DRAG HARLAN
DE OPENING van de Economische Wereldconferentie te Londen. V.r.n.l.: ]Je Engelsche Koning tijdens zijn openingsrede; een overzicht der
conferentiezaal en Mac Donald tijdens zijn speech.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG.
28)
In het. midden van het kleine dal stond
een groote hut. Tal van paarden liepen in de
onmiddellijk nabijheid gckniehalsterd rond,
terwijl bij de hut een twaalftal zwaargewa
pende mannen zaten.
Verscheidcnen hunner begroetten Haydon,
toen deze afsteeg en noemden hem „Chef".
Haydon gunde zich geen tijd een oogenblik
met hen te spreken en trad de hut binnen,
waar hij een oogenblik later in ernstig ge
sprek was met Deveny. Nog steeds glinsterden
zijn oogen triomphantelijk.
„Hij is verstandig geworden en probeert op
alle mogelijke manieren zich bij ons aan te
sluiten", vertelde hij. ..Ik heb hem aange
nomen op zijn voorwaarden. We kunnen hem
doen gelooven, dat we erg met hem zijn
ingenomen en zoodra we zijn. waar we willen,
dient, hij uit den weg geruimd.
Ongeveer op hetzelfde oogenblik. waarop
Haydon zat te praten met Deveny. steeg
Harlan al' op de Rancho Seco.
De T-Down-cowboys waren druk aan het
werk, sommigen in de wei. anderen in de
stallen, weer anderen in de smederij. Alleen
Red Linton stond bij het hek van de weide
om Harlan te begroeten.
Harlan's gezicht glunderde van plezier.
„Ik ben nou een rasechte bandiet. Red",
verzekerde hij. ..Haydon aarzelde geen oogen
blik. Het is een gemeene, sluwe duivel en hij
schuwt mij, maar wc zijn collega's geworden.
Het zaakje wordt interessant. Natuurlijk zijn
zij van plan, mij zoo gauw mogelijk naar de
andere wereld te helpen. Wil je gelooven, dat
ik snak naar een stukje eten?"
Later, toen Harlan in de keuken aan tafel
zat. merkte hij eensklaps een schaduw op
de deur. Hij keek om en zag Barbara Morgan
staan. Haar manier van kijken was voor
Harlan volkomen begrijpelijk. Blij was ze om
zijn terugkomst dat zou ieder van haar
getuigen. Die diepe kleur op haar gelaat was
niet een gevolg van wind en zon.
Zij had hem gezien, terwijl zij voor een van
de vensters zat; nieuwsgierigheid en onge
duld, die geen uitstel konden velen brachten
haar er tos hem op te zoeken.
„Ikik dachtU zei toch, dat u
wegging?"
„Ik ben toch weg geweest?" lachte hij.
„Eén dag", spotte zij, maar er klonk vreug
de in haar stem.
„Eén dag maar?" vroeg hij. „Was het
heusch niet langer? Ik heb een gevoel, of ik
u in geen jaren gezien heb".
Hij stond op. zijn honger was vergeten,
maar nog eer hij bij de deur kwam. snelde zij
reeds naar het woonhuis zonder om te kijken.
Hij bleef haar nastaren ,tot zij uit het gezicht
verdween. Toen keerde hij terug naar zijn
maaltijd en begrijpelijk voor iemand, die
zooveel alleen is geweest in de eenzame wil
dernis ontvielen hem de woorden
„Dacht je nu hensch één oogenblik. dat ik
niet voor haar zou zorgen, Morgan?"
HOOFDSTUK XX.
MET DE LINKERHAND
Harlan's mededeeling aan Haydon, dat hij
vertoefd had in de kampen van Kelso. Rance,
Larkin en andere bandieten, was strikt ge
nomen juist. Meermalen had een van de
bendeleiders hem een boodschap gestuurd en
hem uitgenoodigd toe te treden tot zijn bende
zoo voorzeker hield men, dat Harlan,
iemand was als zij.
Zonder lastig te worden gevallen, had hij
met hen kunnen verkeeren. Zelfs na zijn wei
gering om aan de uitnoodiging gevolg te
geven, waren zij hoffelijk genoeg geweest om
zelfs geen geheimhouding te vragen. Harlan
had hun vertrouwen nooit beschaamd.
Wetend, dat de moraal van mannen als
Kelso. Rance en Larkin veiligheid voorschrijft
voor ieder, die bij hen vertoeft, voelde Harlan
verachting voor Haydon's dreigement. Toch
was zijn boosheid comedie geweest, met het
vooropgezette doel, op die wijze een onmid-
delijke beslissing te verkrijgen.
Harlan was er van overtuigd, dat alleen
door scherpen strijd Barbara Morgan zou
kunnen worden beschermd tegen Haydon en
Deveny. Die strijd mocht hij niet afwachten
op de Rancho Seco, want hij wist niet. hoe
en waar de bandieten hun slag zouden slaan.
Dat zij hem niet met rust zouden laten,
daarvan was hij overtuigd
Dit had hem er toe gebracht zich bij de
bende aan te sluiten, in absoluut vertrouwen
op zijn reputatie, die voldoende was om elke
-tegenstander te doen begrijpen wat zijn
wenschen waren, zals hij die uitsprak.
Haydon had hem aangenomen, hoezeer hij
hem ook wantrouwde. Harlan had 'de achter
docht maar al te goed bemerkt en toen Hay
don de oogen neersloeg, terwijl zij elkander
de hand gaven, wist hij, dat de man hoopte
dubbel spel te kunnen spelen.
Toch deed hij of hij van deze voornemens
niets had gemerkt. Zijn bedoeling was met
de bandieten om te gaan, dreigende gevaren
te negeeren, om op die wijze Haydon in den
waan te brengen, dat er van den den kant
van de Rancho Seco niets te duchten viel.
Het plan zich aan te sluiten was reeds ont
staan in Lamo. tengevolge van het optreden
van Strom Rogers. Op Rogers' gelaat had
Harlan een minachting voor Deveny en ja-
louzie gelezen en hij wist, dat deze gevoelens
op velerlei manieren kunnen v/orden aange
wakkerd.
Hij kende het type menschen, waaruit de
bende van Deveny en Haydon bestond; het
stond vast dat hij gebruik zou kunnen maken
van hun hartstochten, omdat zij voor kerels,
wier reputatie een record aan misdaden had
bereikt en die niet te overtreffen waren als
het op schieten aankwam, de grootste be
wondering koesterden.
Hij had gezien, hoe Strom Rogers hem
gadesloeg: waardeering las in Rogers oogen,
toen zij in Lamo eikander een oogenblik aan
keken en voor het kantoor van den sheriff
had hij de mannen fluisterend over hem
hooren spreken.
Ditmaal wilde hij gebruik maken van den
eerbied, die men voor hem koesterde om in
het bandietenkamp de macht in handen te
krijgen. Het moest zoo spoedig mogelijk ge
beuren. Drie keer in drie dagen tijd reed hij
naar d eStar om met Haydon te praten en als
deze er niet was, rond te slenteren op de
Ranch en te luisteren naar de gesprekken
van de anderen, zonder er zelf aan deel te
nemen
Hij sprak zelf niet voor men iets tot hem
zeide. Zóó slaagde hij er in hun aandacht te
trekken. De bandieten deden al heel spoedig
pogingen tot toenadering.
Veel beschaving kenden zij niet, hun ka
meraadschappelijkheid was even spontaan
als onoprecht, doch binnen enkele dagen was
Harlan een bekende figuur geworden in hun
midden en zag hij zich erkend.
En toch kon geen man c-r op bogen, dat hij
Harian iets nader had leeren kennen. Zijn
manier van doen dwong hen zich op een af
stand te houden. Meer dan een probeerde
zijn vriendschap te winnen om verbaasd te
ontdekken, dat het mislukte, hoewel geen
enkel onvriendelijk woord werd gehoord.
Harlan wierp een dam op tusschen zich en
hen, een dam van autoriteit en ontzag, waar
achter hij zich verschanste, een interessante,
aller aandacht trekkende figuur.
Na 'n week noemden de mannen op de Star
hem „chef"; ze probeerden zijn aandacht te
trekken en luisterden naar hetgeen hij zeide.
Twee weken later gehoorzaamden de
meesten met graagte als hij iets beval;
degenen, die een oogenblik aarzelden, deden
wat hij zeide zoodra hij hen aankeek.
Doch er bleef 'n zekere gereserveerdheid in
hun houding. Harlan voelde dit en merkte
het in hun optreden. Zij hadden zooveel over
hem gehoord, zoo dikwijls spraken zij over
zijn behendigheid met wapens, dat ze hoop
ten op een incident, om al die verhalen aan
de werkelijkheid te kunnen toetsen.
Het kwam Harlan voor, of zij hem in de
bende duldden alleen om gelegenheid te heb
ben een demonstratie bij te wonen van de
kwaliteiten, die hem berucht hadden ge
maakt.
Onder de mannen waren er. die bekend
stonden ais ongeëvenaarde schieter. Geen
hunner, die niets trots was op zijn behen
digheid met de revolver als het op vechten
aankwam. En de handigsten betwijfelden de
juistheid van Harlan's reputatie.
Lang duurde het niet. of Harlan wist
nauwkeurig, wie zich slr»?hts met tegenzin
aan zijn leiding onderwierpen. Hij zag, hoe
zij hem gadesloegen. Hij vernam achter
dochtige opmerkingen. „Hij ziet er niet naar
uit". „Die draagt hij alleen maar voor het
mooi!" ..Praatjes!", klonk het zoo nu en
dan. Vooral een drietal bandieten, Lanky,
Pogg en Latimer waren er sterk in.
De strooptochten in het dal werden des
nachts gehouden.
Harlan hoorde er over spreken, want hun
successen vormden overdag 'n onderwerp van
alle gesprekken. De kudden van de Star
namen in omvang toe totdat de afgeheinde
weiden te klein begonnen te worden. Ge-n mo
ment ging verloren om de brandmerken op
het gestolen vee zoodanig te wijzigen, dat de
oorspronkelijke indentiteit volkomen te loor
ging.
.(Wordt vervolgd);
Bil DE 500 MIJLS RENNEN tc Indianapolis (Amerika) vloog de wagen van den cou- BIJ HET BORNRIF ten Noorden van Ameland is het Duitsche jacht Stella Mans
reur Mark Biliman uit de baan. Billman werd uit zijn auto geslingerd en kwam afkomstig uit Dusseldorf gestrand. Twee der opvarenden verdronken. Het vaartuig
om het leven. °P het droge.
MR. J. W. BEITEN, directeur der
Sotterdamsche Bankvereeniging, die
benoemd is tot Nederlandsch gedele
geerde op de Economische Wereld
conferentie te Londen.
EEN ENORME MENIGTE had sich Maandag voor hefc
Geologisch Museum tc Londen verzameld om van de aan
komst der verschillende delegaties getuige te zijn.
DUITSCHLAND heeft de tenniswedstrijden om de Davis-eup tegen Japan verloren. - De partij
Satoh-Nunoi (links) tegen von Cramm-Nourney.
