De Gestolen Professor
MPHI MEtR HARING. Op de Sleephelllnx MH.
„Schevenlngen" Is Vrijdagmiddag: de
stalen motorlogger Sch. 12 „Koningin
Wllhelmlna", te water gelaten.
DB BURGEMEESTER VAN RENKUM. de heer
J. d. Molen Tra., herdacht Vrijdag 6 Mei zijn 12J4-
Jartg «mbfajubileom. Den Jubilaris werd bij die
gelegenheid door schoolkinderen een zanghulde gebracht.
TE LOENEN op de Veluwc k Vrij dag het sanatorium
eoneel, in tegen-
woordigheid van den
burgemeester en den
hoofdcommissaris
van politie te Den
Haag officieel ge
opend. Na de ope
ning bezichtigden de
autoriteiten den
fraaien tuin.
den Bond van Haagsch Politieper-
OP RANDWYCK TE DE BILT is door de Ncd. Meis
jesclubs een nationale landdag gehouden, waaraan
1400 meisjes deelnamen. - De heer Dils, de leider van
het spel, dat bij deze gelegenheid werd uitgevoerd, geeft
Instructies.
A
MOEDER! Op 8 Mei
wordt over de gcheelc wereld
de Moederdag gehouden.
Een intiem fnmilictafrccltie.
cooals het op den vooravond
van den Moederdag velen in
den geest zal komen.
TE BAZEL is overleden Dr.
J. C. Hartogs. directeur van
de Eerste Ncderlandsche
Kunstzijdefabrieken te Arnhem.
tffe?
nmmmwtmmgwr
DE TENTOONSTELLING „KLANK EN BEELD" in het R.A.I.-gebouw te Amsterdam
is Vrijdag door minister Reymer officieel geopend. De minister bezichtigt de expositie
in gezelschap der autoriteiten.
HET GROOTE FRANSCHE TOERISTENSCHIP „LAFAYETTE"van de Comp. Générale 'Transatlantlque, Is Vrijdag in de
Amsterdamsche haven aangekomen. Dit Is het grootste schip, dat tot nu toe in de hoofdstad aankwam.
FEUILLETON
Een romantisch verhaal uit dc
Gricksche bergen.
ERNST KLEIN.
Uit het Duitsch vertaald door B. Zody.
25)
Wat een vraag! Alsof ik dat zoo kan
zeggen! U weet. mijnheer Thavon. In de
haastToen hij de deur opendeed, gai
ik hem met mijn revolver een slag op het
hoofd
Vitus dacht aan Elena.
....zonder con kik is hij ln elkaar ge
laktbesloot Salomon zijn verslag met
zakelijke kortheid.
Dat kan lk mij voorstellen. Waar is hy
nu?
Waar hij Is? Daar, waar 4k hem neer
gelegd heb.
Kom!
zy daalden langs eenige schreden af in
een ruim gewelf, waarin zich verscheidene
deuren bevonden. Toen moest men weer een,
twee meter afdalen, om in oen smalle door
gang te komen, die, zooals Vitus in dc haast
vaststelde, onder den tuin lag.
De ijzeren deur, die toegang tot de groote
geheime gang gaf, stond op. Er achter lag
Stratos, aan handen en voeten gebonden. IIu
was bewusteloos, doch had geen wonden.
ZUn schedel zou onder de vrceselijko vuist
van den Spanjool ongetwUfeld versplinterd
zyn, indien de dikke muts, die hU droeg,
hem niet beschermd had.
Vitus boog zich over hem. heen en oonsta-
leeTde met voldoening, dat hij ademde.
Man, als je hem doodgeslagen had!
mompelde hij, terwijl hij den bewustelooze
in een makkelijker houding legde.
De Spanjool keek met open mond toe. Hoe
men een Griekschen komitadschi behoorlijk
behandelen kon, ging zyn begrippen te bo
ven. Hy bromde, vloekte en haalde de schou
ders op.
Maar mynheer Thavon! Dat ls toch
maar een gemeene antarte zoo een hond
zoo een
Een antarte kan ook een goede kerel
zyn. Bovendien is hy de verloofde van een
beeldschoon meisje.
Wat gaat ons dat aan?
Mij gaat het wel aan. Als het meisje
cn de man er niet geweest waren, dan had
je mü waarschyniyk niet meer ievend aan
getroffen.
Ja, dat was Iets anders. Salomon werd ver
legen. snoof, zette een dom gezicht en krab
de zich met zyn rcuzenhand op het hoofd.
Hy is toch niet dood? stotterde hy.
Neen. en ik geloof, dat wij hem rustig
kunnen laten liggen, totdat wy den profes
sor gehaald hebben. Kom!
zy keerden terug naar het huls. In het
gewelf bleef Vitus staan cn keek onderzoe
kend om zich heen. Achter een der drie
deuren moest Marti us zitten. Hij klopte op
goed geluk af aan de eerste deur.
Binnen! klonk het in het Duitsch.
Dat Is hy, zelde Vitus.
Wie? Die gekke kerel, die professor?
Mynheer Thavon hoe bent u daar nu weer
achter gekomen?
Salomon was weer eens buiten zichzelf van
bewondering. Vitus liet hem echter geen tyd
tot verdere uitingen daarvan.
Pak aan! beval hy.
Dc deur was gesloten. In een oogwenk
had Salomon haar uit de hengsels getild en
uit het slot gerukt.
Roerloos, stond de professor middenin zyn
kamer en keek ontzet naar de beide mannen,
die zich op deze, eenigszins ongewone wijze
toegang tot hem verschaft hadden. Zelfs de
aanwezigheid van Vitus was hem geen ge
ruststelling, toen hij Salomon in het oog
kreeg. Hij waande zyn einde gekomen. Alles
wat hy tot dusverre aan roovers en komi-
tadschis gezien had, verbleekte tot gestalten
uit een kindersprookje, toen hy den Spanjool
zag.
Wat wilt ustamelde hy
Professor, u is vrij! riep de journalist,
wy hebben geen tyd voor lange verklaringen
Vooruit dus!
W-a-a-a-t?
Ik heb u immers gezegd, dat ik ge
komen ben, om u te bevrijden? Dat het zoo
snel gelukt is, hebben wij aan myn vriend
te danken. Gij behoeft hem niet zoo ontdaan
aan te staren. Salomon bijt alleen, wanneer
ik het hebben wil. Vooruit dus! Hebt u iets
mee te nemen?
Maar ikik
Vooruit, zeg ik! Salomon, daar in den
hoek ligt de rugzak van den professor. Neem
dien! Moet hij u misschien ook nog dra
gen?
Professor Martius scheen eindelijk te be
grijpen, waar het om ging. In een paar se
conden had hy zyn bezittingen, waaronder
een tamelijk dikiyvig schrift, in den rug
zak gestopt en was bereid, zyn bevrijders te
volgen.
Vitus haastte zich terug naar Stratos. Die
lag nog steeds bewusteloos.
Wat moeten wij met hem beginnen?
vroeg Vitus.
Ik zal hem wel dragen.
En zonder een spier van zijn gezicht te
vertrekken, tilde Salomon het roerloos uit
gestrekte lichaam van zyn slachtoffer met
één hand op en hing het naast den rug
zak van den professor over zyn schouder.
U ziet, dat u onder goede bewaking is,
professor, zei de hy. Salomon zal u in alle
veiligheid naar den Turkschen gezant bren
gen. Ik hoop, dat de Weensche alma mater
niet zal nalaten, myn braven Spanjool haar
erkentelijkheid te bewijzen. Ziezoo, en nu
tot ziens, professoren indien ik door
ongunstige omstandigheden verhinderd
mocht zyn, u zelf naar Weenen te verge
zellen, ga dan naar de redactie van de
„Welt" en groet den ouden Fuchs van my!
Groet hem recht, recht hartelijk! En nu.
voorwaarts professor!
Maar professor Martius bleef staan en
staarde hem aan.
U (praat juist, alsof u van plan bent
niet met ons mee te gaan, mynheer Thaton.
Wat heeft dat te beteekenen? Als u niet mee
gaat, dan blijf ik ook hier.
Dan zal myn oude Salomon u ook nog
moeten dragen. Bekommer u niet om mij. o
ster aan den hemel der archaeologische
wetenschap! Uw zaak is tot een goed einde
gebracht thans komt de mijne aan de
beurt.
Salomon stond erby. zonder een woord te
zeggen, maar in zyn heele leven had hy geen
dommer gezicht gezet.
Salomon, wendde Vitus zich tot hem,
denk erom, dat je den kapitein en den pro
fessor heelhuids aflevert. Zeg aan Hamid
Bey, dat ik hem verzoek, den gevangene te
behandelen, alsof ik het zelf was. Begrepen?
Ja.
GoedVitus haakte den gordel
los, dien hy om het lichaam droeg en waar
in hy zyn geld bewaarde. Reikte hem over
aan den Spanjool.
Kyk eens, Salomon, ik weet het niet
zeker, maar het is mogelijk, dat ik hm
dat ik Je bekoorlijk gelaat niet terugzie. Neem
dan de helft van het goud, dat zich in den
gordel bevindt en koop er het huis voor. dat
Sarah zich reeds zoo lang wonscht. De helft
stuur je terug naar de „Welt". Begrepen?
Ja.
En vergeet niet, Hamld Bey van my te
groeten! Druk hem de hand zoo Salo
mon zoo! En nu vooruit!
De Spanjool verroerde zich niet. Hy keek
zyn meester nog al tyd even 'dom aan.
Mynheer Thavon knorde hij.
Vooruit Salomon. Wy waren al tyd goede
kameraden, wy tweeën, niet waar? En
u professor, vergeet vooral niet, den ouden
Fuchs van my te groeten!
Maar ik protesteer schreeuwde de
professor opgewonden.
Protesten moeten schriftelijk by de be
treffende overheid worden ingediend. Vooruit
Salomon.
Zonder iets te zeggen, verschikte de Span
jool den last op zyn schouder, duwde den
professor met onweerstaanbaren greep voor
zich uit cn marcheerde af.
Vitus bleef staan luisteren, totdat de voet
stappen in de gang weggestorven waren. Toen
draaide hij zich om, liep het gewelf door en
ging de trap op.
Het laatste bedryf kon beginnen.
Zal het stuk. dat zich tot dusverre als
een blijspel ontwikkeld had. tenslotte toch
nog dramatisch eindigen
ZES EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK,
Elena vertelt en schreit.
Vitus had vóór alles den wensch een
sigaret te rooken. Hy schoof voorzichtig door
de geheime deur in de gang van het huls.
Het snurken van den komitadschi drong on
middellijk weer tot hem door
Op zy'n gemak slenterde Vitus naar zyn
kamer, haalde de sigaretten en trad naar
buiten in den tuin. Hier constateerde hij
dezelfde trouwe plichtsbetrachting als boven.
Een der komitadschis lag lang uitgestrekt
op den grond en snurkte, dat de lucht ervan
beefde. Zyn kameraad zat tegen den muur
en deed hetzelfde.
CWordt vervolge».
