HET HAARLEMSCHE STADSBEELD.
De Vrouw in de XXe eeuw.
Van alles en nog wat.
Hoe het eens was.
Hoe het geworden is.
Brug met Schalkwijkerpoort.
Lewis Stone.
UIT DE WERELD VAN DE FILM.
Hoewel reeds op ge
vorderden leeftijd (hij
werd geboren op 15
November 1879 in Ame-
ka) heeft Lewis Stone
een groot aantal be
wonderaarsters, maar
d, dan eenig andere
spreken, wat zijn aan
trekkingskracht voor
de vrouwen is: Hij ont
vangt een zeer groot
aantal brieven, maar
Interesseert zich er
weinig voor
Stone heeft ln meer films gespeeld, zoowel
zwijgend als sprekend, dan eenig anderen
acteur in Hollywood en toch beschouwde hij
films niet als een romantische roeping.
Eenige jaren geleden beweerden menschen,
die dachten, dat zij op de filmsuccessen een
goeden kijk hadden, dat Lewis Stone's loop
baan afgeloopen was, want, zeiden zij, hij
had den leeftijd van pantoffels en een hoekje
bij het vuur bereikt en zijn aantrekkings
kracht voor het publiek verloren. In dien tijd
teekende hij een contract met Metro Goldwyn
Mayer en had een groot succes. In iedere
film bewijst Stone wederom welk een kundig
en veelzijdig acteur hij is. Hij treedt o.a. op
in Het Spook van Parijs.
„Weet U". zegt Stone, „jaren geleden toen
ik-jonger was, had ik veel ambitie en gewel
dige plannen voor de toekomst. Ik be
schouwde het optreden in films als een op
windend spel met een groot doel, dat ik
wilde bereiken, maar ik ben veranderd.
Te»wrw<xivdig .beschouw ik hot als een-baan-
ije, dat ik vervul zoo goed als ik kan.
ïc-i^ïn ttl-riïe»Jaren, die ik voor de camera heb
doorgebracht, heb ik nooit een rol gespeeld,
zooals ik desfe wilde spelen. Als "men jonger
is'vecht men voor dingen, die men wil en
dingen die men denkt te willen, maar als
men Ouder wordt begfijpt men het nuttelooze
van een met het hoofd tegen een ondoor-
dmbaren steenen muur aan te loopen en men
geeft het vechten op".
Als men opmerkt, dat ln de buitenwereld
zoo veel gesproken wordt over Stone's terug
houdendheid en geslotenheid glimlacht de
man en in zijn blauwe oogen komt een uit
drukking van begrijpen.
..Inderdaad heb ik die reputatie van ge
slotenheid verdiend, omdat ik zooveel vrien
den heb buiten de filmwereld en daarom zie
ik mijn collega's minder dan ik wel zou
willen. Maar het is niet een gevolg van snob-
bisme of dat ik denk, dat ïk beter ben dan
de anderen. Maar als ik 's avonds mijn werk
beëindigd heb. dan ga ik terug naar mijn
éigen huis. mijn eigen leven en mijn eigen
vrienden. Ik bon overtuigd, dat iedere acteur
e ensoort eigen leven moet hebben. Persoon
lijk houd ik er niet van den heelen tijd over
„zaken" te spreken en als men dit beschouwt
als een uiting van afzijdigheid, moet ik toe
geven, dal; lk mij daaraan schuldig maak".
Lewis Stone brengt zijn vrijen tijd met
lezen door aan boord van zijn jacht. Een
tochtje zonder bepaald doel doet hem het
beste de zorgen en vermoeienissn van Holly
wood vergeten.
JOURNAAL
Dezer dagen Is te Moskou een Russische
boer aangekomen om als figurant mede te
werken voor de klankfilm „Internationale".
De man heet Lartsef en is 114 jaar oud. Hij
staat thans nog aan het hoofd van een col
lectieve landbouwonderneming. De boer
heeft nog het regime van het lijfeigenschap
in Rusland gekend; hij was 40 jaar oud, toen
het werd opgeheven. In die eerste veertig
jaar van zijn leven werd hij vijfmaal dooi
den grondbezitter, wien hij toebehoorde, aan
een ander verkocht. Een zesde maal werd hij
geruild voor een jachthond.
Het bekende J>oekoek"-melodietje, waar
mee alle Laurel- en Ilardy-films beginnen, zal
spoedig ook buiten de bioscopen gehoord kun
nen worden. Als gevolg van de vele brieven,
die de beide komieken hierover ontvingen,
hebben zij het laten verwerken in een popu
lair muziekstukje, dat spoedig uitgegeven en
ook door een bekend orkest voor de gramo-
foon gespeeld zal worden.
Tarzan bij de Eskimo's.
Eskimo's, die nooit een film gezien had
den zagen Afrikaansche inboorlingen en
avonoturen in het oerwoud als eerste kennis
making met de sprekende film.
W. S, van Dijke, die met de „Nanuk"
naar hpt Noorden getrokken is om opnamen
te maken voor de film Eskimo, had oen
draagbare geluidsinstallatie laten overbren-
ken naar een oud magazijn bij le Teller Baai,
waar een groot aantal Eskimo s en enkele
blanke jagers zijn gasten waren.
Do film Tarzan werd vertoond. Verschil
lende blanken, die reeds jaren in het Noor
den wonen, verklaarden dat dit de eerste
film was. ö:e zij zagen. De inboorlingen, die
«een an.;er lard. dan dat van sneeuw en ijs
k°nnftn. keken verwonderd naar de scenes
van de wildernis en de vreemde dieren, zij
wilden niet gelopven, dat iemand zonder
jtleeren kan leven.
Kapitein Preuchen, de schrijver van het
boek Eskimo, die de expeditie vergezelt,
schrijft: In ons „theater hing een lucht van
traan en gezouten visch. De olifanten, nijl
paarden, krokodillen en apen veroorzaakten
een buitengewone sensatie. Ik ben overtuigd,
dat Tarzan nergens zoo'n publiek gehad
heeft"
Suzanne Lenglen gaat filmen.
Suzanne Lenglen en Martin Plaa gaan een
tennisschool oprichten en ook zal Suzanne
voor de film optreden. Door een Parijsch
journalist werd het tweetal geïnterviewd.
„Suzanne zal met mij „Frankrijk-Duitsch-
land spelen" zegt Martin.
,,'t Staat nog niet vast protesteert Su
zanne.
„Over kleinigheden worden we het wel
eens'', verklaart Martin.
„Zoo gemakkelijk?"
„Natuurlijk. Als jij speelt, speel ik ook en
anders komt er niets van. Duidelijk?"
Suzanne deelt nog mee, dat men haar een
tournee door Australië wil laten maken en
Martin zal in Mei of September een groote
reis door Zuid-Amerika ondernemen.
Cochet ook.
Henri Cochet, de tenniskampioen van
Frankrijk heeft eveneens een onderhoud
gehad met een man van de pers.
„Wat zijn je plannen Henri?"
„Ach, niets bijzonders. Ik. heb net als ieder
ander, een paar weken vacantie genomen en
nu begin ik weer."
„Wordt er momenteel nog getennist?"
„Natuurlijk. Mijn zaken nemen me niet zóó
la beslag, dat daar geen tijd voor overblijft,
l/.nnenkort zul je me als filmster kunnen
aanschouwen.
„Drommels. Welk genre? Douglas Fair
banks,. Menjou, Nóvarro?"
„Nonsens! Ze hebben me gevraagd op te
treden in een documentaire film over ten
nis.
„Aha! Dat is wat anders. Ze hadden geen
betere keus kunnen doen."
„Nietwaar? De Fransche Lawn-tennisfc.dc-
ratie die ik van het v.oorstel op de hoogte
bracht, heeft mij niet. alleen toegestaan het
te accepteeren, maar heeft er zelf op aan
gedrongen.!"
DE GROT VAN DE SYBILLE
ONTDEKT.
Prof. Majuri is er in geslaagd, één van de
gewichtigste archaeologische ontdekkingen
van de laatste jaren te doen hij heeft de
grotten van de Sybille van Cumae gevonden.
Reeds zes jaar geleden beweerde een ander
geleerde, dat hij die sedert 1200 jaar ge-
SCHALKWIJKERPOORT.
De teekening van ouden toestand dateert
uit 1770. De Schalkv.-ijkerpoort vormde met de
brug een mooi geheel. Het tegenwoordige
stadsbeeld is heel wat nuchterder, hoewel het
natuurlijk meer voldoet aan de eischen van
het moderne verkeer.
ffli!OTJ!inBHiiimiiniri'a!iiniBin!nini!!Ei;iiff:iiii:ii!ii!nn!5iqiiHinnii!w.iTOEnnni!!iiiniiBi!iiinmniiiniiciiiHri
zochte holen had ontdekt. Maar men twijfel
de toen onmiddellijk aan de juistheid van
zijn beweringen. De plaats van de vondst
kwam niet overeen met de aanwijzingen,
die Vergilius, de leidsman in dezen, geeft.
Deze dichter der Oudheid beschrijft in het
Zesde Boek van zijn Aeneis uitvoerig de
woonplaats van de helderziende Sybille, die
wijzen raad gaf aan de talloozen, die tot
haar kwamen.
Maar Majuri', die dien grot onderzocht,
kwam tot de conclusie, dat het geen hol was,
maar een tunnel, die de Romeinen ten tijde
van Marcus Antonius uit strategische over
wegingen hebben gegraven. Door een toe va',
ontdekte Majuri de juiste plaats. Op een wan
deling door de wijnbergen van Cumae name
lijk werd zijn aandacht getrokken door een
wijnkelder, die op een bijzondere wijze was
gemetseld. Hij onderhandelde daarop met
den eigenaar over een uitgraving.
Oude, dichtgemetselde gewelven werden
geopend en nissen, gangen, banken, trappen
en graven gevonden, die alle in uitstekenden
staat verkeerden. Hoewel het onderzoek nog
niet is beëindigd, staat reeds vast. dat deze
vondst van de grootste wetenschappelijke
beteeken is is.
Verschillende dingen wijzen er op, dat deze
plaats aan de eerste Christenen bekend was
en hen als toevluchtsoord diende. De bijzon
derheden komen overeen met de beschrijving
van Vergilius, die hier vaak geweest mo-et
zijn en bekend was met alle geheimen van
dezen grot. Hij was ook op de hoogte van
de geheime gang naar den polio-tempel op
den top van den berg. Vermeldenswaardig
zijn drie waterleidingen die naar bassins bin
nen in den berg leiden en die de Sybille haar
religieuze baden mogelijk maakten.
HET VERMINDERD BIER
GEBRUIK IN DUITSCHLAND.
Eenige weken geleden heeft de Duitsche
bierbrouwersbond zijn omzetstatistiek gepu
bliceerd en den brouwers rijzen de haren ten
berge. Zij wisten natuurlijk allen reeds lang,
dat hun zaken slecht gingen, maar nu zij
zoo zwart op wit aangetoond zien, hoe de
Duitscher zijn bier ontrouw wordt, dat hij
thans slechts iets méér dan de helft drinkt,
van wat hij twee jaren geleden nog gebruikte,
nu wordt het hem toch wat al te kras.
In het vorig jaar zijn 37.09 millioen H.L.
bier verbruikt. In het jaar daarvoor waren
het nog 48,56 millioen H.L. en in 1929-1930
het grootste „bierj aar" sinds het begin van
den oorlog, schonk men zelfs 59 millioen H.L.
uit. Het trouwst zijn hun potje bier gebleven
niet de Muncheners, maar de Oldenburgers.
De grootste verliezen aan aanhangers telt het
bier in Hessen, vooral in Rheinhausen, dat
met vliegende vaandels en slaande trom naai
den wijn is overgeloopen en het bier laat
staan.
De vrees bij den aanvang van het bierjaar
het loopt van September tot September
was nog grooter da$~het verloop rechtvaar
digde. De bierbelastmg werd een weinig ver
laagd, waardoor in April nog een kleine op
leving plaats vond.
Opmerkelijk is het te constateeren, waai
de achteruitgang van het bierverbruik plaats
vindt. Het sterkst is zij in de wijngebieden.
In de streken langs den Rijn bezitten wel
iswaar verschillende steden groote brouwe
rijen, maar haar bedrijven zijn sterk inge
krompen. Toen de wijnbelasting opgeheven
werd is het wijngebruik zelfs van de slechtste
soorten aanmerkelijk gestegen.
Er worden in geheel Duitschland veel min
der alcoholische dranken gedronken dan
vroeger. Daarentegen is de consumptie van
melk aanmerkelijk gestegen en ook mineraal
water wordt zeer veel gedronken. Hier
schijnt de sport een gewichtige rol te spe
len terwijl ook waarschijnlijk de dikwijls daar
mee samengaande gezondere en doelbewuste
voeding van invloed is.
Hoe dit punt nu is.
DE AFKOMST VAN
FRANKLIN DOLANO ROOSEVELT
De naam Roosevelt is tegenwoordig weel
een bekende en belangwekkende klank. Frank
lin Delano, thans gouverneur van den staat
New-York wordt immers president der V. S.
Waarschijnlijk leven er weinig NedeiHanders,
die kranten en boeken lezen en niet weten dat
Roosevelt behoort tot een beroemd geslacht,
dat uit Holland afkomstig 'is. Het behooren
tot een oude Hollandsche familie staat in de
U. S. A. ongeveer gelijk niet adeldom, zij het
dan dat de hieruit voortvloeiende eerbied een
min of meer democratisch karakter draagt.
Franklin Delano Roosevelt is als allen, die
Roosevelt he eten, een nakomeling van Claes
Martinzen van Roosevelt, die in 1654 Holland
verliet'en het groote water overstak. Hij werd
de stamvader van verschillende groote figu
ren op politiek en economisch gebied. Claes
schrapte kort nadat hij zich in New York had
gevestigd het „van" uit zijn naam. I-Iij liet
vijf kinderen achter, van wie één: Nicholas
Roosevelt, trouwde met Hillet-je Jans Kunst.
Het huwelijk werd voltrokken in de oude
„Dutch Church" (Hollandsche Kerk). Hun
oudste zoon Johannes werd geboren in 1689.
De vermaarde president Theodore Roosevelt
is een afstammeling van dezen Johannes.
Een broer van Johannes n.l. Jacobus Roose
velt is een voorvader van Franklin Delano.
Jacobus zag het levenslicht in 1692 en trouw
de in 1,13 met Catherina Hardenbroek. Hun
telg Isaac heeft in de Amerikaansche politiek
een rol gespeeld. Hij huwde in 1752 met een
dochter van Colonel Martinus Hoffman en
vertegenwoordigde in 1788 toen de grondwet
werd aangenomen, de stad en het landschap
Vrouwelijk minderwaardigheidsgevoel.
Wanneer men als wij het voorrecht heeft
heel wat vertrouwelijke ontboezemingen,
hetzij schriftelijk, hetzij mondeling te krij
gen van jonge en oude vrouwen, van pasbe-
ginnenden en levensmoeden, dan ziet men
het noodzakelijke van telkens stilstaan om
na te denken, of we op den juisten weg zijn
met onze vraag om vrij heid voor alle vrou
wen. haar gaven te ontplooien. Hoe weinigen
kennen eigen gaven? Hoe weinigen verlan
gen de vrijheid het hoogste te bereiken? Hoe
weinigen gelooven in eigen kracht en hebben
den moed moeilijkheden te overwinnen?
„Is het niet veel beter te trouwen, zonder
de liefde die toch ook geen geluk brengt, als
je zoo om je heen kijkt, dan altijd te zoe
ken naar een doel?" zoo vraagt de een.
„Wat heb ik aan»mijn vrijheid te werken.
Ik kan toch niets. Ik vind het vreeselijk
altijd op een kantoor te moeten werken",
roept een andei-e uit.
„Mijn arbeid en economische onafhanke
lijkheid hebben mij volkomen ongeschikt
gemaakt, om mij op de tweede plaats in mijn
gezin tevreden te voelen en voldoening te
vinden in, dat eeuwige kopjeswasschen"
zucht een derde.
Het aantal ontevredenen ware nog aan te
vullen met tal van soortgelijke jeremiades,
en daartegenover zouden we dan mis
schien een even groot aantal juichkreten
kunnen stellen van vrouwen, die wel de ar
beidsvreugde kennen, die zich sterk voelen
en in staat te geven, die evenwichtig en ge
zond, haar taak in de school of op het kan
toor, in het ziekenhuis, in het laboratorium,
waar ook, vervullen en straks even, bereid
zijn, dien werkkring te verwisselen met de
zorg voor een eigen gezin, te stichten mel
den man, van wien zij weten, dat zij zijn lot
willen declen ,for better and for worse".
Want de vrouw, die innerlijke harmonie
heeft gevonden, die eigen kunnen niet over-
en niet onderschat, die niet bang is voor in
spanning en lasten, opgewekt weet te blijven
onder alle omstandigheden, zal dankbaar zijn
dat zij als moderne vrouw staat in het voile
leven, mag helpen die wereld een beetje be
ter achterlaten aan die na haar komen. De
strijd schrikt haar niet af. zij zoekt daarin
niet zichzelf, niet macht of overheersching,
maar zij wil zich wijden aan anderen, zoo
als de vrouw te allen tijde heeft gedaan.
Om dit te kunnen doen, in haai- gezin, waar
veel meer van haar wordt geëischt dan van-
haar grootmoeder of overgrootmoeder, wier
plichten enkel binnenshuis lagen, moet zij
sterk zijn en zelfvertrdhwen bezitten. Met
die beide is zij de ideaalvrouw en moeder.
Zonder deze zal zij altijd gevaar loopen ze
nuwziek te worden, of zij huwt of ongetrouwd
blijft.
Slechts de opvoeding kan haar genezen
van haar aangeboren gebrek aan- zelfvertrou
wen of liaan minderwaardigheidsgevoel ver
sterken. Meestal doet zij het laatste en het
zijn voor ons de beste bladzijden in het werk
van dr. Alfred Adlêr over Menschenkennis
(vertaald door P. van Schilfgaarde Er
ven J. Bijleveld Utrecht 1932), waar deze
wijst op die fout in de opvoeding en haar
verkeerde gevolgen voor de vrouw en de
maatschappij.
We zullen niet zeggen dat we in alle op
zichten bedoeld geschrift bewonderen. Het
komt ons voor, dat de opvattingen, op erva
ring gegrond van den psycholoog te weinig
rekening houden met het- gecompliceerde
van alle dingen en te eenzijdig alles terug
brengen op de machtsbehoefte van den
mensch, al speelt deze in alle menschel ij ke
verhoudingen zeker een grooter rol, dan de
meesten het zich bewust zijn. Maar wan
neer hij bij de bespreking van de verhouding
der geslachten wijst op den voorrang reeds
in de opvoeding den jongen toegekend,
gelooven we niet, dat hij overdrijft. We mee-
nen, dat juist de schijn van gelijkheid in de
tegenwoordige opvoeding alles nog moeilijker
heeft gemaakt voor het- meisje, omdat de
gelijkheid er in waarheid niet is en omdat
zij nu gaat twijfelen aan zichzelf, omdat zij
niet meekan met allerlei mannelijke waarde
stellingen. welke zij als laatstaangekomene
maar heeft te aanvaarden, en waardoor zij
kracht moet- verspillen om te overwinnen,
wat juist het beste in haarzelf en voor de
maatschappij is.
Adler stelt, in het licht, dat in de ontwik
keling der zie! twee drijfveeren overheer-
schen: Het gemeenschapsgevoel en het stre
ven naar overwicht. Door de ontwikkeling
van het- streven naar mach:, werd z.:. de ar-
beidsvcrdeeling in de menschéiijke maat
schappij naar een eenzijdige richting gedre
ven. Dientengevolge kenmerkt onze civili
satie zich door de overheerschende positie
van den man". Hij werkt dit verder uit, en
laat zien hoe de mannelijke privileges juist
bij de vrouw het gevoel van minderwaardig
heid scheppen. Het begint immers reeds met
den zoon, die verwacht wordt, de geboorte
van het meisjes, dat een teleurstelling is!
De man zoekt steeds overwicht en de vrouw
berust er schijnbaar in, maar zoekt met
vrouwelijke middelen- naar de machtspo
sitie, of zij verzet zich, tot schade van de
maatschappij.
Zoo heeft deze gehee.le rolverdeeling ge
leid tot het minderwaardigheidsgevoel der
vrouw, waarboven zich slechts weinige vrou
wen weten te verheffen. De vrouw leeft on
der een druk. waardoor zij nooit den moed
heeft zich zelf te zijn, het opgemaakte mo
derne meisje verloochent immers haar in
nerlijk! en waardoor de maatschappij
niet kan profiteeren van de rechten, welke zij
daar reeds heeft gekregen.
Dit wordt nog te weinig ingezien en het
is Adlers verdienste, dat hij het begrijpt.
Men klaagt wel, dat het vrouwenkiesrecht
en de studie van de vrouw de maatschappij
nog zoo weinig hebben veranderd, maar
aan den anderen kant verwacht men van de
vrouw, dat waar zij het werk in politiek of
op kantoor verricht, dat door den man voor
haar werd gedaan, zij het op dezelfde ma
nier zal doen, anders wordt het al van den
aanvang af als minder waardig beschouwd-
Dat alweer draagt bij tot het minderwar-
digheidsgevoel van de vrouw, die beproeft
zichzelf geweld aan te doen om te bereiken
wat de man met zijn aanleg met zijn- metho
den tot stand brengt, inplaats van haar eigen
lijn te volgen en te vertrouwen, dat haar re
sultaten, hoewel anders niet minder zullen
zijn.
Het is moeilijk, omdat de man zich heel
moeilijk los kan maken van zijn eigen ziens
wijze en haar werk op zijn gebied zelden
kan waardeeren al is het anders. En de
vrouw vindt overal den mannelijken chef
of den vrouwelijken chef, die den man na
doet, zoodat zij ook komt tot- navolgen. Op
school moet zij eveneens het voor den man
bestemde onderwijs aanvaarden. Men laat
haar slechts de keuze tusschen deelnemen
aan alle arbeidsvelden op mannelijke manier
of zich bepalen tot de terreinen, welke men
speciaal geschikt acht voor de vrouw. Zij die
op deze wijze het vrouwelijk minderwaar
digheidsgevoel bevorderen, houden do koms.
van een betere wereld tegen.
EMMY J. BELINFANTE.
New-York. Zijn derde zoon, James, erfde een
flink fortuin hetgeen in de V.S. nog be
langrijker is dan hier! en kocht een stuk
land in Harlem van de weduwe Storm. Wan
neer zijn kleinkinderen dit stuk grond nog in
hun bezit hadden gehad, dan zouden ze deel
hebben uitgemaakt van de multimillionnairs-
klasse. Franklin D is echter geen rijk man,
schoon velen dit beweerden en beweren.
James Roosevelt kreeg een zoon, die weer
Isaac heette. Diens zoon heette weer James
en deze James II trad in het huwelijk met
Sarah Delano. Hun kind is Franklin Delano
Roosevelt, de man op wien de oogen der
geheele wereld thans zijn gevestigd.
Als bijzonderheid vermelden wij nog, dat
Franklin's vrouw ook een Roosevelt is, maar
van een andere tak, n.l. een afstammeling
van Theodore den president.
SCHATGRAVERS IN LONDEN'S
CITY.
Ei- wórden vele expedities ondernomen, dié
zeer onzeker en zonder uitzicht zijn. Meer
uitzicht op een goeden afloop moet een ex
peditie hebben, die men in de Tower van
Londen zendt. Daar ligt nl. een schat begra
ven, die tot dusver door niemand nog gevon
den is, maar die in tegenstelling met zooveel
andere schatten werkelijk voorhanden is,
Onder Cromwell was bevelhebber van de
Tower de overste John Barkstead, die na den
dood van den Lord-Protector, zijn positie niet
meer voor veilig hield en daarom naar Hol
land vluchtte. Tevoren móet hij zijn vermo
gen dat uit goud en andere zaken van waar
de bestond, in de Tower begraven hebben.
Barkstead trof een droevig lot. Door verraad
werd hij den gezant van Karei II in Holland
uitgeleverd en terechtgesteld.
Verschillende keeren. heeft men getracht
den schat te delven. Vele koningen, die geld
noodig hadden zetten er alles op, het ver
mogen aan den toren te ontrukken,. Tot dus
ver is dat evenwel nog niet gelukt. De oude
toren bezit nog altijd den schat. Misschien
dat het in de 20ste eeuw eindelijk gelukt hem
te voorschijn te brengen.
Reizende cafés
Op de hoofdwegen in Engeland zijn de
nieuwste gemakken voor automobilisten. Een
heel systeem hiervoor is uitgedacht als mid
del van onderhoud voor ex-zee-officieren!
Deze rijdende cafés zijn werkelijk van alles
voorzien, uitgerust als ze zijn met de mo
dernste wijzen van ververschingfabricatie. Er
zijn al enkele in gebruik.
Drukke weg
Van de hoofdwegen om Londen is de
Portsmouth weg in Esher vermoedelijk de
drukste. In één week passeerden daar 66.218
auto's, 12.219 motorrijwielen en 37.600 andere
voertuigen.
Donker Londen
Rook is verantwoordelijk voor het feit, dat
Londen ieder jaar 300 uren zonneschijn mist.
In December behoort gemiddeld 40 uur zon
neschijn voor te komen, waarvan Londen ech
ter minder dan één derde deelachtig wordt.
,;bRD2-ijm&5 szijWhijcaursTacmfwypcfww
Naar een kouder Europa.
Europa wordt steeds kouder, beweren niet
aleen de bekende „oudste lieden', die wonder
dingen vertellen van de warme zomers en de
hondsdagen van tientallen jaren geleden,
maar ook de strenge wetenschap heeft het
vastgesteld. In Frankrijk en Duitschland,
Oostenrijk, België, Spanje en Italië neemt de
normale temperatuur af.
Een visch-automaat.
De zeeleeuwen hebben een gezonde eetlust.
De vele visschen, die zij eten, komen den
Londenschen dierentuin duur te staan. Daar
om zon meh op hulp. De directie hee'ft thans
een automaat neergezet-, die. zoodra een be
zoeker een penny inwerpt, den zeeleeuwen
een visch verschaft. De automaat wordt, in
het bijzonder door de kinderen, zeer veel ge
bruikt- De kas der vereeniging wordt daar
door ten zeerste gebaat, terwijl de zeeleeuwen
toch hun gewone voedsel krijgen.
De publieke telefoon.
Londen telt meer dan 4000 publieke tele
fooncellen. Het kost den telefoondienst maan
delijks meer dan f 3000 aan geleden verliezen,
bijv. aan ontvangsten, nog ongerekend de
schade aan de instrumenten toegebracht.
ZWIJG OVER UW KWALEN!
Vertel uw zorgen of uw kwalen niet aan
een ander. Gij wordt- toch onmiddellijk in de
rede gevallen om de zorgen en de kwalen van
dien ander te hooren. die dan veel erger zijn
dan de uwe. Zoo zijt gij beiden vaak bezig met
uw tijd te verliezen en uw hoofd te breken
voor iets zonder nut.
