BtucStae
I
BIOSCOOP.
GARAGE
HOTEL „DEN HOUT"
0! die zenuwhoofdpijn!
AKKER.CACHETS
HAARLEM'S DAGBLAD
TWEEDE BLAD
ZATERDAG 22 APRIL 1933
LUXOR-THEATER.
Marie Dressier in „Emma".
Mefc de rol. waar
in Marie Dressier
aeze week in Luxor
optreedt, heeft deze
'oegaafde actrice de
hoogste onderschei
ding van de Acade
my of Motion Picture
Arts and Sciences
veroverd. Hetgeen te
merkwaardiger is.
daar het hier een
vrouw betreft, die
even leelijk en on
bevallig is, als de
overige filmsterren
mooi en charmant.
Haar gelaat, haar fi-
figuur en stem zijn
haar stem zijn
eigenlijk monsterachtig. Maar in deze mon
sterachtige gestalte openbaart zich een
mensch. En wanneer Marie Dressier zoo innig
menschelijk tot het hart van de toeschouwers
spreekt, vergeet men haar leelijkheid, ja.
dan wordt deze leelijkheid zelfs mooi. Mooi
van menschelijkheid.
Emma is op zichzelf reeds een pracht rol,
maar het is daarbij bovendien nog een rol,
als geknipt voor Marie Dressier.
Emma is de oude getrouwe dienstbode, die
lief en leed met het gezin deelt en zich
door haar offervaardige toewijding onmis
baar maakt. Wanneer haar mevrouw na de
geboorte van het zooveelste (ik meen het
zesde) kind in het kraambed sterft, wordt
zij een tweede moeder voor allen in huis,
evengoed voor den met een hartkwaal be-
hepten vader als voor zijn kroost. Meer dan
een moeder is zij inzonderheid voor Ronnie,
de zoon, bij wiens geboorte de moeder ge
storven is.
Wanneer Emma na twee en dertig dienst
jaren voor het eerst met vacantie wil gaan,
blijkt eerst recht dat men het niet zonder
haar stellen kan. Zij zelf is daarvan nog het
sterkst overtuigd en zoo laat zij dan nog
op 't allerlaatsteoogenblik haar vacantie
varen. Haar patroon, die haar naar het
station heeft gebracht, is hierdoor zoo ont
roerd. dat hij haar trouwt-. Maar spoedig
daarop sterft hij.
Wanneer nu blijkt, dat hij zijn geheele
vermogen aan zijn echtgenoote vermaakt
heeft, beschuldigen de kinderen deze, hun
vader uit hebzuchtige oogmerken te hebben
vergiftigd. Maar de rechtbank spreekt haar
vrij.
Tijdens de rechtzitting neemt de oude ge
trouwe het tegen haar advocaat telkens
voor „haar" kinderen op en dezen treft haar
goedheid zoo, dat ze tenslotte vol berouw
haar om vergeving' smeeken en haar vragen,
bij hen als van ouds te blijven wonen. Maar
Emma weigert dit verleidelijke aanbod;
„ha ar "kinder en zijn nu immers volwassen en
hebben haar niet meer noodig. Zij schenkt
hun de erfenis en gaat weer uit werken.
Er is in deze film veel, dat ontstemt. Her
haaldelijk denkt men: wat jammer, dat de
vervaardiger van de film. Clarence Brown,
niet met meer eerbeid voor het mooie ge
geven en voor het talent van deze actrice
zijn werk heeft gecomponeerd. Niet alleen
heeft hij. vooral door de inlassching van de
vliegtuig-scènes, de eenheid verbroken, maar
bovendien zijn zijn grappige overdrijvingen
wel eens tenkoste van den toon en de stem
ming gegaan. De f.iguur van zoo'n oude,
trouwe huishoudster met al haar bemoeie
nissen moge een komische bestanddeel be
vatten, men beschadigt haar, zoo men dit
komieke tot clownerieën chargeert.
Het sterkste voorbeeld van een dergelijke
overdrijving is wel de scène, waarin' Brown
Marie Dressier laat rondtollen in het op
leidingsvliegtuig. De malste capriolen worden
haar dan niet bespaard.
Maar zoo sterk is haar talent, dat ze zelfs
dergelijke hindernissen overwint. Door haar
innigheid, die bij de felste overgangen tus-
schen lach en traan even ontroerend blijft,
redt zij telkens weder de situatie, zelfs de
evenzeer al te goedkoopen aardigheid met
het stuk gesprongen koffertje.
Tegenover een paar van zulke ietwat
detoneerende grofhedenstaan echter zoo
veel teere en fijne tafereeltjes, .dat wij ten
slotte Clarence Brown daarvoor dan toch
nog dankbaar mogen zijn. Het best komt het
eigenaardig talent van de actrice tot zijn
recht in de scène, waarin zij op haar kamer
haar koffer pakt voor de reis. Mooi is ook
haar dwalen door het leege huis. waar de
schimmen van „haar" kinderen verschijnen
en dan het tooneel in de rechtzaal. En haar
bezorgdheid, tijdens de huwelijks reis, voor
haar zieken en straks stervenden man.
Voor de pauze biedt Luxor eenige vroolijke
filmpjes. Stan Laurel en Oliver Hardy in
„Roomijs", een comedie in twee bedrijven
..Uit logeeren", een teckenfilm. ..Flip de Kik
ker in het circus" en een belangwekkend
overzicht van de volksdansen in de verschil
lende landen.
Onder de „actualiteiten" krijgen o.a. de
volkshulde aan Willem de Zwijger te Delft
en de bloeiende Betuwe, een beurt.
H. G. CAN'NEGIETER.
CINEMA PALACE
Felix Bressart in „Wie geeft
mij een baantje."
De naam „Felix Bres-
sart" garandeert een ge-
noegelijke film, waarbij
veel gelachen kan wor
den. Hoewel Felix Bres-
sart altijd een bepaald
genre rol speelt, is het
steeds weer een genoegen
hem te zien en hem te
hooren. Onhandig en stun
telig kunnen verscheide
ne bekende filmacteurs
doen, als hun rol dat ver-
eischt, maar zoo slunge
lig en onbeheerscht in
zijn bewegingen als Bres-
sart te zijn, dat lukt er geen een. In zijn
dronkemansscènes is hij onnavolgbaar, hij
heeft de gave om alleen de grappige kant
daarvan naar voren te brengen, het walge
lijke van iemand in dien toestand blijft verre
van hem. Hoe verlegen en onhandig en ne
derig zijn rol hem ook eischt te zijn, op het
punt van liefde weet hij altijd heel goed zijn
keuze te doen en daarbij blijkt, dat hij op
vrouwelijke charme en schoonheid een ver
bazend goede kijk heeft. In „Wie geeft mij
een baantje" is Bressart in de film Jonathan,
tot over de ooren verliefd op Kathe, Charlot
te Ander. Omdat Kathe haar huur niet kan
betalen, moet ze voor de kostjuffrouw ver
trekken. Jonathan neemt op zich die 40 mark
huurschuld van Kathe aan de juffrouw te
betalen, maar hoé komt hij aan dat geld?
Als figurant bij een filmopname van „Het
huwelijk van den grootvorst" kan hij 40
mark verdienen. Bressart zou Bressart niet
zijn, als hij niet langs vele zij- en doolpaden
die hem in hoogst moeilijke positie brengen,
eindelijk tot ..Het huwelijk van den groot
vorst" kwam. Natuurlijk dreigt bij dat huwe
lijk, dank zij zijn aanwezigheid, de boel
weer in het honderd te loopen. Het komt
evenwel heel anders uit, dan wie dan ook.
had durven hopen, na zijn debuut aan de
film. Hij krijgt tot zijn stomme verbazing een
contract met een filmmaatschappij voor drie
jaar met een zeer aannemelijk salaris, naar
aanleiding van zijn figurant spelen. Jona
than natuurlijk dol-gelukkig. en dat Kathe
in dat geluk wil en moet deelen. spreekt van
zelf. ..Wie bezorgt mij een baan" is van Fe
lix zoo niet de beste, dan toch een zeer goede
film. die de groote verdienste heeft, dat men
er zich kostelijk bij amuseert.
Op het tooneel het Wladimir Pique Trio,
piano, zang en balalaika. Dit bij ons Haar
lemmers. goed bekende Trio, mocht ook dit
maal weer veel succes oogsten.
Van de drie zeer goede journaals mocht
Polygoon ons toch weer het meest voldoen.
Alles bij alles, een heel prettige avond.
REMBRANDT THEATER.
Icli und die Kaiserin.
„Ich" is Lilian Harvey en de Kaiserin
komt pas op de zooveelste plaats. Wat na
tuurlijk voor het publiek geen bezwaar is,
want Lilian is een geliefde ster. die men
graag ziet. Zij knippert onschuldig met haar
oogleden, zij trekt een behoorlijk pruilmondje
zij huppelt kinderlijk-stout over het witte
doek. maar wordt daarin door regisseur
Friedrich Hollander gelukkig niet geheel
vrijgelaten. Conrad Veidt toont zich een
zeer correct markies (een uitstekende rol)
en Mady Christians laat zich af en toe zien
en hooren als Kaiserin. oVor Heinz Rühmann
als de musicus, die geen tijd voor zijn ver
loofde (Lilian) heeft, niets dan lof en Julius
Falkenstein geeft een goede Offenbach.
De markies de Pontignac, op een jacht
van zijn paard gevallen, hoort op zijn ziek
bed Lilian een lied zingen, doch hij ziet
haar niet. Later doet hij pogingen de zange
res terug te vinden en hij denkt dan. dat
het de Kaiserin zelf geweest is. Als hij deze
dan op zijn slot noodigt, stuurt zij haar
TELEFOON:
12953
HET LAAGSTE TARIEF IN HAARLEM
(Adv. Ingez. Med.)
kapster waarna blijkt, dat deze de zangeres
was. En het happy end is er.
Voor Erich Pommer is dit de laatste film.
die hij voor de Ufa geproduceerd heeft. Zoo
als men weet. heeft hij thans de Ufa verla
ten voor een Amerikaansche maatschappij.
Als hij echter gedacht heeft van deze film
een tweede dansend Congres te maken, dan
heeft hij zich vergist. Zeker, het is een ge-
noegelijke film geworden, maar het lichte,
het losse, het- dartelende van het Congres
ontbreekt hier. Er zitten wel uitstekende
momenten in. Zoo is de muzikale begeleiding
soms geestig, vooral bij het optreden van
den barschen regimentsarts en de aller
aardigste schène met den adjudant, die aan
kondigt dat de Kaiserin een pond is aan
gekomen en nu een wandeling gaat maken
om gewichtsvermindering te verkrijgen. Dit
is een kostelijke parodie. Maar het wordt
nergens van een luchtigheid als Mamoulian
schiep in This is the night met Madam
has lost her dress, bijv.
Doch al met al zal de film het zeker doen.
En men zal zich even goed amuseeren als
wij dat hebben gedaan gisteren. Ook al zal
men het met ons vreemd vinden dat van een
blad muziek uit Geschichten aus dem Wiener
wadd de wals Wie hab' ich nur leben können
ohne dich gespeeld en gezongen kan wor
den
Het. voorprogramma biedt de gebruike
lijke jouniaals, waarin Polygoon een ge
deelte aan onze kunstschilders gewijd heeft
en een aardige Fleischer" teekenfilm, getiteld
„Is my palm read". Op het tooneel verbaast
het John Alex Trio (de zingende acrobaten)
door de rustige en beschaafde wijze waarop
de toeren verricht worden.
AMUSEMENTSAVOND VAN HAARLEM'S
SALON-ORKEST.
In de feestelijk versierde zaal van het ge
bouw van den Haarlemschen Kegelbond gaf
Haarlem's Salon-Orkest gisteren zijn vierden
amusementsavond, waarvoor heel wat be
langstelling bleek te bestaan. Er was een
aantrekkelijk programma samengesteld, dat
onder leiding van den heer Red. Brinsky vlot
werd afgewerkt.
Het populaire ensemble van Jack Stoffer
geniet een goede reputatie en zij heeft
dezen avond bewezen tot voortreffelijke mu
zikale prestaties in staat te zijn.
Afwisselend werd orkest- en dansmuziek
ten gehoore gebracht en in beide genres viel
zeer veel goeds te waardeeren. Jammer was
het daarom, dat het geraas van de kegel
ballen op de eerste verdieping' aan een en
ander nogal wat afbreuk deed. Wat de or
kestnummers betreft, deze waren natuurlijk
alle van lichten aard, hetgeen geheel in
het kader van den avond pastte. Nu wij mid
den in de Brahms-herdenking zitten, viel
het te apprecieeren, dat men voor diens Un-
garische Tanze een plaatsje had ingeruimd.
Tusschen de orkestnummers door klonken
de tonen van pittige foxtrotts en sleepende
walsen en tango's door de zaal en niemand
die daarbij rustig achter z'n tafeltje kon blij
ven zitten. Het „middenveld" was dan ook
spoedig bezet door een groote schare dans-
iüstigen.
Als conferencier stond een man op het
podium, die zijn sporen op dit gebied reeds
lang verdiend heeft. Kees Pruis is en blijft
een kostelijke humorist, die altijd een aantal
uitstekende recepten tegen slechte tijden enz.
bij zich draagt. Kees Pruis bracht een paar
nieuwe liedjes en stelde het publiek in de
gelegenheid een refreintje met hem in te
stemmen. Het hoeft geen betoog, dat hij
spoedig een uitermate vroolijke stemming in
de zaal teweeg wist te brengen. Veel bijval
had hij met zijn pleidooi voor onze eigen
taal en ae fluitpotpourri.
Het feest werd met een bal besloten. Haar
lem's Salon-Orkest kan op een uitnemend
eslaagden slotavond terugzien.
PINKSTERSAMENKOMSTEN.
Driedaagsche evangelische Pinkster-sa-
menkomsten zullen door het Pinkster Zen
dingscomité worden gehouden in gebouw
Parklaan 21 op Zondag 23. Maandag 24 en
Dinsdag 25 April. Verschillende sprekers zul
len het woord voeren, o.m. de heeren W. J.
Hamers te Hilversum en F. A. Stroethoff te
Driehuis.
FEESTAVOND ORANJEBOM) PRINSES
JULIANA
Het duo van de beide zangers Kees Klaare
en Bram Flora is bij de Haarlemmers, die
feestavonden bezoeken, wel bekend. Zoo is
het niet te verwonderen, dat toen Donderdag
avond de beide populaire Rotterdammers op
traden voor den Oranjebond „Prinses Julia
na". welke bond zijn arbeidsveld heeft in het
Oostelijk stadsdeel, de groote zaal vair ge
bouw Sint Bavo geheel vol was. Er kon kwa
lijk iemand meer bij en gansch deze menigte
van menschen heeft zich een heelen langen
avond geamuseerd met de grollen, die beide
geliefde zangers op het tooneel uithalen, a.
zingende, al fluitende. Kees draagt voor en
Bram begeleidt daarbij op de piano en wis
selt dit af door zijn inderdaad virtueuse fluit-
oncerten. En of zij zich nu al steken in het
costuum van Indianen of van Tirolers, of zij
nu al van liefdesleed zingen of van de vreug
de van het reizen, altijd vinden zij een aan
dachtig en dankbaar gehoor, dat, gelijk ook
dezen avond, de beide partners beloont met
geestdriftig applaus en met toejuichingen en
verzoeken om herhaling.
Doch ook aan oogenblikken van ernst heeft
het niet ontbroken. De voorzitter, de heer J.
van Engelen heeft de feestelijkheden, die ter
gelegenheid van den verjaardag der Prinses
georganiseerd waren, ingeleid met een toe
spraak en voorts heeft mr. Th. A. Wesstra.
gemeentesecretaris van Haarlem, voorzitter
van het hoofdbestuur van de vereeniging
Koninginnedag, van welke vereeniging de
Oranjebond een af deeling is, een rede gehou
den over Willem van Oranje, waarin hij den
volksheld eerbiedig herdacht. Deze boeiende
rede vond een aandachtig gehoor.
Nadat de heeren Klaare en Flora den
avond verder gevuld hadden, daarbij be
kwaam 'jde gestaan door een uitstekend
dans-orl onder leiding van den heer F. de
Paus. heeft men nog tot diep in den nacht
kunnen dansen, alweer op de tonen van „The
Jolly Band". Het bal stond onder leiding van
oen heer W. S. Schroder, die evenzeer als de
deelnemers de herinnering zal behouden aan
een prettigen en mooien avond voor de oude
ren. Het feest voor de kinderen, dat komt
nog
MAANDBLAD VAN „DIE SPAERNE-
SANGHERS"-
Het tweede nummer van het Maandblad
van het Mannenkoor „Die Spaerne-Sanghers"
kondigt het eerstvolgend concert van net
koor aan (op 3 Mei), waaraan zullen mede
werken de solisten mevr. Jeanne v. d. Rosïère,
alt te Voorburg: de heer Jon. Röntgen, pia
nist te Amsterdam en Het Hollandsch Strijk
kwartet te Amsterdam.
Uitgevoerd zullen worden werken van Jul.
Röntgen, Joh. Brahms en R. Wagner.
Het Maandblad geeft eenige beschouwin
gen over het programma door Jos. de Klerk
en bevat verder vereenigingsnieuws.
Lieven Duvosel schrijft over de zes concer
ten. die het koor in het volgend seizoen denkt
te geven.
Dit nummer wordt besloten met een ge
dicht van W. J. de Mink: „Muziek".
HAARL. JEUGDKERK VOOR OUDEREN.
Zondag 23 April zal er weer een jeugd
dienst in de Groote of St. Bavokerk worden
gehouden.
Dit is de eerste van een drietal dat in de
zomermaanden daar gehouden zal worden.
Deze diensten beginnen om 10 uur en niet
om half 11. zooals in de Westerkapel.
Spreker is Dr. K. H. Miskotte.
Medewerking wordt verleend door het
Oosterkerkkoor en den heer George Robert,
orgel.
HAARLEM - TEL. 15407
RESTAURANT - GARAGE
THÉ COMPLET
LUNCHa 11.75
DINER a 12.50 en f 3 50
ZALEN BESCHIKBAAR »oor PAR-
TIJEN, VERGADERINGEN »x.
GEREDUCEERDE PR IJ ZEN.
(Adv. Ingez. Med.)
AGENDA.
VOLKSZANG.
maar daartegen zijn immers die
"AKKERTJES" een ware uitkomst!
Ondervindt 't zelf en neem lof 2 /Vkker)
Volgtm recto' ton Apotheker Dumonl
Slechts 50 ct. p. 12stuks. Bij Apothekers cn Drogisten
(Adv. Ingez. Med.)
Woensdagavond heeft weer de maamle-
lijksche bijeenkomst van Volkszang plaats
gehad. De zaal van Zang en Vriendschap,
waar de avonden gegeven worden, was goed
bezet, hetgeen niet te verwonderen is., aan
gezien de leiding als gewoonlijk berustte bij
den heer Sixma, die deze avonden altijd zoo
bijzonder gezellig weet te maken.
Ter onderbreking van het programma
heeft de heer Spaan uit Amsterdam eenige
heel mooie stukjes op de fluit ten beste gege-
ve.n, begeleid door den heer Vink. De voorzit
ter van de afdeeling Haarlem, de heer Slikker
vergastte de aanwezigen op een declamatie
van een gedeelte van „Peer Gynt". Deze
heeren oogstten een welverdiend applaus.
Woensdagavond, 10 Mei a.s., zal de laatste
bijeenkomst van dit seizoen worden gehouden
en deze avond zal een feestelijk karakter^
dragen, zoodat het bestuur op een buiten
gewoon groote opkomst rekent.
ZATERDAG 22 APRIL
Stadsschouwburg: Ned Kindertooneel:
„Een Oudejaarsavondfeest te Volendam. 2 u.
Stadsschouwburg: N.V. Het Schouwtoo-
neel: „De Sweepstake" 8 uur.
Luxor Sound Theater: Marie Dressier in
„Emma". Bijprogramma: Stan Laurel cn
Oliver Hardy in „Roomijs". 2.30 en 8.15 uur.
Palace: „Wie geeft mij een baantje?' Op
het tooneel: Wladimir Pique Trio. 2.30, T en
9.15 uur.
Rembrandt Theater: ..Ich und die Kaise
rin'Op het tooneel: John Alex Trio, zin
gende acrobaten. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Gebouw Protestantenbond: Vergadering
Vrijz.-Dem. Bond. 8 uur.
Gebouw „Caecilia". Jansstraat 50: Huis
vlijt tentoonstelling. 79 uur.
Waaggebouw: Tentoonstelling van werken
van Kees Verwey. 10—5 uur
Teyler's Museum. Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij.
ZONDAG 23 APRIL
Stadsschouwburg: N.V Amsterdamsche
Tooneel vereeniging: „Eindexamen". 8 uur.
Haarl. Jeugdkerk (in de Groote Kerk) Ds.
Miskote. 10 uur.
Rozekruisers Genootschap, Bakencsscrgr.
13: Tempeldienstritus. 10.30 uur.
Gebouw Caecilia, Jansstraat 50: Huisvlijt-
ten toonstelling. 11—4 uur
Waaggebouw: Tentoonstelling van werken
van Kees Verwey. 10—5 uur.
Bioscoopvoorstellingen 's middags cn des
avonds.
MAANDAG 24 APRIL
Stadsschouwburg: Fritz Hirsch Operette:
.Ball im Savoy" 8 uur.
Café Brinkmann. Gr. Markt: Vergadering
Vrijheidsbond- 8 uur.
N.V. Ned. Syndicaat, Jaarl. Alg. Vergad.
Kruisweg 70. 8 uur.
Vereen, tot bestrijding der tuberculose.
Consultatiebureau Ged. Oudegracht: Alg.
ledenvergadering. 8 uur.
Waaggebouw: Tentoonstelling van werken
van Kees Verwey- 105 uur.
Bioscoopvoorstellingen
ROOSTER VAN APOTHEKEN'.
(Samengesteld door den Inspecteur der
Volksgezondheid.)
Voor de apotheken die toestemming ge
vraagd hebben om 's avonds, 's nachts cn
Zondags te sluiten, is door den Inspecteur
der Volksgezondheid een sluitingsrooster op
gemaakt.
Van Zaterdag 22 April 8 uur 's avonds
tot en piet Vrijdag 28 April 8 uur zijn de vol
gende apotheken op Zondag, 's avonds na a
uur en 's nachts geopend:
J. M. A. Hcgland, Firma Th. A- Klinkha
mer, Koninginneweg 69. Tel. 11596.
H. Cohen. Firma II. Remmers en Zn. Kruis
straat. 6. Tel. 10354
J. C. Keur, Nolf's Goedkoope Apotheek,
Kruisstraat 26. Tel. 11174.
J. C. Keur, Nolf's goedkoope apotheek,
Kruisstraat, eiken Zaterdag en eiken dag
voor een feestdag geopend tot 10 u. 's avonds
(De Apotheek W. P. Woutersen. Koning
inneweg 3 heeft geen verlof tot sluiten ge
vraagd en is dus altijd geopend).
&/aas-H.
■m SAV
De Koning van Italië.
De Man met den Dienaar.
En met den Onbezorgden Glimlach.
Zooeven sloeg ik een krant open. en mijn
verbaasde blik bleef rusten op een portret
van den Koning van Italië. „Dat is waar
ook", dacht ik. „Hij leeft nog. Sterker: hij is
nog steeds koning. Hoe heet hij ook weer?"
Dit wou mij dermate leven wij journalis
ten bij de feiten van den dag niet dade
lijk te binnen schieten. De naam bleek er
gens verborgen te zitten in het redactie
archief van mijn brein. Dit na-klapperend
vond ik hem tenslotte: Victor Emmanuel III.
Een mooie naam.
Ik heb die foto met aandacht bekeken. Hij
stond er op met een beroemd man: senator
Marconi. En hij glimlachte genoegelijk. blij
en tevreden. Hij is een klein manneke,
zooals u zich misschien herinnert uit den
tijd toen zijn leven en zijn koningschap nog
bedreigd werden. Nu loopt hij geen enkel ge
vaar meer. Is het zoo vreemd dat hij glim
lacht onder zijn groote képi. en zijn te groot
salon-zwaard met jolige achteloosheid., ach
terstevoren voor zich uitdraagt?
Wel nimmer zal een koning een zoo zorge
loos bestaan genoten hebben als deze koning
van Italië. Hij leeft, om zoo te zeggen, in Be
nito's schoot. Benito regeert, Benito dicta-
tort. Benito rolt met zijn oogen. Benito is
houder van het wereldkampioenschap-Sterke
Man. Hij wordt zwaar bewaakt door zwart-
hemden. Hij werkt als een paard, staat des
morgens om vijf uur of is het vier uur
op. feidt een heele reeks ministeries zelf en
loopt alle gevaren, torst alle zorgen die in
oude tijden des Konings waren. De Koning,
glimlachend en genoegelijk. is er ganschelijk
van bevrijd. Ik kan mij zoo voorstellen dat
hij. als hij 's morgens om acht uur zich nog
eens behagelijk in zijn vorstelijke legerstede
omdraait, even rilt bij de gedachte aan Be
nito. die daar nu al een uur of drie. vier in
het Palazzo Chigi zit te zwoegen, met een
paar detectives achter elke deur om zijn
leven te beveiligen. „Wat een bestaan", zal
de koning denken. „Ik herinner me nog. van
vroegermaar het is al zoolang geleden".
„Helena", zal hij een uur later aan het
ontbijt zeggen, terwijl hij genoegelijk zijn
tweede eitje lepelt, „staat er wat nieuws in
de ochtendbladen? Denk er aan dat wij ons
vanmiddag om drie uur ergens moeten ver-
toonen. Er zal daverend gejuich zijn, He
lena". (Zoo heet de koningin van Italië
toch?) „Ik ben zeker van het gejuich. Daar
zorgt Benito voor. Welk een voortreffelijk
dienaar is hij t-och, Helena! Heeft ooit
een koning zulk een dienaar gehad? Geen
sprake van! Lees de histories van de Lode-
wijken, en de Alfonso's, en de Georges en de
Wilhelims en de Napoleons! Hoe is het met
hun dynastieën afgeloopen? Miserabel, He
lena! En hoe waren bijna al hun beroem
de ministers? Onbetrouwbare sujetten, be
dacht op eigen roem en voordeel, gereed hen
te verraden terwijl zij hen vleiden in zoete
hoftaalVergelijk Benito daarbij! Wat
een minister! Als het waar is wat ze zeggen,
Helena, dat de geniale leider zich vooral
toont in de keuze van zijn dienaren, dan ge
loof ik dat ik lang geen gek figuur tegenover
het nageslacht zal maken. Het tegenwoor
dige geslacht heeft mij nog niet door
Maar dat is juist 'n goed ding. en een extra-
waarborg voor onze persoonlijke veiligheid.
En hoe zal het nageslacht oordeelen? Het za!
snobbish zijn, Helena, zooals alle nage
slachten. Het zal zeggen: een vorst is een
vorst, en een minister is maar een minister.
Zouden Caesar, Alexander en Napoleon ooit
zoo beroemd gebleven zijn als ze inplaats van
vorsten eerste ministers geweest waren?
Nooit! Hoeveel menschen weten trouwens
nog wie hun eerste ministers waren? Neen.
de kinderen op school zullen later het rijtje
koningen van Italië leeren. en het zal ze op
vallen dat in een tijd. toen haast overal ko
ningen werden weggejaagd, Victor Emma
nuel III zoowat eer. halve eeuw lang regeer
de regéérde. zeg ik, ja zeker en ze zullen
er bij lezen dat dat een bloeitijdperk voor
Italië word. nadat de koning moeilijke jaren
had doorgemaakt omdat zekere minister
Giolitti, en zekere minister Orlando, en en
kele anderen hem slecht dienden. Maar toen
vond de koning den waren dienaar in een
man, die eerst socialist was geweest maal
later berouw kreeg en eeuwige trouw zwoer
aan zijn vorst, en zijn leven stelde in zijn
dienst.En de grootmoedige koning vergaf
hem alles, Helena, en verhief hem tot
zijn eersten ministerEn die man was
dankbaar. Hij toonde zich de koninklijke
gunst geheel waardig. Hij heette, hij heette...
Dan zullen de kinderen in het jaar 2000
aarzelen. Helena, want de naam zal hen
ontschoten zijn omdat het maar zoo'n ge
wone achternaam is, zonder nummer er ach
ter. En een jongetje zal z'n vinger opsteken
en half-vragend zeggen: „Garibaldi, meneer?
of nee, ik bedoel Cavour?"
Want zóo zijn de nageslachten en de ge
schiedenisboekjes en de domme jongetjes op
school. Helena! En nu tot straks: ik ga
incognito een eindje wandelen. Dat schoot
hondje van jou mag mee".
Zoo ongeveer stel ik het mij voor. Het is
wel fantasie, maar zit er niet een basis van
waarheid in? De functie van koning lokt
geen mensch meer aan. Alleen het koning
schap van Italië maakt een uitzondering.
Waarvoor zijn wc tenslotte hier op aarde?
Om beroemd te wezen, ons een half ongeluk
werkend en van alle kanten met den dood
bedreigd, of om een gelukkig leven te leiden?
Zoo lang duurt het waarachtig niet, en te
midden der moderne beschaving wordt le
vensgeluk een steeds moeilijker opgaaf. Hoe
meer portretten van beroemdheden ik zie.
hoe duidelijker het mij wordt. Alleen Victor
Emmanuel III maakt een uitzondering. Hij
is de eenige die er onbezorgd uitziet en ple
zierig glimlacht. De anderen?
Stalin. Verbeten kop. Opgesloten in Mos
kou. Omgeven door hem-bewakende detec
tives. Gevangene van het succes.
Charlie Chaplin. De Eenzame. Dat zegt
genoeg.
George Bernard Shaw. Oude sarkast. Ver
maakt zich met bittere zelfverheerlijkings
grapjes tegenover reporters. Reist eindeloos
de wereld rond.
Adolphe Menjou. Een ernstig tijdsverschijn
sel. Ergert zich zichtbaar aan zichzelf.
Alfons de Dertiende. Afgezet.
Einstein. Uit zijn vaderland verdreven.
Greta Garbo. Kan er niet mee uitscheiden
ondanks zichzelf.
Lagendaal. Afgezet.
Camera. Algemeen verwenscht en gehaat.
Te sterk.
Hitier. Elke week vijf millioen tegenstan
ders er bij. Gentle art of making enemies.
Max Reinhardt. Uit zijn vaderland verdre
ven.
Zus Braun. Inseclenbeet. Door Willy, Puck,
Corrie enz. reeds uit den roem verdrongen.
Jack Diamond. Al Capone. Al bijna weer
vergeten. Het bier is terug in Amerika, en
het mag weer.
Ramsay MacDonald. Het vermoeidste ge
zicht in Europa
En zoo kunt u doorgaan, pagina's lang,
vele lijsten door. Van alle beroemde por
tretten is het eenige dat zorgeloos glimlacht
dat van Victor Emmanuel III, koning van
Italië, den Man met den Dienaar.
Is het een wonder dat George Bernard
Shaw, pas weer eens van een wereldreis te
ruggekeerd. rapporteert dat hij „overal de
onbeschaafde volken gelukkig en zorgeloos
en de beschaafde vol zorg heeft gevonden?"
Neen, het is geen wonder. Wij pakken het
verkeerd aan. Wij jagen allemaal, als dwazen,
achter dingen aan die ons niet gelukkig kun
nen maken. Slechts enkelen onzer, zooals
koning Victor Emmanuel HI. valt een bijzon
der soort geluk in de schoot. De anderen
moeten zoeken, en zoeken steeds verkeerd.
Als we eens wat minder zochten? Dit idéé
vervult mij met nieuw optimisme. Is hot ge
heim van het gewone geluk wellicht slechts,
dat het zóo dichtbij ligt dat wc het niet
zien? Zoodat het hcelemaal niet noodig is
om naar de onbeschaafde volken te reizen,
om het te leeren vinden?
OPTIMIST.
