Met de auto over den Afsluitdijk.
Op de schaats
WRIGLEY'S
Verdrijf die Kiespijn!
AKKER.UCHET5
Geen ijspret
WRIGLEY'S
Ka uwgom
GEVAARLIJK
ZACHTE BERM
Tegen GRBEP
akker's Abdijsiroop
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 27 JANUARI 1933
Haarlem-Leeuwarden via Alkmaar.
Rijksweg no. 9, een internationale route.
De technische ambtenaar van den Bijles-
waterstaat te Harlingen vouwt een blauw
druk voor ons open.
„Rijksweg no. 9, HaarlemLeeuwarden",
staat er boven. Vreemd ls dat: Haarlem-
Leeuwarden één weg. Ge kunt u dat zoo snel
niet voorstellen.
De menschen dachten vroeger, dat de we
reld bij Alkmaar ophield.
Zij gingen ten hoogste naar Bergen of zelfs
naar Groet en Catrijp en Schoorl en nog een
enkelen keer naar de Hondsbossche, maar
van de wijde, wijde polders in het Noorden
wisten zij niets.
mantiek in de plaats zijn keileem en zijn be
tonweg en zijn houten huizen, en dat alles
is grijs en gelijk van vorm. Ook rijdt ge geen
uren, want in een half uur is de Dijk wel ten
einde hebt ge het Kornwerderzand bereikt,
waar het rommelig is van overgebleven
directiekeeten en waar de menschen wonen
bij de werkhaven. Want bewoners heeft de
afsluitdijk bij tientallen.
Neen, landschappelijke schoonheid bezit
deze dam door zee niet, en zeker niet in den
winter, maar hij imponeert door zijn mas-
salen omvang, door de suggestie van zijn for
midabele kracht en door zijn technische
triomfen. En de bekoring van het nieuwe en
vreemde brengt hij over u door zijn symbo
lische beteekenis van een band te zijn tus-
schen twee gewesten. Even voor het Bree-
Zurich, 31 Leeuioarden 64 K.M. Do nieuwe oprit in Den Oever.
Zij wisten niet, hoe mooi de Koegras is
en de Zijpe, met de verre welden, de witte
wolken aan den klaren hemel en blauwe dui
nen tegen wazigen horizont. Zij kenden de
kleurrijke huizen van Dirkshorn en van den
Langen Dijk niet, noch den sierlijken, warm
rood getinten toren van Schagen's oude kerk,
noch de karakteristieke Westfriesche boer
derij met het puntige dak.
Toen legde men den Dijk en sindsdien wa
ren deze waterrijke landen boven Alkmaar
ontsloten voor het wereldverkeer.
En met. den Dijk ontstond Rijksweg no. 9.
Hoe hadden automobilisten zonder tal er
op gevlast om de eersten te zijn op den nauw
ontsloten dijkweg! Hoe hadden zij met verbe
ten ongeduld gezien, dat de dag der openstel
ling steeds weer verschoven werd. „Het lijkt
wel of iedereen in Nederland thans den af
sluitdijk wil rijden", schreef een autoblad.
Eilaas, de winter ls de eerste geweest en hij
legde een dik dek van sneeuw op den weg en
blies er een gruwelijk kouden tocht over.
„Men rijdt op eigen risico", schreef de direc
tie der Zuiderzeewerken en de winter maakte
het risico er niet geringer op. De man, die tol
heft voor het crisiscomité aan den opgang
tot den dijk bij Den Oever had Maandag zes
tien auto's doorgelaten en Dinsdag acht, en
Woensdag weinig meer dan een tiental. Wei
nigen waren de eersten, die het risico namen,
inderdaad. Maar omdat er velen zullen vol
gen, zoodra het weer wat verbetert, hebben
wij ons op den koudsten van deze koude
dagen gevoegd bij die luttele pioniers om u
van den dijk vast iets te vertellen.
Recht en eindeloos lang door het land
schap ligt de weg.
Neen, bij Alkmaar eindigt Noord-Holland
niet, het begint er ten tweeden male en voor
het grootste deel. Van Haarlem hebt ge een
dertig kilometer gereden over een geyarieer-
den weg, die tegenwoordig niet slecht ls.
Sinds dezen zomer zijn er bij Limmen weer
belangrijke verbreedingen. Van Alkmaar kunt
ge twee en veertig kilometer het kanaal langs,
en steeds maar langs het kanaal, en dan zi.it
ge in Den I-Ielder, het einde aller dingen.
Boomen hebben ze hier niet en huizen maar
een enkel, gegroepeerd aan het water op dc
plaatsen, waar de vlotbruggen zijn, Burger-
vlotbrug, Sint Maartensvlotbrug, Stolpervlot-
brug. Maar wel is er een tol. even voor Vlieg
kamp De Kooi, bij de laatste vlotbrug, waar
wij over moeten, Zes kilometer vóór Den Hel
der. Hier volgt de Balgweg den voet van den
zwaren Balgdijk, die Anna Paulownapolder
beschermt tegen de Waddenzee. In 't voor
jaar bloeien er de bollenvelden van Breezand.
die de onze aan kunnen, maar 's winters ls
't er eenzaam en de wind snijdt over 't land.
Als ge dan een goede zeventig kilometer ge
reden hebt, dat ls dus anderhalf uur van
Haarlem af, zijt ge aan Van Ewijcksluis, het
begin van den Amstelmeerdijk. Vroeger voe
ren ze over met een pontje hier aan 't sluisje.
..Lieve schipper vaar mij over", en het was er
romantisch, nu ligt er onaandoenlijk en
zwaar van beton en basalt de Dijk.
Op Wieringen krijgt ge weer den ouden
kronkelenden hoofdweg, die dc meesten onzer
nu wel kennen: het oude kerkje van Wester -
land op een terp, Hypolitushoef met de
smidse van den ex-Kroonprins, Oosterland,
Den Oever. De haven, houten huizen van de
M. U. z. en groote hoopen basaltsteen, die nu
na den dijkbouw nóg niet op zijn!
En dan komt, leeg en kaal de Dijk.
Uw illusie van den Dijk is, dat hij de wate
ren deelt door midden. Dat ge links van u
het water hebt en rechts het water; water
dal. blauw en stil is aan den eenen kant en
groen met witte schuimkoppen aan den an
deren. Zoo gaat ge rijden, chvars door het
water, uren lang. met niets dan de zon en de
zee. een idvlle. Maar wil waarschuwden u
reeds: de Dijk is niet idvllisch. De illusie der
beide zeeën ontneemt hij u door den tuimel-
dijk. die. drie meter hooger dan de kruin
van weg en spoordijk hem beschermt tegen
dc hooge zeeën. Aan de rechterzijde ligt het
IJsselmeer, breed en rimpelloos en in deze
dagen één veld van monotoom wit ijs, slechts
hier en daar wat oneffen van het lichte
kruien. En verder stelt de Dijk voor uw ro-
weg naar boven gaat, omdat het op een terp
ligt.
Leeuwarden ligt 27 kilometer van Harlin-
genen een veertig kilometer van den afsluit
dijk. Ge rijdt het in een drie kwartier.
Maar wij hadden haast om terug te komen,
want om half zes, bij zonsondergang voorloo-
pig, wordt de afsluitdijk afgesloten en te
laat komen ware vrij fataal geweest, hier.
Half vijf vertrokken wij uit Friesland's
hoofdstad, half negen waren wij in de Noord-
Hollandsche terug. Huiveringwekkend stil en
verlaten lag de Dijk in donker in den snijden
den wind, die als een storm de ijsvrije golven
der Waddenzee omhoog joeg tegen het talud.
De lichten van Kornwerderzand, een enkel
lichtje aan de Friesche kust, het vertrouwe
lijk knipoogen van Brandaris op Terschelling
en het licht van Huisduinen brachten troost
in de barre kou en duisternis
Koud kwamen wij in Haarlem aan, na 150
kilometer rijden, in vier uur. Spijt hebben wij
er niet van; wij hebben voor u een weg ver
kend, die rijk is aan stedenschoon en aan
belangwekkende aspecten.
Wie den tijd heeft, kan zijn terugweg kie
zen door den Wieringermeer. Hij passé echter
op bij Lambertschaag of Aertswoud niet aan
het dwalen te raken. Slechts kleine provin
ciale wegen voeren u hier naar Amsterdam
of Zaandam en Haarlem en het groote ver
keer, ook naar de hoofdstad zal zijn weg dan
ook wel over De Kooi, Alkmaar, Haarlem
gaan nemen. De oude route Leeuwarden
Haarlem om de Zuiderzee is 237 kilometer,
dus 87 K.M. langer. Het verschil is niet zoo
heel groot, doch bij heen en terugrit wordt
het aanmerkelijk. Deze „Noordwestelijke
doorvaart" is een nieuwe verbinding, niet
alleen met Leeuwarden, maar ook met Gro
ningen, met Bremen en Hamburg. De
K.N.A.C. heeft haar reeds aangemerkt als
hoofdvoute. Als zoodanig verleent hij Haar
lem een nieuwe beteekenis in het internatio
naal verkeer en nationaal verkeer.
Een belangwekkende en een belangrijke
weg is Rijksweg no. 9.
Voor Haarlem en voor Leeuwarden.
K. Pk.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
zand, midden op den Dijk, staat de grenspaal,
ter eene zijde het Friesche wapen, ter andere
het Hollandsche. Dat is de provinciegrens,
tevens de grens van Wieringen en Wonsera-
deel. Wie bekommerde zich vroeger om
provinciegrenzen dwars door zee?
Als Kornwerderzand voorbij is, de belang
rijke dijkverbreeding op den zandplaat ach
ter den rug, komt de Friesche kust. Er is een
witte sneeuwkuif op den zwarten zwaren
zeedijk, en diep weggezonken ligt het boeren
land er achter, met een kerkspitsje, hier en
daar, dat nog boven den dijk uitkijkt. De
groote VerbindingSdam vindt hier een een
zaam einde, ge zoudt zeggen, dat hij dood
liep, .maar een af weg je leidt naar den \oet
van den zeedijk binnendijks en daar vervolgt
zich deze hoofdweg als een smal klinkerpad.
Nog nimmer was ik in Friesland en in den
beginne doet het wat vreemd aan, dat ge hier
óók dc wegwijzers en de blauwe borden hebt
van den A.N.W.B., dat dit óok eigen land is.
Dan verheug ik mij er op hier het stoere
Friesche ras te leeren kennen, zooals het
schaatsen rijdt op de slooten met den breeden
Frieschen slag. Een volk, welks taal ge niet
eens verstaan kunt! Wij volgen den zooveel-
sten bocht van den hoogen zeedijk en dan
komen wij den eersten mensch tegen in dit
verlaten land: een Pinda Chinees
Zurich is een klein gat. beneden aan den
dijk. Harlingen ligt tien kilometer verder, de
eerste Friesche stad, die wij aandoen. De weg
langs den Frieschen zeedijk is niet slecht,
maar te smal, en de breede grasberm zou er
al lang bij getrokken zijn, indien niet het Rijk
en het machtige waterschap De Vijf Deelen
Zeedijken Buitendijks in de gemeenten Sar-
radeel en Wonseradeel lang en hardnekkig
gekibbeld hadden over een ligplaats voor de
koeien, die op den dijk weiden. Die ligplaats
komt nu tusschen den hoofdverkeersbeton-
weg en den dijkvoet, heel pastoraal.
Even voor Harlingen bewondert men een
standbeeld boven op den dijk, voor Caspar de
Robles, den stadhouder, aan wien Friesland
veel te danken heeft; op het voetstuk staan
nadere gegevens over het waterschap en
deszclfs rechten binnendijks en buitendijks.
Harlingen, de havenstad verwacht grooter
bloei van den nieuwen hoofdweg, maar het
moge tijdelijke pleisterplaats zijn, hetgeen het
om zijn schoonheid ten zeerste verdient, eind
punt is Leeuwarden.
Naar Leeuwarden leidt een breede en voor
treffelijke straatweg, over Franeker, het
oude stadje met het kostelijke stadhuis en
dc stille grachtjes en het planetarium, en
over Marsum, zoo'n Friesch dorp, waar de
Neem die zenuwprikkeling weg
en na 'n kwartier... weg is ook de /^T*\
pijnDat wonder voltrekken 1 of2 U'kk^rI
Volgent recept von Apotheker Dumont
ONTPLOFFING IN DE ORANJE
NASSAUMIJN.
OPZICHTER GEDOOD.
In de Oranje Nassau-mijn II is Donderdag
in de bovengrondsche electrische centrale
een ernstig ongeval gebeurd. De 26-jarige
ondergrondsche opzichter Th. Tempelman en
de electricien Sagenschneider waren bezig
proeven te nemen met slaghoedjes. Door tot
nu toe onbekende oorzaak ontploften plotse
ling de slaghoedjes. Tengevolge hiervan wer
den de beide mannen weggeslingerd en ble
ven liggen. De eerste hulp, die spoedig aan
wezig was, constateerde dat bij den heer
Tempelman een been verbrijzeld was, terwijl
de heer Sagenschneider een enkelfractuur
had bekomen. Beide mannen werden spoe
dig naar het St. Joseph-ziekenhuls te Heer
len vervoerd. Donderdagavond is de heer T.
aan de bekomen verwondingen overleden.
De overledene was gehuwd en vader van
twee kinderen, en woonde te Heerlen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
zonder
WRIGLEY'S P.K. verhoogt het uit-
houdingsvermogen, lescht den dorst
en doet vermoeidheid vergeten.
WRIGLEY'S P.K. voorkomt het kou
vatten, want onder het kauwen heeft
men den mond dicht.
5 cent per pakje
V— 1* 'i
- :'i
i'.X-Sh
Het begin. Een veelzeggende foto,
Als de tram verdwijnen
gaat
door K. Pk.
Ik belde de N. Z. H. op en informeerde wat
zij doen gaan met hun oude tramwagens. Er
komen immers bussen.
„Tja", zei de N. Z. H. „Wat moeten wij ex-
mee doen? Verknopen misschien. Wil u er
soms een hebben?"
Het idee is niet slecht, zei ik. Wij heb
ben gemoedelijk nog wat heen en weer ge
praat. Zij zeiden, dat zij nog iets moois had
den, met drie kleine en twee groote ramen
en riant uitzicht voor en achter en dat ik er
vlug bij moest wezen, want dat ze wel een:
ineens allemaal weg konden zijn; nu, en
toen heb ik er tenslotte maar een genomen.
De prijs viel niet mee. maar, nietwaar, men
spreekt met ervaren vaklieden, de N. Z. H.
doet er al jaren in en kent het artikel door
en door, en wat weten u en ik tenslotte van
een tramwagen? Men moet bij die dingen
luisteren naar wat een expert er van zegt, en
daaraan dient men zich te refereeren.
Over de finesses van de zaak begint men
pas na te denken, wanneer men eenmaal in
den koop getreden is. In den beginne ls men
verheugd en aangenaam gestemd door een
zoo goeden koop zijn bezit aan roerende goe
deren te hebben kunnen uitbreiden. Men te
wat gestegen in zijn zelfrespect en meen niet,
dat dit altijd overbodig is. Men heeft den laat
sten tijd gezien hoe familieleden en dierbare
betrekkingen naar de automarkt gaan en met
kostbare limousines terugkeeren. Terwijl u
Zondags wandelt op den Zeeweg, ruischen z
voorbij en zien u niet. Later zeggen zij„Hé
was jij daar ook. Wat jammer dat ik je niet
gezien heb. Had maar een eindje mee gere
den". Het zijn pijnlijke momenten, waai'op
men voelt hoezeer men achtei-op raakt in de
familie. Een volgenden Zondag kiest men de
Munterslaan of andere stille wegen, maar in-
tusschen, men zint op middelen om in den
tijdsti-oom terug te keeren. Men neemt waar,
hoe reeds het bezit van eenig rollend mate
rieel iemand bij zijn tijdgenooten geacht en
bemind doet worden en tenslotte, wanneer u
een redelijk aaixbod bereikt, nietwaar?...
Het \doet sympathiek aan ,zoo snel als de
wereld op de hoogte is van uw belangen en ze
met interesse bespreekt.
Nauwelijks was de koopacte met de N.Z.H.
onderteekend of er bevond zich eexx zakenman
aan de deur, die verzekeringen zeide af te
sluiten, tegen alle denkbare risico's. Hij deed
zich innemend voor en was met zorg gekleed
zoodat men zelfs niet wenscheix kon, dat hij
u beschermde tegen het risico van onderne
mende zakenlieden aaix de deur, in dit geval.
Hij praatte lang en overtuigend en tenslotte
kan men zoo'n aanbieding ook niet laten
voorbijgaan.
Ik ontving voorts een aanbeveling van een
chauffeursschool en een voor de beste smeer
olie en nog twee voor de beste smeerolie en
drie van chauffeursscholen en vijf van spuit-
inrichtingen en werkplaatsen voor het uit
deuken op billijke condities en zeventien van
huizen in accessoires. Uit een oogpunt van re
clamekunst is het niet onbelangrijk. Alles is
thans bijeengebracht in een eenvoudige vi
trine en als compositie loont het alleszins de
moeite.
Al mijn vrienden en bekenden hebben bij
geruchte van den koop vernomen. Zij zijn
vol belangstelling. „Hoe gaat het met den wa
gen?" vragen zij. Zij bieden mij een sigaar
aan en zeggen: „Kom je mij eens halen voor
een toertje?"
Het geeft een heele drukte in huis, deze
belangstelling. „Toch wel aardig", zeggen de
huisgenooten, „er zijn er bij, die wij in jaren
niet meer gezien hebben. Nu komen ze toch
even kijken. Toch attent. Men denkt meestal
het slechtste van de menschen en eigenlijk is
het dikwijls heelemaal niet noodig".
Eergisteren was er iemand van de perso-
neele belasting.
Een beleefd mensch; hij heeft een paar vra
gen gesteld en die kon ik rustig schriftelijk
beantwoorden, heeft hij gezegd: „Leest u ze
maar even zorgvuldig door".
Na het eten ben ik er direct aan begonnen,
om half drie had ik vraag 27 a sub 9 zorgvul
dig gelezen, maar men wordt wat slaperig
om dezen tijd in den morgen en tenslotte kon
ik het evengoed gisterenavond doen en van
avond en morgen. Men heeft er veertien da
gen den tijd voor; ik vertrouw, dat het vol
doende is.
Het ergste is, dat deze stille vraaggesprek
ken u desillusionneeren.
Het is nacht, ge zijt alleen met u zelf, ze
zijn zoo onverbiddelijk reëel. Zij stemmen u
tot nadenken en scheppen moeilijkheden,
waar deze oorspronkelijk niet geweest zijn.
Ge hebt een tramwagen gekocht, omdat
men u een voordeelig en redelijk aanbod deed.
Maar hebt ge er ooit over nagedacht, hoeveel
personen ge er maximaal mee vervoeren
zoudt, den bestuurder niet inbegrepen? En
of ge hem alleen en uitsluitend voor uw be
drijf wilt bezigen en/of voor uw particulier
genoegen, gesteld al, dat ge er genoegen van
hebt en geen déraillementen? Voorts, of gij
hem gekocht hebt en zoo ja, van wien, en
zoo neen, van wien gij hem dan in vruchtge
bruik ontvangen hebt, en zoo ja, of gij hem
dan contant betaald hebt of zult betalen of
wel op gemakkelijke voorwaarden?
Men vraagt waar u hem stalt, bij uw huis.
of bij iemand die er zijn beroep of bedrijf van
maakt, en zoo gij er zelf uw beroep of bedrijf
van maakt tramwagens te stallen, zal hij dan
gebruikt v/orden in uw beroep of bedrijf of
is hij bestemd voor den verhuur? Of om in
huurkoop te worden gegeven, met recht van
terugkoop, ja dan neen, en zoo ja, welke re
geling gij getroffen hebt of denkt te treffen
in geval van schade door den huurder zonder
recht van terugkoop of door den huurder
met recht van terugkoop, ingeval van schade,
toegebracht door den vruchtgebruiker of door
anderen daxx de vruchtgebruiker, mits zij
niet staan in des vruchtgebruikers dienst, of
in dienst van eenigen anderen door hem of
door een ander aangestelden vruchtgebruiker?
Zie, al deze dingen hebt gij naar waarheid
in te vullen en met uw naam te onderteeke
nen en daaraan had gij in de eerste opwel
ling niet gedacht, toen u den wagen kocht.
Men raakt aan het tobben er over, en naar
mate men verder gevordei-d is in deze letteren
tobt men meer. Wat eens klaar en helder
was, komt u mettei'daad verward voor en ten
slotte zult ge geen uitweg meer zien dan een
advertentie te zenden aan het ter plaatse
meest gelezen dagblad, onder te koop aange
boden, aldus:
SOLIDE TRAMWAGEN
in pr. staat, weinig gereden,
proefr. toegest. z. verpl., te zien
iederen avond tusschen 6 en 7.
Adr. te vern. Bur. y. d. Blad,
De vrienden zijn nu ook wat sceptischer ge
worden. Zij leven het geval geheel mee. „Het
artikel is een beetje incourant", zeggen zij.
„Maar lang niet iedereen heeft er al een",
zet ik daar tegenover. Anderen zijn minder
goedhartig en spreken van een overijldeia
koop. „Het was een voordeelig aanbod", zeg ik.
Enkelen zijn wat kwaad geworden. „Ik dacht
dat je met ons toeren ging", hebben zij mij
toegebeten. Deze lieden zien er iets in, meende
ik, en ik heb hun een acceptabel aanbod ge
daan en de eigenschappen zooveel mogelijk
doen uitkomen in het licht van het toerisme.
Ik vrees echter dat het voorgoed tot onaan
genaamheden is gekomen tusschen ons.
„Je kunt eigenlijk niet voorzichtig genoeg
zijn in den handel", zeggen mijn huisge
nooten.
De advertentie is inmiddels verschenen. Wij
moeten maar even afwachten.
't Kan zijn dat zij gelijk hebben.
De affaire is tot een goed einde gekomen.
Er kwamen geen brieven, tenminste, er
kwamen zeer veel brieven, maar niet zulke, dat
men ze serieus opvatten kon en men begon
te mijnent de zaak al pessimistischer in te
zien.
Mijn wedergade sprak er reeds van kleiner
te gaan wonen
Daarna ben ik naar de N. Z. H. gegaan.
„Gij zult dien tramwagen terug nemen" heb
ik gezegd.
„Wij denken er niet aan", zei de N. Z. H.
Goed, goed, heb ik geantwoord. „Ik zal
mij in verbinding stellen met de erkende ad-
vertentiebureaux en nog heden verschijnt in
de voornaamste dagbladen de volgende an
nonce, over twee kolom;
LAAT U NIET MISLEIDEN!
KOOPT GEEN OUDE TRAMWAGENS!
En dan blijft de N.Z.H. met al haar oude
wagens zitten".
Wij hebben een ruime schadeloosstelling
ontvangen en van den zomer gaan wij daar
van buiten wonen in een viliatje aan zee. Ik
heb al een hamer en spijkertjes gekocht om
het in te richten
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Door haar zieklekiemdoodende eigenschap,
haar hoeslslillende werking, haar gunsligen
invloed op borst, keel en ademhalingsor
ganen is het beproefde middel in griep-tijd
DOUANEBEAMBTE DOODELIJK
GEWOND.
SMOKKELAUTO VERNIELT VERSPERRING.
Woensdagavond is een auto met smokke
laars over de Duitsche grens gekomen bij
Sittard. Aan de bevelen der commiezen om
te stoppen, werd geen gevolg gegeven. Een
eind verder hadden andere commiezen post
gevat en een versperring op den weg aange
bracht. De smokkelaars sloegen ook hierop
geen acht en hebben met woeste vaart de
versperring op zijde geslingerd waarbij een
commies, v. d. V., levensgevaarlijke verwon
dingen opiiep. Hij is naar het ziekenhuis te
Sittard overgebracht. Zijn toestand is be
denkelijk.
De auto met smokkelaars wist te ontko
men.
SPOORWEGARBEIDER
DOODGEREDEN.
DOOR ZIJN ZOON GEVONDEN.
Toen de 40-jarige spoorwegarbeider B. H.,
die vijf dagen geleden van het station Alk
maar is ovei'geplaatst naar Oostzaan, Don
derdagmiddag nabij het station tegen den
sterken Oostenwind inrijdend, huiswaarts
fietste, werd hij bij het oversteken van het
baanvak door den goederentrein 5475 uit
Purmerend gegrepen. De man, die nog oixbe-
kend met den treinenloop was, werd veertig
meter meegesleurd en op slag gedood. Een
zoon van den getroffene zag het verminkte
lijk van zijn vader enkele oogenblikken na
het ongeluk op de rails liggen.
De ongelukkige laat een vrouw met vijf
kinderen achter.
MAN TE WATER GERAAKT EN
VERDRONKEN.
Donderdagavond tegen half twaalf is bij
het Westelijk viaduct bij het Centraal Sta
tion het lijk van een ongeveer 55-jarigen man
uit het water opgehaald. Naar later vastge
steld werd beti'eft het hier een bewoner van
een logement aan den Achterburgwal. Ge
constateerd is, dat de man op zijn minst
reeds om 10 uur in het water moet zijn ge
vallen.
SCHEEP VAARTBERICHTEN
HOLLAND—AMERIKA LIJN.
Binnendijk, Rotterd. n. New-York 24 te
Houston.
Statendam 26 van New-York naar West-
Indië.
HALCYON LIJN.
Stad Dordrecht, Vlaardingen naar Genua
p. 25 Ouessant.
Maasburg, 25 v. B.-Ayres n.
Flensburg 25 v. Pto Ferrajo n.
Stad Zaandam 25 van Genua n.
HOLLAND—AFRIKA LIJN.
Heemskerk (uitreis) 25 te Mombassa.
HOLLAND—WEST-AFRIKA LIJN.
Hermes (thuisreis) 25 van Las Palmas.
HOLLAND—OOST-AZIë LIJN.
Arenskerk (uitreis) 24 te Yokohama.
