DE VIEivDE MAN
DE EEUWFEESTEN VAN „KONINGSHOEVE" bij Tilburg zijn met veel luister gevierd. De „Prins van Oranje"
klinkt met de autoriteiten.
PRESIDENT HOOVER, die
zich candidaat voor het pre
sidentschap heeft laten stellen
brengt zijn vacantie door op
zijn buitenverblijf in Virginia.
HET OVERLIJDEN VAN Z. EM. KARDINAAL VAN ROS-
SLIM. De vlaggen halfstok aan het ziekenhuis Calvarie te
Maastricht.
DE KONING EN
DE KONINGIN
VAN ENGELAND
tijdens een rijtoer
in Crathie
(Schotland).
Het koninklijk
echtpaar vertoeft
dezer dagen op
Balmoral Castle
in Schotland.
SCHAAPHERDERS UIT DE RHÖN
OP DE LEIPZIGER MESSE. - Op
dc afdceling landbouw van de Leipzigci
Najaars Messe demonstreerde een echt
paar uit de Rhön dc behandeling van
het spinnewiel.
HET STOFFELIJK OVERSCHOT VAN Z. EM. KARDINAAL VAN ROSSUM, die In den nacht van Maandag op Dinsdag overleden is, opgebaard DINSDAGMORGEN had op het stadhuis te Den Haag het huwelijk plaats tusschen N. L. M.
in het ziekenhuis Calvarie te Maastricht. Gravin van Limburg Stirum en Jhr. B. W. F. van Riemsdijk. Het bruidspaar
FEUILLETON.
,(Een geval uit de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
door UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
33)
Weliswaar zou de warmte, die de radiator
ui.straalde, bij een lang verblijf ondragelijk
worden, maar zóólang behoefde hij het waar
schljnlijk niet uit te houden en de schuil
plaats, geheel verborgen door de dichte
plooien mooi, dat hij dit inconvenient maar
van het gordijn, was overigens zóó over het
hoofd moest zien.
Nauwelijks had hij zich in den warmen
hoek geïnstalleerd, waarbij hij nog gelegen
heid vond in het. zware gordijn, dat hem ver
borg. een nauwelijks zichtbaar kijkgat te
knippen, toen opnieuw het zoemend geluid
van de lift weerklonk en onmiddellijk daar
op de pseudo verpleegster met een telegram
in de hand binnentrad.
Sanders hield den adem in. Zij begaf zich
in de richting van de divan, maar reeds on
der het loopen verbrak zij het zegel en zon
der zich den tijd te gunnen om te gaan zit
ten, nam zij van den inhoud van het tele
gram kennis. Hoewel de inspecteur de woor
den niet kon ontcijferen, stond zij nu zoo
dicht bij hem, dat hij het aantal op het for
mulier geplakte regels kon tellen. En terwijl
hij roerloos de bewegingen van de. zijn te
genwoordigheid in het minst niet vermoe
dende vrouw gadesloeg, drong zich steeds
sterker het be sof aan hem op. dat dit tele
gram de ontknooping van het raadsel betee-
kende en het alleen door kennis te nemen
van den inhoud mogelijk zou zijn den wer-
keiijken d3der van den moord op bankier
Leuvensteyr. in handen te krijgen.
Op dit oogenblik behoefde hij daaraan
evenwel niet- te denken. Zuster Robert scheen
vooralsnog niet van plan het belangrijke
MP-dépêche los te laten; zij liep er nu mee
naar het raam waar ze- het nogmaals door
vloog om daarna in gedachten verzonken
naar buiten te staren.
Het was doodstil in het vertrek. Slechts de
divan scheidde thans de vrouw voor het ven
ster van den inspecteur, dien de geringste be
weging zou hebben verraden. Hij behoefde
zijn arm slechts uit te strekken om het tele
gram. dat de andere nog steeds in de nu om
laag hangende linkerhand hield, in zijn be
zit te krijgen, maar ook onder deze critieke
omstandigheden verloor hij de voorzichtig
heid niet uit het oog, vast overtuigd als hij
was. dat zijn kans nog zou komen.
Reeds na eenige minuten keerde de vrouw,
die Sanders voor zichzelf ook nu nog steeds
..de verpleegster" bleef noemen, zich met een
aedecideérd gebaar om en begaf zich naar de
deur, waarnaast een electrische schel was
aangebracht. Fc-nige oogenblikken later ver
scheen een kellner. wien zij verzocht een
spoorboekje tc brengen en toen de man ver
trokken was om het verlangde te halen, nam
zij plaats op een der beide fauteuils in het
midden van het vertrek, waar zij zich voor
de derde maal ir. den inhoud van het tele
gram verdiepte. Eindelijk scheen zij de ge-
-einde mededeeling van buiten te kennen
Zij stond althans met een zucht op. nam een
klein, lederen handkoffertje, dat naast de
waschtafel op der grond stond en sloot d^nr
het telegram in weg. Juist toen zij hiermee
gereed was. meldde de kellner zich met. het
spoorboekje. Eenige minuten lang nam dit
nu haar aandacht in beslag. Hardop de ge
tallen en stations bil zich zelf herhalend,
noteerde zij de uren van vertrek en aankomst
der terreinen in een kleine zakagenda tot
een hernieuwd kloppen op de deur, dat San
ders. die het in zijn hoekje langzamerhand
benauwd begon te krijgen, als muziek in de
ooren klonk haar in deze bezigheid stoorde.
Op haar half ongeduldig, half verwonderd
.binnen" verscheen het kamermeisje, dat
haar een visitekaartje overhandigde en deze
beweging vergezeld liet gaan van de mede
deeling, dat de eigenaar „das gnadige Frau-
lein" onmiddellijk wenschte te spreken.
De verpleegster wierp een verbaasden blik
op het kaartje, terwijl het meisje geduldig
bij de deur bleef wachten.
.Erich Friedrich Fedorra", las zij hardop,
ae woorden bijna spellend, en Sanders zag
vanuit zijn hoekje hoe zij haar schouders
optrok en aanstalten maakte het kaartje aan
het meisje terug te geven. Terwijl zij haar
arm reeds uitstrekte, scheen zij zich echter
plotseling te bedenken.
„Wat wenscht die meneer?" vroeg ze. doch
hierop moest de gedienstige het antwoord
schuldig blijven.
..Hij zei, dat het slechts om vijf minuten
te doen was". Sanders stelde tot zijn vol
doening vast, dat het meisje de ruime fooi
inderdaad wenschte te verdienen. ,Jk heb
hem in den ontvangsalon gelaten. Het leek
mij. dat hij u dringend wenschte te spre
ken".
De omstandigheden, waarin zij verkeerde
n aanmerking genomen was het zeker niet
te verwonderen, dat de nieuwsgierigheid bij
ae verpleegster de overhand kreeg. Nog een
oogenblik scheen zij te overleggen, of zij. zon-
ler haar eigen veiligheid in gevaar te bren
gen, aan de uitnoodiging gevolg kon geven,
maar toen het kamermeisje, wien de veran
dering in haar houding niet ontgaan was,
aanstalten maakte de deur te openen, was
haar besluit genomen Met een majesteus ge
baar schreed zij langs het meisje heen. dat
haar op den *<oet volgde.
Voor hetgeen hem nu te doen stond, had
Sanders niet meer tijd noodig dan één mi
nuut. Met één sprong was hij over de divan
en twee tellen later had hij het koffertje
naast de waschtafel geopend. Het telegram
lag boven op. Slechts éénmaal behoefde hij
het door te lezen en reeds stond de inhoud
onuitwischbaar in zijn geheugen gegrift.
Reis onmiddellijk door naar Berlijn,
Kurfürstenstrasse 12, zelfde naam. Sein
omgaand Staverman, telegTaaf restante
Amsterdam of alles nog in orde. Draag
niets af. Kan spoedig nadere berichten
verwachten.
Dertig seconden nadat de verpleegster de
kamer verlaten had, stond ook Sanders op
de gang en juist toen de eerste verbaasd en
ontstemd, omdat zij hier niemand had aan
getroffen. den ontvangsalon, die in den rech
tervleugel op dezelfde étage gelegen was.
weer wilde verlaten, trad Erich Friedrich Fe
dorra met een hoffelijke buiging binnen.
Wanneer bij de verpleegster al eenig wan
trouwen mocht zijn gerezen ten opzichte van
de goede bedoelingen van dezen bejaarden
vreemdeling, dan moest zij nu toch tot de
overtuiging komen, dat daartoe niet de min
ste aanleiding bestond.
De oude heer begon met zich op de meest
hoffelijke wijze te verontschuldigen voor het
feit. dat- hij haar eenige oogenblikken alleen
had moeten laten, daar hij even was opge
houden door een dame, die eveneens op deze
étage woonde. Daarna maakte hij zich be
kend. De naam Fedorra zei haar niets, maar
toen de oude heer zich voorstelde als secre
taris van de afdeéling Düsseldorf der Inter
nationale vereeniging tot bescherming van
jonge vrouwen en meisjes" kon zij een glim
lach nauwelijks onderdrukken.
„Ik las uw naam in het hotelregister, juf
frouw Portelle". vervolgde de oude heer min
zaam, „en waar het onze taak is alleenstaan
de jonge vrouwen hulp en steun te bieden en
haar te waarschuwen voor de gevaren, waar
aan zij in een groofce stad zijn bloot gesteld,
achtte ik het mijn plicht u te wijzen op het
bestaan van onze vereeniging, waarvan u
ook in België ongetwijfeld wel eens zult heb
ben gehoord.
De verpleegster wilde een tegenwerping ma
ken, maar de oude heer liet haar niet aan
het woord komen.
„Ook in Düsseldorf, juffrouw Portelle het
spijt me, dat ik het van m'n eigen stad zeg
gen moet daalt het zedelijk peil op be
denkelijke wijze en talloos zijn de gevaren,
die onze vrouwen en meisjes dagelijks be
dreigen. De statistiek op dit gebied heeft ons
overtuigd van de noodzakelijkheid om onze
werkzaamheden te verdubbelen en waar wij
vroeger met het bekende stationswerk meen
den te kunnen volstaan, daar is nu gebleken,
dat er andere maatregelen getroffen moeten
worden om het steeds voortwoekerende
kwaad te bestrijden. Vooral gedurende den.
carnavalstijd die zedenbedervende periode,
waarin het menschdom alle begrippen van
moraal en fatsoen uit het oog verliest en
slechts behagen schept in menschonteerendo
tijdpasseeringen, die in elk beschaafd land
van hoogerhand moesten worden verboden,
vooral nu juffrouw Portelle. treedt het be
staansrecht van een vereeniging als de onzd
eerst, recht aan het licht.
Wij bezoeken de hotels om de daarin, zon
der mannelijke bescherming verblijvende
jonge vrouwen en meisjes te waarschuwen
voor de gevaren van de groote stad. Onze
nlaatselijke afdeeling, juffrouw Portelle...."
Maar juffrouw Portelle vond. dat ze haar
bezoeker nu voldoende gehoor had geschon
ken. Haar tijd was beperkt en wanneer ze?
den ouden heer het woord niet eenvoudig
ontnam, zou deze vanavond waarschijnlijk
nog bezig zijn haar het doel en het nut van
zijn vereeniging uiteen te zetten.
(Wordt vervolgd L,
