Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
EEN VOETBALHUWELIJK. - Dc bekende Ajaxspelcr J. Mar
tens is Woensdag te Amsterdam in het huwelijk getreden met
Mej. Jansen. Het bruidspaar.
EEN WELKOM APPARAAT OP WARME DAGEN. Dejapansche waaierfabrieken genieten internationale ver
maardheid. In bonte mengeling en typische kleurschakeering worden er jaarlijks duizenden gemaakt.
DE BEKENDE NEDERLANDSCHE FILMSTER LIF.N
DEYERS. die op het oogenblik voor vacantic in ons land vertoeft,
bracht Woensdag een bezoek aan dc koloniale tentoonstelling
FEUILLETON
(„LUZIFERS' ENDE")
Een emotioneele roman
door WALTHER KLOEPFFER.
26>
BgenüJJc dacht hij de laatste dagen wel
een beetje vaak aan dergelijke problemen;
veel te vaak. Eens betrapte hij zich zelfs op
die gedachte: ..hoe heerlijk zon de liefde van
deae vrouw zijn, ais ik haar niet wantrouwde!''
Hij was zeer ontevreden over zich zelf. Zijn
kalm overleg, zijn nuchtere vastberadenheid,
alles was gestoord door de gedachte aan.
Inez. „Ik ben gek, gek
Het was in de woonkamer. Mary was uit
gegaan. Inez hield zijn handen tusschen haar
bevende vingers en stamelde:
„O, Klaus, wat ben ik gelukkig dat je weer
hier bent". Haar blikken gleden langs zijn
gezicht. Klaus zonder jou kan ik niet leven.
Dagen en dagen lang heb ik rondgeloopen als
een koortslijdster. Klaus, Klaus; je mag niet
meer weggaan".
Haar liefde brak zich baan als een_ on
stuimige bergstroom. Als een zwakke, kleine
bajadere rekte ze zich op de teenen en kuste
hem. Zenuwachtig streek ze over de mouw
van zijn jas. Klaus sprak geen woord; waar
om sprak hij niet?
..Dat is niet meer uit te houden", bruiste
het door Klaus Sander's brein. ..Hoe kan
de biecht van een dergelijke Kerfde
kalm aanhooren, zonder een onmensoh te
zijn?" Langzaam smolt een meterdek pantser
van ijs. Hij streelde heur donkere haren.
Hoe imooi was ze; hoe ontroerend schoon in
haar heerlijke liefde!
„Lieveling", zei hij en voor de eerste maal
zei hij het oprecht. ,.Ze kan niet slecht zijn",
dacht hij. „Wie als gevierde schoonheid een
armen ziekenverpleger bemint, zonder eenige
bijbedoeling, alleen om hem zelf, neen dde
kan niet slecht zijn. Ze moet me alles ver
tellen, alles, en ik zal haar vergiffenis schen
ken. ..Ik zal haar aan haar machtige liefde
oprichten
,-Hoe gaat het je moeder, Klaus? Ik houd
van haar, zander haar ooit gezien '-e heb
ben. Vertel me van haar".
Klaus Sander bracht zijn hand aan den
hals: hij had het gevoel, alsof hij zou stikken
Wa tspeelde hij toch een erbarmelijke come-
dle. Wat moest hij doen? Een nieuwe leugen
bedenken? Hij keek haar aan en zag cien
zalmrooden oorhanger. Gelukkig, hij had
den overgang gevonden. Hij wees naar het
collier en vroeg:
„Heb je dat sieraad reeds lang?"
Ze scheen zijn ontwijkend gezegde niet op
te merken. „Neen, antwoordde ze. Eerst
eenige weken. Ik kreeg het van professor
Angel. Vind je het mooi?"
„Van Angel?" Een oogenblik was hij ver
bijsterd doch herstelde zich epoedig. De
zaak werd nu nog gekker dan ooit te voren.
Van Angel! Deze twee woorden wierpen zijn
geheele theorie in duigen. Nieuwe raadsels,
nieuwe moeilijkheden doken voor hem op.
Hij keek Inez doordringend aan.
Geen spoor van arglist was in haar oogen..
slechts liefde, teedere liefde. „Waarom zou
ze me ook bedriegen?" vroeg Klaus zich af,
.daar ik, volgens haar meening. met de heele
zaak niets te maken kan hebben!" Hij ge
loofde haar. Hij vroeg verder: „Van Angel?
Hoezoo
.Dat is een heel eigenaartöge geschiedenis.
Klaus. Zooals je weet., heeft Angel mijn
zusje van een wissen dood gered. Je kunt
dus begrijpen, dat onze dankbaarheid geen
grenzen kent. Met geld kan men dat niet
bewijzen. En evenmin met een gewoon ge
schenk. Het toeval kwam mij te hulp. Dr.
Lux, Mary's verloofde, vertelde ons onder
geheimhouding, dat de professor een reis naar
Europa, naar Lugano, moest maken, om daar
een patiënt te bezoeken. Kort besloten bood
ik den ouden heer aan. hem te begeleiden,
in de overtuiging, dat hij gedurende de lange
reis gaarne een jonge kracht bij zich zou
hebben. Nietwaar, Klaus, er zijn honderden
gelegenheden om een half verlamden grijs
aard op reis een dienst te bewijzen. Angel
accepteerde mijn aanbod. Hij merkte zelfs
glimlachend op: „Ik vind het bijzonder aar
dig van u. Een dame ais u ban ik juist goed
gebruiken. Doch ik stel één voorwaarde: U
moogt met niemand over mijn reis spreker-
Zoomin hier, onderweg als in Europa. Ik reis
n.l. incognito. Om twee redenen. Ten eerste
wil ik niet worden lastig gevallen en ten
tweede, om mijn veiligheid niet dn gevaar
te brengen. Ik heb ni. onder mijn collega's
veel vijanden, die niets liever willen, dan
mij uit den weg te ruimen. 11s treurig, maar
waar. Nu weet u waar het op staat. Wiit n
nu nog altijd met mij meegaan? Ik zei ja,
en onderweg gaf Angel mij dit collier cadeau.
Zijn overleden vrouw droeg het vroeger. Zoo
kwam ik aam het sieraad. Klaus".
Ze draaide den steen om en Klaus las
op de keerzijde: QUITO. 12J2.12. Hij was per
plex. Na een kort zwijgen vroeg hij:
„Hoe komt het, dat een man als de profes
sor vijanden heeft? Wat klinkt dat vreemd!"
„En toch is het zoo. Klaus", antwoordde
Inez. „Ik heb me er onderweg zelf van kun
nen overtuigen. Het was te Lugano. Daar
probeerde zich een heer in mijn vertrouwen
te dringen, die zich se nor Pereira noemde en
me 'Verschillende dengen betreffende pro
fessor Angel vroeg. Ik heb dien spion na
tuurlijk met een kluitje in 't riet gestuurd.
Gelukkig was Angel al lang in Genua en op
een Italiaansch schip, toen de geschiedenis
voorviel. Angel stuurde mij namelijk een
telegram dat de zaak in orde was en ik naar
huis kon gaan".
„Waarom ben je niet in zijn geselschap
teruggereisd, Inez?" informeerde Klaus.
„Waarom? Angel wilde niet, dat ik mijn
contract met de directie van het Kurhaus
zou verbreken. Je moet n-1 weten, dat ik nog
een kort engagement had genomen en wel op
aanbeveling van den professor".
..Zoo, zoo", meende Sander onwillekeurig.
Hij was verbijsterd. Als bij tooverslag was
de sicuatie nu veranderd en kwam In^z in
een geheel ander licht te staan. In een licht
van de zuiverste ohschxrW.
„Waarom denk je, dat die Pereira een
spion was. Inez?"
„Omdat hij zoo opvallend informeerde, of
ik iemand kende, die dezelfde manchet-
knoopen droeg als de steen van mijn col
lier. En dat was inderdaad het geval bij
Angel".
„Hm, het klinkt romantisch. En wat zei
de professor wel, toen je hem het voorval
vertelde?"
Jtk heb den professor sinds mijn terug
keer niet meer gesproken, Klaus. Hij stuurde
mij van de kliniek uit bloemen en ik dankte
schriftelijk. Wel heb ik het Dr. Lux ver
teld en deze antwoordde, dat ik zeer ver
standig had gedaan. Die Peretra was vast
en zeker een speurhond".
Klaus haaide diep, diep adem. Een blik op
Inez gelaat zei hem, dat ze de waarheid
had gesproken. Ze had dus niets uit te staan
met de misdaad, waarvan Peter het sÊacht-
offer was. Onschuldig was ze en hij, hij had
haar weken lang vervolgd, beloerd, in ge
dachten bezoedeld. Een diep berouw maakte
zich van hem meester en hij was bereid,
alles weer goed te maken. Op die woo».
cSe hfj sedert naar biecht zoo onsritsprekeS^k
liefhad, rustte geen enkele smet. Hij trok
haar naar zich toe en kuste haar rooden
mond.
„Nietwaar, Klaus", vroeg ze, ,je hebt me
toch lief?"
„Ja. Inez", antwoordde hij eenvoudig, doch
zijn stem trilde van geluk. „Ik heb je lief
mijn 'kleine Inez, meer lief dan ik het zeg
gen kan".
Een oogenblik kwam de gedachte bij hem
op: ,,Zeg haar alles. Maak schoon schip".
Doch dit eerste uur van echte, waarachtige
liefde, mocht niet door zulke onthullingen
gestoord worden. Later, later.
„Hier ben ik weer. dokter.
„Uitstekend, Bender. Er is veel werk voot
Je".
Lux wendde zich tot den professor, die
met den linkerhand eenige papieren onder-
tee kende.
.Professor, de nieuwe verpleger. Bender. Ss
weer terug van zijn vacar.tic. Zijn moeder
was ziek. Hebt u hem niets te zeggen?"
..Niets", echode Tommy Angel, zonder van
zijn werk op te zien.
Klaus wierp een blik op zijn manchet
ten, doch deze waren juist zoo gedraaid, dat
hij de knoopen niet kon zien. Nadat Lux hem
een en ander over den dienst had medege
deeld, verliet hij de spreekkamer- Beneden
ontmoette hij den tuinman, die reeds een
Jaar in dienst was.
„Goeden dag. Huiler. Luister eens: is de
prof. in Juni of Juli op reis geweest. Men
beweert, dat hij in Europa was.
„Dan heeft men Je wat op de mouw ge
speld. Bender. Ik kan me niet herinneren,
dat de prof dit jaar éénmaal de kliniek
heeft veriaten".
(Wordt vervolgd).
EEN REIZEND SCHOEN
MAKER. In Z.W. Fries
land is een schoenmaker, die
de verschillende verafgelegen
woningen afreist om dc schoe
nen te reparceren. Een
aardig tafreeltjc.
VACANTIE-KINDERFEEST.
Woensdagmorgen zijn van
Rotterdam 1243 kinderen ver
trokken naar Hoek van Hol
land; voor zooveel hongerige
magen moest ook een groote
partij proviand meegevoerd
worden. Het vertrek aan
het D. P. Station te Rotterdam.
KAMPEEREN. Het is vacantie en bosch of strand
trekt den stadsmensch aan. Hij gaat naar buiten
en wanneer hij er de voorkeur aan geeft, gaat hij
kampeeren. Het is een vermaak op zich zelf reeds.
PERSONEEL VAN LONDENSCHE HOTELS hield
dezer dagen een estafette-loop, die in „volledig tenue"
werd uitgevoerd.
