DE VEEDIEVEN
WASCHDAG OP URK. De vcrceniging Veilig Verkeer zal het wel niet eens
wezen met de Urkervrouwcn, wat betreft de wasch drogen*
ZAMORA, de Spaansche president, ontving dezer dagen den nieuwen Italiaan-
schen gezant bij de Spaansche republiek, Rafel Guariglia, (links), die zijn
geloofsbrieven kwam overhandigen.
EENIGE KOSTBARE DETAILS uit de geschenken die Prinses Sibylle van
Saksen Coburg Gotha en Prins Gustaaf Adolf van Zweden ontvingen bij gelegen
heid van hun huwelijk dat deze weck voltrokken is.
HET ZILVEREN JUBILEUM VAN DE KOfe. NED. VER. v. LUCHTVAART te Den
Haag. Generaal Snijders in gesprek met een der aanwezige autoriteiten, tijdens de
Woensdag gchou&n receptie.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
33)
Ferguson lach)*. ,Dan zul je lang moeten
•wachten. Er is geen „ander". Een veer ge
broken. gisteren en ik zond het naar Cimar
ron. om het te laten maken. Je kunt het
.krijgen als Ijeb terugkomt", voegde hij er.
eenigszins sarcastisch, aan toe. ..Wanneer
je tenminste zoo lang wilt wachten."
Radfordi gaf geen antwoord, maar liep
naar Ferguson's linkerzijde en keek naar den
holster. Deze was leeg. Toen keek hij zorg
vuldig naar zijn middel of er ook een wapen
verborgen kon zitten tusschen. zijn gordel en
de broek aan den voorkant Toen trad hij,
blijkbaar tevreden gesteld, terug, zijn lip
pen stijf gesloten.
„Stijg af", beval hij.
Ferguson lachte, toen hij van zijn paard
sprong. .Alles om een vriend pleizier te
doen" zei hij spottend.
De beide mannen stonden nu geen meter
van elkander af en op Ferguson's woorden
vlamde Radford's gelaat van boosheid. „Ik
beschouw mij niet als je vriend", zei hij
koel. .ik sluit geen vriendschap met iede-
ren vervloekten huichelaar, die door het
land sluipt met de bedoeling om een man in
den rug te schieten. Hij verhief zijn stern
bitter en sarcastisch. .Je denkt dat je slim
bent", zei hij, „dat je in dit land niets an
ders hoeft te doen, dan rond te zwerven tot
je een man krijgt, waar je hem hebben
wilt, om hem dan te doorboren, Maar Je
sprongen zijn uit. Je zult hier niemand meer
neerschieten.
,,Ik zal je de kans geven om nog te zeg
gen wat je te zeggen hebt en dan ga ik je vol
kogels schieten en overplanten in het bosch
op een plek, waar niemand je zal kun
nen vinden zelfs Stafford niet. Ik had je
van je paard willen schieten, toen je den
hoek om kwam", vervolgde hij koud. .maar
ik wide, dat je zou weten, wie het- deed en
dat de man. die het deed wist wat je hier
kwam doen". Hij zwaaide dreigend zijn re
volver. „Heb je nog iets te zeggen?" vroeg
hij.
Ferguson keek kalm in den loop van het
dreigende wapen, naar Radford's booze
oogen. Toen lachte hij grimmig.
„Iemand heeft kwaadgesproken", zei hij
kalm. Bedaard kruiste hij zijn armen over
zijn borst, waarbij de rechterhand onverschil
lig onder de linkerzijde van zijn buis gleed.
Toen schommelde hij langzaam heen en
weer op zijn hielen en teenen. „Iemand heeft,
je een berg leugens verteld" vervolgde hij.
„Je zult je zeker wel verwonderd hebben,
dat ik. daar ik van plan was om je in den rug
te schieten, dat niet al lang geleden ge
daan heb. Je zult moeten toestemmen dat ik
kans genoeg gehad heb."
Radford lachte hoonend. „Ik vraag mij
niet af waarom je het niet eer gedaan hebt",
zei hij. Misschien kwam het, omdat je te
laf was. Misschien dacht je dat je geen
kans had. Het- kan mij niets schelen, waar
om je het- niet gedaan hebt. Maar je zult
geen kans meer krijgen." Het wapen werd
dreigend gericht. Ferguson lachte grimmig,
maar er was een ironische toon in zijn stem,
die Radford opviel. Het leek Radford toe, dat
Ferguson wist dat ce dood hem nabij was en
dat toch de een of andere eigenaardige
phase in den toestand zijn lachlust opwekte
hoe grimmig het ook was. Dit bleek toen
de laatste begon te
„Je hebt tot nu aldoor gesproken over in
den rug schieten en je zegt. dat ik dit heb
willen doen. Maar ik geloof niet, dat je erg
nagedacht hebt over de wijze, waarop je mij
buiten gevecht wilt stellen. Ik vraag mij af
of het veel verschil maakt om een, man
in den rug te schieten of om hem neer te
schieten, wanneer hij geen wapens heeft
Ik geloof dat een man, die neergeschoten
werd. toen hij geen wapens had, even dood
is als een die in den rug geschoten werd,
dunkt je ook niet?"
Hij lachte weer; zijn oogen glinsterden in
het flauwe licht.
„Dat is de reden, waarom ik niet zoo vree-
selijk bang ben", zei hij. „Naar hetgeen ik
van je gehoord heb, ben je er dan man niet
naar om een ander neer te schieten, zonder
hem een kans te geven. Je moet mij een
kans geven om te spreken. Ik zal niet gaan
bidden. Ik geloof, dat daar niets tegen is?"
Radford schuifelde onzeker heen en weer.
Hij had' op dat oogenblik niet kunnen zeg
gen of hij al dan, niet van plan was om Fer
guson te dooden. Hij had hem met die be
doeling opgewacht, zonder er bij te denken,
dat hij daardoor dezelfde misdaad zou begaan
waarvan hij Ferguson beschuldigde. De loop
van zijn wapen daalde onzeker een weinig.
..Zeg vlug, wat je te zeggen hebt!" zei hij
kortaf.
zFerguson grinnikte. ..Ik zal er den tijd voor
nemen", antwoordde hij. „Er is geen enkele
reden, om zoon vreeselijke haast te maken
tijd heeft niet veel te beteekenen wan
neer een man pleit voor zijn leven. Ik vraag
je niet. wie je verteld heeft, wat je van mij
zei ik weet vrijwel zeker wie het geweest
is. Ik heb een man vrij duidelijk moeten ver
tellen. dat ik den volwassen leeftijd be
reikt heb en ik geloof niet, dat die man om
die reden veel bewondering voor mij koestert.
Maar wanneer hij mij buiten gevecht wil
stellen, dan moet hij dat karweitje zelf op
knappen Ben Radford zal het niet doen."
Onder het spreken was hij er ai geslaagd,
om zijn buis los te maken en zijn rechter
hand was nu duidelijk zichtbaar in het flau
we licht een zware revolver glinsterde
onheilspellend tusschen zijn vingers. Zijn
armen waren nog altijd gekruist, maar
onder het spreken had hij zich een weinig
omgekeerd en nu bevond de loop van zijn
wapen zich in horizontale richting pre
cies op Radford's borst gericht. Toen werd
Ferguson stem weer gehoord, kalm, koud.
snijdend.
„Wanneer er geschoten moet worden. Ben.
dan zullen we het allebei doen. Wees niet
bang, dat je het van mij zult winnen". Hij
keek grimmig naar den korten afstand die
hen scheidde. Een volle minuut beu-oog
geen der beide mannen een spier. Stilte
een onheilspellende stilte daalde over hen
neer, terwijl zij daar stonden, ieder weife
lend met één vinger onbewegelijk op den
trekker van het wapen. Een uil schreeuwde
vlakbij in het bosch. andere nachtelijke ge
luiden bereikten hun ooren. Onbewust van
deze crisis liep Mustard op een afstand on
verschillig te grazen.
Toen bewoog Radford's wapen een weinig en
gleed omlaag.
„Dit spel is al te zeker", zei hij.
Ferguson lachte en zijn revolver ver
dween even geheimzinnig als deze te voor
schijn gekomen was. „Ik dacht wel dat ik je
een beter inzicht in de zaak zou kunnen ge
ven", zei hij. „Het is nooit goed, om iets over
haast te doen vervolgde hij ernstig. „En
ik geloof wel. dat ik bewezen heb, dat, iemand
mij belogen heeft. Als ik je dood had wil
len schieten had ik het een oogenblik ge
leden nog kunnen doen ik had je in mijn
macht, zoodra ik mijn armen kruiste. Je
zoudt het nooit geweten hebben. Dat ik niet
schoot, bewijst dat de man, die je vertelde
dat ik het op jouw voorzien had, loog". Hij
lachte.
„En nu ga ik je nog iets vertellen, wat ik
je eerste morgen had willen zeggen. Mis
schien sul je mij daarvoor dood wAlen schie
ten. Maar wanneer je dat doet, vrees ik,
dat je het met een vrouw aan den stok zult
krijgen. Ik en, Mary hebben ontdekt, dat wij
het over iets eens zijn. Wij gaan ons in een
dubbel gareel spannen. Ik denk, dat je
er niet meer zoo opgesteld zult zijn, om mij
dood te schieten, wanneer ik je zwager ben".
Radford's verwondering straalde 'n oogen
blik uit zijn oogen. toen zijn blik dien van
Ferguson ontmoette. Toen sloeg hij schuld
bewust de oogen neer.
„Wel, ik ben een vervloekte gek!" zei
hij tenslotte. „Ik had kunnen weten, dat
Mary, niet in aanraking zou willen komen
met een man die mij gemeen wilde behande
len". Plotseling stak hij zijn hand uit. „Wil
je mij do hand geven?" zei hij.
Ferguscon nam zijn hand en drukte deze
stevig. Geen van beiden sprak. Toen liet Rad-
ford plotseling zijn hand los, keerde zich
om en verdween met groote stappen langs
het pad in de richting van het huisje.
Een oogenblik stond Ferguson hem na te
kijken, met een vriendelijken blik to zijn
oogen. Toen liep hij naar Mustard toe, wierp
de teugels over den zadelknop, steeg op
en reed in snellen draf naar de Two Dia
mond.
HOOFDSTUK XIX.
Het schot in het duister.
Nu Mary Rad ford ondervinding had opge
daan voor óo liefdesverklaring in haar
boek. was het verwachten, dat zij in huis
teruggekeerd, haar schrljfbenoodigdheden te
voorschijn zou halen en probeeren om de
aandoeningen te beschrijven, die haar dien
namiddag hadden bewogen, maar zij deed
niets van dien aard.
(Wordt vervolgdj
MELK IS GOED VOOR ELK! Een vroolijk groepje, dat dcic weck deelnam aan den grootcn mclkwcdstrijd, welke in Agricultural
Hall te Islington gehouden werd in verband met dc landbouwtentoonstelling, die daar georganiseerd is.
MAURICE DORNIER, een der bestuurders
van de Dornierfabrieken, en bekend vlieg-
tuigconstructeur, is te Manche» overleden.
OP HET MUSEUMPLEIN TE AMSTERDAM werd Wo ensdag een „Veilig
.Verkeer" demonstratie gehouden voor de jeugd en voor volwassenen,
Steek nooit voor een wagen over.
