De parksluïzen te Rotterdam officieel geopend.
DRAG HARLAN
HET HUISJE van den heer Chrïspijn aan de SchooIIaan te Wateringen,
•waarin Maandagnacht werd ingebroken, doch waarbij de inbrekers PRINS VAN WALES, getooid met dc bekende strooien hoed, als toe-
dank zij het manmoedig gedrag van den bejaarden inwoner op de schouwer bij de lochtvaartdemonstratie, welke door de Engelsche Iucht-
vlucht sloegen, zonder iets te hebben kunnen meenemen. strijdkrachten te Brooklands gehouden werden.
PARKSLUIZEN te Rotterdam rijn Maandag door den commissaris der Koningin in Zuid-Holland, Jhr.
Sir. dr. H. A. van Karnebeek, officieel geopend. Na de opening maakten de autoriteiten aan boord van de
uGeisha" een tochtje door de sluizen en de aangrenzende havens.
TEMIDDEN van dc schilderachtige plekjes te Delft wordt door de jonge acht van Laga ijverig getraind voor de
Varsity die Donderdag a.s. op het Noordzcckanaal gehouden wordt.
DE INTERNATIONALE AUTO-WEDSTRIJDEN op de Avusbaón te Berlijn. - Varzi met Bugatti en Czaykopski met
Bugatti in de Noordelijke bocht bij het rijden van de laatste ronde,
DE ALFA DAMESROEIPLOEG sloeg dc rociplocg van haar
Franschc rivalen bij dc internationale wedstrijden, die Zondag op
dc Theems te Barncsbridgc gehouden zijn.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG.
Toch wist hij, dat dit niet het geval was.
Want Harlan's wijze van doen en onge
ëvenaarde vlugheid, overtuigde Deveny, dat
zijn tegenstander wist, welke plannen Deveny
koesterde. Volkomen zekerheid kreeg hij.
toen Harlan's stem honend klonk:
„Waarom schiet je nou niet?"
Deveny lachte spijtig. „Je mag best weten,
dat ik er een oogenblik geleden over dacht.
Ik vrees, dat ik iets te langzaam zou zijn. Ik
heb eens opgelet, toen je afrekende met Las
kar. Je hebt geen speciale manier om met
een revolver om te gaan. Je bent alleen vlug
ger dan ik ooit van iemand heb gezien. Ik
neem er mijn hoed voor af!"
Hij wantrouwde Deveny om hetgeen hij
had gelezen in diens ogen en zijn arm was
gereed om een aanslag te voorkomen.
„Je bent niet hier gebleven om dat te zeg
gen. Wat moet je?"
„Daar heb je gelijk in", antwoordde De
veny. Hij was nu weer kalm en zeker van
zichzelf. „Higgins lette op mijn bevel op Bar
bara Morgan. Maar niet met slechte bedoe
lingen. Ik wist. dat zij in de stad was en
hoorde toevallig, dat een paar jongens van
plan waren, haar onaangenaam te zijn. Daar
om liet ik Higgins wacht houden. Natuurlijk
dacht zij. dat ik iets in het schild voerde".
..Dat ligt voor de hand", antwoordde
Harlan.
Rustig antwoordde Deveny: ..ik geef toe.
dat mijn reputatie niet al te best is. Maar
tegenover vrouwen veroorloof ik mij nooit
iets wat ongepast is. Ik ben meer in jouw
lijn". Hij keek den ander veelbeteekenend
aan.
„Wat bedoel je?"
„Dat weet je best. Je hebt zelf ook niet zoo
veel eerbied voor de wet, Eerlijk gezegd, ik
bewonder je. En om maar met de deur in
huis te vallen, ik heb een baantje voor je.
We zoeken iemand van jouw capaciteiten".
Harlan grinnikte. „Je bent wel vrindelijk.
Je bewondert me zoo hevig, dat je liefst van
alle uit den weg had geruimd, net als
Lane Morgan".
„Dat zijn zaken", lachte Deveny. „Je was
toen nog een onbekende grootheid".
..Nou niet meer hè", antwoordde Harlan
vlijmscherp. „Nu weet je. wat je aan me hebt.
Je gelooft natuurlijk niet. dat ik hier kwam
om Barbara Morgan te helpen".
„Natuurlijk niet. Er zal wel wat anders
achter zitten".
„En je gelooft me nu nog niet?"
„Welnee", stemde Deveny vroolijk toe. want
hij meende, dat Harlan zijn aanbod zou aan
vaarden.
„Dan zal ik het je nog eens precies zeggen",
hernam Harlan. „Versta me goed. Ik help
Barbara Morgan. Ik neem van nu af de
leiding op me van Rancho Seco. Ik zal de
zaken behartigen op mijn manier. Niemand
heeft zich met Barbara Morgan te bemoeien,
tenzij zij er op gesteld is. Jij blijft dus uit de
buurt. Je bent een doortrapte lafaard, met
wien ik alieen zaken heb te doen over den
korrel van mijn revolvers. En knijp nou uit
met je vervloekte gezicht of ik schiet je over
hoop!"
Deveny verschoot van kleur. Zijn oogen
fonkelden van duivelsche woede en zijn spie
ren spanden zich. Hij vocht tegen den moord
lust die hem bezielde, die hem er bijna toe
bracht, den ongelijken strijd tegen Harlan
op te nemen.
„Je hoort me toch", hoorde hij Harlan
schreeuwen. „Schiet op dan! Anders zal het
je spijten, dat je niet een week geleden defi
nitief bent verhuisd".
Deveny keek naar zijn tegenstander. Maar
hij zag, hoe fel Harlan blikte Hij keerde zich
om en liep weg, zonder om te kijken.
Spottende glimlachjes volgden hem. Er
werden grapjes gemaakt, want Lamo wist,
dat de crisis nu week.
Harlan bleef roerloos staan, todat Deveny
„De Eerste Kans" was binnengegaan. Toen
liep hij de woning van den sheriff binnen.
HOOFDSTUK VIII.
RAADSELS.
Een half uur later galoppeerde Harlan op
Fantoom weg uit Lamo, met naast zich Bar
bara Morgan op Billy, een vurige pinto. Zij
namen den smallen. nauwelijks zichtbaren
weg door de woestijn, die naar het Zuiden
leidde, omdat Barbara zeide, dat Ranco Seco
in die richting lag.
Harlan had Deveny, Rogers noch Lawson
meer gezien na„' de moeilijkheden voor het
huis van den sheriff. Hij had een tijdlang
met Gage zitten praten, wachtend tot Bar
bara Morgan zou zijn bekomen van den on
dervonden schok. Toen zij geen tegenwerpin
gen maakte op zijn voorstel, haar te bege
leiden naar Rancho Seco. haalde hij per
soonlijk haar pony uit den stal van het
restaurant.
Voor zoover Harlan kon nagaan, had buiten
sheriff Gage niemand hun vertrek uit Lamo
bemerkt. Er werd geen woord gesproken, ter
wijl zij voortreden; Lamo werd een stip in de
geweldige ruimte, die zij achter zich lieten.
Barbara dacht weinig over hetgeen er
met haar gebeurde. De vreeselijke angst
welke zij had doorstaan en de slag, die haar
had getroffen, brachten haar in een toestand
van apathie. Ze scheen zich om niets te be
kommeren.
Ze wist. dat-ze naar Rancho Seco reed met
een man, dien anderen een bandiet noemden:
ze voelde het als een waagstuk, zijn geleide
te hebben aanvaard, maar toch ontdekte zij
in zich zelf niet die vrees, welke anderen in
haar positie zouden hebben gekend. Wat
kwam het er eigenlijk op aan? Haar vader
was vermoord door een paar mannen, van
wie twee voor hun daad reeds hadden ge
boet, terwijl de derde de geheimzinnige
„chef" zou worden gedood, zoodra zij hem
ontdekte. Dit besluit beheerschte haar ge
dachten. Doch na een poos trok de houding
van Harlan haar aandacht; zij sloeg hem
gade zonder dat hij het merkte. En meer en
meer begon zij zich af te vragen, waarom hij
haar beschermd had tegen de vele belagers
en waarom hij nu met haar meereed naar
Rancho Seco.
Op de eerste vraag vond zij een antwoord.
Hij verdedigde haar, omdat ze in zijn armen
liep bij haar poging, om aan Higgins te ont
komen. Ze herinnerde zich, welk een gun-
stigen indruk hij op haar gemaakt had. toen
hij afsteeg voor het huis' van den sheriff.
Daarom 'nad ze hem gekozen als beschermer,
nadat hij Laskar had neergeschoten. Het
vormde den eenigen uitweg: hij had zich
gesteld tegenover haar vijanden en wat was
logischer dan te veronderstellen, dat hij
daarom ook bereid zou zijn, haar te bescher
men
Tot zoover liep alles heel natuurlijk, maar
nu vroeg ze zich af. waarom Harlan met haar
meereed. En dit was haar een raadsel.
Ze begon zich allerlei voorstellingen te
maken, wat de sombere stemming verdreef
in welke de dood van haar vader haar had
gebracht. Maar meer dan tien mijlen waren
afgelegd, voor ze sprak.
„Waarom rijdt u eigenlijk mee naar
Rancho Seco?" vroeg ze plotseling.
Harlan reed een paar meter voor haar en
moest zich in het zadel omwenden om zijn
gezellin aan te kijken.
,Jk ging toch dien kant uit en dan is ge
zelschap niet onaangenaam. Het wordt zoo
vervelend alleen te rijden".
Dit antwoord benam haar bijna den adem.
want het gaf niet de werkelijke reden aan.
Nu zag zij hem eigenlijk pas goed. Zijn gelaat
droeg scherpe trekken. De diepliggende oogen
toonden een vastberaden uitdrukking. Ze
sloeg haar oogen neer om even later weer
te kijken, alleen uit nieuwsgierigheid, dacht
ze.
Later ontdekte zij, dat zijn oogen waren als
magneten, dat niemand In staat was, hun
uitdrukking te analiseeren.
Het meisje vreesde in die oogen te ontdek
ken. wat haar zou ontstellen dat hij haar
had geholpen uit dezelfde beweegreden, welke
Deveny er toe bracht, haar te laten bewaken.
Maar zij vond geen spoor van hartstocht in
zijn oogen: zij merkte slechts zijn vroolijken
oogopslag en zijn openhartige belangstelling,
al waren er oogenblikken waarop hij mede
lijdend naar haar keek.
Het medelijden deed haar vreemd aan. Dat
bracht haar in zekeren zin dichter bij hem:
het vestigde bij haar de overtuiging, dat zijn
reputatie volkomen onverdiend moest zijn.
Lane Morgan had dikwijls over hem ge
sproken altijd met afschuw in zijn stem;
anderen hadden haar verteld over zijn roeke-
loozen durf. zijn duivelsche behendigheid met
vuurwapens Hij had haar een halfgod toe
geschenen, maar een die nooit in haar om
geving zou verschijnen
Het leek haar zoo onmogelijk toe, dat zij
bij zoo iemand bescherming had gezocht
dat ze nu achter hem aan reed. omdat hij
haar had bijgestaan. En dat hij haar even
veel respect betoonde. Vooral dit laatste
maakte alles zoo wonderlijk
Harlan scheen niet genegen tot praten.
Fantoom behield de leiding behalve wan
neer de weg te onduidelijk werd of geheel
en a! verdween. Dan hield hij het zwarte
paard in. keek vragend naar Barbara en liet
Fantoom volgen, waar zij was voorgegaan.
(Wordt vervolgd).
