UIT DE OMSTREKEN
DRAG HARLAN
HAARLEM'S DACBLAD
MAANDAG 12 JUNI 1933
I
BEVERWIJK
DE JUBILEERENDE AFSLAGER.
De heer L. Diemeer,
Lau Diemeer in het goud
EEN POPULAIRE KENNEMER.
Inderdaad, popu
lair is de heer L.
Diemeer, die van
daag zijn gouden ju
bileum viert als af
slager van notaris
sen te Beverwijk en
omgeving. Indien
men een prijsvraag
zou uitschrijven,
teneinde uit te ma
ken wie de meest
bekende figuur is in
midden Ken nemer-
land, dan zou de
thans jubileerende
afslager ongetwijfeld de meeste stemmen op
zich verzamelen. Een halve eeuw is achteraf
beschouwd toch wel een heele lange periode
en wanneer men drie geslachten in dien tijd
ziet komen is het begrijpelijk, dat de heer
Diemeer uit den aard zijner werkkring een
groote bekendheid geniet. Een veiling, die
onder auspiciën van een der notarissen ge
houden wordt, zou ondenkbaar zijn. wanneer
Diemeer daaraan geen werkzaam aandeel zou
hebben. Er is in den loop der jaren een
hechte band ontstaan tusschen den afslager
en de koopers, die de vaste bezoekers zijn
van huizenveilingen, hout- en grasverkoopin-
gen of boelhuizen. Dit komt wel het beste tot
uiting, wanneer men den jubilaris aan het
werk ziet of eigenlijk „hoort", want het ge
heim van zijn populariteit schuilt in dit ge
val in het gesproken woord. Met een enkele
kwinkslag weet hij onder de adspirant-koo-
pers stemming te brengen, al kan hij aan den
anderen kant bij een trage of laksche stem
ming op een „ongezouten" manier zijn mee-
ning te kennen geven. Met groote slagvaar
digheid pareert hij de opmerkingen, die ken
nelijk bedoeld zijn om „Lau" niemand
noemt den jubilaris bij zijn familienaam
van de wijs te brengen. Dnt is nog niemand
gelukt en meestal eindigt de schermutseling
in een daverend gelach, wanneer de afsla
ger met een van zijn snedige „pointes" het
geval tot oplossing brengt. In deze omgeving
is het de gewoonte, om opbod en afslag in
één veiling te combineeren. In het eerste ge
val opent Lau de sluizen zijner welsprekend
heid met de vraag: „Hoeveel voor perceel
één?" en komt op die vraag niet vlug genoeg
een bevredigend antwoord, dan volgt daarop
strijk en zet: „Nou, hoe zit het, durven jullie
niet?" Betreft het een stuk grond, dan
klinkt uit zijn' mond de' in den tegenwoordi-
gen tijd wel zeer zonderlinge'opmerking: „Je
kan d'r gladiolen op planten!" Dan geven de
klanten zich gewonnen en volgt het eerste
bod. Maar vóór Lau het traditioneele „voor
dn derde maal" door de zaal heeft laten
schallen heeft hij met groote handigheid de
a.s, koopers voor zijn aanbieding weten te in
teresseeren. „Schei mekaar, met je tienen"
zegt Lou, maar alleen zijn oogen hebben hier
en daar een bijna niet waarneembaren hoofd
knik tot verhooging van het bod ontdekt. Is
het hoogste bod bereikt, dan begint dc afslag.
Met plechtigheid in zijn stem kondigt hij het
gewichtige moment aan. „Drie duizend gul
den genrezen en daarenboven vragen „we"
nog vijf duizend gulden. Denk om je mijnen",
en dan gaat het zonder vergissingen naar
beneden, zoolang tot iemand den koop af
mijnt. Gebeurt dit niet, dan constateert de
afslager met nadruk „niet gemijnd", soms ge
volgd door de opmerking „je hangt. Gerrit!"
De jubilaris beschikt over een uitstekend
geheugen en al heeft hij tot zijn spijt
van de onte'bare veilineen geen aanteekening
gehouden, toch weet hij zich met groote
zekerheid nog vele bijzondere voorvallen uit
zijn loopbaan te herinneren.
„Mijn eerste veiling'", zei Diemeer, toen wij
hem dezer dagen in zijn woning aan den
Rijksstraatweg 127 te Heemskerk in verband
met ziin jubileum aan het praten probeerden
te krijgen, „m'n eerste veiling was toevallig
ook een grasveiling. Die werd gehouden in de
„kolfbaan" (het tegenwoordige Kennemer
Theater) van Thijs Ludwig onder notaris C.
H. Moens. den vader van notaris Mr. A.
Moens. Ik was toen 17 jaar. dus mijn eerste
zelfstandige optreden was een heele gebeur
tenis. Maar m'n vader, die ik in het vak zou
opvolgen, had me 's avonds te voren les ge
geven".
„En. ging het goed?" informeerden wij.
,,'t Ging zoo goed, dat ik er een flesch wijn
mee verdiende, 't Was toen de gewoonte, dat
iederen kooper of huurder van een stuk gras
land van den landheer een flesch wijn ont
ving. Ik kreeg de wijn var. een bekenden Wijk
aan Zeeer". Toen de jubilaris eenmaal weer
in het grijs verleden vertoefde, kwamen de
bijzonderheden in menigte voor den dag. De
meest zonderlinge voorwerpen zijn in het
tijdsverloop van een halve eeuw door Diemeer
aan den man gebracht. Een zelfs een ge-
heele kerk. Dat was toen te Heemskerk een
afgescheiden groep werd opgeheven en dien
tengevolge de godsdienstige bijeenkomsten
beëindigden. Kerk en inventaris, behalve het
orgel kwamen onder den inventaris. Van ge
wicht was in zijn loopbaan ook de verkooping
van „Scheybeeck". dat de afslager tot drie
maal toe in andere handen zag overgaan, om
niet te spreken van den verkoop van gron
den rond het kasteel „Assumburg". Ook het
badhotel te Wijk aan Zee heeft Diemeer
jaren geleden van eigenaar zien verwisselen
en eens veilde hij de halve Wijkermeer. Het
spreekt vanzelf, dat in de laatste 50 jaren
ook in Kennemerland heel wat veranderd is.
De stoomtram zag de jugilaris op den weg
verschijnen en een zevental jaren geleden ook
weer ter ziele gaan. Maar voor dit nu reeds
weer uit den tijd zijnde vervoermiddel ver
scheen. moest dc afslager verre voetreizen
ondernemen. Eens zelfs van Noorddorp af
naar „De Weyman" in Santpoort, waar hij
van 's morgens 9 uur tot 's avonds 8 uur boel
huis hield, om daarna welgemoed de terug
reis, eveneens wandelend, te aanvaarden. Zoo
heeft de jubilaris een halve eeuw lang zijn
taak met groote opgewektheid, tot volle tevre
denheid van de notarissen, die hij diende, zijn
taak vervuld. En zóó was hij aan zijn werk
gehecht, dat bij ziekte alleen een veiling hem
weer „lekker" kon maken. Eens, toen de dok
ter zijn patiënt kwam bezoeken, dien hij ziek
onder de wol dacht aan te treffen, was de
vogel gevlogen.
„Lau" was 's morgens om half zeven opge
staan om in het bosch de koopen hout te be
kijken en had 's middags in volledige ge
moedsrust een houtveïling gehoudtn. „Toen
ik thuis kwam. was ik beter" besloot Diemeer
ziin verhaal. Dc jubilaris is aan zijn werk als
afslager gehecht. Plet vak is trouwens een
erfstuk van de familie want hij volgde zijn
vader vijftig jaren geleden op. die op zijn
beurt in de voetsporen van Diemeer's groot
vader trad. En vandaag gaat de populaire
Lau Diemeer in de bloemetjes. De notarissen
Boerlagen. Bremmers en Moens zullen den
gouden jubilaris een hulde bereiden, die hij
zich zal moeten laten welgevallen. De gras
veiling die hedenmorgen werd gehouden, was
daarvoor een gunstige gelegenheid. Maar
daarna zal de afslager weer voortgaan met
het werk, waarmede hij zoo vertrouwd is ge
raakt, dat hij zich er moeilijk van zal kunnen
losmaken... Dat. Is., trouwens de. nu 67-,iarlge
jubilaris ook niet van plan. En zooals hij dat
een halve eeuw geleden gedaan heeft, zal hij
ook ïïu weer bij de aanvang van zijn jubï-
leum-veihn°: gevraagd hebben: „Hoeveel voor
perceel één?"
EERSTE H. MIS.
Zaterdag werd onze plaatsgenoot, de heer
B. Haanen door Mgr. J. D. J. Angenent tot
priester gewijd. Zondag celebreerde de neo
mist in de kerk van de H. Agatha zijn eerste
H. Mis.
Van vele woningen woei ter gelegenheid
van dit feit de driekleur met pauselijken
wimpel. De kerkelijke plechtigheden werden
door een groote schare geloovigen bijgewoond.
Tijdens de H. Mis hield een studievriend van
den jongen priester een ontroerende predika
tie.
Des avonds heeft de St. Jozef Harmonie den
neomist en diens familie een serenade ge
bracht.
GEEN GASLEVERING AAN CASTRICUM?
Eenigen tijd geleden werden te Castricum
opnieuw pogingen in 't werk gesteld om gas
te betrekken van de Hoogovens door bemidde
ling van het distributiebedrijf te Beverwijk.
Dit zou dan eventueel de opheffing van de
gasfabriek te Castricum, dat nog steeds zelf
gas produceert., tot gevolg hebben. Teneinde
de voor- en nadeelen daarvan te onderzoeker
werd een technisch adviseur benoemd, n.l. Ir.
Rutte te Den Haag. Naar wij vernemen heeft
deze adviseur een uitvoerig rapport over deze
aangelegenheid uitgebracht, waarin hij con
cludeert. dat Castricum goedkooper in de
eigen fabriek gas kan maken dan het van de
Hoogovens te betrekken. Deze conclusie wijkt
wel zeer af van de tegenwoordig verbreide
meening. dat aan centralisatie van bedrijven
belangrijke voordeelen verbonden zijn. In-
iusschen valt het bij dezen stand van zaken
niet te verwachten, dat de gemeenteraad van
Castricum tot opheffing van de gasfabriek zal
besluiten, om gas van Beverwijk te gaan be
trekken.
VELSEN
DOORTREKKING VAN STRATEN.
Th. Winter te Beverwijk heeft den raad
verzocht, hem vergunning te verleenen tot
het aanleggen van straten te Driehuis.
B. en W. stellen voor dit verzoek in hun
VRIJSTELLING BOUW- EN WONING-
VERORDENING.
E. Geradts te Haarlem heeft B. en W. ver
zocht hem vergunning te verleenen tot het
bouwen van een woon-win kei huis op een
terrein aan den Bloemendaalschestraatweg te
Santpoort. Die vergunning kan niet worden
verleend, alvorens door de Raad vrijsteüng
is verleend van het voorschrift van al. 3 van
art. 68 der Bouw- en Woningverordening
Hiertegen bestaat bij B. en W. geen bezwaar
Zij stellen den Raad voor, bedoelde vrijstel
ling te verleenen.
DOORTREKKING VAN EEN WEG.
Burgemeester en Wethouders stellen den
Raad voor gunstig te beschikken op hot ver
zoek van A. J. Overakker te Bloemendaal hem
vergunning te verleenen den weg. voor den
aanleg waarvan hem reeds eerder vergun
ning werd verleend, 25 M. verder in N.O.
richting te mogen aanleggen, onder dezelfde
voorwaarden als waarop hem vergunning
voor het eerste gedeelte werd verleend.
EERVOL ONTSLAG.
Burgemeester en Wethouders stellen don
Raad voor mevr. C. C. GodijnSmit te Sant
poort eervol ontslag te verleenen uit haar
betrekking van gemeente-vroedvrouw.
OVEREENKOMST VAN GRONDRUILING
P. Pieterse te Santpoort heeft den Raad
verzocht, de tusschen hem en de gemeente
gesloten koopovereenkomst te ontbinden en
in plaats daarvan met hem de volgende over
eenkomst van ruiling aan te gaan:
de gemeente staat af aan P- Pieterse voor
noemd een nabij de Westlaan te Santpoort
gelegen gedeelte, ter grootte van ongeveer
672 M2„ van het perceel, kadastraal bekend
gemeente Velsen. sectie E no. 759,
waartegenover P. Pieterse aan de gemeente
afstaat, een ten noorden van het vorenbe
doelde gelegen gedeelte, ter grootte van on
geveer 210 M2„ van het perceel, kadastraal
bekend als voren no. 587.
zulks met dien verstande, dat door P. Pie
terse, voor den grond, welken hij ,meer ont
vangt dan hij afstaat, een prijs van f 3 per
M2. zal worden betaald.
Tegen inwilliging van de opgemelde ver
zoeken bestaat bij B. en W. geen bezwaar.
Door het aangaan van de gevraagde grond-
ruiling wordt een betere verkaveling van het
daar liggend bouwterrein mogelijk. B. en W.
meenen daarom, dat de overeenkomst van
grondruiling is te verkiezen boven de aan
vankelijk aangegane koopovereenkomst. Aan
gezien de grond, welke de gemeente zal af
staan. een achterliggend gedeelte betreft,
dat niet direct als bouwterrein is aan tc
merken, achten zij den prijs, die voor het
meerdere zal worden betaald, in overeen
stemming met de waarde van dien grond.
B. en W. stellen den Raad voor, tot den
verkoop, en, onder intrekking van het besluit
van 16 Mei 1933 tot de grondruiling over te
gaan en daartoe te nemen het besluit, dat
in concept bij de stukken is gevoegd.
De commissie van bijstand in het beheer
der openbare werken adviseert gunstig.
LEDENVERGADERING VEREENIGING
„KONINGINNEDAG"
Vrijdagavond hield de Vereenigïng „Ko
ninginnedag" een ledenvergadering in Café
„Bloemoord onder leiding van den tweeden
voorzitter den heer H. Groeneveld.
De bestuursverkiezing had tot resultaat,
dat de aftredende bestuursleden, de heeren
Groeneveld en Markerink werden herkozen,
terwijl als nieuw bestuurslid werd gekozen
de heer Grütter, hoofd der Dacostaschool.
Het bestuur bestaat thans weer uit negen
leden.
De voorzitter achtte het gewenscht, dat de
vereeniging zich thans reeds in verbinding
gaat stellen met het onderwijzend personeel,
teneinde te kunnen bewerkstelligen, dat op
31 Augustus een kinderaubade zal kunnen
uitgevoerd worden. In principe werd besloten
op den a.s. Koninginnedag een volksfeest te
organiseeren, evenals verschillende kinder
feesten. Voor dit doel zullen gelden worden
bijeengezameld.
Binnenkort zal wederom een vergadering
worden belegd, waarin het bestuur het pro
gramma hoopt bekend te kunnen maken.
SCHOONMAKEN VAN GEMEENTE
GEBOUWEN.
In de vergadering van 15 December 1932
werd in handen van B. en W. om advies ge
steld een voorstel der S.D.-Raadsfractie
luidende als volgt:
„Het schoonmaken van scholen, Raadhuis
en andere gemeentegebouwen in eigen beheer
door de gemeente, tegen uurloonen te laten
verrichten en deze uurloonen vast te stellen
na overleg met de commissi evan georgani
seerd overleg".
B. en W. 'nebben omtrent dit vooi\stel het
oordeel gevraagd van de Commissie van Open
bare Werken. Deze heeft B. en W. geadviseerd
den Gemeenteraad in overweging te geven-
het voorstel niet aan ie nemen. De commissie
acht aanneming noch in het belang der ge
meente. noch in dat van de betroklTen werk
nemers. Bij de huidige regeling, volgens welke
de betrokkenen als aannemers worden be
schouwd. kunnen zij zich door anderen doen
bijstaan of vervangen. Moet het werk in eigen
beheer tegen uurloon worden uitgevoerd, dan
moeten zij zelf het werk verrichten. Boven
dien zal dan een voortdurende controle op
hun aanwezigheid en werk moeten worden
uitgeoefend, wat voor de gemeente belang
rijk meerdere kosten zal meebrengen, zon
der dat de betrokkenen daarmede gebaat
zijn. Een der leden van de commissie kan
zich hiermede niet vereenigen.
B. en W. kunnen zich met het advies der
commissie volkomen véreenigen en zij stel
len den Raad dan ook voor, het voorstel niet
aan tc nemen.
BIJZONDER ONDERWIJS.
Het bestuur der Vereeniging voor lager-
en meer uitgebreid lager schoolonderwijs op
Gereformeerde grondslag te IJmuïden, heeft
den Raad verzocht, gelden uit de gemeente
kas beschikbaar te stellen voor verandering
van inrichting der bijzondere lagere school
voor u.l.o., aldaar.
Verder heeft het R.K. kerkbestuur van de
parochie van den H. Engelmunöus te Drie
huis den Raad verzocht een vergoeding van
kosten voor aanschaffing van nieuwe banken
ten behoeve van de R.K. school voor gewoon
l.o. aldaar.
Burgemeester en Wethouders stellen voor
deze verzoeken in hun handen te stellen om
advies.
TUIN'CONCERT
Het Mannenkoor „De Eendracht" alhier en
de Zangvereeniging „Zanglust" te Beverwijk
zullen Zondag 18 Juni a.s. een concert geven
in den tuin van Concordia.
IJMUÏDEN
COMMISSIE HARINGWET 1927.
De minister van Oecononiische Zaken en
Arbeid heeft ingesteld een commissie van
overleg ter voorlichting van de regeering om
trent de genomen en nog te nemen uitvoe
ringsmaatregelen op grond van de Haring-
wet 1927, en in deze commissie benoemd tot
lid en voorzitter den heer W. J. Janssens, in
specteur der visscherijen, hoofd van den
dienst der Nederlandsche haringcontrole te
's-Gravenhage; en o.a. tot vertegenwoordi
gend lid van den haringhandel, den heer P.
Dekker te IJimüden. Tot secretaris van de
commissie is benoemd de heer D. de Mos,
hoofdcontroleur bij den dienst der Nederland
sche Haringcontróle te Scheveningen.
RADIO-BERICHTEN NAAR EN VAN
„DE HOOP"
Het Hospitaal-Kerkschip „de PIoop", dat
voorzien is van een volledige zend- en ont-
vanginrichting voor radio-telefonie is dage
lijks om 9, 12, 16 en 20 uur via het Rijks-Tele
foonkantoor te Amsterdam te bereiken. Elke
telefoon-abonné in het geheele land kan dus
een telefoongesprek met het schip aanvragen
via de rijkstelefoon zijner woonplaats.
De kosten van een gesprek bedragen 3.70
voor de eerste drie minuten en 1.25 voor
elke volgende minuut.
Plet schip zal tweemaal per dag n.l. te 9.50
en te 15.60 uur op een golflengte van 220 M.
de visscherijberichten van de Reedersvereeni-
ging voor de Nederlandsche Haringvisscherij
omroepen, alsmede privé-telegrammen voor
opvarenden van de vloot.
JAARCIJFERS OVER DE VISSCHERIJ
Als no- 20 der Verslagen en Mededeelingen
van de afdeeling Visscherijen van het Depar
tement van Economische Zaken en Arbeid
zijn verschenen de Jaarcijfers over de Vis-
scherij gedurende het jaar 1932. Deze Jaar
cijfers bevatten de tabellen, welke vroeger
een plaats vonden in het „Jaarverslag over
de Visscherij", doch daarin in het vervolg
niet meer zullen worden opgenomen. Met de
uitgaven van deze Jaarcijfers, .die tegen be
taling van f 0.50 bij de Algemeene lands
drukkerij verkrijgbaar zijn gesteld vervalt
die van de vroegere „Voorloopige Jaarcijfers,
handen te stellen om advies.
WERKWILLIGEN BLIJVEN HUN PLAATS
JEHOUDEN
De Vereeniging van Reeders van visschers-
vaartuigen te IJmuiden deelt ons mede. dat
ae geruchten als zouden werkwilligen, die
thans te werk worden gesteld, bij beëindiging
der staking hun plaats moeten afstaan aan
vroeger in dienst geweest zijnd personeel, van
allen grond zijn ontbloot.
INBRAAK IN EEN REEDERIJKANTOOR.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag is
ingebroken in het kantoor van de reederij
„Zaanstroom" aan de Middenhavenstraat.
Vermist worden o.a. een radiotoestel, twee
verrekijkers, twee zakwoordenboekjes, een
briefopener, een pijp en eerf stel kaarten.
De politie stelt een onderzoek in.
HET VISSCHERIJONDERWIJS.
Voor het aan de Visscherijschool alhier op
9 Juni gehouden examen „Morse-seinen" zijn
geslaagd de heeren: J. Koemen, J. Blok, J.
Scholder, G. van Gelder. A. H. Modder. L.
Gravemaker en L. Blok.
Eén candidaat werd afgewezen. De cursis
ten werden opgeleid door den heer Grollé. De
te Egmond en Katwijk gehouden cursussen
in de kennis van de wet op het uitwijken
zijn een groot succes geworden.
In Egmond zijn 171, in Katwijk 140 certi
ficaten uitgereikt.
Het dorpje Velsen en de
gemeente Velsen.
Netjes verstopt achter den ouden Rijks
straatweg (thans Meer v'. ietstraat), den
Stationsweg, den Driehuizerkerkweg en Vel-
serbeek, ligt Velsen met z'n nauwe straatjes
z'n dorpsche winkeltjes, met het eeuwen
oude kerkje en met het gemeentehuis. Het
moderne snelverkeer raast er langs, maar het
dorpje liet zich daardoor niet uit z'n rust
verstoren. Het heeft z'n rustig, gemoedelijk
karakter behouden, behalve des Donderdags,
waneer de nauwe straatjes daveren van het
geratel der rijtuigen, die de trouwlustige
paartjes met hun aanhang naar den ambte
naar van den burgerlijken stan'd brengen,
om ze als getrouwde paartjes weer af te
voeren.
Velsen ,d.w.z. de gemeente Velsen, groeide,
maar het dorpje Velsen liet zich niet inti-
mideeren; het bleef wat het was, omdat het
niet anders kon, ingesloten als het was door
bezittingen met een haast feudaal karakter.
De moderne tijd veranderde echter het
karakter dezer bezittingen. Velserbeek werd
eigendom van de gemeente; stukken van
andere bezittingen, waarvan men niet had
kunnen denken, dat ze ooit bebouwd zouden
worden, werden beroofd van hun zwaar ge
boomte en van hun landelijke rust. En nu is
nog het dorpje Velsen. het rustige dorpje van
weleer, maar daaromheen ontwikkelde zich
de afdeeling Velsen, een der wijken van de
gemeente Velsen. Er kwamen villa's langs den
Rijksstraatweg (Meervlietstraat), den Drie
huizerkerkweg en er ontstond het villapark
Velserbeek.
Evenals in andere deelen der gemeente,
heeft ook hier de woningbouw een tijdlang
stilgestaan, maar in den laatsten tijd wordt
er weer gemetseld en getimmerd. Vooral
langs den Stationsweg heeft men tal van
aardige landhuizen gebouwd. Ongetwijfeld
wordt de villabouw langs dezen weg gesti
muleerd doordat het riante uitzicht op het
Noordzeekanaal velen verlokt, met de weten
schap, dat de gronden aan de overzijde van
den weg onbebouwd zullen blijven. Veel ruim
te voor woningbouw is hier niet meer aan
wezig. Het is tenminste niet te hopen, dat
men het langs den weg liggende veld, het
voormalige terrein van Kinheim met wonin
gen gaat beplanten, waardoor het uitzicht op
de zware boomen van Velserbeek en dus ook
veel natuurschoon verloren gaan.
Een nieuw plan.
Aan het Westelijke eind van den Stations
weg staat midden in een grooten tuin de villa
Amsen. Deze villa staat daar nu nog „hééle-
maal alléén", maar dit zal niet zoo lang meer
duren. De heer M. J. Rolvink die ook een
aantal landhuizen verderop aan den weg
heeft gebouwd, zal ter weerszijden van de
villa Amsen een zestal landhuizen bouwen,
in halvemaan-vorm. Het is een aardig plan
en de entree van den Stationsweg van het
westen af zal zeker door verbeterd worden.
Zoo vormen zich langzamerhand ten
Westen en ten Zuiden van het dorpje Velsen
nieuwe woonwijken, samengesteld door
moderne landhuizen van goeden stijl. Maar
er omheen kan gebeuren wat er wil het oude
dorpje zal nog lange jaren zijn typisch ka
rakter bewaren; nog lange jaren zullen er
des Donderdags de trouwrijtuigen binnen
rollen als eenige verstoorders van dr psche
rust en ook als „eenige" attractie der dorps
bewoners.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG.
27)
„Morgan wist waarachtig wel. wat hij
zeide", grinnikte Harlan. „Hij herkende je bij
het licht, van den vuurstraal uit je geweer
en persoonlijk droeg hij mij op. het stukje
ketting te zoeken, al wist hij alleen maar, dat
je iets verloren had".
Haydon's oogen fonkelden van drift, dien
hij poogde te verbergen door een hadn voor
zijn gezicht te houden.
„Waarom heb je me dat niet gezegd, toen we
elkaar voor het eerst ontmoetten?"
Harlan begon te lachen. „Ik had er toen
nog zoo'n idee van, dat ik alleen maar met
haar te maken had.'
„En nu?" Haydon blikte hem vragend aan.
„Ik heb er een anderen kijk op gekregen. Ik
neem de uitnoodiging van Devcny aan om bij
jelui te komen".
Haydon bleef een oogenblik zwijgend zit
ten; zijn blik kruiste dien van Harlan. De
spottende uitdrukking in Harlan's oogen
gaven Haydon de verzekering, dat hij dezen
man niet zou kunnen misleiden dat hij te
veel wist van hetgeen er omging in het dal en
juist daarom zich bij de bende aansloot-
Het zou weinig doel hebben, te probeeren
met groote woorden Harlan te overbluffen.
Zij moesten openhartig de situatie met el
kander bespreken. Harlan's reputatie en zijn
zwijgen tegen Barbara Morgan over de
indentiteit van haars vaders moordenaar,
wezen uit dat hij de partij koos der bandie
ten. En het zou dwaasheid zijn. als Haydon
beproefde zijn relaties met de bende van
Devcny tc ontkennen tegenover dengene, die
hem kende als den moordenaar van Morgan.
Haydon voelde eenzelfde antagonisme
tegen Harlan als den dag. toen hij voor het
eerst met hem had gesproken. Harlan's hou
ding verried, dat hij jaloersch was over de
attenties aan Barbara Morgan bewezen.
Haydon van zijn kant voelde jalousie in zich
op de reputatie van dezen vogelvrij ver
klaarde.
Hij wist, dat de man, die daar zoo rustig
voor hem zat. ondanks dreigende gevaren,
moediger was dan hij. En twijfelde hij
nog. dan had de wijze, waarop zijn mannen
de tijding hadden ontvangen, dat Harlan op
weg was naar de Star. hem tot andere ge
dachten hebben gebracht.
De ruiter, die hem het eerst ontdekte,
bracht het nieuws, terwijl Haydon met zijn
mannen stond te praten. De onrust en de
zenuwachtige spanning, terwijl zij de komst
van Harlan verbeidden, waren hem niet ont
gaan.
Harlan was het ideale type van een ban
diet. Koelbloedig en ondoorgrondelijk. Hij
bleek onverzettelijk, kende geen vrees en zijn
wil was onbuigbaar. Haydon voelde het. En
weer kwam over hem dezelfde vrees, nu hij
tegenover Harlan stond, als eenmaal op de
Rancho Seco, toen hij dezen man voor het
eerst ontmoette.
Toch bewonderde hij den bandiet, dien zich
zoo plotseling ontpopte als iemand, met wien
rekening moest worden gehouden. Het zou
krankzinnig zijn Harlan te willen dwingen,
weg te gaan van de Rancho Seco. Harlan had
daar nu eenmaal de leiding, want de ruiter,
die zijn komst boodschapte aan Haydon kon
tevens mededeelen, dat een aantal cow-boys
van de T-Down naar de Ranch van Barbara
Morgan waren gekomen.
Uit den aard der zaak had de ruiter niet
kunnen zeggen, wie de nieuw aangekomenen
waren, doch dat deed weinig ter zake. Het
moesten vrienden zijn van Harlan, omdat zij
kwamen uit de richting van Pardo.
Haydon begreep, dat Harlan naar de
Rancho Seco was gekomen om er te blijven.
Thans stelde hij hem voor de keus.
„Wat zijn je eischen, als je bij ons komt?"
vroeg Haydon, den loop van zijn eigen ge
dachten volgend.
„Dat is mannentaal", hernam Harlan. ,Jk
zal je openhartig antwoorden. Ik kom in den
troep op dezelfde condities als jij en Deveny.
Alles wordt voortaan in drieën gedeeld de
anderen krijgen hun aandeel als wij het
onze beet hebben. Mijn mannen worden lid
op dezelfde condities als degenen die nu
reeds lid zijn van de bende. Niemand bemoeit
zich met de zaken op de Rancho Seco. Als ik
het goud van Morgan vind, zullen we dat
verdeelen. En Barbara Morgan mag niet
lastig worden gevallen".
Een kleur van woede dekte Haydon's ge
laat. „Je vraagt ook niet veel", hoonde hij.
„Ik vraag eenvoudig, wat me toekomt, maar
je behoeft mijn voorstel natuurlijk niet aan
te nemen".
Haydon dacht een oogenblik na. Harlan's
gezicht bestudeerend. Wat hij zag, deed hem
het voorhoofd fronsen.
„Harlan". zeide hij op bijna fluisterenden
toon, „een paar van dc lui voelen zich ont
stemd over de manier, waarop je Dolver en
Lasker uit den weg hebt geruimd. Daar zijn
heel wat vrienden van die twee op het oogen
blik buiten. Als ik ze nu eens binnen riep? En
zei. dat ik je in den val had gelokt
Mocht Haydon gemeend hebben, met deze
bedreiging Harlan te intimideeren. dan ver
giste hij zich. Harlan bleef rustig zitten en
wendde de oogen niet af van den bandieten
leider. Weer droeg zijn gelaat die uitdrukking
van minachting, welke Haydon reeds op de
Rancho Seco had gemerkt.
„Jij neemt de honneurs waar, Haydon",
zeide hij. „Als je zoo'n lafbek bent komen we
zeker niet tot zaken. Maar wanneer je hoopt
op die manier je deel van de honderdduizend
wat grooter te maken, dan kun je je vriend
jes binnenroepen. Ze zullen dicht genoeg in
de buurt zijn, misschien staan ze wel netjes
opgesteld aan alle hoeken van 't huis. Het is
nooit mijn gewoonte weg te loopen, omdat er
een beetje herrie komt. Roep ze dan!"
Zijn houding verried woede over het op-
treden van Haydon. Hij stond op, eenigszins
gebogen, de handen gereed voor den greep
naar zijn wapens.
Haydon bewoog zich niet, maar zijn gezicht
werd bleek en hij glimlachte zenuwachtig.
„Je hebt vandaag zeker weinig zin om
grappen te maken, Harlan". klonk het.
„Er zijn grappen en grappen, Haydon. Ik
kom hier in goed vertrouwen. Ik ben wel
eens meer op bezoek geweest in kampen als
dit bij Kelso, bij Dave Rance, bij Blondy
Larkin en nog een paar van die lui. Dat zijn
bandieten, zooals jij en ik en ze hebben zaak
jes opgeknapt, die hen grooter doen zijn in
ons vak dan jou en mij. Maar ik kon hen
opzoeken en gaan en komen, al naar het mij
goeddunkt. Nooit was er iemand, die dreigde.
Je houding irriteert me ik zeg het je
maar. Derhalve neem ik mijn aanbieding
terug. Je moet me nu naar buiten vergezellen
tot de Rancho Seco toe. Jij rijdt voor me
uit zonder schietgerij en je houdt je mond
dicht, begrepen? Als er dan geschoten moet
worden, zal ik jou eens laten voelen, dat ik
ook mee doe".
Harlan stelde op deze wijze het conflict
zoo scherp mogelijk. De tijd voor onderhan
delen was voorbij. Haydon kon Harlan als
lid van de bende aannemen op de voorwaarde,
die hem werd gesteld. Of hij moest den man
overlaten aan de tegenpartij met al de na-
deelige gevolgen daaraan verbonden, vooral
voor Haydon.
De „chef" moest beslissen; hij bleef een
oogenblik zitten voor hij sprak. Toen stond
hij op. er voor zorgend, dat zijn rechterhand
op eerbiedigen afstand bleef van den holster
op zijn heup. En glimlachend stak hij zijn
hand uit.
„Accoord dan, Harlan. Je voorwaarden wor
den aangenomen. Neem me niet kwalijk, wat
ik zooeven zeide. Dat was alleen maar om je
op de proef te stellen. Ik heb veel over je ge
hoord en mag toch zeker wel weten, of je het
ernstig meende of je inderdaad wilde
toetreden. Ik voel me gerustgesteld".
Ze schudden elkander de hand. hun blik
ken ontmoetten elkaar, terwijl zij dicht bijeen
stonden. Het duurde slechts een oogenblik,
toen sloeg Haydon de oogen neer. De hand
druk duurde enkele oogenblikken en het was
merkwaardig te zien. hoe Haydon's oogen,
half toegeknepen als ze waren, fonkelden
van kwaadaardige vreugde en sluwheid.
Iets van dezelfde hartstocht was te zien in
in de oogen van Harlan, toen deze zijn blik
vestigde op het gezicht van den ander er
was triomph in te lezen en begrijpen, maar
ook een waarschuwing, die Haydon van zijn
stuk zou hebben gebracht, indien hij het
had opgemerkt.
Haydon lachte vroolijk: zijn houding ten
opzichte van Harlan werd bepaald hartelijk.
Hij leidde hem naar de deur. door welke hij
te voren was binnen gekomen.
„Ik zal je vast voorstellen aan de kame
raden, voor zoover die er zijn", kondigde hij
aan.
Een uur later, nadat Haydon een twaalftal
mannen aan Harlan had voorgesteld, reed
Harlan in oostelijke richting door de vallei,
terwijl Haydon naar het Westen reed, verge
zeld door enkele leden van zijn bende.
Zij reden een aantal mijlen, totdat zij een
kloof bereikten, die tusschen de heuvels door,
leidde naar 'n smaller dal. Dicht kreupelhout
groeide voor den ingang van deze kloof, ten
gevolge waarvan het pad volkomen aan het
gezicht werd onttrokken.
Op het eerste gezicht zou men hebben ge
zegd, dat het onmogelijk was, hier door te
dringen, doch de ruiters baanden zich vrij ge
makkelijk een weg. het kreupelhout sloot zich
achter hen. zoodat ieder, die hen mocht
hebben gadegeslagen, ontsteld zou staan over
dit plotseling verdwijnen.
(Wordt vervolgd)] ;j
