HISTORISCHE VROUWENFIGUREN.
Het land van de krant.
Uil de Filmwereld.
WAAROM DE HERTOG VAN REICHSTADT
ZOO JONG STIERF.
een honderdvijftig man. Alles flink uit hout
opgetrokken en met plaatijzer gedekt.
Daar gapen goed met hout verzekerd rui
me tunnelopeningen in den dalwand. Daar
klinken telkens de doffe slagen van het dy
namiet. Daar wordt hard gewerkt om een
lange gang te boren evenwijdig aan het' rif
den rotswand in, om straks dwarsgangen ie
slaan, dwars door het rif heen, om dit op zijn
rijkdom te onderzoeken.
Wij wandelen weer terug van Sapat naar
Pantoean en doen er precies zes uur over en
om niet stijf te worden loopen wij een der
volgende dagen ineens door van de Rergojo
naar de bewoonde wereld terug. Een dag-
marsch van 38 K.M. langs oen smal paadje
door zwaar bergterrein. Weer zijn wij dagen
lang ln het oerwoud in het hartje van Suma
tra zonder iets te merken van tijger en pan
ther, van beren of zelfs ook maar van herten,
die hier al zeer veel voorkomen. Maar de
plantengroei was prachtig, de vlinders on
gelooflijk mooi en een goudmijn in exploratie
is een interessant studie object.
VAN DER SIJ1EN.
EEN VADER'CURSUS.
In Southgate ls dezer dagen een lezing ge
houden voor vaders over de wijze waarop zU
met babies om moeten gaan. Een levens-
groote pop werd ter demonstratie gebruikt.
De vaders kregen den raad, om verwanten
die zich met het kind wilden bemoeien, hoe
zeer ook van goeden wil, verre te houden.
Zwaar van letters en van lijnen,
Ligt de vorm, uit lood gebrand,
Aanstonds moet de krant verschijnen,
Weest gezellen bij de hand!
't Werk, de vrucht van vlijt en kracht
Moet thans naar de pers gebracht.
Wat aan 't lood is toevertrouwd
Wordt gedrukt in duizendvoud.
Snel verkondt het de geboorte
Van het blij verwachte kind.
Dat nog in den arm van Morpheus
D' eersten levensgang begint.
"t Kent geen eerzucht en geen argwaan
Het kent voor- noch tegenspoed
't Int'resseert zich heelemaal niet
Voor wat pa of ma'tje doet.
Zuigen wil het, dat alleen,
Maarde Jaren vliegen heen.
En het meisje wordt een bakvisch
't Jochie krijgt een lange broek
En dan duurt het niet zoo lang meer
Of de zlelerust is zoek.
't Eton smaakt hem niet bijzonder,
Haastig slikt hij brok na brok.
*t Eene oog verslindt een briefje,
*t Andere bewaakt den klok.
En zij koopt een extra strikje,
Spoelt odeurtjes op d'r blous,
Zoent de kat van louter blijdschap,
Heeft geheimpjes voor d'r moes;
Wand'len 's avonds hand aan hand,
Rusten aan den waterkant,
Bij de koetjes in de wel,
In de grootc stille hei,
Op een peluwtje van mos,
In het zalig stille bosch
Harde vorst of milde regen,
*fc Minnend paartje kan er tegen.
Wondersnel vervliegt de tijd,
Doorgebracht in d' eenzaamheid.
Plannen, koud en warm gesmeed
Komen eindelijk gereed.
En hij spoedt zich naar de krant toe,
Maakt een advertentie klaar
Met: (inplaats van Vaarten)
Volgt de naam van 't lieve paar.
Zie 't. papier wordt snel gegrepen
Rustloos rulschend glijdt het voort.
Inktgedrenkte rollen drukken
Op het lood-verstarde woord.
Hoor het raatlen der machine,
Ze verslindt den witten buit.
En terzijde springt, gevouwen
Krant na krant den maalstrooom uit.
Of elk woordje goed gezet staat
Is een vraag die niet meer baat!
Als de vormen eenmaal klaar zijn,
Komt verbetering te laat!
Daarom, wie wil annonceeren,
Dat hij aanstonds trouwen gaat,
Kan zich nog eens goed bezinnen,
Als 't gedrukt staat, ls 't te laat.
Met het schoonste feest van 't leven
Moet de gulden vrijheid sneven.
Dure hoedjes en toiletjes
Aangebrande vleeschcroquetjes,
Schoonma, die van ruzie houdt,
Kookboeksocpjes zonder zout.
't Is hoewel geen vaste grief.
Toch geen zeldzaam perspectief.
O. hoe moedig ls de daad
Van een man, die trouwen gaat.
Goede vraagbaak moet de krant zijn
Van het zeer geacht publiek,
Dat enorm veel belang stelt
In de adverteer rubriek.
Als een trouwe gids voor 't leven,
Die ons elck wat wils kan geven
't Laatste nieuws uit alle landen
Brengt de krant u daaglljks aan.
Telegraaf- en telefoondienst
Moeten haar ten dienste staan.
Mlddlen publiceert zij gTatls
Tegen vlekken, roest of mot,
Hulde brengt ze aan den „voorwaarts"
Voor jrfjfi keurig, keihard schot.
Wie gez:cn ls of beroemd wordt,
Dankt dit louter aan de krant,
Die zijn naam alom bekend maakt
Door het gansche vaderland.
Zou een lid der Tweede Kamer
Die zijn meening 'uld verkondt,
Met genoegen zooveel praten
Als er eens geen krant bestond?
En hoe zouden wij dan weten
Wat de vroede, wijze Raad.
Telkenmaal als hij vergadert,
Voor ons aller heil bepraat?
Stérker, wat was 't echtelijk leven,
Als zij niet haar feuilleton
Vol van romantiek en spanning
Telkens weer vervolgen kon?
En zou hij zich prefig voelen
Zonder nieuws, dus zouter krant?
Kan hU dan onkundig blijven
Van de politiek van 't land?
Neen. onmisbaar is de krant
Voor 't gezin van eiken stand.
Zie de loopers staan gereed
Om de kranten to verspreiden,
Haast u. gaat de burgerij
Met het laatste nieuws verblijden!
J. I*
RADIO IN TREINEN.
Bij dc treinradio kan men onderscheid
maken tusschen de post-radio, de bedrijf s-
radio en de luister-radio, de eigenlijke treln-
omroep ten behoeve van do reizigers. De
post-radio dient voor het overbrengen van
berichten tusschen vaste stations en rijdende
treinen en omgekeerd; bovendien kunnen
zoo telefonische gesprekken tusschen de rei
zigers in den trein en telefoon-abonné's in
bepaalde plaatsen worden gehouden. In
Europa vindt men deze inrichtingen alleen
op de lijn HamburgBerlijn, door de Mitropa
geëxploiteerd. Ofschoon het systeem op deze
ecne, betrekkelijk korto lijn niet geheel tot
zijn recht kan komen, schijnt toch het be
drijf eenigermate rendabel te zijn. Het prin
cipe hier is dat der gerichte telefonie langs
leidingen, d.w.z. de electrische golven plan
ten zich voort langs de telegraafdraden en
op het dak van een der waggons bevindt zich
een antenne, die de golven opvangt. Waar
geen telegraafpalen op palen langs den
spoorweg zijn, moeten hulpdraden worden
aangebracht.
De bedrljfs-radio maakt de overbrenging
van berichten en bevelen tusschen de sta
tions en de blokposten en rijdende treinen
mogelijk. Tot nu toe is in de practijk alleen
de z.g. rangeer-radio toegepast en wel op
eenige Duitsche spoorwegemplacementen; de
resultaten zijn zeer gunstig.
Het verst ontwikkeld is de luister-radio, de
radio-omroep in treinen, welke reeds sinds
vcruhnen tijd in verschillende landen, b.v.
Eneeland, Frankrijk, Hongarije, Oostenrijk
en Polen, op enkele lijnen toepassing vindt.
In dit verband herinneren wij aan de desbe
treffende proeven, eenige jaren geleden ge
nomen door de Nederlanrische Sooorwegen
op de lijn Maastricht'sHertogenbosch. De
daar bil opgedane ervaringen schilnen niet
bijzonder gunstig te zijn geweest, tenminste
wij hebben er sindsdien weinig of niets meer
van gehoord. In den laatsten tijd probeert
men in Oostenrijk een relalssvsteem met ge
bruik van korte golven, waarvan de resul
taten veelbelovend genoemd worden
ROOKEN OP SCHOOL.
De Vercenigde Staten is een land van ster
ke en vreemde contrasten. De anti-tabak
beweging is er machtiger en heviger dan
overal elders ln de wereld, en toch ls in een
school in Illinois onderricht in het rooken
op het lesrooster gezet. De jongens van boven
de 15 jaar krijgen daar pijpen en dagelijks
moeten ze tweemaal een kwartier onder toe
zicht rooken.
Doch misschien is dit een nieuwe kamt van
de anti-rook-campavne. Onder dit systeem
wordt rooken verbonden aan lessen en school
en verliest het on die wilze veel van zijn ge
noegen. En evenals in later jaren de gewone
monsch noo't m^er zijn latijnsehe boeken in
kijkt, zoo zal hü misschlpn later, als hij het
ronken on school heeft eeleerd, zijn pijp weg
sluiten na ziln schooldagen en haar nooit
moer te voorschijn halen.
GOLF IN JAPAN.
De Amerikanen hebben het open golf-
kampioenschap zoo dikwijls gewonnen, dat
de Engelsche spelers bijna de hoop verloren
hebben het ooit nog eens te behalen. En nu
komen er waarschijnlijk nog andere deel
nemers ook. Drie bekende Japansche be
roepsspelers zijn dezen winter op de wed
strijden in Callfornlö uitgekomen en hebben
een zeer goeden Indruk gevestigd. Vermoe
delijk zullen ze aan het open kampioenschap
te Sandwich ln Juni meedoen.
Golf heeft grooten vooruitgang gemaakt
ln Japan gedurende de laatste jaren, maar
het is wel iets duurder dan in Engeland. Een
golfspeler In Tokio bijvoorbeeld zal Jaarlijks
ongeveer 5000 gulden voor zijn spel moeten
uittrekken.
Maar hot is schilderachtig de caddies
dragen kimono's. De Engelsche caddies heb
ben gemopperd over het aantal golfclubs,
dat ze moeten torsen, doch dit mag hun een
troost zijn. Want niemand vraagt hun toch
om ln zoo'n costuum te verschijnen!
DE DRUKSTE TELEFOON-CENTRALE VAN
HOLLYWOOD.
Het bedienen van een telefoon-centrale
zal wel nergers drukker zijn dan 'bij de
Metro Goldwyn Mayer studio's te Hollywood
Het Casting-office belt verschillende num
mers op om een acteur te bereiken, die
ergens met vacantie is. Het hoofdkantoor
spreekt met vertegenwoordigers in andere
landen en van alle 'hoeken der wereld wordt
men opgebeld.
De acht telefonistes van dc centrale zijn
gewend de onverwachtste en ingewikkeldste
verbindingen tot stand te brengen.
Onlangs, terwijl „The Research Departe
ment" in gesprok was met een van de groot
ste bibliotheken in Berlijn over gegevens
voor „Mata HarlM, waarin Greta Garbo te
zamen met Ramon Novarro speelt en gelijk
tijdig regisseur George Hill in gesprek was
met het ministerie van marine te Washington
over opnemingen van een film, belde regis
seur W. S. van Dyke, den Amerikaanschen
consul ln Cuba op, om eenige inlichtingen in
verband met Lawrence Tibbett's film „The
Cuban Love Song".
Iedere week komen honderden aanvragen
om de meest onmogelijke inlichtingen. Soms
is het moeilijk, aelfs voor de meest gerouti
neerde telefoniste, om een serieus bericht van
een praatje te onderscheiden. Zij moeten
voortdurend op haar hoede zijn, want aller
lei trucjes worden gebruikt, om iemand per
soonlijk aan het toestel te krljigen.
Het is zelfs voorgekomen, dat uit Zweden
werd opgebeld door personen, die beweerden
familie van Greta Garbo te zijn en haar per
soonlijk wenschten te spreken.
Ook werd meerdere malen uit Spanje en
Mexico opgebeld door bewonderaars van Ra
mon Novarro, die hun laatste penningen uit
gaven om hun filmheld te kunnen spre
ken.
De meest voorkomende aanvragen zijn om
foto's of om oude kleeren. Een oogenblik
luisteren naar de antwoorden van een der
telefonisten Ls zeer interessant:
,.Neen mevrouw, Norma Shearer verkoopt
haar oude kleeren niet".
.Leo, de Metro Goldwyn Mayer leeuw,
heeft a! een temmer".
„Het moet een vergissing zijn, ik weet zeker
dat Marlon Davie.s geen gedresseerde zeehond
voor haar zwembassin besteld heeft".
,U zegt. dat u Jackie Cooper's lang verloren
tweelingbroer bent? Dan kunt u zich het
best met zijn moeder in verbinding stellen".
„Het spijt mij mevrouw, maar ik kan u
niet zeggen of Greta Garbo's wenkbrauwen
echt zijn".
„Als U wensoht, dat Wallace Beery een
zoon zal aannemen, kunt u hem het beste
persoonlijk een brief schrijven".
„Het moet een vergissing zijn, ik weet dat
Marie Dressier geen huwelijksbureau heefr
opgebeld voor een echtgenoot".
„Ramon Novarro is niet doof of stom, hdj
zingt zelfs ln zijn films".
„Ik weet zeker, dat Lawrence Tibbett geen
tijd heeft om u zangles te geven".
„Neen, John Gilbert wenscht geen saxophoon
te koopen".
.Luster Keaton lacht ln zijn privé-leven
even goed als iemand anders"
Een enkele keer gebeurt het wel, dat een
ongewenschte oproep doorverbonden wordt.
Terwijl Joan Crawford bezig was met de
opneming voor haar nieuwste film, passeer
de zij Juist het telefoontoestel bij de deur
van het geluidstudio. Daar niemand ln de
buurt was en zij een boodschap van haar
«ohtgenoot Douglas Fairbanks Jr. verwacht
te, nam. zij den haak op.
„Hallo", zei een vreemde stem, „ik moet
direct Miss Crawford spreken het is zeer
belangrijk. Zij bestelde een speciale ceintuur
voor een vermageringskuur en vroeg mij
haar op te bellen, zoodra ik d«ze ontvanger,
had".
,.U spreekt met Miss Crawford", was het
kalme antwoord, „ik weet zeker, dat ik geen
ceintuur besteld heb
Mathilde van Denemarken.
Op 5 Augustus van het jaar 1737 werd in
de stad Hallo in Duitschland den predikant
Struensee een zoon geboren, dien hij Johann
Fried rich noemde. Later werd de vader als
predikant naar Altona beroepen, en vervol
gens benoemd tot generaal-superintendamt
van Sleeswijk-Holstein. Nog later werd ee
zoon, die medicijnen gestudeerd had, be
noemd tot lijfarts van koning Christiaan
VII van Denemarken.
Op 22 Juli van het jaar 1751 werd als doch
ter van den kort te voren gestorven kroon
prins van Engeland en zijn weduwe prinses
Augusta van SaJksen-Coburg geboren prinses
Caroline Mathilde, die op haar veertiende
jaar verloofd werd met den boven-vermelden
koning, toen nog kroonprins van Denemar
ken en die in den laten herfst van het jaar
1766 als bruid van Denemarkens koning
Christiaan VII in Kopenhagen voet aan wal
zette, waar zij dadelijk aller harten won door
haar bekoorlijke verschijning en Innemend
optreden.
Op 29 Januari van het jaar 1749 tenslotte
was genoemde Christiaan, toekomstig ko
ning van Denemarken geboren., als zoon van
koning Frederik V en zijn eerste echtge-
noote. Zijn tweede echtgenoote, prinses Ju
liana van Brunswljk schonk hem later een
tweeden zoon, prins Frederik. In 1768 werd de
oudste van betden, Christiaan, tot koning ge
kroond, en van dezen zeventien jarigen ko
ning verwachtte het toentertijd in een toe
stand van groot verval verkeerende Dene
marken zijn heil. Die verwachting werd alles
behalve vervuld. Reeds ln 1768 zag de echt
genoote des konings zich gedwongen zich
met de staatszaken te gaan bemoeien daar
Christiaan naar lichaam en geest gebroken
door het wilde leven, dat hij na zijn kroning
geleid had, daartoe niet meer capabel was.
Dn zoo waren die drie menschen bij el
kaar gekomen, die zoo'n alles overheerschen-
de rol in eikaars leven zouden gaan spelen.
Christiaan, op zijn twintigste Jaar een min
derwaardig mensch en incapabel koning,
Mathilde, op haar zeventiende jaar Ln plaats
van een zorgeloos jong meisje, echtgenoote,
moeder (in 1768 was haar zoon, de latere
koning Frederik VI, geboren) en niet alleen
in naam Koningin, Struensee, die, hoewel
geen bijzonder man, en in allen gevalle zich-
zelve schromelijk overschattende, toch een
man was, een aanmerkelijk oudere man,
waarbij Mathilde, hulpeloos en onervaren, en
bovendien nog aan alle kanten tegengewerkt
door de koningin-moeder Juliana, die den
trocfn voor haar eigen zoon wenschte,
steun, ervaring en mogelijk een beetje
liefde zoeken kon. Men veroordeele niet te
licht. Ze was jong, mooi, en levenslustig, en
gebonden aan een man, die nauwelijks meer
een man kon heeten. Aan het hof had zij
weinig vrienden, haar bloedverwanten in
Engeland waren te ver af, dan dat zij Iets aan
hen had en zij werd voor dingen gesteld,
waarvan zij waarschijnlijk nooit gedroomd
had. Staatszaken, wat wist zij ervan? Intri-
geerende ministers en hovelingen, waar had
zij ooit moeten loeren met hen omgaan? Een
echtgenoot, die alleen nog maar in naam
koning was, maar wiens handteekening niet
temin nog de macht had om besluiten, wet
ten, vonnissen van kracht te doen worden,
waar moest zij den tact, het overleg vandaan
halen om als regeerster in naam van dien
marionet van het vervallen Denemarken een
welvarend land te maken?
Het is een bekend feit, dat de koningin,
toen zij Struensee pas had leeren kennen, als
lijfarts van haar echtgenoot, hem weinig
sympathiek vond. en hem zelfs haatte. Even
wel: zooals hij spoedig 's konings gunsteling
graaf Holk verdrongen had en 't onbeperkt
vertrouwen was gaan genieten van den slap
pen monarch, zoo draaide de stemming der
koningin ten opzichte van hem in minder
dan geen tijd om ais een blad aan een boom,
en in het begin van 1770 noemde zij hem
Het systeem van Metternich.
(Van onzen Weenschen correspondent).
Temidden van het drukke gewoel van de
wereldstad Weenen, onder een klein en van
bulten eenvoudig en onaanzienlijk kerkje, de
Kapuzinerkirche aan de Neue Markt, bevindt
zich de grafkelder van de Habsburgers. In
metalen doodkisten liggen hier de gebalsem
de lichamen van de eens zoo machtige keizers
uit dit huis, van keizerinnen, aartshertogen
en aartshertoginnen. Als een vreemde tus
schen al deze Habsburgsche personen sluimert
hier ook Napoleons zoon, de arme kleine
.Aiglon", het „Arendsjong", die op den twin
tigsten Maart 1811 als koning van Rome te
Parijs geboren werd en die nadat zijn vader
voor den tweeden maal afstand van den troon
gedaan had, naar Weenen werd gebracht,
waar hij slechts den titel van hertog van
Relchstadt (een plaats ln Bohemen) mocht
dragen en waar hij op den tweeëntwintigsten
Juli 1832 op het kasteel Schönbrunn gestor
ven is, en wel in dezelfde kamer, waarin zijn
vader in het jaar 1809 gewoond had.
Merkwaardig en zeer waarschijnlijk den
Dc Hertog van Rcichsladt, naar een
lithographic van J. Snder.
meesten lieden onbekend is het, dat zich
ook de wieg van „l'Alglon" te Weenen bevindt,
een prachtig kunstwerk, dat een geschenk
van de stad Parijs ls geweest. Deze' wieg, die
in de zoogenaamde schatkamers van den
Hofburg, het voormalig keizerlijke paleis der
Habsburgers staat, welke vertrekken te be
zichtigen zijn, bestaat geheel uit verguld zil
ver. Het heet, dat men daartoe indertijd twee
honderdtachtig kilogram zilver gebruikt
heeft. Boven het hoofdeinde zweeft een Nike-
figuur, we'.ker knieën een bal aanraken. In
de naar voren uitgestrekte handen houdt zij
een lauwerkrans, van welken de gordijnen
naar beneden hangen. Aan het voeteneinde
zit een massieve zilveren adelaar. De wieg is
met paarlmoeren zuiltjes en met vergulde
bijen versierd. Het voetstuk bestaat uit ge
kruiste horens van overvloed, waartusschen
zich figuren bevinden, die de Wijsheid en de
Kracht voorstellen.
Veel werd er in de laatste jaren over de
laatste rustplaats van „l'Aiglon" gesproken
en geschreven, want in Frankrijk is een be
weging ontstaan, om het stoffelijke over
schot van den eenigen zoon van den grooten
keizer naar Parijs te laten overbrengen,
teneinde het aan de zijde van Napoleon I,
in den Dom der Invaliden bij te zetten.
Gedurende honderd jaren heeft men zich
niet te Weenen en ln Oostenrijk, doch in ge
heel Europa intensief met de levensgeschie
denis en met het sterven van den kleinen Na
poleon n, beziggehouden. Men schreef toch
aan den Oostenrljkschen staatskanselier Met
ternich de schuld van zijn korten levensduur
toe. Zeker is het. dat Metternich den zoon
van Napoleon haatte en dat hij alle mogelijke
oogingen in het werk heeft gesteld om te
verhinderen dat hij ooit den troon van zijn
vader zou kunnen bestijgen.
Thans wederom ls eer. boek van den be
kenden Weenschen geschiedkundige Viktor
Bibl verschenen. „Lügen der Geschlchte" ge-
heeten, dat door den Avalun-Verlaa te Helle-
rau bij Dresden werd uitgegeven, Viktor Bibl
heeft in 1925 reeds een boek over „l'Aiglon"
geschreven, „Der Herzorg von Reich stad t"
geheeten.
In dit nieuwe boek houdt hij zich met de
geruchten bezig, die in den loop der tijden
omtrent de doodsoorzaak van den hertog in
omloop zijn geweest.
In 1842 is te Parijs een geschrift versche
nen, .Marie Louise et ie due de Reichstadt",
in hetwelk beweerd werd. dat Metternich den
hertog een vergiftigde meloen had laten eten
om hem te laten sterven. Ook in Oostenrijk
verscheen in het revolutiejaar 1848 een vlug
schrift, dat Metternich den moordenaar van
..l'Aiglon" noemde. In die tijden geloofde men
algemeen, dat Metternich den jongen man
had laten ombrengen.
De Weensche tooneelschrijver en tooneel-
speler Johann Nestroy maakte een zoodanige
toespeling, toen hij te Hamburg als Metter
nich op het tooneel verscheen en hij zich
door den acteur Hesse liet vragen, hoe het
dan eigenlijk in zijn werk was gegaan bij het
vergiftigen van den hertog van Reichstadt!
Voor Bibl staat het als een paal boven water,
dat al deze geruchten van moord en vergifti
ging een historische leugen vormen, daar
men bij de obductie van het lichaam gecon
stateerd heeft, dat „l'Aiglon" tengevolge van
longtering gestorven is. Doch wel zijn zijn
omgeving en het „systeem", volgens hetwelk
hij behandeld werd. schuld aan zijn vroeg-
tijdigen dood geweest. Was het bijvoorbeeld
noodzakelijk geweest den teergebouwden en
zwakken opgeschoten twintigjarigen jonge
ling alle mogelijke moeilijke garnizoensdien
sten te laten doen en hem op den zestienden
Januari 1832 een paar maanden dus voor
zijn dood in de barre winterkoude het be
vel te laten voeren over het militaire geleide
van de begrafenis van een overleden gene
raal van de cavalerie? Reeds anderhalf jaar
te voren had zijn lijfarts Malfatti categorisch
verklaard, dat men den jongen hertog in
verband met zijn zwakken gezondheidstoe
stand nimmer aan te groote koude of te
groote hitte moest blootstellen en dat men
ook voorzichtig moest zijn, dat hij zijn stem
orgaan niet al te veel zou inspannen. Inder
daad bleek „l'Alglon" bij de bewuste begra
fenis opeens niet meer in staat te zijn met
luider stemme te commandeercn, zoodat ee"n
ander zijn plaat smoest innemen. Dit voor
val baarde veel opzien en in het Parijsche
blad ,Le Temps" van den zeventienden Juli
werd op levendige wijze tegen deze behande
ling van Napoleons zoon geprotesteerd. Met
ternich had daarop den treurigen moed het
gebeurde in het „Journal des Débats" te de
menteeren.
Toen de arme zoon van Naooleon en Marie
Louise steeds zwakker en zwakker werd en
het zeer gewenscht leek, dat men hem naar
het zonnige Italië zou sturen, waar hij mis
schien genezing kon vinden, bleek, dat ook
dit niet mocht, want de Bonaoartisten, die
daar een grooten aanhang hadden, konden
zich wellicht van den jongeling meester ma
ken om hem naar Frankrijk terug te voeren.
Er kwam in het geheel niets van een ver
andering van lucht: de hertog bleef op het
slot Schönbrunn. waar hü dan ook gestor
ven is.
W. M. BEKAAR.
reeds haar besten vriend. In den zomer van
1770 zei zü al niet meer openlük. wat
Struensee voor haar was. maar dacht het
ciaarcm waarschijnlijk des te vaker. Eindelijk
iemand waaraan zij alles kon overlaten
eindelijk iemand die haar eenzaamheid en
haar hulpbehoevendheid begreep, eindelük
iemand, die met haar deelen wilde wat het
leven haar aan moelijkilieden en zorgen ge
schonken had, en die als met één slag moei
lijkheden en zorgen tot lichte, zóó weg te
blazen paardebloemenpluisjes maakte, ver
geleken bü het zware, rijke, dranken ma
kende geluk, dat opeens haar arme, leege
meisjeshart vulde! Iemand, die de verant-
woordelü'kheid van haar afnam om ze op
zijn eigen sterkere schouders over te laden,
en die voor Denemarken zou kunnen zijn,
wat noch zü, noch dc wettige koning ooit zou
kunnen wezen: een waarachtig regeerder en
een goed regeerder.
Wat deerde het haar. dat er in de stad en
in het land al over haar en Struensee gefluis
terd werd? Misschien wist zü het niet eens,
waarschünlüker wist zü het wel.
Maar wat zal zü gedaan hebben? ZU znl
waarschünlük haar hoofd in den nek gewor
pen en zonder veel moeite er zichzelf van
overtuigd hebben, dat zij evenals iedere
vrouw het recht had op liefde en a«n waar-
aohtigen levensgezel. Was het haar wensch
geweest dat zü geboren werd als vorsten
dochter, voorbestemd om Koningin te wor
den? Wenschte zü niet leder uur, iedere mi
nuut van den dag een gewoon mensch te
zün, wier daden niet zwaarder wogen dan die
van andere gewone menschen, aan wier doen
en laten niet meer aandacht besteed werd
dan aan het loopen van een vlieg over een
raam? Moest zü dit alles opgeven, vrüwillig
weer de eenzaamheid kiezen, die haar te
midden van haar hof en haar land dikwijls
het gevoel had gegeven, of zij, zonder een
mensch tot wien zij zich kon richten, op een
verlaten eiland leefde, met niets dan onein
dige zee om zich heen waarin de golven
naar haar toe deinden en weer weg kabbel
den zonder acht te slaan op den roep van
haar verlangend hart, waarover de wind
kwam aangestreken, en beloften meebracht,
die nooit vervuld werden, en haar steeds een
zamer en hopeloozer achterlieten? Natuur
lek gaf zy het niet op nooit En zü zal
met stralende oogen voor zich uitgekeken
hebben, teeder den laatsten keer hebben
herdacht, dat zü elkaar zagen, een paar uur,
een dag geleden, en zü zal overpeinsd hebben
wanneer zü hem weer zou zien. De droomen
van vrouwen, die voor het eerst liefhebben,
verschillen nooit zoo heed veel.
Maar intusschen regeerde Struensee. En
wat Mathilde niet gezien hod en niet zag:
dat hü geen goed en geen waarachtig re
geerder was, dat zün schouders niet sterk
genoeg waren om de verantwoordelükheid.
voor een heel land te dragen, d'at voelde
Denemarken spoedig aan den lijve. HU deed
domme dingen, hij deed dwaze dingen, hij
vervreemdde den adel cn de lagere standen
van zich en even spoedig en onweerstaan
baar als zün ster was opgekomen, daalde zij,
zoo mogelijk nog spoediger. Koningin-moe
der Juliana, de afgunstige, intrigeerde achter
de schermen, een door Struensee met zijn
gewoon gebrek aan tact behandelde edelman.
Graaf Ranzaue paarde rijn wraaklust aan
haar jalouzie, en in den nacht van 16 Januari
1772 vond de slecht voorbereide, maar niet
de minste kans van mislukken hebbende „pa
leisrevolutie" plaats, waarbü Struensee en
Mathilde als gewone misdadigers uit hun
bed gelicht werden en gevangen genomen.
Hoe geiroeg Struensee zich? Als een
lafaard. Hü bcod geen weerstand, liet zich
gedwee boeien en wegvoeren.
Hoe gedroeg Mathilde zich? Als de Ko
ningin, die zy in allo beteekenisser. des
woorüs tenslotte was. Zü weigerde zich over
te geven aan verraders en kon pas met ge
weld overmeesterd worden, toen zü eerst ook
nog een poging gedaan had om uit het raam
te springen.
De samenzweerders hadden een makkelijke
overwinning op een lafaard en een weerlooze,
op niets verdachte vrouw. Leve koningin
moeder Juliana en. graa Ranzeau. Weg met
Mathilde en Struensee! Maar de over van
ning was niet genoeg. De wraak moest nog
volgen:
De twee „beklaagden" werden verhoord
nog eens verhoord, en nog eens verhoord. Be-
wüzen werden hun voorgelegd, getuigen aan
gehaald. En Struensee bezweek in minder
dan geen tijd, verried rijn Koningin en zün
geliefde en bekende met haar een verhouding
gehad te hebben. Dat hü terdood veroordeeld
zou worden had van het begin af al vast ge
staan, deze bekentenis kwam den aankla
gers goed van pas. ZU gebruikten haar als
wapen tegen de Koningin en verzekerden
haar, dat de eenige manier, waarop zij hein
nog redden kon, was ook te bekennen. Zij
deed het onmiddellijk.
Woord houden tegenover haar heeft men
natuurlük niet gedaan. Struensee werd op
den 27sten April onthoofd, Mathilde veroor
deeld tot een levenslang verblUf in de stad
Aalborg in Jutland. Haar broeder, koning
George III van Engeland wist evenwel verlof
voor haar te verkrijgen om Denemarken te
verlaten en zich naar Duitschland te begeven
waar zü zich vestigde te Celle. Haar kinde
ren had zü nog éénmaal mogen zien. En in
1775 stierf zü er, gebroken op haar vier en
twintigste jaar. Mathilde ex-koningin van
Denemarken, die wel zwaar had geboet, voor
de zco menschelüke zonder, die zü had be
gaan.
WILLY VAN DER TAK.
EEN SCHOOL VOOR DUIKERS.
In de laatste jaren hebben Italiaansche
duikers een vooraanstaande plaats ingeno
men op het gebied van onderzeereddingwerk,
en een der groote factoren, die aan hun
succes hebben meegewerkt, is wel het feit,
dat in Spezia in Italië de grootste duiker-
school ter wereld is.
De duiker-cursus duurt een Jaar en stu
denten moeten een proef afleggen van twee
uren werk op een diepte van 125 voet onder
den zeespiegel, in pakken van een bepaald
gewicht. Hun werk zal natuurlük meermalen
op nog grootere diepten moeten worden uit
gevoerd.
Tervrijl de duik-apparaten de laatste eeuw
veel verbeterd zün. werden *.och al eenvou
dige vormen eebruikt ten tijde van Alexan
der de Groote. Een Engelschman. Roger
Bacon, heeft den naam van uitvinder te zü'n
van de oorspronkelijke duikerklok ongeveer
in het midden van de 13de eeuw.
Duikers moeten veel gevaren doorstaan en
les wordt o.a. gegeven op die Italiaansche
school in dc moeilijke kunst van het vechten
met haaien en andere ondieren.
