I
ff 1
CD
„ARNHEM"
LETTEREN EN KUNST
Tr/
feteri -jArüu
LEVENS
VERZEKERING
MAATSCHAPPIJ
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 21 SEPTEMBER 1932
MAURICE CHEVALIER.
Tot vóór kort wist ik nauwelijks van het
beslaan van Maurice Chevalier af Bij menig
een zal deze verklaring een meewarig glim-
lachfle wekken Ter verontschuldiging van mijn
historische, anthropoaogische en artistieke
onkunde moet ik aanvoeren, dat ik hoogst
zelden naar de bioscoop ga. dat mijn kinde
ren tot dusver gleen foto's van filmsterren
verzamelden, en dat dus de helden van het
witte doek mij even vreemd zijn als die van
het fietspedaal, het bruine monster en van
het zwem-tricot. Men zal daartegen opmerken
dat op al deze en meer andere soorten
van helden, zoowel mannelijke als vrouwelijke
in de bladen voldoende de aandacht ge
vestigd wordt en dat zelfs hun portretten
er niet zelden in voorkomen. Och ja. ik zie
die ook wel, ik lees er ook wel eens iets
van; ik lees ook wel eens ..suiker flauw,
koper willig, peper duur" of „tekort van 154
millioen" of „haring, volle maatjes, maatjes
volle, kuitzieke volle, kol maatjes, maatjes
kol. kuitzieke kol. kclzieke kuit" enz./enz.,
maar al die dingen leest men en vergeet
ze weer. Gelukkig maar!
Ik wil op Maurice Chevalier terug komen.
Ik ben hem Dinsdagavond in Amsterdam
gaan zien. Natuurlijk wist ik dat hij in Am
sterdam was. Zijn bezoek aan onze hoofd
stad geschiedde allerminst incognito. He:
uur van aankomst van de chevalereske-
trein was tevoren bekend gemaakt en de aan
kondiging had haar uitwerking niet gemist.
Het publiek moet rijen dik gestaan hebben
toen hij arriveerde en er was bereden politie
bij. De ontvangst was dus vorstelijk; zij
was zelfs meer dan dat. want vorsten wuift
men wel hartelijk toe. maar verder gaat de
gemeenzaamheid niet: jegens Maurice
Chevalier kende de hartelijkheid geen gren
zen; hij heeft dat aan den lijve gevoeld.
Des avonds tusschen 10 en 12 uur zou Che
valier in het Tuschinsky-theater optreden. En
reeds om 9 uur stonden de menschen in dc
Regu 11 ersbreestraat, op beide 'trottoirs in
de omgeving van het theater rijen dik en was
er bereden politic op de poot. Hetzelfde
straatdecor dus als bijv. bij een Koninklijk
bezoek aan een Gala-voorstelling in den
Stadsschouwburg op het Leldsche Plein.
Wie is die man, die zich met vorsten kan
meten?
In een parodie.
We zouden hem spoedig in levenden lijve
Kunnen zien. Maar eerst zou ons geduld nog
wat op de proef gesteld worden. Terwijl het
Tuschinskytheater zich van 9 uur af gaande
weg vulde, speelde een jazz-ensemble. Het
was het gewone Jazz-g]edoe. Een drummer
die de maat er fantastisch in hield, een
trompettist die haar zooveel mogelijk trachtte
te verstoren, een paar loeiende of blatende
saxofoons, een piano, een bas. een overbodige
kapelmeester, overbodig, gezien de rythmische
contracties der spelers. M'n hemel, hoe houdt
iemand dat uit. dag aan dag. of nacht aam
nacht. Moet dat niet een obsessie worden, een
bezetenheid, die een patiënt, zelfs in zijn
slaap metrisch optredende klonische kram
pen veroorzaakt, een nieuwe ziekte, de jazz-
osc?
Om 10 uur kwam Max Tak voor het voet
licht om ons welkom te heeten. Hij sprak
namens Tuschinsky, die zelf 's morgens zijn
deel in de hartelijkheid der ontvangst ge
noten had en wel in zóó groote mate. dat hij
zc nog niet te boven was gekomen. Toen
ging het gordijn eindelijk open en wv
zagen twee bekenden, twee Hollanders: Han
Beuker en Wouter Denijs, die Chevalier op
zijn tournee accompagneeren. Zij namen
voor twee op den achtergrond van het tooneel
staande vleugels plaats en duetteerden. Over
hun praestaties heb ik vroeger al eens ge
schreven: die zijn, binnen de grenzen van
het genre, van den eersten rang. Hun onfeil
baar juist samenspel, hun virtuositeit, die alle
knepen kent en behqerscht. hun colorLstische
rijkdom, die orkestrale effecten weet te sug-
gereeren. zonder het onaangename materieele
van de laatste, hun pianistisch uiterst bril
ia n te bewerkingen dat alles tezamen
maakt hun voordrachten Interessant en zou
ons haast met het genqe verzoenen. Men
luisterde en applaudisseerde. Maar men
wachtte op den held van den avond, op
Chevalier.
Eindelijk, na eenige nummers, gingen de
kleppen der vleugels dicht en werden de
lessenaars er op geplaatst.
Chevalier verscheen. Een donderende
ovatie minuten lang. Chevalier, in rok
en zonder stroohoed, begon te spreken, dank
te voor de hartelijke ontvangst, vertelde
een en ander van zijn wedervaren te Hol ley -
wood. van zijn eerste ontmoeting met
Charlie Chaplin en zoo meer. Hij lachte met
den lach die wereldberoemd is. Men was
gewonnen, betooverd. En hij stelde ons
monsieur Denies en monsieur Beuker, voor,
die ietwat bedremmeld bogen
Toen is hij chansonnettes gaan voordra
gen. Een chansonnier, op end'op Fransch,
zelfs ais hij Engelsch zint Hij is vrijmoedig,
hij is één met zijn auditorium; hij lanceert
ondeugendheden en gewaagde grapjes met
het oolijkste snuit der wereld.: hij imiteert
den apache en den olifant; hij verwisselt zijn
beroemd stroohoedje bij wijlen voor een pet
of voor een helm. waarbij een speelgoed-
geweertje behoort en zijn smoking voor een
grijs apachejasje. Dat alles is bijwerk. Zijn
houding, die vaak aan Ohaplm doet denken
en zijn bewegingen op het tooneel doen het,
maar bovenal doet het zijn facie, die niet
zoo leelijke is als de tallooze carlcaturen
zouden doen vermoeden. Hij ze if vond dat
oolc en maakte zelfs, een allerliefst p&pa-
pruimpje-prismamondje om het onredelijke
der ónderlip-carlcatuur aan te toonen. Aan
den ar.dercn kant chargeerde hij het labiale
kenmerk, toen hij imiteerde hoe de imitato
ren van Chevalier hem uitbeelden. Dit was
kostelijk, misschien het aardigste van alles.
Maar zijn mimiek, die in speelsche wisse
ling elk verschillend karakter weergeeft is
ook kostelijk en zijn oolijke glimlach werkt
aanstekelijk en haast onweerstaanbaar.
Over zijn muzikale gaven heb ik niet veel
te schrijven. Wat hij als zanger praesteert
is zoowat nihil. Stem heeft hij ongeveer zoo
veel als Fritz Hirsch, d.w.z. voor geen cent.
Ik zeg dat niet om geringschattend over
hem te oordeelen. Deze man Maurice Cheva
lier heeft bijzondere eigenschappen. Niet om
zijn stem of zangkunst, niet omdat hij het
Engelsch met een Fransch accent uitspreekt
is hij beroemd geworden. Er zijn op de we
reld millioenen menschen die geen stem heb
ben of niet zingen kunnen, en duizenden die
het Engelsch met een Fransch accent uit
spreken. zonder het tot beroemdheid ge
bracht te hebben. Het bijzondere van Che
valier zit in de suggestie die uitgaat van
zijn lach, van zijn bonhomie, van zijn dictie,
van zijn heele persoon.
Chevalier doet van het oogenblik van zijn
entrée af, de heele zaal lachen. Is dat iets
minderwaardigs? Is deze „lachende cavalier"
in deze trieste tijden niet meer waard da-n
een duizendtal zuurkijkende profeten? Daar
zijn chevaliers d'industrie, chevaliers d'eco-
nomie, chevaliers ès sciences, en wie weet
wat voor chevaliers nog meer. En die allen
kijken somber. Daar zitten gisteren in de
Ridderzaal te Den Haag 150 chevaliers de po
litique in vergadering bijeen en hun aller
Grootmeesteresse weet niet anders dan som
berheid te releveeren.
En dan komt de Grootmeester van den
stroohoed. Chevalier Maurice en verdrijft
met één slag de somberheid van aller gelaat.
Ls zoo'n man z'n geld en zijn plaats niet dub
bel en dwars waard?Ik wilde dat er meer zoo
waren: de wereld zou er blijder uitzien.
K. DE JONG.
DE SCHILDER MAX SLEVOGT OVERLEDEN
LANDAU 20 Sept. (Wolff). De schilder
prof. Max Slevogt is op zijn landgoed Neu-
castel na een ernstige hartziekte overleden.
Het laatste werk van den overledene was een
schilderij van de Vredeskerk te Ludwigsha-
fen.
Max Slevogt is in 1868 als zoon van Ridder
von Slevogt in Beieren geboren. Na het gym
nasium bezocht te hebben, kwam hij op de
Maurice Chevalier, Han Beuker cn Wouter Denijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 ets. per regel.
y-W410°-
Munchener academie, waar hij de leerling
was van prof. Diez. Op zijn studiereizen be
zocht hij Italië, Frankrijk en Denemarken.
In 1901 volgde zijn benoeming tot professor
Naderhand ging hij te Berlijn wonen, waar
hij de leider werd der Noord-Duitsche im
pressionisten. Behalve zijn schilderijen zijn
ook zijn grafische werken zeer bekend.
HET TOONEEL
Amst. Tooneelvereeniging.
In de groene Papegaai
en
Blanco Posnet's Ware gedaante.
Een wel zeer gelukkige inzet der abonne
mentsvoorstellingen in den Schouwburg aan
den Jansweg was de opvoering van In de
roene Papegaai en Blanco Posnet's Ware
Gedaante.
Evenals te Amsterdam troffen mij ook nu
weer de prachtige toewijding en de groote
geestdrift, waarmee door heel het gezelschap
van Van Dalsum en Defresne wordt gespeeld
Wij kregen daardoor samenspel dat nu en
dan vooral in Blanco Posnet's Ware Ge
daante aan dat der Russen deed denken.
En het was een vreugde heel een avond
weer eens zoo sterk en spannend ..tooneel"
te zien. want Schnitzler en Shaw ik schreef
dit reeds in mijn artikel van 10 September
ge 3n dit beiden in deze stukken vol op. In
de groene Papegaai raakt Schnitzler hier en
daar in tegenstelling met zijn later werk
aan het melodramatische, maar welk een
meesterschap in de behandeling. Expositie,
ontwikkeling en ontknooping heeft hij in één
enkel bedrijf geconcentreerd met het hoogte
punt aan het slot. Het is een voorbeeld van
knappe structuur en krachtige tooneelschrijf-
kunst, een volmaakt geheel, volkomen af",
mdanks den gebonden vorm en een speeltijd
van niet meer dan 80 minuten.
En ook Blanco Posnet's Ware Gedaante,
waarin Shaw minder afdwaalt en zich ster
ker concentreert dan in vele zijner latere
stukken van drie of meer bedrijven, biedt
sterk tooneel. Blanco Posnet, de ruwe paar
dendief. die op het beslissende moment van
zijn leven door het Goddelijke wordt aange
pakt, is een prachtige' figuur geworden En
riet minder knap is met enkele rake trekken
Feemy Evans geteekend. de door ieder ge
hoonde deerne, die God noch gebod beweert
te kennen, maar terugdeinst voor meineed
als haar de Bijbel wordt voorgehouden.
Scherp en rauw en in de figuur van den
ouderling Daniels met vlijmend sarcasme
heeft Shaw in dit é'én-bedrijfsstuk een we-
•cld van schijnvroomheid geschilderd met als
eenige ware Geloovigcn, een paardendief en
een deerne.
De samenvoeging van deze twee zoo zeer
verschillende stukken op één programma.
ddc er als vanzelf toe dat wij op één avond
twee verschillende speelstijlen te zien kre
gen. In „de Groene Papegaai', al was het dan
n een wat moderner kleed, het oude melo
drama en niet gering ook Van Dalsum. dien
men zoo gaarne tot den meest moderne on
der onze spelers rekent voelde zich in deze
sfeer volkomen thuis. En hij niet alleen. Was
het spel van mevrouw Sab!airolies niet zuiver
„vieux jeu", zooals wij het 40 jaar geleden ook
zagen? En ook niet, dat van Groenier die
een verrassend staaltje van acrobatiek gaf in
zi,jn afglijden van de keldertrap van Daan
van Ollefen en zoo vele anderen? Wat pra
ten wij toch eigenlijk van modern spel?
Plaats onze goede acteurs in het ouderwet-
sche, krachtige' speelstuk want dat is dat
werk van den later zoo verfijnden Schnitzler
en het bloed kruipt, waar het niet gaan
kan. En waarlijk wij beklagen er ons niet
over. Hebben wij bij Louis Bouwmeester
welk een prachtige rol zou Henri voor hem
zijn geweest! ooit aan ouderwetsch of mo
dern spel gedacht? Het eenige criterium is.
dat het in het stuk oast en ontroert.
Defresne houdt als regisseur van stevig en
suggestief spel en hij heeft het in de Groene
Papegaai volop laten geven. Wel het meest
door Jules Vcrst.raete, die ons den haatdra-
genden waard zóó levendig en fel en met een
zoo laaiende hartstocht gaf. dat zijn spel
waarlijk grootsch werd. Willy Haak leek
mij voor een geraffineerde kokette, een ac
trice. die in nachtkroegen komt. wat al te
precieus en gemaniëreerd. Beter paste dit
prccieuse bij de aristocratische bezoekers,
onder wie zich in het bijzonder Cruys Voor-
bergh door natuurlijke distinctie en verfijn
de elegance onderscheidde. Zeer goed was
ook Carpent.ier Altlng als de vicomte d« No-
geant. Dat het spel van Wim Pauw. die gis
teren voor het eerst op de planken, waar hij
tot nu toe te midden van dilettanten speelde,
tusschen zijn nieuwe collega's stond, zich
bij zulk oen voortreffelijke omgeving zoo uit
stekend aansluit, is voor den jeugdigen de
butant wel het grootste compliment.
Dat In de groene Papegaai op 14 Juli 1789.
den moest histortschen dag uit de were^ge-
sehiedenis speelt, daarvan merkten wij we1
wat te weinig. Dc geladen atmosfeer van de
Parijsche straat, de donder der uitgebroken
revolutie drong weinig of niet door in den
kelder van Prosper een zeer geslaagd de
cor van Van Dalsum en pas op het laatst
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 ets. per regel.
Een polis der
ls een waarborg voor het welzijn van Uw
gezin.
Bijkantoor: Schotertingel 129, Dir. W. J. Wicr*ma.
bij het ,,Ca ira! Ca ira!" was er de verbinding
tusschen deze nachtkroeg en de straat en
ging ook de stormvlaag der revolutie over
het tooneel. Dat was een prachtig moment
in deze voorstelling.
Als geheel stond de vertooning van Blanco
Posnet's Ware Gedaante toch op een nog
hooger peil. Zij was van een gezond, krachtig
realisme en zette reeds dadelijk voortreffelijk
in met die groep aardappelen-sorteerende en
gezangen zingende volksvrouwen. Ook verder
bleef zij van bruisend leven en geladen sfeer.
Wij kregen superieur tooneelspel te zien van
Van Dalsum, die van Blanco Posnet een
prachtig levende figuur maakte en dezen
paardendief met een voor hem zeldzame
beheersching rijk geschakeerd gaf. van Phil,
la Chapelle, die den ouderling scherp tot
het groteske toe uitbeeldde, van Jules Ver-
straete. schitterend op dreef als de schout
Kemp, in welke rol hij met zijn rauw. over
tuigend spel één brok leven was en van Char
lotte Kohier, die in de dearne Feemy Evans
een haar veel beter liggende rol vond dan in
de markiezin in het eerste stuk en aan deze
Feemy dan ook haar fel temperament en aan
het. slot al haar mededoogen gaf.
Het spel van deze 4 hoofdpersonen stond
tegen een achtergrond van een wild bewe
gende menschengroep, die èn in de schilde
ring van den schrijver en in de uitbee'ding
door de artisten van een rauwe, bijna bestiale
werkelijkheid werd. Forsch, krachtig tooneel
waarin wij den hartteklop van het leven
voelden.
Een zeer volle zaal en een oprecht-groot
succes den heer Kaart mijn gelukwensch
met zijn eerste voortreffelijk geslaagde
abonnementsvoorstelling in dit seizoen.
Op de tweede abonnementsvoorstelling in
begin October zal Domino met Cees Laseur
in de hoofdrol worden gegeven.
J. B. SCHUIL.
JUBILEUM DOKTER BROESE VAN
GROENOU
EEN HARTELIJKE HULDIGING.
Het bestuur van de Kon. Liedertafel „Zang
en Vriendschap" heeft den leden verzocht.
Dinsdagavond om kwart, voor acht aanwezig
te zijn bij het eindpunt van de tram in Den
Hout, want er zal een serenade gebracht
worden aan den voorzitter, die op Spaar en
Hout woont en gedurende 25 jaar voorzitter
der Kon. Liedertafel is geweest.
En om kwart voor acht (nou ja: 'n béétje
later!) zijn zij er allen.
In optocht gaat het dan naar Spaar en
Hout. De zangers scharen zich op het bordes
de heer Van der Velden houdt het vaandel,
waarachter de Liedertafel zoo vaak ter over
winning optrok en dokter Broese van Groe-
nou met zijn zoon en schoondochter en de
beide veteranen van „Zang en Vriendschap"
de heer K. v. Eden en J. J. F. Lomans, nemen
tegenover het bordes, in den tuin plaats.
Onder leiding van Frits Schuurman wordt
eerst het eerste couplet van het Wilhelmus
gezongen en daarna klinken „Die Nacht" van
Schubert, het „Pilgerchor" van Rich. Wag
ner door den mooien tuin. De bewoners van
„Spaar en Hout" luisteren voor hun geopen
de en verlichte vensters of op de zijbordes
sen aandachtig mede naar den nu fluiste
renden, dan krachtig aanzwellenden man-
nenzang.
Tot slot het „Hiep. hiep hoerah lied". Dan
dankt de voorzitter met een kort woord voor
de hem gebrachte hulde: „Straks spreken we
elkaar nader!"
De jubilaris doelt op het gezellig samenzijn
in de bovenzalen van „De Kroon", waarheen
extra trams (de mooie nieuwe wagens van
de N. Z. H. van de weldra geëlectricifeerde
lijn naar Leiden) nu. na afloop van de se
renade, de leden van de „Liedertafel" bren
gen.
Aan den gevel van „De Kroon" is een
schitterende versiering aangebracht.
Hier zijn allé dames van de leden reeds
aanwezig.
Handteekeningen worden geplaatst in een
receptie-album en als de jubilaris kort daar
op de zaal binnentreedt, (zijn plaats wordt
aangeduid door een fraai bloemstuk, hem
door het dames-comité vereerd; er zijn ook
nog twee bloemstukken van de „Maastrich
ter Staar") wordt hij weer met het „Hiep
hiep hoerah lied" hartelijk ontvangen.
De vice-voorzitter, de heer E. Voet, heet
den voorzitter met een kort woord welkom
en zegt dat er nog een verrassing wacht. Dan
leest hij een telegram van gelukwensch van
Prins Hendrik, den beschermheer, voor.
De verrassing blijkt te zijn een serenade
door de Muziekvereeniging „Harmonie Cres
cendo". directeur de heer H. W. Hofmeester,
wiens mannetjes nu op de Groote Markt ko
men aan marcheeren.
De ramen gaan open, de jubilaris ver
schijnt op het balkon en tal van leden volgen
zijn voorbeeld. Nadat eenige nummers, on
der veel belangstelling van het publiek op de
Groote Markt, zijn ten gehoore gebracht, laat
dokter Broese van Groenou den heer Hof
meester uitnoodigen, boven te komen. Hij
spreekt hartelijke dankwoorden tot hem voor
de aardige attentie.
Nu is de heer K. van Eden, het eere-be-
stuurslid, de eenige, die als bestuurslid alle
afgeloopen 25 jaren met den voorzitter heeft
samengewerkt, de eerste, die den iuMlaris
hartelijk toespreekt en eenige oude herine
neringen uit het roemrijk verleden en den
wel eens minder prettigen, nog nabijen tijd
VEREENIGING K. EN 0.
In den tuin van Spaar en Hout bij de serenade. Van links naar rechts de heeren:
J. J r. Lomans, K. van Eden, de jubilaris, mevr. Broese van Groenou, (schoondochter
van den jubilaris), de heer J. A. H. G. Broese van Groenou
ophaalt. Een hartelijke handdruk tqt besluit.
Allen staan op en applaudlsseeren
De vice-voorzitter, de heer E. Voet. gaat
spreken.
Hij weet. dat den voorzitter een eenvoudige
huldiging in intiemen kring het liefst is.
maar toch wil hij dokter Broese van Groenou
complimenteeren. In tegenwoordigheid van
velen, wier hart warm klopt voor de lieder
tafel. De voorzitter heeft steeds, bij alle ge
legenheden, de Liedertafel waardig verte
genwoordigd. Hoe heeft niet ieder hem be
wonderd op de schitterende receptie ter ge
legenheid van het Eeuwfeest der Liedertafel,
die hem daarvoor steeds dankbaar zal blij
ven. Het doet spr. bijzonder veel genoegen
dat in den laatsten tijd de voorzitter dik
wijls op dc Donderdagavond-repetities ver
schijnt. Namens de Liedertafel biedt de heer
Voet dokter Broese een zilveren gedenkpen
ning aan, geslagen op het stempel der ver-
eeniging, met oorkonde.
De jubileerende voorzitter verheft zich van
zijn zetel. Hij dankt zijn oudsten vriend en
den onmiddellijk op hem volgenden vice-
voorzitter hartelijk voor hun woorden. Hij
dankt voor het souvenir. Hij dankt de dames
voor haar aanwezigheid. De hulde, aan hem
gebracht, draagt hij over op geheel „Zang en
Vriendschap", de Liedertafel, die gedragen
moet worden door de vriendschap Spr ge
tuigt van zijn liefde voor „Z. en Vr.". hij is
dankbaar, dat hij zooveel jaren voorzit'er
heeft mogen zijn, Hij heeft in dien tijd
slechts zijn plicht gedaan. Hem is te veel
hulde gebracht: hij hoopt de hem door de
leden geschonken vriendschap waardig te
blijven.
Mevr. Ploeg, voorzitster van het dames-co
mité spreekt, ferm hartelijke woorden tot den
voorzitter die steeds den naam van „Z. en
Vr." heeft hoog gehouden. Moge de aange- I
name verhouding tusschen bestuur, leden en
voorzitter steeds blijven bestaan.
Het dubbel-mannenkwartet. gevormd uit
de leden en voortgekomen uit de onlangs
plaats gehad hebbende kwartetwedstrijden
van „Z. en V.", zingt onder leiding van Frits
Schuurman kranig eenige nummers, waarna
de heer Voet. mededeelt dat telegrammen j
van gelukwensch zijn ingekomen van- Rot-
te's Mannenkoor, de Kon. Letterl Vereen.
„J. J. Cremer". .Apollo" te Amsterdam en
brieven van: den heer Houtschild, het Kon. i
Ned. Zangersverbond. Jan Mes en echtge
noot (per luchtpost uit Soerabaja). den voor
zitter van „Apollo", den heer J. de Nijs en
„Haarlem's Zanggenot".
De heer Kuiper maakt een muzikaal
grapje op de initialen van den voorzitter: de
heer Wanders draagt een huldigingsgedicht
voor; de heer R. Haverschmidt doet een be
roep op de dames, haar kinderen op te voe
den in liefde voor de Liedertafel, want zij zijn
de toekomstige leden.
Dit alles is afgewisseld door het optreden
van Kees Pruis, bijgestaan door een verdien
stelijk Russisch trio. Kees overtreft zichzelf.
Hij „werkt" hier graag van avond, 't Is aan
hem te zien. Zong hij 22 jaar geleden niet
met „Z. en Vr." mee? En kent hij niet nóg
eenige leden bij hun namen0 Allez dan: hij
geeft zijn beste liedjes, hij tapt zijn beste
moppen. Hij wint aller harten met dat mooie
ding: „Mijn beste vriend", opgedragen aan
zijn zoon. (Een poot van een vader voor dat
fijne liedje, Kees!).
En zijn succes is enorm.
Tusschen de bedrijven speelt ook nog een
aardig strijkje.
't Is al ver na middernacht als de voorzit
ter nog eenmaal het woord neemt om allen
te danken .die dezen avond voor hem onver
getelijk hebben gemaakt.
Een welgemeende huldiging is hiermede
ten einde.
TENTOONSTELLING VAN ZELFGEMAAKT
SPEELGOED.
In het Huis voor Ouders van de Vereen, tot
bevordering van het Onderwijs in Kinderver
zorging en Oovoeding (K. cn O.) in School
3 in de Tuchthuisstraat wordt van 21 tot
en met 30 September een tentoonselling ge
houden voor zelfgemaakt speelgoed en mo
dellen van en voor de cursussen van K. en O.
Er is weer veel moois en aardigs te zien.
Gedemonstreerd wordt, hoe de moeders of
andere jeugdverzorgsters voor en met de kin
deren. bijvoorbeeld zelfs van papier, dingen
van min of meer blijvende waarde kunnen
maken, als schilderijlijstjes, naaldenboekjes,
Inktlappen, kalenders, enz
Aardig zijn de modellen voor kartonwerk
voor de grooteren. Dc aardigste diervormen
en poppen worden van karton vervaardigd
en ook wordt hiervoor van reeds afgedankte
dingen, als oude ballen, oude kegpls e.d. ge
bruik gemaakt. Op deze wijze worden dingen
vervaardigd, die zeer in den smaak der kin-
Leren vallen en niets kosten.
Verder is er nog heel wat riet- en karton
nagewerk, waaronder opvouwbare poppenka-
mers; eenvoudige modellen (waarmede de
kinderen leeïen naald en draad te hanteeren)
voor de meisjesclubs en figuurzaagwerk voor
de jongensclubs.
Wie ziet kans een heel dorp op te bouwen
van lucifersdoosjes0 Als u het niet kunt: op
de cursussen van K en O. kunt u het leeren!
De tentoonstelling blijft tot cn met 30 Sep-
ember open.
