Liefde de Sterkste
RUST NA EEN VERMOEIENDEN ZESDAAG'
SCHE. Gearmd gaat liet Nederlaudsche kop
pel vau KempenPijnenburg boodschappen doen
in de hoofdstad. V.I.n.r.: .Jan Pijnenburg,
Mevr. van Kempen en Piet vau Kempen.
OP ZOEK NAAR GEZONKEN SCHATTEN? De bekende duiker J. van Drimmeleu is Vrijdag
te Amsterdam begonnen met de werkzaamheden aan het wrak van het door brand vernielde
m.s. „P. C. Hooft".De duiker in actie.
DE REPETITIE. In het vooruitzicht van het Kerstfeest wordt vooral in Engeland druk
geoefend voor de uitvoering der traditioneele Kerstliederen. Een groepje, dat een schilder-1
achtig plekje in den openlucht heeft uitgezocht.
TE AMSTERDAM zijn Vrijdag de biljartwedstrijden
begonnen 0111 het drie-banden-kampioenschap van
Europa. De langste queu begiiit. Links: de
heer Koopman (Nederland), rechter de heer Faniel
(België).
EFNIGE FRAAIE EXEMPLAREN van de Pluimvee- en Konijnententoonstelling, welke
heden in het Algemeen Verkooplokaal te Rotterdam geopend is, en georganiseerd is
door de Rotterdamsche Vereeniging van Postduivenfokkers, de tentoonstellingsclub
„De Postduif" en de Rotterd. pluimvee- en konijnenfokvereeniging „Het Noorden".
IN DE NIEUWE SOCIËTEIT TE ZEIST wordt door de centrale markte omniissie van Ring Amersfoort en omgeving en de aïdeeling Zeist van de
Vereeniging voor Bijenteelt, een honingmarkt gehouden. Deze lieve jongedame biedt den bezoeker een proefje aan van dit heerlijke Holland-
sclie p roduct.
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
Mrs. PATRICK MACGILL.
(Nadruk Verboden).
23)
,.Hoe vaak wil je, dat ik naar dien nacht
club ga?" vroeg ze. Ze vond het een af
schuwelijk idee met zooiets in verbinding' te
moeten staan, maar zij wist, d'at ihe.t nutte
loos zou zijn, te protesteeren en nog onmo-
geiijker om te weigeren, daar zij in de macht
was van den man naast haar.
„Is de vrijheid dien prijs waard?" vroeg
zij zichzelf meer dan eens af en dan kwam
bet antwoord: ,.J? eigen vrijheid misschien
niet. maar er zijn anderen", en met een
zuolit deed het meisje haar best de innerlijke
stem tot zwijgen te brengen.
Zij reden in een taxi naar een flat in
Maid a Vale. waar Hetty werd voorgesteld
aan een met meer jonge vrouw met ge
schminkt gezicht en geverfde haren, die de-
Charme van het jonge frissche gezichtje me:
jadoersohe doch bewonderende oogen in zich
opnam.
„Nu zal dik je bij mevrouw Laicais laten.
Hetty, of je kunt haar ook wol „Belle" noe
men; 'dat diet iedereen", zei Max Reiss, nadat
hij een kopje thee gedronken en een sand
wich gegoten had.
„Zij weet, dat wij verloofd zijn", ging hij
op zijn ruwe manier voort, niet- lettend op
den woedenden blos, die door het rouge op
de wangen der oudere vrouw te zien was,
welke jarenlang had gehoopt, dat die twij
felachtige eer haar eens te beurt rou vallen.
„Om tien uur zal ik je komen hallen,
kindje; je heele „oorlogsuitrustiing" zuil je in
een koffertje in die hall vinden; heit is al
tijd gewenscht je voor zoo'n gelegenheid een
•beetje mooi te maken en daarbijmen
kan nooit weten in zoo'n publieke gelegen
heid", eindigde hij met een vinger op zijn
lippen en Hetty begreep zijn bedoeling on
middellijk.
Mevrouw Lucas gaf zich niet veel moeite
om. beleefd tegen haar gast te zijn.
Zoodra de taxi van Max Reiss uilt het ge
zicht verdwenen was, deelde ze mee. dat zij
uit moest en dat haar meisje Hetty om 8 uur
haar eten zou brengen; daarna verdween
zij tot Hetty's groote opluchting.
Om 8 uur verscheen het beloofde avond
maal. maar Hetty bemerkte, dat haar eet
lust verdwenen was en zij kon -met geen
mogelijkheid iets door 'haar kedl krijgen.
Een wild wanhopig verlangen naar Jack
en zij.n beschermende liefde maakte zich
van haar meester: zij probeerde zich in een
mantel van trots te hullen en zio'n in te
praten, dat geen meisje met eenig zelf
respect een traan mocht vergieten om een
jongen die haar zoo in den steek had ge
laten. maar zij kon niet.
De telefoon ging en schrikte haar uit
haar overpeinzingen op.
„Hallo", riep zij onversöhiilMg den hoorn
afnemend.
..Je spreekt met Max. kindje: hoe vind je
de japon en de schoentjes? Ik heb je ze
niet van te voren laten zien. omdat ik je
wi'lde verrassen .Ze zijn pas verleden week
uit Parijs gekomen."
Zoover Hetty wist stond het koffertje nog
onuitgepakt in de hal, het kon haar ook
trouwens niets schelen, maar zij dwong
zich om te zeggen: ..Dank j? wel; ik
vind ze prachtig", in de hoop. dat de tele
foon het koele in haar stem maskeeren
zou.
Blijkbaar was haar aanbiddr voldaan,
want hij lachte vergenoegd ev> >•-' de
woorden, dat hij haar, zooa'ls afgesproken,
om tien uur zou afhalen, hing hij den
haak op.
De aanblik van de prachtige wit satij
nen japon, die met perfecten smaak uitge
zocht was, evenals de kleine zilverbroccat
schoentjes, vermocht Hetty niet in hel
minst op te vroolijken. Evenmin de met
paaiden bestikte band voor Qiaar haar of de
schitterende fluweelen avondcape, die haar
tot een volmaakt beeld van vrouwelijke lief
taligheid maakten
Enkele voorbijgangers voornamelijk
werkende meisjes, die op weg naar huis wa
ren hielden vol bewondering hun adem
in toen zij haar in de taxi zagen stappen,
die Max Reiss op den hoek had laten wach
ten.
Max Reiss verlustigde zich in den aanblik
van liet mooie meisje naast hem; hij wensc-h-
ten zich zelf geluk en was zich bewust dat
alle moeite en kosten, dis hij zich getroost
had ruimschoots vergoed zouden worden, nu
hij zich van zoo'n parel verzekerd had.
Bij de kosten stond hij eigenlijk niet eens
lang stil, want de verkoop van het huis en
den inboedel hadden hem veel meer opge
bracht dan Hetty's moeder hem bij haar dood
schuldig was geweest.
„Mijn heerlijk kind, mijn wonder-meisje",
zeide hij innig en nam haar in zijn armen.
„Nu zul je gauw de mijne zijn, lieveling, wan:
ik heb niet stil gezeten, terwijl jij in de fiat
was! Kijk maar!" Hij lachte vroolijk en op
gewonden en haalde een enveloppe uit zijn
binnenzak!
„Hier heb j;e het! Alles tip top in orde;
een speciale vergunning voor ons huwelijk
morgenochtend om negen uur".
HOOFDSTUK 19
De Nachtclub.
Er zijn menschen, die zeggen, dat alleen
zij, die liefhebben leven; h~t leven forH-rr
liefde is een levende dood.
Jack Perivale vond echter deze vredige
oplossing niet in het martelend bestaan, dat
hij leidde. Nacht en dag, slapend of wakend
zweefde hem Hetty's gezichtje voior den geest
en zijn igeheele wezen snakte naar ha,air bij
zijn en haar ilefde.
Iedere poging, die in zijn bereik lag had
hij gewaagd. Elk spoor had hij gevolgd en
al zijn geld had hij voor zijn nasporingen
besteed, totdat hij zich in de noodzakelijk
heid bevond onmiddellijk werk te zoeken.
Gelijk zoovelen onder-vond de jonge edel
man ook nu, dat verreweg de meeste zijner
vrienden hem trouw bleven zoolang de hoorn
des overvloeds zich ov.er hem had geledigd;
in tegenspoed keerden zij zich van hem af.
Dit alles maakte Jack zóó verbitterd en
zóó ontmoedigd dat hij zelfs niet geneigd was
de vriendschapsbewijzen van d'e .enkelen die
beter waren dan de rest, aan te nemen.
„Mijnheer Reiss, de angst, de onzekerheid
of zij dood of levend is, dat alles zal mijn
dood zijn als het nog langer zoo moet door
gaan. Ik heb alles gedaan wat ik kon, iederen
cent, die ik bezat heb ik besteed om valsche
sporen na te volgen en nu zonder eenige
financieele hulpbron, zit- ik vast. Wilt u mij uw
woord van eer geven, dat u werkelijk niets
weet? U weet niet, wat Hetty Loring voor mij
be teekent"
Deze eenvoudige, ernstige woorden werden
gesproken in het vorstelijk ingerichte kan
toor van Max Reiss.
Op tafel, onder de oogen van Jack Perivale
stond de car tonnen doos met de naam van
een beroemd modehuis uit Parijs, die de ja
pon bevatte, die Hetty bij haar huwelijk zou
dragen. Zij was juist met oen speciale be
stelling uit Parijs aangekomen! En met het
beeld voor oogen hoe zij er in uit zou zien.
leunde Max Reiss behaaglijk in zijn stoel
achterover en keek in de eerlijke blauwe
oogen, die met zooveel angst en verwachting
op hem gevestigd waren.
„Bekte jongen, op mijn manier houd ik
evenveel vp» -- „1$ jij; heb ik dan
geen afstand gedaan terwille van jou? En
zou je dan nu gaan denken, dat ik je in
den weg zou willen staan?" vroeg hij, zijn.
dikke witte vingers uitspreidend.
Jack moest wel bekennen, dat dit alles zeer
waarschijnlijk klonk.
Hij verliet het kantoor en vroeg zich af of
wel ooit iemand in zijn liefde zoo ongelukkig
zou geweest zijn als hij.
Telkens wanneer hij een slank, blond
meisje zag, wi'er figuurtje hem ook maar
even aan Hetty herinnerde, liep hij haar
achterna en staarde haar dan soms zoo on
verholen en onafgebroken aan, dat hij er
soms be'.eedïgde of kwade blikken voor terug
kreeg.
Over het algemeen was Jack niet treurig
•van het gezelschap zijner vroegere vrienden
bevrijd te zijn. Hij verlangde naar een
zaamheid' om op zijn gemak nieuwe plan
nen te kunnen uitdenken om zijn meisje op
het spoor te kunnen komen.
Maar er kwam een avond, dat zoowel zijn
lichaam, als zijn hersens uitgeput waren
en hij niet meer kon. Hij zat- in de hall
van de club en zijn gezicht was verbitterd
en versomberd door de weinig opwekkende
gedachten, die door zijn hoofd spookten.
Hij had bijna geen geld meer over een.
paar ponds-biljetten, wat los zilvergeld en
eenige stuivers vertegenwoordigden zijn totaal
bezit.
Iedere zenuw in zijn lichaam, ieder greintje
van onafhankelijkheid, dat hij bezat, kwam
in opstand bij de gedachte naar zijn vader
te moeten gaan voor geldelijke hulp, zelfs
indien zijn vader geneigd zou zijn die te ge
ven.
Tom Lowden. een medelid van zijn club
-roeger officier bij hetzelfde regiment als hij,
•wam onbewust een nieuwen draad weven
a Jac*-'s levensgeschiedenis.
'Wordt vervolgd).
