De Gestolen Professor
FEUILLETON
Een romantisch verhaal uit de
Grieksche bergen.
ERNST KLEIN.
Uit het Duitsch vertaald door B. Zody.
7)
Ik ken ze alle twee. Heb van Budapest
af met haar gereisd.
De consul-generaal was diep verontwaar
digd.
Dat is toch al te kras! Eerst hoort hij
m\j uitzeg eens. voor welke van de
twee interesseert u zich eigenlijk?
Ik wou, dat ik het wist! zuchtte Vitus
wanhopig.
Hij ging op verkenning uit. Niet ver van
het huis van den consul-generaal verhief
zich dicht aan zee de villa van Apollodoros
Xymatis. Met voornamen hoogmoed keerde
zij de straat den rug toe, een eenvoudige
stecnen gevel met gesloten jalouzieën. Dicht
achter het gebouw begon de twee meter hooge
muur van den tuin, die zich tot aan de zee
uitstrekte. De kruinen van oude boomen
staken er een heel eind bovenuit, machtige
platanen, olmen, cypressen. Ze:fs slanke
palmen stonden slaperig te wulven in het
zachte middagbriesje, dat uit de richting
van den Olympos waaide.
Het liep tegen vijf uur. Voor Oosversche
begrippen vroeg op den dag. De voorname
villastraat lag ais uitgestorven in den bran
denden zonnegloed. Geen rnensch. geen ge
luid. Wijd en zijd geen geopend venster. EU
kwartier kwam de paardetram zwaarmoedig
aangesukkeld. Langzaam trok het magere
paardje den wagen achter zich aan. Binnen
in voerden koetsier en conducteur een wed
strijd in snurken. Levant-idylle
Langen tijd stond Vitus, geduldig als een
schildwacht, op den hoek van een straat aan
de tegenovergestelde zijde van het huis. Toen
er zich niets vertoonde of bewoog, gleed hij
den tuinmuur langs tot aan het strand. De
muur eindigde een heel eind in zee.
Deze vesting was alleen van zee uit toe
gankelijk.
Ik kom vanavond terug, zeide Vitus tot
zichzelf. Ik moet weten wie van belden...
De lichten in stad en haven wanen reeds
lang ontstoken, toen hij zich in een kleine
boot op weg begaf. Uit het park „Union et
Progrès" stegen de klanken op van het
Italiaansche orkest, dat daar iederen avond
van negen tot elf speelde. De verblindende
glans van het licht vloeide uit over het water
en liet een groote. gestadig bewegende men-
schenmassa zien. Heel Saloniki laafde zjch
na de hitte van den dag. aan de weldadige
avondkoelte, men praatte, lachte, amuseerde
zich. Alles natuurlijk onder een hevig lawaai,
geschreeuw en gekrljsch.
Zouden ze daar misschien zijn? Vitus stuur
de zijn notedopje tusschen de veie booten,
die voor het park vastgemeerd lagen, door
en legde aan de kleine kade aan. Het park
was niet zeer uitgestrekt en hij had er zich
in weinige minuten van overtuigd, dat zich
onder al de elegante, volgens de nieuwste
Parijsche mode gekleede dames, het door
hem gezochte tweetal niet bevond. Dus terug
naar de boot en verder!
Na twintig minuten stevig doorgeroeid te
hebben bereikte hij den tuin van het para
dijs. waar zijn engelen woonden. Ver weg
glansden de lichten van de haven en wierpen
zilveren strepen over het donkere water
Van het park uit drong af en toe een ver
dwaalde klank tot hier door. Verder was
alles stil zoo stil als des middags. En
evenals toen stond het huis daar ook nu
schijnbaar levenloos. Pas toen hij naderbij
kwam, zag Vitus op de eerste étage licht
tusschen de Jalouzieën doorschemeren. Over
de zacht murmelende golfjes stuurde hij zijn
boot tot dicht bij den muur. Daar waar op
den over een kreupelboschje groeide, ging hij
op den loer liggen.
Hij wachtte een half uur en nog een
half uur. Niets verroerde zich het lange
stilliggen was niet naar den zin van Vitus.
Drommels! Men moest lets riskeeren. Over
de gevolgen kan men nadenken, als ze er
waren! Het zwijgen, dat over het gesloten
huis lag. begon op zijn zenuwen te werken
Hij sprong uit zijn boot aan land....
NEGENDE HOOFDSTUK
Wie van de twee.
Bijna op hetzelfde oogenbïik werden op
de eerste étage de balcondeuren geopend. Het
licht wierp zijn stralen over den nachtelijken
tuin. Vitus gleed terug naar het struikgewas
en zag meerdere gestalten op het balcon ver
schijnen, de groote breede van den heer des
huizes, daarnaast die der zusters en ten
slotte nog de gestalte van een slanken man.
Men was blijkbaar zooeven van de souper
tafel opgestaan. Vitus hoorde duidelijk de
zware basstem, ongetwijfeld die van Xyma
tis. Een welluidende mannenstem antwoord
de, waarschijnlijk die van den vreemde. De
dames bogen zich over de leuning van het
balcon heen en keken uit over de zee, die
zich onmetelijk ver uitstrekte in den nacht
Irene had haar geliefde sigaret in de hand
hand.
Vitus pijnigde zijn hersens af. hoe hij ce
aandacht der dames kon trekken, zonder dat
de opmerkzaamheid der beide mannen op
hem gevestigd werd. Zoo nabij! En hij
zou terug moeten gaar., zonder te weten, wie
vair beidenIrene of Elena
Vitus Thavon had altijd van eiqVzelf be
weerd. dat hij een lievelingskind van het ge
luk was. Soldaat van het geluk, noemde hij
zichzelf vaak. En het geluk betoont zich,
zooals bekend is, bij het uitdeelen van gun
sten steeds bijzonder vrijgevig tegenover de
vermetelen en helpt hen, als zij zichzelf niet
meer weten te redden
Vitus wist op dat oogenbïik waarlijk niet
wat te beginnen. Toen kwam het geluk hem
te hulp. De heer Xymatis trad op zijn vrouw
toe, fluisterde haar iets in het oor en ging
daarna met den anderen man naar binnen.
De vrouwen bleven alleen op het balcon
En nu vooruit
Met een sprong was Vitus uit het struik
gewas en liep op het huis toe, totdat hij
zich uit de duisternis had los gemaakt en in
het licht stond. Zij moesten hem zien.
En zij zagen hem. En herkenden hem op
hetzelfde oogenbïik. Hij zag het aan het
plotselinge gebaar, dat ze beiden maakten.
Bliksemsnel draaiden zij het hoofd om en
keken achter zich. in de kamerZij waren
in groot avondtoilet en ze kwamen den in
sluiper mooier voor dan ooit.
Irene wenkte hem smeekend, dat hij heen
zou gaan. Op haar gezicht stonden schrik
en angst te lezen. Naast haar boog Elena
zich over de leuning heen zij glimlach
te
Spreien was gevaarlijk. Vitus telegrafeerde
echter door middel van. teekens. dat hij niet
zou heengaan, doch beneden wachten. Hij
hief het kaartje met de waarschuwing om
hoog.
Even fluisterden de vrouwen met elkander.
Hij stond nog steeds in den lichtschijn en
wachtte. De vermetelste soldaat, dien het
geluk ooit met zijn gunsten heeft bedacht.
Irene en Elena traden van het balcon in
de kamer deden langzaam de deuren ach
ter zich dicht
Vitus w.as voldaan en verborg zich tus
schen de boomen. Hij wist, dat komen
zouden, de mannen de een of andere ver
ontschuldiging zouden opgeven, een wande
ling in den tuin, omdat de nacht zoo helder
was
Er verliep een kwartier. Toen werd er ge
lijkvloers een deur geopend en twee gestalten
glipten naar buiten. Boven bleven de balcon
deuren gesloten doch door een kleine kier
der jalouzieën schemerde het licht
Een der vrouwen bleef bij de deur staan,
de andere kwam met rassche schreden den
tuin in. Vitus kon niet onderscheiden wie van
beiden het was. De spanning der laatste mi
nuten was zelfs voor hem, die toch waarlijk
geleerd had. zijn zenuwen in bedwang te
houden, te groot.
Wie was het? Irene? Elcna?
De vrouw bleef staan, keek om zich heen.
Zij wachtte op een teeken
Irene
Was bij teleurgesteld? Had hij onbewust
Elcna verwacht? Neen' Hij had alleen willen
weten!
En thans wist hij!
Zij stond vlak naast hem, In de schaduw
der machtige platanen. Hij meende liet klop
pen van haar hart te hooren.
Wat wilt u in "s hemelsnaam?
Hebt u het kaartje geschreven?
Ja.
Zij aarzelde een oogenbïik. toen kwam de
echt vrouwelijke vraag:
Wat had u dan gedacht?
Ik heb niets gedacht. Ik kwel mezelf
nooit met noodelooze overpeinzingen. Maar
nu weet ik en ben de dankbaarste aller
stervelingen.
De waanzinnigste bent u! Mijnheer
Thavon. u weet niet. in welk gevaar u ver
keert
Ba! Maar u! Dat u gekomen bent. me
vrouw Irene! Hoe kan ik u daarvoor dan
ken
Wordt vervolgd)»
TER GELEGENHEID VAN DE VIERING VAN HET 50-JARIG JUBILEUM der afdeellng Noordwijk van de Algemeene Vereenlging
voor Bloembollencultuur beeft minister Jhr. Mr. Ch. Ruys de Beerenbrouck in het Florapark te Noordwijk de vollegrondstentoon-
stelling officieel geopend. Na de opening werd een rondwandeling over het tentoonstellingsterrein gemaakt.
DE TENTOONSTELLING VAN AZIATISCHE KUNST, welke In het Stedelijk Museum te Amsterdam
Zaterdag 16 April a.s. geopend zal worden bevat vele merkwaardige inzendingen.
DE EERSTE AUTOMARKT VOOR HET ZUIDEN van om hmd
b Donderdag te den Bosch gehouden. Op de plaats waar vroe
ger het vee stond, staan nu de ontelbare auto's ten verkoop,
EEN BEKERYOL. In Peters Hall te Londen
werd Woensdag een nationale hondententoonstel-
Hng geopend. Een vijf weken oude prijswinnaar
DE DUTSCHE AMBASSA
DEUR TE LONDEN. >on
Neurath, die naar verluidt,
door Dr. Brüning zou zijn
aangezocht voor de porte
feuille van Bultcnlandsche
Zaken.
OP DE
BEGRAAF
PLAATS ..WFS-
TERVELD" heelt
Donderdag de ter
aardebestelling
plaats gehad van
den heer D. Rahn-
»©fl, oud-directeur,
later Commissaris
van de Nederland-
sche Bank.
Yak autoriteiten
waren bij de
plechtigheid
tegenwoordig.
EEN ONBEWOONBAAR VERKLAARDE WONING
hi de Anjellerstraat te Amsterdam Is Donderdag
middag Ingestort. Kort na de ramp, terwijl de
brandweer voorbereidselen maakt, om de ruïne
om te trekken.
HET OVERLIJDEN VAN DR. J. TH. DE VISSER. - Eea persoonlijke vriend van den oot-
sl.ipene D». Weker verlaat na rijn con doleantie het sterfhui».
