Onterfd
DF GERESTAU
REERDE KERK
der Ned. Herv.
Gemeente te
Schoonhoven zal
op 27 Februari a.s.
door de restaura
tie-commissie aan
de Kerkvoogdij
worden overge
dragen.
IN VERBAND MET 'T TWEEDE EEUWFEEST
DER GEBOORTE VAN GEORGE WASHINGTON
Is te Den Haag een tentoonstelling georganiseerd.
MET HET s.s. „SAARBRÜCKEN" is Maandag Raden
Mas Noto Soeroto met vrouw en kinderen van Rotter
dam naar Indië vertrokken. De vertrekkenden werden
door vrienden en bekenden uitgeleide gedaan.
UIT ONZE WEST. Gouverneur Rut
gers heelt te Paramaribo de groote
electrlsche Centrale officieel geopend.
DE MOERDI.IKBRUG ONDER STRENGE BEWAKING GESTELD. lu verband met een anoniem schrijven aan den Procu
reur-Generaal van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, dat de Puiimantrcin AmsterdamPariis moet verdwijnen, is de groote
Moerdijk-spoorbrug onder strenge bewaking gesteld.
HEI ROEMLOOS EINDE. Het s.s. ..Borneo" in 1916 gebouwd voor de stoomvaart
maatschappij „Nederland" is aan de N.V. Hollandschc Scheepswerf en Machinchandcl te
Hcndrik-Ido-Ambacht verkocht, om gesloopt te worden.
EEN FIEBERVKILIGHEIDS-
HOED, waarmede te Rotter
dam proeven genomen rijn.
FEUILLETON
Naar het Engel.sch van
DOLF WYLLARDE.
(Nadruk verboden).
30)
Digby kon zich niet herinneren .JBabs" ooi:
zoo aantrekkelijk te hebben gevonden als toen
hij een paar dagen later met haar op het ter
ras van het landgoed zat., tusschen een weelde
van rozen. Toen de sombere schaduwen van
het huis geweken waren en zij de vermoeienis
van het oppassen van Kiddie wat te boven was
gekomen, had hij haar opnieuw van zijn liefde
gesproken en ditmaal had zij hem niet met
een paar hooghartige en verwijtende woorden
den rug toegekeerd. Hij had dat ook trouwens
niet verwacht, na hun omgang van de laatste
dagen
Zij had hem verteld wat haar weerhouden
had om zijn liefde aan te nemen van haar
wanhopige plannen ten opzichte van Lester
Kenyon, hoe de mededeelingen van Nell Mor-
rence haar aan het wankelen hadden ge
bracht en hoe de angst en de zorg van de
laatste dagen haar als vanzelf naar hem toe
gedreven hadden.
Het bezwaar, dat ze hem moest volgen naar
West-Indië telde ze eenvoudig niet inte
gendeel; het nieuwe en interessante in deze
verandering van haar levensomstandigheden
lokte haar aan en vormde ook nu weer net
onderwerp van hun gesprek
.Maar Digby, wat zóóveel vrouwen gedaan
hebben, kan ik toch ook doen wierp zij glim
lachend tegen, toen hij haar opnieuw wees
op het groote verschil tusschen het leven in
Engeland en dat op St. Alousie Nell Mor-
rence is immers zoo dikwijls met. haar man
op afgelegen plaatsen in de koloniën geweest,
gn ais ze "zich niet een beetje slap en wak
gevoeld had. zou ze toch ook weggegaan zijn
naar Port Gra?as".
..Maar Jack wil toch absoluut niet hebben,
dat zij daar komt. ook nu zij heelemaal beter
is. Ik vrees. Babs. dat de conversatie op St.
Alousie niet erg in je smaak zal vallen".
..De menschen zijn er natuurlijk zooals Ko
lonel Melville en zijn vrouw", antwoordde Bar
bara peinzend. ..Maar wat hindert dat? We
hebben elkaar en blijven rustig op L'Opale.
En Jack Morrence is er voorloopig nog en dan
dokter Meillet. Ik ben toch zoo vreeselijk be
nieuwd om met dien vriendelijken ouden dok
ter kennis te maken. O, ik weet zeker dat
ik mij op L'Opale zal thuis voelen. Of dacht je
misschien, dat ik gehoopt had, mijn heele le
ven op Guthrie te blijven?"
Ze zweeg even en vervolgde toen:
..Het eenige wat mij spijt. is. dat ik nu niet
verder voor Kiddie's opvoeding zorgen kan.
Maar ik heb het gevoel, dat Noel zich na haar
ziekte veel meer aan het kind heeft gehecht
en een goed vader voor haar zal zijn. Het is
of hij plotseling een ander mensch is gewor
den Toen lachte ze zacht tegen Harre!.
..Weet je wel, dien avond, zei ik dat Kiddie de
eenige was. die ik had om van te houden
maar dat is nu niet meer zoo
Hij stond op en kuste haar.
..Maar", ging ze voort, „ik ben zoo vast. over
tuigd dat we niet ons heele leven op St. Alou
sie zullen hoeven te blijven dat je daar for
tuin zult maken. Ik heb zoo n vertrouwen in je
werkkracht, in je bekwaamheid
..Babs". je bent een engel, dat je met mij
wilt trouwen ondanks al mijn tegenslag. Maar
het was me een lief ding waard als ik je
County Gates kon aanbieden in plaats van
L'Opale".
.Mij ook. maar alleen om jou. Maar vergeet
niet. dat ik jou wil hebben en niet een of an
der buitengoed. Toch zal ik nooit gelooven. dat
jij geen recht hebt op County Gates. Digby.
'oen jij er wel heel zeker van. dat- die oude
achterneef geen enkel stuk heeft nagelaten,
dat betrekking Jreelt op County Gates?"
„Heel zeker. Ik heb ieder hoekje van County
Gates doorzocht."
„En op L'Opale?"
„Op L'Opale is geen gelegenheid om iets te
verbergen! Zoo'n West-Indisch huis is geen
Engelsch buiten met geheime bergplaatsen en
dergelijke dingen. Ik heb heusch goed gezocht
maar ik vrees, Babs. dat je je er voorloopig
in zult moeten schikken dat L'Opale mijn do-
mem is en niet County Gates".
.Met jou ben ik overal tevreden", verklaar
de Barbara blozend.
„Hallo Digby Barbara1" klonk plotse
ling de stem van Lord Bryant. Hij hield een
opgevouwen courant in de hand ze zagen
direct aan hem dat hij opwindend nieuws had.
„Hebben jullie de ochtendbladen al gelezen?
Er heeft een orkaan gewoed op St. Alousie".
deelde hij mede, terwijl hij Digby het blad
overreikte. „Het schijnt er knapjes gestormd
te hebben! Ik hoop, dat jouw eigendommen
geen schade hebben geleden. Digby".
Haastig las Harrel het bericht: Barbara leg
de haar hand op zijn arm en keek. over zijn
schouder heen. als betooverd naar het vetge
drukte opschrift boven aan de kolom.
ONTZETTENDE RAMP IN WEST-INDIë.
ST. ALOUSIE DOOR EEN TORNADO
GETEISTERD.
„Groote hemel!" mompelde Digby. „dat kan
mijn ondergang wel eens be:eekenen!"
.Digby". fluisterde Barbara, onhoorbaar
voor Lord Brvant, „wat er ook gebeurd mag
zijn, tusschen ons verandert niets. De toe
komst. of die rooskleruig of somber is, gaan
wij samen tegemoet....".
HOOFDSTUK XIX.
.Het komt mij voor", zei Salmon, .dat er
een storm in aantocht is. zoo erg. als wij hier
nog nooit beleefd hebben!"
„Ja. de lucht ziet er tenminste de laatste
dagen nogal vreemd uit", gaf Jack Morrence
toe. terwijl hij naar den mistigen horizon
tuurde.
De beide mannen stonden bij het hek. waar
Harrel voor het eerst kennis had gemaakt met
den eigenaar van Rcve d'Or.
.Al een paar dagen is het net, alsof er een
kring om de zon is", merkte Morrence op. ter
wijl hij zijn Panama-hoed achteruit schoof
en zweet van zijn voorhoofd wischte. Hij had
een paar dagen verlof en bracht deze om
tweeërlei reden op Rêve d'Or door: in de eer
ste plaats zocht hij een geschikt terrein voor
de manoeuvres van de troepen uit Port Gracas
en ten tweede wilde hij een ponnie van Sal
mon koopen; John Salmon stond bekend als
een van de beste paardenfokkers van St.
Alousie.
,Die bruine ponnie daar is te koop", zei Sal
man. „maar als je een veulen van hetzelfde
ras wilt hebben, dan moet je nog wat geduld
hebben".
„Neen, ik wil liever die merrie. Wat vraag
je er voor?"
„Laten wij zeggen vijftig pond".
„Dat is heel wat. voor een St. Alousie-ponnie.
Maar ik geloof wel, dat zij het geld waard is".
„Als zij het geld niet waard was. zou ik het
er ook niet voor vragen", verklaarde de plan
ter droog. „Al mijn dieren zijn prima an
ders verkoop ik ze riet. Kijk eens naar die
bruine merrie <iaar. Is het geen pracht-beest?"
,Js dat niet Harrel's ponny?"
„Je hebt een goed geheugen, hoor! Tusschen
haakjes: heb je den laatsten tijd nog iets van
hom gehoord?"
„Ja. Mijn vrouw logeert bij zijn zuster, waar
hij ook nu is. en zij schrijft, dat hij het heel
goed maakt. Ik hoop, dat ik binnenkort nog
eens iets van hem hoor. Ik wilde wel. dat hij
getrouwd terug kwam met een echte dame!"
„Ja", gaf Salmon peinzend toe. terwijl hij
zich omdraaide en langzaam in de richting
van het huis liep. Dat hoop ik ook. Hier heef.
een man nog meer een vrouw noodig dan er
gens anders. Harre" was altiid een aardige
kerel"
„Hoe gaat het met mademoiselle ce Flois-
sac?" vroeg Morrence plotseling. „Sedert ik
het laatst hier was, heb ik haar niet meer ge
sproken".
„Ze Is den laatsten tijd wel wat kalmer ge
worden ik denk. dat ze zich het vertrek
van Harrel erg heeft aangetrokken. Ik geloof
dat ze veel van hem .hield cn misschien
heeft ze zich verbeeld dat dat van zijn kant
ook het geval was".
Ze waren nu den kant van het huls gena
derd. waar Harrel Eulaile bij zijn eerste bezoek
aan Réve d'Or dat weemoedige liefdes-liedje
had hooren zingen. In de schemerdonkere ka
mer lag ze half dommelend op een divan voor
het open raam. Dat deed ze vaak tegenwoor
dig: ze was lang zoo levendig en actief niet
meer als vroeger; uren kon ze niets doen. ver
loren in somber gepeins.
Het gepraat onder haar venster deed haar
opschrikken en plotseling herkende ze Mor
rences stem.
„Ik verzeker je. dat Harre! nooit de bedoe
ling heeft gehad om juffrouw do FloLssac om
trent zijn gevoelens voor haar te misleiden",
zei hij. in antwoord op Salmon's opmerking,
die zij niet had gehoord. „Hij bewonderde
haar natuurlijk om haar schoonheid, en moest
natuurlijk wel af en toe met haar in contact
komen, maar daarmee- is ook alles gezegd. Als
zij meent dat hij méér voor haar voelde dar>
heel oppervlakkige vriendschap heeft ze zich
vergist".
Eulalie richtte zich op en .spitste de ooren
om het gesprek woordelijk te kunnen volgen.
Haar oogen begonnen te fonkelen.
„Ik neem graag aan, dat je gelijk hebt",
antwoordde Salmon, „maar ik geloof, dat zij
zóó gewoon is, dat iedere man onmiddellijk
het slachtoffer wordt van haar charmes, dat
zij niet schijnt te kunnen inzien, dat dit met
Harrel niet het geval is. Moet ik overigens uit
je opmerking van zooevcn. dat je hoopt dat
hij getrouwd terugkomt, afleiden dat er in
Engeland een meisje is. waaraan hij zijn har?
verloren heeft?" (Wordt t
