DE VEEDIEVEN
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
16)
Ferguson kon hier niets meer doen. Hij
steeg op en reed langzaam langs de heuvels
onderwijl onderzocht hij den. tabakszak. Plot
seling ontdekte hij iets, wat een licht in
zijn oogen bracht. Onder het vuil en vet,
dat op het leer zat, kon hij flauw twee letter
vormen onderscheiden. De tijd had ze bijna
uit&ewischt. maar door zijn vigners nat te
maken en het vuil van het leer te Verwij
deren was hij in staat ze te lezen. Zij waren
er in gebrand, vermoedelijk met een klein
ijzert.je. ,D. L spelde hij.
Hij reed verder, zijn lippen vormden stren
ge lijnen.
Iu den geest ging hij alle namen na, die
hij had hooren noemen sedert zijn komst op
de Two Diamond. Geen enkele correspon
deerde met de letters „D. L." Blijkbaar kon de
tabakszak alleen toebehooren aan Dave
Leviatt. Maar in dit geval, wat had Leviatt
op de heuvels gedaan? Wel, hij had natuur
lijk den veedief in het oog gehouden. In
dat geval moest hij den man kennen. Maar
wat was $r van het kalfje geworden? Wat
zou Leviatt's plicht geweest zijn, na het
vertrek der veedieven? Natuurlijk om het
kalf terug te drijven naar de kudde en den
baas op de hoogte stellen van het gebeur
de.
Misschien had Leviatt het kalf teruggedre
ven naar ue Kudde, maar hij had den eige
naar beslist niet op de hoogte gesteld van
het gebeurde, want hij was niet in. het
rancho-huis geweest. Waarom niet?
Ferguson dacht hier lang over na, terwijl
zijn pony voortdraafde over het pad langs de
rivier naar het ranchohuis. Eindelijk glim
lachte hij. Natuurlijk, wanneer de man bij
de heuvels Leviatt was geweest, dan moest
hij daar nog gezeten hebben, toen Ferguson
kwam, of hij zou niet daar geweest zijn, om
het Two Diamond-kalf terug drijven naar
de kudde, na Ferguson's vertrek. In dat
geval moest hij Ferguson gezien hebben en
wachtte of deze laatste ook rapport zou uit
brengen aan den baas. Maar wat zou hij
daarmee voor hebben?
Hier was weer een an-der raadsel. Ferguson
had door kunnen gaan met het bedenken
van motieven, maar geen enkele zou hem
nabij de waarheid gebracht hebben.
Maar van drie dingen kon hij zeker zijn.
Leviatt had den dief gezien en moest hem
kennen: hij had Ferguson gezien en wist,
dat deze wist, dat er vóór hem een veedief
in de geul was geweest.; en om de een of
andere geheimzinnige reden had hij den
eigenaar er niet van op de hoogte gesteld.
Maar Ferguson had één voordeel, dat hem
plezier deed en zelfs onder het voortrijden
een grimmig lachje te voorschijn riep op
zijn lippen. Leviatt kon hem gezien hebben
naast de doode koe, maar hij was zich beslist
niet bewust, dat Ferguson, wist., dat hij zelf
daar geweest was gedurende den tijd dat de
veedief aan het werk was geweest.
Natuurlijk had Ferguson, practisch ge
sproken niet veel aan deze wetenschap. Toch
was het goed, dat hij het wist, want Leviatt
moest een reden hebben voor deze geheim
zinnigheid en wanneer zich later Iets voor
deed, zou Ferguson precies weten, welke
plaats de opzichter in deze zaak innam.
Besloten om de zaak zoo grondig mogelijk
te onderzoeken, reed hij eenige mijlen
stroomafwaarts langs de rivier totdat hij
tenslotte een breede vlakte bereikte, waar
het vee graasde. Eenige cowboys waren over
deze vlakte verspreid, en voordat hij ver ge
reden was, ontmoette Ferguson Rope. Deze
laatste reed zoo snel hij kon op hem toe.
„Het doet me werkelijk plezier je te zien"
zei de herder.
„Je vertoont je ook niet al te dikwiijils.
Bang om het. weer met Leviatt aan den
stok te krijgen?"
-Doodsbenauwd", antwoordde Ferguson.
„Ik vrees, dat die man mij nog zenuwachtig
zal maken als hij tenminste tijd van le
ven heeft".
„Je meent het toch niet?" gTinnikte Rope.
„Ik heb anders niet gemerkt., dat je je erg
druk over hem maakt".
„Ik ben lieelemaal van streek," antwoord
de Ferguson. ..Waar is hij nu?"
„De kreek afgegaan met Tucson".
Ferguson streelde Mustard's manen. ,Js
Leviatt al dien tijd bij jelui geweest?"
„Hij ging gisteren de kreek op", ant
woordde Rope, onderwijl een snelien blik op
den ander werpende.
„Alleen naar ik vermoed?"
..Met Tucson", Rope deed zijn best, om zijn
belangstelling in deze vragen te verbergen.
Maar blijkbaar was Ferguson's nieuws
gierigheid louter toeval. Hij keek Rope spot
tend aan. „Kun je goed overweg met Tuc
son?" vroeg hij.
„Hij en ik zijn het op éen puirt eens",
antwoordde Rope.
„Och kom," Ferguson's woorden klonken
vriendelijk spottend. .Je verrast mij. Dus
jelui zijn het eens. Je wilt mij zeker liever
niet vertellen, waarover jelui het eens
zijn?"
..Dat wil ik je wel vertellen" grinnikte Rpoe.
.-Hij en ik zijn allebei heilig overtuigd,
dat de ander een gemeene paardendief
Is".
De oogen der beide mannen ontmoetten
elkander mxet openhartigen blik. Beide lach
ten.
Dan vermoed ik, dat jij en Tucson elkander
evengoed kunnen zetten als ik en Leviatt",
merkte Ferguson op.
„Het scheelt niet mirakel veel" stemde
Rope toe.
.Zoo, dus Tucson mag je erg graag", zei
Ferguson afgetrokken. Ernstig keek hij den
herder aan. „Je was zeker een heel eind weg
gisteren, toen Leviatt en Tucson terug kwa
men van hun tocht, de kreek op?" vroeg
hij.
„Niet zoo heel ver", antwoordde Ropc. ,.Ik
was toevallig aan dezen kant en zij reden
vlak langs mij heen. Zij vergaten heelemaal
om iets te zeggen".
„Och kom", zei Ferguson. „Dat was wer
kelijk niet vriendelijk. Maar ze hadden ze
ker haast, toen zij voorbijreden. In dat. geval
hadden ze zeker geen tijd om iets te zeggen.
Ik heb hooren zeggen dat sommige menschen
niet meer dan één ding tegelijk kunnen
doen".
Rope lachte. „Zij besteedden een groot deel
van hun tijd aan pogingen om mij te doen
gelooven dat ze mij niet zagen", antwoordde
hij.
„Verder deden zij niets".
„Och kom," zei Ferguson. „Ik geloof niet.
dat die mannen een einde zouden omrijden
om een arm klein diertje van het veld naar
huis te brengen. Zij hebben een hard ge
moed."
„Precies", stemde Rope toe, „Je hebt ze
daar goed getaxeerd".
Ferguson glimlachte en liet zijn pony voort
gaan. „Ik denk. dat ik maar eens naar de
Two Diamond terugga" zei hij. Hij reed een
paar voet, hield toen stil en keek over zijn
schouder. „Je geeft Tuscon immers geen
kans om te zeggen, dat jij het eerst getrok
ken hebt?" waarschuwde hij.
Rope glimlachte grimmig. „Wanneer er ge
schoten wordt", antwoordde hij, „zal Tuscon
niet meer te zeggen hebben, wanneer het
afgeloopen is".
„Nu, tot ziens", zei Ferguson en zette zijn
pony aan. Hij hoorde Rope's antwoord en
rceri verder, diep bewogen door zijn ontdek
king.
Leviatt en Tucson waren daags, tevoren
stroomopwaarts gereden. Zij waren met
leege handen teruggekeerd. Zoodoende was
er een nieuwe schakel gekomen in de geheim
zinnige keten. Waar was het kalfje?
HOOFDSTUK XI.
Een tikje locale kleur.
Een paar maanden voor haar eerste ont
moeting met Ferguson, was Mary Radford
naar het Westen gekomen, met het doel om
„genoeg locale kleur op te doen voor een
Westersch verhaal". Vrienden in het Oosten
hadden haar aangemoedigd een oom (haar
eenige, nog in leven zijnde bloedverwant,
behalve haar broeder) ha*l haar geholpen.
Zoo was zij gekomen.
Do oom (onder wiens hoede zij was ge
weest sedert den dood van haar moeder, t.icn
jaar geleden) nad haar naar een medisch
college gezonden met het doel om een tfinke
dokteres van haar te maken. Maar het
Noodlot had ingegrepen. Geheel toevallig
had Mary Radfort ontdekt, dat zij schrljf-
terstalent bezat, en ooms hoop, dat zij een
maal een sieraad van den geneeskundigen
stand zou worden, was in rook vervlogen, be
graven onder een massa proef-manuscrlp-
ten.
Hij bleef echter nog eenige hoop koesteren
tot verscheidene tijdschriften Mary's werk
aangenomen hadden. Toen stierf de hoop weg
en werd gevolgd door een heimelijke in
stemming en stille berusting. Daar hij de
menschelïjke natuur beter kende, dan de
meeste menschen doen, wist de oom, dat
het nutteloos zou zijn, om, wanneer Mary
■oeping voelde, om zich aan de litteratuur te
vijden. een poging te doen om haar bij een
vader beroep te bepalen.
(Wordt vervolgd).
DE BRUSSELSCHE ELECTR1SCHE CENTRALE Is
door een buitengewoon hevlgen brand vernield.
De schade wordt op 100 millioen Francs geraamd.
Bovenstaande foto toont hoe het vernielend
element zijn werk verricht.
FR AU MULLER, die per kano een tocht
van Hamburg naar Londen onderneemt,
Is Donderdag van Schiedam vertrokken,
om haar reis voort te zetten via Vlis-
singen. Ostende, Duinkerken en Calais.
BEPPIE DE VRIES, EN FD PALMERS
in „Prins Student", de operette,
waarvan Zaterdag 1 Octnbc- n ^ter Carré
te Amsterdam de première gaat.
EEN HOEKJE VAN DE TENTOONSTELLING in Pulchri te Den Haag. die Donderdag
ter gelegenheid van het 250-jarig bestaan der Haagschc Academie voor Beeldende Kunsten
geopend werd in tegenwoordigheid van H. K. H. Prinses Juliana.
CLLMENTE VASQUEZ
TER GELEGENHEID VAN HET 250-JARIG BESTAAN van de Haagsche Academie voor Beeldende Kunsten, is Donderdag
in Pulchri te Den Haag in tegenwoordigheid van H. K. H. Prinses .Juliana een tentoonstelling geopend. Tijdens de openings
rede door minister Terpstra. Rechts naast hem: H. K. H. Priiises Juliana.
BELLO, president van den
Cuhaanscltcn Senaat, die
vermoord Is.
DE SCHUTSLUIS
IN HET TWENTE-
RIINKANAAL BIJ
EEFDE IS GE
REED. De
meerstoelen zijn in
de droge put daar
ter plaatse ge
maakt en zullen
t.z.t., wanneer er
water in het
kanaal staat, wor
den versleept.
EEN NIEUW SYSTEEM ZWEEFVLIEGTUIG met ingebouwden hulpuoior op dc grootc lucht-
vaarttcntoonstclling welke Zaterdag in dc exposi tichailcn aan den Kniscrdamm te Berlijn geopend
wordt.
