STA TEN- GENERAAL.
HAARLEM'S DACBLAD
ZATERDAC 25 JUNI 1932
TWEEDE BLAD
TWEEDE KAMER.
Het ontwerp tot steun aan de varkenshouderij aangenomen. De uitvoer
van varkensvleesch wordt geconcentreerd. Verlengde hulp voor den
tuinbouw in West-Friesland.
24 Juni.
De Kamer ging vanmiddag om zes uur met
vacantie.
Wanneer er zich geen bijzondere gebeur
tenissen afspelen in den zomer, dan komt de
Kamer eerst weer op den derden Dinsdag in
September bijeen.
De Kamer heeft zoo schreven we in den
titel haar werk voor dit zittingsjaar ge
ëindigd metzwijnerij. Zij heeft het wets
ontwerp n.l. behandeld, dat aan de varkens
houderij crisissteun wilde verleenen. Zij
heeft dat ontwerp ook aangenomen met 50
26 stemmen. Tegen waren de s.d.a.p.. de com
munisten, de heer Peereboom, de r k. Dr.
Kortenhorst en de meerderheid der liberale
fractie, n.l. de heeren Boon, Eerdmans, v. d.
Bilt, Knottenbelt en Dr. Vos. Mej. Wester
man stemde met de heeren Bierema en van
Rappard vóór het ontwerp.
Het ontwerp heeft heel veel steun uit de
Kamer gekregen, van de sprekers. Heel de
sprekersrij was vrijwel voor. En de minister
zou zelfs den steun van de sociaal-democra
tische fractie hebben kunnen lncasseeren,
wanneer het ontwerp nu ook maar niet, wat
op den export zal worden verloren, op den
binnenlandschen consument wilde verhalen.
Ware dat op andere wijze in het ontwerp op
gelost, door b.v. directen regeeringssteun,
dan zouden ook de sociaal-democraten heb
ben voorgestemd. Dr. Kortenhorst is tegen
geweest, omdat de minister het ontwerp zóó
spoedig wilde behandeld hebben, dat het
aan de orde kwam op den laatsten dag voor
AGENDA.
Heden:
ZATERDAG 25 JUNI
Schouwburg Jansweg: Opvoering van „Tro-
penadel" 8-15 uur.
Palace: ..Een vrouw van slechte reputatie
Op het tooneel: Henry Wallig en Liddy Berg-
mann. 2-30, 7 en 9.15 uur.
Luxor Sound Theater: „Zijn terugkomst
Op het tooneel: eerste klas variété. 2.30 en
8.15 uur.
Rembrandt Theater: „Bommen op Monte
Carlo". Op het tooneel: The Paetzold's. het
komische ensemble op rijwielen. 2.30, 7 en
9.15 uur.
Krelagehuis: Tentoonstelling van cacteeen
en vetplanten. 1010 uur.
Kunstzaal Reeker, Wagenweg 102. Tentoon
stelling van werken van Haarlemsche beel
dende kunstenaars. 107.30 uur.
ZONDAG 26 JUNI
Muziektent in den Hout: Concert door de
H. O. V.
Schouwburg Jansweg: Opvoermg van ,Tro-
penadel". 8.15 uur.
Bioscoopvoorstellingen des middags en des
avonds. m
Kunstzaal Reeker, Wagenweg 102. Tentoon
stelling van werken van Haarlemsche beel
dende kunstenaars. 107.30 uur.
Zandvoort: Thé Dansant in 't Groot
Badhuis, des middags.
Noorderbad: Tweede Tweka-concert, 2 uur.
MAANDAG 27 JUNI
Bioscoopvoorstellingen.
Kunstzaal Reeker, Wagenweg 102. Tentoon
stelling van werken van Haarlemsche beel
dende kunstenaars. 107.30 uur.
Teyler's Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 113 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij.
APOTHEKEN (AVOND- EN NACHTDIENST)
Firma Th. A. Klinkhamer, Koninginneweg
69. Tel. 11596.
Firma Begemann en Sneltjes, Jansstraat
27. Tel. 10043.
1 het recès, waardoor naar zijn inzicht de
Kamer niet de gelegenheid heeft gehad, het
geheel van het moeilijke en ingewikkelde
ontwerp aan alle kanten te bezien. Dit ver
wijt werd echter verkeerdelijk tot den be
windsman gericht het had tot de Kamer
zelf gericht moeten wezen. Er kon immers
geen bezwaar tegen geweest zijn. om b.v. in
de volgende week nog eens bijeen te komen.
De bedoeling van het ontwerp is geweest
een voorname bron van bestaan voor den
landbouw op vooral de lichtere gronden voor
den ondergang te behoeden. Dit doel wilde
het ontwerp bereiken door dep uitvoer van
varkensvleesch te concentreeren en door de
productie te ordenen.
Een stel van ingewikkelde bepalingen moet
dit bereiken, mee door middel van vele
nieuwe instellingen (een varkenscentrale,
waarin wat de naam zou kunnen doen
vermoeden geen vax-kens zitting hebben,
een centrale, welke de uitvoer van varkens
en varkensvleesch heeft te regelen, een sta
bilisatiefonds, gewestelijke organisaties enz.).
De regeering wil voor dit alles een prijs voor
het varkensvleesch bereiken, welke „overeen
stemt met den prijs van de mais, het hoofd
voeder der varkens.
Dit alles ondervond veel instemming van
de plattelanders, de boeren en de Kamer.
Dit alles ontlokte juichtonen aan de heeren
van Voorst tot Voorst, van Rappard, Weit-
kamp, Ebels, Bierema, Ament, Dr. Lovink en
v. d. Heuvel.
De minister heeft het ontwerp moeten ver
dedigen, vooral tegen den heer v. d. Sluis,
die nog. om de regeling van uitvoer en pro
ductie wel had willen meegaan, wanneer
maar niet in het ontwerp opgenomen was
geworden het drukken op den consument,
wat de exporteur, dus het buitenland toebe
deeld kreeg. Ook had de minister zich te ver
dedigen tegen den heer Wijnkoop.
De heer Loerakker komt steeds op voor de
loonen der landarbeiders in de gesteunde
bedrijven. Ook nu. Al zal de minister niet
steeds de loonen uit de collectieve contrac
ten aanhouden, toch zal de minister een In
vloed ten goede daarop uitoefenen.
Het ontwerp wil den export concentreeren
in de Varkenscentrale. Dat doende wil het
tevens zorgen voor een goed product en daar
op controle oefenen ten bate van den ex
port, zooals de Overheid op zoovele produc
ten controle uitoefent in het belang van heel
het land en zijn goeden naam. Dat Dr. Lo
vink deze goede kant van het ontwerp on
derstreepte, laat zich wel denken.
Eerste doel is daarbij de baconproductie
goed te doen zijn. Door de sterke concentra
tie kunnen nu adviezen (en meer dan dat)
gegeven worden t. a. v. de varkensvoeding,
t. a. v. de beste varkensrassen enz. Tevens
hoopt men de positie op de binnenlandsche
markt te verbeteren. Toch is deze uitvoercon
centratie voor den minister een bijkomstig
heid eerste doel is de positie van het be
drijf te redden, mee door verhooging van
den export en die is niet anders mogelijk
dan door concentrade.
De heeren v. d. Heuvel en Bierema vroegen
of in het varkensvoer niet het overtollige
aardappelmeel zou kunnen worden opgeno
men. Dat zou nu toch wel een economische
dwaasheid zijn. antwoordde de minister Het
dure aardappelmeel voor te schrijven in de
plaats van de goedkoopere mais!
Door de ordening van de productie zal on
getwijfeld de varkensstapel worden gestabi
liseerd wat een goed ding was, ook vol
gens den v. d. v. d: Sluis, wien het nog al
scherp fluctueeren van de varkensprijs, ook
in normale jaren, een doorn in het oog was.
Maar nu de heer v. d. Sluis erover klaagde,
dat ook nu weer de consument de hulp aan
het bedreigde bedryf heeft te betalen, daar
antwoordde de minister, dat door de stabili
satie van den varkensstapel ook de varkens-
prijs wordt gestabiliseerd, wat voor den con
sument in ieder geval een goede kant van de
INGEZONDEN MEDEDEELINCEN 60 Ct*.
r refet
zaak is. Ook de minister zag een nadeel in
het betalen door den consument van wat op
den export aan verlies geleden wordt. Maar
vervolgde hij zonder den export te sti-
muleeren, is geen goede regeling mogelijk en
bovendien ook wanneer de consument den
toeslag aan den export betaalt ontvangt hij
toch het product tegen lager prijs dan in
normale jaren.
De stabilisatie van den varkensstapel hoopt
de minister te bereiken door toezicht en lei
ding der gewestelijke organiaties, maar ook
door een hooger telkens hooger recht, bij
aanwezigheid van meer varkens "den de'toe
gestane hoeveelheid. Die varkens noemde de
bewindsman de boventallige of surnume-
raire varkens.
De prijs voor het binnenland heeft de mi
nister in de hand op twee manieren: a. door
dat de varkenscentrale in staat zal zijn als
kooper op te treden (bij die mogelijkheid zal
de boer zijn waar nooit te laag afleveren)b.
doordat de regeering als gevolg van haar pro
ductie-order. ing den aanvoer naar de markt
in de hand heeft.
De heer Kortenhorst had gevraagd of het
geen aanbeveling verdiende het ontwerp nog
wat aan te houden, wijl immers de prijzen
van varkensvleesch weer gestegen waren. De
minister bleek 't volledig met den heer Bie
rema eens, dat deze stijging eenvoudig een
gevolg was van de indiening van het ont
werp.
De heer v. d. Sluis had een motie ingediend
om de toelage aan den export uit het sta
bilisatie fonds te betalen, maar de gelden
daarvoor niet te vinden op de binnenlandsche
consumptie, doch uit in het fonds direct
door den Staat te storten gelden.
Deze motie werd door de Kamer verwor
pen met 5323 stemmen.
Nadat nog een amendement-Lockefeer was
aanvaard z.h st. hetwelk het varken, dat
voor eigen gebruik wordt gemest en ge
slacht, onbelast zou laten, werd het ont
werp in stemming gebracht met de in den
aanvang genoemden uitslag
Ook werd vrijwel zonder discussie het ont
werp aanvaard, dat de rentelooze voorschot
ten voortzet ten behoeve van den .groven
tuinbouw in West-Friesland.
En toen was het einde van de zitting ge
komen, het officieuse einde. De Kamer heeft
thans 12 weken aaneengezeten. Het aantal
vergaderingen was dit jaar grooter dan ooit.
Tengevolge van de crisis.
De voorzitter wenschte de Kamer en de
genen, die de werkzaamheden der Kamer
van zoo nabij volgen (dat zijn de journalis
ten) een extra parlementaire rust.
Nu moet de Senaat nog in de wei gestuurd.
Maar dat zal nog wel een drietal weken
duren.
INTIMUS.
HET STUCADOORSCONFLICT.
ONGEREGELDHEDEN IN DE STAD.
Vergierdeweg.
Vrijdagmiddag omstreeks vijf uur hadden
zich op den Verglordeweg ongeveer 250 sta
kers verzameld, die samenschoolden tegen
de werkwillige stucadoors en tegen de politie
Deze dreef de menigte uiteen met behulp van
gummistok en sabel Hierbij zijn flinke klap
pen uitgedeeld. Ook is er met politiehonden
gewerkt.
Nie. v. d. Laanstraat.
In den afgeloopen nacht is bij een werkwil
lig st.ucadoor in do Nie. v. d. Laanstraat wo
nende een ruit vernield. De politie stelt een
onderzoek in.
Garenkokerskade.
Door de politie is aangehouden en in be
waring gesteld een 34-Jarigc stucadoor, ver
dacht van openlijke geweldpleging tijdens de
relletjes aan de Garenkokerskade.
HEEMSTEDE.
PERSON ALIA.
Geslaagd te Delft voor het propaedeutisch
examen civiel ingenieur de heer G. H.
Meyer te Heemstede.
e® I*I
De schoonheidskoninginnen. Engel-
sche loedstrijden .,en détail".
Mejuffrouw Selbach, oud dertien.
Waarom mag zij niet naar Los
Angeles? Praat-herinneringen, en
de groote gevaren van oorspronke
lijke gedachten.
De tijd der schoonheidskoninginnen schijnt
een beetje voorbij te zijn, althans in ons
land. Misschien komt het doordat nog nooit
een Miss Holland ook maar de geringste kans
heeft gemaakt om het tot „Miss Univex^se" te
brengen. Een rare titel overigens, waarbij
het heele fixmament maar kalmweg wordt
genegeerd, en ons armzalige kleine planeetje,
dat ze misschien op Mars pas hebben ontdekt
en op Jupiter nog als een twijfel-geval be-
schouwexx, zich dwazelijk den naam „Heelal"
aanmatigt. Jufrouw Heelalhet mocht
was! Juffrouw Aardbol, en meer niets. Hoe
weten die opsnijders met hun schoonheids
wedstrijden, dat de millioenen andere pla
neten onbevolkt zijn? En als ze bevolkt zijn,
is het dan niet zeer aannemelijk dat er op
Venus veel mooiere meisjes zitten dan hier
bij ons?
Enfin, de schoonheidskoninginnen-rage is
vrijwel voorbij, en ik ben de laatste om het
te betreuren. Goedkooper narigheid is zelden
vertoond. In Engeland doen ze het nog,
volgens anatomische détails. Een zekere juf
frouw Billie Schofield heeft daar beide prij
zen voor de mooiste beenen en de mooiste
armen gewonnen. Maar wat had ze er aan?
Een andere juffrouw kreeg den prijs voor de
mooiste oogen, en weer een andere dien voor
het mooiste gezicht, en nog een andere dien
voor de mooiste „permanent wave". Wat is
nu belangrijker, in dezen tijd: de mooiste
beenen of de mooiste ..permanent"? Als man
zijnde aarzelt ge al bij de beantwoording
van deze vraag, wel beseffende dat ge er
niets van weet en dat vrouwen het moeten
uitmaken. Ik heb er haar naar gevraagd,
maar zij spraken elkaar lijnrecht tegen.
De schoonheidskoninginnen mogen uit de
mode zijn; de athletische vrouwen zijn er
evenwel meer dan ooit in. Marietje Baron is
door 't huwelijk aan de verdediging van onze
„nationale zwem-eer" ontvallen, maar ons
rest Zus Braun, thans mevrouw Philipsen
Braun, hetgeen haar niet belet sneller dan
ooit te zijn. Zij gaat naar Los Angeles,, ver
gezeld door de nog veel beroemder Ma Braun
voor wie, als zij in dezen vex-heven
tijd nog mocht komen te sterven (hetgeen
Neptunus, Triton en andere natte goden
verhoeden mogen!) zeker een standbeeld
opgei-icht zou worden. Ma Braun ixi brons,
geknield bij een bronzen keex-punt, met de
handen trompetvormig aan den mond, Zus
aanmoedigend, van wie slechts een rij
tandjes en een bos haar boven het bronzen
watex-vlak, zacht gerimpeld, uitkomt
Welk een opdracht voor een waarlijk be
zield kixnstenaar!
Wel is de heer Philipsen, bij al zijn ken
nissen thans natuurlijk bekend als „de man
van Zus-met-de-wereldrecords" een bege
nadigd man!
Ex- zijn nog meer beroemde zwem-dames,
waaronder mejuffrouw Selbach. Mejuffrouw
Selbach is pas dertien, maar wat doet dat
ertoe! Ik weet niet of zij haar toelatingsexa
men voor de Middelbare School al gedaan
heeft, maar wat hindert dat? Wie let er op?
Zij zwemt hard, en derhalve is zij het eenige
dertienjarige hummel in Nederland dat als
„mejuffrouw" en niet als kleine Sientje of
kleine Catootje wordt aangeduid. De sport-
rubrieken van vele krantexx staan vol van
haar. De Telegraaf wijdt „groote koppen"
aan haar. Want zij is gepasseerd voor Los
Angeles, ofschoon zij minstens een seconde
sneller is op de 100 M. dan Marie Vierdag,
die door den Ned. Zwembond is uitverkoren
„omdat zij meer wedstrijdroutine" heeft. Een
schandaal, meneer! Ik heb er. ook alweer in
de Telegraaf, een ingezonden stuk over ge
lezen van mevrouw de DoodKoenen pre
sidente van de Amsterdamsche Dames Zwem-
club. Mevrouw de Dood is vreeselijfc boos op
den Nederlandschen Zwembond. Zij zegt
ronduit: „De keuze van den N. Z. B. is fou
tief en behoeft, neen eischt herziening!" O
zoo! Dat is mannen-neen, neen. ik be
doel natuurlijk: vrouwentaal! „Waarom
heeft men mejuffrouw Selbach aan de se
lectiewedstrijden mee laten doen?" roept
mevrouw de Dood uit. „Waarom heeft men
haar in Utrecht gezegd, dat zij maar pasfoto's
moest laten maken?," argumenteert me
vrouw de Dood met snijdende kracht ver
der. Enzoovoorts.
O zoo! Zit die, of zit-ie niet? Op ditzelfde
moment druppen misschien de traantjes van
Mejuffrouw Selbach in haar rekenboekje en
op haar lei, omdat ze toch al dertien is en
nóg niet eens mee naar Los Angeles mag
van dien naren meneer Kellenbach. die zeker
bang is da: de Amerikanen om hem lachen
zullen als hij met Mejuffrouw de nationale
eer vaxx Nederland komt verdedigen! Een
spook die meneer Kellenbach 'Onze juffrouw
op school is veel aardiger. Moederrrü
Is het niet verschrikkelijk? Op deze ma-
nier wordt door mannen bah. mannen!
met onze nationale sporteer gesold- Zou het
niet veel beter zijn als al die besturende
mannen in dexx N. Z. B. maar naar huis gin
gen. en plaats maakten voor de Ma's van de
vele athletische dochtertjes, die ons vader
land thans oplevert? Doen zij het niet uit
eigen beweging, dan krijgen we wellicht Kel-
lenbachs ondergang in de Selbach-crisis.
Wat achter dit alles zit, is weer heel dui
delijk. De kif De kif van ons mannen. Wij
kunnen nu natuurlijk weer niet velen dat de
vrouw ook in pootigheid gelijkstelling met
ons verwerft. Wat zeg ik gelijkstelling?
Dat zij ons overtreft! Dat zij meer wereld
kampioenschappen wint dan wijwant
waar is onze dertienjarige Selbach. de Heer
Selbach, die snel genoeg is om naar Los An
geles te gaan? ,sr
Welk een tijd! En wat snappen wij ervan?
Daar zitten we nou. en leuteren antiek over
vrouwelijke charme en zachtheid en de jour
nalist Schroder is kinderlijk blij met de ten
toonstelling Moeder en Kind, omdat hij dat
„beter vindt dan het meer moderne Moeder
en Hond. exx Moeder en Tennisracket....''
Maar als-ie Ma Braun tegenkomt, wed ik
dat de held een zijstraatje inschiet. Man
nen!. bah. mannen!
Juffrouw Frida Kalz moest maar eens in
de Tweede Kamer interpelleeren over de
zaak-Selbach. Wie zijn nou eigenlijk de baas?
Nu dan!
Het eindelooze gepraat in Genève en Lau
sanne maakt iedereen op zijn tijd wel eens
boos. en sommige menschen zijn er door'.oo-
pend kwaad over. Dat geeft niet veel. Zij
vergeten dat niets moeilijker en tijdroovender
is, dan groote veranderingen in deze wereld
tot stand te brengen- En deze plannetjes zijn
laat ons het erkennen werkelijk nogal
erg groote dingen. Er zijn er van minder
omvang geweest, waarover niet minde, ge
praat is, en als journalist met meer dan twin
tigjarige ervaring ril ik nog als ik terugdenk
aan den strijd om het Vrouwenkiesrecht in
Nederland. Als jong verslaggever was ik ge
doemd tallooze vergaderingen van den Bond
van Vrouwenkiesrecht, de Vereenlging voor
Vrouwenkiesrecht en den Mannenbond voor
Vrouwenkiesrecht (deze laatste .prijkt nog in
de historie als een beeld van onze edelmoe
digheid) bij te wonen. In mijn eerste jaar
ging het. Daarna werd het verschrikkelijk.
Niemand was er toen al meer die nog een
enkel nieuw argument pro of contra Vrou
wenkiesrecht kon aanvoeren- Het heele ar
senaal was vol en compleet Het onderwerp
was doorgezaagd in alle richtingen. Het was
bovendien uitgekauwd Het werd alleen nog
maar herkauwd, uit den treure. gelijktijdig
met het vraagstuk van den Bakkersnacht-
arbeid, dat in denzelfden tijd in denzelfden
toestand was geraakt. Het is onlangs zwak
jes herleefd onder den titel: „Het versche
kadetje."
De toestand van den vrouwenkiesrecht
strijd was dusdanig, dat iedere verslaggever
op iedere vergadering over dat onderwerp
zoowel de redevoeringen pro als de redevoe
ringen contra had kunnen houden. Wij ken
den, of wij wilden of niet, het heele onder
werp uit ons hoofd. Ik heb dan ook in dien
tijd een collega gekend die van zoo'n verga
dering wegbleef en er den volgenden morgen
een keurig verslag van maakte, waarop nie
mand de geringste aanmerking kon hebben.
Het eenige origineele geval dat ik mij van
dien tijd kan herinneren, bevrijdde mij
tevens van het verder bijwonen van de ver
gaderingen van den Bond. of de Vereeniging
(ze wilden allebei hetzelfde, werden beide
door dames bestuurd, maar hadden ergens
ruzie over. zooals dat gaat).
In een vergadering van den Bond (of de
Vereenlging) te Utrecht waren ook „de man
nen" uitgenoodigd. De mannen zaten achter
in de zaal allemaal bij elkaar. Er waren er
zoowat twintig. In de pauze werden thee en
taartjes uitgedeeld, maar alleen aan de vrou
wen. Toen vatte een der mannen moed,
verhief zich en riep: „Waarom krijgen wij
niks?"
Op het podium verrees daarop de spreek
ster van den avond, mejuffrouw Martina
Kramers, en riep terug: „Jullie hebben het
kiesrecht Laat ons nu tenminste de thee en
de taartjes!"
Dit was het eerste origineele argument dat
ik sinds een jaar (minstens) omtrent vrou
wenkiesrecht gehoord had, en dus zette ik
het verheugd in mijn verslag.
Dit bleek geheel mis Twee dagen later
werd ik bij mijn hoofdredacteur ontboden,
en daar zat, tegenover zijn bureau, au grand
complet, het afdeellngsbestuur van den
Bond tof de Vereenlging Als blikken doo-
den konden, zou ik toen ter plaatse ontzield
zijn neergestort. Zij doorpriemden mi). Ik
huiverde.
Mijn hoofdredacteur vroeg op gestrengen
toon. of ik volhield dat dat „incident" zich
precies zoo had afgespeeld.
„Zeker", zei ik.
„Ontkennen de dames het?" vroeg hij.
Neen. ze ontkenden het niet.
„Dan heb ik dezen verslaggever niets te
verwijten", zei mijn hoofdredacteur, die een
dapper man was. en hij greep zijn vouwbeen
en hief het bijna dreigend op. Het trilde
maar een heel klein beetje.
Toen praatten alle vijf dames tegelijk, en
ik begreep er uit dat ik het niet had mogen
vermelden, en dat ik den Bond (of de Vereenl
ging) hiermee bespot had, en dat zij mij
nooit meer op haar vergaderingen wenschten
te zien.
Vreugde rees in mij. Een ongedacht buiten
kansje!
„Heb Je dat gehoord?" vroeg mijn hoofd
redacteur. „Ja? Dan weet je het. Ga maar
weer aan Je werk, i k heb niets aan te mer
ken".
Een uur later zag ik hem naar huis gaan.
Hij was wat bleek, maar ongedeerd. Een dap
per man was hij.
U ziet uit dit geval natuurlijk ook, hoe
ontstellend het werkt als er een nieuw punt
in zulke dierbare jarenlange disputen wordt
geworpen. Dit verklaart meteen de geweldi
ge opschudding en verontwaardiging, te Ge
nève gewekt door het voorstel van Amerika.
Immers, de oorspronkelijkheid daarvan ligt
er dik op.
Amerika wil hcusch ontwapenen!
Heusch! Niet heelemdal natuurlijk, maar
dan toch voor een derde.
Het is verschrikkelijk. Het is „simplistisch",
het is „populair", het is bestemd om „de
kiezers te lijmen".
En wie moeten een oorlog uitvechten?
De kiezers dacht u? Het mocht wat!
Meneer MacDonald heeft tegen meneer
Herriot gezegd: „Van ons tweeën hangt alles
af". Nou dan!
Waar bemoeien wij ons mee?
Dit is het gevaar van oorspronkelijke
ideeën.
