Het opruimings werk na het ernstig treinongeluk in Frankrijk. Zomer in ons land.
DRAG HARLAN
EEN AUTO, waarin gcxcfcen ccn familie die zoojuist uit Indië te
Amsterdam gearriveerd was. geraakte Dinsdag op weg naar den Haag
in de Haarlemmervaart nabij Amsterdam. De inzittenden werden
gered. De auto wordt door dc brandweer op het droge gebracht.
EEN FRAAI PLEKJE in het 48 H.A. grootc Staelduinsehc bosch te Hock van
Holland, dat toebehoort aan dc familie Rijckcvorsel te den Bosch, en binnen
kort ia ruimere mate voor het publiek toegankelijk zal worden gesteld.
MR. H. J. G. SCHOLTENS te den
Haag, die benoemd is tot burgemeester
van Beverwijk.
DE P1NKSTERMARKTEN TE PARIJS zijn overbekend. Dc meest
heterogene koopwaar wordt er aan den man gebracht. Dc venters
in actie op een der boulevards.
HET ONTZETTEND TREINONGELUK op dc lijn Parijs-Nantes.
Het opruimingswerk der wagons, waarin verschillende passagiers den
dood vonden.
OP SACRAMENTSDAG zullen alle kerken van Rome geïllumineerd
zijn. Dc koepel van dc St. Pietcr wordt door dc elcctriciens van
clectrische lampjes voorzien.
ALS 'T ZOMER IS. Wanneer de zon fel brandt en de temperatuur weer
eenige graden stijgt, tracht groot en klein zich te verfriss •hen, ieder op zijn
eigen wijze. Een tweetal aardige opnamen.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
23)
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG.
Nu hij Harlan er niet toe kon brengen iets
belangrijks mede te deelcn, bleef hem niets
anders over dan zich zoo waardig mogelijk
terug te trekken. Hij deed liet glimlachend,
met enkele verzoenende woorden.
..Ik wilde je niet onaangenaam zijn. Har
lan. Mijn belangstelling in Barbara verklaart
mijn nieuwsgierigheid".
Hij steeg te paard en riep hem nog glim
lachend toe: „Tot kijk!"
Roerloos bleef Harlan staan, terwijl Hay-
don den korten afstand naar het woonhuis
aflegde. Bij den hoek. waar hij eenige oogen-
blikken tevoren in zicht was gekomen, hield
Haydon zijn paard in, wuifde met de hand
naar Barbara, om vervolgens verder te rijden
in westelijke richting naar Sunset-Trail.
I-Iarlan keek hem na. totdat de man een
heel eind was doorgedrongen in het groote
(in."Toen keerde hij zich langzaam om en
zocht Red Linton op. die zich nog in de
smederij bevond.
Later op den dag nadat Harlan en Lin
ton een langdurig onderhoud hadden gehad,
staande ln de deur van de smederij be
steeg Linton zijn paard en reed hij naar de
plaats, waar Harlan op hem wachtte.
Linton had zich voorbereid op een langen
t. h" In den grof n zndeltasch was voedsel
■- vji.zijn gt t er lag dwars over zijn
knieën en de waterzak bleek reeds achter aan
het zadel bevestigd.
„Niet alle luldjes van de T-Down zullen
bereid zijn zich ln dit zaakje te mengen",
merkte Harlan op, terwijl hij stond naast het
paard van Linton, „doch je zult er toch wel
een paar meekrijgen. Laat goed merken, dat
het geen kinderspel is en dat hoogstwaar
schijnlijk een paar van hen de T-Down nooit
meer zullen terugzien. Maar zeg hun er bij,
dat, als we een beetje geluk krijgen, Rancho
Scco hun heel wat te danken zal hebben.
Daar is het hun en ons toch om te doen".
Hij sloeg Linton gade, terwijl deze wegreed
in oostelijke richting: vervolgens liep hij
lachend naar het woonhuis, waar Barbara op
een bank in de patio peinzend voor zich
uit zat, te staren, zonder te merken, dat hij
in de deur verscheen en op haar lette.
Harlan keek een tijdlang naar het meisje
eindelijk wendde zij zich om en zag hem.
Toen stond zij blozend op, verbaasd, omdat
hij op haar toekwam.
Harlan's gelaat was een en al vriendelijk
heid.
„Zit u ln het zonnetje?" begon hij. „Het is
er een fijne dag voor. niet. zoo erg warm
gelukkig. Kent u hem al lang?"
Het plotselinge van deze vraag deed haar
ontsteld opzien en in zijn oogen merkte zij
een flikkering, welke hij zich niet kon ver
eren. Als zij hem niet begreep, haatte zij
hem.
„Bedoelt u meneer Haydon?" antwoordde
dj koel,
I-Iarlan knikte.
„Iets meer clan een jaar Ik zag hem voor
het eerst, toen ik van kostschool terugkeerde.
In Denver".
Hij bleef haar aankijken, toen hij langzaam
zeiide:
„Denver was het dus. Ik wist het nog niet,
al moest het natuurlijk ergens geweest zijn.
Aan schoolgaan heb lk nooit veel gedaan
mijn familie scheen er niet bijzonder aan te
hechten".
„U bent uw leven lang in het westen ge
weest; U bent er zeker ook geboren?"
Hij bleef haar aankijken. „Dat hoeft u eigen
lijk niet eens te vragen. Ik zou wel eens willen
weten, of het eenig verschil had gemaakt".
„Hoe bedoelt u dat?"
„Of een goede opvoeding een man anders
doet handelen, hem andere ideeën geeft
in zijn optreden tegenover vrouwen bijvoor
beeld".
„I kdenk van wel. Ontwikkeling heeft een
verfijnenden invloed".
„Dus u denkt, dat een man, als hij geen
opvoeding heeft gehad, onbeschoft is en niet
weet. hoe zich te gedragen tegenover een
vrouw?"
„Dat zeg ik niet; opvoeding behoort zoo te
zijn, dat een man zich behoorlijk leert ge
dragen als er dames zijn".
„Komt het dan wel voor, dat het niet zoo
is?"
„Ik vrees van wel. Ik heb mannen gekend,
die als bruten optraden tegenover dames".
„Een wet van Meden en Perzen is het blijk
baar niet. Iemand, die geen opvoeding heeft
gehad behoeft dus niet alle hoop op te geven
als hij tracht, een behoorlijk mensch te
worden."
„Natuurlijk niet".
„Maar iemand van opvoeding kan geen on
wetendheid voorwenden, als hij zich mis
draagt. Zoo staan de zaken dus?"
ZU begon te lachen. „Die conclusie lijkt mij
volkomen billijk".
„U kent Haydon ongeveer een jaar? Ik krijg
wel den indruk, dat hy een ontwikkeld man
is".
„Dat is hij". Zij keek hem scherp aan, zich
afvragend waarom hij Haydon in het gesprek
betrok. De uitdrukking in zijn oogen was voor
haar volkomen onverklaarbaar.
„Uw vader hield van Haydon. HU vertelde,
dat Haydon de eenige eerlijke kerel was in
de heele streek, buiten hemzelf en sheriff
Gage".
„Vader hield van Haydon. Ik begin heusch
te gelooven. dat u met vader hebt gesproken
voor hU stierf".
HU glimlachte. „Om op Haydon terug te
komen, ik had een oogenblikje geleden een
gesprek met hem. We hebben zoo'n beetje
kennis gemaakt".
Hij haalde het stukje horlogeketting, dat
hy in de woestijn had gevonden, uit zUn zak
en liet het haar zien.
„Dit is een stukje van Haydon's ketting",
vertelde hy met zeer veel nadruk. „Als Hay
don u weer komt opzoeken geef het hem
dan terug en vertel hem, dat ik het gevon
den heb. Hij zal waarschynlijk vragen, waar,
maar u kunt zeggen, dat ik dat niet heb
gezegd".
Hij keerde zich om, keek alleen nog even
naar haar over zyn schouder, terwijl hij
naar buiten liep. Zij bleef staan, de glinste
rende schakeltjes in de hand.
„Maarriep zy hem na, „U hebt zoo
even met hem gesproken! Waarom hebt u het
zelf niet gedaan?"
,Ik hem er niet aan gedacht en u zult hem
waarschijnlyk eerder zien dan ik".
Met deze woorden liet hy haar staan, spe-
culeerend op het geheimzinnige in zyn hou
ding; want hy had 't stukje ketting immers
even goed persoonlyk aan Haydon ter hand
kunnen stellen.
Lachend om haar bevreemding keerde Har
lan terug naar de schuin-. Hy stond er op,
dat Barbara Haydon in de oogen zou zien, als
deze de schakeltjes terugkreeg om te ervaren
wat zij zou opmaken uit zUn gedrag. Het was
niet zijn bedoeling nog niet tenminste
haar mede te deelen. dat Haydon den moord
op haar vader had gepleegd; hij hoopte
slechts, dat zU zou gaan twUfelen aan Hay
don en daarom bang zou worden met hem
te spreken over hetgeen er voorviel op de
Rancho Seco.
Zelf zou hij Haydon wel laten blyken, hoe
nauwkeurig hij wist. hetgeen bij Sentinel
Rock was gebeurd De kerel zou zyn woorden
niet misverstaan, maar om een reden die
alleen aan hem zelf bekend was, was Harlan
niet van plan reeds nu alle kaarten op tafel
te leggen.
HOOFDSTUK XVII.
MEDEPLICHTIG
De opwelling, die Harlan er toe bracht Red
Linton naar de T-Down Ranch te zenden om
hulp te vragen aan zijn oude vrienden, sproot
voort uit de overtuiging, dat hij niet afhan-
kelyk mocht zyn mannen op de Rancho
Seco, die zoo lang met den maaier Stroud
hadden omgegaan. Hij wist niets vun hen,
doch hun betrouwbaarheid kon wel eens niet
bestand blyken tegen de gevaren, welke de
naaste toekomst onafwendbaar met zich zou
brengen.
De T-Down-lui zouden hem ter zUde
staan, wat er ook gebeurde; zij zouden zonder
meer doen. wat hij beval.
Het stond bij Harlan vast. dat John Haydon
de geheimzinnig chef was, die het doodelyk
schot op Lane Morgan had afgevuurd. Voor
zichzelf had hy de absolute zekerheid, dat
er in het geheim sterke krachten in beweging
waren gezet tegen de Rancho Seco en het
weerlooze meisje, dat daar in naam de
leiding had. Om de een of andere reden had
den diezelfde krachten besloten tot moord op
haar vader, hadden zy de ranch geïsoleerd
door die te omringen met vijanden en was
nu hun streven zich meester te maken van
het meisje zelf.
Een van de motieven, Harlan was er van
overtuigd, vond zyn oorsprong in het goud,
dat Morgan verborgen hield: de aanwezig-
heidI van Dolver en Lasker bU Sentinel Rock
en Morgan's woorden over het goud waren
meer dan voldoende bewUs daarvoor.
Zij hadden Morgan bespionneerd; zU wis
ten, dat hU het goud naar Pardo bracht om
het laten keuren en pleegden den moord in
de hoop Iets te vinden, dat hen nader zou
brengen tot de geheime bergplaats.
.(Wordt vervolgd),
