OP SLOTENBURC
FEUILLETON
door
THéRèSE VAN ARENDSBEBG.
Met zijn gewone rondborstigheid vertelde
de heer Van Sloten dit gesprek dien middag
aan tafel. Toen hij gekomen was tot de be
spreking van een huwelijk van Ellen, barst
je deee in een schaterlach uit.
,.Ik trouwen!" zeide zij, „dan zal het toch
wel moeten zijn met een dolenden ridder,
dien ik ergens op de hel tegenkom, want ik
geloof niet, dat Aalheim een enkel onge
trouwd heer rijk is. en ik heb geen plan om
in de eerste jaren ook maar een dag van
hier te gaan. Maar", voegt ze er ernstiger
nan toe. ..misschien heeft mijnheer Van Ra-
Ten in zooverre gelijk, dat het, ook zelfs
wonder dergelijke onwaarschijnlijkheden,
voor u veel te bezwarend is".
„Gekheid", antwoordde de oude heer, „ik
denk er niet aan terug te trekken. Van Ra
ven is door en door een pessimist, en ik El
lenlief, ik ben niettegenstaande mijn zeven
kruisjes, en 't vele leed. dat over mijn hoofd
ging. nog steeds eeh volbloed optimist. Maar
als de dolende ridder eenmaal komt opda
gen. zal ik je als een Cerberus bewaken,
want reken er op, wij kunnen noch willen je
afstaan aan wien ook". en
Later betreurde de baron het zeer, dat hij
Ellen deelgenoot had gemaakt van de be
zwaren. die zijn schoonzoon had geopperd
tegen zijn voogdij over de Jonge Howards.
Was het jonge meisje van haren kant toch
eïöfd ai zeer geretireerd geweest tegrtKrrer
oen heer Van Raven, thans was ze in 't oog
vallend stijf en afgemeten en ontweek hem
waar ze kon. Meta kwam zelden meer op
Slotenburg nu ze school ging. en als me
vrouw Van Sloten Woensdags of Zaterdags
middags Ellen voorstelde, om haar klein
vriendinnetje te gaan afhalen om te wan
delen, wist ze steeds een uitvlucht te beden
ken. En wanneer des "Zondags ouder ge
woonte de burgemeester met zijn dochtertje
op Slotenburg dineerden, was Ellen of bij
zonder stil aan tafel, of liet zich door hoofd
pijn excuseeren, en bleef op hare kamer,
doch vroeg dan steeds of Meta bij haar bo
ven mocht komen.
Toen die verhouding bleef voortduren,
besloten de oudelui er eens met Van Raven
over te spreken: de baron zeide. hoe hij
gekscherend Ellen had verteld van de moge
lijkheid, dat hij als voogd nog de toestem
ming zou te geven hebben tot haar huwelijk
en dat zij dat gevoel ..en badinage" had op
genomen, maar. wel had gezegd, dat zij vond
dat hij de voogdij niet moest aannemen, zoo
zijn schoonzoon er tegen was. Hij had ech
ter niet gedacht, dat Ellen hierdoor zoo ver
bitterd zou worden, „want" zeide hij, „ze
zeide mij zoo echt vroolijk: waar zou ik
ooit hier een pretendent moeten vinden?
zeker een dolenden ridder op de hei, daar
Aalheim toch geen enkel ongetrouwd heer
onder zijne inwoners telt".
Terwijl de oude heer op zijn gewonen gul
len toon deze woorden sprak, werd het. ge
zicht van den burgemeester steeds somber
der. Een diepe rimpel plooide zijn voorhoofd
en zijn stem klonk bijna ruw, toen hij zei
de:
„Juffrouw Howard behoeft zich niet be
zorgd te maken, dat ik mij ooit meer men
gen zal in hare zaken of toekomstplannen.
Laat zij vrij zich romantische voorstellin
gen maken van toevallige ontmoetingen met
of zonder rozengeur of maneschijn! Ik had
gedacht, dat se om Meta1» wOe mij aftharrc
zou hebben geduld.
„Maar, Willem, draaf toch niet zoo door",
viel mevrouw hierop in: „Ellen is niet boos
op Je evenmin als ze dweepziek is. Het arme
kind. dat heelemaal geen steun heeft, was
zoo dol gelukkig, toen papa haar voorstelde
om de voogdij van haar en Edmond op zich
te nemen, en toen zij nu uwe opinie er over
hoorde, is zij er over gaan tobben of zij het
aanbod wel mocht aannemen. Dat is het wat
haar bezwaart en mistroostig maakt.
Spreek er zelf eens met haar over, en los
dit misverstand op; het hindert ons zoo. en
ik gevoel me toch deze laatste dagen al zoo
gedrukt".
,Jk zal het doen, zoodra ik hiertoe in de
gelegenheid ben, omdat u het mij verzoekt",
antwoordde Van Raven, „doch ik geloof niet.
mama. dat het de gewenschte uitwerking
zal hebben. Juffrouw Howard is van 't eer
ste oogenbllk af me niet vriendschappelijk
gezind geweest
..Niet vriendschappelijk gezind! hoe kom je
daartoe", hervatte de baronnes. .Ellen is de
zachtheid zelve tegen iedereen en zij. die zoo
dolveel van Meta houdt, zal toch zeker geen
partl-pris tegen haar vader hebben? Neen,
Willem, dat is weer eens een pessimistische
opvatting van Je. Spreek maar eens kalm
met haar en Je zult zien, alles komt in orde".
„Nooit komt alles in orde", prevelde Van
Raven binnensmonds .en daar op dat oogen-
blik Juist Dr Wilbrand werd aangediend, was
het onmogelijk het gesprek te vervolgen,
nog dien avond het gewenschte onderhond
met Ellen te hebben.
Kleine oorzaken hebben dikwijls groote ge
volgen, zoo ook hier. Had het bezoek van den
ouden geneesheer dit onderhoud niet afge
broken. dan ware wellicht nog dienzelfden
avond alles opgehelderd geworden, nu bleef
het hangen van den eenen dag op den ande
ren en de verwijdering werd steeds grooter.
Niemand, die er meer onder leed dan kleine
Keta. die rm haw vrlewttn zoo aetden zag.
en zich op kinderlijke wijze verdiepte in over
peinzingen, of zij soms door haar gedrag
aanleiding bad gegeven, dat Missie niet zoo
veel meer van haar hield. Telkens vroeg zij
er haren vader naar, doch deze wees haar
steeds met een ruw en hard woord af, en zoo
werd ook langzamerhand dit Jonge liefde
volle hartje met een ijskorst omgeven, die
al het teedere en zachte, dat in haar was,
dreigde te dooden.
HOOFDSTUK HL
Op een mooi en zomermorgen in het laatst
van Juni werd Ellen in de vroegte plotse
ling gewekt door een hard en zenuwachtig
kloppen op hare kamerdeur. Met een vlug
gen sprong wipt ze uit haar bed en vraagt
wat er is.
,Jk ben het. Ellen", zegt de heer Van Slo
ten met gejaagde stem; „mevrouw gevoelde
zioh den heelen nacht al erg benauwd, en is
nu zoo brandend heet, dat ik vrees, dat zij
koorts heeft. Wilt gij eens even komen zien,
wat gij van haar denkt, en of gij ook niet
aanraadt, om Hendrik naar den dokter te
zenden".
EUen zegt, dat zij onmiddellijk komen zal en
na zich haastig gekleed te hebben, begeeft
ze zich naar de slaapkamer der oodelui Van
Sloten. Terwijl zij mevrouw nauwkeurig ga
deslaat. ziet ze dadelijk, dat geneeskundige
hulp hier dringend noodig is; de zieke is
blijkbaar zeer kortademig tengevolge van
zware koorts, en klaagt voortdurend over
pijn in de linkerzijde. Ellen stelt daarom den
baron voor den koetsier te wekken en naar
EU. Wilbrand te zenden, en begeeft zich dan
naar beneden om een kopje thee gereed te
maken. Mevrouw Van Sloten was even inge
sluimerd, doch toen Ellen weder boven kwam
werd ze wakker en zeide met doffe stem:
„Waar is mijn man, kindlief? Ge moet hem
niet te lang aiieen laten, hij ie aoo apoe-
<üg afis K- «Mr tasv Hc denk, d* to:
weer pleuris krijg evenals het jaar voor dat
Emilie trouwde. Als dat waar is Ellen, zorg
dan in de eerste plaats voor mijn man; een
van de meiden kan mij wel oppassen, maar
mijn goeden Koenraad moet Je troosten, be
loof me dat".
.Eaten we hopen, dat uw vermoeden onge
grond is", zegt Ellen, doch als eenige oogen-
blikken daarna de dokter binnentreedt, ziet
ze weldra aan zijn bezorgden blik. dat do
oude vrouw ernstig ongesteld is. en dat zij
aan het begin van moe lelijke en zorgvolle
dagen staan.
„Ik vees. dat mevrouw gelijk heeft", zrtde
de grijze arts tot baron Van Sloten, „we zul
len hier waarschijnlijk met pleuris tc doen
krijgen; dus in de eerste plaats goede voe
ding. en in de tweede plaats rust en kalmte.
Zouden we niet om een diacones schrijver.'5"
„Mag ik mevrouw niet oppasser., dokter?"
vraagt Ellen, „u weet toch hoe dierbaar zij
mij Js. en 's nachts kan ik immers op een
rustbed bij haar in de kamer slapen".
„Jij moet bij mijn man blijven", zegt de
zieke nogmaals met gejaagde stem .Dokter
hij mag niet alleen zijn; was Edmond nu
maar hier, die zou hem ook wel kuimen
troosten".
De dokter stelde voor. dat hij in de eer
ste plaats zou schrijven aan den rector van
't gymnasium te Beverloo. om hem te ver
zoeken den jongen Howard vacantie te geven
zoodra het examenwerk was ingeleverd, wat
waarschijnlijk over een week zou zijn, en dan
in de tweede plaats naar het Dlaconesscn-
huis te Arnhem om een ervaren pleegzuster
te zenden, dan kon Ellen voorioopig rich wat
verdeelen, en mocht de ziekte toenemen en
waken noodig worden, dan zoc men toch
hulp moeten inroepen.
fWordt
AMELIA EARHART, de bekende Amcrikaansche aviatrice, Is er in geslaagd haar oceaanvlucht te
ibrenQe(1 Zii landde te Londonderry in Ierland, waar zij door de bevolking hartelijk werd ont- ZWAAR WEER. Maandagavond heeft een zwaar onweer boven Amster dam gewoed, gepaard gaande met hevige slagregens, tengevolge i
9 vangen. Even na de landing. straten geheel of gedeeltelijk blank kwamen te staan.
DE BUITENPLAATS „RUSTRIJK"
TE MU1DERBERG is door de gemeen
te Muiden aangekocht. Burgemeester
de Raadt van Muiden heeft Maandag de
buitenplaats voor het publiek openge
steld. De burgemeester leidde de
eerste bezoekers persoonlijk het park
binnen,
DE BEROEMDE „BALLETS DE RUSSES DE MONTE CARLO"
zullen binnenkort eenige voorstellingen in ons land geven.
KROONPRINS MICHAëL
VAN BOEMENIë tijdens een
roeitochtje op het meer van
het koninklijk park te
Bukarest.
DE GROOTE INTERNATIONALE AUTORENNEN op de Avusbaan in Dultschland zijn Zondag in tegenwoordigheid
van tienduizenden gehouden. De start voor het hoofdnummer, waarin von Brauchitsch winnaar werd.
HOOG BEZOEK.
De minister*
bezichtigden
Maandag het laat
ste sluitgat van
de Zuiderzeewer
ken bl] De Vlle-
ter. Het ge
zelschap tijden*
den rondgang.
