DE VIERDE MAN
EENIGE SNAPSHOTS uit de nieuwe Metro Goldwyn-film
„Susan Lenox", waarin Greta Garbo een belangrijke rol
vervult. Zooals men weet heeft Greta Garbo zich uit de
Amcr ikaanschc filmwereld teruggetrokken en vertoeft op het
oogenblik in Zweden.
TWEE VOETBALLERS UIT REGENSBURG maken met een
reuzen-voetbal een tocht door Duitschland. Het inwendige van
het gevaarte is ingericht als slaapplaats, welke op kogellagers rust
en roodoende s'ccds in horizontalen stand blijft.
MUZIEK MOET ZIJN BIJ DEN EERSTEN RIT van de
elcctrische tram op liet traject Amsterdam—Monnikendam.
De Marker muzikanten doen hun best.
DE ITALIAANSCHE AVIATEUR P. DE ANGELI legt start-
proeven af op het vliegveld Staaken bij Berlijn vóór het begin van
de Europa-rondvlucht.
HET OUDE STOOMTRAMMETJE IN WATERLAND MOET
VAN DE BAAN. Dinsdag is op liet baanvak AmsterdamMon
nikendam elcctrische tractie ingevoerd. De eerste versierde
electrische tram.
MODERNER VERBINDINGSMIDDELEN. De handpontvcer over hef Noordzcckanaal bij de Hcmbrug zal
binnenkort vervangen worden door een nieuwe Rijksstoompontveer.
DE BEKENDE AMER1KAANSCHE BALLONVAARDER
VAN ORMAN zal deelnemen aan de internationale
Gordon Bennett ballonwedstrijdcn in September
FEUILLETON.
(Een geval uit de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
door UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
21)
Pcrsrcunie In Palais Royal.
De club, waarvan Emiel Wils gesproken
had, was geen vereeniging ln de beteeken is,
welke gewoonlijk aan dit woord wordt, toe
gekend. Het hoekje van het Palais Royal,
waar men elkaar gewoonlijk trof, vormde het
verzamelpunt van een steeds wisselend aan-
al journalisten, literatoren cn introducés van
dezen, waartoe aanvankelijk ook inspecteur
Sanders had behoord. Deze laatste en
naast hem nog eenige andere politiebeamb
ten had zich echter onmiddellijk zoo thuis
gevoeld in dit hoofdstedelijke perswereldje,
dat hij al spoedig als een welkome stamgast
werd beschouwd, wiens verschijning in dit
milieu van steeds op nieuws beluste kran
ten menschen gewoonlijk met vTeugde werd
begroet.
Die nieuwsgierigheid van de journalisten
had inspecteur Sanders nooit kunnen belet
ten zijn bezoeken te herhalen, want eener-
zijds verstond hij zelf meesterlijk de kunst
om te zwijgen, wanneer hij dat, ln verband
met een en ander onderzoek noodzakelijk
achtte, terwijl anderzijds de reporters zeer
goed beseften, dat deze kring, gevormd door
collega's, die ln werkelijkheid toch allen con
currenten waren, niet de aangewezen plaats
was om over een of ander onderwerp, dat hen
interesseerde, inlichtingen in te winnen.
Het gesprek werd nu meer algemeen en ge
raakte al spoedig op het gebied der dagelijk-
sche actualiteiten. Daarbij kwam natuurlijk
ook de moord op bankier Leuvensteyn ter
sprake en verschillende leden van het gezel
schap maakten van deze gelegenheid gebruik
hun persoonlijke meehing over de houding
van politie en justitie ten opzichte van Hel-
linger's arrestatie kenbaar te maken. Slechts
Wils, hoewel aandachtig luisterend naar al
les, wat door zijn collega's te berde werd ge
bracht, was merkwaardig stil, zóó stil, dat
het den anderen tenslotte zeker zou zijn op
gevallen, wanneer niet op het moment, dat
het gesprek zijn hoogtepunt bereikte, inspec
teur Sanders was binnengekomen, op wien
onmiddellijk door Hazemeyer beslag werd
gelegd.
„Hallo, Sanders, leg jij die knapen hier eens
het zwijgen op. Ze hebben allemaal hun eigen
oordeel over de zaak-Leuvensteyn, maar
snakken innerlijk naar de meening van een
expert".
„Dan kan ik slechts m'n spijt betuigen de
heeren te moeten teleurstellen", antwoordde
de inspecteur, een stoel tusschen Wils en
Adams inschuivend. .Jk dacht, dat het de
pers toch wel bekend was. dat het onderzoek
in deze zaak bij de Rotterdamsche politie be
rust en persoonlijk heb ik werkelijk nog geen
geen gelegenheid gehad het geval eens rustig
te overdenken".
„We zullen dus de behandeling van de zaak
ook niet voor de Amsterdamsche rechtbank
meemaken", zei Hoekstra spijtig.
„Nee, daar bestaat geen kans op", ant
woordde de inspecteur en glimlachend liet
hij er op volgen: „Die sensatie zul je aan je
Rotterdamsche collega moeten overlaten. Ten
minsteliet hij er, nu weer ernstig op
volgen, „wanneer het althans ooit zoover
komt. Het bewijsmateriaal, dat men tot dus
ver tegen Hellinger verzameld heeft, schijnt,
voor zoover mij bekend is, niet overstelpend
te zijn, tenzij men kan vaststellen, dat het
vanmorgen ontdekte briefje Inderdaad van
Hellinger afkomstig is".
Waarschijnlijk zou deze opmerking weer
opnieuw aanleiding tot een uitvoerige gedach
tenwisseling hebben gegeven, wanneer van
een ander tafeltje niet een der journalisten
was opgestaan en het gesprek had onderbro
ken met een verzoek dat de moordzaak-Leu-
vensteyn plotseling op den achtergrond
plaatste.
Het was de secretaris van de Amsterdam
sche Journalistenvereeniging.
„Mag ik de heeren er even aan herinneren",
zei hij, „dat introductiekaarten voor 't vol
gende weck Woensdag te houdeci jaarlijksche
bal-masqué vóór Maandag moeten worden
aangevraagd. De namen der introduced moe
ten aan mij worden opgegeven cn ik zorg
dan voor prompte toezending. Ik behoef jul
lie er zeker niet op te wijzen, dat elkeen, die
maar even weg kan, verwacht wordt".
Er werd nog even over het vraagstuk der
costumeering doorgepraat, waarbij het fi
guur van menigen ijverigen redacteur of ver
slaggever het moest ontgelden, tot plotseling
de zware stem van den portier, die aan den
ingang van de zaal verscheen, de conversa
tie wederom afbrak:
„Telefoon voor meneer Sanders!Me
neer Sanders hier?"
.Tiet wordt tijd, dat we hier ook eens zoo'n
signaallnrlchting voor de telefoon krijgen",
zei Wils. „In het buitenland vindt je die in
groote cafés allang. In plaats dat je naam dan
door een portier wordt uitgebruld, verschijnt
die in lichtletters op een bord. 't Is ongeveer
hetzelfde systeem als dat, wat in verschil
lende stationswachtkamers in het buiten
land wordt toegepast om het vertrek der trei
nen aan te geven. Pracht uitvinding voor de
ij ver aars van meer stilte".
Inspecteur Sanders was lntusschen opge
staan en nam vijf minuten later zijn plaats
aan de stamtafel weer in.
Ongemerkt duwde hij Wils een papiertje in
de hand, waarop deze zich al even onopval
lend een oogenblik verwijderde om van den
inhoud kennis te nemen.
„Kom met Adams naar het hoofdbureau.
Belangrijk nieuws", las hij.
Langzaam slenterde hij weer terug naar
zijn plaats en nu was het een kleine moeite
om Adams het briefje in handen te spelen.
Onmiddellijk daarna nam de inspecteur
met een kort excuus voor zijn overhaast ver
trek, dat echter door dringende dienstzaken
noodzakelijk werd, arscheid.
Toen ook eenige leden van de nachtrcdac-
tie zich gereed maakten om te vertrekken,
grepen Wils en Adams deze gelegenheid dank
baar aan om het gezelschap eveneens te ver
laten.
Belangrijk Nieuws.
Tijdens hun wandeling naar het hoofdbu
reau gaf Wils den procuratiehouder een kor
te uiteenzetting van hetgeen zich dien mid
dag in en voor de woning van de verpleegster
in de 2e Oosterparkstraat had afgespeeld.
Adams luisterde met aandacht naar het
verhaal, dat hij slechts af en toe met een
enkele vraag even onderbrak. Toen de repor
ter zweeg, duurde het eenigen tijd voor hij
zijn meening kenbaar maakte.
„Dus tóchzei hij eindelijk, meer tot
zichzelf dan tot Wils en zich daarna tot den
laatste richtend, vervolgde hij:
„Als jou veronderstellingen ten opzichte
van de medeplchtigheid van die verpleeg
ster inderdaad tot opheldering van de mis
daad leiden, heb je de politie wel zeer aan je
verplicht, Mlel".
Wils schudde het hoofd.
„Hoho, zóóver zijn we nog niet. Je vergeet,
dat, zelfs wanneer de medeplchtigheid van
de verpleegster komt vast te staan en op
het oogenblik is dat nog geenszins het geval
er altijd nog een vierde man is, die zeker
niet zoo gemakkelijk zal zijn op te sporen.
We weten nu immers nog niets, we vermoe
den slechts en al zou tenslotte overtuigend
komen vast te staan, dat die verpleegster
mede de hand in het spel heeft gehad, dan
blijft het nog altijd de vraag of zij bereid zal
zijn ons nader in te lichten. En wat die ver
plichting van de politie betreft, Bob, ik hoop,
dat je me gelooft, wanneer ik zeg, dat me
het besef er toe te hebben bijgedragen een
arme drommel als Hellinger voor een opzien
barende rechtbank te behoeden, meer voldoe
ning zal schenken dan m'n aandeel in de
arrestatie van den dader".
„Het is anders nogal brutaal", vervolgde
hij met een kort lachje, toen de ander bleef
zwijgen, ,dat we reeds van aandeel in een
arrestatie durven spreken, terwijl nog nie
mand er een flauw idee van heeft hoe de
zaak zich kan hebben toegedragen, wanneer
de' verpleegster werkelijk aan een en ander
debet is".
„Dat vraag ik me ook Juist af", antwoordde
Adams. .De conducteur heeft op het station
in Den Haag toch alleen de vierde man ge
zien en niet de verpleegster. Ik begrij eerlijk
gezegd niet waarom de medewerking van
deze laatste dan noodzakelijk moet zijn ge
weest".
.Een oplossing voor dat probleem heb ik
ook niet vermogen te ontdekken en ik geloof
dan ook. dat we beter doen daar maar niet
verder naar te zoeken. Acht jij de mogelijk
heid zóó verwerpelijk, dat men die vierde
man of laten we liever zeggen de vierde
passagier alleen ten tooneele heeft ge
voerd om de aandacht geheel van de ver
pleegster af te leiden?"
(Wordt vervolgd).
