Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
BLIJDE GEZICHTEN BIJ HET VACANTIE-KINDERFEEST TE ZANDVOORT.
De genoegens aan het strand zijn vele, zoowel in het water als in de duinen weten de
kinderen hun vermaak te vinden.
EEN BEER IS EEN KODDIG BEEST. Deze grappenmaker in den Haagschea
dierentuin krijgt zijn drinken uit een blikken kruik, die hij als een „echt mensch" ledigt*
SCHEPEN OP DE HELLING TE SPAKENBURG. Het
afkrabben van het aangroeisel op de huid der schepen ge
schiedt door de vrouwen en meisjes van Spakenburg.
VACANTIE.
Meer dan zesdui
zend kinderen van
de Amsterdamschc
scholen vertrokken
Donderdag voor
het 28ste vacantie-
kinderfeest. Bij
het vertrek liet de
goede stemming
niet te wenschen
DE NEDERLANDSCHE ROEIBOND organiseert driedaagsche roeiwedstrijden op de baan
bij Sloten. De eerste heat werd Donderdagavond geroeid tusschen „Njord" en „Willem 111",
waarbij Njord als winnaar uit den strijd naar voren kwam.
DE JONGE LEEUWTJES IN DEN HAAG-
SCHEN DIERENTUIN zijn de lievelingen van
het publiek.
WAARHEEN IN' DE VACANTIE? Noorwegen behoort tot de nieuwste tocrlstenlanden. Van do
uitstekende rotspunten heeft men een onvergelijkelijk uitzicht over het stille water van het Cur anger-
fjord.
FEUILLETON
(„LUZIFERS' ENDE")
Een emotioneele roman
door WALTHER KLOEPFFER.
27)
Sander groette den tuinman en vervolgde
zijn weg. Wat was dat nu weer voor een
vreemde geschiedenis? Inez had niet ge
logen daarvoor kon hij zijn handen in het
vuur leggen. Bleef dus slechts de mogelijk
heid, dat de tuinman zioh vergiste of van
Lux opdracht had gekregen, over het geval
te zwijgen. Hoe meer hij er over nadacht, des
te moeilijker werd het probleem. Intusschen
was hij dicht bij het laboratorium geko
men.
Twee stemmen maakten zijn nieuwsgie
righeid gaande. De eene stem herkende hij
terstond als die van Kamura, de andere klonik
vlijmscherp en bevelend. Onhoorbaar sloop
Klaus naderbij enhetgeen hij zag be
nam hem echter den adem. Kamura, die
aviateur, sprak met een onbekende, die
niemand anders zijn kon dan.Mr. Devil.
Geen twijfel mogelijk; alles klopte. De drie
hoekig op het hoorhoofd staande haargroei
de neus, de smalle lippen, de brutaal naar
voren stekende kin, de langgerekte ooren
en vooral de wreede, staalgrijze oogen! Hoe
oud? Ongeveer veertig jaar. Middelmatige
gestalte, gladgeschoren wangenBliksem
snel verwerkt Klaus het beeld tot een mo
mentopname. Geen twijfel; volgens Peter's
beschrijving moest het Mr. Devil zijn. Hij
kreeg onmiddellijk zekerheid door een ge
zegde van Kamura: „Tot uw dienst, Mr,
Devil. Ik vlieg vandaag nog naar Isla del
diabolo en wacht daar op verdere orders.
Good bye".
De deur van het laboratorium viel in het
slot. Kamura liep den tuin door en verliet
de kliniek, door een zij-ingaing.
Klaus meende te droomen. Het hart bons
de hem in de keel. Heden voor de eerste
maal had hij den man gezien, die Peter ont
voerd had. Achter gindsche deur was hij ver
dwenen. Daarachter hield hij zich verborgen
de misdadiger, het genie. Hier, in het labo
ratorium van professor Angel hield hij zich
schuil. Sedert wanneer? Sedert gisteren?
Sedert maanden? De kliniek in de Fifth
Avenue werd met den dag geheimzinni
ger.
Het weid hoog tijd, dat men den armen
verlamden grijsaard in de spreekkamer,
eens precies vertelde, welke duistere machten
onder zijn dak aan het werk waren.
HOOFDSTUK XIV.
Den volgenden dag bleef Klaus Sander
ononderbroken op zijn post. Doch welke moei
te hij zich ook gaf, hij kreeg Mr. Devil geen
oogeniblik te zien. Onder verschillende voor
wendsels begaf hij zich verscheidene malen
naar het laboratorium, maar zonder resul
taat. Met het gescherpte instinct van den
jager vermoedde hij eohter, dat Mr. Devü
zich ergens in het gebouwencomplex van het
hospitaal verborgen moest houden. Bijzonder
moeilijk was zulks ndet, vooral indien men
twee helpers Lux en de verpleger Smith
had. Wat Lux aangaat, stond het voor
Klaus vast, dat deze verwaande gentleman
in de geheele tragedie slechts een onderge
schikte rol speelde en in geen geval iden
tiek was met Devil. Want nauwelijks drie
minuten nadat Aaga ep. Lae: hed ye**-
laten, had hij den waren Devil bij den in
gang van het laboratorium gezien. Mlaakte
hij de balans op van hetgeen hij tot dusver
re gedaan had, dan mocht hij niet ontevre
den zijn. Hij was een flink stuik vooruit ge
komen, alhoewel het einddoel nog ver ver
wijderd was
De .leviathan", meerde aan de kade der
New Yorksdhe haven. Het scheen onmoge
lijk, één enkele persoon uit de geweldige
menigte te herkennen. Klaus was op een berg
van hutkoffers geklommen en keek opmerk
zaam naar den menschenstroom, die het
schip verliet.
Eindelijk ontdekte hij Gussy's smal ge
zichtje onder een wit vilthoedje. Hij bracht
de hand als een scheepsroeper aan den mond
en brulde: ..Gussy! Gussy!, hallo, Gussy!"
Ze liet zich door een menschengolf naar
den kofferberg drijven en kampte tegen de
opkomende tranen.
„Maar Gussy, waar ik toch zoo goed nieuws
van Peter heb", schertste Klaus na de eenste
begroeting. Ze lachte treurig.
Hij stuwde het tengere vrouwtje door de
jachtende mensohenma&sa, en chórterte een
taxi. Gedurende den rit schudde Gussy een
zak vol vragen over hem uit. Toen ze ver
nam, dat het Peter naar omstandigheden
redelijk ging, viel haair de grootste zorg
van het hart. In het pension kon hij einde
lijk al haar vragen beantwoorden. Urenlang
moest hij vertellen, tot het blonde vrouwtje
geheel tevreden was. Ten Slotte sprak hij
over Inez, zijn vergissing toen hij haar van
medeplichtigheid had verdacht en de sym
pathie welke hij voor de jonge dame in
kwestie koesterde.
Ze begreep direct uit welke hoek de wand
waarde en voor het eerst sindö vele weken
kwam er een glimlach op haar gelaat: .,Van
harte gefeliciteerd, Klaus".
„Gussy, verzeker je», daTaag «3D Mary
■jLiacias
„Dat behoef je niet te zeggen, Klaus. Ik
stel er werkelijk prijs op, ze ie leeren ken
nen. Maar hoe eigenaardig is die heele ge
schiedenis. Om ons wikkel je je in een avon
tuur. in een gevaarlijke avontuur. We zullen
je nooit genoeg kunnen danken. Klaus,Klaus:
wat ben je toch een verstandige, flinke
kerel. Zooiets had Peter nooit klaargespeeld"
Ze meende het oprecht.
Klaus voelde heel goed de waardeering,
die uit deze woorden sprak. Hij lachte:
„Stel Peter niet in de schaduw, Gussy. Broer
tjelief is weer tot andere dingen in staat.
Hij heeft bijvoorbeeld het „Vitalin" ver
overd enen.... jou. Dat is ook geen
kleinigheid".
Ze lachten nu alle twee.
.■M'n hemel. Klaus, wat ben ik tooh licht
zinnig. Ik lach hier, terwijl die arme, Peter
Hoe denk je hem te bevrijden? Je
hebt toch zeker een plan?"
„Ik had een plan. Ik wilde Inez uithooren
en 200 de ligging van het. eiland te weten
komen. Dit plan is nu onuitvoerbaar, aan
gezien Inez er zelf niets van weet. Ik zou
in het ergste geval vriend Lux de duim
schroeven kunnen aanleggen, maar ik vrees
dat de man geen woord los zal laten, vooral
daar die Mr. Devil nog altijd op vrije voeten
is. En zoolang we dien duivel niet in handen
hebben, moeten we voorzichtig zijn".
Gussy was met deze verklaring niet te
vreden, .Klaus", zei ze, „ik kan het niet
helpen, maar dat wachten wordt me ondra
gelijk. Wie weet wat er in dien tusschen-
tijd met Peter gebeurt". Ze keek haar zwa
ger aan. .Duister eens, jongen; je hebt me
een en ander verteld van je radiozender. Zou
het niet mogelijk zijn, door dat ding een
gefingeerde mededeeling naar het eiland te
sturen, zoogenaamd van die Mr. Devil af
komstig, een mededeeling tengevolge waar
van Peter hier naar New York wordt ge-
^tfaoepcrfceeoi, dat eb» ener
een vlieg boot en een onderzeeboot beschik»
ken
Klaus sprong op.
„Gussy!" riep hij geestdriftig, „dat is
prachtig. Geweldig! Je bent een verdraaid
bijdehand wijfje, Gussy! 't Is het ei van Co
lumbus. Hoe dom dat ik er niet aelf aan ge
dacht heb".
HOOFDSTUK XV.
Den volgenden morgen ontving de profes
sor een telegram. Nadat hij het gelezen had,
zei hij een weinig korzedg tot Klaus:
,,'t Is vervelend, Bender, maar we zullen
ons vandaag zonder Dr Lux moeten behel
pen. Ik krijg zooeven bericht, dat de chef-
arts eerst met den trein van 12 mur dertien
uit Trenton terugkomt".
Klaus kon zich de teleurstelling des profes
sors best voorstellen: de half verlamde heet
kan zijn eorsie assistent slechts noode mis
sen. Terwijl hij den professor bij het aan
trekken van diens witte jas behulpzaam was
verzocht deze: ..Bender, zoodra je even kunt,
ga je naar mijn woning om de aan-
teekeningen betreffende patiënt Eileen Car
son te halen. Je zult die acten waarschijnlijk
op mijn schrijftafel vinden. Doch stuur eerst
even dokter Priestley hier".
Ovex Angel's gelaat lag het waas van eer
biedwaardige goedheid, zonder hetwelk mea
zich den weldoener der New Yortesche armea
moeilijk kan voorstellen.
Klaus boog.
„Ik zal er voor zorgen, professor". HJJ
verliet de spreekkamer, liep den tuin dooc,
bevond xich een minuut later in de parti
culiere woning des professors. i
(Wordt vervolgd).
