DE VEEDIEVEN
KROONPRINS MICHAEL VAN ROEMENIË Is van zijn uit
stapje naar Engeland te Bukarest teruggekeerd. De kleine
Kroonprins vergezeld van zijn moeder, prinses Helena, bij aan-
PADVINDERS ALS KINDERMEISJES. Bij
een kinderfeest, dat te Filton in Engeland gehouden
werd, maakten padvinders zich verdienstelijk en
namen de zorg over de jonge wereldburgers op
zich.
WAAR MILLIOENEN KILOGRAMMEN BIETEN V ERWERKT WORDEN. - Ook aan de suikerfabrieken
„Dinteloord" te Stampersgat (N.-Br.), is de buitencam pagne in vollen gang. Evenals te Halfweg worden
ook hier enorme hoeveelheden verwerkt en de dagproductie wordt op 3.800.000 K.G. geschat.
DE WERKZAAMHEDEN voor den aanleg van hef groofe Twente-Rijnknnaal. De
Eefdcnsche brug is thans geheel gereed en maakt met haar sierlijke vormen een schitterend
effect in de landelijke omgeving.
DE VALERA, de President van den Icrschcn Vrijstaat verlaat het ministerie van Koloniën
in Downingstrect te Londen, na daar de zitting van het Engclschc Kabinet te hebben
bijgewoond.
DOOR HET BREKEN VAN EEN AS aan het draaimeeanisme van de spoorbrug over
het Noordzeekanaal bij Velsen, kon deze brug Donderdagmiddag niet worden dicht
gedraaid, waardoor het verkeer ongeveer twee uur vertraging ondervond.
DE VOORBEREI
DING VOORDEN
Z ESD A AGSC.H E N
WIELERWED
STRIJD, welke in
het R.A.I.-gcbouw
te Amsterdam ge
houden zal worden,
is in vollen gang. -
Het aandragen van
vrachten hout.
voor de inscheping op de boot naar Frankrijk.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
22)
HOOFDSTUK XIV.
Aan den rand van het plateau.
Nu Ferguson overtuigd was, dat Leviatt
verborgen had gezeten in (het boschje boven
de bedding van <ie arroyo, waar hij de doo-
de Two Diamond-koe had gevonden, bleef
er nog een verontrustende gedachte over:
wie was de ruiter, dien hij weg had zien rij
den over de heuvelrij. wag van de arroyo?
Tenzij hij de identiteit van den ruiter ont
dekte, bieef hij volkomen in het duister
rondtasten omtrent Leviatt's motieven, om
den naam van dezen anderen medespeler ge
heim te houden. Hij wist zeker, dat Leviatt
den ruiter kende, maar hij was er even ze
ker van, dat Leviatt deze wetenschap ge
heim zou houden.
Maar dezen morgen maakte hij zich niet bij
zonder druk over het geheim. Andere din
gen hielden hem bezig. Zou Miss Radford
met hem gaan rijden? Zou zij in den nacht
niet van gedachten veranderen?
Onder bet voortrijden keek hij op zijn
zilveren horloge. Zij had gezegd, dat hij niet
voor tien uur moest komen. De wijzers van
zijn horloge wezen half elf. toen hij op de
vlakte kwam en het was bijna elf uur, toen
hij voor do deur van het huisje stond, waar
hij Miss Radford zag staan, die in rij
kleed. meit keurige laarzen aan, rij hand
schoenen en een zachten vilthoed op hem
stond te wachten.
„Je bent laat", zei ze. terwijl zij glim
lachend de veranda opstapte.
Wanneer hij minder slim geweest was. zou
hij opgemerkt hebben, dat zij hem gezegd
had om eerst na tienen te komen en dat zij
op hem had staan wachten, ondanks haar
schijnbaren tegenzin van gisteren. Maar
hij wist zorgvuldig deze hinderlaag te ver
mijden. Hij steeg af en wierp de teugels
over Mustard's kop, waarop hij naar de
veranda kwam.
„Ek wilde je niet haasten," zei hij „Maar
wij zullen nu maar gaan. Het is een prach
tige dag voor een ritje". Hij stond een
oogenblik zwijgend om zich heen te kijken.
„Daar sta ik je te vervelen met mijn praatjes
en je paard wacht om gevangen te worden."
Hij liep snel naar Mustard toe en maakte
zijn lasso los. Zij stond op de veranda te
kijken toen hij naar de corral stapte, den
pony ving en hem het- hoofdstel aandeed.
Toen leidde hij het dier naar de veranda en
gespte het zadel zorgvuldig vast. Hij wierp
de teugels over den zadelknop en bleef, voor
het dier staande, wachten.
Zij kwam naar den rand van de veranda,
zette een slanken gel aarsden voet- in den
stijgbeugel en steeg sierlijk op. In een oogen
blik zat hij ook in het zadel en samen reden
zij weg over den grauw-witten bodem der
vlakte.
Zij reden- twee mijlen langs den zoom van
het bosch en bestegen toen een lange hel
ling. Een half uur later keek Miss Radford
om en zag de vlakte achter zich liggen, zwij
gend uitgestrekt en verlaten lag zij te slui
meren in het witte zonlicht. Iets later keek
zij weer en nu was de vlakte niet meer te
zien, want zij hadden den top der helling
bereikt en hun weg leidde langs een breede
vlakte, waar verscheidene mijlen weg, een
nieuwe helling begon.
Zij hadden meer dam twee uur gereden,
zonder veel te spreken, toen zij den top
der laatste helling bereikten en een, vele
mijlen breede, vlakte voor zich zagen, die
zich naar drie zijden uitstrekte. Het was
een grasplateau, maar het gras was droog
en slap en ritselde onder de hoeven der
pony's. Er groeiden geen boomen, maar aan
den zuidelijken rand lag een eikenboschje
en hierheen stuurde hij zijn pony. Zij volgde
en glimlachte bij de gedachte, hoe hij zich
vergiste, als hij dacht dat zij deze plek nog
niet verkend had.
Zij kwamen dichtbij 't boschje, hij sprong
van zijn paard en kwam bij haar stijgbeugel
staan.
„Ik wou dat }e het land eens van deze
plek zag" zei hij, toen hij haar hielp afstij
gen. Zij keek naar hem. toen hij de paarden
vastzette, zoodat ze niet weg konden loopen
Toen liepen zij samen naar den zoom van
het boschje en gingen in de welkome scha
duw zitten.
Aan hun voet eindigde het plateau plotse
ling, alsof het met een mes was afgesneden
en even voorbij den voet was een smal ri
viertje te zien, dat langzaam voortstroomde
over zijn rotsachtige bedding, om den voet
van een heuvel kronkelde, over een ondiep
dal vloeide eji tenslotte verderop tusschen
de rotswanden verdween.
Beneden hen was alles duidelijk te zien,
maar ver weg- Hier verhieven zich knob
bels, daar spreidde zich een vlakte uit. In de
verte verhieven zich de bergen, maar zoo
ver weg, dat het figuren van papier-maché
geleken, die zich in een blauwe zee ver
hieven, Het landschap leek wel een kaart,
toen Miss Radford en Ferguson er op neer
keken, maar een groote kaart, waarover men
zich zou kunnen verwonderen; grooter, dui
delijker en rijker aan détails dan een, die
haar ontstaan aan menschelijke talenten
te danker, had.
Heuvelrijen, valleien, geulen, heuvels,
knobbels en holle wegen teekenden zich al
ien af m een reuzengroot bassin. Miss Rad
ford's blik dwaalde af naar een vlak gedeelte
bij de rivier.
„O. maar er loopt vee daar beneden!" riep
zij uit.
„Zeker", antwoordde hij, „dat is van de
Two Diamond. Daar achter die heuvelrij
staat de wagen." Hij wees naar een lange rij
heuvels, die zich verscheidene mijlen ver
uitstrekte. „De jongens, die aan de andere
zijde van die heuvelrij werken, kunnen het
vee niet zoo duidelijk zien als wij. 't Lijkt
belachelijk."
„Er zijn geen mannen daar bij het vee",
zei ze. op de koeien wijzende, die op de vlak
te liepen.
„Neen", antwoordde hij kalm, „ze zijn
allemaal aan den anderen kant van de heu
vels".
Zij lachte verlegen tegen hem. „Dus wij
zullen niet gestoord worden zooals giste
ren", zei ze.
Wist zij. dat dit ce reden was. waarom hij
deze plek als doel van hun ritje had gekozen?
Hij keek haar vluchtig aan, maar antwoord
de langzaam.
„Zij zouden ons niet kunnen zien", zei hij.
„Wanneer wij op de vlakte waren, zouden
wij ons juist in den horizon bevinden. Dan
zou iemand ons kunnen zien. Maar wij
hebben dit boschje achter den rug en ik
geloof, dat wij van daar beneden gezien, zoo
goed als onzichtbaar zijn."
Hij keerde zich om, vouwde zijn handen
om een knie en keek haar strak aan. „Je
hebt zeker heel wat aan je bock gewerkt
gisteren nadat ik wegging?'
Zij kleurde een weinig onder zijn strakken
blik.
„Ik bleef er niet lang meer", was haar
antwoord. „Maar ik kreeg enkele heel goede
ideeen en ik ben blij, dat ik niet veel ge
schreven heb. Dan had ik het moeten ver
scheuren, omdat ik besloten heb. om anders
te beginner., Ben is gisteren naar Dry Bottom
geweest, en gisteravond vertelde hij mij iets
dat daar gebeurd is en dat mij een prachtige
stof geeft voor een begin."
..Dat is vreeselijk Interessant", merkte
hij op, .Nu kun je je boek beginnen met
iets. wat. werkelijk gebeurd is?"
„Werkelijk en origineel", antwoordde zij,
terwijl zij hem oen snellen blik toewierp.
„Ben vertelde mij. dat eenige mannen, onge
veer een maand geleden, ir. Dry Bottom een
schietwedstrijd hadden. Zij gebruikten een
blik als doel en een man wist er. terwijl het
in de lucht zweefde, zes kogelgaten in te
schieten. Ben zegt, dat hij vrij handig is met
zijn wapens, maar dat hij nooit zoo iets zou
kunnen doen. Hij zegt. dat weinig men-
schen dit kunnen an hij denkt haast, dat de
man, die dit deed, een echte revolverschut-
ter is. Jij hobt het zeker nooit geprobeerd?"
Terwijl zij sprak, had het licht spottende
glimlachje om zijn lippen gespoeld, dat
sterker dan woor:cn getuigde van het koele
cynisme, dat zich soms van hem moester
maakte. Wist zij iets? Verdacht zij hem er
van? De glimlach verborg een nieuwsgierig
heid, die zijn oogen eer. weinfg deed tintelen,
toen hij naar haar keek.
„Ik geloof, dat het heel kunstig schieten
is", antwoordde hij langzaam. .Maar som
mige mannen kunner. dat doen. Ik heb er
wel gekend. Maar ik heb niet gehoord, dat
het den laatsten tijd hier in het land ge
beurd is. Ben heeft je zeker verteld, hoe
die man er uitzag?"
Hij slaagde er in deze vraag heel gewoon
te doen en zij had den belangstellenden toon
in zijn stem opgemerkt.
„Wel het Is heel vreemd", zei ze, terwijl
zij hem behoedzaam aankeek; „volgens
Ben's beschrijving zou ik zeggen, dat die
man heel veel op jou leek!"
Wanneer haar antwoord hem verschrikte,
dan liet hij er toch heel weinig van mer
ken. Hij bleef volkomen rustig zitten en
keek met kalme oogen naar het groote bas
sin. Een poosje bieef zij ook zwijgend zitten,
waarbij haar biHc den zijne volaae. Toen.
keerde zij zich om. (Wordt vervolgd.), j
