DE VIERDE MAN
FEUILLETON.
i<Een geval uii de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
door UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
86)
Toen Wils den volgenden ochtend op een
uur. dat hem onder normale omstandigheden
reeds aan de lunch zou hebben herinnerd, de
ontbijtzaal binnentrad, vond hij hier slechts
één tafeltje bezet en wel door inspecteur
Sanders, die hem vanachter het ochtendblad
der „Düsseldorfer Nachrlchten" een „Frissche
morgen wenschte.
„Wel, hoe is 't, Miel? Weer geheel de oude?"
En zonder antwoord af te wachten, liet hij
er op volgen: „Tjonge, kerel, je ziet er heel
wat beter uit dan gisteravond, toen ik je
daar zoo broederlijk met Evertsen op één ma
tras in dat ongezellige kamertje vond. Het
spijt me werkelijk, dat Je door mijn schuld
in die impasse geraakt bent. Ik had je in
Zwcibrückenhof niet alleen achter moeten
laten ja, goed beschouwd, had ik zelfs heel
wat verstandiger gedaan de uitnoodiging om
me naar Diisseldorf te vergezellen vóór me
te houden, maar Je lnquisieve geest ken
nende
„....Deed je nog verstandiger en liet je
me zelfs in het onzekere waar de reis heen
zou gaan", interrumpeerde de reporter la
chend. „Beste kerel, spaar me Je excuses. Ik
heb een flinke les gehad en daarvoor moet
ik jou eigenlijk dankbaar zijn. In het ver
volg hoop ik me tijdig te herinneren, dat
yooral bij expedities als deze voorzichtigheid
nog steeds de moeaer van de porceleinkasi
is. Maar vertel me nu eerst eens even jouw
wedervaren gedurende mijn verblijf in die
vroolijke keuken aan de Al te Jakobstrasse.
Sanders voldeed aan dit verzoek en ter
wijl de reporter zich te goed deed aan een
welvoorzien ontbijt, dat inmiddels was geser
veerd, gaf hij een uitvoerig relaas van zijn
avonturen in de beide hotels, de ontmoeting
met Josephine Marie Portelle, alias .zuster
Robert" en den inval in het perceel, waar de
zes handlangers van de laatste konden wor-
deen gearresteerd. Hij vond daarbij ook ge
legenheid voor een verklaring van het plot
selinge verdwijnen van Evertsen. Het bleek,
dat deze den vorigen ochtend de verdachte
was gevolgd, waarbij hij weer In de Alte Ja
kobstrasse terecht was gekomen. De ver-
oleegster was hier weer 't huis binnenge
gaan. doch terwijl hij in een. schuin tegen
over het pand liggend slopje op haar terug
komst had gewacht, was hij daar plotseling
overvallen door een drietal mannen, die hem
een in chloroform gedrenkten zakdoek onder
den neus hadden geduwd, waarna hij het be
wustzijn had verloren. De verpleegster moest
dus op de een of andere manier ontdekt
hebben, dat zij gevolgd wprd en daarop
waren onmiddellijk maatregelen getroffen
Het vermoeden lag voor de hand, dat zij
daarop onmiddellijk naar hotel Zweibrücken
hof was teruggekeerd om te onderzoeken, of
zich daar wellicht nog me^r achtervolgers
bevonden. Daar moest zij Wils in gezelschap
van ee"n haar onbekende hebben gezien en
'oen deze laatste vertrok, werd een der hand
langers achter hem aangestuurd. Zijn gang
naar het hoofdbureau bewees, dat men hier
eveneens met een vijand te doen had en
hierna werd met bekwamen spoed het plan
tot ontvoering van den reporter in elkaar ge
zet. Dat de man, die zich voor rechercheur
Degenhardt uitgaf, aanvankelijk niet wist.
dat Sanders tot de politie behoorde, bewees
i het feit, dat hij het woord „collega" ge-
Druikte. Hij zag dus in den inspecteur een
colléga van Wils, terwijl deze laatste juist
gemeend had, dat de man in hem eveneens
een lid der politie vermoedde.
„En daarmee, Miel", zoo besloot Sanders
zijn verslag, ,4s mijn taak hier geëindigd,
zoodat we gevoegelijk vandaag nog naar Am
sterdam zouden kunnen terugkeeren. Aange
zien echter mijn tegenwoordigheid daar op
dit oogenblik evenmin vereischt wordt, zou
ik je willen voorstellen vandaag Düsseldorf
eens uit den gezichtshoek van den belang
stellenden toerist te bekijken en ons vertrek
op morgenochtend te bepalen".
Wils wierp zijn metgezel een. verbaasden
blik toe. Het kop koffie dat hij juist naar
den mond wilde brengen, weer neerzettend,
antwoordde hij:
„Hoewel ik met Je laatste voorstel volko
men accoord kan gaan, vraag ik me toch niet
zonder eenige verbazing af, wat jou plotse
ling de rust heeft geschonken, die noodig is
om een man van jouw temperament er toe
te kunnen bewegen ineens alle gedachten
aan een zaak, die m.i. juist nu je volle be
langstelling eischt, opzij te zetten en je ver
blijf hier als een ontspanning te beschou
wen".
Sanders lachte.
„Beste jongen, ik zei Je toch al, dat mijn
taak hier afgeloopen is. Met die zes men-
schen, wier kaartavond we gisteren zoo wre-
delijk hebben verstoord zullen m'n collega's
hier het wel klaar spelen en wat onze brave
verpleegster betreft, die is immers naar Ber
lijn vertrokken!"
.„Alles goed en wel, maar weet je dan, wie
de dader is? Zoo Ja. dan wil je misschien
wel zoo goed zijn mij van dat geheim
wanneer het althans nog een geheim is
deelgenoot te maken, zoo niet, dan zul Je me
zeer verplichten door me te vertellen, wat je
verdere plannen zijn".
De laatste woorden waren er bij den re
porter eenigszins heftig uitgekomen en San-
ciers voelde zeer wel, dat zijn raadselachtige
houding den ander min of meer prikkelde.
Zijn stem klonk dan ook ernstig, toen hij na
een korte pauze, gedurende welke Wils ner
veus met zijn vi.ngcrtoppen op den tafel trom
melde, antwoordde:
„Die laatste vraag is zoo positief gesteld.
Miel, dat ik geen kans zie daar op een di
plomatieke manier om heen te draaien. Het
spijt me, meer dan ik je zeggen kan, dat ik
op dit oogenblik niet in staat ben je volle
dig opheldering te geven, temeer, omdat je
het tenslotte zelf geweest bent, die m'n be
langstelling heeft weten op te wekken voor
een zaak, zooals ik die in m'n praktijk nog
niet heb meegemaakt. Wanneer ik je dan
ook nu verzoek mij geen verdere vragen
meer in verband met deze affaire te willen
stellen, dan weet ik. dat ik meer van je eisch
dan je redelijkerwijze van mij had mogen
verwachten. En toch kan ik op dit oogenblik
niet anders handelen. Wanneer dat je kan
troosten, wil ik je wel zeggen, dat de zaak
nog niet geheel is opgelost. Daaraan ver
bind ik dan gaarne de toezegging, dat ik Je
tijdig zal waarschuwen, wanneer de slotapo
theose verwacht kan worden, zoodat je er in
ieder geval van verzekerd kunt zijn tot het
laatste moment in deze geruchtmakende af
faire als ooggetuige te zullen optreden.
Wils, die aandachtig naar de woorden van
zijn metgezel had geluisterd, staarde nu, in
gedachten verzonken, naar buiten. Hij was
eerlijk genoeg om te erkennen, dat slechts
eigenbelang, of althans het belang van het
blad, dat hij vertegenwoordigde, oorzaak was
geweest, dat hij Sanders op het spoor van
den) dader(s) had gebracht en daarbij zijn
medewerking had aangeboden, doch dat nam
niet weg, dat deze onverwachte verandering
in de houding van den inspecteur, die hem.
nu de oplossing nabij was, eenvoudig uit
schakelde. een groote teleurstelling betee-
kende. Intusschen had hij echter lang ge
noeg met de politie samengewerkt om te we
ten, dat zich bij het opsporen van misdaden
gevallen voordoen, waarin openbaarmaking
gelijk zou staan met het opzettelijk doen
mislukken van de betreffende onderneming
en deze overweging was het dan ook, welke
hem tenslotte tot een besluit deed komen,
dat ook Sanders volkomen moest bevredigen.
Met een impulsief gebaar stak hij den in
specteur de hand toe en terwijl hij zijn te
leurstelling, die hij nog steeds niet geheel
had weten te overwinnen, achter 'n wat wran.
ge glimlach trachtte te verbergen, zei hij:
„Accoord! Ik zie in, dat je op het oogenblik
niet anders kunt handelen en ik zal me er
dus bij moeten neerleggen. Je laatste toezeg
ging stelt me volkomen gerust omtrent den
afloop van de zaak en ik twijfel er dan ook
niet aan, of je zult je ter gelegener tijd her
inneren, wat mij in deze toekomt".
Sanders nam de hem geboden hand en
drukte die vast in de zijne.
„Sans rancune dus, Miel?"
„Sans rancune!"
„Ik ben blij, dat je het zoo opneemt, beste
kerel. Geloof me, dat het me vanmorgen even
dwars heeft gezeten, toen het bleek, dat ik
dit van je zou moeten eischen".
..Daaraan twijfel ik geen moment", ant
woordde Wils, lachend. ..Op gevaar af echter,
dat je me opnieuw aan je eisch zult herinne
ren, zou ik je toch nor één vraag willen doen.
Mocht Je niet in staat zijn die te beantwoor
den, dan heb je niets anders te doen dan te
zwijgen, of, zoo je dat prefereert, je schou
ders op te halen, wat practisch op hetzelfde
neerkomt".
„En dat is?"
„Heeft het verhoor van dat illustre gezel
schap uit de Alte Jakobstrasse nog wat op
geleverd?"
De inspecteur slaakte een zucht van ver
lichting.
(Wordt vervolgd),
IN HET ABRUZZEN-STADJE AQUILA zijn groote
feestelijkheden gehouden ter herdenking van de
DE NIEUWE GROOTE MOTORRED
DINGSBOOT VAN ARBROATH „John
and William Mudie", is door de Hertogin
van York officieel in gebruik gesteld.
kroning van Paus Celestinus V. Historische
personen in den optocht, die bij deze gelegenheid
plaats had.
-m*
DE JAPANSCHE GENE
RAAL NOMURA zal naar
Washington gezonden wor
den. teneinde de betrekkin
gen tusschen Japan en
Amerika te versterken.
BURGEMEESTER J. W. ARRIENS VAN
VOORBEELD, door op de aldaar geopende
ecj paar klompen te
DIEPENVEEN GEEFT HET GOEDE
tentoonstelling van Handel en Industrie
koopen.
PRINS JOACHIM ALBRECHT VAN PRUISEN heeft Vrijdagmiddag een bezoek gebracht aan de Indische tentoonstelling te
Den Haag. Tweede van links prins Joachim.
HET JAARL1IKSCHE PERZ1KENFEEST TE
ROME Een der deelneemsters
NU DE ZUIDERZEE IS AF
GESLOTEN, IS URK GEEN
EILAND MEER, maar be
hoort nu tot het vaste land
van Europa. In de haven.
DE VOORBEREI
DINGEN VOOR
DE 27ste JAAR
BEURS TE
UTRECHT. - Een
der stands wordt
omgebouwd. Ook
voor deze Jaar
beurs blijkt veel
belangstelling te
bestaan.
