De Gestolen Professor
BIJ GELEGENHEID VAN DB KERMIS TE VISfi werd een groote Cavalcade gehouden, die ve«|
belangstelling had van de rijde van het publick.
BESTEMD VOOR MOEDERDAG. Door de Haagsche banketbakkers zijn een groot aantal
laarten beschikbaar gesteld voor behoeftige moeders, die deze week een baby krijgen. De lek
kernij wm Dinsdag bij Amidtia te den Haag tentoongesteld.
EEN VERLOREN HOEKJE IN DE BLOEIENDE BETUWB, waar nie( aDereerst de bloesem-
kleuren dan wel de levende have de aandacht vraagt
IN STALEN ARMEN. Een der groote antennemasten
van bet Münchener radio-station in de nabijheid van
Werden. Een kijkje onder het samenstel van dit stalen
geraamte geeft eenigszin» een indruk van de hoogte des
zendmasten.
HET ZEEGRAS voor de matrassen komt werkelijk uit de zee en de kust van Normandi£ is een
der plaatsen waar het winnen van dit materiaal druk wordt beoefend. Bij eb komt het gras juist
boven <J?n waterspiegel en wordt dan afgemaald.
HET KONINKLIJK INSTITUUT VAN INGENIEURS hield Dinsdag een excursie naar de in aanbouw zijnde hefbrug te Barendrecht DEMONSTRATIES MET DE MICHELINB. In tegenwoordigheid van den Franschen gezant en den directeur der fabriek zijn
De ingenieurs op het werk. Dinsdag te Utrecht demonstraties met de Michellnwagen gehouden.
FEUILLETON
Een romantisch verhaal uit de
Grieksche bergen.
ERNST KLEIN.
trtt het Dnïtsch vertaald door B. Zody.
28)
Elena stond naast hem bevend over het
feeele lichaam in baar oogen een Innige
smeekbede:
Neen! Vitus liet het wapen zakken....
Mijnheer Xymatis! riep hij. En nog eens:
mijnheer Xymatis!
Die werd eindelijk wakker. Keek. uit diepen
slaap opgeschrikt, met suffe oogen om zich
heen. Richtte zich op. Vischte werktuigelijk
niet de voeten naar zijn pantoffers. De eene
was onder de ottomane gegleden was niet
te bereiken.
Toen zag hij Vitus. Herkende hem.
U hier?
Ja, ik, mijnheer. Daar ligt uw tweede
pantoffel Juist ziezoo! Nu kunnen wij
praten.
Hoe komt u hier binnen? Waar is de
schildwacht?
Die staat voor de deur, verheugt zich
over het mooie weer en let op, dat wij niet
gestoord worden.
Ik wensch u eerst dan te spreken, wan
neer het mij belieft. Ik verzoek u. deze kamer
onmiddellijk te verlaten lk moet mij aan-
kleedenElena, wees zoo goed en druk
even op dien gelen knop op de schrijftafel,
de kawasz moet komen.
Elena verroerde zich niet. Gaf geen ant
woord. maar uit haar oogen gloeide de haa*
hem onverholen tegemoet.
Xymatis scheen lichtelijk geïrriteerd te
zijn.
Wat is er, Elena? Hoor je me niet? Nu,
dan moet ik zelf
Vitus hief zijn revolver op.
U blijft, waar u bent, of ik doe, wat lk
reeds lang had moeten doen! Luister naar
wat ik u te zeggen heb!
Toen vergat Xymatis alle zelfbeheersching.
Als een wild dier gromde hij tegen Vitus.
Ik naar u luisteren! Ha ha! Ik heb
reeds veel te lang geluisterd Elena doe
wat ik zeg en druk op dien knop of
Elena bedankt van heden af voor de
eer, bevelen van u te ontvangen. Zij heeft
zich zooeven met mij verloofd en wij hebben
ons de vrijheid gepermitteerd u te storen om
u van dit heugelijk feit in kennis te stellen.
Het gezicht "van Xymatis nam zijn lieve
lingskleur aan hij werd olijfgroen van
woede.
Wat praat die hond toch? snauwde hij
Elena in het Grieksch toe.
Die hond spreekt de waarheid, ant
woordde Vitus, die tot dusverre Fransch
gesproken had, eveneens in het Grieksch.
Je kent Grieksch? riep Elena half
lachend, half ernstig uit.
Ik kan alles, wat ik wil. Halt. mijnbeer
Xymatis, ik zou u werkelijk aanraden ver
standig te zijn en te blijven, waar u bent'
U kunt uw mannen gerust buiten dit gesprek
laten!
Elena, je verlaat onmiddellijk dit ver
trek! schreeuwde Xymatis.
Het meisje ging rechtop en trotsch naast
Vitus staan. Die lachte.
Geef het maar op, mijnheer Xymatis
zeide hij op welwillend-vriendscha-ppelijken
toon. Elena gehoorzaamt 'toch niet meer. Ik
hoop. dat zij de gehoorzaamheid, die zij u
tot dusverre bewezen heeft, op mij zal over
dragen. Doch nu ter zakeik doe u het
volgende voorstel: Ten eerste verhindert u
Elena niet, mijn vrouw te worden en
'en tweede, laat u zich van uw eigen vrouw
met den grootsten spoed scheiden.
Xymatis werd zwart van woede. Hij wilde
spreken, schreeuwen doch bracht geen
woord uit.
Man, neem Je in acht, anders krijg Je
nog een beroer cel Biijt zoo kalm, ais je op
het oogenblik bent en luister luister! Want
het ergste komt nog! Zooeven Is Salomon,
mijn bediende, van hier naar Zarlcanl ver
trokken. Hij heeft den professor, dien wij
uit zijn kamer beneden bevrijd hebben en
kapitein Stratos bij zich. Deze laatste maakt
geheel onvrijwillig deel uit van het gezelschap
want hij is onze gevangene en indien ik den
vuistslag van mijn Salomon recht moet laten
wedervaren, nog steeds bewusteloos
Dat is niet waar! Dat zijn leugens! brul
de Xymatis.
Elena gaf geen geluld. Zij was sprakeloos,
verbluft. Toch twijfelde zij er geen oogen
blik aan, dat de man naast haar de waarheid
sprak. Volgens haar meening was er niets
op de wereld, wt hij niet kon volvoeren.
Vitus keek haar aan, zag haar verbijstering
en trok haar naar zich toe.
Wees niet boos, meisjelief. dat lk zoo*n
streep door jullie rekening heb gehaald
halt, Xymatis op Je plaats blijven, man!
Ik ben nog niet klaar. Ik was eergisteren
reeds hier
Xymatis stotterde alleen nog maar wat.
Hij boog zich heel ver naar vorenzijn
oogen puilden uit hun kassen
Dadelijk krijgt hij een beroerte was de
diagnose van Vitus.
Op hetzelfde oogenblik werd achter een
tapijt een deur geopend. Irene verscheen
de aanwezigen met groote, vragende oogen
aankijkend. Zij zag er bleek, uitgeteerd uit
en had diepe, zwarte kringen onder de oogen.
Vitus uitte een kreet van ontzetting, toen
hij haar ontdekte.
Zij kwam met uitgestrekte handen en een
onzegbaar bitteren glimlach op hem toe.
Zoo moeten wij elkaar weerzien! fluis
terde zij.
En toen begin Vitus een grove fout. In zij r.
ontroering verloor hij Xymatis een oogen
blik uit het oog. HU moest Irene de hand
kussen
Gedurende die enkele seconde sprong Xy
matis op zUn schrijftafel toe. Elena zag het.
gilde een waarschuwing, snelde toe te
laathU had zUn dikken wijsvinger reeds
op den gelen knop
Zoo, thans wil ik met u spreken, brulde
hij. Binnen twee minuten zUn mijn mannen
hier en dan zal het mij een waar genoegen
zijn. mij met u te onderhouden. Ik zal u
laten ophangen of denkt u misschien da:
ik u Iaat ontsnappen, nu u weet, dat ik Apol-
lodorus Xymatis
Rooverhoofdman ben. Ja, ik begrijp
ten TOlle, dat het u, den boezemvriend der
Turksche regeering, een beetje pijnlijk moet
zijn, als aanvoerder van alle komitadschis
en smokkelaars ontmaskerd te worden
Daar komen zekrijsohte Elena, die
naar het venster gesneld was en het huis
aan de overzijde gadesloeg. Schiet, Vitus,
schiet
Maar Vitus schoot nog steeds niet. Waar
om ook? Hij hield den revolver op het ge
zicht van zijn vijand gericht en lachte.
Een dergelijke situatie heb lk reeds «er-
der bij de hand gehad, zeide hU hoonend.
Herinnert u het zich? Op het oogenblik, dat
de eerste uwer mannen de kamer betreedt,
bent u een kind des doods. Nu? En toch ben
ik nog steeds tot een vreedzame onderhande
ling bereid. Indien u de bedde zooeven door
mij gestelde voorwaarden aanneemt en de
twee zusters haar vrijheid geeft, ben ik be
reid uw naam te vergeten, wanneer ik mijn
vriend Hamid Bey terug zie. U verliest wel
iswaar een mooie vrouw en een mooie schoon
zuster. maar behoudt uw even mooie ver
mogen en uw leven, dat natuurlijk iets min
der waard is
Beneden hoorde men de mannen voor de
poort schreeuwen. Met «en zegevierenden
grijns luisterde Xyma'-ls naar het lawaai.
Elena greep Vitus bU den arm.
Schietschreeuwde zij. Denk aan
Irene en mij!
Nu Xymatis voor de laatste maal?
De revolver werd opgeheven langzaam
onverbiddellijk
Xymatis richtte zich aan zUn schruftafe]
op. Rukte het Venetiaansche kastje open
Vitas had gelijk gehad. Er hing een tele
foon in. Bovendien was er een drukknop
zichtbaar.
Kijk goed toe! hijgde de man en
drukte op den knop
Weet. Jullie wat., er thans gebeurt?
Op drie plaatsen tegelijk wordt de gang op
geblazen. Uw Salomon de professor
zUn levend begraven lk ik
Met een zwanen slag viel hij voorover op de
tafel! Hij was dood!
Beneden knarste de hulsdeur in haar
hengels. Onder luid rumoer drongen de an-
tartes het huls binnen.
Vitus en de belde vrouwen stonden als aan
den grond vastgenageld. Zij keken elkaar als
in sprakelooze ontzetting aan.
De gang! De gang! Vitus deed zijn best
zich te herinnerenbevonden Salomon
met Stratos en Marti us zich niet in de gang
op weg naar Zarlcanl
Elena kermde luid
Op hezelfde oogenblik ontstond er beneden
op de trap een heidensch spektakcL Schoten,
sohreeuwen, razen, brullen
DERTIGSTE HOOFDSTUK.
Het geweer, dat niet afging.
Vitus vloog met wilde sprongen de gang
opde vrouwen achter hem aan.
Toen hU op de trap kwam. bleef hij staan,
en barstte ln lachen uit. Hij lachbte
lachte
Daar stond Salomon, ongedeerd op de bo
venste trede. Hij straalde en brulde van ge
noegen. HU leverde een hartverheffend ge
vecht tegen de komitadschis, die in groote
menigte de trap bestormden. Daar Salomon,
waar het revolver kogels betrof, een altruïst
eerste klasse was, gaf hU liever, dan hU ont
ving. Daarom had hij den on gelukkigen
Basil gegrepen, hield dien als schild voor
zich cn schoot onder een vulkanische uit
barsting van vloeken zUn revolver voortdu
rend op zUn tegenstanders af. Naast Salomon
vocht, gelijk een held, lang en mager, de
professor. (Wordt vervolgd*, j
