De HoIIandia-roeiwedstrijden begonnen. - Zware brand te Tilburg.
DRAG HARLAN
DE LAATSTE HAND wordt gelegd aan het interieur van de groote
TENGEVOLGE VAN DEN MIST (S Dmderdaomoraen bij strandpaal 5i te Wijk aan Zee de haring- vergaderzaal in het Geologisch Museum te Londen, waar Maandag a.s,
dc Economische Wereldconferentie geopend wordt.
logger Katwijk IV" gestrand.
DOUGLAS FAIRBANKS vertoeft op
het oogenblik met sijn zoon in Lon
den. Dc filmacteur met Fairbanks Jr.
aan den ochtendwandcl in de Engeliche
hoofdstad.
IN DE51 STADSSCHOUWBURG aan den Heuvel te Tiburg heeft een
hevige brand gewoed, waarbij de groote hall en twee zolders met voorraden
tapijten enz. in vlammen opgingen. Een der verwoeste zolders.
DE ENORME MASSA'S ZAND in het Twente Rijnkanaal bij Eefde
worden weggebaggerd, alvorens de schepen gelegenheid kunnen krij
gen, van deze nieuwe verbinding gebruik te maken.
OP SCHIPHOL hadden Donderdag proefvluchten plaats met het nieuwe type Fokker-vliegtuig
„Zilver Meeuw", die door den constructeur, den heer A. Fokker, persoonlijk werden medegemaakt.
DE JAARLIJKSCHE HOLLANDIA-ROE1WEDSTR1JDEN zijn Donderdag te Alphen
a. d. Rijn aangevangen. Moment uit de races vierriemsgieken juniores B.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG.
25)
Weer knipoogde hij tegen Haydon.
Barbara kon een gevoel van teleurstelling
niet onderdrukken. Zij had ditmaal Harlan's
.heimelijken wenk opgevangen. Was dat nu
de man, die een oogenblik geleden geweigerd
had in contact te komen met Haydon? Waar
om stond hij dan nu te glimlachen en te
wenken alsof zij de beste vrienden waren?
Bedrieger, zwakkeling of een dwaas wat
was hij? Zij huiverde van afschuw en keerde
Harlan den rug toe om Haydon, die naar
het woonhuis liep, te volgen.
Harlan bleef staan bij het hek.en oogde
het tweetal na. Hij was tevreden, want hij
had weer een tikje van den sluier opgelicht,
welke het geheimzinnige gebeuren voor de
buitenwereld verborg, Tusschen hem en Hay
don hadden die gouden schakeltj es een
band gelegd.
HOOFDSTUK XVm.
HARLAN RIJDT ALLEEN UIT
In den loop van den ochtend, den vierden
dag na Haydon's bezoek op de Rancho Seco
warrelde een stofwolk op aan den noordwes
telijken horizon. Harlan zag het. Hij stond
reeds sinds het aanbreken van den dag, toen
hij Fantoom had verzorgd op den uitkijk.
Uit het woonhuis zag Barbara de stofwolk
eveneens en zij snelde naar boven om voor
een van de vensters uit de kijken naar het
noorden. Met het gelaat gedrukt tegen de
ruiten zag zij, hoe de wolk grooter werd,
onderscheidde zij de gestalten van ruiters.
Zij merkte ten slotte, dat de troep recht
op de Rancho Seco toereed. Verbaasd en on
gerust liep zij naar Harlan om dezen inlich
tingen te vragen.
„Wat beteekent dat? Wie kunnen dat zijn?"
„Ik denk haast Red Linton en een paar lui
van de T-Down".
„T-Down?"
„Kennissen uit Pardo. met wie ik een tijd
lang gewerkt heb. Linton is hen gaan halen.
Want als ik een ranch wil exploiteer en moet
ik menschen hebben op wie ik aan kan".
Zij had hem nauwelijks gesproken in de
vier dagen na Haydon bezoek, want de af
keer, dien zij dien dag had opgevat, was nog
lang niet overwonnen. Maar nu was er iets
nieuws in zijn manier van doen, iets zakelijks,
wat haar direct opviel.
En weer lachte hij zijn onbegrijpelijken
glimlach.
Zij bleef een oogenblik staan kijken totdat
de groep ruiters dich bij was gekomen, om
dan in een opwelling van angst, dat het
misschien bandieten zouden zijn van "t zelfde
type als Harlan die hij had laten halen
om zijn slag te kunnen slaan een schuil
plaats te zoeken in het huis.
Zoodra de mannnen van de T-Down bij de
weide kwamen, stegen zij af en groepten om
Harlan heen. Zij waren met hun tienen
ruige kerels van verschillenden leeftijd, zwaar
gewapend, dik onder het stof, die hun
vreugde in ruwe uitdrukkingen lucht gaven
„Red zegt, dat hier de poppen aan het
dansen gaan", schreeuwde een hunner. „Hij
zegt, dat er te veel doffers om de til vliegen".
De mannen, vermoeid en hongerig, trokken
onmiddellijk naar een van de bijgebouwen,
zoodra zij hun paarden hadden verzorgd. Zij
waren goed gehumeurd, ondanks den langen
tocht en gedurende meer dan een half uur
klonk het rumoer van hun schertsen en
lachen, terwijl zij zich waschten in de tinnen
waschblikken, die daar gereed stonden en
hun haar kamden met de grove gemeen
schappelijke kam, die aan een touw van den
zolder afhing.
Red Linton had hen verteld van de situatie,
die zich op de Rancho Seco ontwikkelde voor
zij op reis gingen; geen enkel van de drei
gende gevaren had hij verzwegen. Maar al
waren sommigen van hen nog nieuwsgierig,
zocdat zij probeerden van Harlan nadere in
lichtingen te krijgen, toch schenen zij vol
komen te vertrouwen op Harlan's oordeel.
Dat zij den man, die hen had laten roepen,
bewonderden, stond buiten kijf. Hun oogen
schitterden, als hij met hen sprak en gaven
blijk van vreugde, nu zij waren uitgekozen.
Vol zelfvertrouwen en onvervaard gaven
zij zich aan hun nieuwe taak en voor de
eerste maaltijd was afgeloopen, voelden zij
zich thuis op d eranch.
Al heel spoedig de mannen waren nog
bezig met hun toilet riep Harlan Linton
terzijde.
„Die kerels zou ik stuk voor stuk ook zelf
hebben uitgezocht", complimenteerde hij
den voorman. „Je hebt mij zeer verplicht.
Linton".
Fluisterend vertelde hij Linton over Hay
don's laatste bezoek. Thans vernam deze
voor het eerst iets over het stukje ketting,
dat Haydon deed kennen als den moorde
naar van Lane Morgan.
Linton's oogen fonkelden.
„Ik heb altijd zoo iets vermoed", beweerde
hij. „En dan durft hij nog Barbara het hof
te maken! De schoft! Ben je van plan hem
te gaan opzoeken? Ik zou maar een beetje
op mijn tellen passen".
Harlan glimlachte rustig. .Geloof dat maar!
Ik moest wachten op jou en de jongens, an
ders zou ik eerder zijn weggegaan. Laat nie
mand er over praten. Blijf vlak bij de ranch
en verlies Barbara geen oogenblik uit het oog.
Dat is het moeilijkste werk, dat jij en de
anderen voorloopig moeten opknappen. De
rest doe ik wel alleen".
Hij liet Linton staan, waar deze was en
ging naar den stal om Fantoom te zadelen.
Toen steeg hij op, wuifde Linton vaarwel en
reed naar het woonhuis.
Bij den noordwestelijken hoek hield hij
Fantoom in, omdat Barbara juist naar buiten
kwam.
Zij scheen te schrikken zoodra zij hem
zag; haar houding herinnerde hij zich nog
tijden nadien, want haar oogen toonden een
en al verbazing, haar wangen bloosden en ge
jaagd ging haar ademhaling.
Uit het venster had zij de komst der man
nen gezien; de bespreking tusschen Harlan
en Linton was haar niet ontgaan, zoo min als
het vluchtige afscheid, dat Harlan van Linton
nam. Plotseling werd ze zich bewust, dat zij
den man, die nu voor haar te paard zat,
zou missen, want ze voelde, dat hij wegging.
„Tot kijk, juffrouw Barbara!" riep I-Iarlan.
,Gaat u weg", klonk spijtig, haar stem.
„Dat is wel mijn plan. Het is niets voor
mij zoo lang op een plaats tc blijven, maar
ik kom wel weer eens aanwaaien. Red Linton
en de jongens zullen voor u zorgen. U kunt
hen vertrouwen. Ze zijn eerlijk". En ernstig
voegde hij er aan toe: „Herinnner je dit
Barbara! Een man doet vreemde dingen, als
hy zoo'n stukje horloge-ketting in handen
heeft gehad. Dingen, die hij niet zou ge
daan hebben, als er toevallig geen horloge
ketting was geweest".
Hij nam zijn hoed af en gaf Fantoom een
klap. zoodat het dier met een sprong vooruit
snelde in westelijke richting, naar het groote
dal, dat zich voor hen uitstrekte.
Maar opnieuw brachten zijn woorden haar
tot de overtuiging, dat zij hem verkeerd had
beoordeeld en dat zijn houding tegen Haydon
allerminst vriendschappelijk was. Zij bleef
hem nakijken, verdrietig, vol verlangen, be
stormd door ontroeringen, die ze zelf niet be
greep totdat hij en Fantoom waren opge
nomen in den grijzen nevel, die over de verte
hing.
HOOFDSTUK XIX.
IIARLAN WORDT LID VAN DE RENDB
Daar waar de groote vlakte samenvloeide
met het dal hield Fantoom in. Hij bleef een
oogenblik zitten om een strook bison-gras.
dat groeide aan den voet van de wilgen bij de
vrijwel uitgedroogde rivier-bedding nauw
keurig te onderzoeken. Er was iets. dat zijn
aandacht trok het gras was neergetrapt
alsof iets er in had gelegen of gerold.
Hij reed voorzichtig naderbij, want de boo-
men konden gevaren voor het oog verbergen,
en bestudeerde het gras. Onmiddellijk begreep
hij, wat zich hier had voorgedaan. Vervolgens
reed hij rond het groepje boomen om zeker te
zijn, dat niemand probeerde zich schuil te
houden en steeg toen af.
Hier had een man dagenlang zich verbor
gen. Hij zag de voetsporen; de grond was hier
en daar door hoeven omgewoeld. Alle indruk
ken waren versch moesten kort te voren
zijn gemaakt. Het gras was nog bezig zich
op te richten. Ook zag hij restanten van
voedsel liggen, kruimels beschuit, die hier
en daar lagen gestrooid.
rimPel kwam op zijn voorhoofd.
Hy hield er zich van overtuigd, dat van
deze plaats dagen lang Rancho Seco was be-
spionneerd. Hier had iemand op wacht ge
staan, een spion van Deveny of Haydon
om hem in het oog te houden en al zijn ge
dragingen te rapportceren aan de bandieten,
die dezen uitkijkpost instelden.
Hij zette Fantoom tot spoed aan en joeg
voort in westelijke richting. Zoodra het ter
rein iets begon te stijgen, kon hij het pad
overzien, dat zich slingerde tusschen de
heuvels door Ver In het dal, doch niet meer
n?i?J W™ ve™Uder<i. merkte hij een
ruiter, die bijna dezelfde richting volgde aU
.(Wordt vervolgd).
