DE VEEDIEVEN
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
T)
„Ik geloof, dat u uw zaak verstaat, mé-
Vrouw", zei hij. nadat hij haar een paar mi
nuten had aangekeken. „En ik ben blij, dat
dit het geval is. De meeste vrouwen zouden
zich nog al van streek gemaakt hebben over
een slangenbeet."
„Wel." antwoordde zij. zonder op te kijken,
maar een weinig verlegen, wat zich openbaar
de in een lichten blos. „ik geloof werkelijk,
dat ik een beetje opgewonden was voor
namelijk toen je naar de veranda kwam ge
reden Zij dacht aan zijn woorden, hoe hij,
toen hij haar verwijtend aankeek, gezegd
had, dat zij ..een duivelsche slang" was en de
blos werd sterker en verspreidde zich over
haar gelaat. Dit had hij natuurlijk niet ge
weten en zou hij ook nooit weten, maar deze
woorden hadden haar vannacht meermalen
doen glimlachen.
„U toonde het toch niet erg." merkte hij
op. „U moet. u dadelijk weer beheerscht heb
ben. Sommige vrouwen zouden geheel haar
hoofd kwijt zijn geweest. Zij zouden niet in
6taat zijn geweest, om iets te doen."
Haar lippen trokken zich. maar zij schonk
nog al haar aandacht aan haar naaiwerk en
luisterde vriendelijk belangstellend naar
zijn woorden.
„Er is heelemaal geen reden, om zich
druk te maken over een slangenbeet. Ten
minste, wanneer zij tijdig behandeld wordt.
In dit geval belette het tourniquet het gif.
om diep in je lichaam door te dringen. Wan
neer je daar niet aan gedacht had. zou je
een ieelijke dobber gehad hebben."
„Dat koord om mijn been zou mij niet veel
geholpen hebben, mevrouw, wanneer ik niet
toevallig bij uw huis was gekomen. Ik weet
niet. dat ik ooit met meer pleizier iemand
gezien heb."
Zij glimlachte raadselachtig, waarbij haar
wimpers licht bewogen. Maar zij gaf geen
antwoord.
Tot den middag bleef zij naaien en hij lag
lui achterover in zijn stoel, nu eens naar
haar. dan weer naar het land rondom hem
kijkende. Zij praatten heel weinig. Eens toen
hij langen tijd naar haar had liggen kijken,
sloeg zij plotseling haar oogen op en keek
hem aan. Beide glimlachten, maar hij zag,
hoe een blos naar haar wangen steeg.
Om twaalf uur stond zij op en ging het
huisje binnen. Even later riep zij hem en
zei. dat het middageten klaar was. Hij
waschte zich in de tinnen kom, die op de
bank even buiten de deur stond, ging naar
binnen en zette zich aan de tafel, waar hij
met smaak at.
Na het eten zag hij haar een tijdlang niet
en daar hij moe werd in zijn stoel, maakte
hij Ti kort wandelingetje naar de rivier. Toon
hij terugkwam, zat zij op de veranda en keek
hem met een verlegen glimlachje aan.
„Je zult morgen weer zoo vlug zijn als ge
woonlijk." zei ze.
„Ik voel me nu ook niet bepaald lui," ant
woordde hij. terwijl hij verrassend snel zijn
stoel bereikte.
„Mij dunkt, dat die ratelslang een streep
door de rekening kreeg, gisteravond", zei hij.
.Maar wanneer ik het alleen had moeten
doen, zou het leelijk met mij afgeloopen zijn.
Maar ik denk wel, dat haar laatste uurtje ge
slagen was gisteravond, toen de zon onder
ging. En ik ben er nog. En ik zal voortgaan
om haar broertjes en zusjes tot doelwit te
kiezen wanneer ik mij uil oefenen."
„Je hebt de slang dus gedood?"
..Wel natuurlijk, mevrouw. Ik was niet van
plan. om die ratelslang de kans te geven,
haar kaken in een anders lichaam te slaan
Dat zou al te aanmoedigend voor haar zijn
geweest".
Zij lachte, blijkbaar amuseerde zij zich over
den ernst waarmee hij sprak. ..O, ik begrijp
het", zei ze. ..Dus je was niet alleen boos op
haar. omdat zij je beet? Je doodde haar. om
ie voorkomen, dat andere personen gebeten
werden?"
Hij lachte .Zeker was Ik boos", antwoord
de hij. ..En ik geloof niet. dat ik op het
oogcnblik zelf. veel aan andere menschen
dacht. Er was genoeg, om mij bezig te hou
den".
31aar je doodde haar toch. Hoe?"
„Wel. ik schoot haar dood, mevrouw. Dacht
u. dat ik hem met het een of ander dood
sloeg?"
Weer vertrokken haar lippen, waarbij de
hoeken een weinig naar binnen gingen. Van
daar sloeg zij haar blik op ziin gelaat. ..Niet
al'.e cowboys dragen twee rpvolvers", zei ze
plotseling.
Hij keek haar ernstig aan. „Neen. mevrouw
dat doen zij niet. Er zijn er die beweren, dat
het onhandig is. om twee revolvers te drager.
Maar er zijn tijden geweest, waarop ik het
heel gemakkelijk vond".
Zij zei niets meer en keek naar haar naai
werk. Een spottend glimlachje was over zijn
gelaat gekomen.
Dit gesprek had het feit geopenbaard, dat
zij een vreemdelinge was in dit land. Geen
West-Amerikaansch meisje zou deze opmer
king omtrent de revolvers gemaakt hebben.
Hij wist niet. of hij al of niet ingenomen
was met deze ontdekking. Een zeker iets in
haar had hem van den beginne gewaar
schuwd. dat zij anders was dan andere vrou
wen. die hij kende, maar hij had er niet aan
gedacht, dat zij een vreemdelinge kon zijn,
dat zij uit een andere landstreek het Oos
ten. bijvoorbeeld hierheen gekomen kon
zijn.
Wanneer zij uit het Oosten kwam. dan zou
dit vele dingen verklaren. Ten eerste werd
het hem dan duidelijk waarom zij onder hun
gesprekken, meermalen had gelachen over
dingen, waarin hij niets belachelijks kon zien
Dan zou het ook de vraag beantwoorden, die
in zijn geest was opgerezen, betreffende haar
gemak van spreken. Westersche meisjes, die
hij ontmoette, hadden nooit zoo gemakkelijk
en nadrukkelijk gesproken. zooaLs haar zoo
natuurlijk afging. Maar, ondanks deze be
gaafdheid. was zij in alle opzichten vrouw
met verlegen oogen. die even spoedig bloosde
en in verwarring geraakte als een Westersche
vrouw Hiervan overtuigd, liet hij de lichte te
rughouding, die tot nu toe duidelijk in zijn
stem te bekennen was, varen cn een heime
lijke pret scheen de hoeken van zijn mond
licht naar#beneden te trekken.
,Jk geloof, dat de mannen in het land, waar
u vandaan komt. heelemaal geen revolvers
dragen, mevrouw", zei hij langzaam.
Zij keek snel op. verbaasd dat zij zijn eer
lijken blik ontmoette.
Zijn oogen bleven vast op haar gerioh' Zij
begon hard te schommelen en keek eenigs-
zins verlegen, met onnoodige aandacht op
haar naaiwerk.
..Hoe weet Je dat?" vroeg zij. terwijl zij
har hoofd ophief en hem plotseling uit
dagend aankeek. ..Ik wee*. niet. dat ik je
vertelde, dat ik een vreemdelinge ben' Vlod:
je niet, dat je er nu maar naar raadt?"
Zijn oogen werden listig een weinig dicht
geknepen.
„Ik geloof niet. dat ik er maar naar raad,
mevrouw", antwoordde hij Wanneer een
man een heel ander meisje ontmoet, hoeft
hij niets te raden".
Het „heel andere" meisje keek hem met
steelschen blik aan. zichtbaar verlegen door
zijn besliste woorden. Maar haar oogen
stonden uitdagend, alsof zij zioh bewnst va*
van dc beteekenis van zijn woorden en vast
besloten, om hem te verschalken.
.Ik geloof, dat je een bijzonder man moet
zijn", zei ze. met nauwelijks merkbaren spot
In haar stem. .om zooiets zoo gauw te ont
dekken. Of mischlen zit het in de lucht
het is verwonderlijk".
„Ik geloof niet. dat het precies verwonder
lijk is", antwoordde hij. den nadruk leg-
zonde op dit woord. „Wanneer een meisje
heel anders handelt, kan een man dit licht
weren". Hij boog zich een weinig voorover en
sprak ernstig: ..Ik weet. dat Ik vrij duidelijk
tegen u spreek, mevrouw", vervolgde hij.
„Maar wanneer een man gebeten wordt door
een ratelslang on alle hoop zoowat opgege
ven heeft on zijn leven dan gered wordt door
een meisje, dan kan men hem niet kwalijk
nemen, wanneer hij het gevoel heeft, dat dit
meisje een goede kennis van hem is. En
wanneer hij dan ontdekt, dat zij heel anders
..s dan de meisje.-- die hij gewoon is te ont
moeten. dan zie lk niet in. waarom hij niet
vee! belang in haar mag stellen".
..O!", riep zij uit on sloeg haar oogen
neer. En toen. terwijl haar oogen tintelden,
ais zij een snellen blik op hem wierp „dat
noem ik aardig gezegd".
Hij kleurde van verlegenheid. ..Ik geloof,
dat u mij nu uitlacht, mevrouw", zei hij
..Maar ik dacht er niet aan om iete aardigs
te zeggen Ik vertelde u de waarheid".
Zij werkte kalm door met haar naald en
hij zat. achterover geleund, naar haar te
kijken.
„Ik geloof, dat Je zelf hier een vreemdeling
bent", zei ze eensklaps, terwijl haar oogen
zich verscholen achter de neergeslagen wim
pers. .Hoe weet Je, dat je het recht hebt,
om daaj- te zitten en mij te vertellen, dat
je belang in mij stelt? Hoe weet je. dat ik
niet getrouwd ben?"
(Wordt
DE KANALISATIE WERKEN VAN HET TWENTHE-RIJNKANAAL BIJ EEFDE. - In
DE OESTERTEELT IN IERS1KE. Het oesterseizoen in de landen om de Zeeuwsche stroomen, is in vollen gang en vormt hier ook een zeer dc droge put zijn versvhillcndc mccrstoclcn geplaatst om t. z. t„ wanneer er water in het kanaal staat, te
belangrijk e xportartikel. worden versleept.
EEN ZEILWED
STRIJD met door
jongens zelf vee
vaardigde minia
tuur-zeilbootjes is
op het Nieuwe
Diep gehouden.
Er was veel be
langstelling.
SEPTEMBERMAAND IN DEN I ON
DENSCHEN DIERENTUIN. - Dc
bewoners van de diergaarde der Engel
sche hoofdstad hebben gedurende deze
maand over gebrek aan belangstelling
niet te klagen. Een der exemplaren,
dat zich ondanks dc belangstelling best
op zijn gemak gevoelt.
TER GELEGENHEID VAN DE JUBILEUMWEDSTRIJDEN VAN „HET Y" zijn de Olympische zwemsters in het
Sportfondscnbad te Amsterdam gehuldigd door wethouder dc Miranda. V. 1. n. r. (met bloemen) Puk Ovcrsloot, Willy
den Oude, weth. de Miranda, mevr. Wijkhuizen, mej. Laddc en Marie Vierdag.
MISS PAULINE DORAN
(links), heeft voor de derde
maal in opeenvolging het da-
mes-golfkampiocnschap van
F„n,t:,nH TFR CELEGHF.ID VAN DE FOKVEED.AG TE ROOSEN
DAAL (N.-Br.j, werd ecu wedstrijd in het melken gehouden.
Een Brabantsche boerendochter aan het melken.
