Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
DE LAATSTE MODESNUFJES waren dezer dagen
te bewonderen tijdens de Engelsche Ascot rennen.
DE-NIEUWE P.E.N. CEN
TRALE TE VELSEN Is Don
derdag door Z.Exc. Minister
Reyraer officieel in werking
gesteld. Talrijke autoriteiten
waren bij de opening tegen
woordig.
DE HISTORISCHE
FEESTEN VAN
LEICESTER, welke
ieder jaar gehouden
worden, behooren
tot de beroemdste
van Engeland.
Een der rijk uitge
doste groepen ge
reed voor de gene
rale repetitie.
DE WERKZAAMHEDEN aan de nieuwe
brug te Rijswijk, over de Vliet voor de ver
binding den Haag—Rotterdam
DE HEER W. H. SCHOL
DER, burgemeester van
Rcnesse (Zeeland) is benoemd
tot burgemeester van Noord-
welle en Serooskerkc.
16e EEUWSCHE HOLLANDSCHE HOUTSNEDEN. - In een der expositiezalen van
het Prentenkabinet tc Amsterdam, is een tentoonstelling van 16e eeuwschc Hollandschc
houtsneden geopend, waarvan hierboven een exemplaar.
OP DE ALGEMEENE BEGRAAFPLAATS TE 's-GRAVENHAGE heeft Donderdagmiddag de teraardebestelling plaats gehad van
het stoffelijk overschot van wijlen Mr. Th. Heemskerk, minister van Staat, oud-minister van Justitie. Zeer vele autoriteiten woonden
de droeve plechtigheid bij.
TWEE EMMERTJES WATER HALEN, doch geen
twee emmertjes pompen. Het slootwater moet hier en
daar nog wel eens het leidingwater vervangen. Ge
lukkig echter worden dergelijke toestanden ten platte-
lande steeds zeldzamer.
FEUILLETON
(JLUZIFERS' ENDE")
Een emotion eele roman
door WALTHER KLOEFFFER.
S>
Toen Peter zoo onomwonden verklaarde,
dat slechts hij in het tezit der structuur-
formule en der bereidingsmethode was, vloog
er over het gelaat van den Yankee een te
vreden glimlachje. Zijn vermoeden was dus
juist geweest en hij zou slechts met den
professor alleen te doen hebben. Destefbeter!
Hij knikte met het hoofd, ais wilde hij zeg
gen: „ik dacht het wel!"
(Na een korte wijle vroeg (Peter spot
tend:
„U wilt dus het geheim van het „Vitaiin"
van mij koopen. nietwaar? Zou ik misschien
mogen weten, uit welke bron uw Informa
ties komen? Ik zou namelijk bijzonder
graag willen weten, wie de schurk is,
die
Mr Devil haalde zijn gouden horloge te
voorschijn en sprak:
.Mijn waarde heer, we verliezen onzen
tijd met nutteloos gepraat. Ik zou u niet
fanger willen storen dan strikt noodzakelijk
is. En nu, mister Sander, verzoek ik u
vriendelijk, uw prijs te noemen".
.En als ik er nu heelemaal niet aan denk.
het. geheim te verkoopen?"
..Nonsens. Alles is te koop. Het komt
löechts op den prijs aan, dien men er voor
jol betalen. Ik wil open kaart met u spelen.
Uw „Vitaiin" is mij een vermogen waard.
Noem uw prijs!"
„Hoe hoog schat u mijn ontdekking, Mr.
Devil?", vroeg de professor vroolijk.
,Hm, hm, ik ben zelf medicus. Ziehier
wat ik u voorstel: u staat mij het „Vitaiin"
af met alles wat er aan verbonden is. Ver
der neemt u de verplichting op u, er met
niemand meer over te spreken. Als tegen
prestatie bied ik u het ronde sommetje van
vijf millioen Dollar".
De Yankee stiet deze laatste woorden uit,
als wilde hij met het noemen van dit ge
weldig bedrag den man in de lila zijden
pyjama vernietigen. Zijn koele, staalgrijze
blikken schenen den professor ie willen
doorboren. Hij had echter buiten den waard
gerekend. Peter had zich nog nooit laten im-
poneeren door getallen. Cijfers hadden hoe
genaamd geen invloed op hem. Geld was
iets, waar Peter het allerminst, voor voelde.
En onverschillig antwoordde hij:
„Tja, eigenlijk noemt u daar een aardig
sommetje. Maar weet u wel, wat Ik verlies,
als ik op uw voorstel inga?"
„Pshaw, een beetje uitvindersroem en mis
schien wel een GeheimratstiteH.
De Yankee haalde met een minachtend
gebaar de schouders op en vervolgde: „Is
een van uw collega's ooit dik geworden van
zijn ontdekkingen? Beseft u wel wat ik u
bied? Een vorstelijk vermogen, waarmede ge
den Croesus kunt uithangen! Wat be tee
kent dat beetje roem in verhouding tot de
maatschappelijke positie, die ge door mijn
geld kunt innemen? Ge zult een der groot-
sten, een der machtigs ten van uw land rijn!
Wil dat niets zeggen?"
De laatste woorden had de Amerikaan
met stemverheffing uitgesproken Doch Peter
antwoordde bedaard:
,Hm, hm. u hebt. volkomen gelijk. Maar
mag ik u een vraag stellen? Wat denkt u
men mijn Vitaiin te gaan doen?"
„Ik zal het volgens mijn eigen goeddunken
gebruiken. Meer kan ik u niet zeggen".
„Er kwam een bijna onbedwingbare lust
bij Peter op om den onbeschaamder! indrin
ger de deur te wijzen. De hemel mocht
weten, hoe deze kerel zijn uitvinding zou
gebruiken en misbruiken. Doch eigenlijk
was ieder woord, dat hij er over sprak, nut
teloos. Hij zou er een eind aan maken. Hij
stond op en trad op den Yankee toe:
„Ik zal u eens wat zeggen, waarde heer.
Van uw standpunt bezien is mijn „Vitaiin"
absoluut onbetaalbaar. Want als men flink
genoeg is, zijn er milliarden mee te ver
dienen en geen armzalige vijf millioen. dol
lar. Daar ik echter geen geldhonger heb
en evenmin lust bespeur om de rol van een
z.gjL „machtige der aaide" te spelen, maakt
het door u genoemde bedrag op mij geen
indruk. In de eerste plaats ben ik mensch.
verstaat u; ik ben mensoh. geneesheer en
verlang niets anders dan lijdenden te hel
pen. En van dat standpunt bezien, verbiedt
mijn geweten mij, op uw .zakelijk voorstel"
in te gaan. Het zou een verraad zijn aan
de menschiheid, die aanspraak heeft op mijn
ontdekking".
Peter's oogen schoten vuur. Zooals hij
daar stond, stak hij meer dan een hoofd
boven den Yankee uit. Hij was nu werkelijk
woedend. Doch de ander liet niet los.
„Tien millioen dollar!", riep hij. jCassa.
betaling. Morgenmiddag vóór twaalf uur is
het geld In uw bezit".
.Neen!" antwoordde Peter Sander, en zijn
stem had een staalharden klank. „Vandaag
over acht dagen verschijnt in de .Horschrif
ten der Therapie" de eerste publicatie over
het „Vitaiin". Dan heb; u het gewenschte.
Zelfs gratis. En nu Mr. Devil, geloof ik dat
we ons onderhoud als geëindigd kunnen be
schouwen".
,Js dat uw laatste woord?"
..Ja!"
Sander het den Yankee staan en liep naar
de toilettafel, waar een glas met limonade
stond, die hij gewoonlijk dronk als hij des
nachts wakker werd. Hij had plotseling dorst
gekregen.
Mr. Devil's gezicht was rood van woede.
Zijn stem klonk heesch toen hij opmerkte:
„U werpt mijn tien millioen dollars dus een
voudig voor de zwijnen?"
„In dit geval.... Ja!" antwoordde Peter
Sander onbewogen.
„Ik had het eigenlijk wel kunnen den
ken!" hoonde de Yankee. .JDe sentimentali
teit zit jullie Duitschers nu eenmaal in het
bloed".
„U bedoelt zeker: eergevoel en eigenwaar
de!" verbeterde de professor droogjes, ter
wijl hij met zijn glas limonade terug kwam.
Mr. Devil's woede veranderde in hoon.
Hoofdschnddend keek hij naar Peter, die
juist op het punt stond, zijn glas limonade
aan de lippen te brengen.
,.U bent een der eigenaardigste vertegen
woordigers van uw volk, mister Sander.
Nevermind, ik zal een andere zaak probee-
ren. Misschien wilt u me een glas water
geven. Die onvruchtbare speech heeft me
dorstig gemaakt, pn een in 't water gevallen
zaak is niet waard met whisky begoten te
worden.
Sander zette zijn glas met limonade op
tafel en was zoo beleefd, het verlangde water
voor den zonderlingen bezoeker te gaan
halen. Terwijl hij aan de toilettafel het
glas vulde, draaide hij zijn „gast" even den
rug toe.
Dit was voor Mr. Devil voldoende. Blik
semsnel haalde hij een klein Qeschje uit
zijn vestzak te voorschijn en liet drie drup
pels van den inhoud, een k'.eurlooze vloei
stof. in Peter's limonade vallenHet
medicijnfieschje was in een oogenblik weer
verdwenen.
Sander kwam terug met hot glas water en
overhandigde het den Yankee HIJ had er
geen vermoeden van, dat rich in enkele
seconden achter rijn rug een gebeurtenis
had voltrokken, die voor hem ontoebtende
gevolgen zou hebben.
.Thank you. Prosit, stijfkop", bromde
Devil met een soort galgenhumor. Hij zag
er uit, alsof hij zich in het onvermijdelijke
schikte.
„Prositf, antwoordde Sander en goot zich
de limonade door het dorstige keelgat. Het
vooruitzicht, dien gekken kerel nu eindelijk
kwijt te raken, stemde hem vroolijk. En be
leefd vroeg hij
..Mr. Devil, hoe wilt n vertrekken? Door
de deur of langs den zelfden weg, dien a
gekomen bent?"
,Het liefst zou Ik u nog een beetje ge
zelschap houden'antwoordde de Amerikaan
grijnslachend.
Peter had een vloek op de Tippen en
dacht: „zoo'n onbeschaamde vlegel!" IliJ
wilde den Yankee onomwonden te verstaan
geven, dat zijn gezelschap meer dan over
bodig was, maarccn onverklaarbare
dwang verlamde hem de tong. Het kwam
slechts tot een geluldloozc llppenboweging.
Plotseling greep een onuitsprekelijke mat
heid hem Ln de nek, pakte hem bij de schou
ders en dwong hem, zich op den dichtstbij-
staanden stoel te laten vallen. Zijn lede
maten werden gevoelloos; zijn achterhoofd
geraakte onder een kruisvuur van naalde
prikker.. Kamer, muren, meubelen, al de
hem omringende voorwerpen verwarden zich
voor zijn blikken in een woest ronddraalen-
den chaos van verwrongen lijnen, uit
welks diepe, machtige en boosaardige stem
bevolen op zijn arme hersens mokerden. Er-
vonkelden twee staalgrijze oogen, die stra
lenbundels naar zijn hoofd schoten. Het was
onmogelijk, die twee duivelachtige oogen te
ontwijken
fWorxft *errc«gd\
