CHIEF WHIP
VIRGINIA
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 29 OCTOBER 1932
TWEEDE BLAD.
Voor den Politierechter.
VOETANGELS EN KLEMMEN.
De Belgische senator Huysmans verklaarde
in een redevoering op een vergadering, dat
het Parlement in 8 jaar tijds zes honderd en
twaalf wetten had gevoteerd (gemompeld)
en hij zei verder: ..On légifère beaucoup trop
en on légifère mal". Ik vraag me af hoe het
er ten onzent bij staat en of men de goeds
burgers, die de wet overtreden, hun fout- wel
altijd zoo zwaar moet aanrekenen en vooral
als ons aller vriend Fiscus daarbij betrokken
is. want in deze zorgelijke tijden is het velen
wel eens wat moeilijk het dien naar den zin
te maken.
Mij met „lijn twee" naar huis begevende,
vond ik mezelf een bevoorrecht mensch, dat
ik geen autobezitter of houder of bestuur
der was; niet alleen omdat dit je levenskan
sen eenigszins verhoogt, maar vooral, omdat
je je dan het hoofd niet hebt te breken met
het vermijden van de veie voetangels en
klemmen, die op verkeersgebied zijn uitgezet-
De argelooze. die zich een fiets aanschaft,
denkt er niet bij n.u met- de motor- en rijwiel-
wet en met de rijwielbelastingwet rekening
te moeten houden: de gelukkige, die zich
achter een autostuur zet. heeft bovendien
nog te denken aan een wegenbei as ting we t.
ongeacht, nog de wet op de personeele belas
ting. Zoo op het eerste oog lijkt dat niet-
zoo erg. maar bedenk, dat het be teekent:
rijbewijs met examen; nummerbewijs; je
wagen laten wegen: op tijd bij den ontvan
ger zijn zorgen, dat je de papieren bij je
hebt en dat je ze meegeeft aan je knecht;
oppassen, dat je nagaat of de papieren
kloppen, als je een wagen overneemt; contro
leeren. of de wagen niet zwaarder is gewor
den, als je er aan laat veranderen, en
vooral zorgen, dat je geld hebt, als je zaken
slecht gaan en als je 't hoofd niet. of tenau-
wernood boven water kan houden, want
eerst betalen en dan rijden.
Dit alles nagaande, den gewonen mensch
kennende in zijn zorgen of zijn zorgeloos
heid; in zijn meenen, dat je met logica tegen
over een wet wat begint-, behoeft het alweer
geen verwondering te wekken, dat er weer
130 lieden zich voor den politierechter had
den te verantwoorden.
We beginnen bij de logica.
Voor een fiets moet je een rijksdaalder be
lasting betalen; een heer had dat gedaan.
De fiscus moet kunnen zien, dat je dat ge-,
daan hebt. dus moet je een rijwielplaatje
kunnen toonen.de heer kon dat. Nu vraagt
een mensch: wat heeft de fiscus nu eigenlijk
nog met je te maken? Niets, niet waar? Ho
wat; nu schrijft de wet voor, dat dat- rijwiel
plaatje op je fiets moet zitten, zoo. dat het
er niet gemakkelijk afgestolen kan worden
en dat het zichtbaar is; ik vind, dat gaat
eigenlijk den fiscus niets aan, maar of ik dat
vind dat verandert niets- aan 't geval, dat
de fiscus zich er toch mee bemoeit. Nu had
de bedoelde heer het stevig bevestigd op het
horizontale deel van den lant-aarnhaak en
het staat nergens in de wet, dat de daar 't
plaatje mag bevestigen. Dus of je betaalt een
plaatje hebt, dit op je fiets vastmaakt, dat
't goed zit en zichtbaar is, dat alles is niet
voldoende, dus boete.
Een autobezitter had het rijtuigje gekocht
met alle mogelijke documenten, dus ook de
wegenbelasting-kaart: hij dacht dat het zoo
maar ging. Neen, hij werd aangehouden en
de wagen werd gewogen waarbij bleek, dat
hij zwaarder was dan op de kaart- was aan
gegeven was de wagen vroeger niet gewo
gen? De goede man had natuurlijk ver
trouwd op de controle van den fiscus, maar
daarop mag'je niet vertrouwen; de fiscus wil
dat je hem net zoo mini vertrouwt, als hij het
jou doet. Mannetje, op je kaart staat, dat de
wagen zóó zwaar is; hij weegt meer; hoe
dat komt, komt het, maar je bent- er bij-
En zoo was de man er ook bij, die zijn
.Fordje een beetje had later repaieeren, waar
door het een ongelukkige 8 kilo zwaarder was
geworden; zoo waren de werkloozen er bij,
die geen rijwielplaatje hadden gehad, omdat
ze het niet konden betalen en die zelfs de
twee kwartjes transactiegeld niet hadden
kunnen storten; de rechter dacht nog. dat
je altijd wel twee kwartjes kan opscharrelen,
maar dat zit nog, nu moeten ze 5 gulden
boete betalen, tenzij ze gratie vragen, wat ze
dan misschien wel krijgen.
Nog iets over het gewicht van de rijtuigen,
dat- is van gewicht voor den fiscus, want hoe
zwaarder kar, hoe meer belasting, daar zit
iets billijks in, maar ook een hoop onbillijks,
want je betaalt niet voor den geladen wagen
maar voor den leegen en als een heele fami
lie met- dikke opoe's en tantes tot een ge
wicht van een zevenhonderd kilo in een
Fordje kruipt, moet dat- Fordje minder be
talen dan een Chevrolet, die honderd kilo
zwaarder is en zonder bagage. En daarom
vond de rechter het billijk, dat je in zoo'r.
leege Chevrolet, om de stabiliteit te verhoo-
gen. een zak zand op den bodem mag leggen,
zonder dat het gewicht van het zand tot het
gewicht van de auto wordt gerekend; als de
wagen voldoende geladen is, wordt het zand
er weer uitgenomen; de zandman bofte. Men
krijgt zoo wel eens den indruk, dat, al
moge het waar zijn wat M. Huysmans zegt
en dat men slechte wetten maakt;
de toepassing der wet wel eens de wet
in discrediet brengt en de ambtenaren zijn:
„plus royalistes que le roi". Wat er van te
denken, dat een ambtenaar, rustig thuis ge
zeten, blootshoofds en in zijn overhemd de
deur uitstormt- om een man aan te houden,
dien hij wel kent en van wien hij zich dus
altijd kan overtuigen of de belasting betaald
is. En dan nog: zouden die ambtenaren-bui
ten niet beter doen met de menschen. die ze
toch allemaal kenr.en, te waarschuwen?
Wat te denken van ambtenaren, die als
t waar is wat de verdachte zei tegen
iemand zeggen, dat hij zijn wegenkaart- moet
gaan halen en toonen en dat het dan in
orde is. maar die dan toch de bekeuring
laten doorgaan?
We hopen niet-, dat de stelregel wordt- toe
gepast, om de ijverigste verbaliseerders te
beloonen of eerder te bevorderen, welk fraai
systeem eertijds bij de Amsterdamsche po
litie werd aangetroffen. Ik weet heel goed:
men kan niet blijven waarschuwen, maar
soepelheid in de toepassing der wet is toch
wel aan te bevelen, vooral waar het een aan
slag op de toch al platte port-emonnaie geldt
de rechter is in fiscale zaken niet zoo
machtig als in andere.
PERSONALIA.
Aan de Universiteit te Leiden is bevorderd
tot arts. de heer S. A. Liezenberg, geboren te
Haarlem.
JUBILEUMSUITGAVE VAN DEN
IIEEMSTEEDSCHEN KUNSTKRING.
De Heemsteedsche Kunstkring, die Zater
dag jl. ter gelegenheid van het vijfjarig be
staan een herdenkingsavond hield, zendt- ons
thans tevens een herdenkingsboek waarin
het werk van den kring in vogelvlucht is ver
vat.
De hee'r Theo van Reyn, voorzitter van den
kring, leidt- het boekje in, dat hij ook sa
menstelde. en dankt voor de medewerking,
hem daarbij verleend.
Tal van foto's zijn oogenomen van vele uit
voerenden die in de afgeloopen vijf jaren zijn
opgetreden, en reproducties van tentoonge
stelde schilderijen.
De omslag van het- boekje is in de Heem
steedsche kleuren gehouden.
De heer Van Reyn betuigt- in zijn inlei
dend woord dank aan het gemeentebestuur
van Heemstede voor de door haar verleende
medewerking, aan de kunstenaars, die voor
de leden hun kunst ten beste gaven en aan
de kringleden, die collectief het optreden
dier kunstenaars mogelijk maakten.
JUBILEUM W. II. BERGHORST.
Men schrijft ons;
Woensdag 2 November zal het 25 jaar ge
leden zijn. dat de heer W. H, Benrhorst in
dienst trad als verpleger aan het Provinciaal
Ziekenhuis te Santpoort,
Wie eenig besef heeft van dezen arbeid,
zal overtuigd zijn. dat- het zee'r zeker de
moeite waard is om bij dezen mijlpaal even
halt te houden.
Gedurende 25 jaren heeft broeder Bcrg-
horst gewerkt tusschen en met de bewoners
van deze instelling, waarvan geruimen tijd
als eerste vernleger op een onderafdeeling.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN k 60 CU. per regel
Waarom ik ziveer
bij CHIEF WHIP
Ervaring man-en onder
vinding, dat 't de eenige
sigaret is, die jaar in jaar
uit onveranderlijk derelfde
blijft en de beste voor
mijn gezondheid is
ARDATH
LONDON
op een wijze, waarvoor slechts eerbied past;
het zou strijden met de groote bescheiden
heid van den jubilaris, indien hier een op
somming zou worden gegeven van alles wat
hij in deze 25 jaien gepresteerd heelt.
Deze simpele mededeeling zij dus genoeg.
Dat zijn vele vrienden evenwel op 2 Novem
ber zeker r.iet zullen nalaten, broeder Berg-
horst te complimenteeren, staat vast.
UITBREIDING MAGAZIJNEN VOGELZANG.
Ook de bekende firma Volgelzang heeft
moeten besluiten tot uitbreiding en verbou
wing. En tot haar voordeel!
Het pand Groote Houtstraat 26 Is bij de
bestaande zaak aangetrokken en verschaft
nu een zeer ruim onderkomen aan de afdee-
ling kousen, handschoenen en tricotages, met
aparte ingang en afzonderlijke etalages. Deze
zijn door den architect, den heer P. J. M.
Zeegers uit Amsterdam voorzien van een
speciale inrichting, die het mogelijk maakt
den achtergrond naar believen te verande
ren, van kleur o.a. bij bepaalde geëtaleerde
kleuren.
De oude zaak, die vroeger twee ingangen
had, heeft nu één toegangsdeur gekregen,
waardoor de etalages belangrijk zijn uitge
breid. Men komt allereerst in het geheel ge
restaureerde voorgedeelte van de zaak. dat-
tot dameshoedensalon is omgebouwd. En met
artistieke smaak! Er is gestreefd naar gezel
ligheid en warmte en dat is bereikt ook.
Prettige verlichting, nissen voor de hoeden,
zitjes, spiegels met lampjes erboven, een
groote, lage hoefijzer toonbank, waaraan de
bezoeksters zittende haar keus kunnen doen,
de gedempte kleuren van het hout en het
behang, alles maakt een smaakvol geheel.
Ongeveer 1500 hoeden kunnen daar, tentoon
gesteld, een plaatsje vinden!
De achtergelegen ruimte, afgescheiden met
matglas in kleine ruitjes is dezelfde gebleven
als voorheen.
Zaterdag (heden) wordt de zaak officieel
heropend. Wij wenschen de firma Vogelzang
met deze uitbreiding veel succes toe!
AGENDA.
Heden:
ZATERDAG 29 OCTOBER
Stadsschouwburg, Wilsonsplein: Opvoering
van „Hendrik IV" door de N.V. „Het Hol-
landsch Tooneel". 8 uur.
Luxor Sound Theater: „Indiaansche liefde"
Uitgebreid voorprogramma. 2.30, 7 en 9,15 u.
Palace: „Zwei in einem auto". Op het too
neel: The I-Iarvey Sisters. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt Theater: „Een verwoest leven".
Op het tooneel: Ohayo, origin. Japan Act.
2.30, 7 en 9.15 uur.
Tentoonstelling van de Twaalf Provinciën
en de Zuiderzeewerken. Bovenzaal Gerzon's
Modemagazijnen. 10.305 en 7.30—10 uur.
Kindermiddag. 8 uur: Zeeuwsche Klom
pendans. Inleiding van den heer Herman
Snijders.
Frans Hals Museum. Tentoonstelling
.Kunst zij ons Doel". 104 uur.
Kunstzaal Reeker, Wagenweg 102, Tentoon
stelling van werken van Haarlemsche beel
dende kunstenaars. 107.30 uur.
Teylers Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij.
ZONDAG 30 OCTOBER
Stadsschouwburg: Wiener Operette „Die
Zirkusprinzessin" 8 uur.
Schouwburg Jansweg: Revue „Holland—
Afrika".
Gem. Concertzaal: H. O. V. Concert. 2.30 u.
Gem. Concertzaal: „Blonde Greet 8 uur.
Bioscoopvoorstellingen des middags en des
avonds.
,,'fc Nut". Lange Veerstraat: Soefikerk.
Universeele Eeredienst. 11 uur.
Rembrandt Theater. Popul. Wctcnsch. film
Oerwoud-Symphonie. 11.30 uur.
Frans Hals Museum. Tentoonstelling
„Kunst zij ons Doel". 10—4 uur.
Rozekruisers Genootschap, Bakenesser-
gracht 13. Openbare voordracht. 10.30 uur.
Kunstzaal Reeker. Wagenweg 102. Tentoon
stelling van werken van Haarlemsche beel
dende kunstenaars. 24 uur.
Tentoonstelling van dc Twaalf Provinciën
en de Zuiderzeewerken. Bovenzaal Gerzon's
Modemagazijnen. 25 uur
MAANDAG 31 OCTOBER
Bioscoopvoorstellingen.
Kloppersingelkerk: Herdenking Kerkher
vorming. 8.15 uur.
Kunstzaal Reeker. Wagenweg 102, Tentoon
stelling van werken van Haarlemsche beel
dende kunstenaars. 10—7.30 uur.
Tentoonstelling van de Twaalf Provinciën
en de Zuiderzeewerken. Bovenzaal Gerzon's
Modemagazijnen.
Uitverkoop 10—12 uur v.m,
N.V. v.h. Claes Tilly. Alg. vergadering van
aandeelh. 11 uur ten kantore.
APOTHEKEN (AVOND- EN NACHTDIENST)
Firma Grijseels en Van Hees. L. Veerstr. 14
Tel. 11000.
L. SchoorI, Fr. Halspl. i. Tel. 11180.
v®°*ch- ,e" Vaart Apotheek. Bosch cn
Vaartslraal 26. Tel. 13290.
Dr. W. Lulofs en de Amsterdam
sche tram. Sombere beschoxiwing
van een Amsterdamschen journa
list. Is er geen arbeidslust meer?
Wel degelijk, en bij velen, zeljs
meer dan vroeger!
Met de Amsterdamsche tram -gaat het al
lang slecht. Nu heeft het gemeentebestuur
van de hoofdstad een van zijn mannetjes
putters, den directeur van het Electrisch
Bedrijf dr. W. Lulofs, eraan gezet-. Om te
.saneeren" zooals dat tegenwoordig heet. Hij
heeft een krachtig rapport uitgebracht, waar
in o.a. deze zinsnede voorkomt: „Wil de
nieuwe opbouw van het trambedrijf succes
hebben, dan is daarvoor noodig een frissche
en actieve geest onder het personeel, een
warme belangstelling voor het bedrijf, liefde
voor het werk, terwijl de wil om de opge
dragen taak zoo goed mogelijk te volbrengen
zijn stempel moet drukken op de wijze, waarop
deze wordt vervuld".
Dit zijn zeer wijze woorden. Dr. Lulofs had
er gerust aan kunnen toevoegen: „En dat
kan bereikt worden, als de leider van het
bedrijf een harde werker is en warme be
langstelling ervoor heeft". Want dat is de
eerste voorwaarde voor den man die in d-
eerate piaat-s verantwoordelijk is en het voor
beeld moet geven.
De Telegraaf heeft aan de verklaring: van
dr. Lulofs een naargeestige beschouwing vast
geknoopt, onder den titel „Ongeneeselijk?".
waarmee ik het grondig oneens ben. Het
.blad 'betoogt het volgende:
„Wat hier van het trambedrijf gezegd
wordt-, geldt- mede voor alle andere, open
bare zoowel als particuliere. Allerwege
kan men constatee-ren. dat werken steeds
minder doel- en steeds meer middel
wordt. De belangstelling van den mensch,
die geleidelijk aan materialistische over
wegingen als de eenige gaat aanmerken,
concentreert ziich op de geldelijke resul
taten van den arbeid alleen, en aan
vaardt dien arbeid als een noodzakelijk
kwaad. Die gedachtengang leidt, tot een
eenzijdig en voortdurend: „wij eischen'.
niet meer opgewogen door een „wij ver
plichten ons". Wie vol gebruik van zijn
recht wil maken, dient echter eerst de
volle maat van zijn plicht te vervullen
en om dat te doen is het niet voldoende
dat- hij van zoo-laat tot zoo-laat- alleen
maar aanwezig is: hij moet zijn hart bij
zijn werk hebben.
Er schuilt een gevaar in die schrome
lijke eenzijdigheid, waarin de werkende
mensch onder moderne sociale opvattin
g-en wordt opgevoed. Hoe begrijpelijk en
•menschelijk de strijd voor meer wel
vaart ondanks minder inspanning zijn
moge, hij vindt zijn nut-tigheidsgrens
daar waar de arbeid begint te worden
(beschouwd als een vloek. Daar gaat het
steeds meer heen. De moderne mensch
leeft al te vaak twee keer: mét- zijn hart
buiten zijn werk. onbezield in zijn ar-
arbeid. Het doet er nu niet toe. dat die
verwerpelijke doublure bevorderd wordt
door regelingen op grond waarvan de op
klimming langs de maatschappelijke
ladder niet meer van capaciteiten afhangt
Ook dat is hoogst bedenkelijk. Maar
hoofdzakelijk blijft de moderne géést,
die nog slechts rekent in uren en gul
dens. en voor wien waarden van im-
materiëelen aard weinig meer tellen. Een
van zulk een geest doortrokken bedrijfs
leven wordt ziek. De operateur komt en
hanteert het mes. Maar de ziektekiem
die gebrek aan animo heet. kan geen
chirurg wegnemen. Slechts van binnen
uit is hier genezing denkbaar".
Er zijn van die redeneeringen, waarmee een
heeieboel mensefhen het op ihet eerste gezicht
eens zijn. Van die conclusies, die men zoo
makkelijk trekt en maar in het algemeen
toepast, omdat men ergens zelf een geval
heeft gezien dat er „op klopt". Tot deze
groep behoort het betoog van mijn zwart-
galligen Amsterdamschen collega. Ik mo?t
wel veronderstellen dat -hij van de practijk
van het bedrijfsleven niet veel afweet.
Laat mij beginnen met een „huiselêjk"
voorbeeld. Het woord huiselijk zij dan hier
toegepast op de gebouwen in de Groote Hout
straat en aan het Zuider-Buitenspaarne-
waarin het 'bedrijf van dit blad zich concen
treert. Wij plegen niet over de „huishouding"
van de krant te schrijven, maar ik grij.p deze
gelegenheid aan om het- nu eens wél te doen.
Omdat de leden van die huishouding ver
dienen. dat het tegenover zulk een betoog
als dat van den Amsterdamschen journalist
gebeurt.
Donderdag verscheen Haarlem's Dagblad
met het extra-bijvoegsel „Als de Winter
komt"in een omvang van 32 pagina's.
Vrijdag kwamen wij met zestien pagina's uit.
waarin nog eens een stroom van advertenties,
waarvan een groot deel heel laat binnen
kwam. Vandaag verschijnen wij met- twintig
pagina's, dus ook weer met een groote
krant. Terwijl op die drie dagen, zooals op
iederen dag. ook alle gebruikelijke zorg be
steed moest worden aan de tweede uitgave
der onderneming: de IJmuider Courant.
Op die drie dagen hebben allen die in
vasten dienst aan Haarlem's Dagblad werken
en dat zijn er in totaal bijna 140, voor he;
meerendeel arbeiders, top-prestaties moeten
leveren. Zij hebben moeten jachten in de
spanning, die een krantenbedrijf altijd eigen
is en die op zulke dagen zij komen veel
voor- maar vooral in dezen tijd des jaars
•haar 'hoogtepunt bereikt. Door ziekte zijn er
eenige absenten op de technische afderiing.
Onmisbare krachten, wier vervanging van de
anderen nog meer eischt. Welnu, d? zware
taak van drie opeenvolgende dagen is weer
volbracht, goed volbracht, binnen den gestel
den tijd die nu eenmaal wet is, en die in
zulke omstandigheden al heel krap is toege
meten. Er was niets van terechtgekomen als
er niet met hart en ziel. met- den frisschen
en actieven geest en de liefde voor het werk
die cr. Lulofs bedoelt, door allen aan was
gearbeid. Dat geldt ook voor de menschen die
buiten die twee gebouwen werken: de be
zorgers, die op Donderdag een zeer zware
taak hadden in het snel rondbrengen van
24000 exemplaren van 32 pagina's.
Wie zulke .spits-dagen" in een bedrijf heeft
meegemaakt, zooals schrijver dezes zoo vaak.
kan niet anders dan onjuiste generalisaties
zooals die in het hoofdartikel van De Tele
graaf. verre verwerpen. Wie heeft bijge
woond hoe zulke krachiprestaties. want dat
zijn het. zonder een woord van ontevreden
heid volbracht worden, en hoe iedereen ten
slotte voldaan is dat het waarachtig toch
maar weer op tijd voor elkaar is gekomen
die denkt er wel heel anders over, cn weet
zulke energie te waardeeren.
„Hoe begrijpelijk en menschelijk de strijd
voor meer welvaart zijn moge".zegt mijn
Amsterdamsche collega, geheel vergetend da;
dit nu toch werkelijk niet de tijd is om
over „meer welvaart" te fantaseeren. Op dit
moment is de toestand zoo, dat in vrijwel
alle bedrijven loonsverlagingen en salaris
verlagingen zijn toegepast. Niettemin wordt
er in ettelijke van die bedrijven door duizen
den en nog eens duizenden met liefde voor
hun werk en belangstelling voor het bedrijf
gearbeid.
Heeft de moderne tijd daarin vermindering
gebracht? Ik geloof het niet. De verhoudingen
tuschen werkgevers en werknemers zijn an
ders geworden. Maar ik geloof niet dat de
liefde tot den arbeid in het algemeen ver
minderd is. Luiaards, lijntrekkers zijn over
al in de wereld te vinden. Maar die waren
er vroeger ook. En vroeger kwamen er erger
dingen bij: slechte loonen. onbegrensd-lange
arbeidsdagen die het werk tot. een eindeloozen
sleur maakten, gebrek aan vakkennis bij velen,
de ellendige gewoonte van het „Maandag-
houden" bij een groot aantal. Hoe wordt er
tegenwoordig op Maandag in de bedrijven
gewerkten ho? was het vroeger? Da'.
moest mijn Amsterdamsche cdllega eens aan
een aantal ouderen vragen werkgevers of
werknemers, dat doet er niet toe. He: ant
woord zou hem aardig beschamen
Er is meer.
De arbeidsdag moge korter zijn geworden,
maar het moderne arbeidstempo is oneindig
sneller, jachtender, enerveerender dan dat
van een kwart eeuw geleden. Veel intensiever
arbeid wordt geëischt. Het krantenbedrijf
is daarvan ongetwijfeld een kras voorbeeld,
maar het is over de geheele linie veran
derd. In alle soorten bedrijven. Ik heb er
heel wat in den loop der jaren bezocht, ik
heb zelf indertijd een jaar lang als leerling
tusschen de vakarbeiders op een Amsterdam
sche handelsdrukkerij gewerkt, ik heb heel
kort geleden nog op de Zuiderzeewerken de
geweldige spanning van het dichter, van een
dier groote gaten in den afsluitdijk meege
maakt. De ingenieurs waren unaniem irt hun
meening over de toewijding en de belang
stelling van dc meeste arbeiders. ..Iedereen
eelt hier moe in don strijd" rei de hoofd-
ingenieur. Ook in die velerlei andere bedrij
ven, die ik bezocht heb, ook daar in Amster
dam waar ik de menschen zoo goed heb lee-
ren kennen, waren cr veel die met t-oewijding
en frisschen. actieven geest hun werk deden.
Meer toewijding dan een vorige generatie....
omdat zij een beter bestaan en kennis van
velerlei aard hebben venvorvon. omdat de
sleur van vroeger er uit is. omdat -zij zich
ten volle mensch voelen. Laten we toch niet
ontkennen, dut er in deze opzichten geweldig
veel verbeterd is in de wereld! Het is zoo ge
makkelijk, maar in het algemeen af te kam
men zonder de dingen eerst eens goed te
beschouwen en de waarde dor feiten te bekij
ken!
Natuurlijk zijn er, evenals vroeger, ook nu
bedrijven waarin de geest niet- frlsch en op
gewekt. de belangstelling gering, het resul
taat naar rato is. Daartoe schijnt, blijkens
het rapport van dr. Lulofs. het Amsterdam
sche trambedrijf te behooren. In het alge
meen leeft ongetwijfeld in overheidsbedrij
ven heel wat minder enthousiasme en ar
beidslust dan in het particuliere bedrijf. Al
geldt ook dat lang niet. voor allen, die in
overheidsdienst werken. Al zijn er ook onder
hen velen, die liefde en belangstelling voor
hun werk hebben en zich ln critieke'tijden
uitsloven op een wijze, waarvoor men alien
eerbied moet hebben.
Geen bizonder optimisme wordt verelscht
om de dingen aldus voor te stellen als ik het
hier gedaan heb. Eenvoudig een dosis eerlij
ke erkenning van feiten, zelf waargenomen,
en een normale hoeveelheid waardeering voor
den arbeid van anderen.
Als de menschen alleen maar terwille van
het matcrioole voordeel werkten, als zij den
aroeid alleen als middel en riet als doel za
gen.... zooals mijn Amsterdamsche collega
beweert.... dan zou het er wel erg droevig
uitzien in de wereld. Gelukkig vergist hij
zich deerlijk. Al zijn er allerlei tegenstellin
gen en conflicten ontstaan die er vroeger
niet waren en die in de toekomst zullen moe
ten verdwijnen om een betere samenJevirg
te kunnen verzekeren toch is er bij het
nieuwe ook geweldig veel goeds bereikt, dat
wij allen als goed erkennen en niet meer
zouden willen missen.
En de man met arbeidslust en belangstel
ling voor het bedrijf waarin hij werkt, de
gezonde, normale man op wiens arbeid de
samenleving mede steunt, is door alles heen
dezelfde gebleven, en zal dat blijven. Geluk
kig. OPTIMIST,
