In het holst van den nacht.
TE ELST fa Donderdag een Paaschveetentoonstelling gehouden, uitgaande van de samenwerkende Landbouworganisaties aldaar. Da
commissaris der Koningin in Gelderland, mr. Baron S. van Heemstra (heer met bolhoed) bezichtigt een der inzendingen.
IN DE FORDHAVEN TE AMSTERDAM is het eerste zeeschip aangekomen. n.T. de ..Or
pheus" van de K.N.S.M., waarin Fordauto's geladen worden, bestemd voor het buitenland.
DE WERELDBEROEMDE PARKAANLEG en de terrassen van het slot
„Sanssouci" hebben een vernieuwing ondergaan, die thans gereedgekomen is.
DE HEER A. ASSCHER tijdens zijn rede die hij Donderdag
avond hield tijdens de groote protestvergadering in het
R.A.I.-ycbouw te Amsterdam, inzake de maatregelen tegen
de Joden in Uuitschland (Speurderopname).
DE KONING VAN ENGELAND hield
Woensdag in St. Jamcspalace te Londen een
receptie. Dc aankomst van den koning in de
galakoets. Dit was dc eerste receptie in dit
jaar, welke door den koning zelf gegeven
werd.
DE GEBEURTENISSEN IN BRUNSWIJK. - S.A-
hulppolitie bewaakt in het gebouw van de ziekenkas
der stad de gevangen genomen personen.
Mrs. FRANKLIN D. ROO
SEVELT, cchtgcnootc van
den Amerikaanschen pre
sident, tijdens ccn jachtrit
over de terreinen der rij
en jachtverecniging te
Washington.
PROF. DR. T. W. PONT,
voorzitter der Zuid-Afri-
kaan.schc verccniging in
Nederland, is 70 jaar ge
worden.
FEUILLETON
Naar het Duitsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
11)
(Nadruk verboden).
„En wie van de aanwezigen zou, als ik vra
gen mag, volgens u identiek zijn met die
nachtelijke verschijning?"
„Ik voel mij voorloopig niet gerechtigd den
naam te noemen. De verschijning, zooals u
het noemt, aan het sterfbed van Beiersdorf
had een zijden sjaal om het hoofd, zoodat ik
haar gezicht niet heb kunnen zien. Ik her
kende de dame vanavond aan haar kleeding
en haar sieraden, waarvan het persoonlijke
en bijzondere karakter echter alle mogelijk
heid van misverstand uitsluit."
Dr. Römhild scheen zijn kalmte weer terug
gekregen te hebben. Hij haalde de schouders
op, keek recht voor zich uit en zei. met iets
beschermends thans in zijn manier van spre
ken: „Het is ook beter, meneer Roggenbach,
dat u mij den naam niet noemt, beter voor
uzelf. Want als ik u een goeden raad mag
geven, is het deze: praat in 's hemelsnaam
met niemand over uw laten we zeggen
uw ontdekking. Dat zou u moeilijkheden
kunnen bezorgen, waarvan u den omvang en
de beteekenis op dit oogenblik nog niet kunt
overzien".
„Ik begrijp niet, wat u daarmee bedoelt,
dokter. Zooals mijn gewoonte is, zal ik doen,
wat plicht en geweten mij voorschrijven. Ik
ben het verleerd mij in dergelijke aangele
genheden door anderen te laten leiden. Maar
toch interesseert het mij te hooren, welke
reden u voor uw advies heeft".
De scherpe toon van den privaat-docent
scheen op Römhild niet den minsten indruk
te maken.
„U moet het een arts niet kwalijk nemen,
dat hij zijn medemenschen met andere oogen
beschouwt als de niet-medicus", antwoordde
hij met een superieuren glimlach. „Ik heb op
gemerkt, dat uw zenuwen nog steeds niet ge
heel tot rust gekomen zijn en anderzijds ben
ik, niettegenstaande alles, wat u mij hebt
verteld, nog altijd vast overtuigd, dat die
dame uit de sterfkamer van Beiersdorf niet
bestaat. Een buitengewoon duidelijk en plas
tisch droombeeld heeft in uw geest den vorm
van een werkelijk doorleefde gebeurtenis aan
genomen. Vanavond hebt u een dame gezien,
van wie haar uiterlijk met uw droombeeld
overeenkomt, en dat versterkt u in uw mee
ning, dat uw nachtelijk visioen werkelijkheid
is geweest. U moet vooral niet denken, dat u
de eerste of de eenige bent, die het slacht
offer is van een dergelijke begoocheling. Ik
heb in mijn praktijk reeds herhaaldelijk zul
ke gevallen gezien en toevallig altijd bij men-
schen met groote intellectueele gaven en een
levendige fantasie. En u zult zelf moeten er
kennen. dat door het volhouden, dat zoon
droomgezicht werkelijkheid was. groot onheil
over volkomen onschuldige lieden kan wor
den gebracht".
Erich Roggenbach liet zich door Römhild's
gepraat niet van zijn overtuiging afbrengen,
dat hij dien nacht geen droombeeld, maar
een wezen van vleesch en bloed had aan
schouwd en dat hij vanavond, tot zijn onbe
schrijfelijke ontsteltenis, de identiteit van
deze geheimzinnige persoon had kunnen
vaststellen. Hij voelde niet den minsten lust
dit onvruchtbare gesprek voort te zetten en
om er met een aannemelijk excuus een einde
aan te maken, keek hij even op zijn horloge
en zei. terwijl hij bleef staan:
„Het spijt mij, dat onze wegen zich hier
moeten scheiden, dokter! Ik zie. dat het later
is dan ik dacht en ben daarom genoodzaakt
een taxi te nemen".
Zij wisselden nog een paar beleefdheids-
Dhraces en gingen toen met een vormelijken
groet uit elkaar.
De geelzijden gordijnen van Traute Falken-
hayn's coquet-gemeubelde zitkamer waren
bijna geheel dichtgetrokken, zoodat de hel
dere voormiddagzon getemperd in het vertrek
binnendrong. In een peignoir gehuld lag
Traute met een bleek gezicht en vermoeide
oogen op den divan. Naast haar zat Lizzy
Delvendal op den grond, een toonbeeld van
frissche. bloeiende jeugd. Zij hield de rech
terhand van haar vriendin in de hare en
streelde van tijd tot tijd haar vingers of baar
onderarm. „Arm kind", zei ze op schertsend-
medelijdenden toon. „Is het weer zoo erg met
die ellendige hoofdpijn? Die benauwde hitte
bij de von Puchdorf's is er natuurlijk de
schuld van en dan die verschrikkelijke ge
woonte van hen om hun huis met allerlei
reukjes te vullen! Ik snap. eerlijk gezegd, de
mop er niet van om dat uitheemsche goedje
te branden. Het mag heel bijzonder en ge
distingeerd staan, maar je moet werkelijk
zenuwen als kabeltouwen hebben om die
lucht urenlang te kunnen verdragen. Zal ik je
een migraine-poeder geven?"
Traute schudde ontkennend het hoofd.
„Alsjeblieft niet! Je weet. dat ik een hekel
heb aan medicijnen. Het zal zoo ook straks
wel overgaan. Trouwens, als jij bij me bent,
is het wc! uit te houden: er is zooiets rust
gevends in den klank van je stem".
.Jammer, dat ik hem niet in flesschen kan
gieten en aan de apotheken verkoopen. Het
zou zoo'n aardige bijverdienste zijn!"
Traute glimlachte mat en trok Lizzy's
blonde hoofd liefkoozend naar zich toe.
„Ik zou niet weten, wat ik zonder jou moest
beginnen! Hoe speel je het in vredesnaam
klaar. Lizzv. om iedereen onder je betoovering
te vengen? Als ik niet zoo vee! van je hield,
zou ik je warempel om dat talent benijden".
..O, dat talent faalt anders wel eens! Op
dien stijven hark van een privaat-docent bij
voorbeeld schijnt mijn tooverkunst heelemaal
geen vat te hebben".
Even legde Traute de hand op de oogen,
alsof de hoofdpijn plotseling erger was ge
worden en er gingen eenige seconden voorbij,
eer ze vroeg:
„Bedoel je dr. Roggenbach?"
„Wie dacht je anders? Een onuitstaan
bare. vervelende vent vind ik dat".
„Dat ben ik volstrekt niet met je eens.
Lizzy! Hij lijkt mij integendeel buitengewoon
Intelligent".
Lizzy Delvendal trok minachtend haar bo
venlip op.
„Misschien heb je gelijk, dat hij intelligent
is, dat kan ik niet beoordeelen. Maar inteli-
gentie is voor mij niet het voornaamste in
een man".
„Maar wat heb je eigenlijk op hem aan te
merken?"
„O, 'n heeleboel! In de eerste plaats, dat
hij ons geen van beiden gisteravond 'n klein
beetje het hof heeft gemaakt, wat hij toch
had behooren te doen. nadat wij hem hier
zoo vriendelijk ontvangen hebben. Of heeft
hij het jou wel gedaan? Ik meen. dat ik jullie
bij elkaar zag staan".
..Neen", verklaarde Traute met gesloten
oogen. ..Wat dat betreft kan ik je gerust
stellen. Het hof heeft hij me zeker niet ge
maakt. Het leek er eerder op...."
..Waarop?" drong Lizzy aan, toen het an
dere meisje de begonnen zin niet afmaakte.
„Hij is toch niet onhebbelijk tegen je ge
weest? Dat zou me overigens niet verwonde
ren. Het leek mij al dadelijk, dat beminnelijk
heid en ridderlijkheid zijn fort niet zijn".
„Ik begrijp niet, dat je zoo het land aan
hem hebt, kind. We kennen hem eigenlijk
toch pas oppervlakkig"
„Een kwestie van gevoel, meisjelief! Je
hebt er geen idee var., hoe sterk mijn intuïtie
in dit opzicht ontwikkeld is. Ik geloof niet.
dat ik mij in de beoordeeling van een man
ooit vergist heb. En zeker biet. wanneer
hoogmoed en koelheid zoo duidelijk op zijn
gezicht te lezen staan als bij dien geleerden
Dr. Roggenbach".
„Dan schijn je scherper oogen te hebben
dan ik, want ik heb daar niets van kunnen be
kennen. Hij leek mij Juist veel sympathieker
dan de meeste heeren, waarmee wij in aan
raking komen".
„Nu. wij zullen afwachten, of ik hem ver
keerd beoordeel. Maar hij schijnt zich gister
avond tegenover Jou ook niet van zijn aange-
naamsten kant te hebben voorgedaan. Waar
over hebben jullie het eigenlijk gehad?"
Weer aarzelde Traute met haar antwoord.
„Gisteravond? O. dat herinner ik me niet
precies meer.het ging in elk geval niet
over dingen van beteekenis. Maar ik hoor een
auto voor het huis stilhouden; als het maar
geen bezoek voor ons isik ben niet in
staat iemand te ontvangen".
Lizzy was al naar het venster geloopen en
hield het gordijn even opzij.
..Het is4Dr. Römhild. Hij komt alsof hJJ ge
roepen is".
„Toch niet voor mijn hoofdpijn? Daar heb
ik geen dokter bij noodig. Ik ben niet in de
stemming om met hem te praten en er ook
niet op gekleed".
,.En dacht Je heusch. dat ik zou toelaten,
dat hij wegging, zonder dat hij jou heeft be
zocht? Neen. daar komt niets van in, meisje!
Voor een dokter behoef je geen tollet te ma
ken. En je vader betaalt hem geen vorstelijk
honorarium, alleen om nu en dan eens 'op
een thecuurtje met ons te komen babbelen".
Met een zucht gaf Traute toe..
„Laat hem dan maar binnen. Maar Je moet
mij beloven in cie kamer te blijven zoolang hij
er is."
..Wel. wel," spotte Lizzy. „Begin je bang
voor hem te worden?"
„Natuurlijk ben ik niet bang voor hem,
maar ik heb het liever."
„Als je er zoo tegen opziet om met den bra
ven man alleen te zijn, zal ik wel als chape
ronne bij het consult blijven, hoor!" berustte
de ander met een ondeugend lachje. ..Maar
nu moet ik toch even do kamer uit om hem
te ontvangen". (Wordt vervolgd.),
