DE VEEDIEVEN
DE „MAURETANIA" van de Cunard Line was he t eerste groote mailschip, dat deze week
aan de nieuwe uitbreiding der haven in Sout Hampton meerde. Door deze uitbreiding be"
boort de haven van Southampton tot de groo tste der wereld.
DE HONDERDSTE K.L.M.-VLUCHT VAN AM
STERDAM NAAR BATAVIA is Donderdag aange
vangen. Het inladen van de 265 Kilo post en 61
Kilo lading in de „Havik" op Schiphol.
MH
LUITENANT K. J. SCHUMMELKETEL is te Breda voor het front der troepen gehul
digd voor zijn prestaties te Los Angclcs. Generaal Donk houdt de huldigingsrcdc.
J
BIJ DE RELLETJES IN HET ZUIDEN VAN LON
DEN heeft de politie krachtdadig ingegrepen en
arrestaties verricht. Een der winkels, die liet
bij de gevechten ontgelden moest.
DE KABINETSCRISIS IN BELGlë. Talrijke journalisten probeeren de afgetreden ministers
bij het verlaten van liet paleis te Brussel te in terviewen, wat lang niet altijd gelukte.
DE NIEUWE BRUG over de Coolhaven te Rotterdam zal begiu November voor liet verkeer worden opengesteld.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
34)
Na Ferguson's vertrek trok zij haar rij
kleed uit. liep verscheidene keeren het ge-
heele huis door en bestudeerde langen tijd
voor den spiegel haar gelaat. Ja. zij zag het
geluk uit het glas stralen. Voor den spiegel
staande, probeerde zij verscheidene malen
om haar gelaatstrekken in bedwang te hou
den en hoewel zij hier nagenoeg in slaagde,
zij kon haar oogen niet bedwingen. zij
bleven gloeien met het licht, dat haar scheen
zeggen: „Je kunt de menschen misleiden
door een masker te maken van je gelaat,
maar de oogen zijn de vensters der ziel en
daardoor zullen de menschen je geheim ont
dekken."
Ben had niet veel gegeten, merkte zij op,
toen zij aan tafel ging zitten, nadat zij een
kopje thee ingeschonken had. Voor zij haar
maaltijd geëindigd had. begon zij zich te
verwonderen over zijn afwezigheid het
was zijn gewoonte niet om tegen den nacht
weg te gaan. Zij dacht dat hij misschien
naar de corral was gegaan, of met het een of
ander bezig was in den stal. Daarom liep zij.
toen zij klaar was met eten, naar de deur en
keek naar buiten.
Er was geen maanlicht, alleen de ster
ren stonden aan den hemel maar zij was
in staat om voorwerpen te onderscheiden
op de openplek en wanneer Ben daar ergens
aan het werk was geweest, had zij hem
moeten zien. Zij keerde terug naar de tafel
en zat daar lang in gedachten verdiept. Toen
stond zij op, maakte water warm en waschte
en droogde de schotels. Toen veegde zij de
keuken bij en ruimde een beetje op, waarna
zij, toen alles klaar was, naar de deur terug
keerde.
Nog was er geen enkel teeken, dat Ben
in de buurt vertoefde. Zij opende de schuif
deur en ging naar buiten op de veranda,
waar zij tegen een der slanke spijlen bleef
leunen. Langen tijd stond zij zoo te luisteren
naar de onbeschrijfelijke geluiden van den
nacht. Dit was eerst, de tweede maal sedert
zij bij Ben was. dat hij haar 's nachts alleen
liet en een lichte huivering overviel haar
toen zij keek naar de zware schaduwen aan
de o vera ij de der open plek, schaduwen die
plotseling somber en dreigend schenen te
worden. Zij had de stilte liefgehad, maar nu
scheen deze plotseling al te diep. al te
plechtig te worden, om werkelijkheid te
zijn. Zij huiverde en door een onberekenba
re drang voortgejaagd, deinsde zij terug tot
bij de deur. waarop ~zij een hand legde, ge
reed om haar open te gooien. In deze hou
ding bleef zij een paar minuten staan en
toen kwam van ergens op de vlakte, een dof
geluid en toen na een korte tusschen-
ruimte, weer een.
Weer deinsde zij terug, een plotselinge
angst deed haar huiveren, zij vouwde haar
handen over haar borst,
..Er schiet iemand" zei ze hardop.
Zij wachtte lang. of de geluiden zich ook
herhaalden. Maar zij hoorde ze niet meer.
Sidderend keerde zijin huis terug en ging
weer aan tafel zitten, vechtend tegen een
steeds sterker wordend voorgevoel, dat Ben
iets overkomen was. Maar zij zou niet kun
nen zeggen uit welke richting de geluiden
waren gekomen en het zou dus dwaasheid
zijn, om uit te rijden en een onderzoek te
gaan instellen. Zoo bleef z-ij een uur lang
aan tafel zitten, terwijl zij ineenkormp voor
de stilte, nu en dan opschrikte, wanneer
haar verbeelding haar parten speelde en
zij het geluid weer dacht te hooren.
En toen merkte zij plotseling, dat er geluid
vernomen werd. In de diepe stilte bij de huis
deur bewoog zich iets. Oogenblikkelijk
stond zij overeind, alle zenuwen gespannen
Haar vrees was verdwenen. Haar gelaat was
bleek, haar lippen vast opeen geperst
toen zij naar het rek achter de deur liep en
een geweer nam, dat Ben daar altijd had
staan. Toen draaide zij de lamp in en liep
voorzichtig r.aar de deur.
Een pony hinnikte en stond met gespitste
ooren aan den rand der veranda. Een man
lag als een zak op den grond. Zij hijgde naar
adem maar in het volgend oogenblik stond
zij buiten en boog zich over hem heen. Met
een kracht, die haast teveel voor haar
scheen sleepte zij de onmachtige gedaante
naar de deur, waar het lamplicht er op vief.
„Ben!" riep zij op scherpen toon. „Wat is
er gebeurd?" Zij schudde hem zachtjes
heen en weer en riep hem weer bij den
naam.
Hij werd wakker, opende zijn oogen en
herkende haar, waarop Vlij zich, met moeite
en een flauw glimlachje op een elleboog op
hief.
„Het is niets, 2ms" zei hij. „Mijn hoofd. Was
een tijdje bewusteloos. Misschien mijn
schouder ook ik kan mijn arm niet meer
opbeuren". Hij lachte weer grimmig,
maar zwak. „Van achteren. Vervloekte glui
per!"
Haar oogen kregen een wraakzuchtige uit
drukking en zij boog zich tot hem over. ter
wijl zij in spanning vroeg „Wie, Ben? Wie
deed het?"
..Ferguson" zei hij scherp. En weer, toen
hij zijn oogen sloot: „Vervloekte gluiper".
Zij zwaaide duizelig heen en weer en
stond op het punt om neer te valen. Maar
zij gaf geen geluid en zoodra de duizelig
heid over was. sieepte zij hem naar de deux.
zette er een stoel tegen aan en bracht hem
toen door de opening de keuken in en van
daar naar een der kamers. Toen ging zij
met bleek gelaat en opeengeklemde lippen
aan. het werk om Ben's wonden te verzorgen.
Zij merkte, dat de plek aan zijn hoofd
slechts een schaafwond was. Maar zijn
schouder was verbrijzeld, zij ontdekte, dat
de kogel het vleezig gedeelte van den schou
der doorboord had. na een der kleinere been
deren gebroken te hebben.
Met haar schaar knipte zij het haar aan
de achterzijde van zijn hoofd wee. waschte
de wond en verbond haar. overtuigd, dat die
op zich zelf niet gevaarlijk was. Toen kleedde
zij hem uit en met behulp van veel helder,
koud water, een spons en eenige verband
middelen. stelpte zij ce bloeding aan zijn
schouder en legde hem in een gemakkelijke
houding. Hij had heel weinig koorts, maar
zij maakte hem zoo gauw mogelijk klaar,
nam zijn temperatuur op. zette pijnstillende
middelen klaar voor het geval hij ongedurig
werd en bleef bij hem waken tot de dage
raad aanbrak.
Spoedig viel hij in een rustigen .slaap en,
bijna uitgeput door haar inspanning en de
opwinding, ging zij op den vloer voor zijn
bed liggen en offerde haar eigen gemak op,
om in de buurt te zijn. wanneer hij haar noo-
dig mocht hebben. Het was al laat in den
middag toen Radford zijn oogen opsloeg en
door de deur keek, die zijn kamer met de
keuken verbond, waar hij zijn zuster bezig
zag met eenige schalen. Zijn geest was hekier
en hij had heel weinig pijn. Langen tijd
bleef hij rustig naar haar liggen kijken ter
wijl zijn gedachten terugkeerden naar zijn
ontmoeting met Ferguson. Waarom had hij
zijn eerste plan. om hem uit een hinïerlaag
neer te schieten, niet uitgevoerd? Hij had
getwijfeld aan Leviatt's woorden en geaar
zeld en zijn belooning was een kogel in den
rug geweest nadat hij feitelijk een vredes
verdrag gesloten had met zijn voorgenomen
slachtoffer.
Ptotfiptag anfëe de*. züb w»er maat
hem stond en hij keek haar glimlachend aan,
Oogenblikkelijk knielde zij naast hem neer,
zei hem om zich rustig te houden, streelde
zijn voorhoofd en zuchtte van blijdschap over
de verbetering in zijn toestand. Maar or. -
danks haar oogenschijndijke vroolijkheld
stond er diep in haar oogen een spoor van
verdriet te lezen; hij moest wel zien dat aU
zich dapper inspande om haar bittere te
leurstelling te verbergen over de wending, die
de zaken genomen hadden. Daarom was hij
ook niet verwonderd, toen zij, nadat zij in al
zijn behoeften vooralen had. op haar knieën
naast hem neerzonk
,JBen" zei ze. terwyl zij zich inspande om
met vaste stem te spreken, „ben je er zeker
van. dat het Ferguson was. die op je schoot?"
Hij streelde teeder en meelijdend haar vin
gers met zijn ongekwetste hand. „Het spijt
mij voor jou, Mary,", antwoordde hij, „maar
er is geen twijfel mogelijk". Toen vertelde hij
haar van de waarschuwing die hij van Le-
viatt had gekregen en toen hij haar lippen
zag vertrekken bij het noemen van den. op
zichter van de Two Diamond, glimlachte
hij.
„Ik dacht precies hetzelfde als jij nu doet,
Mary", zei hij. „En ik wou Ferguson niet
doodschieten. Maar zooals de zaken nu pe-
loopen Zij:n, zou ik niet zoo'n groot ongelijk
gehad hebben, wanneer ik het gedaan had."
Zij hief haar hoofd op van het kussen.
„Zag je hem, voor hij op je schoot?" vroeg zij
gretig.
„Even van te voren", antwoordde bij. „Ik
ontmoette hem in een buiging van don weg,
ongeveer een halve mijü van hier. Ik liet
hem afstijgen en zijn revolvers op den grond
vallen Wij hadden een gesprek want ik
wüöe hem niet acerschieter, voor fk zeker
heid had en hij praatte zoo mooi, dat ik
dacht, da* t4J de waarheid sprak. Maar da*
deed hQ niet'
(Wondt vemotgdk
