DE VIERDE MAN
OP HOUTRUST TH DEN HAAG, is door dc Ver. tot bevordering der paardenfok
kerij in Nederland Donder
dag een groot concours liip-
piqne gebonden. Een
fraaie sprong over de hin
dernis van een der deelne
mers.
DE GROENLAND-KWESTIE. Voor het Permanent Hof van Internationale Justitie te Den Haag is Donderdag de behande
ling begonnen van de Groenland-kwestie tusschen Noorwegen en Denemarken. Tijdens de zitting.
REIST PER SPOOR Door dc Ncdcrlandschc Spoorwegen wordt thans per auto sugges
tieve reclame gemaakt voor het reiren per spoor.
DE NOORSCHE DELEGATIE arriveert aan het
Vredespaleis te Den Haag voor de bijwoning der
zitting van het Permanent Hof van Internationale
Justitie inzake dc Groenland-kwestie tusschen
Noorwegen en Denemarken.
DE HEER II. O. KROES,
dierenarts te Groningen, heeft
rijn gouden artsjubilcum ge
vierd.
DE PIJLERS VOOR DE NIEUWE VERKEERSBRUG
OVER DE WAAL TE ZALTBOMMEL ZIJN VOL
TOOID. De stalen damwanden worden gesloopt.
De duiker daalt af om met het snijapparaat de stalen
balken onder water vlak op den bodem af te
snijden.
HET MONU
MENT ter nage
dachtenis aan Jan
Hamdorf, dat te
Laren geplaatst zal
worden, nadert de
voltooiing. De
beeldhouwer A. Rc-
miens aan den
arbeid.
DE VEREENIGING ..Het Nederlandsch
Wegencongres" houdt een tweedaagsche
excursie naar Zuid-Limburg. Dc deel
nemers bezichtigen den in aanbouw
zijnden weg Treebeek-Heerlen.
FEUILLETON.
(Een geval uit de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
door UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
ft)
Opnieuw begon nu het kruisvuur van vra
gen, maar waar Wils bemerkte, dat de justi
tie met haar onderzoek gereed was gekomen,
begaf hij zich naar een der hem bekende
rechercheurs met het doel te trachten nog
iets naders te weten te komen omtrent den
geheimzinnigen Hellinger, die met zijn vriend
Goldschmidt in Rotterdam een zaak wilde
beginnen.
Hetgeen de rechercheur hem vertelde ver
wonderde hem geenszins. Zoodra het doel
van de reis van den heer Leuvensteyn bij de
Rotterdamsche politie bekend was geworden
het hoofdbureau te Amsterdam had het
rsultaat van het onderhoud met Adams nog
's nachts telefonisch medegedeeld waren
eenige rechercheurs naar de Leuvehavea ge
gaan om Hellinger wiens signalement vrijwel
overeen kwam met dat van den, het rookver
bod overtredenden heer in den trein en te
gen wien dus ernstige verdenkingen beston
den. aan een verhoor te onderwerpen. Na
lang wachten had eindelijk uit een der bo
venverdiepingen een vrouw het hoofd uit
het raam gestoken en toen zij vernam, dat
het de politie was. die haar nachtrust zoo
wreed verstoorde, ijlings de deur geopend,
lieneer Hellinger Week echter afwezig en
_.jn nos^iia Kon aiieen meedeelsn, dat er
's middags een telegram voor hem was ge
komen, waarop hij oogenblikkelïjk was ver
trokken, de boodschap achter latende, dat
hij waarschijnlijk de eerste dagen niet thuis
zou komen en in ieder geval zijn terugkeer
nog tijdig zou berichten. Hij had een van
zijn groote koffers meegenomen. Zijn ka
mers waren aan een zeer minutieus onder
zoek onderworpen, maar men kon niets ver
dachts vinden.
Vermoedelijk had hij alles van waarde bij
zich gestoken en het grootste deel van zijn
garderobe meegenomen. Dit laatste dan vol
gens de hospita, die. als vele dezer dames be
ter den weg wist in het domein van haar
kostganger dan in dat, wat haar zelf toebe
hoorde. Er bleef ons derhalve niets anders
over, aldus besloot de rechercheur, „dan zijn
signalement aan alle grensstations te seinen,
maar de man heeft ïntusschen natuurlijk ge
legenheid te over gehad om de wijk naar
Duitschland te nemen.
Een van ons zal dan ook vandaag nog
naar Keulen gaan om met behulp van de
recherche daar zijn verblijfplaats uit te vor-
schen".
..U is er dus vrijwel zeker van, dat Hellin
ger werkelijk de dader is?" vroeg Wils.
,,'t Kan natuurlijk zijn, dat zich na het
verhoor van andere reizigers nog nieuwe ge
zichtspunten openen, maar u zult me toch
moeten toegeven, dat de heele zaak met dien
Hellinger ietwat verdacht is. De beschrijving,
die de conducteur van den geheimzinn'.gen
medereziger geeft, beantwoordt bovendien
geheel en al aan die, welke men In Amster
dam van Hellinger gegeven heeft. Vindt u 't
niet uiterst merkwaardig, dat men een
bankdirecteur inviteert om met 20 mille naar
Rotterdam te komen? Zoo'n haast zal er toch
waarschijnlijk wel niet bij de zaak geweest
zijn! En dan die Goldschmidt! Wie kent
dien man eigenlijk? Hellinger's hospita heeft
.nooit wan hem gehoord^ ai wist ze dan wei te
vertellen, aai naar kostganger nogai vee.
brieven uit Duitschland ontving. Dat laatste
zegt echter ook al weer bitter weinig, omdat
hij vertegenwoordiger blijkt te zijn van eeni
ge Duitsche firma's. In ieder geval, meneer
Wils, ben ik er van overtuigd, dat we een
heel eind op weg zullen zijn den dader in
handen te krijgen, wanneer we de verblijf
plaats van Hellinger weten. Dat mag u ge
rust in het avondblad zetten!!"
Wils glimlachte. „We zullen wel eens zien,
wat we ervan maken", zei hij. „Is er nog
iets bijzonders gevonden?"
„Neen, niet meer dan gisteravond. Wat zou
den er trouwens in een coupé voor dingen
van beteekenis te vinden zijn? t Is nu een
maal een stofnest, waarin dagelijks tientallen
menschen komen en als zoodanig misschien
wel het moeilijkste terrein voor de politie.
Ook al in verband daarmee, zullen de natuur
lijk zoo goed en zoo kwaad als het ging ge
nomen vingerafdrukken wel geen resultaten
opleveren. Veel wijzer heeft dit onderzoek
ons dan ook niet gemaakt. We hebben een
paar dingen, die misschien later nog een
aanwijzing kunnen gever., meegenomen,
maar ze kunnen even goed aan honderden
andere menschen hebben toebehoord. Nee,
meneer Wils. erg geheimzinnig lijkt me deze
zaak niet. De dader schijnt me eenvoudig
een leek. die door het zenden van een tele
grammetje getracht heeft buiten verdenking
te komen. ïntusschen begaat de ezel mis
schien, dat zijn zenuwen hem parten speel
den de stommiteit om te rooken, waar dat
verboden is. zoodat de aandacht nog wat
meer op hem valt cn alsof dat nog niet ge
noeg is, knoopt hij later met den conducteur
nog eens een gesprek aan! Dat laatste dan
misschien om ons te doen gelooven, dat hij
naar België gevlucht is, terwijl hij de wijk
nam naar Duitschland. waar hij. dank zij
z'n relaties met Goldschmidt natuurlijk ge
makkelijk een schuilplaats kan vinden".
„Denkt u nog nadere aanwijzingen te kun
nen knjgen, cat Heninger ïnaercaad de ca-
der moet zijn", vroeg Wils, die nog niet zoo
vast overtuigd scheen als de politieman.
„Ik voor mij geloof, dat we de beste aan
wijzingen mèt Hellinger's arrestatie zullen
krijgen", antwoordde deze. „Overigens hebben
we natuurlijk vanmorgen aan alle bladen een
oproep van de twee medereizigers en de ver
pleegster gericht, zoodat ik vermoed, dat de
laatste en die andere meneer zich wel spoedig
zullen aanmelden. Willen we eens wedden,
meneer Wils, dat Hellinger zich niet bij ons
meldt?"
„Dat haal Je de koekoek!" antwoordde de
reporter. „Wie weet -waar de man op het
oogenblik zit! Vertel me liever eens, of het al
bekend is, wie dat telegram heeft aangebo
den".
„Dat staat nog niet heelemaal vast. We
hebben natuurlijk geïnformeerd, maar daar
niet alle ambtenaren, die gisteravond dienst
hadden, vannacht aanwezig waren, kon men
ons niet volledig inlichten; waarschijnlijk
echter was het een jongen van een Jaar of 15
die het telegram, dat op een gewoon stukje
papier was geschreven, heeft overhandigd.
Als afzender had hij vermoedelijk zijn naam
er onder geschreven. Er wordt op het oogen
blik natuurlijk ook moeite gedaan om dien
jongen te vinden. Wellicht, dat dc pers ons
daarbij weer behulpzaam kan zijn", besloot
ae rechercheur.
,Nu. ik garandeer je. dat er vanavond geen
mensch meer in T land is, of hij heeft van
den moord gehoord", antwoordde Wite.
..In dit geval zooveel te beter", meende de
rechercheur. ..Dan behoeven wc er ook niet
aan te twijfelen, of ce getuigen, die wij noo-
dig hebben, zuilen zich. vóór we 24 uur verder
zijn, bij ons hebben aangemeld".
Het lijk van den vermoorden bankdirecteur
werd nu op een draagbaar gelegd en naar
een ambulance-auto gebracht, welke eenige
tientallen meters verder stond. Op hetzelfde
oogenblik begaf het parket zich naar de vaefc
1 lende auto's. De rechercheur stak Wils de
hand toe.
„We zien u dezer dagen zeker nog wel
eens?" vroeg hij.
„Allicht!" antwoordde de reporter, „Ik kom
morgen wel eens even hooren. wat het getui
genverhoor aan het licht heeft gebracht. Af
gaande op uw optimisme, meen ik te mogen
gelooven, dat de dader binnen enkele dagen
gearresteerd is!"
„Ho, ho", suste de rechercheur. „Vergeet u
vooral niet. dat het uiterst lastig is iemand
te vinden, die gelegenheid gehad heeft over
de grenzen te komen!"
.Daar zal ik natuurlijk naderhand wel re
kening mee houden", antwoordde Wils met
een veelbeteekencnd knipoogje. „Een pluim
blijft er nog altijd wel voor jullie over. hoor!"
Met een korten groet verwijderde hij zich.
Langzaam slenterde hij het emplacement af,
om. toen justitie en politie hem gepasseerd
waren, weer op zijn schreden terug te kee-
ren. In leder geval wilde hij de wagon, vóór
deze gerangeerd zou worden, nog eens aan
een nauwkeurig onderzoek onderwerpen.
De geheele omgeving was thans verlaten,
zoodat hij zich zonder vrees gestoord te zul
len worden, aan z'n inspectie kon wijden.
Met behulp van een kleine, maar uiterst
sterke loupe, welke hij steeds bij zich droeg,
onderzocht hij allereerst de plaats waar de
vermoorde gezeten had. Zóó op het oog ver
ried niets meer het drama, dat zich hier den
vorigen avond had afgespeeld.
Wils keek rond De justitie had eenige din
gen, welke 's nachts nog aanwezig waren ge
weest. meegenomen. Ln de eerste plaats na
tuurlijk de handschoen en voorts de acte-
tasch van het slachtoffer. Tot zijn vreugde
constateerde de reporter, dat men aan de
overige voorwerpen bbjkbaar geen waarde
had gehecht: zij waren althans onaange
roerd gelaten.
(Wondt vervoiactk
