Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
FEUILLETON
(„LTJZIFERS' ENDE")
Een emotioncclc roman
door WALTHER KLOEPFFER.
34)
„Maar al te goed; had ik beter uit mijn
oog-en gezien, dan hadden de heecren: me hier
wel niet, komen bezoeken. Ik heb een vrouw
aiLs qu-antité negliigable beschouwd, heb een
lafaard mijn vertrouwen geschonken en me
door een mam laten beet nemen: dat alles
wreekt zich nu".
Klaus haalde de schouders op. „Daar is nu
eenmaal niets aan te veranderen, Mr. Devil.
Doch iets andere: zou u mij willen zeggen,
welk doel u had met de vestiging van uw
kliniek in de Fifth Avenue? Ik -kan u na
tuurlijk niet dwingen. Maar eerlijk gezegd
stel ik er wel eenig belang in
De Amerikaan dacht even na. voor hij ant
woordde: „Hm. him. dat geheim wil ik u
graag vertellen, ik wilde geld verdienen".
„Zoo; geld verdienen! Ik begrijp het: de
platinamijn bracht niet meer voldoende op.
En u wilde oen stad op het Isla del diabolo
tot eiken prijs in stand houden, nietwaar?
Zoo bedoelt u het tooh?" Mr. Devil knikte
bevé&tigend.
Klaus Sander vervolgde; .Dat is alles goed
en wel. Maar had u geen andere beweegrede
nen? Misschien redenen van minder egoïs-
tisdhen aard; redenen die uw straf verlich
ten kondon!"
I „Spijt me goweldig, geen antwoord op deze
vraag te kunnen geven; ben nooit een lafaard
geweest
Klaus schudde het hoofd.
„Rekening houdende met uw karakter, kan
ik niet goed aannemen, dat geld uw eenige
drijfveer is geweest, Mr. Devil, U moogt niet
vergeten, dat ik u weken lang heb gade
geslagen".
„Wat bent u toch een slimme vogel", hoonde
de Yankee. „En nu verbeeldt u zich mis
schien, dat ik u ga vertellen wat er hier in
dezen schedel omgaat, nietwaar? Dan vergist
u zich toch geweldig!"
„Zooals u wilt, Mr. Devil; ge kunt het ook
voor u houden; ik weet toch waar aan ik me
te houden heb".
.Niets weet u!" schreeuwde de gevangene.
„Wat zou u kunnen weten? Hebt u Römtgen-
oogen?" liet hij er spottend op volgen.
Klaus bleef rustig. ,.Ik zal u eens zeggen
wat uw voornaamste beweegreden was
machtswellust. O, ik kan me voorstellen wat
het zeggen wil, als op uw wandelingen door
de ziekenzalen honderden paren oogen in
slaafsche onderworpenheid op u waren ge
richt. U voelde zich goddelijk verheven! U
kunt het natuurlijk loochenen, maar
Als door een adder gebeten sprong Devil
in de hoogte. Hij trad op Klaus toe en spuw
de hem de woorden letterlijk in 't gezicht:
„Niets loochen ik. vervloekte hond! Hsb ik
je niet reeds gezegd, dat ik geen Ned Car
penter ben? Ja. aangebeden hebben ze mij.
aangebeden als een god! Addergebroed, weet
je wat het beteekent. het leven en welzijn
van duizenden in de hand te hebben? Weet
je wat het zeggen wil, heer over leven en
dood te zijn? Wat het zeggen wil. koningen
en milliardairs aan je voeten te zien; ik heb
tempel te zijn, waarheen duizenden pelgrims
komen? Neen. dat weet je niet. jij armzalige
speurhond. Maar ik, ik weet het; ik heb
dezen welust tot in den ecxessen ondergaan
ik zou de wereld met de scherpte van mijn
verstand veroverd hebben, indien lk niet ge
struikeld was over een bespottelijken kikker!"
Zijn woorden gingen als een heete, giftige
adem door de eed; zijn grijze oogen geleken
een paar steekvlammen, waarmede hij Klaus
Sander verzengen wilde; „Ik, i:k steeg, ihocger,
altijd hoogertot jij, vervloekte hond,
mijn weg kruiste. Hond. hondsgebroed, jij
bent sohuld aan alles; jij hebt mijn droom
vernietigd; 't is jouw schuld dat het Isla
del diabolo, mijn levenswerk, teloor is ge
gaan! O, hond, hond, hoe Qraat ik je...."
Hij strekte zijn vingers uit om ze als een
paar klauwen in Sander's oogen te slaan
Hij greep in de leege ruimte. Bliksemsnel
was Klaus ter zijde gesprongen; de aan den
muur geketende gevangene kon hem niet
vervolgen. Klaus hernam rustig; ,,Mr. Devil,
ik heb medelijden (met u. Maar op die manier
zult ge uw toestand niet verbeteren. Ik wil
u echter een voorstel doen. U hebt buiten
gewone dingen ontdekt, dingen, waarmede
u de menschheid gelukkig kunt maken. Doe
afstand van uw geheimen, Mr. Devil ge kunt
er een deel van uw zonden door boeten. Wees
een waarlijk groot man! Doe het! Ik ben er
van overtuigd, dat de rechters er rekening
mee zullen houden en een buitengewoon man
op buitengewone manier zullen behandelen".
Een hoonlach ging door de cel; een koude,
door merg en been snijdende hoonlach.
„Dat zouden jullie wel willen, hè? Oogsten,
waar jullie niet gezaaid hebtNeen, hoe
slim dat menschengebroed toch is! Voor een
paar simpele jaartjes leven zou ik een schat
verkoopen. welke rijkdom jullie zelfs niet
kunt vermoeden!" Hij rekte zich uit In zijn
volle lengte. „Nooite begrijp jullie, nooit zal
ik één mijner ontdekkingen prijs geven;
liever sterf ik zeven maai! En nu is het uit.
finaal uit; Ik spreek geen woord meer. Ik
wil rust hebben, rust. En dit is mijn laatste
woord".
Uitgeput liet hij zioh op zijn brits vallen,
draaide zijn bezoekers den rug toe en liet
zich niet meer bewegen één enkelen letter
te spireken. De met ijzer beslagen celdeur viel
dicht als het deksel van een doodkist.
Peter was zoo onder den indruk dezer
confrontatie, dat hij nauwelijks kon staan.
Toen de vier heeren eenmaal buiten waren,
zei hij tot Kellogg: „Zoo iets heb uk nog nooit
meegemaakt. Deze man is een mengsel van
genie en waanzin
en boosheid", liet de politieman er
op volgen. Hij stak een sigaar op. Hem. den
criminalist was zoo iets niet vreemd. Terwijl
ze de trappen afdaalden zei hij tot Klaus:
„Welnu, mister Sander, hebt u er al over
nagedacht? Wilt u niet bij ons in dienst
treden? Er wacht u een schitterende car
rière". Hij meende het iin ernist.
Klaus schudde lachend het hoofd. Hij
dacht aan zijn mooie Inez en aan het verre
vaderland.
Drie dagen later namen de ge/broeders
Sander en hun dames afscheid van elkaar.
De loopplank was vol menschen; de „Reian-
ce" gaf het laatste tee kenGussy en haar
man maakten zich vrij uit de omhelzing der
achterblijvenden en begaven zich ijlings aan
boord. Een minuut later bogen zij zich over
de reelingGussy bracht de handen als
een scheepsroeper aam den mond en riep:
Klaus, kom ons gauw na met Inez!"
,Xun je van op aan; over een dag of
veertien", lachte Klaus van de kade terug.
Peter hield de hand krampachtig tegen den
zak van zijn jas gedrukt, waarin zioh het
„Vitalin-manuscript" bevond. Men had het in
Devil's groote brandkast, naast het fleschje
antöiypnal gevonden; niemand, was meer in
de wolken dan Dr. Sander.
De ..Reliance" stak in zee. Een legioen witte
doeken vloog uit de zakken en handtaschjes
en wapperden in den wind. Alles wenkte,
groette en schreeuwde, tot de machtige
oceaansioomer verdwenen was. Klaus baande
voor zijn verloofde een doorgang.
Bij de afsluithekken trok iemand hem aan
de mouw: het was een beambte van Mr,
Kellogg.
„Wat wenscht u?"
„Een brief van den chef, alstublieft".
De man verdween. Klaus las het korte
bericht.
„Luster eens wat Kellogg schrijft", sprak
hij tot Inez: „Verneem zooeven, dat Devil
zich tegen den celmuur het hoofd te pletter
heeft geloopem. Ook dat is een oplossing.
Verder radiotelegrafisch bericht: het Isla del
diabolo is gisteren zonder bloedvergieten ver
overd. Kellogg".
Klaus stopte het papier in den zakMr.
Devil had zioh dus zelf gevonnist en rijn
geheimen meegenomen in het graf. Met hem
was een vijand der menschheid verdwenen,
een groote, doch booze geest. Mephiisto's hel
levaart! E Klaus Sander's gedachten gingen
een oogenblik uit naar het kloime Singaleesche
meisje, aan wie hij zijn redding had te dan
ken. Atimeh zou n-u wel op weg zijn naar
haar schoon vaderland4 terwijl de schuldi
gen overgeleverd werden aan de wrekende ge
rechtigheid. Doch nu wilde hij er met meer
aan denken; het geheele avontuur, dat hem
weken en weken had -bezig gehouden, wilde
hij uiit rijn herinnering bannen. Ging niet
het schoonste, het heerlijkste geluk aan zijn
zijde? Liep Inez niet naast hem? En ont
roerd door dit gevoel van overstroomend ge
luk drukte hij haar hand.
Inez keek hem aan; in haa/r donkere
oogen stond een vochtige glans. .Klaus, Klaus
ik heb je lief. Jou en je vaderland, waarnaar
ik verlang
En arm in arm schreden ze over Broadway,
ais wandelden ze in een paradijs.
EINDE.
DE VEREENIGING TER BEVORDERING VAN DE ROZENTEELT „NOS JUN-
GUNT ROSAE", houdt ter gelegenheid van haar 40-jarig bestaan een rozentcnloonstclling
In Pulchri Studio te Den Haag. - Een kostbare inzending op dc expositie.
EEN DER NIEUWE K. L. M.-INEHË MACHI
NES, welke Vrijdag op Schiphol zijn
gedemonstreerd.
OP HET VLIEGVELD SCHIPHOL arriveerde Vrijdagmiddag uit Londen. Generaal
Higgins van het Leger des Hcils op doorreis naar Kopenhagen. Voor zijn vertrek
neemt Generaal Higgins afscheid van commandant Bouwe Vlas van het Leger des Hcils
DE ONTHULLING
VAN HET DOOR
DEN BEELDHOU
WER HILDO
KROP VERVAAR
DIGDE MONU
MENT VOOR
VINCENT VAN
GOGH, zal op 30
Juli a.s. te Nuenen
(N.-Br.) plaats heb
ben. Hildo Krop
helpt de werklieden
een handje bij het
transport
VIJFTIG JAAR BIJ DE APEN. De bekende oppasser van
liet apenhuis in Artis te Amsterdam, de heer D. H. Houtman,
herdenkt 29 dezer zijn vijftigjarig jubileum bij Artis.
DE KAAGWEEK IS VRIJDAG BEGONNEN. Hoewel het weer niet bijster mede
werkte, was er veel belangstelling. Hierboven een aardig overzicht.
DE OOGST STAAT RIJP. Een prachtig zomertafreel In het Limburgsche land bij Gronsveld. De
velden wachten op dc maaiers.
