DE VIERDE MAN
FEUILLETON.
,<Een geval uit de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
door UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
*3)
Ondanks deze voorzorgsmaat
regel vreezen we, dat de man kans heeft ge
zien te ontkomen en wél op een manier, die
bewijst, dat we hier niet met den eerste de
beste te doen hebben. Wils en ik waren het
er, toen ons een en ander werd medegedeeld,
beiden over eens, dat nu ook de verpleegster
diende te worden bewaakt en tot dat doel
heb ik vanavond nog een rechercheur naar
het perceel gèZonden. Helaas en dat weet
Wils ook nog niet is deze maatregel waar
schijnlijk te laat gekomen. We hebben nl.
bericht ontvangen, dat, eenige minuten na
dat de eerste poset was afgelost, 'n dame van
middelbaren leeftijd het huis heeft verlaten
in gezelschap van een ouden heer. die haar
blijkbaar kwam afhalen. Aangezien het con
signe luidde, dat de bewaking bedoeld was
voot een heer, die het huis zou verlaten,
heeft de rechercheur deze dame rustig laten
vertrekken, met het gevolg, dat de vogel wel
gevlogen zal zijn".
„Ja maar", kwam Adams verbaasd. „Eer
lijk gezegd begrijp ik dat nog niet goed. De
man, die vanmiddag het huis verliet en ver
moedelijk degeen was, dien jullie zochten, is
toch weer in de woning teruggekeerd? Toen
waren ze er dus weer allebei: 6e verpleegster
ên haar bezoeker. Wanneer nu vanavond één
persoon het huis verlaten heeft, dan is .er
toch altijd nog één gebleven, zou ik zoo den
ken".
Sanders schudde bedenkelijk het hoofd,
terwijl Wils, die den gedachtengang van den
inspecteur raadde, een glimlach niet kon on
derdrukken.
„Het schijnt, dat het schrijven van detec
tive romans toch heel wat gemakkelijker is
dan het oplassen van een eenvoudig geval
letje uit de practijk van den speurder", meen
de de eerste. „Kijk eens hier, de mogelijk
heid dunkt ons niet uitgesloten, dat een van
beiden, toen de ander vanmiddag den recher
cheur van zijn plaats lokte, kans heeft, ge
zien onbemerkt uit het huis te komen. Ik zou
anders waarlijk niet weten, waarvoor die ma
noeuvre van het weggaan cn onmiddellijk
daarna weer terugkomen, moest, dienen".
Adams scheen nu toch ook een licht op te
gaan.
„Aha", zei hij. ..en daarom vrees je. dat ze
nu beiden de plaat gepoetst hebben. Maar is
het dan niet verstandiger, dat je maatregelen
neemt, in plaats van ons, onder het genot
van een goede sigaar, zoo rustig van een en
ander op de hoogte te stellen''"
„Beste jongen", antwoordde Sanders eenigs
zins wrevelig, „als ik dat niet gedaan had,
was ik nog stommer dan de man. die van
middag het wild zoo rustig heeft laten ont
snappen. Ik heb reeds vóór dat jullie hier wa
ren, opdracht gegeven het signalement naar
alle grensplaatsen te seinen en om achter
volging te verzoeken. In hoeverre ik daarmee
nog op tijd ben geweest, zal de toekomst
moeten leeren.
Het eenige, wat wij op het oogenblik nog
kunnen doen. is, ons te gaan overtuigen, dat
beiden werkelijk verdwenen zjn. Er bestaat
nog een geringe kans, dat we in de nalaten
schap van de verpleegster iets zullen vinden,
wat bij het verder onderzoek van nut kan
zijn, maar veel ver trouwen, heb ik in. de es
peditie niet. Voelen jullie er voor om mee te
gaan? Accoord, dan zullen we even een taxi
bestellen".
Huiszoeking.
Inspecteur Sanders bleek inderdaad de
zaak niet al te somber te hebben ingezien.
De eenige herinnering, welke het drietal
aan het tochtje bewaarde, waren die aan een
zeer onaangenaam onderhoud met de hos
pita van de verpleegster, die slechts met de
grootste moeite bereid was te vinden een
huiszoeking in de vertrekken van zuster Ro
bert toe te staan.
Sanders had de beide rechercheurs, die nog
steeds trouw op hun post stonden, buiten ge
laten, hun opdragende het perceel ook tij
dens de huiszoeking vooral goed in het oog
te houden. Innerlijk zag hij het vrijwel nut-
telooze van een dergelijk opdracht zeer goed
in, doch uit tactische overwegingen achtte
hij het gewenscht den beiden mannen een
werkzaam aandeel te geven in de expeditie.
Een klein half uur nadat men van het
hoofdbureau vertrokken was stond Wils voor
de tweede maal dien dag in het nauwe vesti-
buletje, waaruit de steile trap opklom naar
het bovenhuis Ditmaal echter was het in
specteur Sanders, die zich langs den kinder
wagen wrong en. zonder een vraag af te
wachten, naar boven riep: „Is zuster Robert
thuis?"
Het duurde eenigen tijd voor deze woorden
tot de zich boven aan de trap bevindende
vrouw wier voeten en rokzoom nog ju 1st
zichtbaar waren schenen door te dringen en.
de inspecteur wilde dan ook reeds min of
meer ongeduldig zijn vraag herhalen, toen
het ontwijkende antwoord als het ware de
lange trap kwam afrollen:
„Tc Zal eens kijken Wie kan 'k zeggen?"
„Kijkt u maar 011 zegt u maar niets. Zuster
kent me toch niet".
Wils, die aan de stem onmiddellijk de has-
pita herkend had, vreeede een uitbarsting,
maar dit bleek mee te vallen. Blijkbaar was
de juffrouw gevoeliger voor een bevel dan
voor een verzoek. Ze slofte althans moppe
rend weg, terwijl het drietal beneden zich
inspande iets van haar onderzoek op te van
gen Zij hoorden, hoe er op een deur geklopt
werd, waarna deze werd geopend. Daarna
ging de deur weer dicht en het volgende
oogenblik verschenen de pantoffels en de
rokzoom weer boven aan de trap.
„Ze is d'r niet".
„Mooi, dan komen we wel even boven. Wc
zijn van de politie", riep de inspecteur terug
en de daad bij het. woord voegend, maakte
hij zich gereed de trap op te klimmen.
Daarop bleek de juffrouw boven echter al
lerminst gesteld. Blijkbaar twijfelend aan de
goede bedoelingen der drie mannen, die nog
7x>o laat de verpleegster wensehten e spre
ken, voelde zij zich aangegrepen door een
plotseling opkomenden angst, welke haar
een oogenblik in starre ontzetting op de bo
venste trede van de trap deed neerzitten
Reeds onmiddellijk daarna echter scheen zij
haar spraak te hebben teruggekregen want
nu stortte zij zoo'n lawine van verwenschin-
gen en dreigementen over de hoofden der
bezoekers uit dat een minder doortastend
man dan inspecteur Sanders die vooraan liep
zich zeker nog eens bedacht zou hebben al
vorens zijn klimpartij naar het hol van deze
leeuwin te vervolgen.
„Als je maar beneden blijft.... denk Je,
dat ik jullie niet door hebJe moest jc
schamen een arme weduwvrouw te overval
lenpas op, of ik roep m'n manRinus
Willem, kommen jullie eens hier met Je re
volver, d'r zijn een paar kerels, die me wil
len aanranden
Nu werd het. Sanders toch te bar. Halver
wege de trap bleef hij staan en met moeite
de stem van de krljschende juffrouw over
schreeuwende, bulderde hij:
„Mensch, hou op met dat gehuil. Je
schreeuwt de heele buurt bol elkaar. Ik aag,
Je toch. dat we van de politie zijn".
„Je kan me nog veel meer vertellen", re
pliceerde de Juffrouw, nu toch iets minder
heftig. „Wat. moet de politie In m'n huis? Ik
heb nog nooit wat. met de politie te doen ge
had. Ik ben een eerzame burgervrouw, d'r is
geen mensch, die zóóveel op me weet aan te
merken".
Ze maakte oen veelzeggende bcwcgglng
met duim en wijsvinger.
De nspecteur die voelde, dat hij terrein
begon te winnen, haastte zich de juffrouw er
van te overtuigen, dat hij de laatste was. die
aan haar eerbaarheid en onbesproken le
venswandel zou kunnen twijfelen.
„We komen ook niet voor ti; we komen
voor zuster Robert. We moeten huiszoeking
doen op de kamers van de Zuster. Als u ons
nu kalm even boven laat komen zal ik u het
bevel van den Officier laten zien. Of hebt u
liever, dat ik het in het mandje leg. U hebt
het, maar voor het zeggen!"
„Huiszoeking doen?" De angst van de Juf
frouw schéén nu plaats te maken voor in
tense verbazing.
„Huiszoeking doen?" herhaalde ze. „Dan
moet u maar komen, als de verpleegster er
zelf is. De heele boel overhoop halen.... ik
geef er geen toestemming voor".
.M'n lieve mensch". antwoordde Sanders,
.ik vermoed dat je Zuster Robert vandaag
voor het laatst gezien hebt. 't Ls ook in je
eigen belang, dat Jc me eens kalm te woord
staat".
Zonder een nadere toestemming af te
wachten, vervolgde hij nu z'n tocht naar bo
ven, waar hij door de hospita met een open
mond van verbazing ontvangen werd.
„Ziezoo", trachtte hij haar te kalmeeren,
„kijk me nu maar eens goed aan. Zie ik er
nu uit als iemand met slechte bedoelingen?
M'n naam is Inspecteur Sanders van de cen
trale recherche en hier heb je m'n penning
Die beide hoeren zijn m'n assistenten.
.(WODctt uerw»©#*;
JE HILVERSUM is Donderdag in hel huwelijk getreden Dr. K. P. Groot, genees
heer directeur van het Petronella Hospitaal te Djokjakarta.
OOK EEN OLIFANT, die overigens aan de hitte wel gewend is en een dikke huid heeft, kan het in deze warme dagen te kwaad krijgen en dan
is een verfrisschend bad dc beste remedie.
IN DE PLANTAGE-SCHOUWBURG TE AMSTERDAM had Donderdag dc generale repetitie
plaats „Dc Kcllncrin", van het gezelschap Boubcr. Annie Verhuist in dc hoofdrol
ZESTIG JAAR MANDENVLECHTF.R. - Dc heer J. Neervoort
is heden zestig jaar in dienst van dc Ncd. Mat. Jcnfabrick, firma
W. F. van Vliet te Den Haag.
DE NIEUWE KLOK VAN HET GEBOUW DER SHELL MEX
COMPANY TE LONDEN, die nog drie voet grootcr is dan de
bekende Big Ben, is deze weck gemonteerd. Een der wijzers
wordt in den juisten stand gebracht.
DE HEER C. VOLMER, chef van het
W. P. station te Amsterdam zal 1 October
den dienst bij den Ncd. Spoorwegen ver
laten na een diensttijd van 45 jaar.
DE PRESIDENT
VAN FRANKRIJK
gehuldigd. Albert
Lebrun begroet een
jeugdige inwoonster
van Audun-le-Ro-
man. die den presi
dent bloemen aan
bood bij gelegenheid
van de huldigings-
fccsten ter zijner eer
