Onterfd....!
FEUILLETON
Naar het Engelschvan
DOLF WYLLARDE.
(Nadruk verboden),
26)
..Met die paarden zul Je je leven niet in de
waagschaal stellen, of je moest, morgen met
mij meegaan", beweerde Edward. „Ik laat ze
twintig mijlen achter elkaar loopen van
hier naar Nettleton Woods en terug. Dat zal
ze goed doen! Als jij ook uit rijden wilt gaan.
Barbara, kun je de dogcart nemen'.
..Het lUkt mij prettiger om morgen te gaar.
paardrijden; wat denkt u ervan meneer
Kenyon?" zei Barbara.
.ALs u iets voorstelt, kunt u bij voorbaa.
op mijn volle instemming rekenen", klonk het
vleiend. En opnieuw voelde Barbara een hui
vering.
In haar wanhoop had zij berekend, dat zij
wanneer zij te paard gezeten was. meer kans
zou hebben om het thans gevreesde aanzoek
van Kenyon te vermijden, dan wanneer zij in
het rijtuig naast hem zat. Het was een k;eine
moeite om er voor te zorgen, dat Queen of
Hearts, haar rijpaard, zich onhandelbaar toon
de. en Kenyon was niet zóó ervaren op 't ge
bied van de ruitersport, dat hij de oorzaak
hiervan zou ontdekken. Als zij schijnbaar al
haar aandacht aan het paard zou moeten be
steden. zou hij geen kans krijgen om uit te
spreken wat hij op het hart had.
Ze had zich vast voorgenomen, dat ze. voor
ze een besluit nam ten opzichte van Lester
Kenyon, eerst een ernstig gesprek met Digby
moest hebben. Uit zijn eigen mond wilde ze
hooren wie de waarheid had gesproken: me
vrouw Melville of Nell Morrence Morgenavond
röu ze daartoe gelegenheid hebben voor
<ü«n tiid zou ze zeker ceen stap doen, die be
slis^;-. kon over haar levensgeluk.
HOOFDSTUK XVI.
Edward had zich voorgenomen om Barba
ra's advies op te volgen en Kidie niet mee
te nemen naar Nettleton Woods, maar zijn
plan om de nukkige paarden eens flink te
laten draven, had hij allerminst opgegeven.
Ongelukkigerwijs regende het den volgenden
dag, zoodat hij genoodzaakt was een groot
deel van den morgen in de biljartkamer door
te brengen in gezelschap van Lester Kenyon.
Maar na de lunch klaarde de lucht op en
Kenyon voelde zich rijkelijk beloond voor het
geduld, dat hij den heelen morgen had moe
ten oefenen, toen Barbara in een donker
blauw rijcostuum in den salon verscheen met
de mededeeling dat zij klaar was, om uit te
rijden.
Kenyon was geen bijzonder goed ruiter en
toen hij Ranger ongeduldig den kop zag
schudden en trappelen, wierp hij een bezorg
den blik op het dier.
.Jk hoop. dat mijn paard geen kunsten uit
haalt". zei hij tot Barbara, terwijl hij zijn
zwaar lichaam tegen het dier opheesch.
..Als je niet te veel met de teugels werkt,
loopt hij prachtig", verzekerde Edward, die
r.aar buiten gekomen was om hem te zien op
stijgen en zich heimelijk vermaakte met Ke-
nyon's angst.
„Ranger is het makste paard van den heelen
stal en u zult dan ook absoluut geen last met
hem hebben", merkte Barbara vriendelijk op.
terwijl zij haar voet op Edward's hand zette en
behendig in het zadel wipte. Jk wilde, dat ik
dat ook van dit paard kon zeggen", voegde zij
er aan toe. terwijl zij het dier op den nek
klopte. „Maar Queen of Hearts" is te zenuw
achtig om geen fouten te hebben".
..Zoudt u zoo vriendelijk willen zijn voorop
te rijden, totdat wij buiten de oprijlaan zijn?"
vroeg zij Kenyon ..Queen of Hearts" is een
paar dagen niet buiten geweest en zij loopt
gewilliger als zij een ander paard kan vol
gen"#
Kenyon deed wat baroara hem verzocht
had.
„Ik vraag mij af, wat dat beteekent", peins
de de stalknecht, terwijl hij naar den stal te
rugkeerde om Lord Edward's rijtuig in te
spannen en ook Tod verwonderde zich ten
zeerste over Barbara's verzoek. „Wat voor
poets wilde zij Lester Kenyon bakken?" dacht
hU.
Kiddle kwam het huls uit loopen en voegde
zich bij haar oom.
.Hallo, Kiddie! Wil jij ook mee? 'n Anderen
keer eens, hoor! De paarden zijn veel te on
rustig".
„En ik ben den heelen dag nog niet bulten
geweest omdat het regende en omdat de juf
frouw hoofdpijn had! Hè. oom Ted, waarom
mag ik nu niet- mee? Ik zal heusch niet lastig
zijn!"
Ted aarzelde, denkend aan Barbara's waar
schuwing.
„Zyn zij erg onrustig, Wilüams?" vroeg hij
den rijknecht.
„Neen, dat niet. mylord. alleen een beetje
schichtig. Voordat u nog in Nettleton bent.
loopen zij als lammetjes", antwoordde Wil
liams. die evenals het- overige personeel, dol
veel van Kiddie hield.
„Vooruit dan maar", gaf Edward, die het
kir.d niets kon weigeren, tenslotte toe. ..Zet
maar gauw je hoed op".
Kiddie verdween en kwam oen oogenblik later
met haar hoed op terug. Edward schonk geen
aandacht er aan. dat zij geen mantel aan had.
De kinderjuffrouw was beneden. toenKicd;e
in de kinderkamer kwam om haar hoed te
halen en het kind gunde zich geer. tijd om
een mantel aan te trekken, hoewel ze de laat
ste cagen verkouden was geweest.
Ted hielp haar in den phaëton en reed
weg.
Ondanks William's verzekering van 't tegen
deel, waren de paarden bijzonder onrustig en
drie of vier mijl achtereen eischen zij dan ook
Edward's voile aandacht. Hij had K.dc.e ge-
vraagd om niet te praten, zoolang de dieren
zoo semenug waren. Maar na een poos hepen
de paarden kalmer.
„Zoo Kiddie", zei hij opgelucht. ..Nu zijn zij
er, denk ik. wel van overtuigd, dat zij zich
netjes moeten gedragen. We zullen ze in
Nettleton wat rust geven, terwijl wij gaan
theedrinken en als wij straks weer naar huis
rijden, dan zijn zij zoo mak als een lammetje,
wed ik!"
„Mag ik mennen, als we teruggaan, oom
Ted?"
„Wat heb Je mij beloofd, Kiddle?"
Het kind kreeg een kleur.
„Ik heb u beloofd, dat ik u niet zou lastig
vallen, zoolang de paarden zoo onrustig wa
ren", antwoordde zij schalksch. „Maar nu zij
rustig zijn. kan het toch geen kwaad? Als u
mij laat mennen, kunt u op uw gemak uw
sigaar rooken".
Edward moest hartelijk lachen en ook Wil
liams, die achter hem zat .grinnikte en mom
pelde: „een bij-de-handje!"
„Dat is een poging tot omkooping", ver
klaarde Ted kwasi-verontwaardigd. ..maar als
je héél zoet. en gehoorze am bent, Kiddie, mag
Je straks op den terugweg misschien een klein
eindje mennen".
Alweer liet Lord Edward, doordat hij tc
zwak was om het nichtje, waarop hij zoo dol
was. te weigeren wat ze graag wilde, zich ver
leiden tot iets. waan1 an hij in 't diepst van
zijn hart besefte, dat het verkeerd was.
In Nettleton kregen de paarden rust en Tod
en Kiddie gingen theedrinken in de oude.
schilderachtige dorpsherberg. Daarna aan
vaardden zij den terugtocht.
Toen ze buiten het dorp gekomen waren,
herinnerde het kind haar oom aan 2ijn be
lofte. dat ze „misschien" mocht mennen. Het
viel Ted op dat ze niet zoo opgewekt cn spraak
zaam was ais gewoonlijk, en dat was een re
der. te meer voor hem om haar verzoek in te
willigen. Na een korte aarzeling gaf hij haar
de teugels over.
.Hu. Kiddie", ze' hjj. „Voorzichtig, hoor! Zij
zullen eerst misschien nog wel eer. beetje on
rustig zijn, maar dat gaat direct over. Ik zal Jo
wel helpen als het noodig is. Maar straks ga
ik mijn sigaar rooken en laat ik ze aan jou
over".
Kiddle bloosde van plezier, dat oom Ted
zooveel vertrouwen in haar rijkunst stelde. Zij
hield de teugels met haar kleine handen vast
en zette haar voeten stevig tegen de voetbank,
die Williams gewoon was mee te nemen, als
Kiddie mee uit rijden ging. De paarden ble
ken rustiger dan Edward gedacht had en na
eenigen tijd leunde Edward dan ook bohachc-
lijk achterover om zijn sigaar te rooken.
„Als je moe bent, Kiddie, zeg je het maar,
dan neem ik de teugels van je over hoor",
zei hij.
Plotseling keerde hij zich om. Achter zich
meende hij een auto te hooren. die met groote
snelheid kwam aanrijden. Zij waren vlak bU
een punt. waar een zijweg den heuvelachtigen
hoofdweg, waarop zij zich bevonden, kruiste.
Maar in werkelijkheid reed die auto niet ach
ter hen, maar op den zijweg rechts het in
de boomen resoneerende geluid, dat door het
hoefgetrappel der paarden bovendien niet heel
duidelijk tc onderscheiden was, had Lord Ed
ward misleid.
Hij bemerkte zijn vergissing binnen enkele
seconden. Toen het rijtuig het kruispunt dicht
genaderd was. zag hij een groote auto in een
wolk van stof voorbij suizenhet verdere
stuk van den zijweg op. Voor een botsing had
geen gevaar bestaanMaar er gebeurde
iets, dat minstens even erg was: de zenuwach
tige paarden waren geschrokken door het plot
seling verschijnen van de autohet was
met hun schijnbare kalmte van de laatste
uren opeens voorgoed gedaan.
..Help. oom Ted!" ik kan hen niet meer hou
den!" gilde Kiddie, die tevergeefs worstelde
om de steigerende en brieschende dieren in
bedwang te houden.
(Wordt vervolgd).
WIST U, HOE MEN AARDGLOBES VERVAARDIGT?
De fabricatie van deze bijzondere hulpmiddelen bij
"t onderwijs Is niet algemeen bekend. Vooral Frankrijk
telt verschillende inrichtingen waar de globes worden
gemaakt. Dat de bewerking der onderdeelen groote
nauwgezetheid vereischt. is begrijpelijk. Het geheeie
verloop der vervaardiging geschiedt hoofdzakelijk in
handarbeid.
DE NOORSCHE WALV1SCHVAARDER „THORSHAMMER" EEN' OIDHEIDKI'NDIGE VONDST. BI) „rolwerken In
wordt op de werf Wilton te Schiedam verbouwd. Het achter- VAN KLOOSTER TOT THEEHUIS. Aan de grens der stad l trecht staat een merkwaardig overblijfsel van wat Alkmaar.is men gestooten op groote steenklompen. Het
schip wordt geheel veranderd eens een groot klooster was. Het stadsbestuur adviseert dit in te richten tot theehuis. bleek, dat men hier te doen heeft met de Gecstcrpoort.
HET UITSTAPJE NAAR
BUSSUM... De vlieger
Weber, die met zijn zuster een
tochtje per vliegtuig boven
Bussum wilde maken, doch in
Noord-Frankrijk terecht kwam,
ls Woensdag teruggekeerd.
DE NIEUWSTE MODE voor het avondtoilet ls te
Parijs de kous in den vorm van een handschoen,
welke met sierlijke sandalen gedragen wordt.
TE WAGENINGEN zijn In-
tcracadcmische voetbalwed
strijden gespeeld, waaraan door
Studentencorporaties van Am
sterdam, Delft, Groningen,
Leiden, Utrecht en Wngenin-
gen werd deelgenomen.
