AVONTUREN MET HAAIEN.
Canadeesche Brieven.
Verraste vacantie-gangers.
Jacht op de menscheneters.
Te Jeffreys Bay, een klein visschersdorpje
aan de Zuid-Oostkust van de Unie van Zuid-
Afrika, hangt boven de deur van een winkel
een paar ontzaggelijke haaikaken, met groo-
te blinkende driehoekige zaagtanden, afkom
stig van een blauwen haai, circa vijf meter
lang( die op het kantje af den dood van drie
visschers veroorzaakt had.
Hoe deze haai gevangen werd, hebben mij
de visschers verteld. Zij waren bezig in hun
bootje even buiten de branding te visschen,
toen de haai, woedend geworden door het
verlies van een visch, die door een van de
visschers aan den haak was geslagen, onder
het bootje dook. het greep bij de kiel en het
zoo hevig schudde dat het bootje bijna om
sloeg. Slechts de tegenwoordigheid van geest
van een van de bemanning, die zijn roeispa
nen uithaalde en zoo het evenwicht van het
vaartuigje herstelde, redde hen van aan stuk
ken gescheurd te worden. Toen het bootje
aan wal gebracht werd en omgekeerd werd,
bleek dat drie tanden van de kaak van den
haai die afgebroken waren diep in de kiel
vast zaten. Later werd de haai geharpoe
neerd en zijn kaken waren zoo breed, dat ik
gemakkelijk mijn lichaam er door heen kon
laten gaan. Als een tropee werden de kaken
uitgesneden en zij hangen nu boven de deur
van den dorpswinkel, een expressieve waar
schuwing voor bezoekers om bij het baden
niet te ver in zee te gaan.
Het had mij dikwijls verbaasd hoe qnacht-
zaam de mensehen soms waren door in be
trekkelijk diep water te baden, terwijl zij
wisten dat er haaien in de nabijheid waren.
Terwijl wij laat op een zomerdag bezig wa
ren naar de zware deining te kijken, die tot
dicht bij de kust kwam, daar springtij en
een hevige wind in de richting van de kust
het water zeer hoog had gemaakt, zag ik
plotseling den langen vorm van 'n gelen haai
van wel vier meter lengte. Deze soort is nog
woester dan de blauwe haai. en heeft zeven
rijen scherpe tanden. Dadelijk lieten wij ons
tuig om haaien te vangen halen, bestaande
uit een paar honderd meter lijn van een
kwart duim dik, een stalen snoer en de groo
te haaihaak. Nadat wij het aas er aan beves
tigd hadden, wierpen wij de lijn uit zoo ver
als wij konden. De onderstroom voerde do
lijn ongeveer 40 Meter ver en daar lieten wij
het. Terwijl wij wachtten tot de haai zou
bijten, kwam een aantal menschen aan om
te baden en wij waarschuwden hen, dat er
een menschenetende haai in de nabijheid
was dicht bij de kust. Het scheen dat zij
vacantiegangers waren van het binnenland,
wier kennis van haaien waarschijnlijk niet
verder ging dan een illustratie in een dier-
kundeboek. Hoe dan ook, zij gaven geen acht
op onze waarschuwing en gingen in zee. Een
van hen, blijkbaar meer durvend dan zijn
metgezellen, ging nogal ver in zee en maak
te zich juist gereed om zich neer te werpen
op een brekende deining om zich zoo naar
land te laten glijden, toen de haai plotseling
naar ons aas hapte. Wanneer de gele haai den
haak voelt, springt hij gewoonlijk geheel uit
het water, en deze bleek geen uitzondering
op den regel te zijn. Stelt u dus de schrik
voor van den bader, toen hij plotseling den
vier meter langen, woedenden haai over zijn
hoofd zag springen. Toen zijn been de strakke
lijn raakte, schreeuwde hij alsof hij werke
lijk gebeten was en in een oogopslag was er
geen enkele bader meer in het water. Onze
waaghalzige vriend rende naar het strand
met een snelheid die hem eer aan gedaan
zou hebben als hij op land deelgenomen had
aan een wedstrijd hardloopen over 100 meter.
Op het strand aangekomen, zakte hij ineen
en slechts door het toedienen van brande
wijn. kon hij weer tot bewustzijn gebracht
worden en tot de overtuiging, dat hij nog in
het land van de levenden was. Wij hadden
een half uur noodig om den haai aan land
te brengen en hij gaf zich daarbij niet ge
makkelijk gewonnen.
Gedurende vele dagen daarna werd er niet
!n diep water gebaad. Het zien van deze vree-
selijke rijen tanden toen wij onze vangst aan
wal getrokken hadden, was voldoende om
zelfs den stoutmoedigste af te schrikken.
De kracht van de kaak van een haai en de
hardheid en scherpte van zijn tanden is bijna
ongelooflijk. De gele haai heeft behalve de
lange tanden voor in den bek, achter aan het
kaakbeen een dubbele rij scherpe snijtanden.
Deze zijn zoo scherp, dat toen ik eens achte
loos mijn duim over den rand streek, ik mij
zelf zoo fijn sneed alsof ik mij met een scheet
mes gesneden had. Het is een feit, dat de in
boorlingen langs de Oost-Afrikaansche kust
de groote driehoekige haaitanden voor dit
doel gebruiken. Door zoon tand in een ge
spleten stokje vast te maken, krijgen zij een
zeer bruikbaar scheermes. Het trekt wel wat
en scheert niet zoo goed als 't beste product
van Sheffield of Solingen, maar ik heb wel
scheermesjes gebruikt, waarvan de voortref
felijkheid prominent verkondigd wordt op de
gekleurde etiketten, die mijn gezicht meer
gehavend hebben dan een haaitand in een
gespleten stokje.
Wij hadden eens een haai aan den haak
die de lijn brak en er met ons stalen snoer
van door ging. Wij hadden er toen niets
anders voor in de plaats dan koperdraad, dat
wij tot een dikte van een kwart duim stren
gelden. Hermee bleven wii visschen en kre
gen den haai weer aan den haak maar een
seconde later was hij weer los en toen wii
'.ijn inhaalden zaeen wij dat het konerdraad
door was juist boven den haak zoo net
jes alsof het met een tang was doorgeknint.
Den volgenden dag kwamen wij bij dezelfde
plaats, gewapend met een nieuw stalen sneer
én wij vingen den haai; wij vonden de beide
haken en het snoer, die wij den vorigen dag
verloren hadden, terug. Het snoer zat om den
kop van den haai gewikkeld op een manier
die het dier blijkbaar niet het minste onge
mak veroorzaakt had. Het klinkt vreemd,
maar deze visschen worden niet schuw wan
neer zij herhaaldelijk aan den haak worden
geslagen, integendeel zij schijnen woester en
gretiger te worden dan tevoren.
Wij kregen een grooten blauwen haai. die
gedurende meer dan een week langs de baai
heen en weer had getrokken, acht maal ach
ter elkaar aan den haak, acht maal wist hij
te ontkomen en slechts de negende maal
slaagden wij er in hem aan land te krijgen.
Het was een monster, dit heerschap, en hij
was zoo vraatzuchtig, dat wij nooit langer
dan een paar minuten behoefden te wachten
of hij ging er al weer met het aas van door.
Het is interessant om bij Saldanha Bay de
haaien gade te slaan wanneer de walvisch-
booten een walvisch aanbrengen. Lang voor
de menschen op de kust het schip zien aan
komen, schijnen de haaien al te voelen dat
er een walvisch binnen gebracht zal worden,
en men ziet hun groote driehoekige vinnen
heen en weer door de oppervlakte snijden.
Als de takels vastgemaakt worden aan de
walvisch alvorens het karkas op de helling
gebracht wordt, schijnen de haaien het
meeste plezier te hebben. Zij schieten op het
karkas af en scheuren groote stukken vleesch
er af. dikwijls op een manier als van wilde
honden. Het is amusant te zien hoe een haai
dan nog tracht een laatste hap van de staart
van de walvisch te krijgen als deze opgehe-
schen wordt.
De gevangen haai is voor een gewoon
mensch van heel weinig waarde, ofschoon zij
te Durban in groote aantallen gevangen
worden en hun hulden tot schoenleer ver
werkt worden. De visschers verkrijgen, ech
ter, een zeer goede olie uit de lever, door
die in een ijzeren pot te koken. De haai heeft
een lever van enormen omvang en in een
exemplaar van drie meter is de lever dikwijls
een meter lang Als men de lever, zelfs als die
nog geheel versch is, met een mes snijdt, kan
men de olie er uit zien komen. Een lever van
deze grootte geeft wel twee gallon olie, die de
visschers gebruiken om hun schoenen en
oliejassen mee in te smeren. Haaivinnen zijn
niet alleen een lekkernij voor de Chineezen,
want de Zuid-Afrikaansche visschers eten ze
ook. Soms zouten en drogen zij die, maar
gewoonlijk worden ze gekookt tot een dikke
gelei, die abominabel ruikt en nog erger
smaakt. De visschers schijnen er echter van
te houden.
De vitaliteit van een haai is enorm en ik
heb er eens een gezien, die in verschillende
UIT DE WERELD VAN DE FILM.
Geboren te Philadelphia in 1907 had zij
een gelukkige jeugd met een lieve, verstan
dige moeder en een beminnelijken stiefvader.
Janet koesterde g?en hoogere aspiraties,
dan na voldoende handelsonderwijs genoten te
hebben, eenmaal een „privé secretaresje" te
worden.
De familie trok van Philadelphia naar San
Francisco en vandaar in 1924 naar Holly
wood.
De jeugd van Frisco, speciaal de vrouwelij
ke jeugd, ondergaat sterk den invloed van
het nabij gelegen Hollywood. De gesprekken
draaien om de film en nog eens om de film
en een meisje met een even passabel snuitje
tracht haar geluk in Filmland te beproeven.
Ook Janet ging het probeeren, alhoewel ze,
gegeven haar stil, rustig wezen, niet geschikt
scheen voor de filmcarrière. Het gelukte haar
vooiioopig dan ook niet, om zich een plaats
te veroveren. Van tijd tot tijd een figuratie
rolletje, maar verder kwam het niet.
Tot een der regisseurs op zekeren dag een
heel gewoon bakvischje noodig had en men
onder de stralende jeugd van de Hollywood-
sche filmstudio's zoo een exemplaar juist niet
vond. Janet stond in een hoekje te praten
toen men haar plotseling kwam roepen. Zij
scheen het bedoelde type te bezitten.
Een fiimproef werd gemaakt en Janet
Gaynor speelde haar eerste, nog onbeduiden
de filmrol voor Fox in de Johnston Flood.
Er volgden nog andere films, tot ze voo
het eerst, werkelijk de aandacht trok in haar
meisjesrol in „De terugkeer van Pole
Grimm". Daarin gaf ze werkelijk verrassen
de momenten. Haar naam begon een zeke
ren klank te krijgen, tot de groote ve.ra
sing kwam in ..Twee menschen'' 'Seventh
Heaven; waarin ze voor het eerst onder re
gie van Frank Borsage met Charles Farrell
speelde.
plekken geharpoeneerd was en wiens inge
wanden er geheel uit hingen, maar die toch
nog woest sloeg.
Ik herinnerde mij Jack London's verhaal
van het hart van een haai dat nog bleef
kloppen nadat het uit het lichaam verwijderd
en gedurende een half uur aan de zon was
blootgesteld. Ik besloot de waarheid daarvan
te toetsen. Nadat ik het hart van een haai.
die pas gevangen was. had verkregen en go-
zien had dat het krachtig klopte, plaatste ik
het op een kist in de zon. Toen ik het een
half uur later opnam kon ik het nog op mijn
hand voelen slaan, terwijl de spiersamen-
trekkingen van de punt nog duidelijk zicht
baar waren Het is dan ook niet te verwon
deren, dat de haai met zijn geweldige vitali
teit, enorme kracht en woestheid, de schrik
der zeeën is, en ook als vechter, want. zelfs
zulke kwaadaardige visschen als de barra-
cuta of de albecore of de machtige leervisch,
kunnen niet vergeleken worden met een ge
len haai van vier meter lang, die, zelfs wan
neer aan den haak van een kwart duim lijn
en staalsnoer, nog dikwijls weet weg te ko
men door zijn kracht en dan terugkeert en
weer in het aas bijt
Kaapstad, Juni 1932
BEGRAVEN BOTER.
Er bestaat een zeker soort kaas, die eerst
een korten tijd begraven moet zijn geweest,
voor ze haar speciale geur en smaak krijgt.
Zoo werd vroeger ook gedaan met boter in
het Schotsche Hoogland en Ierland. Een hou
ten vaatje met boter werd dan begraven en
één z>o'n vaatje is onlangs opgegraven in
Skye. Het bevond zich op 'n diepte van onge
veer 6 voet en de boter, die vermoe
delijk honderden jaren oud is, smaakt als
gesuikerde kaars!
Ook in andere streken wordt boter, die lang
begraven is geweest, als een lekkernij be
schouwd en groote tonnen boter worden nog
geregeld onder den grond gestopt en weer
opgegraven als voldoende tijd is verstreken
ELECTRISCHE TUINEN.
Een der laatste uitvindingen op het gebied
van tuinieren is wel dat sla-groei bevordderd
kan worden door electrische schokken
Ook tomaten zijn gevoelig voor electrici-
teit. Experimenten van recenten datum in
Engeland genomen hebben bewezen, dat nach
telijke verwarming van den grond, waarin
tomaten zijn geplant, door middel van elec
trische leidingen, die een voet ongeveer on
der den grond liggen, uitstekende resultaten
opleveren. Men heeft gemerkt, dat ook be
paalde wormen uit dien geëlectrificcerden
grond worden gedreven.
In Holland, zoo vinden we in een Engelsch
blad, zijn zoowel kunstlicht als verwarming
van den grond met succes in gebruik voor het
doen groeien van groente.
Of de electrische tuin ook economisch zou
zijn, is natuurlijk een andere kwestie. De
electrische boerderij schijnt in elk geval wel
te voldoen.
Hoe Ottawa hoofdstad van Canada werd.
De geschiedenis van de Ri|ksconferenfie.
Dezen zomer, waarschijnlijk in Augustus
zal can eindelijk de conferentie van het
Britsche Keizerrijk in Canada's hoofdstad
Ottawa, worden gehouden. Zoowel voor Ca
nada als voor het geheele rijk is dit. een. zeer
belangrijk evenement. Voor Canada, omdat
dit de eerste maal is, dat het. de zetel is van
een belangrijk, politieke conferentie; en voor
het rijk, omdat dit de eerste maal is dat deze
conferentie buiten Londen wordt gehouden,
wat als een precedent kan women be
schouwd. De geschiedenis van de Rijksconfe
rentie houdt gelijken tred met de ontwikke
ling en de „vrijmaking" van de dominions,
zooals die reeds in een der vorige brieven is
uiteengezet
Oorspronkelijk was het een conferentie
voor koloniën, voorgezeten door den En-
gelschen minister van koloniën, in naam
van den koning. Toen was er nog geen ge
dachte op. dat de bijeenkomst ooit ergens
anders zou worden gehouden dan te Londen.
Maar in 1907 werd de naam veranderd in
Rijksconferentie. en niet alleen de naam'
Voortaan zou de Engelsche regeering ter
conferentie aan zitten te midden der regee
ringen van de dominions als ..primus inter
pares". Niet de Engelsche minister van ko
loniën zou langer voorzitter zijn, maar de
Engelsche premier, en het staat te voorzien,
dat. nu men eenmaal gebroken heeft met de
traditie om deze conferentie te Londen te
houten, er ook n:g wel eens een andere
traditie gebroken kan worden en we eerst
daags eer. Australischen, een Canadeeschen.
een Zuid-Afrikaanschen of een Ierschen pre
mier als voorzitter van de Rijksconferentie
zuilen zien.
Sedert 1907 zijn er verschillende conferen
ties gehouden op dezen voet van gelijkheid,
de laatste In 1930 Deze leverde zoo weinig re
sultaten op dat oogenblikkelijk besloten
werd reeds het volgende jaar. weer bijeen
te komen. Minister Bennett, de Canadeesche
premier kwam toen met het voorstel om
Ottawa als zetel uit te kiezen wat het prak
tische voordeel had. dat de gedelegeerden op
aanger.ante wijze met een der belangrijk
ste domonions zouden kunnen kennis ma
ken.
Door verschillende omstandigheden kon de
conferentie in 1931 niet doorgaan, zoodat ze
een jaar werd uitgesteld, wat Canada niet.
ongelegen kwam, daar ze nu samenvalt met
de wereldgraan-tentoonstelling te Regina,
die ook dezen zomer zal plaats hebben. Reeds
ruim twee jaar is men bezig met de organi
satie van deze tentoonstelling, die een beeld
moet geven van de graanproductie van de
heele wereld. Tot de belangrijke mededin
gers op die tentoonstelling zal zonder twijfel
Wat nu volgde, is bekend: „Zonsopgang"
met George O'Brien, onder Murnau's regie,
„De Straatengel" met Charles Farrell. „Ge
lukskinderen". „Sunny side op", ..Vadertje
Langbeen" met Warner Baxter en Zijn Te
rugkomst met Charles Farrell.
Haar volgende producties zijn ..Merely Mary
Ann", naar een gegeven van den beroemden
schrijver Zangwill en ..Delicious", waarin ze
voor een Schotsch landverhuistertje speelt.
Janet Gaynor is gelukkig in haar werk en
in haar huwelijk.
Haar echtgenoot., een jonge advocaat. Ly-
dell Peck, heeft haar voor enkele maanden
vergezeld op een reis naar Europa. Bij haar
aankomst in Engeland werd zij begroet door
pers en publiek. De indruk, dien zij maakte,
werd o.a. in de „Daily Mail" op de volgende
wijze beschreven.
„Er zijn filmstars en filmstars. De eene
soort!Publicity, geschreven met hoofd
letters, mobilisatie van persfotografen en
journalisten. Filmcamera's klinken, lunches,
soupers, recepties, circulatie door eerste
rangs hotels; kortom de groote Trom.
Een andere soort: Kenmerk is hier een
voud en charme en tot. deze behoort de ons
allen bekende en sympathieke Janet Gaynor".
Bij haar aankomst te Londen (ze was ver
gezeld van haar moeder en echtgenoot was
de directeur van het Londensche Fox-filiaal
aan het Waterloo-station om haar te ont
vangen.
De heldin van „Twee menschen", „Vadertje
Langbeen" enzwie zou het in onze da
gen nog gelooven.... een verlegen, bijna
schuw meisje.
Ze is klein, zelfs heel klein, heeft groote
bruine oogen. vol uitdrukking (wie kent ze
niet van de film) prachtig rood haar en be
zit een allerliefsten glimlach, ook bekend aan
het filmpubliek van de geheele wereld!...
Een bekend journalist zegt van haar: „Het
natuurlijkste, eenvoudigste kind, dat men
ooit heeft ontmoet, is Janet Gaynor. Ze doet
geen enkele poging om zichzelf op den voor
grond te brengen, noch zichzelf, noch haar
films. En daarom heeft ze de harten van ons
Engelschen stormenderhand veroverd. Het is
in onzen tijd iets bijzonders, om een Jong
meisje van zulk een verfrisschende natuur
lijkheid te ontmoeten.
Janet Gaynor's „Vadertje Langbeen" heeft
in Engeland „filmgeschiedenis" gemaakt, He;
zal de standaard-film blijven, waarheen men
jong en oud zal brengen en waarheen de'
Jongelui, zoowel als de ouderen van dagen
ermee zullen dweepen.
DE STERREN SPREKEN
„Ik geloof niet in ware liefde". (Jeannette
MacDonald).
,.Ik wou getrouwd zijn en veel kinderen
hebben" (T'nelma Todd>.
„Veel huwelijken worden verwoest door
een schoonmoeder, maar in Hollywood is de
heele wereld onze schoonmoeder". (Gloria
Swanson).
„Ik heb genoeg van Hollywood". (Gary
Coopen
„Ik haat den nacht." (Marion Davles)
„Wat zou prettiger zijn dan in een Ohl-
neesche jonk te springen en de rivieren van
China od te varen?" (Clark Gablet),
Australië beho:ren en het Is eer. gelukkig feit
voor Canada dat het dus Jubbel gastheer kan
spelen tegenover de grootste dominion.
De conferentie zal dus gehouden worden-
In Ottawa, de hoofdstad van Canada, waar
de regeering zetelt, en de Gouverneur-Ge
neraal zijn residentie heeft. Ottawa is bij
lange na niet de groot>.o of belangrijkste
stad van Canada. Eigenlijk is het „ge
creëerd" als hoofdstad. Van de 150 duizend
Inwoners is zeker de helft regeeringsambte-
naar. Canada heeft nogal gesukkeld met
hoofdsteden, en zeer veel plaatsen hebben
het voorrecht gehad een tijdlang de re pee
ring binnen haar muren te huisvesten.
Van de ontdekking af is Quebeck, als eer
ste aanlegplaats en als oudste en grootste
nederzetting steeds Je hoofdstad geweest.
De Fransche Gouverneurs-Generaal woon
den altijd op het Chateau St.-Louis. dat als
een trotsche burcht hoog boven de St.-Lau-
renarivier te Quebec stond. Onder het En
gelsche regiem werd dit voorloopig gehand
haafd. maar door de verder doorgedron
gen nederzettingen was het centrum meer en
meer naar het Westen verplaatst Bij de
splitsing in 1791 In Boven- en Bene Jen Ca
nada werd voor Boven Canada Newark als
hoofdstad aangewezen. In 1797 is dit echter
reeds veranderd, en werd Toronto verkozen,
dat in dien tUd nog York heette.
In 1841 werden Boven- en Beneden-Cana
da weer vereenigd. en verhuisde ce gezamen
lijke regeering naar Kingston. Echter niet
voor lang. Reeds drie jaar later was King
ston uit de gratie en ging mem het te
Moniireal probeeren Hoe lang Montreal
de eer genoten zou hebben, ware hot parle
mentsgebouw niet verbrand, laat zich slechts
gissen. Bekend is dat na den brand een
compromis werd ges! ten dat waarschijnlijk
ineer de bedoeling had om ce eer dan om de
praktijk te dienen. Volgens dit compromis
zouden Toronto en Quebec om beurten vier
Jaar hoofdstad en zetel der regeering zijn.
Het was duidelijk dat bij toenemende over
heidsbemoeiing en -administratie een derge
lijke i est and niet lang kon duren Ln 1358
diende de regeering een wetsvoorstel in cm
de stad Bytown tot hoofdstad uit te roe
pen en het den naam Ottawa te geven. By
town was een plaatsje gelegen in een schit
terende omgeving aan de Ottawarlvier. en
was in 1827 gesticht door generaal By. Het
was een zeer onbelangrijke stad met. evenals
het tegenoverliggende Huil eenigen hout
handel. Geen wonder, dat Sir Edmund Head
in naam der Koningin zijn veto over dit wets
vo- rstel uitsprak. Na al dat gesol met de
hoofdstoden moest er tenslotte nog een ka
binetscrisis uit voortkomen
De nieuwe regeering voreenigde zich ech
ter met de oude over het hoofdstadsvoorstol.
en zoo miest de G. G. wel toegeven. Ottawa
werd uitgeroepen tot hoofdstad, en toen in
1860 de Prins van Wales (de latere koning
Edward VII) een bezoek bracht aan Canada,
legde hij tevens den eersten steen voor het
parlementsgebouw -dat in 1865 in gebruik
werd genomen.
Nu kon Ottawa, dat zich naar het voor
beeld van Washington als een tuinstad ont
wikkelde. zeker zijn van haar zege en toen
dan ln 1916 ook deze parlementsgebouwen
in vlammen opgingen, werd oogenblikkelijk
de bouw van eer. nieuw, waardig regeerings-
palets in Ottawa begonnen. Op zijn reis naar
Canada in 1919 mocht de tegenwoordige
Prins van Wales het genoegen smaken, den
eersten steen te leggen voor den toren die
de sluitsteen vormt van een ln prachtige
omgeving liggcr.dc gebouwencomplex.
DE SCHILDPAD VAN COOK
LEEFT NOG.
Op het Togoe-elland leeft nog een schild
pad, die van Engeland door den wereldreizi
ger. kapitein Cook, op een van zijn reizen
naar dit eiland werd overgebracht, om de
daar regeerende Koningin als een vredestcc-
ken bij de landing aan te bieden. Die schild
pad Is thans ruim 150 jaar oud. Maar de
schildpad van Cook is nog lang niet de oud
ste. die er op de wereld te vinden is. Veel
ouder is de schildpad Marmarduc in den
Londenschen Dierentuin, die 200 jaar oud
zou zijn. welken ouderdom, voorzoovcr be
kend, nog nooit door een andere schildpad
is bereikt.
Jcazet Gaynor. met Werner Eetster m „Vadertje Langbeen".
EEN NIEUW GEBRUIK VAN
AARDBEIEN.
Aardbeien en room zijn een luxe, die vooral
aan deze maanden is verbonden. En toch
beteckent de aardbei nog meer dan uitslui
tend lekkernij voor velen.
Eenigen tijd geleden vonden Parljsche
schoonheids-experts Iets nieuws uit, en rie
den hun klanten aardbeien-baden aan. Nog
al een kostbare liefhebberij, deze baden,
maar men kan een werkelijk geslaagde aard
beien-behandeling veel goedkooper krijgen.
Snijd een rijpe aardbei in tweeën en wrijf
uw gezicht ermee in. Eén vrucht is al vol
doende. doch het is aan te raden de behan
deling dagelijks te doen. wat niet duur is in
den echten aardbelentijd.
Evenals vruchten zijn de bloemen e«l!efd
oor schoonhNdsproce <=en. Onlange beweer
de een Amerikaan dat baden van okte
rozen en lel cs uitstekend waren tegen „den
vermoeiden blik".
Ook champagne-baden worden genoemd,
doch in deze verhalen zit meer fanta ie dan
waarheid. Toch kunnen baden duur zijn.
Van een filmster werd vroeger eens gezegd,
dat zij per jaar 500o pond sterling spendeer
de aan baden van zeewater, melk en rozen
olie.
