordde Barbara vroolijk. ..Hij
beweerde, dat hij evenveel recht had om met
mij uit rijden te gaan als Ted. En dat kon
ik niet tegenspreken".
.Jk vind het best hoor", verklaarde 'naar J
broer grootmoedig. „Maar heeft hij een
paard?"
.Cecily heeft paarden genoeg", mengde
Lady Bryant zich in het gesprek. „Hoe laat
komt hij. Barbara?"
„Daar heeft hij niets van gezegd".
„Maar je hebt toch zeker een afspraak met
hem gemaakt?" vroeg Lady Bryant.
„Neen. Zooals Ted zooeven al heeft opge
merkt. werd ik veel te veel in beslag geno
men door mijn oesteipasteitjes om daaraan
te denken! Maar in ieder geval ga ik om elf
uur uit, of mijn West-Indische „neef" er ls of
niet!"
Hoewel zij den vorigen avond gehoopt had,
dat hij alle bijzonderheden over zijn leven,
in West-Indië en speciaal over Eulalie de
Floissac zou vertellen, zag ze. nu 't zoover
was, toch togen een tête-a-tête op en was
heel blij, dat ze afgesproken had. dat. haar
broer zou meegaan. Digby daarentegen
wenschte van harte, dat Lord Edward om
een of andere reden verhinderd zou zijn mee
to gaan, en hij kon een gevoel van teleur
stelling niet onderdrukken toen hij, bij zijn
komst op Guthrie, twee rijpaarden opgetuigd
voor het huis zag staan-
Ted en Barbara waren nergens te beken
nen. toen hij met een sprong uit het zadel
wipte, maar op de stoep ontdekte hij een kin
derfiguurtje en hij begreep, dat dit het. doch
tertje van Lord Noël Bryant moest zijn, waar
van Barbara hem verteld had.
Digby was dol op kinderen en hij lachte
het kleine meisje vriendelijk toe.
„Daag", zei hij opgewekt. „Ga je ook mee
uit rijden?"
„Neen, ik kan nog niet zoolang achter
elkaar paardrijden'', antwoordde het kind,
terwijl zij met- 'n crittschen blik zijn forsche
gestalte en bruin gezicht bekeek. Het onder
zoek scheen bevredigend uit te vallen, want
ze stak hem haar handje toe. en ging voort:
„Ook Ted leert mij paardrijden Even zweeg
zij en toen vroeg rij opeens: Bent u die me
neer. die tante Babs komt halen?"
(Wordt venvoigicSV,
VOLENDAM OP DE SCHAATS. Dc bewoners van Volendam kunnen naar hartelust
van dc ijsprct genieten. Jong en oud laten zich niet onbetuigd en ieder, die maar even
tijd heeft maakt een baantje.
WEDSTRIJDEN OP DE SCHAATS. - Tc Gorredijk in Friesland
werden Vrijdag dc eerste wedstrijden van dit seizoen op dc schaats
gehouden, waarvoor veel belangstelling bestond. Een spannend
moment tijdens de races.
DE MODE VAN
DEN DAG. - Een
elegant middagtoilet
van witte zijde met
effen blanw over»
GRAANLOSSEN EN GRAANLOSSEN. Boven: Arnhem. Het ruim van een schip
wordt Iccggeschcpt. Enkele tientallen tonnen per dag. Onder: Rotterdam. De
zuigbuizen van een silo verwerken In enkele uren het ruim van een zeeschip.
JACK HYLTONS BAND vertoeft op het oogenblik in ons land en speelde Vrijdag een voetbalwed
strijd te Amsterdam tegen een elftal van het Carlton Hotel. Jack Hylton maakt kennis met een niet
allcdaagschen toeschouwer.
kleed, dat een BART KREEFT neemt afscheid van het tooneel.
smaakvol cachet aan Een snapshot uit zijn leven. Bart schminkt zich
het geheel geeft. zjjn afscheidsrol in „Dr. Klaus" van L'Arrongi
voor
DE EERSTE RADIO-FOTO van het bezoek, dat Mussolini aan
Z. H. den Paus in het Vaticaan te Rome heeft gebracht. De duue
wordt door de autoriteiten ten Vaticane ontvangcu.
