Malaise in den tuinbouw.
In het holst van den nacht...
HET DEENSCHE POLITIE VAART H/G ..Islands Fair is Vrijdag in de Amsterdamse!* haven DE,, grCOte. «"«ernattonale hloemententoonstelling te Gent fe heden in tegenwoordigheid
van kroonprins Leopold en prinses Astnd geopend. hen overzicht van de groote hal, die gereserveerd is
aangekomen cn heeft ligplaats genomen aan den steiger der firma van Es van Ommeren. voor de azalea's
EEN BETREURENSWAARDIG FEIT. 500.000 K.G. witte kool zijn op de vuilnisbelt te Noord
Scbarwoude gedeponeerd als zijnde onverkoopbaar
HET EMBAR
GO op Russi
sche goederen
in Engeland,
dat 26 April
van kracht
wordt, geeft in
de Londcnsche
haven een bij
zondere drukte
door het feit
dat de Russi
sche schepen in
versneld tempo
hun lading ko
men lossen
vóór den fata-
len datum.
OP DE TENTOONSTELLING „VOEDING EN HYGIËNE" in het R.A.I.-gcbouw te Amsterdam
bezocht minister Verschuur Vrijdag de wetenschappelijke afdeeling „Voeding in de 18de eeuw".
HET OFFICIEEL ONDERZOEK vanwege de Amerikaansche marine inzake de ramp
van de Akron". Luitenant Wiley, commandant van het luchtschip, legt zijn verklaringen af.
VICE-ADMIRAAL JHR. G. L. SCHO-
RER, chef van de afdeeling materieel
der zeemacht bij het Departement van
Defensie, zal 30 April a.s. den dienst
met pensioen verlaten.
FEUILLETON
Naar het Duitsch bewerkt door
J. VAN DER SLUTS.
(Nadruk verboden).
28)
Opeens viel er een langdurige stilte. Toen:
„Ik weet niet wat ik op dit alles zeggen
moet, dokter. Het duizelt mij eenvoudig
ik heb het gevoel alsof er een dichte nevel
om mij heen is. Maar hoe u achter het ge
drag van dr. Roggenbach, gesteld dat uw
beweringen juist zijn. speculatie op mijn
hand kunt zoeken, dat is mij het raadsel
achtigste van alles".
„Die gedachte moet ook pas later bij hem
opgekomen zijn, nadat hij dc gelegenheid
had gehad u nader tc leeren kennen. Dat
zijn verdachtmakingen bij een onderzoek
door de bevoegde autoriteiten eenig tastbaar
resultaat zou hebben, kon hij nauwelijks
aannemen, maar als zijn onbeschaamdheid
hem niet in den steek liet, kon hij er toch een
uitstekend gebruik van maken. Hij kon U
dreigen zijn verhaal aan de groote klok te
zullen hangen en het tegenover u doen voor
komen alsof hij de eenige was bij wien uw
goede naam en die van uw vader veilig
zijn tegen opspraak. Langzamerhand kon hij
u in zulk een toestand van angst brengen,
dat u zelfs uit het bewustzijn van uw
onschuld, geen kracht meer zou kunnen put
ten. En eenmaal zoover, zou hij zeker niet
aarzelen misbruik te maken van de benarde
positie, waarin hij u door zijn eigen cugens
had gebracht".
Dr. Römliild kon zich niet ontveinzen dat
zijn onthullingen op Traute Falkcnha.vn niet
den indruk maakten, dien hij ervan had ver
wacht. Hij had een nieuwe uitbarsting van
vertwijfeling of tenminste op een zichtbare
uiting van heftige gemoedsbeweging gerekend
en was nu zeer verbaasd, op te merken, dat
zij hoe langer hoe kalmer werd.
„En als alles nu eens werkelijk zoo is als
u zegt, dokter", klonk het koel, „als u de mo
tieven van dokter Roggenbach inderdaad
juist beoordeelt en doorziet wat kunt u
dan doen om mij tegen hem en zijn duivel-
sche aanslagen te beschermen?"
..O, heel veel! Geeft u mij het recht, juf
frouw Falkenhayn, uw zaak tot de mijne te
maken en u hebt van dien man niets meer te
vreezen".
„U zoudt hem dus ter verantwoording roe
pen en zijn schandelijke leugens aan de kaak
stellen?"
..Dat zou nu juist niet de verstandigste weg
zijn. Gevaarlijke menschen zooals hp moet
men niet uitdagen; men moet hun aanval in
hinderlaag afwachten en met vaste hand toe
grijpen. zoodra zij zich blootgeven".
„Ik ben op het oogenblik niet in de ge
schikte gemoedstemming, om een dergelijke
beeldspraak op de juiste waarde te schatten".
Er was een zweem van ironie in Traute's
stem. „Ik zou willen verzoeken, u wat duide
lijker uit te drukken".
„Met genoegen. Ik had mij voorgesteld, al
direct, bij het begin van het gerechtelijk on
derzoek. dat volgens de informaties die ik
gekregen heb, binnenkort te verwachten is,
in mijn hoedanigheid van getuige en me
disch deskundige, het bewijs te leveren, dat
mijnheer de privaat-docent in den nacht
van mijnheer Beiersdorf's dood of een geraf
fineerde leugenaar of een beklagenswaardige
krankzinnige is geweest".
„En lijkt u dit zoo gemakkelijk te bewijzen?
Zoudt u mij willen vertellen, hoe u van plan
bent dit te doen?"
„Neen, Juffrouw Falkenhayn; tot mijn spijt
moet ik u teleurstellen. Uit tactische over
wegingen zal ik daarover het stilzwijgen be
waren. Het moet u voldoende ziju te weten
dat u op mij als op een rots vertrouwen kunt
en dat ik mijn eigen eer en goeden naam
niet hardnekkiger verdedigen zou, dan de
uwe".
„En dat wilt u volkomen onbaatzuchtig,
volkomen belangeloos doen, dokter? Hoe zou
ik u ooit voldoende voor zooveel offervaar
digheid kunnen danken?"
Een lichte rilling ging door haar heen, toen
hij zacht zijn arm om haar heensloeg. Maar
ze verzette zich op dat oogenblik niet tegen
zijn vertrouwelijkheid.
„Ik zei je toch al, Traute, dat je mij eerst
het recht moet geven om voor je belangen op
te mogen komen", hernam hij. haar plotse
ling bij den naam noemend. „Niets is zoo on
berekenbaar als de publieke opinie en niets
zoo broos als de reputatie van een jong meis
je. Maar niemand zal ook maar een woord in
je nadeel durven uiten, wanneer het blijkt
dat ik van meet af in het strijdperk treed om
met mijn eigen vlekkeloozen naam borg voor
je te staan".
„Ik geloof dat ik u nog steeds niet goed be
grijp. Uw eigen naam. zegt u?"
„Ja, liefste Traute. den naam, dien jij voor
altijd dragen zult als
Met een onverwachte beweging had zij zijn
arm weggeduwd en met fonkelende oogen
stond zij voor hem.
..Hebt u nu eindelijk het masker afgelegd,
dokter Römhild?" riep ze met bijtend sar
casme en zoo luid. dat het In de aangrenzen
de kamers hoorbaar moest zijn. ..Wat was
het ook weer, dat u zoo juist van Erich Rog
genbach vertelde? Dat hij zijn slag wel zou
weten te slaan, als hij mij maar eerst vol
doende bang had gemaakt? Daarop kwam
het toch neer, nietwaar? Drong het niet tot
u door hoe dom het was, mij op die manier
het recept te verraden, waarna u zelf dacht
te handelen? Goede hemel, wat een jammer
lijk figuur slaat u! Moreele begrippen schijnt
u er niet op na te houden. U bent een waar
dig arts een vriend en helper van de lij
dende menscliheid dat moet ik zeggen!"
Onuitsprekelijke minachting trilde uit haar
stem. Römhild was opgestaan, doodsbleek, en
met een sussende handbeweging trachtte hij
den wilden stroom van haar verontwaardi
ging te stuiten.
„Juffrouw Falkenhayntoe., ik smeek
u mij te willen aanhooren! U weet immers
niet wat..
„Pardon, ik weet heel goed wat ik zeg",
viel zij hem snel in de rede. „En ik geef u den
raad onmiddellijk deze kamer en het huis te
verlaten, als u nog niet heel andere dingen te
hooren wilt krijgen. U hoeft niet bang te
zijn. dat ik mij bij Dr. Roggenbach of bij mijn
vader over u beklagen zal; ik acht mijzelf te
hoog om verder een woord van uw erbarme
lijke persoon te verspillen. Maar zorg dat u
er mij niet toe dwingt te spreken. Ik kan on
der geen voorwaarde toelaten dat er uit een
hinderlaag vergiftigde pijlen naar een man
van eer geschoten worden".
„Een man van eer!" smaalde Römhild met
een gemeen lachje op zijn gezicht. „Dr. Rog
genbach een man van eer!"
„Ja, Dr. Römhild! Niettegenstaande al uw
lasterlijke beweringen beschouw ik mijnheer
Roggenbach als een man van eer en dat za!
hij altijd voor mij blijven. Ik geloof alles wat
hij gezegd heeft alles, en van wat u ver
telt, geloof ik niets, geen woord. Hij is het
slachtoffer van een misverstand, maar ik wil
er mijn hand voor in het vuur steken, dat
hij overtuigd is van de waarheid van elk
woord, dat over zijn lippen komt".
Ze leek plotseling totaal veranderd. Nie
mand zou op dit oogenblik in Traute Falken
hayn het stille, ernstige, eenigszins gereser
veerde meisje herkend hebben, dat zij altijd
was. Haar hoog-opgerichte houding, het trots
in den nek geworpen hoofd, de van veront
waardiging gloeiende oogen. het hijgend op
en-neer-gaan- van de borst, gaven iets haast
demonisch aan haar uiterlijk. En de name-
looze ontsteltenis, waarmee Lizzy Delvendal
haar vriendin aanstaarde, was dan ook alles
zins begrijpelijk. De Jonge gezelschapsdame
was in de aangrenzende kamer gebleven met
het doel iedere onwelkome storing te verhin
deren, maar reeds bij het eerste luide, toor
nige antwoord van Traute was zij behoed
zaam naar de deuropening geslopen. Thans
achtte zij het moment gekomen om in te grij
pen; zij stormde op Traute toe en sloeg de
armen om haar heen.
„Maar Traute toch! Kom tot jezelf! Js
gaat maar tekeer als een furie, zonder dat
het tot je door schijnt te dringen hoe zwaar
en vreeselijk onrechtvaardig je dien armen
dokter beleedigt".
„Geeft U zich alstublieft geen moeite voor
mij. juffrouw Delvendal!" voorkwam Röm
hild op zijn gewonen sarcastischen toon een
antwoord van Traute. ,.U ziet toch zelf wel,
dat juffrouw Falkenhayn op het oogenblik
niet heelemaal toerekenbaar is en een zieke
kan niemand beleedigen. Ik geef U ernstig
in overweging zoo spoedig mogelijk een ande
ren dokter te waarschuwen want mijn taak
is hier in huis natuurlijk afgeloopen."
Met een lichte buiging naar de beide meis
jes draaide hij zich om. om het vertrek te
verlaten. Maar de deur had zich ternauwer
nood achter hem gesloten of Lizzv, die de op
winding te machtig werd. viel heftig uit;
„Ik begrijp niet. hoe je je zoo onbeheerscht
en onvrouwelijk kunt gedragen. Traute! Dr.
Römhild zal hier nooit meer een voet ovpr
den drempel zetten en natuurlijk zal hii zich
bij ie vader beklagen".
„Hij zal er wel voor oppassen, dat niet te
doen!" was het grimmige antwoord. ..En dat
hij hier niet meer zal terugkomen beschouw
ik als een opluchting. Overigens zou ik je
willen aanraden je verwijten voor je te hou
den. omdat ik anders licht in de verleiding
zou kunnen komen je te vragen, met welk
recht en met welke bedoeling je het in je
hoofd hebt gehaald om dokter Römhild tegen
mijn uitdrukkelijken wensch bij mij te laten".
.(Wordt vervolgd).
